անոնք որոնք Հեա պիաի ապրիք։
Հանրային եւ
անՀաաական շաա մր գմրաիէաութեանայ
աղյրիւրր
եթէ փնտռել
ուզենք, անՀ աս կաց ողո ւթեան , ղի -
մացինր չճան^ալուն
մէ^ պիաի գտնենք։ Պէաք է
գիտնալ թէ ապրիլը արՀեսա մրն է , եւ ռազմագի
տութեան չափ նուրր արՀեաա մը։
Ա "("Լէ
Լ
աէաք է ա յզ արՀ եստր , սորփիլ փոր–
ձառուներէն
..լ
սորվիլ
իր անձնական
փորձառու–
թիւեներովր
, ղորս կարելի
եղաձ֊ին չափ քիչ զո–
Հոզոլթիէննե ավ կարելի է ստանալ
ոզ^աու -
թեան
շնորՀիւ։
Հայ Համայնքին
վերտին
երեսուն–
երեսունեւՀ ի
՛է
գ տարուան պատմ ութիւնը
ցո յց
կոլ
տա յ , տեսնել գիտցողին
ել ուղոզին , ա յս ճչմ ար–
տութեան անռեսման գտռնագառն
Հետեւանքները
:
Պատրաստուէցէք
ըԱալոլ իրատես եւՀեռատես ,
իմաստուն , ^րկրին
օրէնքները
յարգող,
յառաշ -
դիմ ասէր բա,։ի քազաքաց իներ :
Պատուաւ ո րութիւնր
, վարկր , րարի Համ րա -
ք
ւր ուրիչ մէկ թանկագին
ազդակն
է
երշանիկ
կեանքին : Ունինք այդ ազգակր , մի վախնաք
րախտէն կամ ձեր թ^ամիներէն
, որովՀետեւ ,
աւաղ , միչտ պիտի ունենաք թ ^ամ իներ ,մ եքենա–
յութ իւննե րէն ել Հար ուահնե րէն : Բաւական է որ
ճչմարաապէս պատուաւոր
րլլաք , եւ րարի
Համ-
՝
բաւը զոբ կր վայելենք՝
կրանտեայ
անսասան
պատուանդանի
վբայ Հասաաաուաձ– րլլայ :
իսկ այս ամէնուն վերեւ, գուք չատ
աղէկ
գիտէք, կբ սաւառնի
սէրր։ Սէրր կբ Հարթէ
ամէն
թորաուբորտութիւն
, կր քզկէ ամէն
ցցուաՏ՜ք ,
կ^անուչցնէ ամէն գառնութիւն
: Սիբեցէք՝ փոխա
նակ ատե լու: Բայց սիրեցէք՝ առանց տխմ արու -
թեան , առանց ոչխարական
Հեզութեան ,
մ իչա
ԳՂ"յ^՝
չ՛որին գաւերէն
ւ
Աիրեցէք Կանաիին նման։
Համոզումս է որ
ա յս կերպ փ արոլիլր
աւելի խե լաց
ութ
իւն է քան
վրէմխնգրական
ոգի սնուցանելը :
Հ.
Բ-–
ՀԻՆԳԼԵԱՆ
ՀԱ6ՐԵՆԱԿՑԱԿԱՆ
ԷԼԼԷՆ ԲԻՒԶԱՆԳ
ԱՄԵՐԻԿԱՑԻ
ՄԷԶ
ՄԱՐԶԱԿԱՆ
ԿԷԱՆէ
Տարփն - Տուրուբերանի
Հայր ՛Մ իութեան
Փարիգի մաս՛նաճիւգի
Տունուար
29/
րնդՀ ՚ մո -
ղովր զբաղուեցալ. նոբ վարչութեան
ընտբու. -
թեամբ :
Ներկանե ալ միաձայն
Հաւանութեամր
կաղ -
մուեցաւ
նորրնտիր
վտբքոլթիւնր
Հետեւեալ
ան -
դամներով–
Ս տեփան Պօղոսեան , Զ՚՚Հրապ
Մու.^
բատեան , Արմենակ Ներսէսեան
, Արմենակ
կնեազ–
եան, Շաւարչ Տէր Պարսամեան :
Կը խնգրուի
թղթակցոլթիւններբ
ուզզել
Հե"
աեւեալ
Հասցէին
Րլ^ք. 2.
^0ԱՈ1(^18Ո.
