Ց
Ա Ռ Ա
Ջ
3
ԱՐԺ֊ԷՔԱհՈՐ
ԽՄԲ—
Նռբ
կեանք\ւ
ւքէջ Վ. Երեցեաււ
գրա|Նւօսակաքւ մը զր ա ծ է Փրօ ֆ • Պընըց–
է ա ն ո ւ ի մէկ ո Ն ս ո ն մ ն ա ս ի ը ո ւ թ ե ա ն մասին :
Սսարեւ. ցլ|սաւոր մասերը :
Հսւ
յաւլ է
ա հւ սչա ա մ ա ղ
է
ա ՛Լ–
Պբեըցձա–
Նռւ
ԳՐՔ"յէլռւԼ
մ՝չԼ Հչւաաարա
1լահ– է
Աթ–11Լ—
տիա է
Աք՛թա
Օրինադալրա
Հանդէսէն
մէշ
ֆրանսերէն
լեղուուի
լ
՛ ՛ յ ս
բնծ՜այած՜
ուսռւմնասէրութէլՆր՝
ՀիԱ Հայասաանի
մէջ հաստաաուած
՚ 1 | ո ւ լ կարնե րսւ մ ա ս ի ն
հայե ր է ս ամենահին ն շ ո ւ մ ը ,
որուն
մէշ
Հեղէնակր
Հերքելաէ
Պ՚ս՚ոմաՀայր
Ա՛ • Խո—
բենաղէէ
է • ղարուն
ասլրած՜
Բէէ՛"է աե —
սուէքէւնր,
ղ՛՛ր ւղաչասչանահ՜
են Գ՛ Խա—
լաթեանղ
, Ա– Աբեղեան
եւ
ուբէչնեբ ,
ղայն
էլ լողունէ
էբրեւ
քչ՛ ղարու
Հեղէ
—
նաէ :
Վ՛
Պբնբղեանռւ
քննութեան
առար/լայ
էբ
դարձնէ
Պոլլէարներու
առաշէն
անղամ
Հայաստանէ
մէշ
Հաստատուած՜
Րէէաէ"*–
թուաէչանր՝
Խոբենաղէէն
առնուած
երէռւ
մէշբե
րումնե
բու
Հ էման
փրա
յ , որնա
խա–
Ալէս
քենարէչռւաՆ
եննաեւ
ուրէչեերու
կոդմէ։
Մ • Խորենաղէ
, րնղդծելէ
ետք
Վ^աւլարչաէ
թաւլալորէ
շանքերր
Հայաս—
տանէ
Հ
էւս է ս ա 1լողմ բ Հաստատուահ
՛Լայ—
րէ
Յ^՚է^ք
Լ՛՛ա ղաղե
ղնե
լու
Համաբ
, կբ նչէ
թէ
՚Լադաբչակ
կբ Հասնէ
փարայէ սաՀ —
մանամերձ
եւ Հէներէն
վերէն
Բասէն
կոչ
ուած՜
Լսոտալէտ
վա
յրեբր , որ
յ ե տ ռ յ
Վղըճւյ.ուտ Բուցկարա Վ ռւնդի
ցհղա -
|սւււմբին հռն հ ա ս տ ա ս տ Ն ե լ ո ւն պատէա -
ււով կ ո չ ո ւ ե ց ա Ն Վ անանդ :
Բուդկարա
Վ^ունտէ
դաւաէչնեբոլն
եւ յետնորգ
սե -
րուեդէն
անունով
չէնռւած
ղէլղերոլ
ա —
նուննե
բր
մ
ինչեւ
Հ
իմ
ա կր մնան :
Խոբենաղէն
/լր յէչէ
նաեւ, թէ Արտա -
շէս
թագաւորէ
օրով
կ ո վ կ ա ս ե ա ն լեւէնե -
րււլ ր ո Նլ ց ա ր ն ե ր ռ Ն աշ|սարհին մէ ջ իյււո -
