<1
*8
Ա»ԱX>
.^անի
մը դիհերով
ներկայացնէ
սէ -
յ.սւնիկ
կս.
Ք">ւր Լ լ նսաա^է իր
թոռներուն
մւշաեղր կ^ չարայարէ.
Ա<ա
նա/սչոլն
թեւերով,
կարմրա -
գոյն
կաոլցով ու ա ո
(/>
իկնե ր ով
կա
սչ ա ա -
լուն
թոչունր, որ կ՝երգէ
անխոնչ
հագա^
Գ"վ
) կ՝երւչՀ ամրան առաւօաեան
շաւլե ու
Հ՛՛՛Ա՛
^ Խաղիկներուն
ղեղն ու րոյրր
, եւ
միամաօրէն
կը թաոի
օձերու
րո
յնին
մօա
• . . յ
յյէսօրուան
աապն է • ա յգ պա -
Հեըուն
օձերր կըյրաեսեն
րոլոր
անմիտ
ել անմեղունակ
թե ւաւո
րնե ր ր ;
Ել
մեհ՜ մայրիկշ
դարձեալ
քանի
մը գի–
ձ-երով սպիտակ
թուղթին
անկիւնը
մողէ–
Ղաւլոյն
օձ մր կընկտրէ որ պաղ եւ ան.
վւայլ
նայուահքը
սեւեռաքէ է
անղիաակ
•կաքաւին...;
ք՝այց
սլաՀը
մասնաւորա–
պէս բախաաւոր
է.. ՚Լաչաղր
(այսպէս
կ՝անուանէ
ինքզինքը Վ. Ա. իր պատ -
–մոլաքէքներսւե
մէ9) Հրացանր
ուսին
Հոն
–կը
յայանուի
եւ կայձ ակի
արագութեսքմբ
՜նշան կ՝աո.նէ եւ աեւլն ու տեղը կը^աիւ -
,ջ՚"էսէ
օձին
՚լլո՚֊/՚՚ւչ
• • • ։
Պգաիկներ
ր
ուր ախ
են , ցնծութեան
ա -
•.է1՚Ք
՚^Ը.
ող՚՚՚չ՚՚՚ն
է անոնց պայէէառ
նայ -
.էւլաէէքը
;
<ձԿեցցէ Վաչագր^ կը բացագան
չեն
է Ա՛լ աղաաուաձ՜ է սիրունիկ
կաքա -
՝՜*–էԿԱ.՝ նախչուն
թեւերով,
կարմիր
կտու–
^ով ու աոտիկներով
Հէքեաթի
թոչունը
:
ինչպէս
միշս՛ , Հէքեաթներբ
իրենց
Հե–
բոսները
ունին
:
Գերմարգ
մ լ ^ է ան
,
եւ
֊անկարելի
Հրաշքներու
ընգոլնակ
, որ մէկ
Հաբոլահ՜ով
կր վերցնէ
չաբիքր
, կը փչրէ
բռնութիւնն
ու շղթան
, կըբառնա
յ Հա -
^աէէանքն
ու սովը , թ շո լա ռո ւթ է ւնն ու
֊ք՚"՚ւ31՛
՚՛
Ան կը ս ա ե ւլհ՜է Հացի առտտութիւ
նը ե ւ
֊ազաաութեան
տբեզտկը
;
Աակայն
մեՆ մայբիկը
իբ Հիւսան
Հէք
եաթներուն
Հերոսները
կ՝առնէ
մեր
յեղա–
վւ՚՚խական
տիպարներէն
;
Ամէնէն
ծանօթ եւ գասական
Հէքեաթը
ձմ բան տխուր ա յս
օրերուն
գ ՚" յլի մա -
–սին
է ։
Տակաւին
վերտերս
ՀՀՅառաի,
Հրատարակեեց
ձ"""
Հե տաքրքրա
շա
րժ–
պաամուանք
մը Հա յասաանի
գրականու–
թենէն՝
ՀՀթէ ինչպէս պապս
գայլ
մը րըռ–
նեց^ : ^ինաղաշարժ
այս
պատմոլաէքքը
.մեծ
մայրիկին
Հէքեաթներուն
մէչ մաալ.
