Ց Ա
Ռ
Ա Ջ
3
են
Հէնէք
նոյն
արուեսւււի
շնորՀիւ : Ն"ր
Ջուդսւյի
Հայու
թիւնր
ք""ք;յր
յիշտէոակ -
ներուի եւ երաթւոսւէք իաական
ւյղացու մնե -
Բ
՛՛՛ւ
4
/ / ՛ Հ " " ՛ ՛
վարպեաին
, որր իր կարե
լին արեց
յիչեալ
Համայնքի
Համար ։
Մի
՚՚ւրիշ
շր^ան
։ Գարձեալ
ձղաում,
ձեալ ղէպ
ի արեւելք,
աւելի
Հեոու,
աւելի թ
"ՐՐ ՚
Գէ ոլի Հնւլ կասաան ու Մէ յլան
1
Այս ան ֊
ւլամ իր արուեսաէ
նիւթն
րնարեց
պուա–
աա լական ու սլրաՀմ ա յական
աաւ^արնե րի
ել Աէյլանի
քարանձաւներէ
մէք մոոա ֊
ցութեան
մաանուահ
Հնգկական
որմանբ–
կարներից եւ քանդակներից
:
Տքնաքան^
աշխաաանքի
^որՀիւ,
աննսլասա
" չ ՛ " յ ~
մաններոլմ,
աարիներ
լլորեեց
մութ "ւ֊
իսոնա։ քարա լրնե րի մէք, ղրկուահ
Հան–
ւլսաից , ու ղարերով
թաղուահ
որմանր \
կուր
՚էէԼրր
լոյս աչթարՀ
Հանե լով , ամրող –\
Լացնելով,
նրանց
նոր կեանք ուբանաս - -
աե ղհական
չունչ
աալով
,
արամ աղբեց |
արուեսաէ
մեհ կենդրոննեբին
, ր՛ոտելով
|
մի նոբ ու թաբմ էք նկարչական
աչթար–
^
Հում ; Տս՚րօբինակ
լ^ղոլնա
կո ւթ եաձ բ եւ^
սուր
Հ ոաաո ութեամ
բ նա
կարողացաւ՜^
իսորասլէ ս թափանցել
այս նոր
արուեսաէ
Հնղ կական արուեսաէ
ւլա ղան է քեե ր է մէք
ու Հաբաղսււո
ուլով վերարաաղրել
ասա —
Ոէ
ահնե բ է , աստուահ
ուՀ
ինե րի , սլա րող -
ների ել
էղէս
բուՀ ինեբի
փի լիսոփա
յութ իւ՜
նր։ Պաբսկէսկան
որմ ան կա ր չ ութ
իւնր վե
րա կենղ անա
ցնե լուց
յեաււյ
,
անաարակոյս
քց ա չւս ար ե ան բ իր ա յս նոր
ւլ իւա
ուի
մ եե
նսլասա
բերաւ թէ Հնղկւ ւկան եւ թէ մ ի–
քաղղայէն
արուեսաին
։
Երկա՜ր , չաա երկա՜ր է Աէսբղիս
ե ա–
չաա րեան է կաբահ
արուե սաի ուղին : Այս
կարճ աողերբ չեն կարող
սլաակե
բացնել
նոյնիսկ
մի չնչին մասր
այղ
ղորհունէու—
թեան։
Երկար
ւղէաք է խօսուի
լրիւ ղա -
ղափար
աււէւոլ
նրա անձի ,
նկա ր չական
արու ե սաի ,աղղ ա յին
մ չակո
լ
թա
յին
կեան
քի եւ միշաղղաքին
արուեսաին
րերահ
իր
մասնակցութեան
մասին ։Եւ երկար
սլէաք
