« 8 Ա Ռ Ա Ջ %
ա Ի ն
ԸՆԴաՆՐԱ Տ ՈՒՍ՚ՆԵՐԷՆ
ւքան
մ ոն
է գրա -
տէ1Լա ՜եոյՆէւսգ աՆ՝է րաժ՜ե Լա
սլայ
Նման
չափազանցումներ
աանելէ
են ճառէն
ալ
մ էք , որոլԼ Հարկ կ ՌԼԼ"՛
/
յաճախ
աւզաւռ
րել
,
յ " ՛ ֊ –
ղել , ցնցեէ
զանգռ ւած
ր , որսլէսզի
չա րմում մր
սաեզծուէ
, Հանզանակոլթիւն
մր արգիւնալորուէ
,
եւ վամ , քագաքաէլան
, կ^րօնական , լ^ւկերայխն որ
ել է Հանգանակէ
1ք"–Ր^ ) որքան
կարելի է , մեծա–
իք իլ
Համ ակի
րնե
ր ԼաՀուին :
իոկ
Հ րասլա ր ակագրո
ւթիւն
ր եթէ ոԼ րացար
ձակ, գոնէ յարՈւբերական
իրողութեան
քոլիէն
սլէտք է քալէ, կր կարծեմ
; Պ րսլտոլմնԼ
րռւ աե -
սակէն աչիսաաանք
մր, որուն
Հիմք
կր
ծառայեն
լւնգՀանրասլէս
ւիիճակազրական
տուեալներ
, —
մարիտին ել Հ ա ր աղա տ ին
մ իշա
քիչ
մ ր
աւելի
,
ՀետզՀետէ
աւելի
Հասնելու
ձգաում
էն զերծ
սլիտի
Եթէ
^իշգ է եւ պէտք է րնգունիլ
որ , գպրո -
ցէն
ներս , աէէնոլազն
Սենեկայէն
սկսեալ , գաս -
տիարակին
գերր գլխալո
րա րա ր կր կայանայ տղա—
քք՛
Ղ^՚ՂՒ
կեանք
առաքնորգելռւն
մէք, ոչ մէկ կաս—
կած
որ, կեանքէն
ներս. Հանրութեան
Հանգէպ
այս
անգամ , ա յգ
պարտականութիւնր
էլ ի յնա
յ
՛յգ
՚Ղ՚"1՝
ա II տաեան ո լ ւթիւնր
մամ
ուլին , . ուրեմն
էապէս
Հ րա պարա կաղ րին ՚Լք^
ր՚"յ •
Հրապարակագիրն
է Հանրութեան
առաքնոր -
զ ր : Հրապարակագիրն
է Հանրութեան
գաստիա -
րակլ, ։
Ե^նչ մեծ եւ ծանր,
այլ սակայն
, ւէսեմ պար–
աականու
թ ի լ ն , աՀաւո
ր
սլատաս խանատո
ւու -
թեամ
ր
մ ր պա
յմ անաւո
ր
է
Վ^ա՜յ , ուրեմն
, այն Հանրութեան
, որուն ա -
ռաքնորգր կր քալէ ոչ թէ շիտակ , այլ
ծուռ
ու
մուռ, աք եւ աՀեակ ;
Զափի գազափարին
կամ զգացում
ին նկատա
ռում
ր եւ կիրարկումր
Հանապաղօրեայ
Հացն են
Հրապարակագրին
; Ո՛ի "ր Ղ՚՚՚֊րկ է " ՚ յ գ սնունդէն
,
կր թերանա
յ իր դերին
մ էք է
Որքանն
թիւրիմացութիււններ
, գառնոլթիւն
-
ներ , անի րաւո
ւթիւններ
..երներ չ՛՛՛՛էի
ԳԴ՛" ~
ցոլմին րացակա
յո ւթ եան
Հետեւանքուի
Խառն
ամռւսնութեանց
աէ^արկելով
, «Ար ~
գիական
Վէրքեր»
յօդոլածա
շարքը կր
յայտարա
րէ որ « • • • քանդուած
կամ քանդուելու
ենթակա յ
րո յնե րուն
թիւր
ուզղաՀայեաց
կր բարձրանա
յ » է
կր Գ1"^է Տիկին
Լ՚լչէն
Բիւզանդին
,
որպէս զի
« Հնչեցնէ
աՀազանգր » :
Որօ՞ք այգ թիւր
ուզղաՀայեաց
կր բարձրա -
նայ : Համռզուած
չենք ատոր : ճչզրիտ
վիճակա–
դ րութեան
մ ր պիտի