֊յզղ՚ոիկնեըվլ
Հիացան
մեն
Հայրիկի
Հնա -
^ամ տութեան
եւ քաջասրտութեան
վբա
յ
•ել քանի^ քանի՛
անդամնե ր կրԿ^ե
լ աը -
լին
,
(քեծ– մայբիկը
զիտէ պատմած^ր
՛լո՛ր -
.ձընել Հաճելէ ելօգաակաբ
• Ե՛լած է ու -
սուցէչ,
գասէսխօսան
է Գ՚եղեցիկը,
/՝ա -
յ՛էն ու ճշմարիաը եւ կըդրոշմէ
իր թոռ–
նեբուն
մ աաղաշ
ե րե ւա կա
յո ւթ եան
ը քէ^ :
ինչպէս
ըսի
I
ձիւն
ձմրան այս
օրերուն
մեն
մայբիկը
շբջապատոլան
է իր սիր"՛–
սուն
թոռներով
, որոնց մէ^իր
յ՚ոաուկ
յոեղն
ունէ
քաղցր
"՚Հքերով
Բռւբուլբ որ
կ՝առաջարկէ
\)՝նունղէ
գէշերուան
հԶԷլ ֊
՚նաշատ
գէւղէն
Հէքեաթը»
պատմել ֊.
Մերժում
չկ՚"յ
•• Բուբուչր էր ամենա -
սէըելէ
թոռնուՀէն
է որ այս Հէքաթը կը
սիրէ,
որովՀեաեւ
կր
սէրէ
Հեէ՚ոսԸ՝
* • • « Զէւնապտա
օրուան
մը
էբէկունն
է Որ աէւրոլթեամբ
կ՚է՚^նէ
գէււլէն
վյլ -
րայ
. . . : Ալրաէսոլթեան
ձայն եւ
աղմուկ
է Կ ՚ " յ
I
որովՀեաեւ
բոլոբն ալ գէտեն թէ
՚է1"–՚Լէ
պ՚ոչաբուան
է գայլերով.
• • բոլո–
• րին գէմքը
տրտում է . ոչ կաղանգի
ծա՛ւ
՛՛չ եբղ.––. գոմերէն ոչ մէկ կենդանի
շո՛ր–
ժում
. միայն
դայլերու
ռռնոցն ու կաղ -
կանձէլնբ կլ լսուի
. . . . Գայլերը
՚լք՚ՐՔ
են
բռներ
եգեւիննեբու
անտառէն
մէ^
,
օրերէ է վեր անօթէ՝
մ աագէբ են
յա բ՝–
ձտ կէ
լ ւլոմ ե րո
ւն վբա
յ ո ւր պաՀ ո լան
են
սպիտակ
գառներ
, սեւուկ
ուլէկնԼ
բ :
<Տ.Գէշե ր ը կը Հասնի
մութ եւ
ցուրտ :
Գայլերը
օղակ
կազմեր եւ գի՚-՚Լը
մեոե
լ՛ոյին
լոութեան
մէ^ են
դրեր։
«Ի՜նչ
ալբեր գութ
իլն
մանուկներուն
Համար
որոնք
կը սսլասէին
գարաւոր
Ն"Ր
Տարիին ել ներուկ
^քնունգ
Պապային
:
Բոլոբն ալ սարսավ,
ունին
տրիւնարբու
ւլա
յ լեր
էն
որոնց
կատաղի
աչքերը
կր
վւա յլւէլին
խալարէն
մէջ :
^3 անկարն
Հրեւլէն
ձէաւոբի
մը գոփէււ–
նը կը լսուի
երգիքներոլ
վրայ։
ՀԵղունգէն
մինչեւ
գլոլխր
ւլվւն ուած՜
կտրիճ
մ՝լ^ է
՚լէն ու զար գով եւ կը փէէ
վ՚ո՚Լը
"բուն
արձագանգբ
կը լսեն
լեռնէ
լեռ
, ձոբէ ձոր , անտառէ անտառ
. • . սուր
ել Հրացան
ունէ ան, եբկու^^ ալ կը փայ
լէն եւ կը կայծ^կլաեն
մթութեան
մէջ.՛.։
ՀհԱննմ ան
զէնուո
րը կրակէ
աչքեր
