Օք
• ԱԼԻՍ
Ս1»0ն
ՊԼեւՈՒԷԼ
ԱԶԱՏ ԲԵՄ
Պ""թ ընէ մ օսւ ՝ ՚Բէմպրիճի
իր
ր՛էւ ակար ա՛ե ի՛ե
մէշ֊, Աարա
15/՛
Զորեքչաբթի
ղիչերբ
ւ1՚եռաւ ան–
ուանի
ԱմերիկուՀին՝
Օր– Ա/իո Աթոն
Պէէքուէք՝
իր
0—
աարեկան
Հաււակին
: Ամերիկեան մա -
մոլչը աուաւ
անոր մաՀուան
չուրր. թերթերու.
մէք
երեւցան
նաեւ
յօգո լած՜ներ ու խմ բագ
րականներ
նուիրուած
անոր
կեանքին ու գործունկութեան
:
Լ– 6– Գ– Ամերիկայի
Կեգր. Կոմիաէն,
<տ.Հայրե -
նիք^ներու
խմ րագրութիւնբ
, Լայ Եբիա–
՚իաչ -
նակցութեան
ել. Ագգ • Կեգր •
Վաբչու
թիւններր
ՀանգուցԼ
ալի
սչա րագանե
բուն
աուին
Հեռագիբ -
ներ՝
յա յանե լուի խոբ ՛իշաակցութիւն
իրենգ
կրած
էլորուսաի
աււթիւ։
Օր–
Պքէքուէլ եթէ կը ներկայանայ
մեւլի
Հայերուս
, իբրեւ մեծ րաբեկամոլՀի
մր ,
•.•"՛յկ -
րաաի
Համ ոգուած
եւ. անխոնջ
պաչասլան
մը, Ա–
մերիկացիին
Համար ան եռանգուն
լրագրոգ Աբ եւ
Հրասլարակագ
իր մ րն էր , աբմէքաւոբ
՚ք-բքե բու
֊էեգինակ
մր, մանաւանգ
մոլեռանգ
ախոյեանը
կանանց
իրաւունքնե
րու : Ամերիկա
յէն գուրս աչ
ան ճանչցուած
էր իբրեւ
սլաչասլանբ
ճնչուածնե–
բու եւ Հալածուածներու
գաաերուն : Մեռնոգր ,
ուրեմն
, սո Վորական
ԱմեբիկոլՀի
մ ը չէր ,
"՚ յԼ
միշազգային
գէմք
մ բ ։ Հայասէր
մը չէր միայն ,
ա յլ մ արգասէր
մ ր \
Օր • Պ լէ քո ւէ լ զաւակն էր լնաանիքի
մբ , ուր
իր մայրբ
եզած է գոլէճ յաճախած
ել վեբշացու–.
ցած
առաշին
ելինը եւ իր սեռի
Հաւասարութեան
սլաչասլանբ
. Հայրր
զ ե րութեան
շնշումին
նուիր
ուած
գործիչ
մ բ. մ օբաքո յրերէն
մ ին
առ՚սշին
ելին ք՛՛՛ր ո զի չր - երկբո րգ քո յրր աո աշին
կին րր~
՚^իթլը՛
Այ՚՚քան
ամուր
կռուանի
վրայ կանգնած եւ
այսոլիս ի մ թնո լո րաի
մ էշ սնած ում եծցած
Աքիս
՚^1էք"՚–էւՐ չէր կրնար
չբլլալ
այն, որ եզած է Հե–
աագա
լին :
Լման
34
աաբե
Ալիս Ա թոն
Պ/էքոլէլ
եգած է
խմբագիրներէն
մէկբ « Ուումրնս
ճրբնբլ »/, որ
միչա սլաչասլանած է կանանց
Հաւասարութեան
սկգբունքր
• եզած է խմբագրապեաբ
նաեւ
(ք.Ալու–
