*6
ԱՌԱԶ9
ԼԻՐ
–ՅՈԲԵԼԵԱՆԻՆ
ԱՌԹԻԻ)
եթէ
յ՛" յանեմ
էլւ լաւն
անոլնյւ
Ար՝
աաչկս
3"՚Լ"էփեան
, վախնամ
ո լ։ "՚" ՚" ՜
1Ի՚^
՚Լւ՚՚՚՚՚՚ս՚՚՚լր Բ
Ք Ր
ււԱ՚"յ–
Ինչ"՞՛–, մէ -
թէ՞
որեւէ
խոլւչանք կր ՛Լ՛է՛՛՛յ
՚ " յ "
՛Հ"*–՛"
հայկական,
իրաւ
արքենի ու
բարձրօրէն
հնամենի
անունին
գէմ : Բաւ լիցի ,
մանաւանղ
որ Արաաշէս
անւււնք
կրող
թ աւլաւո
րնե րք բնաւ
՛լէ
չ յիշատակ
ձգած
չխն
մե ր սլատմ ութեան
մ էք :
Բա
լղ եւ այնսլէս
, ք՛րր Հանղիպիք
իրեն,
չրլ
լս՛
յ թէ ,
՛լ ՛ոա ական
սլա շաօնե այի մր
սովո րամո լութենէն
տարուած,
Ղ Է ^ Ք
ողքո լնէք
իբ ինքնութեան
թ ո ււլթ ի անու
նս վբ : Լքմ ան ձախաւե բ ո ւթ
ի ւն
մ ր ձեղ
մեգսակիղ
պիա
ի գար
ձնէր ա յն
անոսլա
յ
Համ բակին որ ՛բ՛ուրեան
պատրիարքի
քա ֊
Հանայութեան
յիսնամեակր
^ոքՀաւորե
-
լու Համար,
մօտենար ա յս սրբակրօն
եկե
գե ցականին եւ Համ ա րձակէ ր ղա յն «Պա ֊
րոն
ՄիՀրան »
կ՚՚չել
, իր
աշխարՀական
անոէնովո
: ԱրովՀեաեւ
յեղափոխականն
ալ կրօնա
ւո
րին պէս ուխտեալ
մ բն է որ
ինքնակամ
կբ Հրամարի
յտ յանի
ու
գագտնի
այն րոլոր
կիրքերէն ու գործե -
րէն
որոնք
մինչ այգ իր կեանքր
լեցուցած
էին, եւ ասլա քրէութեան
րոլոր
կարելոլ–
թիւննե Րր ի սպաս կբ ղնէ իր նոր իտէա -
լին : «Այրէ էնչոր պաչտեցիր
• • •» :
Ուրիշ պաա1լեր
մո օգա աւլո րծե լո$թ կա–
րելթ է բսել որ ուխտեալբ
իր
մ ա
րգկային
եսր շաՀաղբղռուլ
բսլոր
նախասիրութիւն–
ներն ու Հեոանկա
րներր կբ ղ եր եղմ անէ Ու
տասլանաքարին
վլ՚այ
կո– վւորաղբէ այն
անունր
որուն
Հովանիին
ներքեւ
սնու -
ցած էր այգ Հբամարելի
յոյսերն–
ու յսյ -
ղերր, ել ապա ղաոնա
լ ի է՛՛յ՛ւ աստուա -
ծագիաութեան
;
Ա^ուՀետեւ
նորեկ
ուխտագիրբ
նորա —
ծին
մ բն է , սա առա
ւե լո ւթեամր որ ա
յս
նո րած ինր
ինքն իսկ
կ^րնտբէ
իր նոր
կեանքին
յարմարող
սնունգն ու
միջա -
վա
յբր : Ու
I
վերջնականօրէն
անցքր փա–
կելու
Համաբ
անցեալի
յիշաաակներու
ներ խում
ում
ին
՛էէմ , կ^բնտրէ նաեւ նոբ
անուն
մ բ իէւրեւ
բանալի
նոբ
ս բբավա
յբի
մբ– , իբրեւ
երիվար
նոբ արշաւի
մր , եւ
իբբեւ
՚էրօշակ
նոր պա յքարի
մ ր :
Հանգուցեա
լ Ա՚լբալեան
իր անցեա
էի
մ ասին
խո բունկ ափսոսանք
մ բ ունէ բ
ղո է՛
սովոր էբ տալու
Հետեւեալ
սեղմ ու յրս ՚
տակ աաբաւլով, « Աուրբ
չթողեց ոբ եր -
ղիչ
գառնամ
, ՚էր
ի չբ
է
^՚^Գ
^՚յ
"V
մարտիկ
գաոնամ » :
\քալխաս
չի կրնար
՚լանղատիլ
Հակսնղ–
գէմ
ձղաումնեբու
այսպիսի
պայքարէ՜
մր , ոբովՀեաեւ
ան
յաքուլած է -
ի՛՛նչ
գմուա
բո ւթեան ց կամ նպաստաւոր
պա -
րագանեբու
բերումով,
այգ չէ կարեւո -
ՐէԼ -
Բ՚"յ&
յաքողած է Հաչտեցնել
յիչ ֊
ուած
ղո
յգ իրե րամ
եբմ
տարրերբ
, ել ա
յս
յաքո ղութ եան
շ^ւորՀիւն է ո բ այսօր
մ
ենք
կրնանք
իր
՚էրօ չաէլի մէկ ե րեսին
վ ոա
յ
էլարղ ալ
