3 Ա Ռ
Հաւանեցաւ.
Լուսալորիշ
եւ.
" ՚ յ ն օրէն
է
Վ ե ր
մինչեւ.
այէւօր
՚ " յ ք է
ղ է,ւն
է
մոիւրա
-
Հան,
անւււնն
ալ կ ո ւ տ ր ա թ
է ։ Աայր
վ ա ն
քի
տնէոեսոլՀ
ի ն ամէն
օր
ւչ ունտ
մ ր
ի՛ր–
մոր
կր
չաղոլէ
եւ
թոնիրի
ականին
մէչ
կր
ղնէ
, այղ
խմորն
է
ւ/նունղ
կուարաթի
^
Ամէն
Վ ա ր ղ ա վ ա ո ի
Օր
մեր
այս
կ ո ւ տ ր ա –
թր
կր
յ ի շ ե ն
մեր
աչուէ^երր
իրր
Հեա
տձ–
ա ա ք ր ք ր ա կ ա ն
: Ը ս ա
ուրիշ
մէկ
աւանղոլ
-
թեաԿւ
,
այդ
կաղ
դեւն
Ա •
կարասլեաի
վանքին
մոխիրներր
երկու
ղ ի
շե րն
անղամ
՚ ^ Ր
կր
ձ"՚1ԿԷ
^ ղեանի
աակով
կր
ա ա ն ի
երկու
աւուր
ԼէանասլարՀ
ւ ՛ ւ կր
թավւէ
,
որմէ
մեծ
բլուր
մր
ճէեւաւլեր
է
է
Ա • կարասլեաի
ծեղ
ծամոնր
եւ
ղաղսլէ–
նր
՚ Լ ա ր դ ա վ ա ո ե ա ն
ուխաաւորներէ
րնծայ
կր
աարսւէն
աւէենուրեք
իբր
՚ է ^ ՚ Լ
^ ՚ ՜
րմիշկ
ւլաւե
րու
:
Բղիի
ա ր ե ւմ ա ե ան
Կ՛՛՛լ՛^՛ Ր
)
^ ^
րս
իմ
ի
սաՀմանաղլիւին
վ ր ա
յ , վեւլա
րաձեւ
ս ր ա
ծայր
ե րկու
ւլաղաթնե
րող
վե ր ր ա րձրա
-
ց ա ծ
է Ա ուրր
Լոյս
ւէ՚՚՚֊Ր
է
էբ՛^
է
ա ւ ե
լ ի
մեծ
լեռ
չկայ
ք ՚ զ ի է
մէչ
:
Հա
յ ո ւ ն
ու
՝ք՝իւրաին
ամէնէն
մեծ
եր
—
դոլմր
Աոլրր
Լոյսն
է , որոյ
սուր
ւլաղա—
թին
վ ր ա
լ կ՝երդնուն
մ ի չ ա
: էճ.
Հ ա ւ ա տ ք
կալ
թէ
այւէ
սարին
՚Լրայ
ծնող
տղեկր
շնոր՝էալի
կ^Րէէայ
, ղ"Ր
1լ անուանեն
Վ^ար—
դ
երես
շ ա ր ա թ
օր
կր
սկսին
ուխաադնտւլոլ
—
թ ե տ ն
սլատրաստութիլն
տեսնե
լ
:
Թ՛ոնի—
րր
կր
վ ա ռ ե ն
^ չ ՚ ՚ ՚ - ր
կր
տաքցնեն
,
Բ ՚ ՚ Է ՚ ՚ Ր
տնեղիք
կր
լուացուին
ու
կր
մաքրոլին
Տ
Տանտիկինր
կ՝եվւէ
լալաչ
Հաց,
ղ ա թ ա
ու
խորտիկ
X է՚րենց
րոլոր
փոխնորդ
լաթերն
ու
ղարդերր
դուրս
կր
Հտնեն,
"փ^
"ր
է/"–—
ն ի
ունեցողէ
մր
կ՛՚առնէ
: Ա թ է
մէկր
իր
տ ա ն ր
անդամներոլն
կամ
իր
ղրացիին
Հետ
ղմ տ ո ւ ա ծ
է
,
պէտք
է Հաշտուի
,
եթէ
ոչ
իւբ
ուխտր
լՐւդոլնելի
չրլլար
: Կիրա
-
կի
տ ռ տ ո ւ
, չատ
կանուխ
, ղեռ
րարի
լո
յ –
սր
չ փ ր թ ա ծ
, ճամ
րտյ
կ՝ ե լ լ ե ն
ո ւ խ տ ա
-
ւորներր,
մեծ
մտսամր
Հետիոտն
,
կիներ
ու
ա՚լչիէլներ
րոկոտն
,
ւէանալանղ
ա
—
նոնք,
որ Լ ս ո ս տ ա ց ա ծ
ե^–
անպատճառ
Աոլրր
Լոյսին