վ ո ւթիւնն ե ր ծ ացեցան եւ անոնցմէ շատեբ
րաժՍուելով եկան մեր երկիրը ե ւ հրկար
ժամանակի հաւ1ար հաստատուեցան Կոցի
հարաւակողմը արցաւանդ եւ եացաոասւ
վայրերոն սէջ :
Խալաթեանց
սԼսալ 1չբ Համարէ
Պուլ -
կարնեբու
մասիս
Խ՚՚բ՚՚նացէէ
այս Հաս -
տատումբ
ել էրրեւ
^Հաւլարչակ
թաղաւո–
րէ չրշաեէ
ղէսչք
կ
՝բնդունր
ժաւէ աՍակա
-
վրէսչ , րայղ
Պրնրղեանու
էրաւամբ տէ -
րել
էլուաայ,
թէ
11էոբենաղէՆ
Պուլկարեե—
բու
Հոն
Հ ա ս տ ա տ ո ւ մ ր
չէ
ներկայաղներ
Լւրրեւ ՎաղաբչաէլԼ,
թ
աղա
լ ո ր ո
ւթ
ե ան
չբբ–
շահէ դէպք,
այլ կրսէ,
թէ
յետոյ
ո ն
բնակող
Բուդկարա
՜Հունտէ
անունով
կ՛՛չ–
ուեղաւ
՛էանան գ :
է . ՚ւ
՚էորու
ա չԼսա
ր՝,
աղէտ
Ան անէա Շէ ~
րակաղէ
նաեւ
կր
յէչէ
Պուլկարնեչւր
Հ
<.1էղ–
քանդ ոգ Լ
՚ւլկա
բ»
աէւունով
,
է"կ
Պրեբցեա–
նու
էմ որենաղբէ
յԼ՛
չած
՚^Լղբնաուբ
է՝ ուղ -
էլաբա անունր
աւե
լէ ճէչգ
կր
ղ
տն^ :
՚Հղրեդ ուր Բուղէլարա
ղ ե դա
թումբ
մրն
է ,
որուն պետե
կր
՚Լունտ
, բայղ
՛համաձայն
չէ որ
՚Հանանգ
տեղանունր
կուղ ա
յ
՛Լուն–
աէն , քանէ
ռր
Պա
րս
էլաստա՜և է մէշ եւս
էլայ ՛Լանա եգ անունով
ա չԼսա
ր
Հ ա ղ բա
կան
անուն :
՛Լ
• Պրնրնղեանու
Հա
յ ե ւ
օաար պատմա–
դէանե
րէ
մէշրերումներով
էչր փաստէ
,
թէ
Պռւլէլա
րնե
ր ր
V՛ •
՛է արու
վե րշին
կիս
ուն
արղէե
Հասած
է է ն
•\ոովէէ էադան
էչա յս —
չէութեան
սաՀմ աննե
ր ր
,
էսէլ Ե •
էլա
բուն
զ՝երեւէն
կովկասէ
ու Պալքաննեբու
մէշ։
Ըստ պատմաէլան
^չ՚էրէա
տեւլեէլոլ -
թ
էւններու
,
502
թուականին
Բէլղանդէո–
նէ մօտե րբ
եբեւղոէլ
Պուլկար
խում
բեր
530
թուէե
Տուստէանոս
կայսեր
կոէլմէ
շա խշէէէ
Լս
ո
լ ե լո
էի
ղա
ւլթ աւէա րուե ղան՝
Հաս–
աաառւե
լ ո ւ
Համ ար
Հա
յ ա
սաան
ԷՀ
ի ւ ս
իսա–
յէն
սաՀմաններուն
մէշ։ Ըստ Պրնրղեա -
նուի՝
Գ .