մրն Սեթեզրն»ի : Գ րած է գր^եբ ու ճառեր /ա -
ճախ առանց եր անունր
Հրապա րակե/ու :
20
տա–
բի , անրնգմիշաբար
, եզած է նախազաՀր
Ամերեկ–
եան
կանանց
՛Բուէ ա րկա թեան
Ի րաւունքքւ
Ընկե–
րակցու թեան :
1908^5՛
ե Վ ե ր եգած է անգ ամ Պ
՛՛Ա–
թրնի
Համալսարանի
Լսնամակաք
մարմնե՛ եսկ գեռ
քանի
մր աաբե առա9 ա քս Հ եմնարկութենէն
ստա
ցաւ
ՀՄ
արգասիրու
թեանց
Տոքթոր՚^ր
՚ոիտգոսր :
Ղ՛ործե
ու յնուերումի
կին մր եգած
է ՚ ^ր •
Պ լէյ*ոլէ ք ։ Ամեն էն աւե լե Հարագաա
եզած են իր
Հոգեեն
ճնշուածներն
ու տառապեաւներբ
բոքՈր
ազզ.երու։
ք*ր պայյւարե
րնթացքեն
միչտ արի էր,
ինչպէս
եզած էր եր Հա քրր : Հարաւի ու
Հիւսիսի
բախում
ե վ՛ո թորկոտ
օրերուն
, Հա քրր մաՀր ա չք
առնե լոէԼ աղատած է գերուՀ
ե մ ր :
Հտրալցեներր
չափազանց
զա քրացած
, խոսաացած
են
10"000
տո
լար տաք ^ոճբաւքործ՛»
Պ/էքուէլե
գլուխր
բերո -
զեն : Աք ես սասքցած
է ր պատուաստ
ր ա յսպիսի
Հօր
մր արեութեան
:
Բայց
մեզ Համ ար
մ ասնա լոր ապէս
Ալիս Ա թոն
Պ լէ քո ւէ լ ա յն առասպե լական
գիցուՀին
էր , որ իբ
եր իտասա րգո ւթե ան
օրերէն
ստանձնած
է ր Հայ
Գատի
պա չապանո
լ թԼււնբ :
1895/
Հայկական կո -
տոբածներր
փոթորկած
են անոր ազնոլտկան
Հո—
գին ; Ւսկ
1915
թուե
մեր անանուն
ող բե րգութ
եւնր
ան Հռչակած է
ա ն ն ա | ս ը ն թ ա ց ո ճ ի ր լքը,
որու1ւ 6ը–
մ ա ն ը հ"1ցիլ –թ֊է ա ր ձ ա ն ա գ ր ա ծ
ր \ լ ս ւ յ
ագգերու.
պատմոՆթ-իՆնը :
Մեծ
ԱմերիկոլՀի
մրն էր Օր՛ Պլէքուէլ,
բայց
նաեւ ՀԱԱ ՄԸ՝ իր
ղ ործոփ , խորունկ
ապրումնե–
րոփ , տենչե րոփ ու Հեռանկա
րնե բոփ :
Ո՛՛՛լ –հայ Ժո–
ղ ո վ ո ւ ր դ ը կ ը ՜ ն ա ն չ ն ա յ ,
ըսած է ան,
չ ի կ ր ն ա ր
ր ա ր ե կ ա մ չ ը լ լ ա լ ա ն ո ր :
\)լ անճանչցած է մեր մո—
զոփոլրգբ
Լւր սեւոփն ու ճերմ՚սկոփր
ել մնացած է
անգաւաճան
բարեկամ
մը մեղի : Ան ալնման Անգ
լիացի
Պայրրնին
, մեբ առաքինո
ւթ իւննե ր ր Հա -
մ աբած է մեր Հոգու
բնական
ծիլն ու ծագի կը ,
իսկ
մ եր թե բութ Լււննե րը
արգիւնք մեր ապրած .