ղիմ անա ր
ա յ դ
անզգո
յչ
Հաստատումը
:
Տետոյ,
Հասնելով
Հայ րնտանիքին
գոյու -
թեան սպառնացոգ
երկրորգ
վտանգին,
վերո
յիչ -
եալ յօզռւածաչարքր
մեզ կր վարակէ
, Հետեւա -
բաբ կ՝աՀաբեկէ
, «ամ ո Լսնա լո ւծո ւմնե բու
Համա -
ճարակով» : Ի սէ՜ր Աստուծոյ
, ուրկէ՞
բուսաւ այգ
է րոգո ւթիւնր
,
ամ ո ւսնա լուծումնե
բու
Համ ա -
ճարակ։
կարելի՛^ է Հիմնաւորել
այգպիսի
յայտա–
բարութիւն
մ ր : Զեմ կա րծե ր :
Ծանօթ
տասնեակ
մ ր պարագաներու
ւ^նու -
թեամբ,
ոեւէ Հրապարակագիր
իրաւունք
չունի
խօսելու
«ամ ուսնա լուծումնե
բու
Համ աճարակի »
մր մասին, եւ ապա,
աւելցնելու թէ Հ Հոս
յ՛՛՛ն–
ցանքին
մեծ բաժինր
կ՚իյնայ
ազքիկներուն
վրայ»։
\^անրակչիռ
բառեր
զործածելէ
առա9
,
ծան -
րօրէն
խոր^իւր չաա կարեւոբ է , կր
թելադրեն
մեղի չափի
զգացում
բ եւ ողքամտոլթ իլ^ր .
Ու յօգուածա
չարքր կբ չարունակէ ,
ՀՀ , . .
Ա -
մռւսին
, զաւակ
ձգելով
Հեռացոզ
կիներու
թի՚՚Ր
քքեծ է»։ Ւիւբ
Ս՚է՜ծ
է ։ Այսինքն՝
քանի՞
Հոգի •
Ցհղասպսւճաքիւ&ը
եւ ռաքկսւկէսԱ ջ ա դ և դ
յիչէք
" Ր ՛
վերքերո,
«Արդիական
Վէրքեր»
խորագրին
տակ, Պ՛ Հրանտ
Ակոնայեան
մեզի
խօ
սեցաւ
Հայ րնտանիքին
պաՀպանման
սպառնացող
՚Լ"յԳ
Ը. վաանղի
մասին,
խառն
ամուսնութիւն
եւ ամուսնալուծում
:
Պիաի
չմաղեմ
այգ
երկար
յօգռւա ՜
ծաչարքր
: Ա ի առ մի պիտի
չքննեմ
Հոն արտա -
յայտուած
միտքերր : ՛կիտի
չզանաղանեմ
անոնց
Հե րքե
լին ել անՀե րքե
լին : Պիա
ի
չպա չտ պանեմ
այրերր կամ կինե ր ր : Ո՛– վերքասլէս
,
լեղուական
եւ քե րական ական
րծախնգրոլթ
իւն
մ ը ա րմե
ցնե
լու դրգումով
սլիտի– չմ՚ատնանչեձ՛
շԿւորՀներ եւ
սայթաքումներ։
Անշուշա
, այգսլիսի
աշխատանք
մր պիտի
ք րլլար անօգուտ :
Պ • Ակոնա յետնի
վերո յիչեալ
պրպտոլմներր
Հիմնական
մեղանչում
մր ունին,
ինչ որ, սակայն
,
միայն
իրեն յատուկ
չէ : Գրեթէ
րնգՀանուր է ան։
Ուրեմն
, խնգրոյ
առարկայ
յօղուածաչարքը
պատրուակ
մ րն է
պարզապէս
կարե
լի է չափազանցե
լ , սաստկացնել
, մեծ
Հ ամ եմ ատո
ւթիւննե
բու
Հաս ցնե
լ որեւէ
իրողու -
իմիւն՝ վէպին
մէք, գիւցաղնե րգո ւթեան
մէք, ե բ–
ւլ իծանքին
մէք , ողբե րգութեան
մ էք , կատակա -
կերգութեան
մէք : Ոնչո՞լ
Համար
չպնդել
որ , ա–
>՝՚"ՐԴերր անպատիժ
մնաց՚՚-ծ
,
քաքալռրուած,
Վ՚՚՚րձատրուած
րԱալով,
ՀիթլէՐ
ՂքԼ ^"՚մար -
–"՛կէո
այգպիսի
ամարղի
խօսք մր րնել եւ քարգել