է խոսուի
նբւս նկարե
լու
ոճի , ղ ո յնե րի ,
աբաա յայաութեան
ձեւէ,
ւիբձինէ
կարո–
ղութեան
, էլղաներկէ
, Ջրաներկէ եւ չր -
նաչիսաբՀիկ
ղուաշի
մասին։
Պէաք է
իսօս–
"՛՜է
»
Բ՚"ձՏ
^՚– ՚ " յ ն ս լ է ս այս բոլորի
մասէն
իսօսել ենէբ ժամանակէն
,
էէկսահ
Հա
քկա
կան
միքաէիս
յբի
աեղակէսն
թերթերից
մինչեւ
աչթարՀի
աոա
^եսէ
կա րւլ , լուրշ եւ
արժ է քաւոր
Հ բա տա րա կութ
ի ւննե բ բ : ՛Լրա
մասին
ւլբել են ու իր աբուեսար
շատա —
գովել
Հասարակ ա բ ո ւե սաա
ս է բ ի ց
մինչեւ
Համ աչխարՀա
յին Համրա–
ունե ցահ ար -
ու եսաի
յւննէսղէստնե
րր : ՝1յրա
մ
ու
սին՛՛ ւլ բ–
ուել է բոլոբ
լեղունե ր
ուի
, ս
կէէ
ահ Հեոա -
ւոբ Պար" կ
էէւս
աան
ից ե ւ
Հնգկասաանից
,
մինչեւ
Միշին
Արեւելք,
մինչեւ
Եւրոպա,
մինչեւ
Ամերիկա։
Գբուել է, երբ իր
Հայ–
կակէէէն
ցեւլէսլին
բնոյթ
կբոէլ
նկարներից
սկսահ
մ ինչեւ
Հնգկական
մ եՀեաննե
րի
որմ ան1լա ր՛էւե ր ր Հաւաքահ
բաւլձ
՚սւթիլ
ցու—
ցաՀ անդ էսնեբ է տուել
աչիսաբՀի
ք / " / ՚
արուեսաէ
կենդբոննեբսւմ
անթտիբ : Օւ
եթէ
բոլոբ
այ՛լ
ն ե բ բ ո ւլսւ կան ՛ււ ւլն աՀա–
ՅՈՒՆԱՀԱՑ
ԵՐԳԶՈՒՀԻԻ ՄԸ
ՅԱՋՈղՈՒԹԻՒՆԸ
ՅունէսՀայ
երդչոլՀի
Ծաւլիկ
Գւսղան -
ճեան
Հանրահանօթ
է Աթէնքի
Օէիեբային
՛Դէ
էբրեւ
ՍոՓրանօ :
Վերչերս
Հոոմ
ե -
կահ էր աչխաբՀաՀոչակ
Աանթտ
Ջէչէլէա
Ակադեմիային
մէշ իր աաւլանդր կաաա -
բե լաղ որհ ելու
Համէսր։
Ջ՚՚րս
ամիսր բա–
՚ ֊ ե ց
է ղաբմացումն
իր բոլոր
ուսու ֊
ցիչներսլն
յ է չ ե ՚ ս լ Ակաղեմիտն
բացտ–
"էհ
յ՚"շողոլթեւսմր
էսւէսրահլոլ
Համւսր :
Եր
ուսուցիչնհրւլ
ամէն
ւսպաՀ
Ոէթււթ
իւն
ներշնշեցին
էրեն, ՀաւաստելոէԼ որիր մէշ
կ՝ուրուսէղհուին
ու կր ղտր ւլանա
յին
այն
բոլոբ առ աւե լութ իւններր
, որոնք դ բա -
լ ա
կաէւ է ին իբեն Համաբ՝
մ օտ
աււլաւլ
ա -
յին
միշաղղային
բացառիկ
արժէքռէի
եբղ–
շուՀի մրղառնա
լու •
Ծտղիկ
Գաւլանճեան
,
չրշանա ւա րտի
էթլայականբ
ստանսէլէն
յեւայ,
ամենաէլւլի
եօթր
երղիչ - եբւլ չււլՀ
ինք.