գմբախտ
պայմաններուն
:
Աիրելոփ
Հայ մոզոփուրգն ու Հայկ
. Գատբ
լ
ան յաճախ
փազած է մեբ ա յն մոգուԼներուն
, ո -.
րոնք
նուԼէբոլած
էին Հայութեան
Գաաին : Եզած
է անգամ
լանձնախումբերու
, որոնց նպատակը ե–
գած էր օզնութիւն
Հասցնել
Երկրի
մեր կռուող -
ներուն : Հա յութիւնր
ամ ե ր ի կե ան
ուլ ո փուր գԼւն
ճանչցնելու
լաւագո
յն
մ իշոցներէն
մէկն ալ Հա -.
մ աբե լոփ Հալ բանաստեզծնե
րու թարգմ
անութիւ
նր, երկու անգամ՝
1896ին ե ւ 1916/Տ՛ ,
անգլիերէնի
թարգմանած
է ան կտորներ
Գուրեանէն
, Նալ -
բանտե անէն , Ալի չանէն , թէրղեանէն
, Խբիմեանէն
,
մինչեւ
մեր նորագոյննեբբ՝
Աիամանթօ
, Վ^արոլ -
մ^յյն , թումանեան
եւ ուրի քներր։ Ան
չափազանց
Լսանգափտռոլած
է , երբ
1918
թուին
ստեզծուած
է Հա յաստանի
Հան րապետու
թ իլն ր եւ տեսած է
սնոր
նե րկա յացուցի
չնե րր այստեզ
գլխաւո
բու -
թեամբ
անոր անգրանիկ
փարչապեաին : Ան նաեւ
^.որապէս
յոլզոլած է , երբ տեսած է մեր
գաղու–
Փա^իզխ Հաքոց ԿէօԱ ԸԱկ,
Փտրիզի
Հայոց
կրօն
-
Ընկերակցութեան
փար չական
ժոզո վփն գ ա գ ա րեա
լ
անգամներուն
աեզ նոր րնտ
բութ
իլննե
ր
պիտԼ։
կատարուԼւ՚ււ
մօ -
տերս : Այս առթիւ
կուգամ
պարղել
կարզ. մր
Հար
ցեր
, ո
րոնք
իմ կարծ
իքո փ ան յեաաձգե
լ Լ։
ստիպո -
ղականութիւն
կբ ներկայացնեն
:
Ա–
Կրօնական
Ընկերակցութեան
ներքին
կււէ1ւո -
նտղրութետն
մէշ, անղամնեբոլ
կրօնական
պար -
տա կանո ւթի
ւնն
երու
եւ
Հողեւո
րա կանո
լ թ ե՛՛՛ն մա
սին
ղրեթէ
բնաւ չփ խօսուիր
;
Աո
յն
կանոնտ -
գրութեաե
նախ)ւական
աոաշին
օրինակը,
տեղա ֊
կան
օրէնքներու
Համակերպելու
պ ա ա ր ա ա կ ի ն
տակ,
խմբագրուած
է մէկ գիչեբուան
մէշ ե լ յա
շո րղ
օրն իսկ
ե՚ւշէշԸէՍւՇ
յանձնուած
, այն մամա -
նաղաչրչահլն
երբ Հոգելոյս
Պալաքեան
եսլիսկ– կը
ձգտէր
հքաբիզէ
մէշ իր անձնական
Հեղինակու
-
թիւնն
Հաստատել
նախ եկեղեցիի
չուբշ, եւ
յեաոյ
տարածել
ղայն
ղաղութին
Վբայ
, եթէ կարելի
լ՚լ~
լար :
Կ
բօնական
Ընկե բակցութեան
կանո՛նագբո
լ -
թիւն
մը կազմ
ե
լու գաղափարն
ունեցո՚լները
եւ ա ֊
սոր
խս րագբութեան
ա
չյսաաակցոզնԹր
ը
իրենց
նը–
պսւտազրն
՚>ասան
: Պալաքեան
եսլիսկ
-
մեկնեցաւ
Գ՛ա ր
