Յ Ա Ռ Ա Ջ
ւաւ
ւււ.
ա
ս ս սւ ւ.
9»
ոսւ
—
Ո՜ւ՚քսւն
մօսւ ԿԲ՚ք,
է
՚՜1՚քէ"ն
հ.ե
ցանք
. . .
Կովկասէն
կարին,
յեասյ
Պոքիս ասչաս–
»։ւանահ
էր, խուսէսփելո՚1
ցարական
Հա ֊
լասհանքներէն
, որոնք
մոքեդնութԼան
Հա–
սձր
էին,
•իրրեւ
Հեաեւանք
Գո։չնակցոլ
-
թեան
գէմ
սարքուահ
։լա։ոին
(1911—12)։
Այգ
օրէն
աչ կր սկսէր
մեր հանօթոլ
֊
թիւնր
, որ ւէերած-ուեցաւ
կաաարեալ
մ ր–
աերմոլթեան
, երբ սաանձնեցինք
աւգել
« Արու Լալա ԱաՀարի^ն
:
« ԳրսեցԼ/ներր
»
անոնք
որ
Թուրքիա
կոլգային
օգաոլեչով
ԱաՀմանաւլբութեան
էԼեբաՀասաաաումկն
, իրենց
Հեա
բերահ
կ ին , Հա յրենասի բական
֊– յեւլաէիո
խական
աաւլերոլն
Հետ ,
չաա
մլ^ ալ
մուլուէրգա–
կան
երւլեր
Հ
Աւ • իսաՀակեանի
«Ել՛՛լեր
ու Վէրքեր^էն
ո^րքան կտորներ
՚չոց
ե։լահ
կԼ՚ն արգկն,
երբ
Լ՛նք Պոլիս
կր
Հասնէր
։
Ա ասնաւորտսլէս
գիլւլիւ
եւ ս։սրի
լլա -
լակներ
,
Փէտա յ ի1/4
ԷԼ՛ն որ կբ տարա–
հէ
ին
այգ
երգերր,
փսփսալուԼ
րանաս
-
տե
ւլհ Լւն յեւլափոի։ո։կան
ՆաՆկանլլւնն
ալ ,
^Հայ
Գուսան^
։
1՚ւււման սա|ւեր , դարտլռւ
սարեր , —
%սրտ
ու դուման մեր ւլաթան , — Ա՜խ ,
գլույսրս քո ռ ւ ւ | ո ւ րին ,— Ա՜խ) ւքեր ա -
նուշ մ է ր - վ աթան :
Ջան տղերք , ջան , զարնենք գարկւենք —
Մհր վ աթանի ուդուրին • • •
Եւ
կամ ,
— Եարիս տարաԸ, յանիս
տա~
րան —ՀոՆնգուր - հո ւն գ ո ւր կուլամ ես՛ •
Յեաոյ
սորւԼեցանք
նաեւ
իր աչխատան
քի սբտաււուչ
ել։։լր
՚
Ա՜խ , մե ր սիրտը լիքը դարտ, ցաւ
Օր ո ւ արեւ չտեսանք •
Վա՜խ , մեր կեանքը սեւռվ անցաւ,
Աշխարհից րան չիմ^ւցանք • • •
Այնքան
յտփ չտակուահ–
էինք
ա յս
եբ
-
գէ
՚Լէ
"Ր
1912^յ՛
թուրքերկնի
թարգմանել
աուինք
ողբացեալ
Տիղ րան
\ք ամ
Հ ուրի՚Լւ
(Ֆէրիա
ճէմ
իլ ֊ Տիղրան
Ամսէեան)
,
Աայիս
մէկի
տօնին
առթիլ...
