€6
Ա »
ԱՋ
>
ԱՆՈՆՑ ՈՐ
Ն հ Ր հ մ
ձ Ո Տ Ն Ե Տ Ս Ն
Մբրիկւ՛
"՚ւլեէք աարաւ.
ւլալւերոսն
՚/՚"ն -
քշ
•••
Այսօր
ամայի
է Հայոց
աշխարՀր
. . . ոչ
մէկ
^՛՛՛՛էէկ
"I՛
" ՚ ր ե ւ
֊ ո ւ ն ժսլաէր
, ոչ
մէկ
ոօսաէէէէէնւ
սլա րտէ
։^ե րուն
մէկ
որ երղ էր
դա րե րո
լ,Ն Հէքեաթ
ր :
Զկան
հ ե լաւն էնե րլ։ , որ
սե րո ւնղնե
րուն
ուիւալ
իրենց
հողւոյն
մէկ ղրկած՝
հայ –|
րենի
ղետերուն
մոլեղին
երղր
մեկնէին*
մեդի
ու նսր սերունղր
վա,,էին
, նոր աեն–՛
չերոէի ու Հաւաաքուէ,
չկան
հարսներր.
յուռթի
, նոր օրերով
րեռնաւոր
, ու
մա–
նուկներր՝
որոնց քաղցր
աչքերուն
մէկ՛,
աեսնէ
ինք
մեր վալԼՈւան
ե րաւ^ե ր ր • • .
ի\չ մէկ
լո յո ու օրօր • • •
Աղաւո ր սլա ռաւ
մր միա
քն աւերակնե
-
քուն վրս՛ յ նստած
մոխիրներուն
կր
ձայ–
Նէ ...
*
**
Ամայի
է մեր հոգին
ալ–
. .
Ոչ մէկ
մւղիա
որ վաղռւան
յո յս ր
ցօղէր
մեր
սւլ աւո ր որ աեր
ուն
մ էկ , ոչ մէկ
երգ
ալ օրօր
որ մեղ հին Հին փառքերուն
աւս–
նէր
,
ու մեղ ղինէր
նոր Հաւատքով
, նոր ,
չսլղծուած
երաղներոփ
, . .
Ո՚^ւր են Վարուժանն
ու Աիամանթօն
որ
մեր
ծարաւ
Արտին
մ էկ ղողթտն
գինին
կաթէ ին , ում
եղ գա րձեա
լ րեր էին
չուն^
էսննման՝
մեռած,
րայց մեծ ասւոոլածնե
-
րոլն • • - Զս՚րղս՚րեանն
ու թ՚լկաաինցին
ռր
մեր
յուսաՀատ
Հողիներուն
անղամ
մլն ալ
ճանչցնէ
ին Հա յրենի
Հ ողին , Հա յրենի կու—
րին
չթտոամւււլ
ղեւլեցկութիւնւր
• . . Աար
գիս
Մ ինասեանր
որ ժպիտով
մ ր
մ արէր
մեր
Հոգեղէն
Հողւոյն
մէկ
րուսած
սեւ
աեո
ի լքնե րր
• - ՚
Ո՞ ւ֊ր է կարօն,
որ ղաշտ կանչէր
մեղ սա
պոռնիկ
քաղաքներէն
, Երո՚.խանր՝
որ մեղ
պատմէր
խրճիթներուն
մէկ րնտկռղ
մե -
ծութիւնր
, Հրս՚նգր՝
որ մեր գարիպ
Հո -
գէնե րո՛ւն
սոււլր պոռար
ւյ>" անՀա ւաա
ու
անաա ր րե ր անց ո րղնե րուն
• • .
Ո՞
1
-ր է նքաժակր
երբ մեր
Հողիներր
այնքան պապակած
են նոր խօսքի
մր, նոբ
մխիթարութեան
մր կարօտով
, եւ
ԶօՀբա–
պր,
ոբ րէչ մր կեանք սլտտցնէբ
մեր՜սեւ,
լալկան
սբաերռւն
մէկ,
եւ աննման
Ակ -.,
նունին
, ոբպէս
ւլի քիչ մր Հաւատք
աար
մեղի,
երաղի
մր քաղցրութիւնր
սա չՀատ–
նող
ղէշեբին
մէկ,
ու քէչ մր ուժ՝
տրչա–
լոյսին սպասե
լու
• . .