ո տ ք ր
երթս^լ
Վ^արղավա
—
ո Լւն , կր
քալեն
ք ա րե
րոլ
, մացառներու
եւ
փուչե
րու
մ էչէ
ն : Շ ատե
րւ–ւ
ոտքերէն
տ
-
ր ի լ ն
կր
վաղէ
, սակայն
րնաւ
Հողերնին
չէ
1 որովհետեւ
կատարելտպէս
Համող
—
ո ւ ա ծ
են
թէ
իրենց
ուխտր
րնւլոլնելի
պի—
տի
րլլայ
։
է՚եռ
արեղակր
լեռնե
րուն
ղ է ՚ ՚ ՚ ֊ խ ր
լՅ՛"՜
թ ա ծ
, ո ւ խ տ ա ւ ո
րնե
րուն
մ էկ
ծա
յ բ ր
կր
Հասնի
Աոլրբ
Լոքսին
ս՚ոորոտր
;
Հրն
սլաղ
չուրին
ա ռ չ ե ւ
1լ ի^ւեն
^ւախաճաշ
ր—
նելու
ել
Հանդստանալոլ
է Ո՛է
որ
ամէնէն
տոտչ
ու
կանոլէս
Հ ա ս ա ծ
է աւլրէւրր,
է
-
րալոլնք
ո լ ն էւ րոլոր
ուխտաւորներուն
՛էր–
րայ
չ ո ՚ ֊ ր
սրսկելու
; Աղրէլրէն
աո.չեւ
կր
տ ա ր ա ծ ո ւ է
րնղարձակ
կանանչ
ճաէսէն
մ ր , որոյ
մէչտ
եղր
քանէւ
մ ր
ուռենէներ
կաե
, որոնց
չ ո ՚ ֊ ք ր ն ս տ ա ծ
կր
ղովանան
ճամրո
ր ւլնե ր ր : Այ՛է
տեղէն
մէնշեւ
լերան
դլուէսր
մէկ
մամ
կր տ ե ւ է
քալելով
:
՛Լա
րէն
ղէպէ
՚էեր
նայած
ա տ ե ն դ
,
ամրողչ
լեռր
լերկ
ա ս լ տ ռ ա մ է
ղ ա ե դ ո ւ ա ծ
մրն
է
կ ա ր ծ ե ս
, ոչ անտառ
ել
ոչ պ ո ւ ր ա կ
կ ՚ ս յ
•
Տեղ
տեղ
կր
Հ ա ն դ է պ է ս
քանէ
մր
՚ք1՝՝՚1՛
ծառերոլ,
այնքան
•*աստ
որ
երկու
մար—
դու
՚ / է բ կ
չեն
պ ա ր տ կ ե ր
; Ո չ
ոք
կր
Հա
մարձակէ
ճէլղ
մր
կտրել
, ղէ
նուէրական
են
X
Երբ
ուխտաւորները
Ա ուրր
Լո
յսէն
կա–
տ ա ր ր
Հասնէն
, Հայ
ու
՝ք–էլրտ
բոլորն
ալ
կր
ղճկէն
(ծ ունկէ
կոււլան
յ , մէկ
մէկ
ափ
Հող
կ՚առնեն
, էւբենց
եբեււէն
ու
աչքերուն
կր
քսեն
, քաբեբր
կր
Համբուրեն
:
Լեոը
տյնչավւ
բաբձր
է , որ
դ տ դ ա թ է ն
վ ա ր
նայողը
ամրողչ
՚ Բ ղ է ն
էր
300
ղ է ւ ֊
֊
ղեբովր
պսակէ
մը
պ է ս
ա չքէն
ա ո չ ե ւ
կ ունենա
յ ,
մէնչեւ
ա ն դ ա մ
Լ՝ տ լ ո ւ ն
կրնայ
տեսնել,
եթէ
դէաակ
ունենա
յ •.
Արեղի
կողմին
ձիլնբ
շուա
կր
Հալի,
իսկ
ծմակ
կողմ
էնր
միշտ
կր
մնայ։
Լերան
՚ է բ ՚ ս յ
բ՛ս–
լական
ղուրան
տեւլ
կ-սյ
յ
Աակայն
էսէստ
Հա յկական
շբչաննե
ր
կան
, ա
բ
Համ
-
բարձման
Տօնր
ոչ
թէ
Համբարձում ,
այլ
Ս՚էնթիվար
կը
կոչուէ
ԼԱյնթապ,
Ատ
-
բ ՚ ս չ ) :
«Ա՝ էնթէւվաբ»
աղտլաւլ.–.
ւ մ ն
է
Վարդա -
վառին :
Շրչաննեբ
ալ
կան,
ուլ.