(կարին)
յ
ԱյԴ^ւէ՛՛"
ԷԻ՛^
օրերր։
Ցետոյ
Աւ՛
իսա
-
Հակեան
չուեց
Եւրոսլա
,
ձւ ,
1925^5՛
՛Լեր–
քրն
էր որ ւիերաՀաստատուեցալ
մեր բա
-
րեկամ ութԼււնր
, նախ
թ
ղթա
կցութ եամ բ
(*կենետիկ
էր այն ատեն) , յետոյ
ան -
ձամր ,
ա
յսաեղ
I
Աեղի Համաբ
ղաղտնիք
չէին
իր մտա
—
Հալ
ութ
Լւ ւններր ,
ղ էսլքե
բու
նոբ ղասա
--
ւորման
աոթիւ։
Ե՛– երբ երկրորղ
անւլամ
Երեւան
կր
գառնար
(1930),
քիաէինք
որ
մեձ– Հաւատք
ունէ բ իր
Հմա
յքի՛ն
եւ
անձ
նական
կասլեբոլն
լիրայ
:
Գնաց
,
իր Հերթական
տուրքն
ալ
ւԼբ -
ճարեց ,
եւ Հասաւ
փառքի
գաղաթնակէ
-
էււ
Լւն : Աանալտնղ
ն։ւր
Աչիսա
րՀամա
րաի
բնթացքին
կաաարահ^
ելո
յթնե
բո՚ի ,
ոբոնք
հանօթ
են րոլոր
Լւն :
^ամանակլԼ
չէ
գբաղեԼՈԼ
այգ
մանրա —
ք՛անա ստեղհ– ական
յղացումներ
կան
,
ււրոնք մ ուլաք ուրղի
մր բովանղակ
կեան
֊
ՔԸ
Կււ ք՛՛՛՛ր՛^
("ւ
՛՛՛նչեն
։։լ
անոր
ղարաւոր
մչակւլյթր
կր
յ ւաո կան
չեն
:
Ո՚յ՚է՚՚ւԻ՚՚ք՛
բանաստե
։լհոլթիլն
մրն է
Ե ֊
՚ւԻւէ
Ջ՚որենցի
Ես իմ անուշ Հայաստանի
աըեւահամ բա ոն եմ սիր ո ւմ
ստԼղհ^։ս ~
։լ ոբհ ութիւնր
, որ Հակառակ
իր
ա՛յնքան
սլա րւլո ւթե
ան , խոր
իմ աստ
տողե
ր կր
պա—
րունակէ
:
Ալ
բնական
էր որ մեր մուլո
-
՚/՞՚/՚՚/ձ՛
"Իր^ք •ւ՚"Ր
^ իբր^՛֊
թէ
Իւ՛
" ՚ ՞ " / ՛ –
եայ
Հ ոգեբռլխ
տղօթքն
րլլար
:
՚1,ման քերթռլահ
մ
ր1է
կ նաեւ
ուլրացեալ
Աւետիք
իսաՀա1լեանի
Հետեւե։։։լ
կտռրր
,
ոլւդւն
ամէն
մէկ տ ո ւլր կարելի
է
՚քեբլռւ–
հ-ել,
յանւլելու
Համար
Հոն, ուր բանաս—
տեղձր,
աոանց
մար,լարէ
րլլալու,
կբ
նա իսա տես է թէ
ի՛նքն
ա լ^ ինչպէս
րովան–
ղ՚սկ
մարէլկոլթ
իւնր , ուղեւոր
մրն է,
եւ
որուն
Հերթբ
պիաի
ղա յ
. • . ;
Արարատի ծեր գմբէթ-ից՛
՚ ւ ՚ ա ր է եկել , վայրկեանի պէս ,
Ու անցել :
Գարերր
որ անցեր
են , վայրկեանի
տե–
ւողոլթիւն
ալ չեն ունեցեր
: Ցաւիտենա
֊
կւսն Արտրատբ
կայ ու կբ
մնայ։
Հովա —
նաւո րե ր է սերռլնղնե
ր , ռրոնք անով
նեբ–
^չուեբ
են , անով խանղավառուեր
, ի -
բենց աչքր
միչտ
յառաչ
Հոն , ուր աւան–
ղ ութիւնր
Նո
յի տապտնր
աեղալոբեց
, եւ
բնաքնքմ ան ղատապա բաուահ– մարղկա
յին
բեկորներուն
ապաստան
տուաւ
:
Անհուն թո ւ ո վ կ այծ ա կների
Սուրն է բեկուել ադամանդին ,
Ու անցել :
Բնութեան
Հարուածներն
իսկ անղօր
4–
ղան
Հարուահելու
այղ սրբաղան
լեռր։
ԱնՀուն
թուով
կայծակներու
չե՚լբր
^ ՚" -
գամանդի
մբ ղարնուելռլ
պէս , փչրուե
-
Այս
տողերուն
մկք կարելի
կ
կաբգալ
նաեւ
Հայուն
ճակատսւղիրր
:
Մ
"՛րղ
կւո յք
։ն
Կ
ակին
կալմ է ։ս7
։Հ
ւււն
Հւո
րււ
լ
։սհնե
լ։
, անո–
ղ՚՚ք
սուրեր
ղսւրնուեցան
ու անցան • • .