ունէ
ել մէկ նա յուան՜քով կը տեսնէ
գա
յլերու
վոՀմակը եւ կ՚առնէ էբ անսխալ
նչաՆը
,
պը՜ մ , պըմ 1լարձագանգէ
Հբացանը
,
գնգա1րւեբը կը Հտսնէն եւ կը ծ^ակն^կեն
գայլերու
կուրծ՛,^ ու ՚էէուխը
• • •
կ՝իյնան
գազանները եւ մաս մ՚լ^ ալ կը
փախչի
Հեւն է Հեւ;
ծ՜աղի առտուան
բաբէ
արեւը , ա -
զատուան
են գէււլ^ւ ու գոմերը
,
գուբս
ւլ^ելյեն
մեն՛ ու սլզտիկ եւ կը
տեսնեն
սպաննուան՜
ւլայլեր եւ մ՚որգագայլեր
. . . :
— ՚՚՞^՚Հ
է ՚^՚"րգ""է՚"յլււ–>
Կը
^՚"բցնէ
Բոլրուլր։
Մեծ– մայբիկը
կ,շ բացատրէ եւ
կը չարունակէ
,
^՞՚Հ
՚ " յ " Հրեղէն
ձիաւոբը որ դէւ–
գյին րերտլ
է^նունգի եւ Ամ անորէ
ոլրա ֊
խութէւն
:
,
իսօն է , կը բացագանչեն
մտացի
Բուբուլը եւ
եղբայրները։
Շուտով
նամակ
՚լրէ , մէմէ , ՂՐէ ^՚՜
սո յէն եւ ՛ըսէ թէ մենք
կ՝ուղենք
՚էէնքը
աեսնե
լ եւ Համ բուրել.
• - թող դո՛յ՝ ՝
•
կք՛
յանձնարարեն
տգաքր ;
Տե
տոյ
1լ աւելցնեն.
վՎտչագն ալ թող
՚լ֊ո՚յ
1
կըոէրենք
երկուքն
ալ , . . գուն
ար
դէն
կ՝րսես որ Վաչակչ,
իոոյի
պղտիկ
եղ
բայրն է» :
Թաէսնոտ ամպ մր կր մթագնէ
մեն՜ մայ–
րէկին
կնճռոտ
ճտկատբ։
Կը գիտէ իր
վառվռուն
եւ կրակոտ
պգտիէ^ւերր
որւ՜նք
անզ իաակ
աշխարՀի
ն՜ով գառնութհտն
ե ւ
անասելի
անարգաըոլթեան
,
իրենց
։ւրտու
՛լին րաղձան^ւերը
էլաբտա
յա յաեն •
Այո
,
կր պատասխանէ
Հառաչտն -
քով • Օր մ բ թերեւս
կուգա
յ Վաչագը
,
բայց
իսօն
ոչ : Ան աստղ
մը եղան
է ,
Կ՚ելլէ
ղիշերներր
լուսցնելու
Համար ար–
Ց Ի Ր Ո հ Ց Ս Ն
Յ Ո հ Շ Ե Ր
*
Տարեվեբչի
օրերն
յար ու նման
են գա
լիք
օրերուն
, բայց
\քՈր Տարլոյն
առա -
ջին
օրը նոր չրջանի
մը մէջ մտան– շԱա -
լու պատրանքը
կուաայ : Ամէն բան անց
եալէն՝
աւելի
կենգանի
ըլլալ կշ թուի
,
վէչ՚ոը
աւելի
խորուեկ եւ տաբաամ
Լոյ–
սեբը
աւելի
վւայլաէ^ացայտ
յ
Ց էշատակնե
ր վերապբելոլ
բաղձանքը
սլտամ աղիրքեր
գրել
տուաւ
ղանազան
Հա յրենակիցնե
րու տե ւլա կան
Բ՚՚՚Ր քե բու
յ
մշակոյթէ
մասին,
բայց ոչ ոք պէտէ գրէ
"՛յն
քա՛լաքէն
վբայ ոբ ատհնօք
Պ"լ1՚ս կՐ
կոչուէր եւ այժմ
ենթաըկուան
է Հոգե -
վէոխական
վէճակի
մը ;
Պ ՛՛լո ական
