^8 Ա 1 Ւ Ա Զ ^
կան»
/լայ,
իննի
վրայ։
Կ՚արժէր
որ նե -
Գ"՚–Բէւնր
յանձն
առնէր
թերթաաելոլ
«Արղի
Հայ Գրականութեան»
ղ"
յղ Հա
-
աո րներր , ո րոնք նուիրուահ՝
են
՛Ս՛
Ր^էն
երեոռւն
աարուան
քնթաղքին
կաղմոլահ՜
գրողներուե։
Այղ հաառրները
(1939
եւ
1941
)
կաղմ ուաձ– են առանղ
նա իւասլս, -
շարումի,
՛առանղ
յեաին
մաքի,
կամ
ղր -
րողներռւն
քաղաքական
ղալանանքր
Հա -
ւաաաքննութեան
ենթարկելու;
Ա. Հաաո
րին
18
Հեղինակներէն
ձ.2ր
,
ի"կ /* - Հաաո
րին
35
Հեղինակներէն
2Տը էէ՚էքՔ
^ ն բա
-
ղարձակասլէս
•
Աչքի
առշեւ
ունիմ
նաեւ
«ՀսւյրեԱիք»
ամսաղրին
առածին
աաոր
աար
ինե
բան
Հաւաքածոնե
բուն
ա չխաաակիղնեբ
ր ; Աւե
լորղ
է իսօսիլ այս առթիւ
երեսուն
եւ Հինղ.
աարիներէ
ի վեր
այղ մեծ սւարբերակա
-
նին կաաարած
գերին
մասին;
Շուրշ
420
մեծաղիր
Հաաորներր
լեղուն
են գրական
,
գեղա րռւեսաական
,
բանա սաեւ^ծա կան
,
բանասիրական
, սլաամական,
կրթական
,
աղղաղրական
, քաղաք.,
թաաերական
,
ուգեղբական
, կենսաղրական
, քննաղ ա -
աական
ու գիաական
նիւթեբով
եւ յուշե
-
բով : Արգ
, առածին տասր աարիներ
ք
լ
ե -
րեք հսւրիլրէ
աւելի
ա շիւաաակիղնե
րէն
հօթ-աւնասՈՆնր
միայն
կուսակղականնեբ
են : ՛Աիւսներր
չէղ"ք
են , ինչսլէս
ինքլ՛
,
Օբ– Պէբսլէբեան
:
Այս
Հ իւանգագին
մ աա յնութեան
փ^բէ.
աալու
է - Առածին փոփո խութիւն
լչ սլէաք
է
կաաարուի
մեր Հայրենիքի
գրու^երսլ
մր–
աա յնութեան
մէ^ ;
Աենք կր գոլբգռւբանք
բ"էոր
այն գբոգ–
նեբուն
վրայ, բանասաեղծ
կամ
արձակա
գիր
1
որոնք աաղանգ
ունին
; Գբականու
-
թեան
եւ աբուեստի
կտլուածին
չեն սլաա–
կանիր կտրղախօսի
մ ր Համաձայն
ղրուտծ
բո
լո բ ա յն էշերր , որոնք
քաղաքական
,
կուստկղական
ձղտո
ւմն տ լոր
ղրա կանու
-
թիւն
մր կբ
ներկայաղնեն
Այս տեսակէտով
ղեղեղիկ
սլաակեր
մր
կր նեբկա յաղնեն
արաասաՀմանի
օրաթեր
թերն
ու սլա ր րե ր ա կանն ե բ ր , ոբոնղ
է^ե րբ
Հա յաս
տան եան
Հրատարակռւթիւննե
լ ո լ
արտատպումներով՝
Հարուստ
ենէ Ոչ
ի ~
այն
մեծարմէք
ղործերու
նոբ
Հ րատա ր <ս -
կութիւններ
կ՚ունենան
, այլեւ
Հայրենիքի
աաղանգաւոբ
գրողներուն
ոտեղծագոր
-
ծութիւնբ
վերլուծում
ի
1լ ենթարկուի
՚.