Համբաբձումր
ոլղղակէ
Վ^աբղավառ
կր
յ"բէ^"Բն"՚՜է
Լ կ ե ս ա ր է ա
եւ
էբ
՚ լ է ՚ ֊ ղ ե բ ր ,
Տի՚1րի՚՝1"""Բ
եւայչն)
։
Աւելէ
Հ ե տ ա ք բ ք ր ա կ ա ն ր
•
-
֊ կապադով
-
կէոյ
մէչ
յունախօս
եւ
թբքախօս
բնա
-
Կէչնեբբ
Համ
բարձմ
ան
աօնր
կր
կոչեն
Վարդուվտրիա , Վարդուվաո ,
եւ
ունէն
ճ է չ դ
Հայկական
Հ ա ւ ա տ ա լ է ք
ու
սովո
-
րոյթ՝
Համբարձմ
տն
տօն
Լ ն ա ո
թԼ՛ւ
:
Ա՛՝"՛
թէ
է՛նչպէ
ս կր
աօնեն
Համ
բարձում
ր
կա–
սլագովկէոյ
յ ո ւ նախօս
ու
թբքախօս
ոչ
-
հայ
րնսւկէչներր
•
ՀՀամբարձման
նաէւ–
Ր^՚թաց
օրբ
,
Զոբեքշարթ
է
երեկո
յեան
մամ
ե րդութենէն
վել՚չր
, ս՚ւլչկունք
դա
շ
-
տ ե բ ր
կ՚եքնեն
, որսլէս
ղէ
<^'Լաբղավաոը
նշանտկեն»
:
Ց՚՚րենէ
եօթր
չ ի ՚ - ՚ Ժ ր
կ՝րնտ–
բեն
, ղորս
եօթը
տ ա ր բ ե ր
ղոյնով
դ ե ր
-
ձանով
կր
կ ա պ ե ն
եւ
Հ յւսկէն
ծա-յբէն
փ ՚ ՚ ՚ ք ր է կ կտոր
մը
կր
կտր
էն , Հ ա ւ ա տ ա
լուէ
թէ
մէնչեւ
Հետեւեալ
օրր
նորէն
էլր
բուս–
ն ի X Ե ր ե ք
օր
՚ / ե բ չ ,
այսէնքն
Շ ա բ ա թ
,
ե–
բեկոյետն
մ ամ ե րւլ
ութ
ենէն
յետոլ
նորէն
դ ա չ տ ե ր ր
չրչելով
կբ
քննեն
նո քն
նշանա/լ–
եալ
շէլղեբն
եւ
եթէ
տեւնեն
ոբ
բնաւ
է—
բենց
թաբմութէււՆր
չեն
էլորսնցուցտծ
,
կր
Հանեն
տուն
էլր տանէն
ղանոնք
եւ
չբո
յ
ամ անէ
մէչ
դնելով
, վրան
կր
դո
-
ցեն
ու
այնպէս
կր
պաՀեն
մէնչեւ
Հետեւ
եալ
օրր
ցերեէլx
Աայնմււ-մ
կ՝բնտրոլի
օրիորդ
մը
անդրանիկ ,
որուն
ծնողք
ողչ
լէւնեն
X Օբիոբդը
նստելով
չբտմտնին
վր՜
բայ,
աչքերբ
կ ա պ ո ւ ա ծ
, նեբկանեբէն
առ
նելով
ղանաղան
ա ռ ա ր կ ա ն ե ր ,
ամանին
մէչ
կր
դնէ
եւ
ամանն
ալ ա ն թ ա փ ա ն ց
լա
թով
մր
էքբ ծածկէ
, միա/ն
բ ա ց
/^"Դ1"՚1.
քիչ
մր
տեղ
, ուսկից
կարելի
լէնէւ
օրէոր–
՛քէն
ձեռքերր
նեբս
մտցնեք.
