2
6
Ա
ո–
Ա X
Ո*֊Հւ՚՚ւլ
բս
/է.
Հ՜
I "
յ ն պւսչաւդ ան ՚ ււբ ւԼԼբ -
քէն
աաբէնԼբու
բնթացքէն
էչաբւշ
ւէ՛բ ղբ—
ր ողներ
սկսան
էսսաօրէ
ն քննսւղ աաե է է -
րենց
ղ ւ՛չե ղբա
յ ր ն երբ՝
Հայասաանի
մէք ;
Տասնամեակնեբ
շարու նակ
Հայւղեա
-
Հբաաէ
լսյս
ք^Նայած
ղէբքեբբ
է՛՛՛րք
քն
նաղ
աաութեան
աոա
րկա
յ
չէէն
էէ՛ն՛՛՛է՛
գառՍաէ
րաւական
է սր անոնք
սրսամէէւն
քէ՚անցքի
մբ բացումբ , ղոբհ^աբանէ
մր
շինութիւնբ
կամ • • • «ղա^ա1^երի
էւմ -
պեբէւաչէսաական
ղ ոբհ ունէ ութիւնբ
» :
Ա՛արքս - Լենէէնեան
ղբ՚ոկանութիւն
կամ
ււոցիա|իստակա.ն ո է ա լ իզմ :
Այս
մաայնութեան
ղէ՛ք
ամէնէն
աւելի
սլայքաբեցալ
Գուրղէն
ԱաՏարի,
ոբ Հա
կառակ
աար
իքին եւ «ԼՈ ութեան
շրքա -
ն՚^ին
աակաւին
չէ կորսնցոլցաձ^
էւր
թէ՛–
ղախութիւնն ու կենսոլնա
կու թիւն
ր :
թայց
,
՚թ՚բքյ՚ն
թղթաբեբուէ
սաացոլահ–
« Գրական
թերթ^էն
մէք
Հանղէււղեցանք
արաասուէոբ
էղաամութե՚սն
մր :
Հա յասաանէ
տամ ա յնաւէա
բ
կուսակցու—
թեան
կեղր.
կոմէաէի
սլաչտօնաթերթ
« Պարաիական
կեանք՝^
ամսաղբին
մէք Ա.
Բղնունի
բանազռղռւթէւն
մբ երեւան Հա–
նահ
է... աձէն
:
« Պարաիական
կեանք ^
ամսաղ
իրր
չենք
սաասա
I
Այղ֊
բանագողութեան
Հ բապա
բակում
էն
Ա–
ԳՈՆՋԱՐ
ւԳՐՕՇԱԿԻՐՆԵՐ
»
Թոչռւ-ւք ու թււչում հն արեւով լուսա -
ւորու ա ծ
յ
հուլմահար ո ւ արեւսւհար,
սստնաւքա1ւիքից օ ւ տասլից
կոփուած
դէլքքէրի շարքերը :
Թ ո չ ո ւ մ են Փրա կ այի կալմից ա ո ային
անգաւք տեսնուած ե ւ արդ1։։ճ
ա ոյա ւ է տ
նրան հարացատ դէւքքերր • • •
• • • Վաշտ - վաշտի ե տ եւից անցնում է
գ ո ւնդը, ր-նդում , դրնդում է Փրա կ այի
սալարկներին • - •
Շարքերն աըդ էն լցու ա ծ են, նրանցից
արդ էն չի ե ր ե ւ ո ւմ , թ-է ինչ են նստել դն–
դին Պլացտարմը եւ կարմիր կագակների
հովիտը. Ալպերը եւ հագարաւոր այլ
մարդ եր :
Անցնում է նա ցսպելով իր մ ե ծ ցաւերն
ու ուրաիւութիւններր , իր մ է յ կրելով իր
աներեր երդումներն ո ւ երագանք ները : ^
լքիակուս , փակ շարքով , ծածանուոդ
դրօշի ներքոյ , դ էմք ո վ արեւին • - • (էջ՛
583 - 584) :
երեք
աաբէւ
յեաոյ՝
Աուրէն
ՎաՀոլնի
քօղ ու ահ մբ ղ բելով կր պարղէ
Հարցին
« մութ
հ^ալքեր-^ր;
Խնղ
րո
յ առարկա
յ անձբ « Հա
յասաանէ
սովեաական
ղբողնել՚էւ
մ էաւթ եան ան -
գ ամ» Ան՛ւչ րանէկ
Զով սէ վւեանն է
, " Հ ՛20
աարիկ ի ՛էեր
կոմ ունի սաա կան
Հ^ղ բ ա կա
նու թէււն» կր
մշակէ
Երեք աարէ՛ աոաք, Ա. Յռվսէփեան
տր–
բաաարակած
է հաւաչուն
՚էէպ մբ՝ « Ա—
ռաւօտ՝»
էսորագիրով
։
Հա յաս աանէա ՛չրո՚չնե
րբ նա է՛ ղար՚է
ացահ
են՝ ոբ քսան
աաբուան
Ա.