Ո՞ւբ
են , ո՞ւր են կամքէն
ու
պայքարին
վաբպետներբ
> > .
Անոնք
որ մեղ ուսուց
ին ու լքեցին
գեռ
չաւաբաած
, անոնք ղորս ի ղ
"1
–բ կ՝ ո րոնենք
որպէսղի
ղան ու ՛մեղ գաբձեալ
ցոյց
տան
ուղին
մեբ կորսուած
եբաղնհրուն
, ու մեղ
ուժ
տան
նոբ Գողղոթան
մաղլցելու
:
Անպատմելի
ՇաՀրիկր,
որ կր ճղնէր
ու
կ որոտար
, ու իր իսոժաւ
ղէմքին
ու անո
ղոք
սաստին
մէկ՝
չէինք
երբեք
ճանչցած
Ա Զ Ա Տ Ա Մ Ա Ր Տ տ Ը
/ԱոՀերս տանում
են ինձ Պոլիս, «Աղա
-
աամաբա»ի
խմրաղրատոլնբ
։Հինգ
յարկով
մի
շինոլթիւն
էր, վերից
վար աչխաաան
-
քի , ղոՀողութեան
եւ
ստեղծաղործու
-
թեան
մի ատճաբ՝
եռուն
, բեղմնաւոր
եւ
անկաչկանգ
ոււլեւլնեբով
եւ ղարբեոց
, ուր
կոփւում
էին սալեր
եւ մուրճեր՝
փրձրել"՛–
Հին տախտա կնեբր
եւ նախա պաշար
ումնե–
րր,
տղիտռլթիւնն
ու ստրկութիւնր
:
ԱՀա Վռամետնբ
որ թառած
չէնքի տմե–
նավե րի յարկի
կուսակցական
րիւրո
յին
կէց իր վ՚սքբ ոենեակում
, կղային
աբագ
շարժումներով
, արծուի
ճանկեբին
նմ ա -
նող գբերռվ
գրում
է իր խայթող
ու Հեգ
նող «Առտուան
Տոմոեր^ր
կամ
ծրաղբում
է Հայկսւկան
բաբենո րոգռւմնե
րից
օղա ր -
ւե լու
կե րսլե րր
:
Աւելի
վարի
յարկբ։
Այղտեղ
էբ «Աղա–
տամ արտ%ի ոգին՝
Ո ո ՚ ֊ բ է ն Զաբղ տբեանբ
,
թերթի
տաղանգաւսբ
խմբաւլիրր,
ոբ
էր
գրչսվ
յակոգեղ
ստեղծել
օաա
րնե րի
եւ
Հայ
ժողովուրգի
մէկ խորին
յաբղանք
է
Աեբ
ի բական ութե
ւոն մէ9 ես աեսել
եմ
միայն
«Աղատամաբտ»բ
, որ իրապէս
ա–
ռակնո րգո ւմ եւ ղեկավա
րում
էր Հասա
-
րակա կան
մ իաքբ
եւ կեանքբ
:
\
Նբա
ղէմ գիմաց
շաա
յաճախ
տեսնում
\
էի
մեր ՇաՀբիկին
, որի վտիտ
կաղմր ^
սուբ
սլաքնեբի
եւ նեաեբի
մի
անսսլառ.^
պաՀեստ
էբ , որոնք
ռւղղւում
էին
ուղղա
կի նպատակին
. նտ
ի բաւա խոՀ ութիւննե
բ
չէր
սիրում
եւ
վերասլաՀութիւններ
չի
ղիտէր,
նտ սլտՀպանողտ
կաննե րի սարսա–
փբն
էր եւ պայքաբների