Ա
ենք
ղանա պանս ւթիւն
չենք գներ : «Առա
կաւոր , յառաշգիմ
ա՜կան»
որակումներով
գրողներ
ր արղե
լքի
աակ
չենք
առներ
:
Գժբաիոտաբար
նո
յն այս
լայնա խոՀու
-
թիւնր
չենք աեսներ
Հոն։ Վերտին
մէկ
եր
կու տարուան
մէշ է որ ալւեւմտաՀայ
գա
սական գբոէ^ե
բուն
գո րծե ր բ կր
տպսւղբր–
• ռւին , ինչ ոբ մխիթարական
վիճակի
մբ
սկղբնա
լոր
ութ
իւնր կարելի
է նկաաել
:
Ա եղաւո^ բ է ակնարկուած
«կուոսւկղու–
թիւնբ»
եթէ իր մէշ, երէկ
ինչպէո
այ -
սօբ,
կբ Համրէ
մեբ ղրակտնութեան
լա ֊
.ւագոյն
ներկայտղուղիչնեբբ
, եւ
այսօբ
ալ
կբ
ղուրղուրայ.
Հնարաւորութեան
ստՀմաններու
մէշ, ամէն
մէկուն
վբսւյ
:
Ս՜ԻՏՔ ԵԻ ԱՐՈՒԵՍՏ
« ՇԱՏ
ԵՒ ՇՈՒՏ
»
-
•
Վերշերս
Ա
. ՛ՆաՀտնղնեբու
մէշ
լոյս
տեսաւ
Տայնա
Պարրիմորի
ղիրքր
«
Շաա
ես շՈՆա » ,
Ոբ
արգէն
իսկ գաբձած
է ամ
սուան
պեսթ սելլրր^,
(ամէնէն
շաա ծախ
ուած
ղիբքբ)
եւ շարժտնկտրի
րնկերու
-
թիւն
մբ
150*000
տոլարի
փոիսաբէն
գնած
է ղիբքբ
շաբմանկաբի
վերածելու
իրա
-
ւ՛ւ ւնքր
:
Շաաեր
ղաբմ անան թերեւս
, եթէ
յայտ–
նենք ոբ այս
ղիբքր
Տ– Պարրիմորի
առա–
շին
Հբատարակոլթիլնն
ու նոյնիսկ
գբա
-
կտն առաշին
փոբձն
է ։ ինչո՞վ
բաղատրել
ուրեմն
Հեղինակին
այս մեծ
յաշողութիւ
նր
ւսռաշին
իսկ անգամէն
: Բաւա կանա .
նանք յայանելով
թէ ո՞վ է Հեւլինակր,
ո–
բո՞նղ
ղաւակն
է,
ի՞նչ
լնտանիքէ
կր
սե
րի • այս
Հարղումնեբուն
պատասխանր
չաա
րան կր լուսաբանէ
:
Տա
յնա
Հ ամ աչիսարՀ ա լին
Համբաւի
տի
րացած
ղե րասաննե
բու
լ^ւտանիքի
մր վեր
շին
չառաւիւլն
է, այմմ՝
երեսնամեայ
:
Իր
Հայրբ
յայտնի
ճոն Պարրիմորն
էր ,
ան իսօս շա րմ ան կա բ ի ամ էնէն
փա
յլուն
ու
փ՚՚՚յելուչ
աստղերէն
մէկր,
որ
տարիներ
չար ունակ
չարմանկտրի
սիր աՀա
րներուն
ոլաշաամ
ունքի
առ աբկան
է ր եղած : Տա
յ–
նայի
Հօրաքոյրբ
էթ(,լ Պաբբիմոբ
, նր -
մանապէս
տաղանգտւոբ
գերասանոլՀի
,
աարիներ
շարունակ
