ԲԻՒ Ր Ս Կ Ս ՆԸ
ԵՒx վ.. ձԱ Ս՚ք^ Ա ՐՁՈՒՍ՚ Ե ԱՆ
I՛ Ի
լ
Ր ա էլաԿւ : քԼրաւչ աՆ է
լանք
Լ րուն
վրայ
ինկաձ
Հայկական
ՀնամԼա
յ այւլ
՚(Է՚–՚1Ր
վերքին
աասնամևակին
ձանւէթ
վայր
ւլար–,
ձաւ : ԱշխարՀ
ի
րոլոր
աւււուլաւլկանԼ
րր
ւլիաԼն
,
թէ տիեզերական
ւլաւլտնիքնե
ր ր
րաւյայայտելու
դործին մէքինչպի՚՚ի մեծ
ա շխաաանր կր կաաա
րկ
երրեմնի
ան-
յայւո
, ՛ի՛՛քր ՚"յ՚1 ՚ւ1
"–՚ւէ^
մէք
կառուցուած՜
Հայկական
Գիառւթ
իւննե րւ՛ւ
ակաւլեմիա^
յիե
ւոււազաւլ իւոարանր ։
Բ ի լ
րականի
աստւլազ իտա րանին
անուն ր
Հռշակաւոր
զարձաւ
այն օրէն
սկսեալ ,
երր Ռ՚ււսիա
լէն Հեոանւււլռվ
Երեւան Հաս~
տատոլե զալ
ականաւոր
աստւլարաշխ
Վիքքմոր
Համաւլասւզ
Համբարձումեան
,
որուն
Հ իմնաւլ րած ասւոզաւլ իտա
բան
լլ
տս/–
մա շխարՀա
յին
նշանակութիւն
ռւնեցռդ
յայտնազ
ործ
ութ
իւննե ր կատա
բեց :
՛Լ՛ Հ՛ ՀամրարձումեանԼւ
անունր
աստ–
՛լաւլ է տնե բուն
յա յտնի
զ աբձաւ
քսան
սւ՛՛ւ—
ր ի աոաք, երբ լոյս տեսաէ
Լ՛լ՛
^Տեսական
Աստզաւլի^լւլթեան
զասբնթսւցք»
Հուսւո ֊
բր : Այս դործով
Հ ա յ զիւոնականբ
Հբա -
ոլա րակ
եկաւ
իբրեւ
ասւուլսւղ իտւււ
թեան
առաքին տեսա
րան–.՛Լ.
Համ
բարձումեան
26
տարեկան էր երբ ստացաւ
^\Ղ(վ\քօ ֊
մաթ եմաթիքական
դի
տռւթԼււննե
բու
Տօքթււրի
աստիճան
։
1953/՛^՛
բնտրուեցաւ
Խ՛ Միութեան
Գիտութիւններ
ու ակազե —
միայԼլ «իսկական
անզամ » :
ՄԼւքւոզւլայԼւն
ւլԼւտական
շրքւսնակներուն
ծանօթ է, թէ Վիքթոր
Համբարձումեան
իր
շարք մբ ւլիլտերուԼ
Հարսաացռւցած
է
Համ
ւսշԼոարՀ ա լին
աււտզաւլ
Լւ տութ Լււնբ ,
լուծած
երկնայԼւն
մւս
բմ Լւննե րոլ
առա -
քացմւսն եւ ղարւլացման
բարզ
խնղԼւրբ :
Աստ
ղւո բաշիս
ութ
եան
Համաբ
Հսկա
րսկան
նշան ւսկո
լ
թԼււն
ուն
եղ ալ ա լղ.
ւլ իււոե
բուն
Հիմուն
վրայ՝
1052/'Տ՛
Բիւրականի աստ -
՛լաղ իտարանր
Հ բատա րակեց
«Աս տւլա
յին
եւս
շարժա
լք
մբ սլիտի
չրլլայ,
"՛յլ
ոլԼ՚աի
է՛լլ՛" .1 ՛Լա լլե լ ո ւ
,
ցատկէ, լու
էււ
ֆութ
ոլս
լ
էլամ պասքէ
թ ֊ սլոլ խազալու
մ րցավա
լր
մբ , տեսաէլ
մ բ կրէլէս , ուլ.