Ցովսէվ՚եանր
յանկաբհ
փոէսահ է էւր անունր եւ ղար -
ձ՚ոհ՝
Անղբանէւկ
Ա ե ւ ա ղ ա
յ
Շ՛՛՛՛ո
չանցահ
«/Հ//
աւօաֆէ
Հեղէ՚նակր
Հ րամ արահ է իր հ ահ կան ունէն եւ
կէ՚կէն
գարձահ՝
Ա. Յովսէփեան
:
Ա. Բղնունի եւ Ա. ՀաՀունէ
կր ՚էկա -
յ ե ն թէ յէշեալ
՚էէպր
անաբժէք
է :
Այսու–
Հան՛լ
եբձ կան «յաքող՝^
էք^Ր ՚
Գմբախառւթէլնր
Հոն է սակայն
, որ
« յաքող » ա յ գ էքերր
ուրէւշ րանշեն, եթէ
ոչ... բառացի
րնղօրինա
կութէւննե
ր :
ԱՀաւասիկ
Հաառւահ
մր՝ առնուահ
Ա •
Գոնչաբէ
«Գրօչակիբնեբ
»
վէպէն
Ա– ԱԵՒԱԳԱ
- «ԱՌԱՒՕՏ
»
Թ ո չ ո ւմ էին նրաՕք, թ ո չ ո ւ մ
արեւով
լուււաւորուած , հողմահար, սաոնամա–
նիքից ո ւ տապից կոփուած
մարդկանց
շարքերը ...
Թ ո չ ո ւմ է ին նրանց համար
հարացատ սիրելի դ է մք ե րը :
ա ոյա ւ է տ
• • • Վաշտ վաշտի ե տ եւից անցնում է ին
ինտերնացիոնալ տ ի վ իղիայի դնտերը , թ ն –
դում. զրնղում է ր Մեղր ո ւ ի)6ապատ
•նանապարհը :
Շարքերն արդէն՝ լց ո ւ ա ծ են. համալր -
ուա ծ , նրանցից ա ր դ էն չ հ ե ր ե ւ ո ւմ , թ է
ինչ են նստել ինտերնացիոնալ եւիվիդա -
յ ի ն ՝ « Չ էղո ք դօտին» Ալեքպոլր, Երեւանը
Դարալաղեաղը ,
9,անդեղուրը ու այլ
մարտերր :
Անցնում է նա ղսպելով իր մ ե ծ ցաւերն
ու ուրայսութիւնները , հր մէջ կրելով իր
աներեր ե ր դ ո ւմնե րն ո ւ երաղանքները :
Միակուո , փակ շարքերով , ծածանուոդ
կարմեր դրօշներով, ք ա յլ ո ւ մ են նրանք՛
դ էմք ո վ արեւին ... (էջ՝ 6 2 2 - 6 2 3 ) ։
Պաբզ է, թէ Ա– Աեւագան
կամ Ա-Ցով–
բաղրռւթիւն
» նեբ րնեչ •
սկփեանր
այս ձեւով
յաքողահ
է
լեցնել
Փոխահ է մաբգռց
եւ քաղաքնե
բ
աւելի քան վեց Հարիւբ
էքեբէ
բ ա գ կ ա ց ա հ
նռւններ ։
նեբ՝ Ա– Նիկիաինի,
գ. Զաւբիեւի
եւ Հա–
լանաբաբ
շաա
ոլրէւշներու
ղոբհեբէն
ք
է՛նշպէս կբ ՚ լ բ է Ա.