ամերիկեան
բեմերուն
ղարղր
րլլալէ
վերշ , շաբմանկաբի
աչ
-
խաբՀէն
ներս մուաք
գործեղ
եւ
Հակաււակ
իբ տարիքին
ռւ
անգամ՚ալուծութեան
,
մ ին չեւ
վերշերս
ալ
կ^երեւաբ
սպիաակ
պաստառին
վրայ։
ճոն եւ էթել
Պաբբի
-
մո րնեբու
ծնողքն
ալ լայտնի
գե րասաննե ր
՛Ա եղա
ւո՞ բ է քննա ղա տ ր , եթէ
կր
մ
ատ–
նանշէ
երեւո
յթներ
ու մ՛աա յնութ
իւններ
,
որոնք
չեն Հաշտուիր
երբեք արուեստի
ու
ղբականռւթեան
Հ իմնական
տար
բեր
ուն
եւ
ո կղբո ւնքնե բուն
Հեա
;
« ճանչնանք
ԱրաասաՀմանի
ղրսւկանու–
թիւնն
ու գբողնեբբ»
յօգուածս
( Յառաջ ,
27
8"ւնուար)
, թելագրութիւն
մր կլ։ խր–
տաղնէբ,
որով
կբ վեբշտղնեմ
այս
ղրու
-
թիւնր
• – ՀՀիմա
ռր Երեւանի
մէշ աբեւ
-
մտաՀայ
ւլրողնե
րոլ
մէկ Հաալնտիր
մողո–
վածւԼւն.յլբ պասքբաստուի
, ինչսլէս
քա
-
նիղս գրեղին
այս
մաւ՚ին
, կբնա՚^նք
յուսալ
որ այղ. գեղեցիկ
ու նպաաակայարմար
աշ–
խատանքին
լծոլող1ւեբր
,առանց նախտպա—
չաբումի
եւ
իստրականութեան
,
պիտի
տաս
(յռրծ
մր, որուն
մէշ
պաակեբան.ոյ
Սփիւռքի գրականութիւնը,
որ ունի իբ ե–
բեսնամեայ
պատմութիւնր
, ամէն աեսա
֊
կէաով
կաղղռւբի
չ ու
մ իսիթա բական
: Եւ
թող
աբձանաղրէ
նաեւ
թէ մեր գրագէտ
-
ներբ կ՝արտագրեն
, կր տքնին
ու կբ
մա–
չին խիսա աննպաստ
սլայմսւննեբու
մէ9 ,
առանց պետական
օմանգակութետն
եւ
մեկենասներու
քաշալերանքին
» ;
՜ ՄԿՐՏԻՋ
ՊԱՐԱԱՄԵԱՆ
էին
, Հեաեւարաբ
ղրեթէ բնական
բան մլն
էր ոբ այսքան
տաղանղաւոր
լնտանիքի
մր
չառալիղր
^ Տա
յնա
Պաբբիմոբ
,ժառանղած
ՐԱար իր
ղերգտստտնին
գեբասանական
Բ՚՚Լ՚՚Բ
չնորՀքներբ։
Արլլտրեւ
, Տայնա,
իր
շաա եբիտասարգ
աարիքէն
, արղէն
ի"Կ
սկսած
էբ անուն
Հանել
որպէս
շնորՀալի
գեբասանոլՀի
ել չափաղանղ
փայլուն
ա -
ոլաղայ
մր կր իսռստտնաբ
րլլա՛ յ իր բնտ–
ա ՚ ՚ ւ ր
ձիբքեբուն
, րԱա՛ յ Պաբրիմ ո րհե
րոէ
բնաանիքին
վայելած
Համակրութեան
ու
Համբւռւին
շնորՀիլ
.