մէկ աննկուն,
յա
մառ
եւ տրամաբանող
յ
Նրան
կից սենե՚ակռւմն
էին
եբիտասարգ
խմրտգիրներբ՝
Գեղամ
Բարսեգեանր
,
Ա-ն , Ն • Փավւաղեանր
, Համբարձռւմեա
-
նր, յուսատու
եւ ղաղավւա րա կան
ղէմ -
քե բ , որււնք
ղի չե բ ցերեկ
ՀԱղատամ
աբ
տ»ով
էին ապրում
միայն
•
Գիմացի
սենեակումն
էր
« Աղատա
-
մարա
՝»ի սիւնն
ու ղաբկեբակր՝
ելեւմաա–
կան նախաբար
մեր
սիրելի
Հրաչր,
միշտ
մ ոլտ ուն , մի՜շա լաւատես
ել միշտ
շար
-
ժուն
:
Աւելի
վարի
յարկում
մեբ
մեղուանոցն
էբ՝
Հ– 8– Գտչնակցաթեան
ակումբբ,
ուր
Հաւաքուս
էին Հ<Աղատտմտքա»ի
^իլերր,
նբա քարոզած
գաղավւա
բնե ր ի չու֊բկ
խբմ–
րուած
երիտասաբղութիւէէր
Հինր
վ՚չրե
-
լու
եւ նոբ կեանք
սաեղծելու
րուռն
կոբո–
վով
լի։
Գետնայարկում
տեղտւորուած
էբ ղրա–
շարանոցր
եւ տսլտբանր,
որի մէկ աշխա -
աող լնկեբներբ
ձուլուած
էին
իբենցից
վեր գանուող
յարկեբի
մէկ եռացող
կեան
քի
Հեա
• • .
Ո՛– երբ երեկոյ
էր լինում , րոլոր
լուսա
ւորուած
յա րկե րում
սկսում
էր
նոր
կեանք : Նո
յն օրուա
յ Ո՝ուրքիո
յ
ամբող9
կեանքր
՛սմ փոփոէ֊ած
է ր ղանաղան
քար
- ւ
կերում
, գառնալով
քենութեան
, վիճարա–\
նոլթիէննեբի
եւ որոշումների
նիւթ,
որ - ՚.
պէս
՛լի Հետեւեալ
օրր գարբնուէբ
կեան
- ^
•րի ՚Ոկ
։
\
Այգ
տեղ
էին Զաւարեանբ
, Վաբգգէսր
, |
Աէսր՚լիսր
. . -
Այսօր
չկան
բսչսրր։
Փոթորիկր
սրբեց
ղաղափաբի
եւ ղոՀա բե բութեան
այգ
Հրա
շալի
Հանղրուանր
;
ՎԱՀԱՆ
ՓԱՓԱԶԵԱՆ
աւ,
ԹիՓլիս
մենք,
քաղցրութիւնր,
մանկան
մր
Հողին
իր ալեւոր
մաւլեբուն
տտկ,
ու տառապան–
քր իբ չլուսցո՚լ
Հսկումներուն
՚ • - Վռամ
-
ե՚ւ՚նր , որ ետ գառնա
լ , յուսաՀատիլ
ու
սպաո
իլ չէէիտցաւ
, Հրաչր,
ււր Աիսոլսի
մլչ
Հեղո ւթեամ
բ չ՛՛՛լկեց
իր իսա չբ , Ե
շթանր՝
նախտվկա՚՚ն՝
որ իբ մէ^ էր ւսմվ՚ռ՚իեր
ե -
րեք ղեղեցկոլթիւններր
մեր
կռիւին
, ղէնքր , իսօսքր , երղր
. . .