Մահախունաս| սերունդների
^
Ա ՚ չ քն է դիպիլ 1ււյս - գ ա գ աթին՛
^
Ու անցել :
4
Ա
աՀ
ու ան առ9եւ
քուււճասլաՀս։
ր
սե - |
րունղ
նե
րուն աչքր
Հ
անղ իսլե
ր է
(՛՛յ՛՛
՜~ 1
՛լ՛ալ աթքւն
,յաւիտենական
ձիւնափառ
ւլա~^
ղս
՚թին
,
ռ լ
ղո։
րձե
ու
լ
անց–
եր :
Եւ
։իե
րքասլէս
մար՛է
էակր ,
առաքին
կտրղին
մեբ բանաստե
ղձր
, կբ
խոբՀր
՚լա–
հ
-է
, կ՝իմաստաս
քւ
րէ :
Հ ե ր թ ը մի պահ
քո՛նն է հիմա ,
1>ո՚ւ էլ նայիր սէգ նակատին ,
՝
Ու անցիր :
Աւետիք
իսաՀակեան
մ
ա ր՛լա
րկ անա
լո
Լ
պէաք
չունէր,
երբ այս տողերր
կբ
ղրկր
տարիներ
առաք։
Բանաստեւլհ
–ր
այղ
(՛՛լո—
՚լ՚սւլւսթին
Հո
։իանվւին
ւոս՚կ ապրեցաւ
բա —
րե
րաքստարար
քան
ի
մ
բ
տասնեակ
աարի–
նել՛։
ԱՀՐՐ
յառահ՜
միչտ
սէ՛լ
ճակա՚ոին
,
՚լիտակցելով
ռր
Հերթբ
իրեն պիտի
ղար,
պէտք
էբ
անցնիլ
,
ու
անցաւ
անշչուկ
,
ամէնուն
յւսբղանքին
աոարկայ
:
Եր քանի՜՛ կ քերթող
, որուն
ղ
աոն՚ււթեան
աար
քլնե լւր
խա
՛լա
ղութ եան
փոքոակեր
-
պուեցան
: Տակաւին
քանի
մր
չարաթնեբ
աոաք
,
իր
րնակարանին
մէք
կ՛՛ալքոլնէ
ր
փարիղաՀայ
քանի
մր
ուղեւորներ
, որււնք
իր
"՛լք"
յնր
կր բերկք
՚ն
իբ
բարե կամնե —
ր
ոլն
Եր քանի"
կ
քերթ
՚լ՚լ.
. , ոբ
Հայբենի
Օղր
չեչելէ
, Հայրենիքին
վերահ՜նունւլլւ
ռ
՚լքու—
նելէ ետք
,
իբ
Հ "՛լ՛ք րա
իքր
կ՚ունենայ
Հոն ,
Արարատի
Հո
՚էանիին
տակ
,
ոչ
այն
միւս
աարարախա
քերթու^երուն
ու ղբաղկտ
-՝
ներուն
պէս , ոբոնց
"՛Լ մաՀուան
թուա
~
կանբ
յայանի
է
եւ ոչ
ալ
յիչատակի
խաչ
քար
մր
ունին՛
բոլորն
ալ
նոյն
Հայրենի—
քի
ղաւաէ^եբր
՚ ՚ • :
ՄԿՐՏԻՋ
ՊԱՐԱԱՄԵԱՆ
" Ն Ա ՅԻՐ Ոհ ԱՆՑԻՐ
մա։։նռւթ
իւննե բուի : կր բաւէ
րոել
ռբ , իր
՛ի
ե լ։ քնա կան
էիերաղ արձր
՚քէպք՛
Հա
յլւենիք
ե՛լաւ
բարիք
մր ե՛
լ
իրեն
ե
՛լ
իբ չրք՛" ~
պատին
Հէսմաբ
է
ինչ
կբ վերարերի
րուն
՚լլւական
էիասաւո—
կին
, կիսկատ՚որ
տեւլե կութ իլննե
լւ
մ իայն
ունինք
Հայաստանի
մկք կատարահ՝
րս —
տեւլհաղորՆութեանց
մասին : Այն՚ղկո
որ ,
ւլմուար
է ղատել,
նաքսապկս
ալ՚աա—
ղբահ՜
ղոբհե՚^րն
աւելի
կբ կչռեն , թէ
ենչ
ււր տրտէււղրեց
ԱրտասաՀմանի
մկք
Իբրեւ
բանոււ՚տեւլհ
,
Ալ
•
իսաՀակեան
պիտի
մնայ
վււ՚բսլետր
ժ ՛ւ՛լո վրղ ական
եր—
ղերու
ել
ղրո յցնե
բու
