2
Ց Ա
Ռ Ա
51
ԵՒ
ԳՈ1ԿԱ՚ե1)1՝թի1Դ
Ջ՛
Ճ՛Մս՚՚նէոսւլեան
բազմւսթէլ.
Հսւյկսւկսւ%
ղպբոցներոէ.
եւ. դօլէճՆեբու.
֊01 կնա բկու. -
թէւնբ
կ՝բլ՚՚է , ոբոնցմէ
գուբս պէաք էբ
դաբ « մէկ Հատիկ
Հայ եբիտասաբգ
ոբ
ոլՆենաբ
պբոմէթէոսեան
կայձբ եւ մեղի
%եբկա յացնէր
գլուխ
գորհոց
մ բ» : Այո
նկաա
ողո
լ թիւնն ալ իբա կանութ եան չի
Համ ապատաս խանե բ
Հ
\ք ե բ ունե ցահ նա —
իակբթաբաններէն
ղատ
,
Պոլիս
,
՝Լ,ի1լո -
սիա,
Փարիղ եւ Պէյբութ
, իբենց հբա -
դբուԼ եբկբոբղական
վա
բմ ա բաննե բ
են ,
ուբ
մեբ եբիաասաբղներր
րնղՀ
.
Դ՛"Ր ~
գացում
կ՝առնեն
ել. որեւէ
մասնաղիաա–
կան
Հանգամանք
չունին
,
պատբաստոլե–
ԷՈԼ Համաբ
մասնաւոբարար
ղրականու
—
թեան
, որ կր պաՀանքէ
մանալանգ
րն -
գունակութիւն
, ^որՀ
, յարմարութիւն
եւ
իլ հնէ Հակում
: Ա՛եբ
ղբականութեան
,
արեւմաաՀսՀյ
գրականութեան
բոլոբ տա—
զանդաւոր
ղրողներբ
դուբս
եկահ
են
Պոլ–֊
սո յ կեդ բոնա կան ել Պէբպէրեան
վաբմա–
րաններէն
, որոնք միքնակարդի
յատուկ
հ՜րագիբ
ունէին
:
Նոյնիոկ
այն քանի մր
գբռդնե
բր
,
որոնք Եւրոպա կամ Ամ երիկա
ապասաանահ
են , Հետեւահ
են այգ վար—
մաբաննեբոլ.
գտսբնթացքնեբուն
: Աեհ
մասր
մ եղի
հանօթնե
բէն
ինքնաղարղ աց -
ման կր պարտին
իբենց վաստակր
:
շք •
Աանաալեան
հանօթ չէ մեբ գրականոլ՝
—
թեան եւ փնտոա՛՛հ է եւ իբապէս
Համ ոդ
—
ուա՛՛հ է թէ Ափիւոքի
Հայ
Գրականոլ
—
թեան
մէք դլուխ
ղորհռցնեբ
գո
յութիւն
չունին : Ղ՚նաՀաաելու
Հարց
մ րե է , ոբ
բճւթեքցոդէ
րնթեբցոդ կր տաբբեբի։
Աենք
Համողուահ
ենք, ոբ բոլոր
պայմաններր
նկատի
առնելով,
բաղմաթիւ
դլուխ
դոր—
հոցներ
տուահ է մեբ արդի
գբականոլ -
թիւնբ : Նախորդ
յօգուահնեբէն
մէկուն
մէք
տու ինք քանի
մբ օրինաէլեեր
% է*սկ ա—
նոեք որ Հեեալահ
են օաար
Համալսա
—
րաններու
դրականութեան
դասբնթացք
—
ներուն
, իբրեւ աղատ
ուե1Լեդ.իբ
լնդՀան—
րապէս , եւ ֆրանսերէն
եւ անգլեբէն
լե—
դոլնե րով
մ չակահ
են դ րականութ
իւն
մր ,
մեր
սիրտերուն
ու Հոդիներուն
չի խօսիր է