- քչ
• ւլաբերու
րնթաղքին
՚չէպի
Պ՚սլքաննե
րն
ու
•էՈուԼմէական
սաՀմ
ան -
ներր Լսո լմող
Պուլկարներէն
մ աս մ բ
Խ"–
ԿՈՋ
ՓԱՐԻԶԻ
ՀԱՅՈՒԹԵԱՆ
բուն
կողմ՛է , եւ առաշարկեղինք
որ Պ •
Մանուկեան եւ պատասթանատոլ
քանի
մբ
գէմքեր
այցելեն
Լիբանան
,
տեւլւոյն
էիյրայ փասաականօրէն
լուսաբանուելու
Համար
մեր կողմէ պարղուած
կէաերու
շուրշ :
Հ • Եւ թն
չ եղաւ
արէէիլնքր
: Հաւա -
նակա՞ն է այցելութիւն
մր , ձեր
կուլմէ
յանձնա բա րուած՜ կամ թելաղբուած
ձե —
լոէԼ ունպատակուէ ;
Պ •
Պիաի
ուզէի Հաւատա
լ , ոբ Պ •Ե ա–
նէէւէլեան
կ^ ունենա
յ ա յգ
Հնարաւորու -
թիւնր
, Հակաոակ
դինք շրշանակող
մ՛ար–
գոց
չէլամութեան
, որուն
էէլատճառներր
չեն կաբօտիր
մեէ^ոլթեան
. . •
Հ •
ի՛՛նչ վերաբերում
ունեցաւ
ամե–
րիկեան
մամ ուլբ , ձեր ա յցելոլթեան եւ
առաքելութեան
առթ
իւ :
Պ
Ամերիէլեան
մամուլր
շերմօրէն
ուլշոլնեց
մեր ա յցե լութ իւնն
ու առաքռ -
լութ էււնր–, եւ կարեւոր
աեղ
յատկացուց
մէ՛ բ
բււ լոր
սլտո յտնե բուն , քարողեե
բուն
եւ արտա
յա յաութ եանց : Ամ ե բ ի կե ան
Հ ան-
բա յին
էլարծ իքր տեղեակ
պաՀեց
մեր ա–
ղատ
Հողե ւո բա էլանութ եան
մ աածումնե -
րուն,
Կիլիկեան
Աթոոի աղաա
Հայու —
թեան
կեանքին
մէշ ունենալիք
գերին
, ու
մանաւանէէ
այն պայքարին,
Գ՛՛Ր
ամէն
Հայ
ե էլե ւլե ց ա էլան պէտք է մ գէ
անկրօն
այգ
էէա ր գա պե տ ո ւթ ե ան
մ իշամ տութ
բւե–
ներուն եւոտնձղոլթեանց
ղէմ ։
Խորէն Ա • Արքեպիսկոպոս
, անդամ
մը
եւս
ու մեր միշոցաւ
իր
չնոբՀակաչոլ
—
թիւններր
յա յտնեց Ա • ՆաՀանգներու
եւ
*՜1՝անատայի
Հայութեան,
անոր
բոլոր
աղ—
էլա յին
մարմիններուն,
կաղմաէլե րպու —
թեանց եւ միութիւննեբուն
, որոնք
սրր—
տանց
ոէլ^ունեցին
ղինք , շօշափելի ապա–
ցոյցր
տուին
էւրենց եկե ւլեցանուէր
դղա —
ցումներռւն
ել ադղաս
ի ր ութ եան ,
ինչպէս
նաեւ յարդանքՍ
ու սէրբ , Հանդկպ Ա եծի
Տ անն
Կ Լ՛էի կի ոյ Կ ա թ ո դի կո ս ո ւթ ե ան եւ սւ
նոր
արմանաւռբ
ԳաՀակալ
՛ԼեՀ •
ԶարեՀ
Աի :
Մ՛
ՏԽՐՈՒՆԻ—
ԹեՀրանէ
մէշ Յունիս
17–
ին մեռած է րնկեր ՎաՀԷ Արծրունի. կա–
մալոբական
չարմոլմէն
՝> ճ ւ/>
ԱմերԼւէլա -
յէն ղացած է կովկաս
, ղործած է ՛Լանի
ել Երեւանի
չբշաններուն
մէշ.