բու Հետ մ իա–
ոին
բոլոբր
Աանթա
Զէչիլիայէն
այս
էէւտբի վկա
յ ո ւ ա հ
երկւււ
ոէնւչաձ՛
մե՚եեր–
ւլէ ոեսիդալ
սաբքեց
Մ՛ո
յէս
էն , յիշեալ Ակագեմ
իայի
բն -
ղարձսւկ
սբաՀէն
մէք,
ղ՛՛ր լեցուցահ
էբ
Հռոմի
երաժշտասէր
րնաբա՚նէն
, էլէէւշնակի
րնկերակցռւթեւսմբ
էր /՚"^
էէւսուցիչ
Պրոֆ՛
ճ՛
Ֆատիաբեէլ դոյի ,
մենեբւլեց
Աքարլաղւլիի
«Գանց ււնէ թ թ
ա
»ն
ե լ
ՀԳալ֊
աոլ Աանկուէ»ն
։ Հռոմի
«Մ ե սսաճէ բ ռ յ»
մեհ
թեբթին
թղթէսկիցր,
Հմա
յուահ
Ծ ա–
ղիկի բւսցառէկ
ասլբէէւմ
ււ
՚Լ
եր։լելռւ
առա֊
լ ե լութ ենէն , է մէշ այլոց
կռլտար
ստ
էիկա
յութ իւնր • «Ան եր
աբտասանական
տ ա ղ ա ն ղ
էււէ
՛նոյնքան եւ աւելի
ւոէւլաւոբիչ
է քան իր ձայնուի»։
Իր բնական
չավւին
մէշ
էէլաՀուահ այս կէտր չի պակսէր Ծա–
՚լէկէ մօտ, որ օփերայի
երղչուՀիին
էա -
կան առաւե լութ իւնր կր կաղմէ ։
Գեսիղալր
կրկնուեցաւ
Աայիս
29էն ,
նոյն
սրաՀին
մէշ եւ նմա՛ն րնտբանիի
մր
առշեւ : Ծաւլիկ
Գադւէւ^ ՃԼան այս անղամ
երդեց
Շաբառւսի
«
Ա
Ա
Է
բ" է ին» ր ,
«Պրտյտ
ուպր
մայն Հառւգ »ր եւ «Ջէչէլէաֆն :
Փրօֆ
. 3)՚ս՚իարէգդօն
, ռբ գաբձետլ
ղաչ–
նակի
վրայ
իրեն
կ՝բնկերակցէբ
, այս
անղամ
այնպիսի
կէոոբնեբ
րնտրահ էբ ,
ԽՈՆԱՐՀՆԵՐԷՆ
ՄԷԿԸ
ԸՆԿ– ՄԿ Ր ՏԻՉ ՏՕԼՊԱՇԵԱՆ
Վեբշերս
, Մ՚"Բ"էյլէ
էսբուաբձաններէն
Պոմոնի
իր բնկաարանին
ձ՛էշ աչքերր
փա—
կեց րնկե ր Մկրտիչ
Տօլպ՚՚լշետն
։
Ծնահ էր Րալռւի
Հալ^յլ
՛լիւղը • Այն
նշանաւոր
՚//"՜՛//՛՝
"Բ
Հ
՚^ձ
՚՚Տ
պատմոլ
—
թեան եւ ղրակւսնութես
ն տուահ է ր՛՛՛՛լ—
մաթիւ
անուանի
գէմքեր
, ^բէղոբ Օտ -
եւսն , Մկբաիշ
կիլբճեւսն
, խմբապեւո
եւ
ֆետայի
Գայլ
ՎէսՀան
(Աինաս
Տօլսլաշ -
ետն) , թովմ աս
ճէլէլեան
, Լեւոն Րաշա -
լեան , Տիրտն
Րաշալեան
, Նչան Տէսաէ ֊
կիւլ , Աանկիկեսէն եւ րաղմաթիւ
"ւրիչ ~
նե
Բ ՚–
Ա կր՚ոէձր
ղաւակն էր Տօլպաչեան
մեհ
ւլ եբղւէւ ստանէն եւ ղարւքիկր
խմբապետ
Գա
յլ վ^աՀ անիւն : Տուն՝
կէսմ ՛լերդ աււ տան
րսելաի,
այժմու
դրռւ թետմր
երկու
կամ՛
չորս
Հողինոց
տուներ
չՀասկնանք
• . •
Տօլւղա չեաննե
րր Հաւաւէ
՛էէ շ մեհ եւ
հանօթ
րնտանիք
էին :
որ Հայ երդ չուՀ իին ձա յնա կան
ամբողշ
հալւսլն ու ե րանդաւո
րում ր , ինչպէս