Ա՝էնչդեռ
աւլ–
Տ.1՚ԿՐ յ"՛^."ՐՂ՛"Բ՛"Ր
^I՛
ա՛^
մէ
կբ
Հանէ
ամանէն
դ ր ո ւ ա ծ
այլեւայլ
ա ռ ա բ կ ա ն ե ր ր ,
"՛բէլ
" ՚ ՚ է չ կ ՚ ՚ ՚ - ն ք
մ՚արղկային
ա ե ս ա կ
տե
-
սաէլ
բ ա է ս տ է ց
կամ
աոաքէ՚եութեանց
ու
չաբոլթետնց
ւէբայ
ղանաղան
եբղեր
էք՝եբդէ,ն
: Ուրաքանչէլր
ելւչէ
՚էեբչ
ա մ ա
-
նէն
կր
Հանեն
առար1լայ
մր,
որու
տ է ր ո չ
էլր
վ ե ր ա դ ր ո ւ է
երդէն
մէչ
յտյտնուած
լալ
էլամ
դէչ
ր ա է ւ տ ր »
(Ծաղիկ, 1802)։
Թէ՛
Հայոց
Համբարձում
-
՚Լէճակ
-
՚ Լ ա ր դ ա վ ա ռ ր
եւ
թէ՛
կ ա պ ա դ ո վ է լ է ո յ
յ ո ւ -
նախօս
ու
թբքախօս
բեւսէլէւ
^ ե րոլ
Վ^ա
ր—
դ ո ւ վ ա ր է տ ն
ծաղկանց տօն
մրն
է
եւ
վե
-
րտծնալ
բնութեան
մ ուլո
ւԼ ր դ ա
էլան
տօնտ
-
էւմբութ
էւնր
: Աթէնքէ
Հ ամ էս լսա րանէ
ու
սուց
չասլեա
Հ ա յ տ դ է տ
կռ՚րոլէղէ։
,
խօսե–
լս՛է կապադով
քլէո
յ րնտէլէչնեբոլ
«՛Լար
-
դ ո ւ վ ա բ ի ա »
բառէն
վրայ,
վ ե բ տ ծ ն ո դ
բէ^
«ՅԱՌԱՋ»Ի
ԹԵՐԹՕՆԸ
(208)
քաբւ
աեււ
տ
եղ
է
Կ,ոշոր
քաբայրեր
կտն,
որոնց
մէչ
Հարէւրաւոր
մարղէկ
էլրն
Կաե
ապասաա
նէւ
:
՚Լարղավաոէն
, քարայրէն
մէչ
Տ է բ տ է ք
ր
սլատարաղ.
/լր մտտուցանէ
:
քւ/աշքաբելւուէ
սէ,ղան
ե լ
որմ տ ս լ ա տ
է^ւոբան
շէն
ո ւ ա ծ
պատրաստուած
են : Պ ա ա ա բ ա դ է ն
ա ռ ա չ
Տէք՚տէբր
մատաղցունէւբուն
աղբ
/լ՝օբՀնէ
,
քէչ
մրն
ալ
էչր
կեբցնեն
մատաղցոլէն
,
ղոր
երէւք
անւլամ
քարայրէն
եւ
էսորանին
ե տ ե ւ
ղտբձնէ^լէ
ե տ ք
կր
մորթեն
ՎԱՀԱՆ ՎՐԳ– ՏԷ՛Ր -
ՄԻՆԱՍԵԱՆ
,ՉՀՐԱՏԱՐԱԿՈԻԱԾ ՁԵՌԱԳԻՐՆԵՐԸ ՉԵՆ
ՎԵՐԱԴԱՐՁՈԻԻՐ :
^ \
^ \
| X \
^ «
ո.
Հ Ա Տ Ո Ր
Ժ Ա
ԿՏՈԻՑ ԱՆԱՊԱՏ
Տ ա ճ ա ր ի
պաՀտրաններից
մէկոլմ
,
որ
տ քէ անունով
կոչւում
էբ
տ ւ տ ն ղ ա ա ո ւ ն
,
ղրած
էբ
մ ի մեծ
եւ ծանբ
" ՚ բ կ ղ
սեւ
՚ ի ՚ " . է –
տից
: Ո՛՛բ
մամանաէքի
ղոբծ
էբ
Ա՛յ՛է
ուր–
Կ՛ԷՐ ՚ ոբտեղից
էր
բերուած
,
յայ՛՛՛՛՛՛ի
չէբ
: Նրտ
մէչ
պաՀւում
է Լ՛ն վանքի
"է՛է՛՜
բութ
իւննե
բր
. խ ա չ ե ր
, ս ա
բբ
նչաննեբ
,
պատած
ոսէլռվ
եւ տ ր ծ ա թ ս վ
•
թանկաղին
անօթներ
, որոնց
թւում
եւ. պաՀ^
՚ ւ ւ մ
էին
սուրբ
ղրքերր
: Վ ա ն ա Հ ա
յ ք ՚ բ
դո ք՛լ
տ ո ւ ե ց
մեղ
այդ
ղբքեբից
մէկր
միտքն,
որ
կոչ
-.