11(21/
փե–
տ րուա րեան ապստամ
բութենէն
յետոյ
անցած է Պարսկաստան
, ուր ւՈւաց
մէն
չեւ
իր մաՀր
յ
րենացէի
յիչած
՚Լւլրնաուբ
Բղկաբ
Վո
լ ն
աէ
ցեւլաԼսռւմբր
՝>աւանսէբաբ
օւլտաւլոր—
ծած
ՐԱայ
Գերր ե ն տի
էլէ ր ճր , իշ^և ելու
եւ
Հասաատսւե
լու Համար
Հա յասաանի
Հ
իւ–
սիսակուլմր
։ Այն իրողութիւնր
ոբ Պ
ՈԼԷ -
կարնե բր արդէն Ե • դա րւււն Աբթաւլնե
բու
մօտ էէկ Լաղեբոլ
երկրէւն եւ յեաււ
յ
Հ է՛ւ -
սիսա յին
Հա յասաանի
մէշ
Հաստատուած
ղաւլութ
մր ունէէւն , առիթ
տուահ
էղիաի
րլլայ
Յոլստիանոս
կայսրին,
որսլէսւլի
530
թուին
իր դեբեէԼաբահ
պուլկար
՛լին–
ոլոբՆերր
տեղաւորէ
*»/>2ւ :
Հիմնուահ
այս պատմական
փաստերուն
փրայ,
^Լ • Պրնրցեանռւ
էլեղրաէլացնէ թէ
քանի ոբ Յուստիանոս
Հրամանաղբեց
լլէլա րն ե ր ր
, ասաւււ
ւո
Հ՚"յ
ասասւ
նի
Հ
իլս
իսա էլողմ ր , ՜էաւանական է որ անոնց—
մէ
էլաւլութ
մր •էոն –ւաստաառւահ
Րէէայ
Ե • ւլաբոլն
, Հետեւաբար՝
Ե *
էէաբուն
Հոէ
յաստանի
մէշ Պուլէլա
րնե
ր
ու
Հաստաա—
ւււահ
րլլալուն
վւասաացի
իրողութիւնր
Հայ
պաամէւչներէն
առաշի՛ն անգամ
Խ ՚ ՚ է ՚ ե –
նացին է որ կէէւաայ :
ՉՀւ՚ԱՏԱՐԱԿՈՒԱԾ
ԶաՒԱ4՝1՚Ր1,Ե(՚Ա
Չե՝ն
ՎՕւ՚Ա՚ւ՚ԱՐԶՈԻԻՐ :
ԳԱՂՈԻԹԷ ԳԱՂՈհԹ
ՊԷՅՐՈՒԹԻ
Հ. Մ– Ը– Մի Շրշ֊ Վար–
չութեան
հանօթ
անգամներէն
Լեւոն Պա
պիկեան
մեռահ է , երկարատեւ
Հիլան -
գոլթենէ
մր յետռյ ;
ԵՐՈՒԱԱՎԷՄ
ղացահ է Աուրէն
Աա -
րոյեան,
ղարմիկր՝
Ուիլ–
Աաբոյեանի
"՚յՑեչահ է Հ. Ա.Ը. Մ-ի ակումբր,
ուր
Հսէնղէս
յ՛ր աեղի
ունե ցահ է , Ա • Աարո
յ–
եան
յանուն
ԱՍձայի 150
աոլար
նուի
րահ
է Հայ Օղն • Մ ի ո ւթ ե ան եւ Հարիւբ տո -
լար՝
Հ. Ա. Ը,
Ա.ին։
ԱՆԳԱՐԱՅԻ
Հայերր
խնղրադիր մր
ներկա յացռւցահ
են Գարեւչին
պաարիար–
քին
որպէսղի
Հաբկ
եղահ
կա բգագբռլ
—
թիւններր
րլլան
քաղաքին
մէշ
մ
ատոլռ
մր կառուցանելու
Համար՛
այս
ուղղու
—
թեամբ
խօսուած է նաեւ երեսփոխան
Մ •
ՇեԱէֆեանի
։
ՊՈԼԱՈՅ
Լհոպբրթ
ղոլէճէն
այս
տարի
չբշանաւարա
եւլահ
են
երկու
Հայեր
Հերման
ՅոէԼակիմեան եւ Ատեփան
Զուռ–
նաճեան
. գպրոցին
առաշնէււթեան
մբցա—
նակր
չաՀ ահ է Հայ պատանի
մ ր
Տ իգ -
բան Տամլամայեան
1
Հայ
փոքբիէթւեբու
կրօն . գաստիարա -
էլութեան
ել րնղՀ ան բապէս
Փարիղի
Հա
մալսարաններու
մէշ Հայ
ուսանււէլնե
րոլ
էլե ան քով
Հետաքրքրու
ուլ խում
ր
մ՛ր ադ -