Հրեսւն,
ԼեՀր. Ուկրայնացին,
կամ Ռուսը :
Կ՚քքէ՛^^
՚^՛՛/՛
" ՛ յ " մէքրերու՚քր
Համապատաս–
Առաքին
յօդուածով
պատմեր
էի մեր Հանգի - խան՚^գտած էր Ցեղասպանութեան
օրէնքին
Հիմ -
պումր իրաւագէտ
Պ– Լեմ
քէն է Հետ, որ Հէմնա -
նալոր էւիրաւական
պատճառաբանութեան
: Այս–
գիրր
Հանդիսացաւ
Ցեղասպանութեան
օրէնքին •
(Յաւնաջ, 14
Տունուար)
•
Ուղելով
դոՀացում տալ Հայկական
քարդե
րռւ
մասին
ուղղած
Հարցարանին
, յիչեցուցի
նախա
- 4
՚ՂԷ" ալձէլ՛"^"՛^ ^ Հետեւեալ
Ազգեբոլ
մողովին
իր կոզմէ
ներկայացռւ՚ոծ
առաքին
տեղեկագրին
՚ ^ է ք :
Գալով
թրքական
պետութեան
ուղղակի պա–
գաՀ
Ուիլորնի պատմական
ճառը
Վերստ
յլի Հա - տտսխանատո
ւո ւթե ան վերաբերող
վաւերաթոլղ
-
մագումարին
մէք,
1915^
Հա յաքինք Աարսափնե -
թերուն,
ցոյց
տուինք
իրեն
Անդլիոյ
արտաքին
նաիսարարռւթեան
կապոյտ
Գիրքր,
Լսմ
բազրուած՝
ճէյմս
Պրայսի
կողմէ,
ինչսլէս եւ դեսպան Ա ո ր–
կընթաույի
երկՀ՚ստոր մեծ ա չիսաաո ւթիւն
ը , Լեփ–
սիուսի
երկու
դրքերր,
Պալաքեան
եպռի
յուչերր։
րու
մասին
« թուրքիա
անպատիւ
անձերու
,
ոճբա -
գո րծնե բու
, ամբարտաւան
դողերու եւ
անզգամ
ՀարսաաՀարիչներու
ճչմարիտ
աղբանոց
մր եղաւ :
. . ^
Բայզէրն
արժանի
զաչնակից
մր եղաւ
անզդամ
Լեմքինը
աոաքնորգեցԼն
Բա րեղ ո րծա կանի Աա -
Հայկական
քարգերր
անՀրաժեչտ
կր դարձնեն
ւԼա– տենսէգարանր
, ուր՝ Պ– Արամ Անաոնեան
իր
զրբ–
նել եւրոպական
թուրքիայէն
այդ աղտոտ ելտը– քէն ցոյց տուաւ կարդ մր Հեռագրերռւ
պատճէն -
գէտ
աւաւլակր։
Հայերր պէտք է ունենան
այն ինչ
ներր կ. Պ՚^էոէն, կառավա
րութենէն
ել
ԵթթիՀա–
որ պատմութիւնր
իրենց պարտական է :
Անոնք տի կեդրոնէն
Հայաքինք
սարսափներոլ
մասին :
թուրքերէն
աւելի
ասլրելոլ
իրաւունք
ունին
. եւ Այս առթիւ
իր տրամադրութեան
տակ
դրուեցան
ղիտեն
իրենք
զիրենք կառավարել
անվիճելի բա - կարդ
մր դԼ՚Րքեր •
րեմասնռւթիլններռվ։
Վաղ թէ ոլշ,
թուրքերռւն
Գալով
Եւրոպացիներու
պատասխանատուոլ
-
ռճիրներր
պիտի դատուին
գատարաննեբու
առքեւ
թեան, այդ առթիւ շատ մր փաստաթոլղթեր
ցոյց
եւ
իրենց
գողօններր
պիտի
վեբադարձուին
իրենց
տալէ վերք,
՛ո՛ւաքնորդեցԼ,նք
Պ– Լեմքինր
Տիկին
իսկական
տէրերուն»։
իյոսրովեանի
բնակաբանր։
Տիկինր
մեծ աւ^աւոլ -
Տիչեցի
ուրիշ օրինակ
մը եւս,
այն խօսքերր
թեամբ
տրամադրեց
իր անմոռանալի
ամուսնոյն՝
•լոր արտասանած