ւում
էբ
Հձկարմիբ
Ա ւ ե տ ա ր ա ն
» ,
երեւիմ
նրա
Հտմտբ
, ոբ
էլաբմիր
ներէլբ
նրտ
նր
-%
կաբնէտրի
մէչ
աւելի
սլայծառսւթեամբ
՚՝
"՚ւՔ1՛
1ր
՛լար/լու
մ ե լ աւելի
շ ա տ
էր
ղոբծ
ածուել,
քան
թէ
միւս
նեբկեբր
։
Երբ
մտանք
աւանղատունբ
, վ ա ն ա Հ ա յ
-
բր
վ ա ռ ե ց
երկու
մոմեր
, ՚Րէկր
տ ո ւ ե ց
իմ
ձեոքր,
միւսը
Ասլանի
ձեռքր
, եւ
երեսր
խ ա չ ա կ ն ք ե լ ո վ
մ օ տ ե ց ա ւ
սեւ
աբէլղին։
նութեան
այս
տօնր
ամենաՀէն
մ-ամանտկ–
նեբէ
ծաղ
ում
առած
կր
Համարի
եւ
կր
դ ի տ է
որ
Անաաոլուի
Թուրքերն
ալ
Կի՚֊լ
Պայրամ
( Վ տ ր դ ա ց
տօն,
Զատիկ
՚էտբդից)
կ անուանեն
Հոդե
ղ ա
լու
սս– ի ն
օրը,
զոբ
Փ ՚ ՚ ք բ
Ասիոյ
Հրեաներն
ալ
նո
յնպէս
« Վ ա ր դ ե ր ո ւ
տօնախմբութիւն»
կր
կոչէին
(Ծազիկ, 1892) :
Ար՛է
,
է^՚^է
կր
Հետեւի
այս
ամէն
րս
-
ուածներէն
;
Նաէս
ս ա
թէ
Հայ
մ ողովոլրդէ
Համ
-
բարձման
տօնր
, էբբեւ
է ս կ ա կ ա ն
էքադ -
կանց եւ Վարդից տօն.
Հէն
ա տ ե ն
ան
-
պայման
ունեցած
է էբ
Հ ա մ ա պ ա տ ա ս խ ա ն
տօնտէլան
յորչոբչոլմր
: Այս
յոբչորչումը
«
Համբարձում»
չ ի
կբնս՚ր
ե ղ ա ծ
Րէլալ
,
քանի
որ
ս ա
լոէլ
քրիստոնէական
կոչումն
է
քբԼ՚ստ
ոնէա
էչան
տօնին,
իսկ
Հայ
մո
-
՚ Լ " ՚ Լ " ՚ – Ր Ղ Ւ
Ք՛՛՛Լ
ղոյութիւն
ունեցած
«Վի՜
ճ ա կ ր »
ե լ անոր
Հետ
կ ա ա ո ւ ա ծ
մողովր
-
դ աէլան
Հ տ ւատա
լ ի քներն
ու
սովորս
քթնե–
բր
որեւէ
առն
չութ
ի ւ ն
ե լ
բացատրութիւն
չեն
դ տ ն ե բ
«Համբարձում»
բառի
մէչ
I
կր
մնայ
մ՛իաէլ
Հ ա ւ ա ն ա էչան բ – ֊ Հ ա մ ր ա
րձ–
մ ան
տօնԼն
Համ ասլատաս
խանող
Հ ի ն
Հա
յ –
էլաէլան
, շ ա տ
Հաւանօրէն
Հեթանոսական
տօնին
յո ր չո բ չո
ւ մ ն
է ր
՛Լս։ բ դ ա ւ է ա ռ
,
ոբ
ինչպէ
ս
տե սանք՝
/լարդ
մր
Հա
յկաէլան
շրչտննեբոլ
մէչ
պ ա Հ
ուած
էբ
իբրեւ
տօ
-
նական
էլոշում
Հտմրտրձման
տօնին
Հա
—
մար
:
Ար/լբոբդ
կասլադովկէ-ոյ
յունախօս
ու
թբքաէսօս
բն ա
/լէ
շ ն ե բ ո լ
՛Լարդ
ռ ւ վ ա ր ի ա
կամ
Վ ա բ ղ ո ւ վ ա ռ
բ ա ռ ր
յառաջ եկած
է՜
հայերէն Վարդավառ բառէն
եւ,
ինչպէս
ուշաղիր
եւլած
էբ
արդէն
Հ • Ակինետն
,
կ ա պ ա դ ո վ կ ի ա ց ի ն ե ր ո լ
թէ՛
ՎարդՈւվարիա
բ ա ո բ , թէ
անոր
մոդովբդա/լան
սովբոլ
-
թիւնր
լոկ
փոիյառութիւն մրն է
հայ -
կականէն (Հ.
Ակինետն,
ք՛ննութիւն
Ա.
Ա տ Հ ա կ ի
վե րաղ
բ ո ւ ա ծ
կանոններու
եւ
Հայոց
ե/լեղեցական
տարին
է՛
դարոլ
ըս–
Կիղբր,
ապ.
