ՋՈՐՍ
ՀՈՀԵՐկՆ\
Գ–
Մ–
ԱԼԷՄՇԱՀԻՆ
ՑԻՇԱՏԱԿԻՆ
ԲԺԾԿՕԻԹԻՒՆ՝
ԵՐԱԺՇՏՈՒԹԵԱՄԲ
Շ
&էէճԽտ
չաՀեկան
ուռումնաււիրութիւն
մը
Հրաաաբաքլերվ
գիաական
նորոլթեանգ
մասին,
կը նախաաեւէ թ\ յառա շիկային
բմիչկ
մը Հե -
աեւեալ
գեղս
դի ըր կրնայ աալ Հիլանդի
մը.
« Տիկ
ք՛ն, աոաուն
, հ՛ոմ, երեք Հաա
Ըհ ք -
V^ս^հ^^ Ժշ՛. ՝^ տաոտտ :
Իբիկունր
պառկելէ
առաշ
ՊէթՀովընի
ք Յ Տ չ է ո թ օ ան ո է մ ա ժ է օ ո
մր։ կը
յու
սամ ոբ բաւական
է։ Եթէ օգտակար
չրչլայ,
ուրիչ
բան
կը փորձենք
։
Ամերիկայի
, Աիչփըբ
Սփրինկ
քադաքին
մէշ աչխատանոգ
մը Հաստատուած
է որ
կ՝ուսում–
նասիրէ
այս
միշողբ
զուտ
գի տական
Հիմերու
փր–
բայ : Տա յտտգիրը կր պարունակէ
զանազան
փոր–
ձերու
ղանկ մը, տեսնելու
Համար թէ ի ՛ ն չ
ձեւով
Հիւանգ
կազմ
մ ր կրնա ք ագդուիլ
զանազան
երտ–
մչտական
կտորներէ : Այս ալ նոբութիւն
մր չէ ։
Հինէ՛ն իվեր Ափրիկէի
մէշ Փամ–թամ»ներբ
կբ
փրկենՀիւանդ
սե^ամոբթնեբբ
, եւ գիւաՀարներր
:
Գաւիթ
Աաւուղ կբ Հանդարտեցնէր
իր տա -
՚–իք"փ–
Ւնչպ՚;ս
Որփէոս կր Հրապուրէր
դմոխքին
աէրերբ
իր քնարով :
Հ/ատ
մր փորձեր կատարուած
են
Զուիցերիոյ
մէշ
ո ւ ր Տօքթ. Ո՚ետառ
Հիւանգներր
գոբծոգու -
թեան ատեն
թմբեղնելոլ
Համար
երգէոն կբ դոր–
ծածէր
:
Վերոյեչեաք
ուսումնասիրութեամբ
,
Տ՚>քթ
•
Հքօֆեո
կ՝աու՝ւշարկէ
Հ իլանղ անո գնե րոլ
մ էշ
Հ աս
տաաե/ երամ ՛տական
գեղարան
մ ր : Աքսպէս
շգա–
դարներոլ
Համար
^հ^VՅս^հ^6 «^65 Հք311է1ՈՏտՏ<,
քգա
քեն
էՈոնութ
եւննե
բու
Համար՝
Տմո
րա,բե
՚^էՇ
-
^»^ՈՅV31ՀI;
վ^տանգաւոր
յողնո
ւ
թ
եւննե
բու
Համար՝
Ամեթանաւկ
Աոքտալր,
Հոգեկան տաոա–
սքան,բներոլ
Հ ամ ար՝ Տվորաքե
թաւքութակհ
ք ո ն –
չէււ՜թ-օն :
Պաի՚Ր
չա\.ապոյն
դաբմանբ կր Համար ֊
ուի գքէնովա թեան
Համար,
իսկ ^օւհէնե
Հվալս՝»ե–
րր տնքէնու թհ ան գէմ : կատաղե
խենթերուն
վրայ
քաւ
աւյդեղոքթեւն
եո դործէ Վակնէր
իր «թան - ^
Հաուսղոր^ով
, իսկ
1
՝131է1ՏՏ ֊ Շհ՚՚ՈէշԱքՏ/*
չաա լալ կբ |
թու ե ախտաւ որ նախա նձե պա
րաղ ա / են :
\
կր
մնաք
ւաւ ուսու մնաս ե րե
ք
անձե րր , գտնե–՛
քու Հա՚^ար
/ւ՚էրմարաո
ո ւն երամ
տտաեան
ո֊արմա -
նո։
Ա-^են
մաոդ.