նոլաոիբտ
տիկիններ
եւ պատուաէլան
աղ—
գա
յիննե
ր ինքնաբերաբար
մ արմ ին մր
կադմ ե լուէ ծրաղ րահ
են •
Ա •
Օմանգակեէ եւ ղուրկ աալ Եկե -
ղեցւո
յ Հ ովանիին տակ աբղէն
սկսուահ
կիրակնօրեա
յ
ւէարմարանէւն
,
ստեւլծե
լ
նիւթական
միշոցնեբ
ա չակե րտնե բուն
թի–
ւբ րարձրացնե
լու
եւ
նմ ան գասլ^թսւցք -
ներ
Հ ասաաաե
լու
փա րիւլհան
չրշանի
ա
յլ
Հա յա չատ
էլեղ րոննե
րու
մէշ :
Ո •
Նիւթապէս
ել բարո քապէս
օղնել
Համալսարանական
Հ՛ս
յ
ուսանոէլնե
բոլ ,
որոնք
Հ եռու
իբենց
առ լնե բէն
ել
հնոդա–
էլան ղուբգոլբանքէ
, յաճախ
անրաւաբաբ
կր թաթււ չաէլեե բոփ
անձ
էլո ւթե ան ել
նո
յ ն
իսէլ յուսա լքում է պաՀեր
էլ ունենան
։
Երկու
ղերաղանցասլէս
աստուածաՀա -
ճռյ
եւ աղղօւէուտ նպատա էլեե ր , մին , մա—
տաղ
Հոգիներու
մէշ ղբոչ՚էեէ
Աստուծոյ
եւ մեբ Ա . Եկեղեցւոյ
սէրբ եւ մեր նախ -
նի^^ւերոլ
Հաւատքն
ու ոդին
ոբոնք ապա–
դա
յ Հա յութիւնր
պիտի
բէէան , մ ի՛՛՛՛բ ,
բարձբաէէո
յն
մ չակո
յթէ
նուի րուահ
ե ր ի–
աասարդնեբռւն
, որոնք
կո չուահ
են փադ–
ռւան
մեբ մաաւոբական
առաշնորդնեբր
Բէէալու, աալ քաշա
լե ր •> ւթ իւն եւ գիւրա -
ցնել
անոնց
կեանքին
պա
յմ աններր
որպէս
զի կարելի
չափուէ
աղաաելով
ղանոնք
նիւթական
մ տաՀ
ողո
ւթ էւ ւննե ր է ,
անոնք
էլարենան
նուիբռւիլ
իբենց
մաալորական
ա շխաաանքին
։
Այս
նւզատակներու
էւրտզոբհման Հա —
մար է որ դէ՛մ ում կ^ԲԱա յ ձեղէւ մեր անց
եալով խանգավառ
ել մեբ ապաւլայի
նր —
կատմ ամ բ խում բ մ ր աւ^իւ
տիէլիննե
բու
եւ պատուական
աղդայէններու
կալմէ
։
ՎսաաՀ
ենք որ ամէն
Հայ , որուն
ս էր
ար կրբաբախէ
աղղէն
սիրով
եւ որ կր
Հաւատա
յ դաս տէա
րա կութեան
վսեմ եւ
աւ^ոլացուցէչ
դերին՝
իբ
մասնաէլցռւ -
թեան
րամ ինր պիտէ բերէ
ա յս նուիրա -
կան
գոբհէն
յաշո
զո լթ ե ան Համար
։
ԱԵՐՈփ,ՈԷ ԵՊԱ.
ՄԱՆՈՒԿԵԱՆ
կաթող– Պատ– Եւրոպայի Հ ա յ ո ց
(Ա աոբ ւսզբ ութիւն
)
« Տէկնանց
խնամ ա կա ԷՈ ւթ է ւն
յօդոլտ
Հայ
Ուսանողաց»
մաբմէնր
բնդունահ
է
նաեւ
աւելցնել
էր նաէւկէն
հբագբէն վր-
րաք
էլէ րա էլնօբեա
յ
մանգակոլթէլնբ
%
վա
բմա
րէ էննե,
Նուէրնեբր
ղրկել Նուպար
ՅուէՀաննէս—
եանէ ,
14 Րիւ Սօլէյւ, Փարից (20),
0 ն. 1>– 7065-15
կամ
շէքպանքեո :
ԿԱՐԳԱՑԷԲ
ՏԱՐԱԾԵՑԷԲ
«ՅԱՌԱՋ^Ը
«ՅԱՌԱՋ»Ի
ԹԵՐԹՕՆԸ
(195)
բ. ՀԱՏՈՐ
Թ.