րզգՍ \ հետագային
սո յն
կանոնագբութեաե
զ
րա
յ գատա
րուած
Ր"լ"Ր
րաըեփո
խութ
իւննե
բ ը ,
սրզրորգակա՚Ս
Հարցերու
չուբշ
գարձան ;
կտնոԿւա֊
գրսւ
-լօ-ստն
Հ
րմ
նազան
ոգրհ
, որեւէ
՝
եկեւլեցւ11յ
ս ր ւ թ ա ւ լ ա ս Սա ա ա կ ա ր "՛րութ– րւԱԱ ա պ ա ո ո վ ե լ ո ւ
սլւսսւրուագին ա աց, աշրյարոաւյաււ ա ա ր ր ի ն ճ ե ո ք
ւլւււլրյւսաէ|Այյ լ ր ո լ ո ր կ ա ր Ս լ բ
իշ1սանութբւԱները ,
Սւ սւալ ո ւ ւ գ ս ւ ո ր ւ ս գ ա ս ո ւ թ ւ ւ ա ն ս լ ա րզ պ ա շ տ օ ն է ո ւ -
թ ս ս ւ ս դրր-է մ ը ,
բնաւ,
չփոթուեցաւ։
Ա լ
՛ակ
լ " ՚ ֊ ր շ
՚ ի ո ը ձ ը գա
յն
Հփմնոփյն
բաբեփո–
Լսելու
, տսւլր
ուՍնցալ
X
^Գ
\^ր
գարնան
: Իքմ
րագըբ -
սւյք
ցաւ
՝ երՍք
Հոգր է
բա ղկա
ց
ած ,
մ
ասնաւոր
յւ
^ՍՀէնախսլս
բր
ւ1
ը կողմ ^
, Սոր
կանոնագրութիւն
ս ը, ուր
\ողնւո
րազաս
ր
չխանո
ւթեան կը
արուէր
լ.ր
ա ռ ա ք ե լութ
րւՍը
կարենալ
կաաարելու
բոլոր
զաբնԱէՈւէէրւսՍե
րը,
կը
սա^Ա
անափակուէին
աչ -
լսա
ր՛է
գաս տարր
րն րրաւասութ
էւննե ր ը ,
կը չե
չ–~
աու
^րս
անոր
պա ըաազանութ
րԼննե
ր ը
եւ կը ճչ -
՛լուերն
երկու
րչբւանութիւններու
,
կրօնական
եւ
աշլսար
՚էազան
, յա րաբե
րութիւններ
ը :
0%յս
զասոԱագբոլիէռնգն
բազմ՛ ագրուեցաւ
25 « -
րլւսազ եւ
թուագրուեցաւ։ ՚Հ\)
օրինակ՝
կ^աբչական
• ս՚ոզողր ՚Հ\յ անգաՍներոլ
Համար
, մէկ օրինակ
ղի–
լասատաԱ
իՐՐ
՚իաստաթուզթ
, եւ Լորս
օրինակ
ալ,
Հայկ.
եզեղեցական
կեանքի
մէշ որոչ
գեր
գատարած
եւ
զա րճա ռո ւթիւն
ունեցող
ականաւոր
անճնաւո
րութիւննե
բու
Համ՜ար : Վա
ր
չո ւթ
ե
ան
ան
ղամներէն
եւ
այղ երեւելիներէն
նամ
՛ակով
իսնգ -
րուեցալ
ոբ մինչեւ
1
Ա եպտեմ՛
բեբ
1940
իրենց
կար–
ծ րքն ու ղիաո
ղութ
Լււննե րը
Հաղո
րղեն
ղիւանա -
աան : ՚իժբա Լստա բա
բ
թուականէն
առաշ
Փաբիղյը
ղբաւուեցաւ։
.\քրագրուած
կաբգ
մը ուրիչ
նախա–
ճեոնոլ
թ րւննե
բու եւ բա րեկա
րգութ
իւննե
բո
ւ կաբ–
գին,
առմամեայ
մոռացութեան
արուեցաւ
նաեւ
այս
Հարցը : Ազատտգրոլթեան
խանգավառ
օբե -
բուն
պա չտօնա
վարող
վարչութիւնը
ուրիչ զբա -
ղումնե
ր
ունէր
անչուչտ
, չանղրաղարձալ
իը նա
խո րգներ
ու
ա չխատանքնե
բուն
՚Լբա
յ ե լ ամէն բան
մ ոռցուեցալ.