ունե Հեմնտկան
կ,ռութ
մբ, ո -
րան
Համաձ"
ֆն եո գտնուի
իր տեսակին
յարմ ար
երամ ՛աու թեւն
մ ր X
Հ^աաեո կր Հաստատեն թէ մօա ապաոաքի
մր
Րաոո,՛՛ տեաւ Ոէ Ծ՚՚ւն
մո եամուո. մը պիտի դ-աբ–
մա՛՛՛ք
է
^րա
՚է փտական ա ք ե.բնե րով
է
Ասկք։ մեր9 մա» ա ւն երամչաական
,բ^ւնագատեն
որ եո Համարձաեե
դետոոութ^ւն
մո դրե/։
իրեն
դէմ ա^տե ունենա I ա մ ք՛աւն երամիչաը,
այլ եւ–
ամբոզք
բմշկական
ակադեմիան
։
՛Բ՛
տա
թեւ ններո
րանեո
մ ր պետկ
մէոքսեն : Բա ւո
հր–
րա ա ա ո ա1ոսւ ւ ո է տ ք է ր
որ մատնան^ոլէեն
: ինք -
պէս
մ աանան
՚<ե ւ աք-տ բ է , քաք որդ. /օդ֊ուածով
մր ,
Հաւ
Հոոեւորք՚Կաննեոու
գերբր Փարեդե
մէք, եւ
ւլեէյաաաՀս՚անման
եենստկան
Հարէքե մասկն Հա -
լաստա^՚եա
ւո Եկեոեւյ եի աոա ոելութիւնն
ու կա -
բելիութիւնները
Ափիւոքի
մէշ։
Կ՛
քտՈԻՊԻԿԵԱՆ
ՄԻ ԼԱՆ,
(Յաոաջ)—
Ապրիլ
մէկի
գիչ^ՐԸ.
մամբ
21.ՏՕին, Վ ա Պազիլիքա»
թատրոնին
մէշ
տեզի
ունեցաւ
իտալիոյ
Հայ Մ չակութային
Մ իու
թեան
կազմակերպած
սդաՀանդէսր,
նուիբո,–ած
V՛–
Ա. ԱլէմչաՀի
յիչատակին։
Գազոլթը
ներկայ
Կր դրեթէ
ամբոգշութեամբ՛.
ԱդաՀանդէսը
բացուեցաւ
Հ . ԱաՀակ
ԼրԳ ՚
Կոգեանի
դամբանականով,
գոր կարգաց
Տարու -
թիւն
Ալե քս անե ան , կչռուած
Հտնդաբաութետմբ
ւ
Տաշորգաբար
խօսք առին
Արամայիս
Արապեան
(Հայերէն)
, եւ Մանուկ
Խանպէկեան
(իտալերէն)
,
որոնք
յաւզուած
բառերով
դրոլատեցին
տարա -
րախտ
ե րամ չա ին անձն ու գործր
, անոր
բերած
տուրքր
Հայկ– ե րամ չտո
ւ թեան , որ Հարազաա
ա բ–
տայայաոլթիւնն
է մեր
ցեգային
նկարագրին
,
զգացում
ին եւ բմբռնում
ին : Զաւէն
Մնտի-ւեան
յուզում ով արտասանեց
ՏովՀաննէս
թում
անւ^անի
«Բ՝մ կարե րգի
առում
էն% պաաչաճ
Հատուած
մբ :
կմ անո
է
է լ Փա փազեան
երղ եց
9*՛
Մ •
Ալէմ յաՀ
ի
«Իզձր՝» , «Աիրելիս^ր
ու «իմ երգր»,
իսկ Օր՛
Աստղ եկ Առաքելեան
, ոբ Մ ի լան Հասած
էր հ՛ա -
րիգէ ն՝ երգեց
մ եղմ է առ յաւէտ
բամնուած երա -
մրչտինՀհԻմ
եար-ֆր ,<
ՀԵՍ
սիրեցի»ն
, ՀքԱչուգիեբգր»
•,
«Բոլխար
եքլ»ն ու ((Նազե ր»բ : Բո լորն ալ արմււնա–
ցո՛ն ^երմ ծափերու ;
Միլանի
ղաղութր
իր նե րկա յութեամ
բ
յւ՛՛ բ -
զեց
քքւէսւտակր արուեստաոէտի
մբ, որիր կհն -
գանա թեան ա քնքան Համակրանք
արթնցուցած
էր
իր չուբշ , եւ իր մաՀէն
փեր^ այնքան
կսկիծ եւ
ցաւ ։
ԱրաՍ՚այիս Սրապեան
Գաղոէոհ
գաղոէթ
ՖՐ-Կ.