կբ կարդանք
ղանոնք
իբբեւ օաար
ղ բա -
կանութիւն : Աեր փնտռահր
, ինչպէս
տե—
սանք
, Հայ Հեղինակներուն
մ էք , Հայե -
ցի , աղղային
դրականութիւնն
է, Թբէ -
կատինցիի
մր, Հրանգի
մբ. Աչականի
մբ,
քքՀան կարոյի , Համաստեդի
մբ ղբակա -
%ոլթիւնն է ղոբ կբ փնտռենք եւ
որոնց
Հեղինա էգերէն
ե ւ ոչ մէ կբ Համա լսա բա -
նական
չրքանէ
մր անցահ է եւ
նո
յնիսկ
ոմանք եբկրորգական
վարմարանի
մր
դռնէն
ներս մտահ
չեն; Աենք
յաբղանք
ունինք
անոնց Հանգէպ
, որոնք
աղդտյին
նիւթեբէ
գուբս
դրականութիւն
մբ
մ չա -
կահ
են ու կր մչակեն
, պայմանաւ
որ աբ–
ուեստին
հառայահ
ՐԱան; ձ՛ Ա անտա
լ -
եանի տուահ
օրինակր
, Ամ՛երիկա
հնահ
Լրիտասարգ
Արմէն
Պանքլեանին
ւթ.րա -
բեբմամբ,
Համ՚ոդիչ փաստ
մր չէ , երբ
Աւիլերմ
Աարռյեան ալ կր Հաստատէ
թէ
ե րիաասարդ
ին գրահ
թատե բախա
դերբ
Հրաաաբակոդ
Հրատարակիչ
մբ չկայ առ
այմմ, Լրիաասարդ
մբ, որ իր ուսումն
ու
գասաիարակոլ^իւնբ
առահ է
ամերիկեան
Համալսարանի
մբ մէք, անկախ
այն բա -
նէն, ոբ այդ թաաերախաղին
նիւթբ
Հայ
կական
կեանքէ
աոնուահ է ; Կր
յ/՚շԿք
Յէրանց
Վէրֆէլի
«Աու սա Տաղի
՚Բաոա -
սուն Օրերր»
, երկու
Հ ա տ ո րնե ր ո վ , որոնց
Հաքերէն
թա
բդմ անութ
իւն ր ա քնքան խան—
ղավ առոլթիւե
պատճառեց
Հա յերուս :
ինչպէս
նաեւ \. Ա ելո յեանի
«Աբմենոլ -
չր ՝» որ աբմանացաւ
նոյնիսկ
դրական
մբցանակի
Զ"ւի^երիոյ
մէք : ի^այց յիշ -
ուահ
երկու
՚քիրքեր^ ալ Հայ ղրականու -
թեան
չեն պատկանիբ
%
%
Այս
Հաբցին
առնչութեամբ
, կր խոր -
Հիմ , թէ ինչպէս
միչտ,
Հտյ Հեղինակի
մր
Ո լուխ
ղորհոցին մէկ
թա րգմանութ
իւն ր
նոյնիսկ
, որեւէ օաար
լեզուով
,
կրնայ
լայն
մողովբդա
կանութիւն
գտնել
օաաբ
քնթեբցողնեբու
չրքանակին
մէք։
Աեբ
մ ատենաղի
րնե բու դորհե
րէն դատ,
որոնք
պատմական եւրադգատական
ուսումնա -
սիբութիւններոլ
նչանակոլթեամր
օտաբ
բանասէրներուն
Համաբ
քարաբերական
արմէք
մ ր կր նեբկա յացնեն
, եւ Հ ինէն ի
վեր
թաբղմանուահ՜
են օտար Հայագէտ -
ներոլ
կողմէ , ինչպէս