էր ՀԼ՚թլէր՛
Պ– Հմայեակ
իյ՚՚որովետնի
կարդ
մր
յ " ՚ ֊ չ ե բ ր ,
Երկրորդ
աշխարՀամարտի
աոա
քԼւն շրքանին ,
ճի՚Լանշիբի
սպանութեան
ղատին
բոլոբ
մանբա -
երբ
Գերմանիոյ
գիկտատորը
քարգել
կուտար Լե– մ ասնո ւթիւննե
ր ր եւ մասնաւորասլէս
իր սլաշտպա–
՚^երր , Հրեաները եւ երբ գիտել կուտա
յին
թէ
՛Լ ոզսւկանը
ռր Հիացում պատճառեց թէ
իրւսւտղի–
տական եւթէ լեղուական
տեսակէաով։
Այդ
կարեւոր
վաւերաթուղթը
լռ ւսանկա
րուե
ցաւ , եւ յարգելի
իրաւագէտր
միասին տա -
պատասխանատու
պիտի
մնայ
պատմութեան
առ
քեւ, կր պատասխանէր
է
« ինչ պատիմ , կրեցին
անոնք որ
Հայերը
քարգեցին
անցեալ
պատերազմին։
Ո" վ Հետաքրր–
բաւ ՛լայն Ամերիկա
, իբբեւ
«ամէնէն
թանկարժէք
քրուեցալ
անոնցմով
: Եթէ յաղթենք
, ոչ ոք կրնայ
խօսք մր իսկ
լ^՚ել
մեր կատարած
քարդերուն մա–
ազբիւրր» : Այս առթիւ
Խոս րովեան
քո յրե բ ր ամ
էն
զոՀողութիւն
յանձն
առին , ա լգ
աշխատութիւնը
սին։ Եթէ յ՚ո՚լԼմոլինք
, մեր չկպտարած
քարղերն
ներկայացնելու
այնսլէս
ինչպէս պէտք էր , եւ ինչ
ալ
մեղ պիտԼւ վերաւլրեն
, ինշպէս
րրին
անցած
որ կարեւորն է, աննշան ծախքով
մր,
Հազիւ
սլատե րազմ Լւն , Պ ե լմ ԼւՈյ ՚քէք : Ատ^որ Համար ա -
25€0
ֆրանք :
ռանց
կարեւորութիւն
տալու
ՀսլատասԼսանա -
Գալով
վերքԼւն երկու
Հարցումներուն
այնտեղ
տուոլթեան»
տեսակէտԼւն
, պէտք է րնենք այն
Լ՚նչ
ալ ցոյց տրուեցաւ թէ
Լւնչպէս
յեղափոխական
որ վալրկեանր կր պաբտագրէ »:
1
|աղւք
ակ1յրւզւււթ|ւՆքւ
մբ ստանձնեց
մաքրել
զլխա -
Երկու տարբեր
խառնուածքով
պետական
լոր քա րղա րաբներր
-, իբբեւ
Հաստատում
ազգա -
անձնաւո
բու
թ Լււննե բու
ա յս
յա յտա րա րուԼմ Լււննե - յին արմանասլատուութեան
, ինչպէս
գետին
փռեց
րր Հիմ առնե լով , տուԼւնք
ԼեմքԼւնԼւ
Հարցարանին
քանԼւ
մ ր
Հրէ չներ , եւ Լւնչպէս մնացած
82
քա քանի
պատասխանր
, թուրք
կառավարութեան
եւ ^այ ք"՚Ր՚1 արա
րնե
ր աղատե
ւու
Համ ար աղզ ա յին վրէ -
մռզովուրգի
դարաւոր
յարաբե
բութ եանց
մ ասին : մէն , մ ասնաւոր
Հսկողութեամբ
, օղ
ավւոխռւթեա%
Բացատրեց
Լւնք թէ Լւնչո՛ լ թու
րք
սլետռւթիւ^ւբ
ու–
աա
րո ւե ց ան Ա՝ ալթա , ուր
մ իա յն , Հետե ղՀետէ ա–
ղ՚՚՚ծ
է ր ա յղ զանգուածա
յԼ՛ն քարղ բ կազմ ակեր - ղսէա արձակու
եցան
, որպէ սղի
անոնք
մ իանան
պել։
Այս առթԼււ
յԼչք՚^ինք
արաբ սլատմազիր Հա– Աուսթաֆա
ԲէմալԼւն...