իւրաքանչիւր
արու արձան
իր
ուրոյն
Հողեբանութիւնը
գրոշման՜ էր Հայ
զանգուաննեբուն
՚իրայ • Ոսկեղջէււրէւ ա -
փերուն
բնակէչը բան մը կը յէչեցնէր
Հէն
բէլգանգական
շրջանէն :
է) աւքաթ-իււււյ>
կուտար
պարկեշտ
տոՀմէկ
եւ
երբեմն
ռամ կական
դէն՜ մը
կենցաղէ
կամ
խօսակցութեան
մէջ
:
Գատըգիւղյւ
Հով մը ունէր,
իսկ
Սկիւ-Աւալւ^ ,
րարձբա
-
Հայեաց
սարաՀարթը
ունէր բան մբ
օգէն
ջուրին
մէջ, որ Գուրեանէն
սկսեալ
օբըա–
նր եւ ներշնչողը
եղան է Հայ ամենաար -
Ժ է քաւոր
գրագէտնե
բու
եւ
ականաւոր
՚չէմքեբու
:
Ակէլտարը
դէ՚՜Դ էբ եւ քագաք
մէանգա–
մայն - Վայրէ
նաղէկներով
եզեբուան
ք՚ս–
բուա
վւո շոտ
ճամբան
եր էն
1լե րթա
յէ՚նք
խումբով
)
բարձրէն
գիտելու
բոցավառ
վեբջալոյսներր
կամ Վոսվարի
կապտագեղ
ժ՚"1էլաւէնբ
ոլորապտոյտ
։ Աէրուն
Ջամ -
լբճան
: Հովե՜րն
Սկէւտարէ
զոբ
«ձ՚^^ա -
նիկ՛^ կ՝անռւանէբ
Հայրս , երբ
մե՚յմ գե–
վւէւռն
էր • կար փայտաշէն
տուները
՚չԱ՜
ւլբրգացնոգ
Հա բաւէ
^էսենգ^
^ " ՚ է ր "/՚
ուրուակտննեբով
լեցուն
խումբէ
մը վա
խը կուտար : կաբ Հէլսէսէ
Հովը ,
ցուրտ
բա
յց առողջ
յ
կաբեւոր էր գէանա
լ
Հովէն
ուղղութիւնը
, ժամը
նայելու պէս • • • :
՚Լօգանջը
՛լոյ՛է եկեգեցէնե
բուն
զան -
զ.ա1լներուն,
այքան
խօսուն ու քաղցբա -
Հնչէւլն
. շաբաթ
էբիկուանր
տարբեր
էր ,
կիրակիինր
աարբեբ. արուեստ
մ րն էբ
այս։
Զ"՚ակի եւ \քնունգի
օրերու
ղանգա–
կին
ծ-անր , թաւ ձայնին
մէջ կարելի էր
՛չ՛է"՛ լ ամբողջ
Հմ՚ո
յքը
տօնական
Հանգէ–
սութեան
Հ Պէաք էբ Հեռանալ,
տեսնել
ու
րիշները
, կարենա
լ գնա Հ ատելու
Համար
մեր
եկեգեցէնե բու
վսեմ
սլարգութէէնը
լ
ղերն՜՝ թաաերականութենէ
%
Ել
Դ՚ԳՐ"Յնե ր ը , նախնական
, եբկրոր -
ղական
, թէլով
ութէ
աւելի,
բազմաՀա -
՚լոց
մ ութ
ճամբանե րը • . • :
Գուբս ր կը սառի
՛էի էե րը \ Զիւն
ձմԼռ
եւ
անՀամ աբ
լո յսե ր եւ մեքենական
անվե
բջ
ժխոր :
Ս՝ են՜
մ ա յրիկր
յ՚"^որգ
օրուան
Համ ար
պիտի Հաբունակէ էբ Հէքեաթները,
որոնց
աղղ
եցոլթե
ան տակ
ուր ախ եւ յաղթա -
կան
պզտիկնեբր
կր ճռուողեն
, կ՝եբւլեն
:
ՏԻԳՐԱՆՈԻՀԻ
է ՊԱՏՄԱԿԱ՛Ն ՎԷՊ,
ա -
400)
9–.