ՎաՀունի։
Այսպէւսի
չարաշաՀներր
Հայերէն
լեղուի
մէք
բ
՚ոնաւքՈղ
կբ կոշուին :
ԱրեւելաՀայերր
ունէն
նաեւ
"ւրէշ բառ
մր,
ղ րաղ
ո
՛ւ
:
Հաչէւլր
նոյնն է :
Անչուչա
պէւաի
մաահէք
թէ
էսա
յտա–
ո ակ այ ս պաամ
ու թենէն
յեաոյ
Հա քաս -
աանի
Գրողներու
Աէւ ու թէւ
ւնր
Հ ա մ ա պ ա -
աասէսան
որո չում մր աուահ
պէաք էրր–
ւ՚"յ
՚
Ա չ մէկ ՚ղաաիմ
սակա
յն
I
Անղ
րանիկ
Տո՚էսէվ՚եան
շարունա կահ է
« աբաա
՚քբել
»
նոյն
խանզուէ
,
«յաոաք՚լի–
մական՛^
նոյն
ալիով
. • . յ
« Ա աե ւլհազ ո բհ
ութ
իւն » նե րր
ապուահ
են եւ վճաբոլահ
Հ
Վճարռւահ
են
նաեւ
Հա
յպեաՀրաաի
էսմ բա՛ւ էրներր
, ո է՛րաղր
է՛ն շե բբ ,
^ղե՚լար–
ոլե սաա կո՛ն
էոմ է՛՛ո՛լ է՛րներր՛»
,
«աեէսն
է կ
էսմ բա՛ւ է րնե
ր բ^ , «վեբստու՚լող
սրբագրէչ^
նեբ»ր
. . .
Այսքա՜ն
որբաղբիչ
եւ
խմրաղէբ
, ու
աակաւէն
քննաղաանեբ
ու
«պարաէայ՚^է
ՕՆՈՐկ ՏԸ
ՊԱԼՋԱԲ
Արուեստի 1ւ)նդիրը բ ն ո ւ թի ւ նը ըն դ օ րի
նակելը չ է , այլ այն ար տ այայտ ելը ...
• • • Մի |սօսքով կեանքի այն ծաղիկը ,
որ Ռ ա ֆ այէ լն ո ւ Տիցիանն է կարողացել
րոնել :
Ո՜վ բ ն ո ւ թի ւ ն . բ ն ո ւ թ ի ՜ ւ ն ,
ե ր բ ե ւից է
մէ կ ը կարռղացե՚^լ է քեղ րոնել քո փա -
յսուստի միջոցին • . •
• • • Արեւր՛ տիեղերքի ա յ դ աստուածա–
յին նկարիչը ...
• • • Տիցիանի՛ լ ո յ ս ի ա յ դ ա րք այի նր–
կարներր :
1ւա աշիյաստւմ էր այնսլիսի կրքոտ ե -
ռանդռ վ , ռր քրտինքր
մարդարտանման
ծ ա ծ կեց նրա լերկ ճակատը :
ու ա -
էր
՚ԼԷ"էԲ՝
չմռռանալով
կարգ մր «, սրր
՛ հ է ամբողքական
Հ
հ–
Պարղ է թէ ա/ս աեսակէ աէն Ա ե ւ ա ղ ա –
Յովս
է փ ե ա ն է
ժ աոանղ
ութ
էււնբ
Հ
եաաւլօա^
մ ան անսպառ
նէւթ կբ Հ ա յթա
յթէ • • • Հե -
աաքրքրուողներուն
; Ա • ՚ԼաՀունի
այս
կաբհէւքր
1լբ յայանէ
էւր
՚լաղափաբակի—
ցէն
՚չոբհերր
կարզալէ
եաք ; Ւսկ
մենք
չենք
աարակուսիր
, երկու
ցայաուն
օրի -
նակներր
1լաբգալկ
, րագգաաել
է աբաա—
՚քր^ւէ
յ ^ ՚ * ՚ " յ ՚
Այս
բոլո
րէւն մէք սս՚կա
յն
Հ
եաւսքբքբա–
կանր այն չէ՝ թէԱ–
Յովսէփեան
թնչ
արմէք կր ներկայա^ն^^բբեւ
գրռգ,
"՛ՀԼ
քննիչներ
է*^յ$ ՛՛չ ոք
Համաբձա
-
կահ է աբղելք
Հանղէւսանալ
Ա.