նաեւ
միքնադար -
եան
Հայ բանա ստե
դհ ո լթ իւննե բու
թաբդ–
մանոլ.թ^իլննե ր բ օտար
բնթեբցողներ
ու —
նեցահ
են
:
Գրական
դորհեբր
, իրենց
Հա
յեցի
— աղղային
բովանգակոլթեամբ
ոչ
մէկ
Հետաքրքրութիւն
կբ նեբկա
յացնեն
օտար
^ողովուրգնեբուն
Համաբ
;
Ոաֆ --
ֆիէն
, ԱՀաբոնեանէն
եւ վերքին
մամա -
նակնեբս Գ • վ^ւսրոլմանէն եւ ուրիչ բա -
եաստեղհնեբէ
կատարռւահ
թաբղմանու
—
թիւններր չատ
մ ասնակի
փորձեր են եւ
որեւէ
քւնգՀանուր
Հանդ ամ անք
չեն ներ -
կայացներ
:
Հայ
Հ եղինա 1^եբուն
ֆրանււե–
բէնով կամ անգչեբէնով
թարգմ անու -
թիւններր
, ներկայ
Ավւիւռքի պա քմաննե -
բուն
մէք, մեր նոբ սերունդ
ին Համար
օղ —
տակաբ
ձեռնարկ
մքւ պիտի րքէա ք աոա -
ւելաբաբ
, եթէ այգ խնգրին
Համար Հա -
մ ապատաս խան
մարմ իննեբբ
մ տաՀող
ուին
եւ
լուրք
դորհի
ձենռաբկեն
է ՝Բսան տա -
րիէ ի վեր Րաֆֆիի
Հ<քւքենթ»ին ֆբանսե -
րկն
թարգմ անու թիլեր
Հա մա լքէք.այինի
վարչութեան
տրամադրութեան
աակն է ,
աչխաաանք դոբ կատաբահ է ողբէ
Ժ՛ան
Աինէսսեան
, այնքան
սիրով ու րաբեխբաք—
ճութեամբ
, եւ սակա
յն
Հ րաաարակիչ
մ ր
չենք դաահ՜ տակաւին
:
Բանի
մր յօգոլահնեբոէԼ
Ա փիւռքի
Հայ
դ բական ութե ան
Հ ետ կապուահ
քանի
մ ր
Հրատապ
Հաբցեբ
վարձեցինք
լուսաբանել
ԱՐՁԱԳԱՆԳՆեՐ
ՍՐՁԱԿՌԻՐԴԻ ՍՆԿԻՒՆՆեՐէՆ
ՊկՆ ֊
ս ֊ -
ՊկՆ
( Վ ս ժ ) —
Աիրուն
քէո–
գաք
մր, *Լէւձ նաՀանդի
Հարաւային
երկ -
բամասին
էէրայ,
ղեղահիհաղ
Հովիտի
մբ
մէք , ՚Բոնէ եւ Լա Աավուա
դեաերւււ
կող
քին ղետեղուահ ; Վիթէէ եւ ՚ք՚ոնթբեքսե
-
՛ւ Ւլ քադաքնե
բէն
քառասուն
քիլոմ
Լ
թր
Հեռ ՛է լ , հ
Ոէէ
էն
850
մեթր
բաբձր
աա բա -
հ ութեան
մ ր վք՚ա
յ , իր անունքւ աոահ
է
« Պէսքնէոմ»
լատէւն բառէն
, ոբ կր նչանա–
կէ քե բմ ւէւ էքեե բու քադաք,
կաոուցուահ
քսա^Հ ղար աոաՕ Հռովմէական
չբքանին
՚՛
1749/»^՛,
Աթանիսլաս
թադւսլորբ
, Լօրէնէէ
դուքսբ
էէերաչինահ է քե րմ ուէյ^Լ ր ու կա —
յաններքա , \\ աղբիլբնեբէ
բաւլկացահ ;
Ասոնք կր բէսին
՛Լոմի
կրէսնիթնԼրէն
-.