ԳԻՐ՚Բ
իսկ դու վսւրոլմ ես նրանց
ղէպի մէ
նոբ
գե րութէւն
, ՚էէպէ
մ է նոր անծ
անօթ
աշխաըՀ • Գեբութէւնը
, Հալած անքը , ի -
բաւ է , մէշա
Հրէէ^ ճակատագիրն
է ե -
գել,
սկսեալ
այն օբէցք երբ նրանք
զ.երէ
էէն
Ե՛լիպաոսում
, Փարալոննեբի
ձեռ -
,քում , եւ ապա
գերի
զնացէն
Բաբելոն
,
յոանջւում
էէ՛ն Ասորեսաանցւոց
ձեռքում
:
Երկս՛ր
I
շաա երկաբ ժամանակ
, ք/վւբաաի
ավւե ր ի
մ օտ նստան
, մեր Հա յրե
բ,ր Բարե–
լոն է ուռիներ
էւց քարշ էէն տալէս
իրանց
սուրբ կտակարանները
եւ ողրում
է ին կա
րօտես՚լ
Եբուսաղէմը։
Այն
տաժանականէ
պանղ խաոլթեան
մ էջ
երկար
մ
աշլ,ւլմ
էին
նրանք ,
մ ին չեւ
Կիւրոսր
:
Պարսից
•Ասաո։ ան ար ե ա լ արքան, ագտտեց
նրանց
գե բ ո ւթ է լնէ ց եւ վերտզ արձնե
լով
էրանց
Հայրենէքբ
, վերստէն
Եր՚՚ււ՚աղէմր
էւր
ւ-փաոքն ու պայնտռութիւնր
ււաու$լաւ
Հ
Պ՛որս ից արքանե
րէւ պատմ
ութ եան
Հե՚ո
կտսլուան է այգ մեն
ւլոբնը,
որի մէջ
վւա յլում է Կէւրոսէ թէ՛ բարձր առաքէ -
նութէւնր
եւ թյէ անմոռանալի
մենաՀո ֊
գութէւնլ
: իսկ գո՛լ,
Մեբոլժան
, մէ
անջնջԼ
լէ բէծ՜ կը գնես Պարսէց
աբքանե–
Րի
ոլո՚յ^առ
յէչատակէ
վրո՚յ
, եթէ այգ
՚"՚1.՚ա ԿրԿ/՚ն է ՚էերութէւն
կը վարես ; Լր–
սուս՛ ենք, որ մեւլ պէաք է տանԼս
Հեռա -
լոր Ա պաՀ ան
հ Տա՛ բ , բա
յց
մ ենք
չենք
մո–
ռանա
յ մեր նոր Հա յրենէքը՝
Հա յասաա -
նյ– : Մ եր երախտներէ
Հեա կբ
նսաենք
այնւոեւլ
Զա րգս՚-Բ ո ււլ է ավւերէ մօտ եւ,
որպէ ս
մ ի ժամ տնակ
իսրա յէէը Բաբե
լո -
նում , կաէւ կր ատնք ԱպաՀանէ
ուռինե -
ր ք՛ ^ մեր սուրբ Աւետարանր
, եւ
կ՝ուլրանք
Մասիս֊յ–՝
մեր սուրբ
Աիոնբ ,
կ՚ողբանք
Արաքսբ՝ մերսուրբ Տորդտնանը,
կ՝ոգ -
րա՜նք եւ կ՝անին–ե՚՚նք
ս՛յն
մս՚ր՚լ
՛՛ւն ոբ