ւլա ց ալնե
բր
նոյնքւսն
ղժւլււ՝,
սլիտԼւ մնան
, որքան
՚ • ՚
չդացուլներր :
Լէ՛ < , մենք կր Հաւատանք
, թէ ա լււ ան–
շուք
՚ լ ե ր ր էլսւուսւ բե լ ո ւ
էլոչոււոծ
միւււթիւն
մր շէ Հ. Ա՛ . Ը. Մ՛բ։ Մեր այս Հաւաւո–
քր
աւելի
էլր ղօրանայ
այն իրռւլութեամբ
,
՛որ այո էլաւլմուէլեբպութԼւլնր
ՀետղՀետէ
աւելԼւ
ղօբացալ եւ աւելի առաք
ղնաց ,
առսւեց
երրէւք
տկա
բանա լու եւ
առանց
երրէւք ետ երթալու
յ
Այո
սլատմ
ու թեան
Հալաաա
րիմ
ոլա -
Հաէլներն են եւ էլ՝ուղենք
, որ շարււլ —
նակեն
ր լ լ ա լ
Հալ մ ւս բղԼւ էլնե ր ր , մւսր —
զիչներր,
վարիշնեբր,
Լսազացաթւերն ռ լ
խաւլ րնէլե րնե ր ր :
ՀալատաբԼւմ
ցեւլայԼւն
ոզԼւԼւն եւ ոլաա—
մութեան
էլոչին,
Այսքանր
էլր բաւէ :
(Խմ՛բագրական ՅՈԻՍԱՐԵՐի)
ԳԱԱԱ1մՕԱՈԻԹԵՒՆ
ՄԸ
0
ԱԷՆԹ
ԷԹԻԷՆ
,
(Յաււաջ)
Ամսոյ"
ւ
՛էին Աէնթ
էթիէնի
Հայ մատրան մէք "՚–
"Իթք՛
"՛նե
ցանք
ուն
կնղ
րելու
Լիրանանի
մեր
րնէլերներէն
կարօ Գէորղեանր
, "Ր
Կ՚՚կԼ՚կ
բաղմութեան
մր նե լւ էլա յու
թ եան ,
մօտ
մէէլ
ու էլէս մամ , Լսօսեցաւ
մեզ Հե -
աաքրքրող
աւլղու յԼւն , ե էլե
ղ է.ց ա էլան ,
էլրր֊
թւսէլան եւ քաւլաքական
Հարցերու
մասին։
Բանա Լսօս բ Հանղ
ում անօրէն
ծանրացաւ
ալն
րոլոր
անց ո լդ ա րձե
բուն վրայ,
որոնք
կր
ւլրազեցնեն
Հա յ ւլաղւ. լթնեբբ
,
թ՚՚՚֊եց
՛ոյն բոլոր
սլաւոճաոնէ.րբ
, որոնք իրերա -
մարտ
Հաաո լուծն ե բու
բաժնած
են մեր
ժողովոլրզ
ր , էլւսրլլ մր
ղաղութներու
մէք :
Անղ
բաղ ւոոնսւ լով
ֆրանսա
Հալ
էլե անքին ,
որուն
մռաէն
Հէ.սւեւ ե լու
աոիթր
ունեցւոծ
է ր , րնէլեր բանախօսբ
էլո
չ բրաւ Հայ
ծ
լ՛–
ն ուլնե բուն
սբբաղան
պաբտա
էլանութիւն
\
նկւուոե
լ
իրենղ
ւլւս ւա
էլն ե ր ո ւն
Հա յեցի ՝.