: Թէ եւ , ա յգ ՜ եբ՛լ ե–
րկն
չատեր ՛լաաապտրաուահ՜
են
մոռաց–
ման,
իրենղ
քսմալուր
թաթարաբանու
—
թեամր
:
Մ
անաւանւլ
Հիմա
որ , Հայտս
-
աւսնի նոբ ոերունգբ
կբ ձղտի
աւելի
պս՚յ—
հառ,
նորկն
մողուքրղսւէլան
, այլ
ւլրա —
կանօրէն
աւելի
մչակո
ւահ
տաղեր
Հի ւսե լ
՚՛ ւոտ
րոլ թե։
ա յնքան
ճալ
իսկ
իրրեւ
մչակ իմաստասիրութեան
եւ
Հտմամէսրղկային
յղացումներու
, իր
ՎԱ,—
րոլ
Լալա
Ա
աՀա րի»ն պիտի
մնայ
յիչա–
տւսկարան
մր մւոէսհումի
յւսնղւլնէէւթեան
:
Տեսակ
մր սանձււէրձակ
թռիչք
,
աղա։։՛
միքավալրի
եւ մամանակի
կաչ1լանղում—
ներէն : Գորհ
մր որ կլւ խօսի
ամրււէլք
մարղկոլթետն
, Հտկառակ
իր
ձեւտկւսէ՛
թեր
ութ
իւննե րուն
:
իր վիպասանի
աաղանղ ին
էի
եր քնա
կ ան
ա բտա
յա յտութ
իլն
ր ոլիտի
կա՛լմէ,
ան —
չուչտ
, Հ
Աւսաէս
կարօն
՝» , ռլ
՚ոլ
մասին
կո խօսուի
տարիներէ
ի ՚իեր , եւ
որուն
Համար
քլբսէ
ե՛լեր,
«Այ՛ւ
ք՛մ էլ՚ոտ
֊
ք,րն
է
»:
Ի
՚^նչ
քլաբելի
էր մաւլթել
իր
հննղեան
1()ամեաքլին
առթիւ
, եթէ
ոչ այն ոբ ^լէ"
չմնայ
այւլ
ղորհր
5
14 - 4 - 1946
Շ.
Ա.ետիք իսաՀաէլե՚ոն
:
ինկաւ,
աւելի
^իշ՚քր՝
շԻ1եցաւ
Հ՚ոյրե–
նաքլաբօտ
սիրտ
մլւ, Ե ր ե ւ ՚ ՚ ՚ ն ի
՚քկ^
կարելի՞
է արղեօք
տարբեր
ձեւո։ի
բնո–
րոչել
ղղսէցումնէւրէււ
^՚Ր՚էք
՚լԻ^
մաՀր
սւսւրիքի
իր լրումին
մկք : Աեբ
մուլո
-
վէէլրւլ ին լնկերային
եւ քա՚լաքական
լլլւոյ–
մաններր
փոթորք՚քլի
մատնսւհ
էին իսա
֊
Հակքա՚նլւ
, ա՚ւէլէս յն , Հ։։։կառակ
ա յէլ
ք՛րո–
էլււլթկան
, մնաց
^Ե("էեբ
՛ււ Վէրքեր
%ռւ
րւոնաստեէլհր
, տարաւլքւր
սրտին
մէք
քլարօաբ
Հայբենի
երքլրին
եւ ,
Հայրենիք,
էիեբաղաււնալէ
ետք, ապաՀովարաբ
, էլւս—
բօտր իր երա՚լին
%
Երեւ-սնի
մկք. Աւետիք
իսաՀ"։կե։։։նի
մաՀր կբ ղոլղադիպի
տարաբախտ
Չարեն–
ցին
հնն՚լ եան
՚իաթսունւոմեակին
Ջ՚՚՚բենց
եւ իսաՀտ/լեան
• • • ել։կ։։ւ տալ։—
բեր
Հո՚լիներ
• տարրեր
խա
՛ւն ո
լ
։սհ քուի
ւ
՛ւ
կեան
ք
՛ւ
վ :
//• իսաՀակեան
մեռաւ
Տ2
աարեէլանին,,
թ լանք։ քլնե րուն
ճռո լուլի
ւնր
լոելէ
՛քե րք
-
ԵԼ
, ինչ փոյթ
, թէ պիտի
չկատ՚սրեն
Ա–
լաւլեսւղի
լան9երուն
լիրայ
չվ՚րք՚մ
մր ւււ —
նենւււլ
՚ւլ
իր փտւիտքլ։
. տմկն
։։լւ։։ րաւլ
ս։ յ ի
մէչ
, անպտտեՀոլթիլն
մր չկար ; Ա
Լււալ.