մ ե ։լ աարագբեց
մեր ոիրելի
Հա յրենի -
քից
...:
՝Լե րջին խօսքե ր ք, կա յծ՚ակի պէս չան -
թե ցին Մ ե րուժան
ի քարացած՛
սիրար
•, Ն՛"
սասանուեցաւ
, շվաթուեցաւ
, եւ
երկաբ
մ ի բառ անգամ չէբ ՛լ տնոլմ պաաասէւա -
նելու : Նր՚ոն շրջապաաալնե
ր ր անՀամ
բեր
լռոլթեամ
բ
մ իմ եանց
ե րեսին
էէն նա
յում
եւ
ամէն սք սպասում էր որ նա
էսկոյն
կր Հբամայէ՝
կա՝մ կարել
յանգուղն
նե–
յւոլնոլ
ձիգուն
յ
կա՛մ Հատանել
անեբկիւդ
Համարձակախօսէ
պարանոցը։
ք՝՚"յց
մեհ՝
եղաւ
բոլորէ
ղաբմանքշ
, երրՄերուժա -
նը բաւական
մեւլմ կերպով
սլատասէսա
-
նեց.
Ե" կաաա ր ում
եմ
•Պ՚՚՚ը՚՚էց
Ար Ք՛" ձէտ
ԱրՔ՚՚՚յէ
Հբո՚մանը,
յարգելէ
^ով՚թայ։
\ք առուները պէտք է Հնազանգ
լէնեն
էրանց
"՚իրոջր
1
ա յգ
պա ա ո լի ր ո ւմ է
՛ւ՛ յն Ալե–
սւարանը, "րի անունով
էսօսում ես
գու։
Այլ եւս ինչո՞ւ
տյսպէս
անողորմ
նախա.
տում ես ինձ : ՚՛
Այո՛
1 Մեբուժան,
էմ
Աւեաարանը,
որպէս մէ ժամանակ ել ղո
Աւեաարանը,
սլասալէրում
է նառաներէն
Հնաղանգ
լէ–
^՚*/
ք՚ր՚՚՚^՚՚յ "՚է՚ր՚՚ե։–
^ " ՚ յ տ
՛ւ՛"– "՛յն նա -
ոա՚քւԼրից ես , Մեբուժան
, ոբ
վայելում
ես քո աիբսջ թէ՛ յաբղանքբ
եւ թէ կա -
տար
Լալ
վստաՀ
ութ իլեր : Եթէ ՛է՛՛է Հրա
մայես՝ քո ձեռքում
գտնուան՜
Հրեայ գե -
րինե լ՛ին՝
վե բ՛ոգ առն աք
իր
անզ
տեգհ
րր
,
"՛յ՛լ
մասէւն ՇապուՀ ա րքտն
ե ր րե յ> գրժ -
՚ ւ " ^ էէ լի՛՛՛է
ք՚"1"՚՚՚՚Էյ ՚"^
՚ւ՚՚՚^՚յ^ է"""
շաա
շնորՀակալ
կր լէնէ
֊. Ե" եկել եմ
է,նղ
րելոլ քո ղթութէւնը
,
Աերուժան
:
էՍւլճա՛ այ՛լ
ղժրաէւտ
ժոգովրգին
,
պ՚ստէւ
դի՛ր ԱբրաՀտմէ
, իսաՀս՚կի
եւ
8ակսրի
սուրբ յիշատակին
, եւլսի՚ր
նեբունի
երէ
ցէն, որ էւր արտասուքն
ու աղերս,, թա •
վ,ում է քո մեն՚սՀոգութեան
առջեւ;
Ա՚լա.