Ցովսէէէ՛–
եանի
բանազողոլթեանց
Հբաաարակու
-
թեան ։
Տ ա ր բ ե ր ձեւով
կարելի չէ
մաահել ^
երբ կր աեսնենք
թէ ուբի^երու
սաեգ -
հազորհռւթ
էւններբ
սեփականացնռգ
Հա
սաբակ այս ըն՚լ օրինակիչլ,
շաբունս՚կահ
է Փայլիլ
, էրրեւ
ղբաղէա
:
« Աոաւօա » վէպէն
երկու
աարէ
յեաոյ
Ա. Յո՚էսէ՚իեան
(արղէն
Հբամաբահ
է Ա՛՛
Ա եւաղայ է ն ^
Հրաաարակահ
է պաա -
մուահքմբ՝
«ԱաՀԷ՚ց
աոաք»
խորա՚լիրո՚էէ
Պաամ
ուահ
քր
ապուահ
է Հա յ՚ղեաՀ բա–
աի
«Աբաղահ»
աարե՚լիբքէւն
մէք
(1058)*
Պաամ
՚ււահ
քէւն
նիւ թ բ
թոք՚սէսաաւ՚՚ր
նկաբիչէ
մր շուրք
Հէւսուահ
է։
Բայց
պաաճաո. մր չէ ասիկա, որ Ա. Յովսէփ -
ե՚սն
չյիշէ
«դաշնակներէ
քաբդերր»
ել..*
Պալ՚լաքբ
;
թերեւս
մաահելաէ
թէ ֆրանսական
դր–~
բականռւթեան
հանօթ
մարղէկ
շկան
« սոցիալիսաական
Հասա բակա
կա ր գ »էէ
մէք
, Ա . Յով սէ փեան ա յ ս անդամ
բացահ
է Պ՚սլղաքի
«Անյայա
ղլուէս
զոբհոց»ր
եւ
րնգօբէւնակահ
–
^
, ..
..
..
ԱՆԳՐԱՆԻԿ
Ց Օ Վ Ա Է Փ Ե Ա Ն
Գեղարուեստ ադէ տը , ե թ է ո ւղո ւմ է ի ս – ՝
կական արուեստի դործ տալ,
ապաշ՚ղէաք
է րնդօրինակի
րնութիւնր
, այլեւ
աբ
աա
յա
յաի ա յն :
Թերեւս դ ո ւ ք
կեանքի
այն
հաղէկնեբէց
էք , որոնց
մէւայն
քէաֆայէլն
ու
Տէ՚ցէանն
են կաբոգացել
շնշալորել
• . .
0՜ հիասքանչ ու հրաշացործ բ ն ո ւ թ ի ւ ն ,
արդ եօք եղե՞լ է մի երջանիկ, ո բ
կարո–
գանաբ
բռնել քեղքո փաթուսաէ՛
պաՀէն • .
• - . Տ իեղե րքի ամենամե ծ ,
ա սա
ուա–
հայէն
նկարշէ՝
արեւի
ստ եղծ ա ծ
բ ո լ ոթ
խաղերր :
Ւ՞նշ
կ՝ասէբ
լոյսէ
արքայ
Տէղէանր
;
էյկւսրռւմ էր
նա ա յնսլէս
ի
կրքոտոլ
-
թեամբ
, հբ մ՚ոնբատա՚ոիկ
Հ
ոլլուն.^եբէ*
պ է ս
քրաէ՚նքր
հահկեց
նրա լայն
ճակա -
աբ ;
այն՝ թէ բանագողի
Համբաւին
աիբանա–
լէ
յեաո
ք
յաքոդահ
է մնալ
Գրալնե
րոէ–
Միութեան
ա ն դ ա մ եւ շարոլնակահ
՚ ք է ՚ ե լ •
մանաւանգ՝
ւլրահներր
Հրաւոարակել
:
Առաքին
անղ ամբ շէ որ կբ տս՛ սաա ւոո՛ է՛
անժէսաելէւ
իրոդ՚ււթիւն
մր.