ՋուբԼբլւ
Հարւէւստ են «սէլլիսաթ
ալէ սու—
աով»
[^).Vձ լիթրին
մէք) ; Բիէրի եւ Լա -
պորտ
դ էւանա կաննե րր ղանոնք
ղասաւո
—
րահ
են մէւնչեւ
Հիմա
Յէրանսա
լէւ
ձ՛էք
ճանչցուահ
ճե րձ ուէլնե բու
Լրրորւլ կար —
դին
էէ
բա
յ է Ատա
լին յողնութեան
,
դլխոլ
ւղտոյաի,
աբեան
դերճնչումէւ
, սբաէէ
տբ—
կարոլթԼա՚կ
եւբաբախումի
,
անքնութեան
կանոնալււրութ
Լան մեհապէս
կքէ նպաս —
տեն ;
Եքէկոլ
կէսրԼւոբ
կայաննԼր
«Լքէ Պէն ար
լա Փբոմրնատ»
Լւ «Լր Պէն Աոձ՚էն^քւ
կաղ–
ձ՚ակԼքէպոէ ահ
Լն ւդեաութԼան
Հսկողոլ -
թեան տակ ; Աասնագէտ
րմիչկնԼր
կր
ճչդեն
ղ արմ անում
ի րոլոր
մ իքոցնԼբր :
« Աէնտիքա
ինիսիաթիվ»ր
կուտայ
ամէն
աԼսակ
ղիւրւււթիւն
եւ
տեղեկութիւն
Կլէէմ ան եւ Հ՛՛էք ր ունին
յատ կան չական
աոաւե լութէււննե
քէ
Հ
Անվերք
բլրակներ
ր
հահ
կ՚էւահ
Լն հառախիտ
պուրակներով,
ուր
րարձբոլղէ
չ մայրինԼրր եւ կաղամա -
էսիներբ
անՀոգօրէն
էւրենց Հասակր
՚էեր
ցցահ ,պատրաստ
են մաքառելու
կայհակ—
նԼրոլ եւ Հուլձ՚աչունչ
քաձ՚ինԼրոլ
դէմ :
*Լաբբ անոնց
ստուերին տակ, ձորակնե
—
բու
քր՚էէ ՚^^եբբ եւ բնութեան
ձա
յնեբր
Համերդ
մլւ կր կաղմեն եւ կ՝Լրկարեն
ի -
բենց
աբհսւթեայ
ւլէւաէւն
դաչաերու
« Հա յրենէւք » օրաթերթին
եւ ճ– Ման ֊
տալեանի
արհարհահ
խնդիրնհբուն
չ՚՚՚֊Ր^՛
Աբանի թէ անոնք
հէսռայէին
մ՚աքեբոլ
լուսա բանո
է
-թ եան
ե՜ւ էւ բա կանութիւնբ ա —
ւելի պայհառ
տեսնելուն
;
Աեդի կբ մնայ
ւէե բքին
յօ՚չուահով
մբ
անդբագաոնալ
ա քն խնդ րին թէ
ինչպէ՞ս
եւ խնչ պաքմաննեբուէ
կրնանք
չաբունա
—
կել
Աբե ւմտաՀա
յ Արդ է՛ Գրական
ութ
իլ -
նքւ , դրականութ
էէւն
մ չակող
նոբ սե -֊
րունդնե
բ Հասցնել եւի^նչեքէս նաեւ
դա բ կ
՛սալ բնթԼրցասիրոլթեան
,
կարելիութեան
պսւ քմաննե բուն
մէք;
ՄԿՐՏԻՋ
ՊԱՐԱԱՄԵԱՆ
կոլրհքերուն
՚էրայ ; իքնամուաձ– հաղկաս -
տսէններ կր չրքապատեն
անթիւ, եւ րի*– ~
բեղեայ
լճակներու
յստակ
^"՚րերր
» "~