Վիէննա,
1950)։
Հ՛
Ա/քինեան
չ ի տ ա ր ա կ ո ւ ս ի ր
նոյնիսէլ
թէ
կտպտղովկիոյ
անդբէնածին
յունախօս
րնակիչնեբր
նախնարար Հայեր եւ հայե–
րէնալսօս եզած ըլլան։
Մեր
եղբա
կացութիլնր
1լ րլլա
յ
Հ ետե
-
լա բ ա ր •
Հայ
մոդովրդաէլտն
Համբաբձ
—
ման
տօնր
էր
բոլոր
Հ ա ւ ա տ ա լ է ք ն ե բ ո վ
ու
սովո
բութէ ւննե
բ ո վ
մաս
կաղմ
տծ
է
մէ
-
չտղղայէն
զարնանային տօնի
մր
,
որու
Հա քկտ/լան
, Հեթանոսա/լան
Հէն
անունն
եղած
է ՚ Լ ա ր ղ ա վ ա ռ
է ՝Բ ր իսա
ոնէտ/լան
շր—
չանին
^՚Լա
րդավառ»
յոբչ՚արչոլմ
ր
յտտ
-
կ ա ց ո լ ա ծ
է
փ բիս
տոսի
Այլակերպութեան
տօնին
, իս/լ
Հ ի ն Վաբդտվառի
տօնին
Հետ
կ ա պ ո ւ ա ծ
Հ ա ւ ա տ ա լ ի ք
ու
սովոբոյթք
մի—
ա ց ո ւ ա ծ
են
Համբաբձմտն
տօնին
Հետ
;
Հ–
Ե Փ Ր Ե Մ Վ Ր Գ ՛
Պ Օ Հ Ո Ա Ե Ա Ն
ԿԱՐԴԱՑԷ–^ ՏԱՐԱԾԵ8է՝8 «ՅԱՌԱՋ^Ը
Լուռ
աղօթքներ
/լա ր դ ա
լով
, ր ա ց
ա բ ե ց
նա
" ՚ է ՚ կ ՚ չ ր
ե լ նբա
մ իչից
վե ր ա ռ ե ց
մ ի
մեծ
կ ա պ ո ց
: Ե ս
եւ
Ասլանր
մեր
մոմերով
աոաչնոբգեցէէնք
նբան,
մ էնչեւ
նա
դուրս
ե/լաւ
ա ւ ա ն դ ա տ ն է ց
, բերէ,ց
կ ա պ ո ց ր
եւ
դրեց
տաճարէ
սեղանէ
՚էրայ;
Այժմ
լսելի
ձա
յնով
մ՛ է չաբա/լան
եբղելով
,
ս/լսեց
մէկ
-
մ է / լ բ՛ոց
անել
բաղմտթիլ
թտշկի–
նտկնեբր
, որոնց
մէչ
փս՚թաթուած
էր
«
կաբմէր
Ա ւ ե տ ա ր ա ն ր
^> ; Թաշկէնակ
-
ներր
չ ո քն՚լղ
ո յ ն
էէն
, բոլոբր
մ ե տ ա ք ս է ց ։
Նբանցէց
մէ
քանէւսէ
՛էրա
յ
երեւում
էր
կնոչ
ձեռքէ
շ^ւոբ՝։քր.
նուրբ
տսեղնաղոբ
—
ծու
թեամբ
յօրէնած
զանաւլան
նկարնեբ
էչամ
սուրբ
՛է բքերէց
խոբՀրդալոր
պաա
—
էլեբներ՝.
Վանա
ք ՝էտբուսւո
^էսօչտներր»
,
որ
մ Լւ մամանտէլ
տաբահուել
էէն
աշէւտբ—
Հէ
ամէն
/լողմեբր
, աբեւելքէց
եւ
արել
-
մուտքէց
բերել
էէն
ա յ դ
թանէլաղէն
րնծ
տնե
բ ր
եւ
նոլէբել
սուրբ
Աւեաարա
-
նէն
X Երէէ
՚էանաՀայրը
բ ա ց
ա բ ե ց
ղէբքր
)
թէ
ես
ե լ թէ
Ասլանր
Հ է ա ց ա ծ
մնտւլէնք
՚
մ ՚ ա ւ լ աղաթր
այնքան
բաբս՛/լ
է բ եւ
֊,արթ
,
ինչսլէս
ամ//եարնտէբ
թուղթ
•
ն/լտրները
սքանչելէ
էէն,
էսկ
՚ լ բ է չ բ
•էեբէն
աստէ
-
ճանէ
/լանւնաւոբ
եւ
ւլեւլեցէ/լ–,
Լ>լբաքան–
չ1"Ր
՚ Է Է " ՚ – Է ՚ Ր
ղաբղաբած
էր
մէ
-
մ ի
պատկերով
, որի
միտքր
ա ռ ն ո ւ ա ծ
էր
ն ո յ ն
՚էէԼ"ի
բովանդա/լոլթիլնԼւց
՚,
կազմը
ա՛է
րս՚լչ՚սպէս
"՚Ր^աթից
էբ,
թան/լաղին
ա/լնեբո՚է
եւ
Հիանտլի
քաեղա/լեե
բով
զա
բ–
դ ա ր ա ծ
%Մենք
խորին
չերմեռանղոլ
-
թ/,ամր.