Հե ռաաեսիլբ
նոր էր ^կսած
էոաբածուիլ
Մ– ՆաՀանէլնեբոլ
մէշ, եբբ Տայնա
ձեռքէ
ձեռք
կր խլոլէբ
«փոքր պաոաառ»ին
Հա -
մաբ գերեբ
կաաէսբելու
խնգրանքով
: Ե ՝
բիտաոաբգ
էք
^
ւլեւլեղիկ.
Հարուստ,
Համբաւի
աէր,
մեծամեծ
յաշալութիւն
-
ներոլ
ւլառիվեբի
մբ վրայ .
^"՚ձ՚յ
յաշողութ
իւննե
բու
անիւր
յան -
կարծ կանգ առաւ գառնալէ
- իրմռվ
Հե -
աաքբքրուուլնեբբ
ղաբմ անքով տեսան
, որ
այլեւս
րեմ չի բարձրանար
,
Հեռատեոիլէն
չերեւար
: Զանաղան
լուրեր
շբշւսն
Բ^՚^Լ
սկսան
իր
մ ասին
. քանի
մ ր անղ ամ
ա
-
, մուսնացալ
ու տմուսնալուծուեցաւ
, իւ -
բաքանչիւր
անգամին
բան
մր կորսնղնե
-
լով
իր տաղանգէն
,
Հմ ա յքէն
ու ե րիտա
-
սարղութենէն
, ել օբ մլն ալ
յանկարծ^
րո
լռ րովին
չքա
ղալ
Հրա պարակէն
:
Այ"
անՀեատղումբ
տեւեց
մինչեւ
վերշերս
,^
երր
Տայնա
Պաբբիմոբ
Հրապարակ
Հանեց
իր
՚ւՒրՔԸ՝
«^Աւտ եւ շուա» :
ճիչղն
րսելով
ղիրքր
ղրի առնուած
է ո՛—՚
բիշ
մէկու
մր կողմէ՝
բստ
Տայնւսյի
րե -
բանաց
ի սլատմ ածին
ու. ղուցմ ո ւնքնե բոէն :
Ուրեմն,
«Շաա հւ շուա»/»
Պարրիմոբ
-
ներու
վե րշին
ներ կւս յացռւց
չին
ինքնա
-
կենսաէլբութիւնն
է : Երեսնամեայ
կնոշ
մր
յոլչեբր
այնքան
ալ մեծ
Հետաքրքլէու–
թիւն
կրնային
չառթել,
ի Հարկէ–
ՈէՍ -
կա
յն Տա
յնա
յի պաբէսւլ տն
աարբե ր
է •
նախ՝
երեսուն
տարեկանին
յ իսո
ւնր
ան -
ցած
կնոշ մր երեւոյթն
ունի,
ոբովՀետեւ
իր
էսնՀ ետացմ տն ամ բողշ
չր կանին
իոք ՚–
ղինք տուած
էր ղինեմ ռ լութեան
, ու
իր
գրքին
մէշ, այս մոլութեան
գէմ
պայքւս
-
բելռւ
անկարող
կնւ՚շ մր զգացած
բո/որ
յ"յղերր
անկեղծ
եւ Հարաղաա
ղի^^Ր՛՛վ
ԿԸ
նկէորաւլրէ
: Գիրքր » մարգկային
Հուլեկան
չա բ չա բանքի
մր նկաբաղ
րութ ենէն
ղատ
,
ուրիշ չաՀեկանութիւն
մրն
ալ
ւ^^՚ի
յնա
անտիպ
յուչե բ
կ ր պատմ է իր Հօր
ու Հօրաքրոշ՝
ճոն եւ էթել
Պաբրիմորնե
-
րու
կեէսնքէն
, ինչսլէս
նաեւ
գբուտգնեբ
Ամ ե բիկաղի
ու
մ իշտ
ւլղ ա յին
մ ե ծաւլ ո լն
գե րասաննե
բու
,
Հ ե ւլինա էլեե րո
ւ ,
արուես–
աաղէտներու
մասին , ռրոնց յաճախ
կր
Հանգիպէր
իր ծնուլներոլն
տան
մէ^ :
«Շատ եւ շուտ»/
մէշ նկաբաղ րուած
է
թէ ինչ էՐո լութիւննե
բ , տխրութիւննե
ր
ու.