Երեւան
ել իր մարմինր
պիտի
ամւիոփոլխ
Հայքլաքլան
Պանթէոնին
մէք
:
Միեչւչեռ
, սււլաննւււեցտլ
Զաբենց՝
երբ
քառասուն
աաբեէլան
կր Հաղիւ.
(կ՝րսեն՝
թէ բանտի
մէք) : Տար՚լ
, անյայտ
է
նւոեւ
իր
ղ ելւե՚լմանբ
, եթկ
ունի
:
Մէ
քլբ սպի՛տաէլ
ւլ իչե
լ՛նե րու
ելւ1լարակ–
եաց
երւլիչ,
միւսր
մեհ խռովքներ
՚ւլ
Հա–
լահաքլան
ու խէւրտաէլուահ
արաա
յէս
յտի
չ :
Ու , երէլուքն
ալ , մեհ րւսնաստեղհ
,
Հտյ–
լլ ենա պաչտ
:
իս՚սՀաէլեան
չունկ ր Աիամանթ՚լլի
ռա՚լ–
մաէ(ան
Հալին
եւ յաճաիսանքբ
արեան :
Զաբենց
, Հաղիւ
թէ կբ
ղ՚լտր
ցորեանիդ
հովերր
վճարում
անի
ու կր պաչաէր
Ա իա—^
մ
անթօն
Ա. իսաՀաէլեան
Գաչէւակցական
կր,
՚քա—Հ
ւլտւիարաէլանօրէն
, թկ եւ իր բանա Ս տե
ւլ
—՚՛
հութիւններուն
մէք
Հ՛ս լլ՚ենասկր
•Տպք՚գ—
ափկ–^ աշուգ
մր. ՆոյՆիսէլ՝
^Գա
չնւ՚ւէլցռլ
-
թեան
տասնամ եա էլին՜» խո րաղիր
ուք
եր -
էլտլւս՚չունչ
իր քելւթուահր
"էէնչ
ոլէ՛ի
իրրեւ
՛լւ" ՛լւս
էի է՛է
րաէլան
՚լլմե՚լ
կաոոլց
ս ո վ՛ւ
ր ա էլան ին պէս , սաւլբ աոահ
քաւլցր
տաւլե ր էլրսէ , ստււ բոււլբելուի
• • . .