զ սւ ս ուի
ւս ր ա կութ
Լլ ւնր
՚,
՝
կոչ
ո լղզեց
նաեւ
ե րիտասա րղնե բունէ
որպէսղի
իբենց
ձեռ քէ ն
եէլ ածր
չ
խնայեն
իրենց
իսէլ
ւլա
րւլ ացմ էսԿւ Հւսմար •
քանւսլով
մ իամամ անա
էլ Լւրենց
չ՚՚ւրքր
Բ՚՚ք՚րել
տա–
րեկիցնեբրր : Փրկել
ինչ որ կարելի է ,
ասԼւէլա
ւղէ տք է րլլ՛"
յ իր է" չմ ան
՛լ իտա -
ԿԷՅ
^՚"յ երիտսւսալւզ
ութէ, ան
ձւլ
տումր
ֆրանսաՀա
լ րււլոր
Համաքնքներու
մէք :
Ընէլեբոք
բանա Լսօս ութ
ի ւնւ բ ունէլնղբր
—
ուեցաւ
՝% ետաքբքրո
ւթ ե ամ բ ւ ԳասաԼսօ -
աււ թենէ վերք ւղատաււԼսանեց աքն
ք՛է՛՛է՛
Հարց ումնե բուն՝
որււնք
ուղղուեցան
ի -
րեն ; Յաք՚՚րդ
**րբ , րնէլէւր կարօ Գէորդ -
եան
ունեցաւ
նաեւ
Հանղ Լւպում
մ ր՝ Ա էն
թ
էթիէնի
բէւկե բնե
բու Հե-ո :
ն–
X
ՆԼ)Ր ԱԵՐՈՒՆԳԻ
«ՕՐԸ»
ԼԻՈՆ,
(Յաււաջ)
Շ՚"բաթ
երեէլոյ աե
ղի
ունեցաւ
Հ ՚ Տ • Գ • Նոր Աերունղ
ի
Հ իմնաղ բութեան
\ ՚^լ՚դ
՛ոա րե ղսւ
րձր : Ա բ–
բաՀր
լեղուած էր ամէն
ղասաէլւսբղի Լլ
տա ր իքի
Հւււյրենսւէլիցնե
րուԼ \
Օրուան
խօսէ՚ւսկր՝
Ն՛՛բ Աերնւլական 3՛
Զէքեան
քւսնԼւ
մ ր Լսօսքով
բա ցաաբեց ի ֊-
րենց
Լսում րին
ղ ո րծ ունէ ռւթիւնր
,
որմէ
եաք
Լսօսքր տուաւ
Ն՛՛ր
ԱերունղԼլ
էլեդր.
վ ար չութեան
ներէլա յացուցի
չ 0 • Ալ -
թւււնեանի ոբրսալ. « ԻւբաքանչԼււլլ
ե—
բիտա սա
րւլ
ււ ր մուտք
էլր ւլ ործէ
Հ ՚ 3 • Գ •
Նոր
ՄերունզԼւ
չարքերր,
Կ՝Բ^Է Հետեւ
—
եւււլ եբղումր « էլուԼստեմ
սլաաւոյս
՛Լբ —
բայ՝
Հաւատարիմ
մնալ
ԱղղԼւս եւ Հայ —
րենիքս եւ Լ։ սւղւոս
դնել իմ
ֆիւլԼւքական
եւ
նիւթաէլան
լ՚ոլոբ
մԼւքոցնեբս»
Հ
Ու
մենք
ււլիտի աչԼսատինք
ամ՛էն
ղինուԼ այս
ավէերունւ
՚Լրալ Հա լր Հալ պաՀել, երբ
13
տարիներ
աոաք
ՀԼ՚մբ
էլր զրուէր մեբ Մի
ւււթեան , չա ր քէ.բ ր թելւաՀաւատ
էին. Լ՛ոկ
սւ յսօր ,
13