ողրերզութիւններ
թէուլնուած
են շւորմա
-
նկարի
եւ բեմական
կեանքի
ւէա յլուն
ու
արաաքՍապէս
Հմայիչ
երեւոյթին
եաին
,
եւ անղոււք մբ եւո կր էիաոտ՚ուի
թէ
«ամէն
փայլուն
իր ոսկի
չէ»
ւ
^
ՀԱՅԱԱՏԱՆԵԱՆ
ԳՐԱԿԱՆՈՒԹԻՒՆ
*
Չգիաէի վարդն ինչու է ոսշ բայցւուս"՝
ճամբայ աալով մանուշակին, մեիւակին,
Վարդի սիրուց շատ էլւ սոխակն արտաււ–
ւում ,
Ու վարդն աեա ուգեց փորձել սոխակին :
Ծաղիկներին մէկ-մէկ աշ|սալւե ուդարկեց ,
Տեսնեմ, ասաց, իմ սիրածը ձհգ կ՚ե|ւ -
գի՞...
ԵԼ ձնծաղիկն ամէնից շուա յայտնուեց,
Բայց չտեսաւ ստուերն անգամ սոխակի •
Վարդը Ժպտաց . . .լքսւնուշակին ուզաբկեց ,
Ինքը մնա^ կոկոնի մէջ թաղնուած.
Մանուշակն էլ ըացուեց, վշտ^ից թառա -
մեց.
Ու վարդասէր սոխակն էլի լուռ մնաց :
Վարդը բսլոը ծաղիկներին ուղարկեց , |
Ու երբ վշտից սոխակն էլի լռւււ մնաց ,
Խնդութիւնից վարդի սրտիկը գարկեց ,
Արաի ցարկից բացուեց վարդը ու Ժրպ -
տաց
• . • :
8ՈՎՀԱՆՆԷԱ
ՇԻՐԱՋ
ԻՄԱԱՏՈՒԹԻՒՆ
Մ • ՆաՀանղնե
րբ ղտնուած
միշոցին
,
ւրա
ղր
ուլ
մ ր Հետաքրքբ
ւււեղտլ
Ա է չէ է "՛Ը.
Աէն
- Փիէււի
ընաանեկան
կեանքով
:
Ամ ուսնական
ե բշան կռ ւթ
ի ւն ր , պա
-
տասխանեց
Համբաւաւոր
գրագէաբ
, եբ -
կու
Հո
ւլի ուի էսռանձ
իւն եգա
ծի
չա փ ե բշա -
նիկ
րլլա լուն
մէշ կր կայանալ
:
ԱԻՐՏ
ԵՒ
ՄԻՏԲ
Թոռնթլն
Աւայլարր
, ամերիկէսցի
թտ
-
աեբագիրր
, որ ղա րձեա
լ Փարիղ
է եկած
,
մաքի
յատ կութիւննե
բէն
աւելի
կր նախ
-
լնարէ
սրտի յաւռկո
ւթ իւ^ւնե բ ր : Ա յս վեբ–
շիններր,
կ՚բսէ
ան, յէոճաիւ առիթ
կուաան
նախէսնձի
, իոկ աո.ա շիններր
բաբ եկա
մնեբ
միայն
չաՀիլ կուտան
•
X
Փարիղի
անւլլիա կան մեծ գբա տան
մր
ղ ուց
ալի եղկին
մ էշ գրուած
է Հանրի
Թր–
րոլա
յայի
վեբշին
վէպր
Մեղմ եւ բՈԼ–
ռըն էլիցապէր– :
Անգլիացի
ղոյղ. մր կբ մտնէ
գրաաունէն
ներս
եւ կր պոռա
յ
մ արգուն
երեսին .