Հայ
Գուսան
: կարղալուի
«ցալահ
սրտին
եր -
ղերր՝» եւ ցաւելով
իրեն
Հետ , լսելււլք
ար—
տււլմ
կս՚նչր
^Ոբսկան
էսւլբեր»ին
, թ ռե —
Լ՛՛՛Լ. իրեն Հեա
իրրեւ
«ել՚էլնի
թիթեռ
,
ոբ
՛լ անձ չունի,
լեռ ու րեռ՝» ,
կ՚սր՚լ՚սլաի
Հա լբենոէս
ի րտ էլան , սլանղուքստի
ու
յ՛՛""—
էլս՚էղկ ս՝
մ օրր
մ
ւ
՛՛ս քլն ղբահ սրտա
յ՛՛ յւլ քւբ
տաղերբ
, կբ մտահենք
, թէ ինչպէ՞ ս այս
մարղբ
ղրաղահ
է ղէնքերու
էիոիստւլբէէլ
-
թեամ
ր ,
յեղավէոխա
կաննե
բու
՝,եա
էէէսՀէէաննե ր է էսնցահ , մ տահ
սլտյք՚սլւի
էլ բօչի՚ն
ներքեւ
եւ կուսակցական
ա շիւ
ս։ -
իսաՀակեանի
ղորհերր
էլւսրելի
է բամ—
նել
երեք
խումրի
•
1
Ե բ գ ե ր ՛ ֊
ՀԻ
ալո
՛իո
լ
ր ւլին
չրթնե
-
բուն Համաբ
յօրինուահ
աաւլեր
են ա —
սոնք
, ղորս րանաստեւլհ
բ
ձեւեր
է ա -
չոււ^երու
լեղուով
եւ ճաչակով,
նիւ —
թր
բեղՀանբաէղէս
սէր
եւ
րնռւթեան
պա չտամ ունք
արցոլնքոա
յւէռէ.տեսոլ
—^
թեան
մր
մ թնո
լււ րտին
մէք : Ա եր
ղբակտ–\
նութեան
պաամ ութեան
չաա
բան
չի մր–\
նար այս աաղե (՛էն , թէեւ
մ ո էլովո ւրւլ
ին
ո՛ յնքան
"իրե
լիէ , որ
էլե
լււլ՚՚ւկ ին
ամ կ
ն
աեղ,
Թիֆլի՚լէն
մինչեւ
Պոլիա
Ո՛՛վ
չէ
եբւլահ
Որսկան ախպէրՀւ ,
՚ւ
՚արդս լացէք
Հ/,
ԱլագեագՀք
եւ րաւլմա
թիւ
ա յլ
երղեր
:
Թումանեան
չատ
կբ ղնաՀաաէր
այո րս—
աեւլհաւլ
էէ
բ հ
՚ է ւ թ
իւննե
բբ , ք՚նք
եւս ներ —
չչնչման
նււյն
աղբիւբին
յաճա քսւ։ րէլ
,
Լէլ՝աբմէ
քննել
Թումանեանի
եւ
իսաՀակ
եանի
փոխաղարձ
ա։լղ եցէւ ւթե
ան պաւո
֊
մութիւնբ,
բա
յւլ ատիկա
նիւթ
մլն է որ
կբ Հետաքրքրէ
մ ա սնա
ւռ րա լ՚ա^ւ
Հ՛՛ւ յ
Եր
ւլ քւն Պ ս՛՛ոմ
" Լ
թ իւնբ ,
Գորբաակ
ն ՛լեր
-
ման
ֆոքլոբիստներէււ
թելադրանքբ
(Գււ–
ղոիսեան)
, յետէէյ
տ՚լւլս՚յին
ղարթօնքի
եւ
պայքարի
չռւնչլւ
(Գամառ
— ՚Ր՚սթիէղա)
,
մինչեւ
մեր ցեւլա
յին
էլեւլեցէլաւլ իտււլ
-
թեան
էքերարքսումբ
(կոմիաաս)
:
իսաՀակեանի
երղել՚ուն
մէք էլբ լողան
,
սաէլայն
, Հայնկաէլան
ւլղս։ յնութիւնր
,
որ
երբեմն
սանսիպլըրի
կր ղառնտյ
, եւ
Նիցչէի
անՀատապաչաութքււնբ
, որ թա
֊
թաքսուահ
է
ղ աււն ւււթ եամ բ եւ յոռետե
-
սռլթետմր
: Լեղւււն պատկերաւոր
ե ռամ–
էլռլնակ , յաճախ
թբքական
րառերուն
քո–
ւքր
Հխ
՛նռ
2
Աւանդսւթիւ ններ ՚
ԻսաՀակեան
կբ սիբէ