մ օ տ ե ց ա ն ք
եւ
Համ
բուրեցինք
սուրբ
ղէրքր
՚
ԱՐԻԻՆՈՏ ՎԱք՚Ո-ԱՎԱՌ
։1 91 5
տ ա ր ո ւ ա ն
Վ ա ր ղ
ս.՛ վառ
էն
է ր
ոբ
կ ա տ ա ր ո ւ ե ց ա ւ
աղղեբու
պ ա տ մ ո ւ թ ե ա ն
մեծադոյն
ռճէբներէն
մին
, մեր
երկրին
մ է չ : Վ ա ր դ ե ր ո վ
/լաբմ
ր ա ծ
Տաբօնր
կ ա ր –
մբեցալ
ա բ ե ա մ բ
:
Թուրք
կառավարութիւնր
ս կ ս ա ծ
է բ
աբղէն
տ ե ղ ա Հ ա ն
քնե
լ
Հ ս ՚ յ
՚՛ Դ"՛/"
՚–Ր Գ է՛
»
տ ա ր ա դ բ ե լ
զայն
Հայրենի
բնաչխտբ՝>էն
կոտորեչուէ
եւ
ամէն
վայբաղութիւե
ի
ղոբծ
դնելով
: Տարօն
,
յ ո յ ս ի
եւ
՚ Լ է ՚ է ^ է
եբկիբր.
Թուրքերուն
մէչ
^
/լաբթնցնէբ
տ ա ր բ ե բ
միտքեր,
անոնք
դիտէին
թէ
դիւրին
բան
չէր
Տ ա րօնց
էն
բաժնել
էբ
Հ ն ա դ ա բ ե ա ն
բ1> ա/լա
վա
յ ր էն
% Ո՚֊ստէ
ծրա
—
ղ բեցէն
էքոտոբել
էբ
բոյնէն
մէչ
X Ո ճ բ ա
-
ղոբծ
կառավա
րութ
էւնր
եւ
բ ա բ ր ա բ ո ս
դրացէներր
մէացան,
տմէն
բտն
Րրէ^
բնաչնչելու
Համա
բ
Հայ
ժուլովուբդր
,
երկրէն
տէրը–,
Մ էանւչամ
էնդ
մէչտ
վերչ
դնելու
Համար
Հայկական
Հարցէն
:
Թշնամ էն
չՀասալ
էր
ն պ ա տ ա կ է ն
X
Այսօբ
Աբարատետն
զաչտէն
մէչ
,
վաք–
րէկ
Հ ա յ ա ս տ ա ն է
մբ
ծոցր,
կ ՝ ա ճ է
ու
ԿէԼ–\
բ տ բ ղ ա ւ ա ճ է
Հայ
ժողով-ււբղրւ
Տաբօնցէն՛՛
ա քնտեղ
է է ա ռ ա ծ
է
յ ո յ " է
եւ
Հաւատքին՛
չտՀեբր
, ւէստաՀ
թէ
պէւաէ
դա
յ Օրբ
երբ
վա
ր դ ե բով
եւ Աբտդածէ
ծաղէկնե
բ ո վ
պ ի
տի
երթան
զարղարել
այն
Հողր,
ուր
թ ա ղ ո ւ ա ծ
են
իրենց
անմաՀ
սիբելէւներր
,
ու
կբկէն
սլէտէ
տօնեն
էրենց
Վարդա
-
ւէառր
Տ ա
րօն
է
՛քէչ
1
ԱՈՐՏԱՐՑԻՀ
Ս՚ԻՏՔ ԵՒ ԱՐՈՒԵՍՏ
ՎԱՐԴԱՎԱՌ
Հայերէն
Հ ( Վ ա ր ղ ա վ ա ռ »
բառը
, ՝
Հէն
բտռ,
ղեռ
ղ տ ա ծ
չէ
էր
՚ է ե ր ^ տ կ ա ն
բ ա
-
ցատբութէւնր
: ՛Ծանօթ
են ս տ ո ւ դ ա բ ա ն ա
-
կտն
բաղմաթէւ
փորձեր՝
1 - - -
փրիստոս
, այլա/լեբպութեան
ժա
-
մանակ,
վարւլի
սլէս
վաոեցաւ
եբկնքի՜ե,
մէչ՝
ինչսլէս
ծաղ/քի
/լո/լոն
մր
որ
կ^ար
- -
թրենա
ք եւ
/լ՝ա յլափոխուի
յան/լաբծ
:
Ա ՜
"՛՛Բ
կ՝ա/լեաբ/լէ
Գբ
.
Ն ՚ ՚ ՚ ր ե կացի
իբ
՚ ^ է կ
տաւլոէէ.