• իէ՛նչպէս
կր Համարձակիք
ցուցագբել
նման անբարոյական
գիրք
մր։ Նորին
Վե–
Հափառութիէնր
ոչ մեղմ
է եւ ոչ ալ
բու–
ռբն
. ան թագոլՀի
է. ոչ աւելի,
ռչ պա
-
կաս :
X
Այ" օրերուս
, Աոսկոււսյի
մէշ
մեծ
աղմուկ
կր Հանէ
65
էքնռղ
՛լի՛րք մբ– •լրա
տուներու
առշեւ
Ժողովռլրգր
պոչ
կր
բռնէ
:
Բնական
է , որովՀետեւ
Հատորր
կբ
կոչուի
«Կենցաւլագիտութիւն»
•
«ՑԱՌԱՋ»Ի
ԹԵՐԹՕՆԸ
(28)
ԳԼՈՒԽ
է–
ՀՌԻՓԱԻՄԷ
ՏԻԿԻՆ
-
Այգ
Ի
^ւ
է^ Խոսբով,
ի՛՛նչ կր նշա
նակէ քու ետ գառնալգ
, րսաւ
Տիկինր
բազմոցէն
ելնելռվ
;
I
Նայէ , Տիկին
, տես
,
սլաաասիոանեղ
Խոսբով:
Եւ իրօք
տիկինն
ալ ապուշ
մնաց տես
նելով
Արծրունեաց
սլատանղներբ,
որ
պուարթեբես
մէկիկ
մէկիկ
նեբս կր մրա–
նէին
իրենց
յարղանքշ
մատուցանելու
մեծ
Տիկնոշ^ւ
Արծրունեաց
•
Այ"
/ ՞ ^ Հ 4 .
"՛յ". ի՞նչ յեաաղարձ
է ,
կ՚բսէբ
Տի՛կինր
ղայրացեալ,
այսսլէս
ղուք
մեղ
կր իստբէք
. ձեբ փաիսուստր
էէ՛^Ք ի ՜
մանտր
թէ Ոոաիկտնր
խտրել
չէ ,
"՛յԼ
ղմեղ :
^ " ՚ յ ց
էէ՛ւ Տիկին,
Ոսաիկանր՝
ձեղի
•օրեր՝
ինքն է լ եւ բ"լ"բ
իր զօրքն
էլ չկան,
կոաո րուե ցան
ամէնքն
է լ :
— Ւ՞^չ կ՝Ր"էք–
"՞՛Լք էին այղ
յիմար
• ղո
բծ ռ ՛լո
լ թ ի ւննն
լ^ւ ռ ւլ^ւ ե րն
:
Աասունցիք
:
Աասոլնցի՚^ք
;
Այ" , Աասո
ւնց
իք
իր ե նց
ղ լու
իոր
Յով
-
5՛ ՛Տք
ունենալով
եկան
Աուշ
կոխեցին
, Ա–
րաբնեբր
բոլոր
Կ՚"Րղեցին
, Եո՚սուֆ
Աս
֊
տիկս՚նն
սպաննեցին
, մեզ է լ
ազաաեցին
ել
իրենք
ւլնացին
Ա. կաբասլեաի
վրայ
յարձակող
իսումբին
գէմ
:
֊
Յովնանէն
զատ
ուրիշ
՚լէ՚՚ւխ
էկա՞բ
՛ս յս Ա ՚սսնցւոց
;
Գոլբ՚լէն
իշխանն
է լ միատեղ
էր
,
բայց
նա չէբ
Հրամայեր
:
Գուրգէ՞ն
, Աբծբունի՛՛ն
, ի՞մ ազաս ,
նտ՛^ ա յգպի՚ւի
յիմ ա րութիւն
րրաւ
:
-
Ռչ, Տիկին,
մեբ Գուրղէն
իշխանր
չէբ
- " ՚ ֊ ր ի չ Գուրղէն