:
Բա
յց
ի
՛՛նչ էր
ա
յն Լյբականո
ւթիւնը
, պաաճա
ռը
որուն
Հիման
վբտյ
1940/
վարչութիւնը
չեչտեց
որ կանոնագրո
ւթիւնը
Հ իմնական
փոփո
խութեան
պ է ա ք
ունի։ Այգ պատճառը
Տիրան
փրգ
՚ի
Լայմմ
եպիսկոպոս
եւ առաշնոբգ
Հիւսիսային
Ամերիկա
յի
Հայոց)
փորձն էր։ Այգպէս
Տիրան
փ բ գ • որ
յանձնարարոլած
էր թո բգոմ
պատրիարքի
կոգմ
է
իրրեւ
Ա . Տակոբա
յ ե ր ի տ ա ս ա ր գ եւ կարոգագո
յն
վա
բ
գա պե տներ էն
մ ի ն , չյաշողեցալ
Փարիզի
մէշ
եւ մեկնեցաւ
Լոնաոն
1939/
փերշերր
: Տիրան
վ ա ր ֊
թի
ցաւալի
պառակտում
ը
վեբշԼ
՚ն
տաբինե
բուն
ՏանձԼն Օր՛ Պլէքուէլի
,
մենք կր
կորսնցնենք
մեբ ամ էնէն
Հ ի ն , Հաւատարիմ
, անկա չաո
եւ
մ ե–
ծանոլն
բարեկամներէն
մէկր։
Ւնչ
ոբ ըրաւ ան մեզ
Համար,
պիտի
չմոռցուի
երբեք
եւ
պիտի
յ ի չ ո ւ ի
սիրով
ու
երտխտագիտութեամ
բ
:
Ան մէկն էր
ա–
նոնցմ
է , որոնք
չկան ա յսօր
, չկան
նաեւ
ա
յն
մ ե–
ծո ւթ
իլննե
բը , որոնք չատ
կանուխէն
ա պաՀ
ո վե–
ցին
անոր
բարեկամութիւնը,
զոբ մենք
միչտ
զգա–
ցԼ՚նք թէ մեբծանր
մտաՀոգութեանց
ու տառա ֊
սլաննե
բու
օրերուն
եւ թէ մեր
ուրախութեան
ժամ ե րո ւն ։
Մ
եծ
Ամ երիկան
իսկ
քիչ
անգամ
կուտա
յ
մարզկութեան
Ալիս
Ա թոն
Պ
լէքուէլնեբ
: Զենք
կր
նար
Լսո
րապէս
չողբալ այս թանկագին
կորուստը
:
,
(իյմբագրական
ՀՀԱ6ՐԵՆԻք՚7>ի)
գապետի
Փարիզփ
մէշ անյաշռղութիւնը
կաբգ
մր
պաաճաոնեբ
ունէր , որոնց
գլխաւորն էր աչխաբ ֊
Հական
ԼՎաբչութի՚ն
եւԳիւանատուն)
օրկաննե ^
բու եւ կրօնական
իչխանութեան
յարաբերոլթեանց
անոբոչ
վիճակը։
Տիրան
վրգ՛
եբչ տասարգ էբ ե.