127
յ'^V^,
յշտո յ Յ Ա ք « , Րէ1«տօււ ^ ք օ Ո , Տ տ տ »։
ԱհԳԼԻՈՏ խորՀրգարանը
Հանրագրութիւն
մը
սաացաւ , որ կր պաՀանշէ Հեռացնել ագգ ՝ պաչտ
պանութեան
(Շինուէլ)
եւ.
պատերազմական
(Աթրէզի) նախարարները,
այն
ամբաստանու -
թեամբ թէ բոլշեւիկեան
Հակումներ
ունին ել կա
րելի չէ գաղտնիքներ
վստաՀիլ
անոնց
ւ
Հանրա -
գբո ւթենէն Հապա րաւոր օր ինակնե ր բամնոլահ՛ են
երկրին
մէք։ Ամերիկեան գործակալութիւն
մբն էբ
աբ երեւան Հանեց այս
ի՚նգիրը–
Աւատրբի ԼՄ ՚ ՆաՀանգներ)
ամերիկեան
թեր
թը րնկերուՀի
էչլէն Բիւզանդի եւ ՀՕՄի ատենա–
պետուՀիներ
Մարի Անտոնեանի եւՆուարգ
Հայ–
թայեանի
նկարր դնելով իբ թերթին
մէ9,
կը գրէ •
Հանրային
գործիչ
եւ գբագիաուՀի
Տիկին էլ–
լէն Բիւզանգ
Հրաւիրուած է Ամերիկա
Հայ Օգն •
Միութեան
կոզմէ անոր ՛ՒՕամեայ տօնակատարու–
թեանց մասնակցելու։
Պիտի այցելէ
Ամերի՚լայի
82
մասնաճիլղերուն։
ԸնկերուՀի
էլչէն՝
թերթին
թգթակցին
յայտարարած է թէ հլԱմերիկան /սմէ–
նէն գեղեցիկ
երկիրն է։ Հոդ չէ թէ ինչ
ազգի
պատկանիս կամինչ լեղու խօսիս, այն տպաւո -
րութիւնբ
կբ կրես թէ Ամերիկա կր պատկանի
քե
ղի : Արգարեւ
միացեալ Ամերիկա
մրն է։ Ամերի–
կաց ինե րր բոլորն ալ կտրոզութիւն
ունին եւ ամէ
նուն Համ ար ղործ կայ : Ամ երիկացի
մողովուբդը
կր ձգտի ոբոչ նպաատկակէտի
մր։ Փարիզի
մէք
կր կարծէ ի թէ նո ր տձեւութեան
կեդրոնր կր գտ–
նոլէի , սակայն երբ Հոս
չուր9ս
կբ դիտեմ , կր
տեսնեմ որ բոլոր կիներն ալ վա յելուչ
են եւ. լաւ
Հադուած : Գալով արուեստի
ել գրականութեան
,
գմուար է գեբաղանցել
Ֆրանսան , սակայն
Ամերի
կան ալ կբ յաոաք դիմ է ա յս տեսակէտով»
:
թղթակից ր կ՝րսէ թէ էլլէն Բիւզանգ իր առա
շին յօդոլածր գրած է թերթերու
մէշ իր
17
տա
րեկանին , իսկ ներկայիս կ՛՛աչխա աակց ի Փա
րիզի
« Տառաշ»ի
ել Ամերիկայի
ՀՀայրենիք»ին
:
(Տ.