իյ
ոբՀրգա–
յ է ն
՚էաբչակաբղին
նեբքեւ
,
Հեաեւաբար
նաեւ
ԽորՀ բգա
յ ի ն Հա յասաանի
մէք
,ղըր—
ու ա ծը
չէ որ արմէք
մբ պէտք է ունենայ
^
այլ
դրողը ;
Բ ա ւ ա կ ա ն է , որ
գրութեան
մէք
յ է լ " ՚ – է ն նաեւ.
. .
Գաշնակնեբր
^
/
Ա– Պ՛
ԸՆՒԵՐՑՈ՚ԼԻՆ
ՅՈԻՇԱՏԵՏՐԸ
« Ա ՓԻԻՌ ՚ ք Ը ԵԻ ԻՐԱԻ
Ր Ա ա Ս Տ Ե Ղ
^ ՈԻ -
Թ Ի Ի ՚ Ն Ը » – « Ա Ր Ե Ի Ե Է Ա Հ Ա Յ ՐԱաՍՏ Ե Վ–
Ծ ՈԻԹԻԻ՚ հԸ ԵԻ ԷՋՄԻԱԾԻէւԸ » - « Հ Ա
ՄԱՊԱՏԿԵՐ Ա Ր ԵԻՄՏ ԱՀԱՅ ԳՐԱԿԱ՚ՍՈԻ -
ԹԵԱ՚ե» Ա– Ր– ԵԻ Ե– ՀԱ Տ ՈՐ է ւ Ե ՐԸ։
•
ինչո՞ւ
Համաբ
Պետրոս
Գուբեանի
թ ա -
էսի^Ր
րնղ ունի
լ Հայ տ ալիին
իբրեւ աբ -
տայայտռւթիւն
եւ ՛՛ւրիշ
րանաստեգհնե
—
բուն
զլանալ
ա յգ
շ^՚՚՚ր^՚ր
եւ գեգեցկոլ
-
թէւնբ : Եթէ էրո՚ւ
ճԳբական
յգացքր
,ղր–
րական
Հարադատ
դ՛լա
յա բանքբ»
ու ա -
սոնցմով
րեւլն՚ս
լոր ուահ
աշխատանքն
է ,
՛լոր կբ վ՚նտռէ
Օշական
, այն ատեն ցե -
ղային
Հոգին չէ որ աոաքէւն
՚լհէւ
՚էր՚՚՚յ
պէաք է գայ :
Հարէււր
տարի
առաքուան
արաա
դրու -
թիէնւներ
, ւլրական
մարղէն ել անոնց Հե–
դէւնակնեբր
, շաա Հեշտութեամբ
,
՛էեր -
լուհման
կԴնթարկէ
Օշական
Համապատ–^
կեր/,Տ,
մէք։
Օրինակ
Ալիշանի
նռլադնեբէնՀ
ՏիրՈւնիին
մէք Հռետորութիւն
կր ղտնէ ^
Հ ե ա ե ւ ա բ ա ր «չափով
հանրա տաղտուկ ՚» է
Անշուշտ
1լ անդ րադաոնա
յ
էուսնկայն Գե–
րեղմանաց Հ ա յ ո ց
քերթռւահին
, նոյն Հե
ղինակէն,
ոբ սրտի
աւելի մօտ պարդու -
Րեւն
անի։ Այս եգանակբ
Օշականբ
սբ -
իյսք
՚ յ ա ա ա ս ա ա ն ն ե բ ո ւ կը ա ա ն ի
^
մոէանա–^
լով որ մէկ դարբ
բաւական
երկար մա -
մանակաշրքան
մրն է, մարգոց
րմբռնում–
ներբ,
քննադատական