րոնց
կու քւհ՜քին էէրւս լ հադկւսհ
նռւՖու -
ֆաբնեբ
լալկան
ուոինԼբու
ւէԼէլձօրէն
Հակահ
սդաւոր
տԼրԼ
ւնե բու
էո
էս րութ իւնր
կր մԼդմացնեն
:
ԲքրակնԼրու
բա բ ձ ո լն քին
՚էրա
յ
ձՐ^՚՚՚Լ
Հ ս՛էի ում դին Հոսանքր
հառԼ րէն էէաքէ կր
սոդոսկի եւ վեբահուահ
քա
՛լ ցր՛" չո ւն չ
սեւքէւ
մր, որ լադեցահ
չրքակայ ադա —
բակներոլ
«օդոնով»
, կբ տաբահուի քա -
՚լաքին
մէք Լլ կր մեղմացնէ
կէսօբու
ան
ա քէ ե լէւն աա քութ
իւն ր ; Գարմ անու մի
Լ ւ
բնութեան
էսա դա դ անկիլնէւ
սիրա ՝,ար
Հոս
. մամանող
ե բկւորնե
բ ո լ Համար
Հաճոյ՛ս–
էէա յբ մքւ կք։ դառնան
Հա է։ արա կաց պա ր -
տէդնեբու
աթոոնԼրն
Ու
նստարաննԼրբ ,
լապտերներ
Ոէէ
ե ւ
ղո յնղղ ո յն հէսղիէ^ե
րսվ
եդեբուահ՜
լճակնեբր;
ՊատաՀական
անձ -
բելնեբու
էս ոնա
լու. թի լնքէ
կ՝ անՀ ե աանա
յ
անմիքապէս
, դեաէւնք։
հահկոդ
էււճաքա -
ք՛Լ բու
տ ա ե
Բ՛՛ք՛
՛լ ••
Փոթինիէրի
Հանբային
պարտէղին
նբս–
տարանէւն
վրայ նստահ
, կբ լիչենք
Արսէն
Մ էւքա յէլեանէւ
մէ կ պատմ ուահ
քբ , ուր
ա չիւարՀ ի
մ ոռցուահ
անկիլննԼ
բու՛ն
մ էք
անդ ամ Հա լու մ ր դո յութ
էււն ք1
չԼ չտո ւահ՜
էր ; "Բայլ
ձ ր անդէւն
Լրկու
պճլտէէւն աչ —
քեր ու նա յուահքր
ուդդո
լ ահ է բ
մ եղի :
Մեր ակ՛նարկնե բ ր
մ աԼբմացան
չուտով ,
ձեոքերր
ինքնաբերաբար
իրարու
մ օաե —
ցան : Պ • Պօդոս Փափաղեան
Փարիղէն
ե—
կահ
ՀայրԼնակէւց
մքւ , արդէն
քաղաքթե
ձ էք դտահ է ուրիչ
Հա քեր , բոքոր պան -
դոկնԼրուն
առքեւէ՚ե
«Յառաք»բ
իբ
ձԼոքէ՚ն
րոնահ ել Հասարակաց
վա յրեբու
մէ ք էէր
թոռան Հետ Հա քերէն խօսե/ով : Աճապա—
քւանքով կր Հեռանայ
մեղմէ
ղոՀունակ
մ պիտոէէ մքէ ,պաՀ
մքէ ետքր ,ինքսե Տիկէ՚նս
,
եւ Տիկէ՛ն ՓավէաղԼան
, Տէր եւ Տի՜
կին ԱԼդքւակ
Գա րա կէօզԼան
, Տէք՛ Լ՛ Տի—
կին ԱգամԼան
իբԼնց
աւչքիկնեբով
, Տէ՛կին
Հռէւփսիմէ
Տաքէսեան
(Հէբիքուբէն)
^
տեղւոյն
մէք ղտնռւոդ աքս Հալ Համւոքն —