Լո -
զեկան մեծ գոՀացում կբ զգամ Հայ Ազն– Ա իու—
թեան գո րծին : Ա յնքան ատեն որ Հնարալոր
չ՚լլա յ
պիաի ա չխատ իմ ա լս գործին , որովՀետեւ Հաք
մոզով ռւբգին րարօ բութ եան եւ
ապաՀովութեան
Համտր է աչխատանքր
՛ֆ :
ՃԱ6ՆԵՐ
ԳԱյ^ԱՕ-ԷՆ
ՆՈՐ ԱԵՐՈՒՆԳԻ
ԶԵՌՆԱՐԿՆԵՐԸ
ՄԱՐԱԷՑԼ՛–
Հ– 6– Գ՛ Շրք՛
վարչութեան
կազմ ակերպած գրական երեկո քթր՝ բազմավաս -
տակ
Լ. Շանթի ՏՕամեակի առթիւ,
տեզի ունե -
ցաւ Մարտ
18/Տ՛ է
Հանդէսին
բացումէն
վերք՝ ըն–
կեր Ց– %ազարետնի
կոզմէ , րնկերուՀի
Տարու -
թիւնեան արտասանեց
Հ
.Հին Ասաուածներէնֆ
կը -
աոբ մր
I
Բանախօսներէն
առաշինը փրոֆ՛
Խայիկեան
ներկայացուց
Շանթը
իբբեւ մանկավարմ
եւ Հո
գերան
։ Անոր
թատերգոլթենէն
ՀՀին Աստուած -
ներրֆ վեբ լուծեց եւ րսաւ թէ միչա
երկուութիէՅւ
մր
կբ նշմարուի
Շանթի երկերուն
մէշ ^– Հոգե -
կանր , ոբ աստուածա
յին է , եւ բնազդականը
, որ
անասնական է
է
Վ^եբ լուծեց
է^Հին Աս տո ւածնե բուէ
տիպարներէն
Կոյբ Վանականր
եւ
ճեբմակաւորըՀ
Այս
առթիլ
յիչեց Գրիգոր Նարեկացին
ոբ նմանա
պէս նկարագրած է
երկուոլթիւնբ
մարգուն
մէշ։
Ընկեբ Ա՛ Աարգիսեան արտասանեց Ա– ԱՀարոն -
եանի ^Օտաբ Հորիգոննեբի տակ > :
Երկրորգ բանախօսն
էր Պ • Կ • Փօլատեան , ոբ
նախ տուաւ կենսագրականր
, յետոյ
գրական
վեր՜
լուծում ր
վաստակաւոր
գրագէտի
երկերուն :
Շանթ սկսած է իբ գրականութիւնբ
բանաս -
աեղծութիւններ
, ապա վէպեր, ամէնէնվերշ թա–
ՎԻԷՆ,
(.Ցաււաջյ —
Հ. Մ՛ Ը՛ ՄիԱ խում
բի մարզիկները երկար գագարէ
մր վերշ , ^պա -
ռամֆի
մբցումը կատարելու
Համար տեղափոխ -
ուեցան թրէվոլ,
այս կիբակի
26
Մարտ։
Հքգը
սքանչելի
էր , դաբնանա
յին արեւը աաքւէլկ :
Թբէվուի
Հետաքրքիր
եւ մարղասէր
մողո -
վուբդը եկած էր մարզադաչա
տեսնելու
Համ ար
մեր աղաքր, իբրեւ Համակրելի
եւ ումեզ
խումբի
մր մարզիկներ
I
Լուսանկարիչները
մէկէ
աւելի
անգամներ
լուսանկարեցին
մեր խումբը,
այնպէա
ոբ ամէնքս ալ Հպարտ
էինք եւ նոյնքան
ուբՈւխ,
որովՀեաել
օտարնե բն ալ սկսած են գնաՀատե
լ
մեբ ազոց կանոնաւոր խաղբ եւ կարգապաՀ ազ ՛՛իւ
ոգին :
Երկու խումբերը
երբ դաչտր մտան,
յայտնի
էբ
որ վախ մը ունէին վերշնական
արդիւնքի
մա
սին, եթէ ոչ անստուգութիւն
մը։ Վերշապէս , ո–
րոչ ինքնավստաՀութետմբ
մր խաղը սկսաւ,
նախ
կրակոա ելասլա բուռն
յա րձա կո զա կաննե բ ո վ :
Գնգակը , մէկ բերդէն
միւսը կը գլորէր , չոր ու
ցամաք ;
Տեղացի
բազմ ութեան անկոգմնակա
լ եւ Հա -
մեսա ոգին, ՀետզՀետէ
մերԼններուն
ում եւ վըս––
տաՀոլթԼււն
նեբչնչեց կարծես , ա յնպէս