Այս
լուսա բանո
ւթ Լււն ը
լիլ կանէմի
Լսօսքր,
զրուած
1904/՛՛/,
« Լշ Տ
Տս1էՅՈՏ
մեծասլէքլ
ղոՀ ձդեց
ԼեմքԼւնր,
ռբ րսաւ.
« Ա հ ա
ՕէէՕաՏՈՏ»
խիստ
շաՀեկան
ղրքին
մէք եւ ուր կ՚՚րսէ.
ճ ի շ դ ա յ դ կ է ա ը
կ՝ուզէի
ղտնել, եւ պիտի
ճչդեմ
Ջկ՚Աք ոչ մէկ Աոլլթան,
Վազե Օսմանէն
մԼւնչեւ
ղտյն թէ տեղեկազրին
ել թէ
աչխւստակցոլթեանս
Ապտեւք
Համք՚տ, որ քարդ կաղմակերպած
չրԱայ։
մէք»։
Զ՚՚՚բմ
անա
լԼւ չէ որԱպա եւ լ Համ ետ Լւր նա խռ րղնե–
Ասոնցմ է զատ իբրեւ
լաւե լուած
տու.ինք ի -
քւէ ն ալ ե/ե վա ւրադ եղած է , քանքլ որ երմէ առաք -
րեն՝ Ատանայի
քլորդ են մ ասին
մանրամ ասնու -
ու ան ^արզերր ոչ միալն անպատիժ
մնացաձ
, այլ
թԼււններբ,
քաղելով
Արձակու
Հ քւ թէոգիկի
ղրքէն,
եւ մե,տ ւ/արձատրուած
են» :
ել Հայ բողոքականներու
տեղեկագրերէ
եւմտս -
Ուրեմն
/նքաէս
հբ Հրամա լած քարգերր
, ինչ–
նաւորապէս
թարղմանելով
երեսվախան
Տակոբ
պէս անկէ վ ե րք Ատանա
քհ եւ ւսնցեւս
լ պատե բազ -
Պ "՛՛՛լ եկե անի
սլա է տօնա կան
բայց
ղ աղտնի
մնացած
մին Հայկական
ամենամեծ
նաԼսճիբր , եւ նաիսորդ
տեղեկագիրր
ամբողքապէս :
Հի՛՛նգ։
Տա՞սր։
Բսա՛՛ն։
Աեծը
մեծի"
առումով
՚՚-ործածուած
է , թէ" չնչինի :
Թ ո յ լ տուէք
որ, չակերտենք
նաեւ Հետեւեա -
լը–
«Զարիքը մեծ է ու, Համայնաբոյժ
դեղ
Հենք
տեսներ » :
Ո՛չ, Լար իքը մեծ չէ : Ոչ միայն
բնաւ մեծ չէ ,
այլ
նոյնիսկ շատ աննշան։
Պիաի
մաղթէի
որ, ան
քիչ
մը մեծնար : Ու մենք աաիկա նախախնամա -
կան
բարիք
մբ նկատելով,
«Համայնաբոյմ
գեղ »
փնտռելու
չելլէինք :
Կր իսորՀիմ թէ Հոս, մեր այս Հայ
իրականռւ–
թեան
մէք, բաւարար չէ քանդուող
բո յներուն
թի
ւր : Գեռ գոյութիւն
ու1ւին
րնտանիքներ
,
որոնք
արմանի
են քանդուելու։
Ընտանիքներ՝
որոնց
այ
րերր. Հայր կամ ամուսին, ոչմէկ գեր կր կատա
րեն, ոչ մէկ պատասխանատուութիւն
ստանձնած
են , Հետեւաբաբ
, ներկայութեան
ոչ մէկ իրա -
ւունք
ունին : Ընտանիքներ՝
ռրոնց
կիներր, մէ
մ ի՚ոյն
իրենց
ամուսիններր
փճացնելու
մ ասին կր
ԼսորՀին , Հոգեկան կապ
չունին
անոնց
Հետ , եւ
գրեթէ
մ ա յր
չեն իրենց