քքք , րադմ ահ է ՛նստա րաԿ^ւե րու
վ րա
ք ;
Ամէն
օր , ճաչերէն
Լւ ՚ Հ ա՛նւլ էւս տ էւ մա —
մերէն եաք, ոբոչուահ
Հաւաքաաեղին
Լնք
Հ
՛Բա
քլ մ ք։ ա՛նգին
ձորակէէ մ՜ր ապա —
ռամ՚եերէն վար կբ Հոսէւ Թուրքէ, էւր
մեղմ
կաբկաչէււնով
Լւ վւրփուրնԼ՜րաէ : կքւ լէ։ —
չենք մեբ հննղավայրր,
քբվէմ՚եեբր,
լճա—
կր, տԼրեւնեբոլ
մրմունքր
, կր պատմուէէՆ
ղբուագներ
մեր անմոուսց
անցեալէն
, մեր
Հող ին կբ մ էսա
յ պաՀ մքւ Լ քէր մԼր
եբէկի
աւեբակնԼրուն
մէքէն դէպք
մ՛բ կբ ստէւպ—
ուինք
յիչել,
անցեալի
վայրադ ել յէսն ~
կարհական\փլուղումի
Հետքեբբ կր
ցնցեն
մեղ
ամ էն վայրկեան ;
Պ՛ ՓափագԼանն
է ոբ կբ պատմէ
մաս
նա յատուկ
, պէստկեբալէւց
ղո քնԼբուէ , ղէւն–
ուոր
Լւլահ է , աանքուահ
է
լւանակէւն
մէք,
ինչպէս
ամէն
Հայ՝
ունեցահ
է
ՕՏԱՐ
ԷՋԵՐ
( Հ է ք ե ա թ )
՚ *
Տայնմամ
, բարկացահ
, ոաքբ
դետին
զարնելով
, գոչեց •
Տամառ
իչէսան , պէւտէւ
ՃՀՀՃԱ
ոտքի,
ապա թէ ոչ պիտի
փշրեմ ոսկոբնեբգ
...
Այս
էսօսքերուն
վբայ
, առաքուա՚ն
հրպ–
տոլմոէէ
յանկարհ
ներս մտւա. Ա.
Պետրոս
եւ րսալ .
Ի՛՛նչ կ*րնես
Հոս, անՀ աւատ
• կ^ուգես
յսւրութիւն
տալ մե՜ռԼալի
մր առանց
անոբ
մարմնոյն
մասեբր
բնական
կարդով ղա -
լ ^
սալորելո ւ ՚ ՚ »
Աէբ^Ժ
Բ^Կ^Բ
՝
աղերսեց
Եդբայբ
Լուսթիք
, ասկէ աւԼլէւ չեմ ւլիտԼր
Լլ շեմ
կրնար
բ^ել :
Լաւ, այս անղամ ալ քեդ սլիտի ա —
ղատԼմ
վւորձսւնքէն
, սակայն եթէ չես ու֊
ղեր որ կեանքէւդ
մնացահ
օբեբբ
ղմբախ -
աութեան
մէք անցնին
, այլեւս
բնաւ մի
փորձեր
Հրաչքներ
դռբհել; Եւ
յետոյ ,
քանա ոբ թագաւորէն
որեւէ
վարձատբոլ—
յթիւն չպաՀանքես
բբահիգ
Համաբ ;
Ա . Պետրոս
շարեց
մեռեալին
ոսկոբներր
բնական
կարդոէէ , լա րութիւն
տուաւ ա -
՚։.՚^ո
Լ լ նո յն Հեաա
յն , անՀԼաացաւ ;
։։ո^1ր
Լուսթիք
բոլոբովին
անտեղի
ղ ան Լ լով
Հ էոնւլԼ րձ Ա • Պեէորոսի
թաղ ա
լո
րէն
որեւէ
Կւիւթ ակէսն
ւէա րձատրու
թիւն
չպաՀանքելու
աղղա րա րութ էււԿւլ։ ,