աու թիլն
չնորՀԷ՚բ այգ ղեբէներէն,
եւ
բի՚֊ր
աչակեբանեբով,
առող^,
աոՀմա -
յին ,
Հ եմն՚սկան ա յն գաս տիար ակութ է լ -
նը
՛լ" ր կը ջանա
յէն տալ լուսապա յն՜առ
Հոգիով
մեր
ուսուցի^երր;
Հինգլեան-Ա ա լաթ եան
իրենց
օրինակով
մեզ
կը թելաղ
րէ ին յարղ ել մաբղ իկը
Հա–
լասաբապէս : Աւելը
ձեռքին
մեբ
տնաեււ
պաբոն
Թաղէոսը
պաշտօնես՚յ
մ ըն էր , ոչ
թէ ւյտորս՚ղաս
:
Ալեծ՜ուփ
ցորեն է, ղ աչտե
բէն
անցնելով
կ՝առա^որգուէինք
Ա . կաբապեա
եկեղե •
ցին
,
երգելոլ
արեւագալի
Հրաչալէ՛
վԼո՛՛յս՜^ը
, ուր քարոզի
չ է բ Հա յ մ ատենա–
գրութեան
մեր
եղերաբախտ
ուսուց է չ
Ներսէս Վբդ • Գանէէլեան
; Հայրէկես՚նր
,
ա յնքա՚ն
ոլշազէբ
մ ան րամ ասն ուսուցա -
նելու մասնալորաբար
Օսմ
.
պաամութէւ–
նը
եւ
աշխարՀաղրութէւնը
:
ք՚բրեւ
վարձք,
չարաչար
սսլաննեցէն
զէնքը՝ Ա–
նուններ
մ էա
յն մնաց
էն
ե բաժէ շա
Ա •
Բժշկեանէն
, ղեգագէբ
ինկիլէգեանէն
, ;
բնազէտ
Ուղուրիկեանէն
, Օր • Զ • Զ"՛ ՜
քարեանին
մաՀր
վեր ջերս Երեւանէն
լսե -
ցինք
է
Ոաֆֆէւ
լսարանը
, կեդրոնտսյեգէն
երկ–
սեռ եբէտաստրգոլթեան
, է՜նչ
վառաբս^
էր ոգեւորութեան
. ներկայացումներ
թա
տերական
, բանախօսութիւննեբ
ամէն ա -
տեն :
Թէփէ՜ն Ա կիւտաբի եւ թատրոնը
ոչ
ա յնքան
տարբեր
րնգարձակ
ախոռէ մը
կառո լցուած՜քէն
, ոլ^ր վե բացում
ով կբ
գիտէինք
Մնակեանի
, ՎաՀբամ
Փ՚*"էազ–
եանի կամ Տ էկէն
^էիդ
Գովանի
բեմ ա -
գրութէւնները
:
Գերեգմ
անաաունը ը , ուր ՚էրելի
պատկառելի
ա յնքան
անուններ
կարելի
էբ կարգալ
, միակ
տեւլն էր անեղն
մնա
ցած՜ ել աՀաւասիկ մէկ մ ասր կը կտրեն
,
յտնուն
քաղաքէ
բարեղաբգութեան
. . . •
Այն ատեն
բոլոր
փողոցնե
րր
լուսաւոր
ուած՜
չէէն։
Իքալարէն
մէջ
գէչերապաՀր
ժամերը կր Հնչեցնէ ր ճոկանովբ ; Օվ որ
լսան՜ է չիկրնար
մոռնալ
անոր
ձայնր
,
որ
Վերջին
Գատաստանի
աՀեգագոռ
չե շտով կը ն՜անո լցանէ ր Հեռաւո ր
թաղի
մը
ՀբգեՀը:
Հապա
եղանակաւո
ր գովեսանե
րը բան–
ջտրեգէնի
, պտուղի
, ձկնեղէնի