ԽԱԶԻ
ԶԵՌՆԱՐԿՆԵՐԸ
Ա1ՎՌԱՆ
Ֆբ՛
Կ՛
Խաչի Աեվռանի
մասնա–
ճիւգին
Հանգ էսր աեզի
ունեցաւ
Մ արտ
26/
կիբա
կ ի կէոօրէ
վերշ,
Լ^V^V ՇՅ1§9Ո/ 116է61
քւՅոշշ/
սրաՀին
մէշ , ինչպէս
մ ի չ՛ո այս անգամ
եւս
մեծ
բազմ ա թեամբ
մ բ ։ Նե րկա
յ է ր քազաքապետր
իր
լնտ
ան իքով
ւ
Վարաղո
յրր երբ բացուեցաւ կ . Խաչի
սան
եւ
սանուՀ ենեբր
Համախմբուած
էին բեմին
վրայ,
Տ ՛ւկ ին ՝Լ . ՏովՀաննէսեան
, մ ասնաճիւղին
ատենա–
պետուՀին
, բացում
ր կաաարելով
, պարզեց թէ
Հ ենգ տարա ան րնթացքին
ին չ կա րեւո ր
արդիւնք–
նեբ ստացած
ե ն , նոր սերունգ
ե ն փրկութեան
Հա
մար :
Հէթերեւս
անտեզեակ
անձեր
, օտարացած -
ներ,
ո չ քէն չ նկատեն
աքս մեծ զոՀոգութ
իւնոփ
ձեռք
բերուտծ
արդեւնքբ
, բայց գիտակից
տարրբ
կրնայ
գնաՀատել»
: Մագթեց
որ կ . Խաչբ ապրի
մինչեւ
ա ւն օրբ ուր պետե կա րենա
յ մեր յաշո րգնե
բր
քանձնե
լ մ ա յրենի
Հոզփն :
Ա
քնո
լ Հ ետեւ
սան եւ սանուՀ հներր զեկավ ա -
րութեամ
բ իրենց
ուսուց քուՀ իին՝
Տ իկին
Ջ Իլին -
կերեանե նախ երգեցին
ֆրանսական
քայլեբգր
,
լետո
ք մէկէ
աւելի
Հա լկական
խմբերգներ։
Բո -
լորն ալ արմանացան
բուռն ծափերու : Նե րկա
յաց
ուեցաւ
«Ձաբ^րլր
Արթին
ազա»ն
նորաՀաս
սերուն–
գ ե ն կոգմ է : Գլխաւո
ր դերակատարն
էր Պ •
Հ ՚
•Բէօսէեան
։Նոքնպէս չատ յաքող
էին
Օր-Ա-Պօյա–
ճեան
(Մօնթրէօյէն)
, Օր՛ Ա՛ Խքօետն։ Պ՛ Պ՛ Ե՛
Զափեան, Տ ՛ եւ Պ՛ ՛Բէօսէեան, Ա՛ եւ
5 ֊
կատա–
եան , Ե– Եսայեան, Մ՛ եւ
Կ
՚ Մանուկեան
, Ե՛
աՌԱՋ%Ի
ԹԵՐԹՕՆԸ
(49)
ՄեԼԻքԻ ԱլՏԻ1ւԸ
Նոյնպէս
ուչադիր
, նոյնպէս
զգոյչ
էին եւ Հո–
վիւները՝ թէ քնածներր
եւ թէ նրանք,
որոնք
Հերթով
արթուն
պիտի
մնա յին
յ
իւրաքանչիւր
խչրտոց
, իւրաքանչիւր
կասկածելի
ձայն,
որ
խո
րին
չռոլթ եա՛՛ւ
մ էշ բարձրանում
է
բ
որեւէ
խոբ -
Հրգաւոր
քայք^ գլորած
վ՚ոքբիկ
քարից , Հարկա–
Գրում
էր նրլյնց
էք.լոլխ բարձրացնել,
նայել
եւ ա–
կանշ
սրել
է
Այզպք.սի
ձայներով
ու չչուկնեբով էբ
Հովիւը
ճանաչում
իբ
անՀաչա եւ աներես
թչնտմիներինէ
^իտէր նտ որ թափառականների
եաեւից
անխոլ -
"ափե
լի , որսէս ճակաատգիր
, գնում է
երէ^ային
Ոլատիմըէ
Այ՛^ պատիմբ
գայլերն
են
, որոնք ան -
քուն
ել
ա՚՝՚իսոնշ,
Հետազօաում
են ամէն
մի
ափ
^"ԳՐ \ որպէսւլի
ձեռքից
չփախցնեն
յարմար մա-
մը, երբ կար ք
լի
կր
ւԻնի
կամ
յանդուգն
յարձա -
կոլմ գործե/ կամթէ գոզի պէս յափչտակել
որ •>-.