եւ
արաձէլակէսնոլթիւնր
ի յա (տ դան : Յի ՜
րալի , մէկ ակնթաբթի
մ էշ եւ
առանց
^ է ՚ ւ է ե բդ չուՀ ին կր յաշոէլէ ր սոփրանո
յի
ձա յնա կան բաբձրադո
յն խաւլե բուն
Հաս
նէէլ , մ՛նա լուէ մ ի շտ աւղա
լ
ռրիչ ել
Հաճելի։
Յատուկ
ռւչէսդբութեան
արժտնի է այն
կէար , թէ իրձայնր որչափ
բարձրանար
,
բէսցաոիկ
Հղօ բութ
իւն
մ ր ա րտա
րե բե
լէ
դատ , նէէր ե բանղաւոբուձ՛
մր եւ
Հմա
յք
մր կր սատանաբ
յ
Այնպէս
որ, մինչ ան
ձա յնւս կան սանդ ռւէււէւ վբտ
յ
էլելեւէշէբ
լ
՚էԱ
ցարձակ
ի՚հքնաւէււաաՀ
ռ
ւթ եաձ՛ բ ,
ամէն
Հանդիսատես
կր սպասէր որձայնր դար —
ձեալ րարձրաց՛նէ
ր դէպէ։
ձայնական կա —
մ ա ր՛ներր
. . .
. Ներկայ
գտնուուլ
Հայերուս
Համողռլմր
այն էր որ Ծադիկ
Գտդանճեան
աբժանէէ
է ր ամ էն աեսակ
դնաՀ ա ։է՚անքի եւ քաշա–
լեբո։.թեան :
ՆԵՐԱԷԱ
ԶՕՐԵԱՆ
տական
էշեր ր է մէ Հաւաքե
լու
լէնենք
,
րոլոր ալդ արժէքաւոր
կո՚րեէէքներր
էր՛՛՛ր
մօա
բերելու
լէւնենք , եթէ ոչ Հատորներ
,
պէտէ
կա
։լմ
են
մ է։ պատկէէւո ե
լի
Հաաոր
,։։ ր
ւդէւտի
կաէոարելապէս
պատկե
բացնէւ
եւ
մարձ՚նէսցնլ։
մեհ վարպետի իս —
կա կան անձր , ւոէսդանդն ու ա րուեստ ր ։
Եւ "ւէտք է արռւէէ
ա
քւլ
ան
քետաձդելէ
եւ կարեւոբ
էլէւլէհր , սլէտք է արուէ էր
Ոէն
ձ՛ն
էս
լ ո բ ո
լ
թ եէսն յաւե բ^
էսցմ
ա՛ս
Հ ւսմ ա ր ,
էր
էսէրլէ
ա
րժ անապատոլւ։
լթ եան եւ Հր —
պարտութեան
Համաբ
։ Պէ՚ոք է արուէ
մէ՛
ուրէչ բան եւս ։ Պէտք է ՚ալաքոլէւ
էւր ար—
ռւեստէ
ձնացահ
րոլոր
ժ առանգռլթ
էււն —
ներր ել անՀամացնելռլ
Համ ա ր
նրանց
աբժանէքր
պաՀ տրուէ
Հա յաստանէ
մր—
նա յուն
թ անէլ ա րան՛նե ր ռ ւմ ։ ՚Րանէ ռր
Աարէլիս Խաչատբեանր
էր բաղմաթէէւ
յա—
շւււլո ւթէ
լննե բէւ ու վե րե լքնե րէ ձ՛էշ , ե բ -
րեք չմոոացաւ
էբ ւսղղր , էլւ
ադղայէն
արուեէէէոն ու էւր Հւսքրենէւքր։ Ու ձ՛էւ չտ
էլ,
՛նբանց
յաշո
ւլռ ւթե ան , թէ տն քէսշււէլոլ —
թեան
գէւղքում
մ օաիկ
կանղնահ
ձ նաց
էէրանց կալբէւն , եւ սեբտորէ ն
կտպռւահ
ձ՜նաց նբանց Հեա Հուլուէ եւ էէբտաէ :
Պատիւ իբ աչխատանքէ՚ւ
եւ
յարղանք
իր լիչատակին
է
Փարիզ
ԳԵՒ
Ընկեր
Մ կրաիչ
Տօչպա չեանր
իրերու
Հարկադրանքին
աակ , եբէւտասաբդ տտ -