ֆոքլորր
, III
յսպէս
Հաւաքահ
եւ
էք
ե րամ չա կահ
է
( ինք եւս ստեւլհահ
յա -
ճաիէ) րաղմաթիւ
աոաէ^եր
եւ Հէքեաթ
-
ներ
,
(^1
՛լՀ ան րասլէս
բաբ
՛է
յա էլւսն ՚քարղ
Ա՛–
պետ
էէ
ւթե
ան
ւք
ե րարէլոլ
մր նետահ
անոնց
վբայ։
Աւնի նաեւ պատմ ոււէւհքնե բ , որւէնք
եւո
էլբ մատնեն
առակաւլբութեան
իբ
սէ–
բբ,
մուլւււիուբղին
նման
իմաստէ։։. —
թիւն
հախե
լու
արեւելեան
քօւլարէլեալ
ձեւլ։ : Այստեւլ
եւս ,ինչպէս
եբ՚լերուն
մէք
, իսաՀաէլեան
էլբ յայտնոլի
իբրեւ
հէսլրւս
լեւլ մ
ււ
ւլււ վր ւլւո էէլւսչտ \
ԼԼ
ււ է՛։
իբ
էիա
րւլ
ւււ սլե
էո էւէ
թեան
, ե րամ
չւռ
ււլթ
իւնւբ
եւ
՛ք
՛իլի "՛՛փ՛" յ
՚ " – թ ք
" – ն ր բտբձրաւլ
ււ
յն
էլամ
աւլնո լու էլւսն հաւլ ում չունին
,
ամկ նկն
խոր
՛լ՛լա յնու թիւնր
եւ ամկնկն
հանր ի -
մասաութիւնբ
կր բքսին յաճախ
խււնարՀ
իսա
լե րւււ սիրտէն
՛ււ մ իաքէն
: Ա յս ՛իար -
ղապեաութիւնր
, սբ ԺԸ • ղաբւէւ
մտռան՚լ
< < ^ԻւԴ լէ
Հիմա,
բայց
այղ
Հարցին
քնն
էւ
ւթիւնր
պւս բա՛լ ա յական
սւ յււ
յօւլ ուա–
հ քւն մկք չէ որ պիաի կաաարւււկ
ր
ւ
3֊ Մշա կուա ծ գ րա կ անութիւն
Այս ֊
աեւլ արգէն
իսաՀաէլեան
կբ թողու
մո -
ղուխւլբղր
, եւ
նիւթր
կ՝
ոլս
ումնաս
իրէ
բարձբօբէն
, Համ
աձա
յն գ րական
թ է ք ~
նիքի
պսէՀանքներուն
եւ
Հմաութեան
(էրիւտիսիօն)
թելաղրանքներւււն
: ԱբՈԼ՛
է ալա Մահարին
մէկն
է այգ աչխատու
-
թիւններէն
,
այ՛լ
ղոլւհին
ուէլւլոլահ
0—
չականի
քննաղաառւթեան
^Հարթենքլւ»
,
միշտ իրապաչտ
փա րղապեաու
թեան
էլա -
նոններով
, կր էէրիսլի անոր Հտմար
ռբ
« իրաւ
Տ
րանասաե՚լհութեան
տեսութիլ–^
նր
(ի^նչ
ղէ
չ տւս բաղ)
չաա
նիՀւսր
է
4Հ. |
չաա
աղաղոէն
, ու չի պաաչաճիլ՛
՚լբաէլան
՝
ամ
էն
կարղի
մ չա
էլո ւմնե
ր
ււ լ :
(
Զ՚լ
ուչանալ
այն
փ րիմիթի Փ
աչխաբՀաՀայեցողոլթե
-
նկն,
որ էլր վւորձէ ղղացման
ղելւաէլայէւլ
-
թիւն
մլւ •հաստատել
մտահման
վրայ)
;
Ց"՚քՀ
՚ Աւա՚լեան
, իր էլաբ՚լին
, կբ
ւլոՀա–
նայ
Նիքրլ"րնի
՚լռրհէն
բերուահ
Հմտոլ
-
թե՛ռն
մ ր
էէէ
րձանաւլ բութէէամբ
:
Այսպէս
էլամ այն։՚լկս
,
Աբու Լալա Մահարին
չու–
սէււմնասիրէէւեցալ
Հմ աութեան
րերահ
էէէնսէւլտռ նւ՚լասաով
: Բա լց
էլաաար՚ւլտհ
^էնւսւլ ւստւււթեան
Հանւլկսլ
այս ւիերաւէլսէ—
Հութ իւնր