Արեւելքէն
կուգար, ուր հռաշնոըգը
կամ փոխս,^
նոբգը՝ ոչ միայն
րաբոյագան
Հեւլինակութի.ն
^
այլեւ
որոչ
իչխանութիւն
ունի
ղեռ , եւ
կ՛ի յնար
Փարիղ։
Հոս կ՚սր Ընկերակցութեան
ներքին
կանո–
•Աագրութի՚նր,
որո՚ն
ողին,
բնականաբար
, կր
Հակասէր
իր րնբռնումներուն
:
թէեւ
իր մամանումի
առշի
օրերուն
Ի"կ ,
Վա ր չո ւթ ի՛ն ը փա րգա պետին
փրաւասո
ւթիւննեբր
գրաւորս՚՚զէս
սաՀմանեց ել որոչ
լիազօրութիւն
-
ներ տուաւ,
սակայն
առօրեայ
կեանքի
րնթացքին
,
պզտիկ
բախումներր
անպակաս
եզան : Աւ երբ
1939/
Աեոլտեմբերին
, վարգապետր
մինակ
մնաց ,
վարչական
օմանգակ
տարրերու
բացակա
յութեան
պատճառով,
աեզի
ունեցաւ
ան խ ուս ւււփե լին : Տ ի ֊
րան
՚Լբգ՛
"Ր"շեց
մեկնիլ
Փարիղէն
,
րնղոլ^ւելով
Լոնտոնի՝
գազութին
առաշարկը :
1940/
"ԿԻդԲ^երր
ուրեմն.
Վարչութիւնը
կր
գտնուէր մեծ պարապի մր առշեւ :
Լկացոլթիլնր
մԼնչեւ
այսօր ալչէ փոխուած
, թէեւ
յաշորգոգ
ելներկայ
փար չութ իւնները
չեն անգրաղառնա
բ) :
վռամչասլուՀ
արք ՚ վաԼսճանած
էր , Տիրան վրգ •
մեկնած էբ , Փարիզ եւ չը Հակա յքի
Հոգեւոր
Հո՚Լ–
լութիւնբ կըմնար
մեր քաՀանայ
Հայրերուն
, ո–
րոնք՝ առանց
յետին
կամ՛ չաբ մաքի՝
խիստ ան -
րաւարար
էին ել են այսօր ալ :
Պէտք էր՝ այս պակասր
ժամաոաշ
լրացնել,
որովՀետեւ
1940/5՛՝
անյետաձգելի
առաքելու -
թիէններու
ասպարէզ
բացուած էր պատերազմա -
կան վիճակի
բերումով։
Հտյ ե րիտասա
րղոլթ
իւնր
զօրաչարմի
ենթարկուած
էր : Վարչութիւնը
պար
տականութիւն
կըզգար
մոռացութեան
չմատնել
զանոնք,
այլ Հոգեկան
սփոփանք
մատակարարել,
քանի որ աեզական
իչխանութ
իւննե րն ալ
դիւրու–՝
թիւն
էլլնծայեն
այդ
մասին։
1940/
սկիղբներր
վարչական
ժոզովի
մ ր լն -
Լ^ացքին
տեզի
ունեցաւ
նոր առա^որգի
մր
լնտ–
րութիւնը։
թեկնածու
էին Գրամբեան եւ Աիւրմէ
եան եպիսկոպոսնեբր
: Առաշին
քուէարկութեան
երկուքն ալ Հաւասար
թուով
ձայն ստացան։ Մէկ
Հոգի ձեռնպաՀ
մնացած էր, այն
առարկութեամբ
թէ բարձրաստիճան
կրօնաւորի
բնտրութիւնր ան
չուչտ
ոբոչ
առաւելութիւննեբ
ունէր,
բայց
ներ
կայիս
(1940/
ււկիզբներր) , մենք
աւելի
պաՀանշ
ունէինք
երիտասարդ
, պաարասաուած
վաբգա -
պե տնե բու , որով
ւր առաշա րկէ ր Ան թի լիա սէն եւ
Ա– քակորէն մէկ մէկ երիտասարդ
վարգապեաներ
րնկերացնել
, գոնէ , առաշնո րգին :
Մի^ին
լուծում
մր գտնուեցաւ
Առաշնոր -
՚էԼն
մամ անում էն անմ իշապէս
՛Լե րշ , իրեն Հետ
իսորՀրղակցաբար
, նուազագո
յն երկու
երիաա -
սարդ վարդապետ
Հրաւիրել
Փարիղ
Երկրորդ
քուէարկութեան
մեծամասնու -
թեամբ
ՍԼււրմէեան
արքեպիսկ
՚ բնտրուեցալ
Փա -
1
'1'ՂՒ
Աո֊աշնորդ։
Արտաւազգ
արք.