րէքէն կր ձդէ երկիբր ու կր մեկնի
«։լա–
բիպ։ւլթեան»
; Նախ Պոլէ՛ս , ասլա՝ կր
Հաէւաաառլէ
Ա իացեալ
ՆաՀանւլնե
ր ր
I
191օ^
տեղաՀանռւթեան
եւ շարգերոլ
լու֊
րբ կր Հէսսնի Ամերիկա : Ամբուլշ
Ամեբի–
կաՀայութիւնր
կր ցնցուի : Այգ
օրերուն
ճակատներու
վրայ
էլեո կռէււ կայ, ել կա–
մաւռրնե
ր 1լուղուին :
Հաւլարաւոր
այլ եբիւոաստբգնե
բու
Հետ
րնկեբ
Տօլպաչեանն
տլ կամաւոր
1լաբձա—
նէսդբէէլէլ
ու կր մեկ՚նէէ ճակատ
: Վրէժ
լու–
հելու
Համաբ ճակատ
մեկնուլ
այւլ կամա—
ւորներր
Հիասթափութեան
կր
մատնուին
Գւս նւււէ կիցնե րռ է վարահ վարանոտ քադա—
քւս կւււն ո լ թ ե ան Համար։
Կէ՚լիկի"յ
պար —
պում
էն էէ երշ
րնկե
ր
Տօլսլաչեան
կրՀաս–.
տաէոու
ի
նէսխ
Լիբանան,
(Պէյրութ)
ա–
ւդա կէէ ււլա լ այո երկիրր։
Աւոեն մր Աբ —
տէչ,
Լիոն
եւաքլն
տեղեր տչիսատելէն
յե
տո
ք
կր Հաստատուէ
Մ " ՚ ր ս է յ լ
(Պռմռն) ,
որ
ե ղ ա ւ
իբ ՛էե բշին
Հանդրուանր
;
Ընկեր
Տօլսլա չեանր
կւսն ռ լիէ էն
մ տահ է
Գա ^ւակց ւււթեսէն
չա բ քե բ
ր
( 190Տ
)
" ւ
մինչեւ իր լ ա՛ռաշա ցահ
ք-աբիքր
էՌւաց
սլա բտւսճանա
չ եւ Հաւա՚տ
։ալոր
կուսակ
—
ցական
մ ր : Վե րքե րս , թէ եւ իր տա
րիքին
բերում ով չէ ր կրնար
մ ասնտկցիլ
րնթա -
ցիկ
աչթատանքներուն
, բսւ լց , Հռդէւով
ե ւ
սրտաէ կապուահ էբ չա
ր ձ
ո ւմնե ր ո
ւն ;
« Յառաշ »ր, « Հայրենիքէ
Օ ր ա թ ե բ
-
թր եւ տմսադիբր իբ անբաժան
րնկեբներն
էին ; Կր սիբէր
՚էէճիլ
, կր Հալաատր
մեր
ժողովուրդի
ապադա
յին ա անՀանդոլբ
-
ժող
մլ^ էր թ ե րաՀ ալատնե
բու
նկատ -
ւքամր : Մսւքռւբ
Հայրենասէր
մր, աւան–
դապ
-է.՛
չա : ինչ որ «Հին» կամ «Հինցահ »
կր կոչենք
ա քսօր
, սբբա
թ իւն
սրբոց
է բ
իրե՛ն Համաբ %
Մեր
ժողռէէուրգ
ի
թ չնամ ինե
բու
մ ասէն
կչէ՚՚ւք
չունէր։
իրեն
Համար
«թշնամէէն
թչկւամի էր », եւ չափի
սաՀման
չկար ա–
նոնց
մէշ։
Վերշէն
տարին , տարիքի բե -
ռւսն տա/լ էլքահ՝ չատ տէլսէրացտհ էր ՚
Ու • •
•
իր ճամրան
՚էերշ դաաւ աաբա -
բաթլյ՚էսբաբ
։ Օտար
Հուլ , լ՚տաբ
դեբեդ -
ման,
ւսՀա իբ մեհաղռյն
ւէքւչտր %
1Լվ։
է է ր
Հւս յրենի
Հողի վւոխան այս քտ—
նէէ
մլ։ էոոդերր
հադ/լեէէէՈէ^՚շ
մր յիշատա
—
կիգ , աղիդ
րնկեր
. . .