չի
ն չանա կե բ թէ կատարեալ
է
ի ս
ււէ
Հա կեանքլ պօկմ ան , րնղ Հա էլառա
էլն
կր
մնսէ լ չա։իէուլ։սնց
լլէսպոլն :
Աւէ ր ո էլքա կան
քննաղատւււթեան
մբ Համար
անՀ րաժ ե չտ
է ուսումնասիրել
ֆիքսիօնՀւ
եւ իր պատ
մութիւնր
, արաբական
միտքր
եւ Հեղի
-
նակին
էիիլիսոէիա
յութիւնր
:
իբրեւ անհատ եւ դ է մ ք
Ի
սաՀ ակե
ան
ի
ղորհեբբ
մեհ թի՛– մբ չեն էլաղմեր : .Եթէ
չաւո
աւբտա՚լրո՚լ
մբ չէ եէլահ,
պատճառն
այն
է ռբ , նախ
կատաւլի
էլարւլացող
մլ^
էբ , Հեաեւող
մր եւրոպական
մաահման
բոլոր աբաա յա յտութ
իւննե բուն , րնղ Հան-
րապկս
ձախ
կամ
Հ
(.ծոլռ–» թեւերու
էիյւայ
Օյիտլէ
•<
Ֆրոյտ)
. երկրոբղ՝
կբ սիրէ
ան–
ղրա՚լ
–(ուագիֆ)
կեանքր
, ՚լր՚՚յցբ
,
էլամ
«Թիֆլիղեան
կլիման»
,
այս վերչին
բա–
ցատրւււթեամբ
, էլաէլնարէլեմ
«քէ քֆ՝»ին ,
որ
էլր էլաաար
՚ւլի
սե՚լանի
լիրայ էլամ նա—
ղելի
կիներու
րնկերութեան
մէի
Թք՚ֆ
-
(իղեան
ա յւլ
է(լիմ ա յէն
անցահ
են
ւլ րե թէ
է՛՛՛լ՛՛է՛ մեր
արեւել
նեււո
,
"յ
՚ ( ր ո
, լ Ա ռ ր ր
,
էսնոնք հանօթ
չեն այն
նոէիլ՚ումին,
՚("ր
ցոյց կուաան
ղբաէլանոլթեան
մչաէլներր,
վանականի
խստաէլրօն
եւ իսաբաէլկէաւլւլ
եաց
էլեանքուի,
ամէն
ի՛նչ ղոՀելոլ
Հէսմւսր ներ—
>ն չմ ան եւ ստե ղհաէէորհ ութեան
ղիցւլլ
—
Հի՛ին
Իր
ք ի չ " ՚ ք ն
Հանէէերձ , իսա
՛Հաէլեան
էլբ
մ՚նէոյ
մէէլր մեր
իւմանիթէռ
էլրոէլներկն
,
"՛՛լ՛լ
տ
լին
էլամ ցեւլային
լէւււաէլնութիւննե—
րէն
է՛ չարիքնէէրէն
անէլաիս , մար՚լր
էլ՛առ—
նէ
իրրեւ
մ
"՛ր՛լ
, ի՛՛ա
ր
ւալանե
լո
լ
Համ
տր
Աբ
ի
ս տ ո տ
է
լի ան՛ս սուն
ք՛ն
բանա ւոր բա րքե
—
բր,՛
եւ
իտէալ
տալու
Համար անոր՝
՚ւէ
"լի
էլա ատրե լութ
իւն
: Ա կք"լրէ
,ն
իոէլ՝
մ տտ
-
հ ՛ււմ
էէէի
ձախ , (Հ. Ա
.
Գա
չ^էաէլցութետն
մէչ,
ղէպի
Համայեաւիաբ
Հոսանք. • . իլ՛
րարե էլամ ութ
ք
՛ւն։
ր
հանօթ
է
ւււ յե մտեր
~
մէէւթեւսմբ,
՛լոր ց՛՛ քց էլու՚ոէսր
Հալ Հւ" —
մ ա յնէսւքէսր ե րիտասա
րւլ ութեան
Հանէլ կ պ
,
մ
ասնաւ ռրաբար
իր
պտ չտ պան
ււ ւ թ ե ան
էոաէլ աււնելաի
Ալ.
Մ
իասնիէլեէսնր)
, Աւե
աիք իսաՀաէլեան
մեր
ղ րա էլանէււ թ եան
պատմու թեան
մկչ ալ էլր մնայ
յքւչասւա
-
քչելի
միչտ
իբրեւ
խոբՀալ
րանաստեղհ
(փօէթ փանսէօր) ։
Շ
.
ՆԱՐԳՈՒՆԻ
Fonds A.R.A.M