Ու միւոնե՜բր,
մ իւսնե՛՛րր,
անոնք
որ
Աաբղսլետ
, ՚Բառմէն
, Վտբգգէս
,
ՇաՀ
-
սլաղ , ՎաՀագն
, Աարւլիս , Ա ուրատ
, Զ՛ո՜
վոլչեան
, Տաղտվարեան
, Փաշա յեան , Վի
շապ եան , Գալֆայեան
կոչուեցան
. . . ՚
Ու անոնք,
Հոյլբ
կրտսերներուն
, Գեղամ
Բարսեգեանր,
Արմէն
Տո՚րեանր,
Գեղամ
Վաբղտպետբ
, Աեւսւկբ,
Զէօկիւրեաններշ
,
Լաբենցբ
, Փայլտկբ,
Համրտրձո
ւմ եան ր ,
Հայրանեանբ,
Գրիգոբ
Եսայեանբ
, Գա
-
ոապեանր,
Աբիոը , Բաբթողը,
Վանիկր
ու
գժնգակ
շարանբ
բոլոր
մոռացուածնե
-
բուն ...
Ու անոնք,
որոնց
վեբկին
^էչր
՜
՚լուեցալ
բանտին
նկուղներուն
մէկ
կամ
ղետերոլն
, ձոբերուն
խորր,
որոնք
կա
-
իսաղանին կատարէն
էՀովան
Հեգնեցին
կա՚ք ինկան՝
յուսաՀ՛աա
մաքտռումի
մր
մէկ,
աշխարՀի
սլոոնկութիւնր
անիծե
-
լով–..
Ու անոնք
ո րոնք
բնաւ
տնո^
ւն չունե
-
ցան
...
•
Բա
յց աւելի
մեծ
եղան
անոնք
ռր
բնս՚լ
անոլն
չունեցան
^ ոբովՀետեւ
ճանչցան
մեռնե
լու
գաոնութիւնր
, տ անկան քե ե լւ ո ւն
ու
մս՚Հեբուն
բոլոր
ձեւեբբ
, ու շիրիմ
մր
չունե ցան
ուր Հանգչին
ոչ էբենց
ղէւղին
՛լե րեղմանոցր՝
ռչ ապր ութերուս
Հոգինե
-
բուն
մէկ։
Աեծ
եղան
, ոբովՀետեւ
էէա
ցին
մ եռնե -
լու
տռանց
յւս րութեան
յ ո յ ս ի ,
՛տռանց
յուսա
լու թէ օր մբ անցորգ
մր կանգ
սլիւ–
տի
ա՚ւնէ
իբենց
ոսկորներուն
մօա
Հուլոո
մ բ րսելու
, առանց
յուսա
լու թէ վաղր
մէ–
"1է՚"է
ղէանայ
իրենղ
անունր
:
Գաոն
է մեռէւիլ
առսւնց
յարութեան
(ոյ–
սի , բայց
անոնք մեռան՝
ո րպէսղի
կռիււր
չտՀոլի
. . . Ա եռան առ^անց իրենց
անունր
տալու,
.— մութին
մէկ,
իրենց
Հողեվաբ–
քի
ճիչբ խեղգած
• • •
Փա* ռք անծանօթ
ղինո լո րնե բուն՝
որոնք
ինկան
լէսղթանակին
Հաւատքբ
գրկած
ի -
րենց Հոգիներու
՚քէկ
:
«ՃԱԿԱՏԱՄԱՐՏ» (1921)
«ՍեՐ ԼՍՑՒ ՊՍՏՕ)
42
աաբի արգէն
: հ՜նչ
նչանակութիւն^
ունի ,սա կայն , տարիներու
Հոլովում րղ էպ^..