՝ * / » է
հւ ամէն անգամ, երթ դիշերթ
իր
անՀասկնա–
էԻ
շրշհւննեբով
փորձում էբ պաՀապանների
աբ -
^նու թի,%ր ^ թէ չորսոտանի
սլաՀապաններր
եւ թէ
^՚Ր
՚սնգ
աէրերո
ղի՚ոէեն
որ չրքակայ
բարձրա -
^իւններե
զւխԻտ
այմմ
ն՚սքում
են բազմաթիւ
աչ–
ք^Ր^ որոնք վաո ճրադների
են նման :
Բայց
այս գիչեր
չորքոտանի
գիչատիչնեբը
չէին
վազվզում
այն բարձրութիւննեբի
վբայ, ռ -
րոնք
Հիւս իս - աբե ւելեան
կոգմ ից
նա յում Կին
Գիզափայտի
լանշեբին
1
Գայլերը
չքացել
էին , ե–
րեւի
մ ի բան դիտէ ին :
ԵԼ
իրաւ,
միայն
նրանց աչքերն
էին կարող
Ո~
րոչել,
որ այդտեղ
ինչ որ մարդիկ
էին զտնլոլմ
,
չաբմւում
էին պապանձուած,
կատուի
անձայն
քայլերոփ :
Ամէնից
բարձր
տեղում՝,
մի մայռոտ
խութի
փրայ,
երկու
մարդ պառկտծ
էին ել դիտուէք
էին
աստղերբ։
Գրանք
էին միայն, որխօսոււէ
էին ^
բայց
այդ խօսակցութիւնը
աւելի
բարձր
չէբ,
քան
օղի ամենաՀեզ
Հոսանքր, որ երբեմն
խաղացնոլՏ
էր խոտի
թերթերր։
Երեւի
այդ էր պատճառշ
որ
նրանք չաա մօաիկ
էին պառկտծ,
Համարեա
մի -
մ եանց կպած
է
Նրանց
խօսքր աստղերի
ճանապաբՀի
մււսին
էբ ••
Զափւում
, ոբոչւում էր այն
տարածութիւնը,
ուրկէ
անցնում
էին գիչերուտյ
պսպղուն
աչյե -
րր։
Եէ–
երբ եբկուսի
կարծիքները
Համաձայնլ-ոլմ
էին
միմեանց
Հետ,
խօսքը
րնդՀաալում
էր , իլ -
բաքանչիւբր
նայում էբ եբկնքին
՚.
Աստղեբը
այս գիշեր գանգաղաչաբմ
էին երե
ւում։
Մանաւանգ
ծանբ էր մի խմբի
րնթացքր
ա–՛.