մբն էբ սա :
Աենք
ղինք չէինք աեսած,
բ՛ո
յց ո՛" է լ
Աբծբունի
Կ
-
ԵԼ
ա յս խօսքե
բն
սլաւոանիքր
՛սմ
էնքր
մէկաեղ
կր ղրուցէին
, իսկ Տիկինր,
որ
՚լունատեալ
եւ մինչեւ
Հիմա
կանղնած
^ԻՐՔ"Վ կր ի՚օոէլ՛ , նսւո՚սւ
իբրեւ
յողնած
,
իրրեւ
թէ ինքնիրեն՝
«Տէր Աստուած
, աս
ինչ
իստոնտկ՚ււթիւն
է , աս
ինչ շ՚իոթու
-
թիւն
է , կ^լ սէ ր , եւ ե րիտա
սս։ րղաց
մէ -
կուն
ակնս՚ր1լ
բնելով
,
^րԻ՚է՚՚Ր
ԻչԼ՛""^
^ մօ՚ո
եկ եւ ՛լ՛ււ
մ Լւ -
այն պաաասխանէ
, բսաւ : Ո՛՛ւի
է
"՚յԳ
Գուր՚լէ
Կւ Արծ բունին
, կրցա" ք
իմ անալ
•
^– Ա.յո , Տիկին
, ոլտտաոի՚՚ռնե
՛լ ոլտաա–
,
նի իշխանր
, ես իր ծաոո՚յին
Հ՚՚՚րցի,
իմա –;
ցա
ք թէ նոր կր Հասնէ ր Յունաց
երկբէն
, ՚
թէ ինք Աբծբունի
է Հօր կռղմէ,
Մամի -՝.
կոնեսւՆ
մօր կողմէ
. ղեղեղիկ
, պարթեւ
,
սեւ
ս՚շք,
սե՛
րնքուի,
սեւ մորուք,
քսս՚նբ
\
Հինղ - երեսուն տաբու երիաասարգ
մրն
I
է, թէ Կոսսւանղնու
Պոլիսի
կո՛ յս լւբ
աս
տ՚լա՚ն
շատ
կր սիրէ
ե՛լեր իր
քւսշութետնց
Համար , ել թէ
իբեն
եբկիբ
էլ տուել
է ,
եւ թէ
ա՚լշիկ
է լ ուղեր
է տալ,
ր՚սյց
սա
թո՚լե ր ամ էն
բան
,
•» իմ ա Հա յրենիք
կր
գառնայ
:
- Առրա
Հօր անունր
իմաղս՚՞բ
:
Այ"
^ Տիկին,
Ապոլպէլճի
մբ աղայ
է
եղեր
:
—- Ա"
՛ւ ե՛լե ցիկ պարա՚լաներուն
՚քէշ մի
այն
այս կր պակսէր,
բսաԼ
Տիկի՛նր ցաւա
գին՝
Խ՚՚սբովի
գառնալով
• Այս
Գուրգէն
Հետբ
զօրք է լ ունէ՛իր
Ոչ,
Տի՛կի՛ն
, երկու
թիկն՚ս՚ղաՀ
երի–
տասարգ
եւ ծառայ
մբ։
Աասունցիք
իրեն կբ Հնաղանղէի՚^ն
;
Ոչէ Տիկին,
սա ել ոչ ղործ
ուլւււթեան
մէշ
ի
նուե
յ
՛ ո ՛ ։
սու
Տ՛
եւ
բա
ղ իւ
8 " ՛Լ ն ա ն է
մարղոլ
Հետ
նաեւ
չխօսեցաւ։
Մէկ
օր մր
միալն
մեւլ Հեա ճաՆապտ
րՀ ո րղե
ղ ,
Հազիւ
թէ
՚ ^ է կ երկու
խօսք
մեղի
րսաւ
;
Իոկ
եբկրորղ
տոաւօաուն