քի մր Համար՝
ոբ ւ՛չ միայն
աննախլնթաց\
է Հայ ժողովուրգի
պատմութեան
մէկ
,;
*"յԼ ե՛– կ՛՛՛րելէ
է լչ՚՚ել՝
աչխարՀի
էէլտտմոլ^
թե էոն ՛ւ՛է կ։ Վարղ ՚ոնանց
նաՀ ՛ոա ակութ
իլ
նր եբէկուան
սլատմռւթիւն
չէ : Հրեանե
-
բու
« Լացի
Պ՚սաին՝»
յիշատակռւթիւնբ
գարեր
շարունակ
ա րծա
բծ ե ր է իրենց
սր~
տին
մէկ
ա առւս ոլան քին
մ որմ ոքբ ,
ոբքան
ալ րլլան
անոնք
Հին , ոբքան
ալ րլլան
օ -
տար
իրենց
ե ր ի ատ
ս ա բ գո ւթ ե ան Համ ուր
;
Ա եբ եբի տա էէ ա ր
էէ
ո ւթ ի ւնն
ալ ռր մեծ
-
ղալ
օէոաբ
Հոբիղռննեբռւ
աակ
, չունէ
իբ
աչքերոէն
մէկ
1915/
սարսափին
ախուր
9
"ԼՔԸ. ՝•
Ականկալուբ
եղած
է իր մեծ
մ՛օր պաւռ–
մ ութեան
:
Ոչ ի՛՛կ
կբց՚սԳ
է կ՚ոբղալ
սէսՀմռկեցոլ
-
ցէչ
նկէս բագբոլթ
իւննե բ բ անլուր ,
Ա
՛՛լէ -
տին,
բայց
դրօչմուս՚ծ
է իր Հուլիին
մէկ
ցեղին
անճիամւսն
ւսն^ւկելի
պատկեբր
,
իր
էքաքին
մ էկ անկիւն
մ բ տուած
է իր
գարաւս
ր մչակո
յ թ ի ն
Հ իմնայատակ
կոր -
ծանման
եւ իր սրաին
մէկ մասնիկ
մբ ու
նէ , որ կշ թռթրտյ
ամէն
Ասլրիլ
11-24/^»։
Որբերու
սեբունգբ
, ոբրանոցնեբոլ
տր -
խուր կեանքր
չէ մւէոցտծ աակաւ ին
:
Եթէ
չունի
իբ տունէն
, իր րնէոանիքէն
,
իր
ծնողքէն
Հեար բերած
յիչատակ
մբ,
ունի
սակա
յն անոնղ
սպանութեան
եւ իբ ան -
ղած
ղժոխքէն
պտտկք՚բ
մբ իբ
էոչքեբուն
խորր։
Անոնցմէ
շսւէոերուն
անունր
վերշր
տրուած
է իրենց. որուԼՀետեւ
իրենց
մայ–
բիկին
անուշ
ձա յնբ չեն լսած
որ կբ կան
չէ բ ղիրենք
պաբաէւլէն
կամ
վ՚ողոցէն
:
Ոնչ
ւլիւայի՛ն
եւ իր
մէոնրամասնութԼււն–
ներուն
՚քէկ աՀ աւո
լւ ձեւով
մ ր սլէոէոբաս
-
տուած
ծ բա՛ւի բ
մ լ ն էր որ
ղո րծա գբո
լ -
թեան գրաւ գաՀիճբ
: Երեք տէորբեբ
ուղ -
ղութեամ
ր ղլուիս
Հ անե
ղ ղա յն : Տե ւլաՀա
-
նութեամ
ր ու կաբգով^
է ր ե ք չււր,շւււրդււվ
ջնջել հայ ժողովոՆլւդը.
իբ Հոէլեբուն
վր -
բայ
. Հիմնովին
էիճէսցնել
անոր
դ արասւր
Ղքշակռյթ-ը, քաքւդելով եկեղեցի,
վանք ,
գ պրոց յ ւքաաենաղ–ա|ւան
եւ ամէն
յիշա
-
աակարան
որ կռլղար
Հինէն–
Եւ
Հետքր
չթո՚լուլ
հ ա յ ՜ւՐտաւորականոՆյւետն
ժոէլո–
վգւղի
՛ք ր սեր բ ,
լքիանղ ւսմ լնւլ.