որԼւէ
պաՀ անքք չնԼբկա
յաց ուց , սակա
յկլ ՛էար -
պԼտ
ղա բձուէոհքեԼ
րւււէ , ա՛ե ։։ւղւլա կէ– կեր—
պով
անպէս
մլւ կաբւլաւլրԼց ոբ էւր էսուր -
9էւԿւր վԼբստէէն
լեցուԼցւսլ
ոսկէւաէ • • •
Հեռացաւ
պսւ լաա
ԷԿւ էւբ թան կաբմ էք
բեռովդ
ել քաղաքին
դրան
Հաղիլ էր Հա -
սահ,
Լրբ է՛ր ՚էէմր ղտաւ Ա • Պետրււսր :
Ես քեղի ԼքԼսի^ "Ր թադալորէն
որեւէ
բւսԿւ չոլղԼս
, կչտամբեց աքս
՛քերք ինբ
ինչո"
լ
էսուր քին ղ լԼցուն է դարձեալ ոս -
կիով :
- ՚ Ես բա՛ն մր չպաՀանքե
ցի , պա աաս -
խանեց
եղբայր
Լոլսթէւք,
բացաբձակա
-
էդէս բան մքւ չսւղեցի
- իմ յա՛նցա՛՛նքս
է
մէւթէ եթէ թսւէքէսւորլւ
, առանց
իմ ղիտու—
թԼաԿւս , լեցԿւԼլ տուաւ
էսուրքէւԿւս :
՚ԼԼրքաոքէս
չխօսէէ՚եք այս
մասէւն ,
էէԼրսկսալ Ա . Պետրոս
, միայն կր
կրկնեմ
գաբձԼաք, որ անդաւք
մ քն ալ չՀամարձա—
կէ՛ս ՀբաշքնԼբ
դորհեք։
Այգ
մասին
կրնաս էէսաաՀ
րքքալ ,
քանի
որ պէտք
չունէէմ
այլեւս այգ տեսակ
միքոցներոլ
ղէէմելու՝. Խաոքէւնիս
էղաբու–
նակւսհ
ոսկինեբբ
բաւական
Լն
կեանքիս
մնացահ
օրե բուն Համար
ինհ էէ խաղադ
ու
Հձւնգիստ
ապրուստ
մբ ապաՀովել՚էւ
Հա -
մ ար
Բեղ չաւ կբ ճանչնամ
, բնկեր, պա -
տասէսանեց Ա . Պետրոս : Գուն շատ ՛քիւ -
լւէւլթեամր
րնդունակ ես մսէսԼլոլ
այս ոԱ–
կիԿւԼբն
ալ , ինչպէս
աոաքին
անդամ ;
Բա
յց որպէսդի
չփորձուիս
եբբեւիցէ
ւս2հ–
սաստԼլ
իմ ՀրաՀանդս
, քու
խուբքինիգ
պիտէւ աամ ա յնսլէւսի
Հբաչալի
ղօրոէ
թիւն
ձբ,
ոբոէէ ամէն անդաձ՛ ոբ ւիա վւա քիս որ
Լւէ բէէւն ունենալ
, քու ցան կաց ահ ՛լ էւս ֊
կո յն
մ տնէ
խուբքվէնէւգ
մէք եւ դ աոնա
յ
քու
սեփականութիւնգ
;
իսկ
՝։իմա , մնաս բարուէ յաւիտեան եւ
քանա որլաւ ւէուբմոլկլք
մբ ունե՛նաս
յետ
ա
յսու:
Երթ՛՛՛ս
բարուէ , սլաաասխանեց
եդ —
բա
յր
Լուս^
իք Լ
լ
մ աով
ի բսաւ • «ա
յսպէս
աւելի
է՛սւ է , որովՀետեւ
չատ տարօբի -
նուկ ղւսղափաբնԼբ
ուԿւէէ մեր
մէսրդոլկբ»;
ԱյԿւոլՀետեւ