, բարի
լ՚՚յս
մր մի -
այն
Ասա։ , եւ ձին քշեղ
՚լնտց
. մենք կար
գէինք
թէ
ղինք
նորէն
՚ղիտի
ղ ՚ռնէինք
,
ի՛ոկ ն՛ո անՀե տ ե ՛քե ր էր , մ իայն
ւլ ի չե ր ՛քր
Ո՚՚ատն
Հ ՚ոնղ չե ր էր :
Լաւ,
իմ՚՚՚ց՚ոյ
, դնացէք
Հւսնղչեցէք,
աղաք,
բսալ
Տիկինր։
Եւ երբ
ամէնքր
ղնացին
, տես
, Խոսբով
, մարղս
Հիմա
ի՞նչ
րնէ. մենք ինչ րանէ ոբ կր վ.ոխէ
ինք
աՀա
" ՛ յ ն կա՛ռա րուեցալ
, մեբ վերշր
Հիմա
ո՛՛ւր պիաի
երթայ,
Աստուած
միայն
գէ
-
աէ : Աա
մ իկո ցիս
Աոլուպէլճի
աւլան
է լ
մ է շ՛ռ
եղ
ե լնե
^1
միթէ Ասաուծո
յ սլատ
իմն
չէ՞
: Ես այնչափ
ա՚լաչեցի
իչխանին
որ
խնայէ
այգ
մ ո՛րգու
կենաց , իրեն աղգա
-
կիցն
ու արենակիցն
էբ. բայ^
կնոշ
խօսք
ինչ
նչանակութիւն
ունի , կնոշ խելք
ո՜ բ
բ՚ոնի
1լբ Հասնի.
մարղուն
արիւէւբ
թափեց
անխիղշ
, ել անիրաւութիւն
ան իրա
լոլ
-
թեան
վրայ
աւելցնելով
իմ որ՚լիս Աշոտ
,
Հօրլ– րոշորղելով,
որբ տղուն
մառանւլռլ–
թիւնր
բո
լո բովին
յա՛ի շտակեց
:
Հիմ ա իմ
միտքս
շփոթեցաւ.
եթէ
այգ
Գուրղէն
ե -
րիտ՚՚՚սս՚րգ,
պաաերաղմ
ի մէշ մեծացած
,
որ ՛քի՛ո յն Հանգիստաես
ե՛լե բ է կոտո
րա–
ծին,
միթէ
արարին
գործիք
սլիտի
չ/ինի՞
մեղ
ղէմ։
Արւլա ր
ղ աւա ճան
՛ք ր՝
իլ՛ աւա
-
բ՚սր
մ աանի
չ
՛ք ր ՛քեւլի կբ պակսէր
, փառք
Ասաուծո
յ նա էլ ՚լտնուեղաւ
-
֊ – Ե՞նչ
կ՚բսես.
Տիկին,
վերշապէս
,
"I
յ՛լ եր ի՛"""""
րղ ր Աբծբունի
արիւն
անի
եբակաց
մէշ. այղսլիսի
անղ՚լ ամ ո ւթիւն
չի
կրնար
րնել
:
ինչ
յի՚ք՚"Ր
ի՚օսք
՚1Բ"՚֊ցԻբ
•> Խոսբով
,
"՛յգ
խօսքգ
՛լիս աւելի
կբ վախցնէ
Հին յի–
I
ա ա ա կնեբ
մի՚ոքս
րերելով
: Աեծն
Նեբ -
սէսի մամանակակից
մատնիչ,
ուրացոզ,
գաւաճան
•Մերում՜անբ
մոռցա՛՛ր՝
Բաւլբա—
տունի Ասպետին
շամփուրով
սլոակոլած
սատկեցաւ
;
ԿԵՐԵՆՈ
(Շաբ
.)
Fonds A.R.A.M