որ , չատ
չանցած արձանազրեց
ին առաշին
նչանա կէ տ բ աբ–
մանանալով
բուռն ծափերու է ՛Բանի մր վայրկեան
վերշ, տեզտցիներն ալ նոյն պատիւին արմանա -
ցան, այնպէս որ, այսպէս Հաւասար
արգիւնքով,
երկաբ մամ անակ տարուբերուեցան
: կատարեալ
ճակատամ արտ
մլն է բ , մինչեւ ոբ , Հակառակոր
գր , ԿիսախագԼն
վե րշաւո բութ եան
՚^էկ - երկու
վայրկեան մնացած՝ նշանակեց երկրորդ կէտր :
Երկբորգ կիսախագին ,մեր տգաքր սկսան ա–
ւելի ԼսոՀեմ խազարկութիլն
մր կատարել եւ ար-
գիւնքր եղաւ Հրաչալի , որովՀետեւ ետեւէ
ետեւ
երկու արձանագրուած
կէտերբ , եկան բաբձրա -
ցնելու մեր մա բգԼւկնե բու կո րովր եւ
անսաՀմ ան
ուրախու թիւն պատճառե
լ լնկե բացող
Հա յրենա -
կիցնե բուն
ւ Գմբախաաբար
,վերշին պաՀուն , գա
տաւորի մէկ սխալէն օգտուելով
, տեղական
խում
բ ր
նչանակեց կէտ
մբ
եւս, եւ ա քսպէս
մրցումբ
վերշացաւ Հաւասար արդիւնքով
3—3 -
Նո յնպէս այս կիբակի ,
Հ • Մ ՚ Ը • Մ՛ի
կրտսերներր
ղեղեցիկ
յաղթանակ
մր տաբին ՓԷ—
լէի Հաստատութեան
Համ ապատասխան
խումբին
դէմ
4—3:
տեբդութիւննեբ
գրելով։
Անոր վՀին Աստուածնե–
րրֆ մեծ ոգեւորութիւն
ել նոբութիւն
յառաշ
կր
բերեն։
Շանթ կր պատկանի մեր գրական
այն աե–
րունդին , ինչպէս Նալպանգեան
, որ
հայկական
զարթօնքը կերտեցին
։ Հայ մտաւո
րականութիւնր
մարտիրոսուեցալ
1915/
Եղեռնին
։ Շանթ, վեբապ– \
րոզնե րէն , չարունակեց
գրականութիւնը, ան իս
կական դեզարուեստագէտ
մրն է : Անոր թատերա
կան - գեզաբուեսաական
երկերէն
յիչեց
ՀՕ
չին
Պայ/րֆ , չինկած
բերդի իշխանուՀ ինֆ , ^կայսրը
ծ;|
Շանթր մեբ այն բացառիկ մտաւո րականնե րէն է որ՛^
կ՛՚աշխատին
փրկել
նոր սեբունգր
ել պատրաստել
զանոնք իրրեւ լալ Հայեր։
Ան կրՀասցնէ մտաւո
րական աերունգ մը Պէյրութի
ճեմարանով :
ՄանոՆկ Պօյա^աէ^
էՑԱՌԱՋ*Ի
Լ^ԵՐԹՕՆԸ
Ա7)
Փերին այմմ նսաած էր հողի վբայ ել լաց չէբ՜՝
լինում, որովՀեաել
Աաբթան
մի - մի բաց էբ ա~.
նում իբ աչքերր։
Ոչինչ, կ՝անցնի , պէաք է լաւա
նալ արիւնը , գեզ դնել վէրքի վբայ
ւ
թոզ
այմմ Փերին գնայ խոՀանոց,
մի կաար
բան տայ եբեխային,
մնացածը
կը կաբգագբէ
ին
քը,
կոյսըէ
թէ Փերին եւ թէ Գայիանէն կատարեցին նբա–
պատուէրները։ Եւ միայն այդ մամանակ
%ա չա -
բոէնակեց
քւր կիսատ թողած
խ»սքը :
Այ" 1
2**""
եմ զա րմ անում . »ձիքգ գրել եա
՚^Ւ ԼԷՍԲ մուրացկանի, ձեռքում, խօսում,
վիճում
ես, կարծես
նրա ընկերն ես։ ճանաչո՛՛ւմ
ես՝ ով
է նա : Անօրէններր
պզ^ել էր Նբան ել այգ որփ$
Նա գէն է գտկ ամաթբ .. .