ՄԻԱԱ՝Բ -
ՄԻՐԶԷ
ԱՏԱՑԱՆ՛Բ
«ՀԱՅ - ՐՈՅԺ»,
թ ի լ
197 - 198,
Մտ֊
յիս—Յ՚՚ւնիս
,
1958,
ժոդււվրղա/լան
ամ -
սաթերթ
բժ չէլութեան եւ առոդշասլաՀոլ
—
թեան։
Խմբաւլիր՝ Շ՛ Նարդռւնի
, Հասցէ
օ է
Յ՚սռաշ,
32 Րիւ տը Թը է վ իզ, Փա -
ւփ դ (9) =
ՀԱՅՐԵՆԻԲ
ամսաթերթ.
Մայիս
1958 :
Հասցէ
212 Ս թի ւ ր ըթ Սթրիթ– , Պոսթըն.
(Մ ա ս ) ։
«ՅԱաՋ։>Ի
ԹԵՐԹՕՆԸ
(182)
ա՚/ա
<*/ւ
ր. ՀԱՏՈՐ
Ը՛
ՆԱԻԱՀԱՆԳԱՏԻ
ԳՈԻՌԸ
՚Բէււրէլր
նրտնց
՛էլ՛այ
բ-սբձել էր այն
մթերքներր,
ոբ դնել էր քադաքից,
մէէլն
էլ է.էոեւէււմ , մօր ւէէշքին
էլպահ : ՛Բարա —
է
անր
ւլ էէմ ում
է ր դ է պէւ նաւաՀանգիստր
:
Աոանց
սանձի , առանց
Համէաէւ
, հլու
ել
Հնւսէլսէնէէ
անէէէսոլննեբբ
,
ղ անդաէլկռտ
ք՚սյլեբււէէ
, տանում
էէ՛ն էրանց
հանրու ֊
թէւ՚հնեբր։
Ա ՛ո բաէլի կաբօւ–՛ չէէ՛ն նրանք ,
նրանց
էլառաւէէսրռլմ էր Սէէւրոշ
ձայնր։
ճսէնէէէէւլարՀ
էէ
ամրողշ
լա յն ււ
Լ
թ իւն ր , եր -
էլ՚սբ տարահութեան
՛իրա յ , լցուահ
՜ էր
"՛յ՛է է՛ւաոնէւճ.էսէլանճ բաղմութեւսմր
: Րայց
երբ
մ ենք
մ օտէւցան ք , քսւ րա ւանր
էւս
կոյն
ե րէլու
մաււ
էէ
բաժ անուե ցաւ , մեէլ ճա՛նա -
"լս՚րՀ
աաին,
մենք
մէշս-եւլից
անցանք :
Եւ րոսլացւււն
Հ էսնղ իպե լբ
էլռեՀիկ
քու բդէ
մէշ
էսնւլամ՝
մ եհ արանք
է լւ աւլդ աձ ։
իսքալէ
կափռւսիից
անցնելով
,
շուտով
մենք Հասանք
այն նչանտւռր
տեւլր, սւր,
ճանասլւս
բՀ էւ մ է։ կուլմ ում , մենք
տեսանք
աՀաւլին
, ձ էւհաՀաաոր
քարեր, որ էլար —
հես
, Հս էլանե լւէլ ձեռքոէէ
չաբ ուահ
լէ։նէ է։ն
մ՚իմԼսւնց
ւէրայ։
՚Բաբերի
հերպէւբէէց ւէա —
դում
էին սլարղ , սառն
աէլբէււ րնե բ , եւ
մամուռր
իբ էլւսնաչ թաւիչով
սլատել էլւ
Հ ին ա լ։՝։ ե ւււո
էէէ
էլռ րհութ ե ան
Հ բէ չաւո բ
էլերպաբանքր ։
Վանեց էէ Հա քերի աւանդէն ւթէւ լնր
քէ՛չեա
լ
քալւերէ։
ձ՚ասէւն
՚էրաչքնեբ է պաամում •
դրանց
վեբ աբե րում է ա յն
ժ ամ անաէլնե -
րին , ե՛րբ մաբդիկ ա յժ մ ե ան