, Ե՚քք""յք՛
Լ
"՚–"թ
Լ
՛Ք
սկսալ
կեանքբ
ապրիլ
փարթամ
կերպով
, Լւ
՛լ բե թէ իբ "սկինԼ
րբ ցէոԿւեց աստ
աԿւ՚լ :
Անչուչա որ էսԼւքճե րք։ ո ւ՛ե Լ ց ա՛ս իրենց
լ՛տ–
մ էւնր : Աակա
լն Լկաւ
ձ ւաք սւ՚եակ
ձ լ։ , ուր
էսյլեւււ
խԼդճին
ղրսլանր
մնաց
միայն ու
մէւայկւ չորս դա֊է Լ կան • • •
՚ԼԼրստիԿւ
ճամբայ
էւնկաւ , չարունակե ֊
ԼՈԼ
Հաւքաբ իր դաաաբկապոբտի
կեանքբ
:
Երբ
քլ անցնէր
օթեւանի
մր
առքեւէն
,
նեռս
II տալ ;
Անօթի էբ ; ՊաՀան քեց որ իրեն տան ե -
րեք գաՀեկանի
գինի եւմէկ
ղաՀեկանի
Հաց :
Երբ ա յս ախոբմաբե
բ ճաչր
րնելով
ղրա–
ղահ
էր , յանէլաբհ
քէ՚թէ՚ն
անուչ Հոտ մր
Հասաւ։
Հետաքրքբուահ
, մաաւ
օթԼւա -
նին էսոՀանոցր,
ուր տԼսալ
չամփոլրնե
վ բ " ՚ յ
աեվուա հ երկու
սաղեր ,
ոբո՚եք
կր ՃԼնճերէին
կրակին
վրայ
...
Յանկարհ
միտքր
եկաւ բան մր ,
՛լ՛՛Բ
բոլորովին
մ՛ոոցահ էբ; Տիչեց
որ իր
խսւրքինբ
իբ ցանկացած
որեւէ
առարկան
իր մէք պաբվւակելոլ
Հբաչադոբհ
աոսւքի—
նութեամ բր օմ տլւլահ
էր։
-
Տեսնենք
, րսաւ , տեսնԼԿ/ք թէ արղ
—
Լօք բարեկամս
ղէ՛ս չէ՛*
խարահ
Եւ
^՚ոյն
ՀԼաայն
էքտովի
ցանկա
թիւն
յայէոԿւԼց որ երկու էոորովահ
սաղեբբ մա–
նէին
իբ խուբքինին
մէք ...։
Եւ "՛է ՜՝Բ՚"չՔ
՝• ^՚՚յ՚ե պա՛պուն
տեսէՍէ
որ
երէլու սաղեբբ
անՀԼտացահ
էին
էլրակիՆ
՛Լյայէն
:
Բննեց
իր էսուրքինքէ : 0" էլարմաԿւք , Լ բ–.
էլու ան ու չա՛է ոէՈ խոբտիէլնԼրբ
ՀոԿ, էէն
իսէլոյն
ճ՚սէքրայ
ինէլալ եւ երբ
Հասաւ
դաչտի
մր մէք էլա բ քլա չա
ո ս
՚ս՚քբիւրի
մ՛ր
առքԼւ , կանդ աոաւ. Լւ պաէոբաւ,աա
Լ՜ցաւ
ճաչակելու
խոբովահ
սաւլերր
, որոԿւք Հբ—
բաչքով
իր սեփաէլաԿւոլթիւնն
էին դար -
ձահ :
Նոյն պաՀուն,
Լրկու
խեղճ
բանււլորներ\
որոնք
Հոնկէ
կ՚անցնէին
, տեսան
մեր\
մաբղուկր եւ իբ Համադամ
խորտիէքնեբր
^ \
ու սկսան
անյադ. աչքեբով
դիտել
դայն ,
իբենց
բերնին
լոբձռւնքբ
վադցնելով
ԿՐԻՄ
ԵՀԲԱՅՐՆԵՐ
(5 Շ ա ր – )
,
Fonds A.R.A.M