րեւելքից
դէպի
երկնքի
մէշտեղը,
ուր լնկած էր
յարղ՚ւողե
ճանապարՀբ
:
Պաոկածներից
մէկբ
կորցրեց
իր Համրերու -
թիւնր
եւ նստեց։
Ցս՚ծրում
ամէն ինչ
Հանղստացել
էր , կարծես գետակն
անգամ քնաթաթախ
ձայն
էբ
Հանում։
Խարոյկնեբր
մարելու
վբայ
էին–
այլեւս
Գ՛ ՆԱՐԵԿԱՑԻԻ
ծննգեան
աՕամեակ՚ը
ա՛օս ^
ուած է Պէյրութի
մէշ, նախագաՀոլթեամր
Գա -
րեգին
կաթողիկոսի
եւ նախաձեռնութեամբ
Թէ -
քէեան
Մ չակ
. Մ իութեան
: Խօսած
են Հ .
Ուզուն
եան , բ. Եզիայեան
եւ ՎաՀԷ ՎաՀեան
, ի ներկա
յութեան
խուռն
բազմութեան
մբ
կաթողիկոսբ
յորդորած է,
«Աիբելի
մողոփուրգ,
ազօթեցէք^
աղօթել
՛սորվեցէք
Նարեկացիէն»
:
Գրիգոր
Նա րեկացի
ծնած է
951/5՛ ,
Ռչտուն–
եաց գաւառի
Նարեկ
գիւղին
մէշ։
Նաբեկացի
կոչ
ուած է գիւղին
Համանուն
փանքին
ա չակերտած
,
անոր միաբան
եղած
ու Հոն փախճանած
Բ1լալուն
Համաբ : Հայրը
Խոսրով
եսիիմկ • Անձեւտցի
, Հո–
՚/ի՚-ն
ու առաշնորդր
Անձեւեաց
գաւաոին
, իր մա
մանակինյա յան ի զիտնական
էր։Մօբր
կոգմէն
որբ
րլլալով
, յանձնուած է Նաբեկայ
վանքին
ու գաս–
աիա րակո լած է Աեւանի ա Նտրեկացիի
Հսկողու -
թեան տակ, որ «վւիլիսովւա
ք մեծ» Հռչակուած
է։
ՏԻԿԻՆ
ԱՐՄԵՆՈԻՀԻ
ԳԵՒՈՆԵԱՆ
Մարտ
5ին
եբզաՀանգէս
մր տուած է Ֆրեղնոյի
մէշ (՛Բալի -
ֆորնիա)
, Հովանաւոբու
թեամ
բ Տարօն
Տուրու -
բե բանի
Հա լր . Մ իութեան եւ մ ասնակցութեամբ
Հ՛Օ՛
Միո՛. թեան եւ Հ. Յ՛Գ–
Ֆրէզնոյի
կոմի -
տէ ին , Ա . Եբբորզ
ութիւն Ատ քր եկեղեցւո
յ ՛Հոգա–
բարձութեան
ել Եկեղեց՛
Տիկ՛
Միութեան,
Հա -
մավասպուբականի
, Հիւսէյնիկի
, կարնոյ, Փէբ-
չէնճի
եւ Վ^ղեհ Հա քրենակց ականնե բուն :
Խուռնե
րամ
րաւքմ ու թիւն
մ ր լեղուցած է սրաՀբ
լսելու
Տ՛ս րօն Ա*խարՀի
մողաիրղ ական
ե րղ երբ ,
որոնց
զաչնակով
կ^րնկերտնար
Օր՛ Տօրիս
Գազեան
: Տի
կին
Գեւ ոնե ան երղ ած է աւե
լի քան տասնեակ
մը
երդեր,
շերմ ծավւերու
մէք։
ԵբղաՀանղէսին
մաս
նակ ցած է Տիթրո
ւթէն
թալ
—շոլթակաՀար
ՎաՀԷ
Գոցիկեան
Հա քկական կտորներոփ :
•ԲՈՒՊԱՏԻ
35Ո0
Հայերէն
միայն
25
րնտանհք
մնացած
են Հավանայի
մէշ,
մ իւսներր
Ամերիկա
ց աղթտծ
են , ինչպէս կր գրէ ա քցե լու
մ բ , «Հա
յ–
րեն ե.բ»ե մէք : Ն՛՛ր սե րունգր
մ ա,րոլր Հա քերէն կր
խօսի։
Հոն Հա քերուն րնակարաններո
եւ նէււթա —
ետն վ իճակր
ն ա խ անձ ե լ ե քեն :
«Ամ ե րիկաՀա
յերր
մեծ
բար՚ւք պետե
րնեն, եթէ ՚Բուպաւե
իրենց ագ–
դ
ականներր կամ Հա յրենա կիցներր
Ամ երիկա փո
խագրեն » :
Խ քօեան
, Ա ՚ Անտոնեան
բո լորն աք Համ արձակ
եւ
մարմ աոոդ անու թեամ
բ քաքոգութ
ք՚ւն դո քց տուին
երենց
ղերհն
մէք։ Ապա սկսան Հա քկական
աարազ–
ներով
ոդ
եւո րե ք պարերր
, զեկավարութեամ
բ Տ ի~
կ են է . Մ ան ուկե անե : Վերո
ք իշե ալնե րէն զատ պա–
րհ բուն
կ
ր
մ ասնակցէ են
նաեւ
Հետեւեալներբ
ՕՐ
՛ներ Ա՛ Հէ^եմեան,
Ա. Պետրոսեան, Մ՛ Եմէ~
նԿճեան, Ե՛ եւ Ա. Պապեկեան,
Լ. Աշգեան
, Ա.