վաճա -
ռորգնեբուն
• • • : Այն
երջանիկ
օրերուն
^մ առշէ՛^ երթա
լր աննանօթ
երեւո
յթ
մ–^
էր–
Լուսնալոյս
լ, պայնառ
ղիշերներ
Ակէլ֊
տարէ
, եւ մանալանգ
Գլնալըէ
( Հ"՛/
Կղզի)–.–։
Հովերը
նոբէն կը փչեն
Հոն ,
լուսինը
նոյնպէ՜ս
կլ լուսաւորէ
ճիշտ
առաջուան
նմ ան
, բա յց աՀալոբ է ա յն պարապոլ -
թի
ւնր
,
՛լոր կըզգաս վերագաբձիգ
:
Ոլ
Ոք կը յիչէ
քե՚լ կամ կր փնտռէ եւ գոլն
ալ
Ւ^Ք՚ւՒ^ՔՂ
անՀարաղաա
ղւլ ալով
Հեռանալ
կուղեն
I
^
Հին
կաղանդներու
•> բճ ուա
լիր
՚էէչե ր –\
նելէք ո՞ւր կորան
լասլաերը
բռնան
պղտիկ
տղաքը
որոնք
գուռն է գուռ
կերկերուն
ձա յնով կ՝երգէ ին
ճՀա յ՛՛ց
աշխարՀ
էն
գռնեբն
րացուեցան՚ֆյ
. . ;
ԱԻՐԱՆՈ8Ծ
դու,
Մեբուժան,
կլ, լէնես մէ
երկրորղ\
Կէլբսս
, եւ քո անունը
մ է շտ
օրՀ՚եոլ –՜|
թեամր
կը յէ՚շէ
Հայաստանի
Հրեալ
ժո
–1
ղովոլրգլ :
|
-
քկ՚է ր"Լ"բր է""" ՚է^դ^ցիկ
ք 1
յ " ՚ բ ՚ ւ ե – \
լէ
Աուիթայ,
սլատասխանե^
Մերուժանւչ՝
մէ աււանձէն
քաղց րութեամ
բ , "րէ մէջ
նչմարլում էր եւ նրա սրաէ էսոբիս գառ -
նոլթիւնր։
Ես սէրով կ^ կաաարէի
քՈ
է՚ն՚էէրքը,
եթէ էմ թաղալորէն
Հարկա -
Լոր
էլէ՚՚էլ՛ քո Ժուլովուրգբ
I
ԱոլաՀանը
ի՚-ր
շրջակա
յ գաւառնեբով^
մ%ացեէ ^
գատարկ
;
իմ թագաւորբ
ցտնկանում
է
բնակեցնել
ա յգ
ե ք՚կիրը
մ ի ժոգովրղ ով,
"Ը ի վ (՛ո՛ յ Կ՚"Ր"Դ
լէ՛նէ Ր կաաա րե ալ վէս–
աաՀոէ
էւք իւն
ոլնԼանալ է իսԼլ ՀբԼւանե ր ր ոբ–
- քան աշխատասէր
, այն^ան
ե ւ Հաւատա -
րիմ
ժողովուրդ
են : Կըաանենք
ձեղ
՚սյն–
աեղ , եւ գուք
Ապա՝,անում
նո լնքան
բախտաւոր
վէճաԼլէ
մէջ կը էէնէք,
որքան
էիք
այսաեղ,
Հայասաանում
Ե՚~
որպէս
Հա յասաանցոց
սէրալէբ
աս սլնջա
Լլ ւսնո լ -
թիւ՜եւ
ււաիսլեց
ձեւլ մոոանտւ
Հրէսւսաա -
նը , այնպէ ս եւ Պ՚որոէց
սէրալէբ
ասպբն֊
ջականո
է թէւնը
կ լ սաէպէ
ձեզ մոո անա
լ
ձեր
նոր
Հ ա յրենէքր
Հա յասաանը
, միա
յն
թէ , երր
՚էո՚-ք
կ՝բնղոլնէք
Պարսից
կրօնր
^
որպ/^ս այստեղ
ընղունեցիք
Հայոց
Լլրօնըւ
Fonds A.R.A.M