տարի
՛Լե լ՛ք ր , մենք
ունւինք
24
մ ասնաէլ իււլե բ , լաւաղոյն
ապացոյցբ մեր
կեն
ււունււս կութ եան եւ առւ զք
զաղավւարա–
րանութեան»
:
Յետոլ
սկսաւ
ղե ղա բ ոէ է։ ստական ճոխ եւ
խնամուած
բաժ
ինր
Նոր Ա ե
բնդականներոլ
էլողմէ պատրւսստուած
,
արտասանեցին
Օր • Գ ՚ . Փափաղեան
, Վ
. Նորոյեան
, Հ ՚
Միւնասեան եւԱ՛ Պապոյեան եւ3՛ Զէք ՜
եան
1
Օր ՛ Ա ՛ Տէր Պետբոսեան
եւ 3 •
Պ է ր՛ղ է րեան
նուաղ եցին
( դա չնակ եւ քու
թակի տ Նոր Աերունղի
նորակազմ
եբղչա–
Լսում բր
ւլե էլափ ւսրոլթեամբ Պ՛ ԱբրւսՀամ -
էլուտա կո ւմնե
բու
ատլասր»
, ռբ
նոյն
տարուան
Հռոմի
մէք կայացած
միքաղղա
յին
աս ՛ողա բա չԼսա կան
Համ ազ ում
արին
մասնակցողներուն
ւէրալ
ւէ եծ տպաւորու—
թիւն
դործեղ
-. Այ՛լ
աալաււին
ղիաական
մեծ
ն չանա կութ
էւ ւն ր
չէ^չաուեցաւ
Մի —
քա ւրլա
լին
ւս ստ ւլւս բա
չէս աէլան
Համ աղու —
մ ա ր էւն մասնակցալ
Հ եւլէւնա կաւո բ ւլիտ —
նաէլսւննեբոլ
կողմ՛է տրուած
ւլե էլոլց ում —
ներուն
մէք :
Հսւ յաստանի
Գի ա ո ւթ
ի ւենե բ ո ւ աէլադե–
մ էւան ծանօթ է մասն
ալ
՛լ րաոլէ
ււ աս աղա–
ղիւռաէլւոն իր Հեւոսււլօաւււթ
իւնւնե բով : •
Համ բարձում
եանի
ւլե էլսւ ւէա լւ ււ ւթ ե ամ բ
յա յտնա բե ր ո ւած եւ ուսումնասիրուած
են
^իր - կաթինի նոր ^եւի
աստղային
սիսթեմներր
, որււնք ստացան
ասազաս
—
վւիւռներ
անունր
է
Իբրեւ ա ս տ
ղ ա րա
չխ
Համ ա չխւս բՀա
քին
Հռչակի
տիրանա լով՝ Վ . Համ բարձում
եան
1948^^
բնտրուեցաւ
Մ է ք՛՛՛՛լ՛է ա քԼւն աստ -
ւլա բա չխա կան
մ իութեան
վւոխ - նաէսա -
ղաՀ , ինչպէս
նաեւ
Անւլ/իո
յ արքա
յաէլան
ա
ս աղա բա չէսա կան րնէլե րութե ան , Ամ ե–
րէւ կայի եւ Պելմ
իո
յ
աս ա զա բա չխա
էլան
բն
էլե ր ո ւթ
ի ւնն ե ր ո լ պատուա
կա
լ անզամ՛
՚.