ԳՈՇԵՐԸ ԱՒԱՆՑ
ԳԵԻ%ՈՒՄ
Խեղճ աղշիկ, եթէնա ղէտենար,
թէ
*՛ Ր՛՛ւ Լ՛՛՛ի ցաւեր
են
թւս
քնո
ւահ
դմբախտ
մօր
էէէւտւււմ : Ես
՚՚չԼ՚նչ
չասեցէ : Ա ենք
մօտեցանք
Հիւսնի
աբՀեսաանոցին
: Ասլա
նր նստահ էր ճրադի
մօտ,
է՛՛է նբա
Հ ունւլ է ոլ ծ ե ր ունէւ արՀ ե սաս.– ւււ բր : Երէլոէ—
"է
մէշտեւլոլմ
դրած էր մէ լայն աաէս -
աաէլ , լւր
ծէԱՈԱէ
յում
է ր սեղանէ
փոէւա -
բէն։
Տաէէէէոոէէլէ/
ւէրայ գրած
էէն ւլաԿւա -
՛լո՛ն
նէլարնելւ , որոնք
պատէլե
բացնռւմ
է ին , ււրքան
է,ս էլա րողացա
յ Հասէլանսւ
լ ,
նաւի
այս եւ այն մասներէւ
առանձէւն -
աուոնձէէն
ւլծէսւլրութիւննեբր
: Ասլւսնր
ծե
րունէւ
արՀեսւոաւորին
ցոյց էր
տալէս
այս
նէլարներէւ , րացաարում
էր
նրանց
Հում եմ սււոաէլան չափւր, ւոա բած
ու թ է՛ւնւ ր ,
կաւլմուածքբ եւ ա յթէ : ԱրՀեստաւոբր
ու–
շ
՚Աէչլ
՚ւէւթեամ՚ր
լսում էբ նրան։
Աէւ
էլււղ -
լքում նստած էր ւէարպեւռ
Փանոսր,
մէւս
կէէւլմ ում
Ոէրդէն
— Օղ էին :
(յ
րանք եւս
եր
բեմն
յայանում
էէն էրանց
կարծիքներբտ
Երբ Ծովէկր
ներս մտաւ , բոլորր
, ՛էէ՜
չէէրաքէէն այն ւոսւրամամ
պաՀուն
աեսնե —
չով
նրան,
ղարմացահ
մնացէն։ Նա մօ —
տեցաւ
Հօբր,
էնչ — որ վւսվւսաց
նրա ա–
կանշէն : Հայրր
անմէւշասլէս
դուրս
եկաւ
աբՀեստանոցից
:
Երեւում
էր , որ Ասլանր
՚էերշացրել
էր
է։ր էէորհբ • նա նո յնպէս
երկար
չմնաց
ա յնտեղ
, նկարներր
յանձնեց
Հ է ւսն
էն
եւ
դուրս
եկաւ : Ա էնչեւ
սրաՀր
Հ ասնե
լր
նա Հարցրեց
ւէարպետ
Փ ան ււս է ց .
Գուք
էլարհում
էք , որ նա
կարո՛՛ղ
կր լէնէ պատ
բաս տե
լ • . .
Աատանայէէ
՛էամար
սօլ կբ կարէ
թչուառա
կանր ,
պաա
աս խանեց
վար–
ււլետ Փանոսր
ծէ՚ծաէէելուէ
, - ես
Համռւլ–
ւււահ
եմ , որէլարող էլբ լէնէ պատբաս -
տել : Տասն տարուց
աւելի , ռրպէս աք -
սոբեւսէ , Ան
էէ
լի՛"
յէ
թ էւա րաննե րում աչ -
էսէէււոել է : ՛էգերէն աստէւճւււնէ
չնոբՀալէ
մարղ է , բացէ էրանէց
, նա Հասցբել
է
եւ մէ քանէ լաւ աչակերտներ
• • •
ժ ՛
ՓՈԼ^ՈՐԵԿ
Զերմ,
տօթային
դիչեբր
անցաւ
անՀան–
ղէւստ կերպով
՚ էւնձ վէճաէլուահ էր 1"եէ
ւլմ րաէստ
է^ոշ աւլէաաւոր
պատմ
ութ
էւնր
։
Ասլանր
զբա
զռ ւած
է ր
Հ է՛ սսնի
արՀԼս -
տանոցում
, նալաստէն
եւ փարպեա Փա -
նռսր
նոյնսլէս
անքուն
մնացէն,֊
^այե -
լուէ "՛քգ
Ր՚՚էորԼ՛^՛,
առւսւօտեան
ստիպուահ
էէէնք էսէսա
ւէազ ՛էե բ էլենալ ,
որովՀետեւ
Ասլանր գէտալո