նմ ան
՚իռք -
բիէլնեբ
չէէւն , էոյլ Հսկաներ
էէւն է Նրանք
պատերազմ
ում
է էւն դեւե
՜է։ եւ էի իչապնե–
րի Հեէո, եւ էսՀւալին քաբսէէ՛ ա լո բ ,
թեթեւ
՛լնղ ակէւ
նմ ան , նետոլմ
է էւ՛ն դէ սլէւ թբչ ՜
նամ ին ։ Յէ՛չեալ
քարերի
կառուցումր եւ
նբանց
չէւնէււահքը
ւոդամւււրդէւ
ւլորհ չէ ,
ասում է էէւսնե ց ին , այլ ալն
ժ ամանսէէլի
ակէսր
էլնոշ ձեոքի
ղռրհն է . Մալրբ
տուել
է այն աՀաէլ էէն քէսբերր
աւլշէլւսն , եւ աղ
շիէլբ մօր ձեռքից
առնելոէի,
չարել է մի -
ձ՚եանց
էէբալ :
Երբ
այւչ աւանդութեա՚ռ
մւսսին
Հարցբէւ
Ասլանէւց , նա պատասթանեց >
- Ե րեւում է , որ ամենաՀին
ժամա —
նաէլբում
մ է։ կէ՛ն թաւլա
ւււր Վանէ։
մէշ եւ
կամ նբա չբշակա
յքում
մ եհ դ որհե ր է
էլատարել
% Այ՛է մէւմեանց
էէբայ
չարահ
քարերր
, որ աեսանք , ււբիչ
ոչինչ չեն,
եթէ
՛՛չ ,
էի
չրանքնե բ ր ա յն
Հսէլա
յական
ամբարտակի
էլամ սլատնէչի, որ մի ժա -
մ էէէնէսէլ էլառոլցու
ել է հ աէր շբեբէ՛ աճե
լու
աոաշն
առնելու
Համաբ
, որ
չմօտենան
քէէէ
էլա քին
։ Խռբենտցին
այս
ամբարտակէ
էլէէէ
ռ ո ւց ո ւմ ր ւիերաբեբում է Շամէւլւամին ,
է։
լ։ ւլորհ է
՚լլ՚ել նրա չինա թեան
՛էրայ
1 2
Հ աւլա ր • րանուո
րնե ր եւ ՛Լեց Հադար ար —
Հեստալորնեբ
։ Բայց Խսբ^նտցու
նէլարա–
ւլբլւ
լ թ
էւ ւննե բ էւ ց .ե րե ւում է , որ նա Վւսնր
կամ
աւէենեւին չէ տեսել,
էլամ մի ժա -
մ անաէլ տեսել է , րա
յց իր ւէլւստմ
ււլթիլնր
ւլրելէէւ
միշոցին
չւստ բանմ՛ոոացել է : Ե—
թէ Խ ոլւենաց
էւն Հետեւահ
լինէբ
ժ ողուէր -
լլի մէշպաՀ էէլան ւււահ աւանդ ութէււննե -
րէէն, նա ամենեւէւն ա յւլ բոլոբ
մեհադոբ --
հութիւններր
Շամիբտմին
չէր
վերաբերի,
աքէ ձ՛ի թաղէէւՀու, ռբ տե՚լային
մռղովր -
դից էբ • Այսօր
ժալոէէուրդը
մոռացել
է
սէ
քդ թաւլու՚>
էււ
անունբ
, բա
յց նբա դորհ ր
ղեռ
յիչուձ՛ ~է : Նտ ասում է, այդ քա -
բեբր մէ աղշէկ է չարել
մէմեանց