մ իշ՛ո
կախկս/խելոլ
Համաբ
Հայուն
ողնսւՀարր
,
Ի՚^է՚Ղ^ս
ւ՚րենք
կբ սլաբծենային
սւյնքան
շնական
լրրութեամբ
:
Այս
երեքէն
ո՛՛բր
եղ՛ու անգարմանելի
•
Եթէ
իրենց
կաբեւոբոլթեան
կաբ՚լով
ուժ
ռւնենսւնք
գասաւոբելու
, պիաի
րսենք
թէ
երկրորղն
է ռր տնվերագարձ
է եւ
մեր
րոլոբ
կենսոէնւակոլթիւնւբ
ել ցեէլէոյին
տ–
ռաքինո
լթի ւննե Րր
չեն կրնար
գարւքանել
զայն։
Հայ ժողռվուրղր
կ՛՚աճի
բ՚՚լ՚՚բէն
տ–
ւելի։
Այսօբ
նորէն
"ւնինք
մօտ
չորս
մի
լիոն եբկրաղոլնգին
վրայ։
Թշնամին
չէ
կրցած
սբբել
մեզ քարտէսէն։
Մեր մտա–՛
ւոբտկանութիւնբ
իր էղտրծան^ներր
էլբնար
ՍՐՏՍՇԷՍՒ ՕՐեՐԷՆ
ւքՒՆՅեհ
ՕՐեՐն մեՐ
^է՞՚ձԳ
ք
՚ " յ ^ աւանգոլթիւնբ
թէ՝
«Աեծն
Աբ տաչէսի
մաՀուան
օրբ
բաղմաթիւ
Հա
յեր
ոււլած
են վերկ
աալ
իբենց
կեանքե
-
րուն
» ։
Այո՞;
ինչո՛՛ւ
։
Այ՛լ–
"՚նձնաւլո
Հութեան
շ ս ւ լ ՚ ժ ՚ ս ւ ւ ի թ ր
խոբ
"է՞րն
է եղած՝
՚էէպի
էսրքսւն։
Զօրե՛լ
աի
-
րակալէ
մր զրկուած
բԱալռւ
մտաՀոէլու
-
թի՞ւնր
Հոգեպէս
ակար
անձերու
մօա,
^ է
յ՚՚ւ՚լարկաւո
բութիւնբ
ն՛է յնիսկ
կամ
նաեւ
էսնձնազոհ
ութեամ
ր
Հանղի
էէէէւ ւոր
գաբձնելու
յատկոբոշ
՚լիծ՛
՛քր
ց ե ՚ լ ՚ ս յ ի ն
:
ԵԼ աբգա՞ր
է ինքնամեղաղրանքբ
մեր
ԺողոէԼուրգին
թէ
«մենք
լալ
թաղել
ղ ի -
տենք
» • • .
էքլ , վերկասլէս
, անցեալ
ղաբեբէն
ո"բն
է ժառանգ
թողած
մեղի
բաղառապէս
Հայկական
այն առածր,
ղոր կբ
յեղյեղենք
յաճախ
,
«Գնա
մեռիր
, եկուր
ււիրեմ
» :
Հեռաւոր
անցեալին
մէկ
ւքինչեւ
տնձնա–
զոՀռւթեան
ղացող
պատրասաակամու
-
թեան,
ես մեբ
օրեբուն
յ ե ղ յ ե զ ո ւ ո ւ լ
ինք -
նաբնորոշումներուն
միկեւ
կա՞յ
Հ"՚ն,լի
-
աութիւն
մր,
որ,
իրրեւ
ցեղւսյին
յատ
-
կանիշ,
երկարած
րԱայ
, կ՚սբմիբ
թելի
մր
նման,
Աբաաշէսի
օրերէն
մինչեւ
օրերր
մեր
:
Հարցո՛ւմներր
ղրի , բայց , կր
վաբանիմ
գրական պատասխան
մբ կցել անոնց
:
Այղ
՚Լարէսնքս
չի րխԼ՚ր
,
Ա
՛նչուշա
, ա՛ր
ւլա