բութ
էւն
ունէր
նաւակուէ
կաոլց անապա տ ր ւէնսւլ :
Ազօթարանր գեռ նոր էր սկսել պար -
ղուէլ , գեռ առաշէւն անգամ
լ"ելէ
եղաւ
գիւղական
ժամատան
կոչԼակի
անՀամ —
րե ր
Հ բաւէ ր բ , երբ նալաստ
է էէ որոտա
լէց
ձայնր
ղաբթեցրեց
ինձ։
Նրա
ձայնր
զար—
թե՚ցբեց
եւ Ասէանէն
: Վարպետ
Փանոսր
գ ե ռ
խռմփում
էր ։
էւի կռպտ
ութ
էւնր
բաւական
I
ա
լ էււ
II
։ո
՛էէ՛՛է ո ՛էե ց ր ե ց էնձ • ւորտնշալոփ
Հադնուե
—
ցա
յ . եւ ւէէււլա/լ։սն
սոփոբւււթեամ
բ
դուէւս
եկայ
փողոցր,
այետեզ
բակի
դրան առ -
շեւէ՚ց
Հոսող
առուակի
մէշ երեսս
էո
ւա
նա
լու
: Ոա
յց իմ տլւտո ւնշր
իսէլո յն ան -
տեւլի երեւաց
, երբ տեսայ , որ ամբոզ^
՚էէ՚-՚ԷՐ
ոտքի
ւէբայ
էր ։ Ծել՚երր
, պառաւ–
ներր
դէւմում
էէն եկեղեցէւն
աւլօթելու ,
էսկ
ե բ ի տա
ս ւս բ դն ե ր ր դէպի
էրանց
գա
չ–
ւոա յէէն ա չէււստութ
էււննե րր ; Աս տեսա
յ եւ
՛Ծ ո՛էի էլէն , էւր ս ա վւ ո բ ր ուսէն
ւէե րա գառ–
նէււմ է բ ազբէւրէց :
Ե" կտրհեցէէ , որ դու ղնացել ես ,
եւ չտապէ–,ցի
՚ ՚ ՚ ասաց նա , էլանւլնեէով
իմ
մ օտ :
Առանց
քեղ մնաք բարաէ
ասելու
, չէէ
ղնայ ,
սլաաասխանեցէ
էա , էնքս
աւելի
կարմրելով
ամօթէսածռւթիլնէց
, քան
թէ
Նա ծիհաղե ց :
ք՚"–ՐԸ
ո՞ րտեղից ես րերում
, -
վաէսեցի
իսօսքս ։
Հեւ
֊ԻՑ
֊
Հեռուից
, չւ
բլուրի
մօտից
:
Նա
ձեռքր
մեկնեց
գէւղի
Բէուրր
, որ
մռայլի
միշէւց
ամենեւին
չէր
երեւում
;
Այո
աարի
, ասում
են ,
չՐԳ^է^է
պատճառուէ
, աղբէւր
ի
շ ՚ " – բ Ա չատ
սլակա–
"եէ է , ֊ – չաբւ
՛կեց նէ
դու
եղանակով
,
ա յնքան պակասե
Է է ,
Համաբեա թէ կաթկաթոլմ
է : Պէտք է
սափորր
դնել
էուէս՚յի
տաէլին
ել
սպասել,
երէլար սպասե
լ , մինչեւ
լցուի : Ա յգ
ան–
ղղաւէ աղշիէլներր
մէկ մէկու
ծամեբբ
փե–
տում
են , չեն է լ սպասում
մինչեւ
Հ ե րթ
ր
իրանց
Հասնի : Այսօբ
քիչ էր մնում , ոբ
՚էէէլի Հեա կռուէ
ինք :
Ալանց
էէիւդի
ել առՀասարակ
Վանա
յ
չՐ^ակա I աափարակների
Հողր , տողռր -
ուահ
էԼ՚^եէՈէի ծոփա
յին շբռվ ,
պարունա–
էլում ՝է իր մէշ շատ ադէ-ր , որոնց պատ -
ճառով
աղրիւրնե
բի
շրերր անախորժ
Համ
ունեն , թէեւ
ժաէաէուրէէր
գոէէհ է ա -
հում՛ : Բայց
էեռնեբից
եւ
բլոլրներից
բխող
ադրիւբնեբր
սքանչելի
են ։ Այգ էր
պատճառր
\ք "վ իէլէւ այնքան
Հեռու
գնա
լուն,
որ մաքուր
շուբ բերէ,
մանաւանղ,
որ տանր
Հիւրեբ
էլսւյին %
ՐԱՖՖԻ
(Շար.)
՛ւէ