Բաղմաթիւ
անղամներ ան
մասնակցած
է Եւրոպայէւ եւ Ամերիկայի
աստւլաբաչ
—
խական
Համ աղում ա րնե ր ու ; Անցեալ ւոա—
րի
Բէմպրիճի
(Ամերիկա)
մէք կաւլմ՛ա -
էլե րւղուած
միքազղա
յին
Հսւմ աւլում
արին
մկք ւլեէլոլցեց
«Աստղերու
առաքացոլմր
էլւողա քէւն
մ իղ ւսմած ութիւննե
լւէ »
նիւթին
չուրք :
Հ՚"յկ • Գիտութ
իւննե
բու
ակադեմ՛իան
ւոասնեաէլ
ւոսւրիներէ ի ՛էե ր
Համբարձում—
եունէւ ւլէէ էլա ւէււլ րութեամ
բ կ^աչէսւստէւ Հալ
մողով
ուրզ
էւ
մ չակութա
լին ,
զ ի ա ո ւթ ե ան
ել
սւրւււեււտի
բաղմ աղան
բնաւլաւառնե
—
րուն
մէք նոր լաք ուլո
լ թ
էւ ւննե ր արձանա
—
՚լրելով։
Համբարձումեան
սիրով եւ խան—
զաւէառութեամ
բ
էլ՝ ո ւս ռ ւմնա
ս ի ր է
նաեւ
Հա քաստանի
Հ ա բս տութ իւննե ր բ : Ոչ մ ի -
III
յե դիաա էլան՝
այլեւ
մ անկա վարմ աէլան
աչխատանք
էլբ տանի ան ;
ԱնՀ անղ
իստ ա չխատող է Համ բա
րձում–
եւսն ; Յ՚՚՚ճա
էս էլարե քի է ղա յն
աեսնե
լ
Հանածոնեբ
փնտռող
եր կրա րաննե
բու
մօտ ,
փորձադա
չտե
բու
՜ մէք , եր
բեմն՝
ք՛՛՛՜րէ նոր
աղրիւրնե
բ փ՚բն -
տռոզ
ղիտուննեբու
մօտ,
Հնազիաական
պեղում՛ներու
վայբեբր :
եանի
երղեց՝
«Աւլքի բախտաւոր»
, « Հօ
յ
ն՛ոբ» ել «Հո՚էիւր
սա բում տխրեց»
էլառլւ—
եերր, մեծ յուքոզոլթեամբ
. :
Գադաբի
միքոցին,
Նոբ Աեբնդական
—
ներբ պւսՀա րսւննե բ
ծաէէւէւցէւն ի նպաստ
Փ՚որի՚լի
Հայ Մ չ՚սէլո
յթի
լուսն ,
րոլորն
ալ սպառեցան
: «Ա իամ անթ ո յի»
ամ
բոզ -
քաէլան
ղործերէն
օրինաէլ ւէբ
աճռւրղի
ղ բուած էր , չաՀեցաւ Պ • 3 •
քՍաչելւեան
նուիրելով
եբէլււլ
Հւսղսւբ ֆրանք ;
Վերքին
էսօսքբ տրուեցւսլ
րնէլեր Ժ՛ Մ է՛–
բիճեանի
.
ԱԼ՚րելԼ՛
րեէլելւներ
, ձերծր -
նււէլքներր որ երէէլ Տէր Զ" Ր Լ անասլատ
—
նեբր չտփեցին
, ղ իմ աղան
ամ՛էն
տեսաէլ
չ՛ս
ք
՛չ՛" րանքնե
րու ե
լ
զր էլւ֊ւն քն ե ր ո
լ
,
յանձն
աո
էւն ամէն
ւոէ, սակ զոՀ ուլութ էււն ,
ձեղի
այս
օրուան
֊.ասցնելոլ
Համ՛ար, անոնք
է։—
րենց լաւաւլո
քնր րրին եւ կ՝լ^են որ դուք
ասլբէւք
իբրեւ լալ Հա յեր
, ա
չխատեղէք
արմ սւնալոր
լա քււ րւլնե ր ր բլլ՚"լ
անոնց
՚.