զաւակներուն :
Ըսէք,
Լսնգբեմ , ինչո՞ւ
Համար,
գուռր
չդրդ
ուին անարժան
Հայրեբր կամ ամուսիններր,
եւ
չերթան
չկորսոլին
այգպիսի
կիները կամ մայ -
րերր՛
Ըստ իս , չարժեր
ամուսնալուծումնեբռվ
զրա–
գիլ ՝•
ՄտաՀռգուինք
եւ զբաղինք
բոլոր
այն
բռյնե–
րով,
որոնք
երբեք
քանդուելու
մասին
չեն մտա -
ծեր։
Որոնք մեր աղղային
շէնքին
սիւներն
են : Կր
զիտակցին
ատոր : կր յարատեւեն
գրական
ղոր -
ծունէոլթեամբ
մր։ Բուն կր փախցնեն
իրենց
զա
ւակներուն
Հայկական
դիմադիծր
ւսղաբտելու
կոչ
ուած
սպառնալիքներուն
պատճառաւ :
Այո,
մտաՀոգուինք
եւ զբաղինք չատ
աւելի
կենսական
ուր
Լւչ Հարցերով
յ
է^^ո՞ւ
Համար , ղրեթէ
րնղՀանրապէս
, Հայ
մեծաաուններռւն
զաւակներր
Հայ չեն
մեծնար :
Խզած
են Լւրենց կապերր
: Զեն յաճախեր
Հա յկ •
դպրոցներ
, կր խուսափին
Հայկական
Հանդէսնե -
րէ , կաղմ ակե բպութ իւննե րէ է
ինչո՛՛ւ
Համար,
Հայ րնտրանիին
զաւակներր,
Հա յ40քտաւո րականնե
բուն
զաւակներր
, Հայ գրա -
ղ էաներուն
զաւակներր
, Հա յ ուսուց իքերուն
զա -
ւակներր
Հայերէն
չեն խօս Լւր , Հայերէն
չեն կար -
դար.
Հայերէն
չեն դրեր :
ինչո՚^լ
Համար , գրեթէ
րնգՀանրապէս
,
^այ
աղքիկներր
մանչերէն
աւել՛, ամ րասլէս
կապուած
չեն
րլլար
Հայ իրականութեան
: ԱՀաւասիկ
, չատ
կարեւոր
խնդիր
մր, ռրռւն
լուբք
քննութենէն
պի
՛ոի րթէրէ Հաւանաբար
, Հետեւեալ
բանաձեւր •
ր՝.–՛—
Ի դին ամէն
գմռւարռւթեանց
, Հայ րնտա–
նիքէն
ներս, շատ աւելի մեծ Հոգածոլթեամբ
,ու–
շաղ րութեամբ
ել յարատեւութեամբ
զբաղելու
է
աղքկանց
տ ո հ ւ ք ա յին դ ա ս տ ի ա ր ա կ ո ւ թ ե ա մ թ ը ,
քան
թէ մանչերուն
միեւնոյն
ձեռնտրկովր։
Ու դեռ, որքան
ուրիչ
խնղիրներ,
նոյնքան
կենսական
Այո
զ րուածքր
զւոս
մ ր տալու
յալակ^ութե
-
նէն
չծնալ
: Այլ ձղտեցաւ
ղլաղներու
ուշագբու -
թեանր
յանձնել
պարզ
ճ շմ արտս
ւթ Լււն մբ, ե -
ղակ՚սն
երեւոյթի
մր, մասնակի
երեւոյթի
մը ,
սաՀմ անավւակ
երեւոյթի
մր լձւդՀան րա ցում բ
սր–
Լս՚ոլ է , վնասակար է , վտանղաւոր է , անպէտ է եւ
բացասական
մեթոտ
մ րն է աշԼսատանքի :
ԱՐՇԱԻԻՐ
ԽԱՆԷՏԱՆԵԱՆ
Fonds A.R.A.M