<ձԳոՀաբ
վաբղն
վառ
ա ռ ե ա լ
»
\
՚ Լ ա բ դ ա վ ա ռ
նա խ ա ք ր իս տ ոնէա
կան
բ ա ռ
է ^.
" ՚ յ ^ ՚ ՚ ՚ / է "
"Ր
Կ"՚"է
չ ո ՚ ն ի
Այլա
էլե րսլո
ւթե
ան
Հետ
X
2
Առաչին
վանկր
էչապելով
վէրտէ՜
բտռին
(պարսկերէն՝
աղալնեբոյն)
, վ ե ր
չին
վանկր՝
վարանտէն
բառին
(սլտրսկե–
րէն՝
վաբել)
, ր ս ա ծ
են
թէ
աղաւնի
թրո––
ցնե
լու
տօն
մ լ ^ ւ
է ՚,
3
Աանսկրիաերէն
վարդա
կր
նշանա–
/լէ
չ՚՚՚֊բ ,
վառ՝
սրսկում
, ուստի
ըսած
են
թէ
չոէ-բ
սբս/լելոլ
տօն
մ լ ն
է :
4
Զենտերէն
աէթրա
(/լր
նշանա/լէ
կրակ)
եւ
Հ ՚ ւ ւ յ ե ր է ն վտռել
բ ա ռ ե բով
կաղ
-
մուած,
Հ ր ա վ ա ռ ո ւ թ ե ա ն
տօն
մրն
է
:
;> •
Ուրիշ
փորձ
մր ,
բ ա բ դ ա վ ա ռ
-
Վաբդավառ
, իբր
թէ
խոտի
բ ա ր դ ե ր
ու
դէզեր
այրելու
սովորութեան
կ ա պ ո ւ ա ծ
տօն
մրն
է
տ
(;–
Աճ
ա ռ
եան
կր
դրէ
թէ
բառասկիղբի
վ ա ր դ
բ ա ռ ր
սլաՀլաւեբէն
է եւ
կր
նշանա–
/քէ
ծանօթ
ծազիկրւ
Ո՛– վ ա բ ղ ա վ ա ռ ը
կլէ
յ է չ ե ՚ յ ն է
պ ա ր ս կ ա կ ա ն
ապրիյ ((էկեան
տօ
-
նը
, որ
տ ե ղ է
կ՝ունենար
Տունէս
ամ
-
սուն,
երբ
էբարու
վրայ
կր
ցանէ
էն
վար–
դաչոլր
, յետոյ
մէայն
պս։րղ
չուբ
:
Ոտյց
ա
յ ս ս տ ո ւ դ ա բ ա ն ո ւ թ
էւնն
սւ լ /լր մնտ
յ
/էի՜
սատ
,
չէ բ ա ց ա տ բ ո ւ ա ծ
տ օ ն ա կ ա ն
տն
-
ուան
փե րչէն
՚էանկր
։
7
ճէշդ
է թէ
Հէն
Հայեբր
Վարդա
-
վառին
ադաւնինեբ
• կր
թռցնէին,
իրա
-
բու
վ ր տ
յ
չուբ
կր
ցանէ
ի ն ե լ վարղ
ե
բուէ
կբ
սլսաէլէին
էրենց
մեՀեաններր,
/լը
ծաւլէլաղա
րդէ
էն
էրենց
տ-ււնեբր,
վ ա ր դ ի
անձրեւ
մր
տեւլի
կ՝ունենաբ
Հրապաբա/լ
-
ներուն
ու
ւէւողոցնեբուն
մ է չ ։
Վ ա ր դ ե ր ո ւ
եր/լէբ
մրն
էր
Հ ա յ ա ս տ ա ն
:
ք ՚ ն ձ
ամենեւէն
Հաճելէ
չթուեց
այն
իէօսքր
, ոբ ժ ա մ ա տ ն է ց
դուք՛ս
դտլու
միչո–
ցին
Ասլանր
ասաց
ի ն ձ •
-
է՛բբեւ
Հայոց
դրչութեան
ե լ
աբ՝։ես—
տի
մ ի ղեղեցիկ
օրինակ,
ա յ դ
՚էիբքր
անդնաՀատելէւ
է X
-
—
Միթէ"
այդսլէս
կտրելէ
է
վերաբերուել
ղէպէ
մէ
սրրութէւն,
մտածում
է է
ես
X
Նա
ղ ատում՛
է ր ղ րքէ
մասէն
մէւա
յ ն
ար
-
Հեստի
/լէտէց
;
Երբ
ղոլբս
ե /լանք
ժ ամս.
տ ա ն
բա/լը
,
ւէանաՀա
քրը
Հրաւէրէէց
մեզ
իր
խուցր
;
Ասլանր
ւլնաց
, բայց
ես
չւչ1։տցէէ
:
ՐԱՖՖԻ
(Շար
-)
Fonds A.R.A.M