Եր է՛տասա
րզ. բանա խօ"
էւն
ճառր մեՆ
էսւսնւլ ավառութէււն
ստեէլծեց :
Հանդէսի
ւէե րքա լոր ութ
եան Նոր Ա ե րն–
զ ւս էլաննե բ ո լ
էլուլմ է
նէ,լւէլա
քացուեցաւ
«
Ին^ ատ
աւլայի
ամուսնութիւնր
» ՔՐՔ—
քալիր
զաւեչտր,
կուչտ ու կուռ
խնւլա -
ցնելուէ ներէլաներր,
դե րա էլատա
րնե ր ր
քԱւ—
քող էին(Պէրպէրեան,
Զէքեան,
Ռուրէն–
եան, Տէր Յ՚՚՚կոբեան
ել Օր՛ Փավւաղ —
եւսն) :
Յաքորդ օբբ Յոյներու
սրաՀին մէք տե"
զի ունեցաւ
խնքոյք
մր, ինչպէս
յայտա -
րարռւած
էր , որ չատ յաքող
անցաւ
Տ
կեղ
ր ոնւս էլան Ֆրանսա
յի
բոլոր
մ ասնա - ^
ճիււլերր
իբենց
ներկայացուցիչնեբբ
ու -
նէին. ա բտասանութ
իւննե ր , երդեր
, մե
— ւ
նտխօսոլթիլններ
իրարու
էլր յաքորզէին
: ,1
Ապրիք երիտւսսարդնեբ
:
|
ԿԱՐԱՊԵՏ
ՅՈՎԱԿԵՄԵԱՆ\
ԼՐԱ Տ Ոհ ԱՐՈՒԵՍՏԻ
Տաղ
անղ աւոր
դա չնա կաՀ ա բուՀ
էւ ԳոՀա—
րէ՛կ Գաղարոսեան
յառաքիկայ
Մ ա յէ՛ս
՚11ին , մամր
15
15-30։
պիաի
նուաղէ
՚Լիէննա
յի ձա յնասփիւռի
էլա յանէն
,
Հէն–
"՛էլ,
Փիւրսէչ,
Բուփրռէն
, Աքաբլաթթի
,
Վէ՚՚լէբ
եւ իր սոնաթր
չորս մասերէ
րաւլ–
եւս ցեա
լ : Փարիղի
«Շէն
Նա
սի ոնա
լի»
ւոր–
նօրէն
Փիէր
Բափարվիէլի
Հրաւէրով ,
մեր
տ աւլան դա
ւո ր
դա չնա կա֊, ա ր ո ւ՝.
էւն
նուաղ ած է Ա է զար Ֆրանքէւ եւ
Շ՚՚փէնի
ղործերէն
մօտաւոր
ձայնասփռոլմի
մբ
Համաբ : ժ՚՚՚՚՚լ՚սւէնի
՛էրայ
առաւ Պ • Փօլ
Կավինիէ
։
X
ժորմ
Յաէլոբեան
Աայէւս
՝2^էն
Յ՚՚ւ–
նիս ՚2\ կր նե րէլա յացնէ
ն կա բ չա կան իր
վերքին
ղործերր
կալըրի Պաււանօ, 9 րիւ
կրհկուար տը Թուր:
Յ՚՚՚էլոբեան
ղնա -
Հատուած է իբրեւ
նէլարէւչ : Պատրաստած
է պատի
ն էլա
ր չութ
իլն
ր
Լա Պուրտօնէ
նաւուն
, եւ նոյն
նաւուն
լոքաբանբ : Ա -
միէնի Ա. Յակոբ
եկեղեցիին
խորանին
՚էրայ
զեաեղոլտծ
նկարր եւ նոյն եկեզե —
ւյ էւ էք՛ե մէլրտարանր :
ւՅԱՌԱՋ>Փ
ԹԵՐԹՕՆԸ
(196)
I
կԱ
3Ծ Ե
բ՛ ՀԱՏՈՐ
Ե՛
ՀաԳԻՏԱԿԱՆ ՀԵՏԱԶՕՏՈԻԹէ՚ԻՆ՚ՆէՐ
Միւս ^ՐՐ մենք անՀամբե րութեամ
բ բս—
սլա սում՛ է ինք
առաքնոբղ
ին , ոբ խոստա ֊
ցել էր փաչան
ուղարկել
մեզ ,
քազաքի
մէք ել նրա չր քաէլա յքում գտնուած
Հնոլ~
թէււննե
լւր ցո քց տալու
Հ ամ ուր :
Զզ իտեմ
է՛՞նչ պատճաո ոփ ւէա րպե ա Փանոսր Հա -
կառակ էր այդ արչալանքէւն : Բայց Աս -
լանր