- ւէերլուհական
ե–
գանա1րւեբր
բաբե
շբ քուլ ել մեզ
խստապա–
Հանք
դաբձնոդ ւ
ԱՀաւասիկ
ուրիշ
Հակասութիւն
մր :
« Թէ՛ Վենետիկ
, թէ Իզմէբ՝
Հակառակ
էւբենց շատ որոշ
ղրական
արդէւնքներուն
,
ւլուբս կր մնան
էւմ տ ե աաքբքբ
ութ
էւննե
—
բէն>։, :
« Վ ե ն ե տ է կ
, ուրմեր
հէբանաւորնեբր
կր
զբա՚լին
երրեմն
ղէ՚րով ալ ,
՚Լենե -
տէկ,
հնունգ
աուահ է ղբական
որոշ է՛ -
րագո
բհ ումնե
բո լ » ;
Օշականէ։
գ ր ա կ ա ն
Հ ե ա ա քրքր
ութ
ենէն
ղսւրս կր ւ)նայ
Վենետիկ
, ոբովՀեաեւ
,
կ՝րսէ ան ՛Լանք մրՍ է ։ Ա իքԿ՚ադ՚ս
րեան
մեր
ղրականութիւնբ
, ասոր
քնաբեբւլա
-
կան
մս՚սր,
միսթիք
կբօնաչոլնչ
բանաս -
ւոեղհութ
իւնբ
ւէանքե բու
ս ա ո ւե բնե
ր ու. \
մէք չէ" որ կաղմուահ
ու պաչտպանուահ ՚,
են
Հ ՚էյեբսէսՇնոբՀալէ։
, ՚Լաբեկացի
յ է շ ե է ՚ ՚ ւ
Համաբ
մէայն
՛սյս
երկու
մատենպղէրնե–
բր,
էէանքերոլ
աւլօա
ե լ ՚ղլպլացռղ
լոյսե–
բով ու աառապանքոէէ
եբ1^ահ
են : Զեմ
յէշե
ր
միքնադ արեան
րաւլմաթի լ քնա
րա–
Հարներբ
Հ %արե կացիին
մէք թնչ բանկայ
մոդովուբդ
էն
֊.ողիէն
ա րձադանղ
ուահ
I
Գալով
Վենետէկէն
, սրաէ
է՜նչ
թեթեւռւ–
թեամբ
ստորաղնաՀաաել
այս
ք։ւնքին եւ
Ա իաբանութեան
,
նո յ ն բ
նաեւ
Վէւեննա
յէւ
կաաարահ
ղերլւ մեր մաաենաղրո։թեան
^
բանաՀիւսութեան
եւթաբգմանչական
ղը^
բականռւթեան
մէք։Եւ
այս րոլորր
Հարս—
տութիւնբ
շե ՝ն կազմերԱբելմ
աատա
յ՛լ բա–
կանութեան
պատմութեան
, որ
միեէնոյն
աաեն
իմացականոլթեան
ալ պատմ
ու -
թիւնն է :
Ատքի եւ աբամաբանութեան
ի՛նչ Հա -
կասութիւն
նաե,եբբ
քանի մր էք անղ ին ,
Օշականի
դրչէն
կ՛՚ելլէ տ եաեւեա
լ զ ա գ ա -
փարր
.