Արրճեան
է
Մ ե9անկեա
լ երգեց ելպարեց Պ ՚
Շ՛ •
կատաետն
, «Վեց
Հարել ր տարուան
տառապանքէն
վեր^»ե
ներկա քացումէն
Ասքանովի
գերր։
Հան -
դէսէն
վերք,
եւ րոպական
պարերս
տեւեցեն
մին -
չեւ կէս գի ,՝եր , խանգավառ
մ թնո
լո րաի
մը մէք
սպառե
լով
ճոխ պիւֆէն ;
Աեվոանի Կ՛ Խաչր անգամ
մր եւս վտրձատ -
րուեցաւ
բարո յապէս թէ նիւթապէս ;
"Սէրկայ մը
ոտքի կանգնած
մ արդ
չէր մնացել
, որ փա յա
մա–
տակաբտրէ
բ , վրաններ
ր Հազիւ
է ին
ն չմա
րւում
նրանց
թ ո յ լ
լոյսեբի
չբշանում
:
Մեռելութիւնբ
Համ ատարած
էր ։
-
(իամանակ է , տէրտէր
, ասաց նստածը :
Նա, որ պիտի տէրտէր
լինէր , լուռ վեբկա -
ցաւ ել մի իսօսք փնթփնթաց :
- Շուտով
ա յնտեղ
կրակ
չի մնայ
ել
մենք
չենք
իմ անա
յ գէպի
ուր գնանք :
Պատասխանր
Համոզիչ էբ՛ Տէրաէրը
ոտքի
կանդնեց
իը ընկերի Հետ միասին :
-
Ակսիբ այս կոզմից, ասաց
վեբշինս
՚ ոկը՛
սիր թագաւորի
գերեզմանի
մօաից :
Տումի
գիւզից
բարձբ,
սարի
գլխին,
գտնը -
լում է ր մի Հնագարեան
գերեզմ ան , – միապա -
գազ եւ խոչոր
մի քաբ , որի վբայ
գիր ու յիչա ™
տակութիւն
չկար։
Բայց
մոզովուրդբ
չէր
մոռ՚Սա,
ցել թէ ինչ է դա՛ նտ դիտէր
որ քարի տակ
թս. դ–
ոլածր
մի թագաւոր է, որի անունն է
Գագիկ։
Այդ
զերեգմտնի
մօտից պիտի
սկսէր
քաՀանան։
Սակայն նա չէբ շտապում
: Զեռքը
կոխեց ծո"
ցի մէշ, գ^տաւ փոքրիկ
տուփը,
գուբս
Հանեց,
\ո^
րից
Հրեց
տեզր։
Տեաոյ
չոքեց
մի ծնկան
վրայ
եւ
սկսեց
իր տրեխների
վյւայ
պնդացնել
թարմ
ճրլւ–
ղերիէք ոլորած
կապր,
որի օգնութեամբ
Լեռնցին
Հեշտ
կարոզանում
էր ցած գնալ չոր
զառիվայրեր
բով աոանց
սաՀեքու
եւ րնկնելու
։
- ^ուտ, տէրտէր
, օր բացուեց
, ասաց քա -
Հանւսյի
րնկերր
մե ձայնով
, որ վկայում
էր թէ նա
իսկ
որ չաա էր չաապում
։
ԼԷՕ
I
Fonds A.R.A.M