կիլիկեան ա -
թոռին կր պաականէբ եւ Հոն կր պաչտօնավարէր
,
իսկ
Փ՚որիզ
Մայր
Աթոռի թեմէր։ Հարկ էր գրել
էշմ իածին եւ արտօնութԼււն
Լսնգրել : Մ ինչ ա յս եւ
որպէսզի չկրկնուի Տիրան վբդ-ի ցաւալի նախըն -
թացը ,
վարչութիւնր
ինքնա բե րա բա ր րնգ առաշ
գԿւաց եւձեռնարկեց
ներքին
կանոնադրութեան
Հ իմնական վափո խութեան
։
Այս
առթիւ
բարոյական
պաբտք կը Համա -
րեմ, Հրապաբակաւ
, յարգանքի եւ
արդարութեան
տուրք աալ ատենի
փարչութեան
աաենա
պետ
Հանգուցեալ
Պօզոս
էսմէրեանին
, որուն
կորուստը
անւիոխարինելի
եղաւ
Փարիղի
Հայոց
եկեղեցիին
Համար։
թէեւ
քաղքենի եւպաՀպանողական
դա -
սին կր պաականէբ
, Հաւատքով ել սիրով կապ -
ուած էր Հայկ.
Եկեղեցիին,
չափազանց
ողջամիտ
ել դէպքերր
իրենց իրական
տարողութեամբ
դա -
տելու
կտրող
միտք
մր ունէր •
Պատմական, եթէ կարելի է այսպէս
ըոել,
այս Հակիրճ
աեզեկոլթիլն՚^ւեբէն
ետք, ակնարկ
մր
նետենք
կրօնական
րնկե բակցութեան
ներկա
յ կա -
ցութեան
փրայ :
Կ–
եԻւՒՊՒԿԵԱՆ
ԱԼՊԱՆԻՈՏ
ներքին
կռցութեան
մասին ծան -
րակչիո
տեղեկութ
իլննե ր հ ը Հաղորդէ
Հոոմի տլ–
պանական
կոմ իտէն , Հիմն ուելով փախստական -
ներու
տեղեկութեանց
վրայ։
Այսպէս
, 1լ րսեն թէ
թրոցքիական
- ադդայնական
չարժում ծտգտծ է,
թէ– երեք նախարարներ
ա.^բաստանոլած
են , թէ
Մարտ
վեցին
ներքին նախարարը
ԱէՀմէտ
Շէ^"՛՜
աարճանակր
քաշելով
սպււննած է
ճարտարագոր
ծութեան
նախարարը
Ապետին
ՇէՀու
եւն ՚ ։ Մ
ոո–
կոլայէն
ռազմադէտնեբ
ղբ՚լուած
են ,
Հսովեաական
ճիպրալթարի
մըֆ վեբածելոլ
Համար
Ադրիականի
Աասենօ
կղզին :
ԱՄԲՈղՋ
ԵՐԳԶԱեՈՒՄԲ
ՄԸ, ^Մոցարթ »,
Գերմ անիո
յ ամ երիկեան
չլ–
9
անր
ապաստանեցաւ
Տբէղաէնէն
(ռուսական
չր^ան) : քՏումբր կր
ր՚ող~
կանայ
22
ազշիկներէ
, առանց
Հաչուելու
ղեկա -
վարբ ։
Fonds A.R.A.M