«1850^1՛
Փաբէւղբ
, մանաւանդ
Վ ե ֊
նետիկբ
տիրական
կե՚լրոննեբն
ենարել -
մտաՀայ
էլրական
յ՚է՚՚՚ղքբ
կազմալոբող»։
Եթէ
դրական
յղացքէ՛
մբ կեդ րոնն է Վե -
նեաիկ
, ինչո՜ լ մեբմել
անոբ
իրաւունքբ
եւ
էլյանալ
անոբ
տեւլբ
Արեւմ տաՀա
յ Գբ–
րական
ութ
եան պաամ
ութեան
մ էք : Որուէ
Հեաեւ
Վա՜՜նք
մրն է ան . • . :
Օշականի
Համապատկեր^
մեր ձեռքէն
կ՝իյնայ
, երր
կբ կարդանք
, որ ՚Լենեաիկբ
, Մ իսիթար -
եան ԱիաբանութԼււնր
րսելու
տամար ,
« Արեւմ տաՀա
յ գրւսկանութ
Լււնբ
են թ տ բ–
կուահ է
Մ1օիթարեան յղ ա ց քին ,
որ ,
քաղցր ու որոշ
բարիք,
մէկ,
նոյնիսկ
մէկուկէս
ղար , դարձեալ
որոշ ու բ ա -
ցարձակ
չարիք
մբնէ ուրիշ
բայց
աւելէւ
րախաոբոշ
կէս դարու
մր ւէրայ,
Արել -
մտաՀայ
Գրականոլթիլնբ
Հիւհոգ
»:
Գաբձեալ
Հ ա կաս ութ
իւն՝ երբ քիչ մբ
՛Ե՛՛ՐԲ ^^է
՚ * ^ )
Օշական կր դրէ «Ալ պար– ՝^
աաւոբ եմ յայտարարել
որ իմ հբադբէն
յ
գուբս է կշի՚ւի
ղալ՚նել
նպաստր
, րարէւ–
1
ՔՐ , ղոբ մեհ Աեբաստացիին
Ա՝էաբանոլ
- 1
թիւնբ
բերահ է մեր
Հասարակութեան
րաղմաաե սակ կարիքներու
գոՀաց
ումին :
Աաէկա
տատռրներոլ
վայել
ւէաստակ
մլւն
է
ի ն ^ ՚ ի ն » ; (Vբ Օշականին
Հաւատալ
:
Բարերախտարար
«ճշմարէտ
արկահա
—
էսնւլրութ
էւն»
կ՚որակէ
0 շ՛ս կան էւր դաաե—
լու
կեբպբ : կարելի
չէ"՛ բ
՛լ բ ա
կանութեան
պատմ
ութեան
տւս բաւլա տ
տուեա
^ ե
բռ՛է
վւնտռտռւքի
ե լլե
լ եւ մէէլ
ւլարու
էւմացա—
կան
երկունքր
վւո րձա
քու
բէւ
զարնել
: ին—
չ՛՛՞ւ
անտեսել
մանաւանգ
Ժամէսնակին
կատարահ
՛լերր, երբ
մեզմէ
անկախ
պաաճառնե
բուէ , կր շինէ ան էէբ
ռստայնրէ^
Ամէն
մամանակ
իր տուրքբ
աալու կոչ -
ռւահ է : Բսաներորգ
դարու
առաքէն
յէս–
նամեակին
, ղինուահ
այւլ
ւլաբուն
բոլոբ
իէք էււ ցէ՛է կան էէս՛ սաա էլնե րո՛է եւ
վւոբձառու—
թէէէննեբո՚Լ,
փորձելու
եւ սա՚ւբտւլնաՀա
-
էոել՚ււ
ելլել մեր Ե՛ եէ. (ԻՐ– ղարերուն
ւքբ–
շուշէ մէք կորսու՚սհ
մաէոևնսէէլէրներ՛էէն*
դործը ,
Օշականէ
մր էէս՚յեւ
արկահա
-
էէնդբութէւն
է մէայն : ՚ք,ոյնիսկ
կրօնա -
շ ՚ ՚ ւ ն չ մեր ւքս՚էոենադրոէթեան
մէք
ինչո՛՛ւ
չգտնել
, կէ՛էէք
ւլանել
չուզել
«Հարադաար^
Հալեցէն
, մ արւլ կայէնբ
, մնէսյունբ»
, ո -
բակե
լու
Համար
՛ս յ՛է դարերէն
մեւլէւ Հա -
սահ
էմացսէկան
մ աոէսնէլո
լ թի լնր
«մէայն
ու
մէայն
Հասարակ
տեւլիք,
մ՛եկնողական
բաքաւլանք
, աղօթքներու
անՀսւանէէէ
մ ^
միօրինակ
տեէլւո՚ոարափ
»:
ՄԿՐՏԻՋ
ՊԱՐԱԱ-ՄԵԱՆ
ձ^աձ)..^.^...^— —–^–^
Fonds A.R.A.M