վրտյ։
Բայց
Խ՚՚րենսւցու
ժամանաէլ, եթէ նա ՛է է՛–
մահ
ւէ՛ն է ր ժ ողո էէրղ էն , նբան
կ՝ ասէ
էն ,
թէ
Ոէէ
էր այգ աղշէկր ։
Ծուէր մեր առշեւն էբ։ Միշօրէէ՛^
պա
յ—
հառ ա բ ե դա էլէւ լո ւս ա
ւէէ
բ ռ
ւ թ
ե ան
նեբքո
յ ,
սքանչելէ
տեսարան էր
ներկայացնռւմ
նա : Նրա րարձր
նկարչական
եւլե րքր ,
պատահ
թուվ։եբուէ եւ էլանւսչտղաբւլ խո -
տեբւԻէէ, էլամաց - էլամաց ցահ էէւն
էքնում
մէախտոնւում
էէն շբեբի պարղ–
էլապու–
տակութետն
Հեա եւ , էլազմելով
մի Հբա–
չալի սլատէլե ր , էլարհես ,
ձէէտում էէն
էէբցել
եբէլնքէէ ֆէբուդայի
էլոյն
յստաէլու—
թեան
Հեա։ Ա իփանր , հ աէ ր
չբշապատռգ
ռնեբից
ամենաբարձրր
, երեւում էր իր
ւէեՀա։է։առ
ղսււլաթաէ։
«Վս։
լ։ դա պետ
է էլնե -
րի»
Լկէ։՜
լ–
էլի՜ւնեբի)
ո.–րաէս
եր
էԱէէ
ր ,
լւոլբ վեղարներր
ւլլէսնեբէ՛ն
, աղմէլռւմ
էին
օղի
իւաւլաղութ
իլ
՛նր
իրւսնց
ղէւլ ձա լնե -
բով : Ջրեբի
իսորքե րից ,
էլիսա
լուսնաձեւ
թեէ էւէլներաէ , թռչում
էէւն նրանք
ղէսլի
.սվւերր։ Այդ ուրախ,
մչտաղռւարճ թր" ~
չուններր,
էլարհես
, այն ւսբեէլաների
ոդէ–
՚-՚՜ԲԲ
էէն է էն , որոնք
ձսւնձլ-՚սէցահ
էւրանց
մռւսյլ
էսուցեբի
էոխբոլթիւնից
, թալել
էին
կտուց անապաէոի
էլղղին էւ սլան ում
է էւն
դէւղի աչթարՀ
, դէպի
կեանքր,
ղէպէ
մ ՚՚ւրդէլութէւն
> • >
իսքալէ– - կափուսէէց
մ ենք
անցանք
Ա—
լանց
՚լէւ՚էր
՝• Այղ
՚էԼ՚՚-ղբ
՛լ "տնւում է քա -
ղտքէէ արեւմտեան
էլոէլմւււմ ,հո՚էէ
տւէէէ
մօտ, եւ նրա նաւաՀանդէւստն
է։ Այստե -
՚էԼ՚Ց քաղաքր
շբայէն
Հաւլորդտկցռւթէւնւ
ունէ։
Մուչի,
Րադէշի եւ այլ
հաէեղերեայ
ղաւառնեբի
Հետ
Աւանց
՚լէ՚ւ՚լր
երէլու
մղոն
Ոէի
միայն
Հեոէէւ է քաւլաքից : Նա
ամ րողշապէ ս Հա յաբնակ է եւ ունէ
մ օտ
երեք
Հաբիւբ
տուն
Հայ բնակիչնեբ
, ո -
րոնց քլլէսաւոբ պաբապմա
՚Լքն է նալավա–
բու
թ իւն եւ հուէի
շ^երից
է1
.բոբակ» կոչ -
ուահ
իբանց աղր գո
յտցնելր
ՐԱՖՖԻ
(Շար.)