Այբե՝^ ՚ր^յք՚ւԲհտ
Ւ
՚՚՚՚^լ
էկ՚*՚բ–ղ<ւ*՚էաւ : Նա
միայն
սէփ՚ու.1 կերպով չարմեց
գլոլխբ,
կաբծեո
ասում էր կոքսին. ՀՀեչտ է ասելֆ։
Բայց
չ գմուաբութիւն կաբ , հա
աեսս^լ
Աննա - խ.սթունր թէ ինչպէս չուտ վերշացաւ ա–
մէն բան։ ա
՛ն
՛՛քանակները այնպէս չեն ոբդեռ ա–
մէն մէկին ականք դնես, խօսք Հասկցնես \ Գլուխ
ս^աՀԼլսւ ժամանակնեբ
են , ով խեղճ է, հեչա մո–
լորաւող, նրա գլուխը
կ՚ուտեն
ագռաւներն
սն -
գամ
I
-
Զեմ աւղում ար անէծք
լինի , վերշապէս ա–
սաց
այրին։
իմ աունր կը քանդեն այդ ագոաւ -
հերի
կռնչոցներր
Հեղինէն խօսք չունէր գրա գէմ
է
Կղերը նա -
խապաչարումունքների
Հզօր պաչտպանն
էր,
^՚Ո
ինքն էլ Հաւատում
էր եւ վաւերացնում
էբ իր
գրքերի խօսքով
1
իսկ Աւեաարանոցի
միանձնուՀին
կատարեալ ֆտնա տիկս սութ եան էբ հասցրել
Լ^ր
Հաւատբ նա խապա չարմ ո ւնքնե րի վեբաբերմ
ամբ
Ուստի նա Հաստատեց
Մ ելիքի կնոշ ենթադբոլ -
թիւնները։
Այո, անէծքր
չորացնող է։
^Ր-քերլ՛
լիքն են անէծքի գործած
աւե րմ ունքնե րի նկարա–
գրո լթիւննե բով։ Անէծքի
ոկիզբր Աստուած
դբեւյ ,
երբ Ադամ ու Եւան մեգանչեցին
։ Եւ Հենց ալդ է
պատճառբ , որ եկեզեցոլ պաչտօնեան
աչխարՀի
Հզօբ իչխաննե րին տապա լում , ո ^չացնում է իբ
անէծքով։ Գա մի զէնք է, որից սարսափում են
երկինքն ու երկիրր :
Եւ
կ՚^յոր երկաբ բացատրում էր այդ
բանը,
ցայլլ էր տալիս թէ ինչպէս Աննա - խաթունը կա–
րաղ է ազաա պաՀել իբ աաւնը ամբոխի
անէծքներ
րէն։
իրիկնագէմին
Մելիքի
գոնեբից
գուրս
եկաւ
Փերին։
Այմմ նա յուսահատ
չէր,
լիուլի վարձա–
արութիւն
էր ստացել ել Մ արթան էլ լաւ էր : Ե ՝«•
րե խա քին առաշին անգամ ից գմուար էր ճանս՚չել ,
նրան Հտղցրել
էին նոր չորեր։
Տատի
գրկում
Հանգիստ պառկտծ , նա չուտ չուտ բաց էր անում
իր անկենդան աչքերր, տխուր ու թոյլ
կերպով
մպաոլմ
էր եւ բոնելով
իր նոր չապիկր , ցոյց էր
աալիս տատին :
^– Հա , Հա , քոնն է, մատաղդ
լինեմ, քոնն է,
տեսնո^լմ ես ինչ լաւն է, ամէն անգամ
կրկնում
էր տատը ել աւելացնում
•
-
Հիմա մենք յաճախ կը գանք Մելիքի
տոլ -
նը, ամէն օր կը գանք, եթէ կամենաք :
Երեխան աւելի ուբախանոլմ
էր, իոկ մի - մի
ա յնքան
ս ա ս ա կանո ւմ էր նբա
Հիացմ ունքը , որ
մոռանում էբ իբ թուլութիւնը,
թելը
մօաեցնում
էբ բերանին
եւ Համբուրում
էր նոբ չորբ։
Փերին
կանգ էր առնում , որ լալ համբուրէ
նրա ճակատբ
եւ արտասուքն
աչքեբին
աբտտսանում
էր •
հելօք եբեխայ՛
. . խելքիդ մատազ
՚ • •
Ու չարունակում
էր քալել դէպի իր անակը :
Այս անգամ սովորականից չատ երկարեց
Փե
րիի եւ Նազլուի երեկոն աստղերի տակ։ Բայց ան՛–
Համեմատ չատե րկար էբ այն երեկոն , ոբ անցկա
ցբեց Գայիանէն : ՛Բունը չէր մօաենում
նրա"աչքե–
րին , ո րովՀետեւ
գրանց առշեւ բացւում էբ նոր
աչխարՀ ^–իրական
աչփւարՀը , որ ապրում
էբ ,
չունչ էրքաչում
Մելխքի
փառաւոր
ամրոցի
չուր1ը"՛
Օգոսաասի կէսին սարերում արգէն աչաւն է ։
Գալիս են ցուրտ գիչերնեբել ցած են քչում խաշ
նարած մոզովուրգր
, որ նոր էր բարձրացել
գս։ -
դաթների
վրայ, օրպէզի
չզրկէ իր Հօտերը այն -
տեգի փափուկ
կանաչներից , Հրաչալ
շրեբից :
^ք՚։^Ր էր՝ Հարաւի
մութ գիչեբներից
մէկը ;
ԼկՕ
Fonds A.R.A.M