սլնզ ում էր , թէ է՛նչ է լ որպատա -
Հ է, լու
լէ՛նի , անպա աճառ պիտի
զ նա յ
է
Վեր ք"՛պէ "
յ՛" յտնուէ. ցաւ առա^ււրդ
բ ,
իր
Հեւո բե ր ե լռ վ նւսխււլւդ
օրուա
յ
եէլու
ղ ւսւաղնէ, ր է,ն եւ ե բէլու ձիաներ
, որ փա -
չայի
աէս ոռա տան
ամ է՛նա րն ա էւ ր
նժոյզնե–
րէղ
էէ՛ն,
ուզաբէլել էր մեզ ,
Հեծնելու
Համար։
Վարպետ
Փանոսր
ճանաչեց ա -
ռաքնորզ
էւն
Տ
Գա
մ է։ աստիճանաւոր
էր ,
որ փաչայի մօա քարտուղարի
պաչաօն էբ
էլտւոարոլմ
, ելյայանի էր, ոբպէս ու -
սումնական
մաբդ : Նա զեռ
երիտասարդ
էր , ուրաէս , զուարթ եւ , որսլէս աէ^աբ–
էլեց մեզ ւէա րպետր
, թուրք
ծ՚սռա
յութւե բ ի
սովորութեան
Համեմատ
, *>զէի կատար ~
եալ սիրաՀար էր։ Գուցէ
Ա
՛յդ էր պատճա
ռր , որնախաճաչիկի
մամանակ
վարպետ
Փանոսր
առանձին
ուչաղ րութիւն
էր
գաբձնում
նրա էսմեչու
ւէբայ եւ աչէսա —
տում էր , որքան
կաբելէւ էր ,
գոՀացնել
նրան : Օրից մի քանի մամ անցած
էր ,
երբ
մ ենք
ՃանապարՀ
բեէլանք ;
Հասնելռվ
Հսկտյ
քառամայոի
ստորո -
տբ , "րի բա րձրութ
եան
վ րսւ
յ նստած
է բ
բերզր,
մենք ցսւծ իքանք
ձիերէւց եւ"կբ ~
սեցինք քարէ մաչուած
սանզ
ոլղքնեբով
ղէպի
՛Լեր րւսրձբանւսլ : Աարսավւելի
ճնչուլ
^
ա պա
ւո բ ո
լ
թ
էլ
ւն է ր
՛լ ործ
ում
ւս քդ
րե րգը
,
է՛^ ՚Է.Ր՚" յ՚՛
՚ւ
՚բա
աՀաւռրութեան
առքեւ՝
մաբղ , էլարծես , մանրանում
էր , վւոքրա–
նում էր , եւ կորցնում էրիբ րոլոր քա -
քութիւնրւ
Զ՚լիտեմ
է՞նչ էբ
պատճառր՛
արղեօք
ա՞յն, որ էմ առքեւ
ներէլայանում
էր
մէւ սլտտկառելի
Հնոլթիւնւ
, թէ ա՛՛յն
յ
ոբ
"՛յ՛է
լռւռ , խո
լ՛ա էսււրՀ ուրդ քառամ ա
յ–
ււր պաՀ ել է ր իր սրտի մէքէսիստ
ախուր
լիշատակնէւր մեր պատմաէլան
անցեսւլից
ւ
Ասլանր
չէլամեցաւ
իսէլռյն
բեբղր մտ -
նել , սէլսեղ նաէս նրա չբք՚՚՚կայքր
Հետա -
զօտել։
Ամէն աեղ երեւում
էէ՛ն
Հնութեան
Հետաքրքիր
մնացորդներ
, ամէն
տեւլ քա
րեր է՛ ճակատին
տեսնում
է ինք
բաղմ ատող
բեւեռաղրեբ
: Երբ նրանց
մասէւն
Հարցրի
Ասլանից
, նա էսիստ անփոյթ
կեբպով պա
տասխանեց • «ինձ
շեն Հեաաքրքբում այդ
երր »... Ուրեմն
թ՚նչ էբ Հե–
ոած
ւոաո
մե
տաքրքրռւմ
նրան , թ՜ն
չ էր ո րոնում նա
այն
ամայի քարափների
մէք, ՜այնքան խո
րին
ուչաղրութեամբ
: Նա մի րանորո -