յին ինքնուս իրոլթենէ
։
Ոչ ալ
ցեղային
«բացասական»
գԼ՚ծ
մր
Հրապարակաւ
մատնանշելու
•••
եբկչո
-
աութենէն։
Կր վաբանիմ
նաեւ ժխտական
սլսւ աա ս -
խան
մր տալ
նո
յն տ
յղ Հաբցումնե
րու՛ե ։
Ու կ^ուզեմ
աւելցնել,
ունմիկասլէս
, ոբ
նաեւ
այս վարանքս
արղիւնք
չէ
աղգային
ինքնա
սի բութեան
;
Ոբո՚ԼՀեաեւ,
այգ
ղոյ՚լ
վարտնումներ՚՚ւն
մ էկ կր գտնեմ
մեր
ժուլովոլբղի
ե՛ ւ գբա–
կան,
ե՛լ բացէ
ւկէոն կւ ,մե
ՐՐ
Մեր քիչ մր շեշտուած
ւլւլ՚՚սցողականոլ
-
թիւ՞նն
է, որ «լւսւ թա,լեթ
կուտայ
մեղի։
կամ՝
Հանգիսութեանց
, ինչսլէս
եւ
զե -
գուն
էսրտա յա յտո
ւթե անց ատակ
մեբ
իէաոնուա՞ծքբ
:
Անպա
յմ տն :
Բայց նաեւ՝
մեբ խոբ,
,ք ե բ
անչափելի
ս է րը ՛
՚լէպի
մեր «մեծ»ր
,— ինչսլէս
Ար -
ա
՚Ոչէսի
էղաբաղային
,
ռԼ
գէպի
մեր
աբժէքնեբբ
տւրլային;
Մեր
գիտակղտկան
թէ բնաղղակէոն
, րայց
Հ՚լօ՚՚ր
ցանկութիւ
նր՝
տ
յ՛լ.
«մ եծ»ե բ ր կւսմ աբժէ^ե
բ ր տես
նելու
գեռ
կենղանի
- Տ ե սնե լու
զանոնք
գ ե ռ
մեղի
Հետ;
Մեր վերեւ
: Մեր
չու֊բշ
՚
Փոյթ
ԼԷ թէ
Կր րնոբոշեմ
կողմեոէն
«րացասական»ր
եւս
այո , փո՛՛յթ
չէ
թէ
ան
ւէն ց կենղ անո
ւթե
էււն Կա յնքակւ
շե
շաոլէսծ
անտարբեր111–թիւն
մր
ցոյց
տանք՝
որքան
բուռն
թախիծ
1լ արտէսյայտենք
, երր
ա -
Կ՚ոկւք անզաբձ
կր բաժնուին
մեղմէ
;
ԱյսինքԿւ՝
էւէղտսենք
, ոբ
«մեռնիկւ
ու
. . .
սիրեԿւք
» :
Եւ
" ՛ յ ն ՚սաեն
ազւլր
«ժաժք»
կ՝ունենայ
:
Լեբ՚սն
մր
նմ ան , որուն
բնղե
րքն ե ր ո ւն ու
քլո՚լեբուն
մէկ իաովք
ւքբ կ՚՚եռ1ւեէիէր
ե ռբ
աբաա^ասլէս
կր մնար
անյէսբիբ
ու աԿւայ–
լ՚^յլ^
ազզ-բ
յանկարծ
քլր ՀբաՀրի
;
կր
սա–
սաԿւի ։ Կ բ ժա յթքե
ղնէ իր Կ՛ե բքին
Հր՛" քր -
քր,
իր սէրբ
՚ւէ՚՚ւէ
կոբսոլած
աբժ է -
Քւ1է
յարգանքի
իբ «վեբկին
էոուրքր
»
րնծա
յ ե լ ո ւ անօրիԿւտկ
իւո ովքով
մ ր,
եւ
րացառիկ
ՀաԿւ՚լիոալռ
րութեամբ
էքր :
ինչո՞վ
րացտտրել
այս
խս ո վ ք ր ,
աՀա