նում էր , որովՀետեւ ես չատ անդամ
նքէ–
կատռւմ
էի
^ իր յիչողռւթեան
ԴՐՔ՚՚յԿԸ
Հանում
է բ ծոցից եւ մի բանղրում
է ր
նրա վրայ :
Մ եր աոաքնորգր
, որին
իբրեւ
զաբդա–
ցած
մարդ , եւմանաւանդ
իբրեւ
Հնա -
ղէտ , վււսչան
ղրել էր մեզ Հետ, որ ցոյց
տսւբ
Հն
ութ
ի ւնն ե բ բ եւբացատրէ
բ մեզ
նրանց
ն ՛անա կութ իւնր , այդ երիտա -
սաբղ
թուրք
զիտնականր
անղաղար Աս —
լանի
ուչաղ բութիւնբ
դարձնում
է բ ա
յս
եւ
այն առաբկա
յէւ վրայ եւիբ
յողնեցու–
ցիչ
չաւռաէսօսութեամր
աւելի
էսանւլաբռւմ
էր
նբան, քան թէ օղնում էր։
«Նայե–
"՛յ՛է ^ակին,
նա ցոյց էր
տալիս
մէւ ւէէւրապի բաւական
լ՛ոյն
րերանր
,
ղւս
էւքնում է ցած եւ ցած , մինչեւ
երէլբԼւ
խռբքեբր,
յեաոյ
ստոբերէլբեայ
"լ՛՛ք՛ ~
մոլոր
ճանապարՀնե
րուէ Հասնում է
մ
ին–
չեւ
ծովսւ1լի
յատակր : Ա յնաեղ
բացւում
է
մ էւ ոսէլեայ
ղուռ եւ մ ա րղո
ւնւ ներս է
տանռւմ
րիւրեղեայ
Հրաչալի
ապարանքի
մէք։
Այ1Խ,եղ մաբմա
քի
(բո ւստի)
մ չտա -
դալար
ծառերի
ներքոյ
ճեմում են
յաւեբ–
մաէլան
Հիւրինեբ,
փէբինեբ
,աւելի պայ—
ծառ, քան նոբ ծադող
աբեղակր իր ւէար—
ղակարմիր
ճառադա
յթնե բոփ տ
Այնտեղ
« Հաղա բան
բո ւլբո լլր»
կե բակր ւում է
մ ա րղա բիտնե բուէ, եւ փզոսկրեայ
վանդա–
էլի մէք, ամէն
մի րոպէում
փռխում է Հ ա–
զաբաւոր
եղանակներ
, Հաղարաւոբ
նր -
լադներով։
Նբա երդի
ձա յնից
անոլչաՀոտ
ւէա բդեն ինեբր
դտնւում
են
մ չտական
ղմ ա յլմ ունքի
մէք։
Այնտեղ
արա րածնե
րր
չեն
ծե րանում
, այլ վա յելռւմ են յաւեբ -
մական սէրեւ մանկութիւն։
Բայց
բիւ -
բեզեայ
ապարանքի
ոսկեա
յ գուռր
ամ
ենի
առքեւ չէ բացւում , որովՀետեւ նա կա -
խարդոււսծ
է եւ խոբՀ րգաւոբ
թիլիսմ
ան
անի : Մի ծերունէւ
գէրփիչ
)
"Ր
աչքուէ
աեսել է ա յ դ բոլորր
, խոստացե
լ է տալ
ինձ այս թիլիսմանր » :
Ասլանր
մսլտաց
թուրք
Հնաղէտի
մ էւ ա ֊
մտութեան
ւէրայ։ Նրա ցոյց տուած ^"րր
ուրէչ
ոչէնչ չէր, եթէ ոչ, այն Հէն, ստո–
բեբէլրեա
յ ան ց քե ր է ց մէկր , որմ էւ ժամ ա–
նակ ծ առա
յել է կամ ոբպէս
փախուստի
ՃանապարՀ
, կամ Հաղորդակցութիւն
է
ունեցե է ուբի
չ ամ բութիւննե
բի Հետ ,
ռ –
բոնք չատ Հեոու չեն րերդից : Այս տե -
սաէլ Հորեբ չատ էին երեւում
յ
ՐԱՖՖԻ
(Շար
•)