ՀէԱբց՚՚ւմր
, ոբռլԿւ
կ՝ու։լէի
յ ա ն ւ լ ի լ , եւ ՛ւր
կր
չ՚սբչարէ
ուղեղս
։
Ու
^Լ՚շղ
այգ պաաճառտւ
ալ , եո
վա
-
բաԿւե ւլա
յ Համ ՚սմտիլ
մեր
ւս յն
մ ե ղ՚"՚1
ր՛՛՛ն–
քԼ՚Կ՛ թէ
«մենք
լաւ
թաղել
գիտենք
» ;
ՈրովՀեաեւ,
ես կբ Հտւաւոամ
, կ ւէւղե՛ •՛մ
Հ աւա՛ո
ալ
թէ՝
ս՛ յ՛լ֊ խռովքին
Կւեբքե ւ կ՛"
յ
նաեւ
Համր
ա յ լ
իւո ր
Աւնդրադաբ ծւ1ԱԱ՚՛
մր , կամ
ղիղկ
մր : Անշուշտ՝
յապաղււ՚ծ
:
«8ետ
մաՀոլ»
;
Բս՚յց՝
անժխտելի
է :
Աեբ
թոբ
ցաւն
ու մեր խ՛՛ր դիգկբ
բ"" ՛՛՛
կա՞ն
են
ոք
մենք
լքիայն
«սղատօնենք»
այ
սօր եւս,
ո՚էեկոչելու
Հաւքար
աԿւոնք , ո -
րոնք
ղոՀերր
եղան
Համաղղային
իտէալի
Ըււել
կ՝ոլւլեմ՝
խւլճի
սլա րաք
մ ր
կաւո՛"–
բէսծ
րյյալու
Հողեւոբ
անղո
բ րութիւնր
րն
ծա
յենք
մենք
մեղի,
վէողր
վերոաին
յաԿւձ–
նո ւելով
ւս ռանձնա
սլէ ս
ու
րաց առս՛
պէս
մեր
առօրեա
յին :
Ու աէրր
Է Բ լ լ ՚ " ն ք այն
՚սնւիո խէււ բ ինե
լի
ժառաԿւ՚լին
, զոբ
թոզուցին
մեղի,
իբ
րեւ
ա ղ գ ա յին
Հոգեւո
բ էսբժէք1՚ե–լէ
եւ իբ -
րեւ
էէւղղ՛"
յին գերաւէո
յն իտէալ
:
իտէ
ալ մբ , զո ր յամառե
ղաԿւ
տեւապէս
վե՛՛ր
բոնել,
կաՀի մբ նմաԿլ , մեզ նս՚խոր
-
գոզ
սե րունւլԿ՚ե
ր բ
էււնղԿւե լով
«բնղ
ՀէէԼր ե լ
լնգ
կսւբ
» • • •
Աղաաօն՝
այո՛
՝.
Եթէ
1
ոակայ11է,
յարւլ.անքի
Հանգիսոլ
-
թիւնԿ՚երէԿէ
ետք,
ամէկլ
մէկս
մեղի
Հեա
մէսս մր պիէոի
ատնիԿւք
իաէ՚սլաոլաչաու
-
թեաԿւ,
ցեղ՚՚՚յին
արժէքներու
սլաՀպանոէ-
մ ի ԿւախտնձախԿւ՚էրութեաԿէ
, եւ զոՀարե
-
ր՛էւմ
ի ուլիէկէ աԿանց , ոբէէնց
յի շւստակր
կր
յարղենք
։
Այ՛է
Ա
՛լիին
յա բտտեւոլթիւնԿէ
է,
միայն
^
ռր կ՝իմէԱէւաաւորէ
եւ
կ՚՚աբմեւորէ
անօրի
նակ
ւլոՀարերոլթիլԿւր
, ՛լոր
«Եղեռն»
կ՝ո–
րակեԿ՚ք,
եւ որ կր էիսւստէ մեր աղղ. ղի -
տտկ
ցութիւնր
, Ժխտելով
,
մ իանէլամա
յն
մեբ
այն իԿ՚քնւսմեւլաղրանքր
թէ՝
«մենք
լալ
մեռել
թաղել
գիտենք
» . . .
ՍՕՍԵԱՏ
Տ1ԱՆ
Fonds A.R.A.M