գործիչ,
եւ միւսին
վրայ՝
պէսա–
(քիչ :
Ուրէ՚մն
քլո ւսա էլցա էլան էլեանքբ
էրի^
ապրած
էլբկնարմ էք յե ՚լաւիո խաէլան
մրն է
Ա՛ալխաս
, ինչպէս են Ա՛ուբէն,
կոմս եւ
վւոքէ՚աթիւ
ուրիշներ
՛՛րոնք ,
Բսենուիոնի
եւ
Յուլիսս
կեսարի
նման, ճարո
ւլա՚ոն
սուրէն
յէէ՚ոոյ
՚էբիշ
"ւլ շ՚սբմելոլ
եւ իրենց
տեսած ու ՛լե էլա վարած
՛լ ոբծեբուն
պատ -
մ ութիւնբ
յանձնե
լու ապաղ ա յ սե բուն՛է -
նէէ լ՛ու ի՛՛՛ր Հր՛ւ
Ա
՛ծ
սւթ
ե ան
յ
Մինչե
լ
այսօր
ալ
գ,
՛քբ
քաղքենի
՚ո՚սրբերոլ
կո՚լմէ կբ մեւլա՚լբոլին
Ծալ -
խաս եւ իր նմ՚սննեբբ
որոնք
ամէն
կաբե–
լիութիւն
ունէին
Հէսնղիսա ու
վայելուչ
կեանք
մր ապրելու
, բայց
չ՛լիացան
ի -
րենց
մ աաո
լցուած
առալե էութ իւննե
բ,ր
ղնա՚^տտել
ու անխոՀ
եմ արար
նե ւո ուե ցան
Հայ
յե-լլա՚իոխութիւն
էլո չուած
չ՚սէլչաբա–
լից
շարմման
մէք :
ՄI– ՛լ՛՛՛ւլ բ՛՛՛էնե ր բ չեն կրնար
բմբււնել որ
՝. ա յ ա ՛լ՛լբ
ունի
է
^՚ղոծին
աաղսւնգնե
ր ու
քաւլաքա կրթա էէան խոր լնգո
էն աէլս
ւթիւն–
ներ
ռրոնք
՛էինք որոշապէս
ղսւնաւլանած
են իր
շբ քա՛ղա տի մաբղա
կււ յաե է՛էն -. Իսկ
մ եղ աղ բեա^ե
րո , երեւի , ա յնքան
րարձր
ղնա Հատած
է՛ն իրենց
ժո ՛լո վուրղի
այս
Հ ս
՛էե
կան
աբժէքնեբքւ–
որ , ւլանոնք
, փրկե–
էւ՛ւ
Հ՚սմ՚սր
, չեն վարանւսծ
իրենց
էլեանքբ
Հուրի եւ սուր
ի բեբան
ր նետելու : Ան^ա -
լասար
րայց
գիլց աւլնավա
յե
լ սլայքաբ ո-
բուն
մէք մեոնելու
Հրասլոյրր
լ^տբե
՚ոէ -
նեբուն
՚սւե
էի
ք՛ո ՛լցբ թուեցաւ
քան ճո -
խութէ/ան
՛քէք
խաղաւլօրէն
յղլիանալու
փո
րձո
ւթիւն բ : Տա սնե աէլնե րոփ
կարելի է
Հաշուե
լ
ւս յս
Հ ա աոնտի
բն ե բ լ՛ , Զաւաբ -
ես՚ն,
0 Հո՛ն ք՛՛՛նե ան , Արմէն
Գս՚րօ, Լ՛
Բալանթալ՛
, ՏՀ՚ոնփօլատեան
,
Ա՛ուբէն ,
Ղ՛րօ ե ւն •
յ
Ու նաեւ Ա ալխաս
•. Հօբբ
ղրամ ով ճաբ–
տարաղէա
ղարձած ու լետ՚ս՚լս՚յին,
պե —
տաէլան
լ՚՚սէւձր
ւղաշտօնի
էլոչուաձ
, ձիով
ու
ձի՚՚՚սլանով
շրքագայող
Աալի՚ասբ
, օր
մր
յանէլարծ աչք գոցելով
ի բ ֊
ներ էլա
յի
ձ լ ա ց ՚ ՚ ւ ^ ի չ
յաքողութեսւնց
, ու
ւսէլանք
խցելով
ա՚գագայի
շողշողուն
խոստումնե
րուն
ղկմ, իր երիվար
ր էլբ խթանէր
գէպի
Նեմ բութ
, Հա յ յեղափոխութեան
Աղէմ -
պոսր
իք ալխսէս շատ լալ գիտէ ր թէ ա յղ
նոր
կեանքին
մէք ինչեր կբ սպասէ
ին իրեն •
առատ
սէաղանի ւիոխաբէն
անօթ
ի
Օէւեյւ ,
վայհէուչ
Հ՚ուէուստի
տեւլ ցնցոտիներ, ա–
խոռի
մբ ան/էիլնբ խշտեաէէ մբ իբլ՚քքւ
եւն–
կողին , Հալածանքի
առաւօանեբ
ու օր -
Հասաէլան
՛լ իշե րներ , ու ասի տարիներ ու
տարիներ
շա րունա
կ ;
Ներելի՞ է ասկէ Հետեւցնել թէ Մ ալիտս
եւ
իր ո ւի՛՛ո՛"
էլ իցնե
Բր ա սլր ելէ յուլնտծ է–
ին ու մաՀ
էլյւ՛ ՚ինտռէին ; Ա՚քենեւին,
էնգ–
Հակառաէլն
, քլրնաք ապաՀով
բլլալ
որ
Աալխաս
, այսօր
իր ո ւթ
ս ո ւնամ է՛ ւս յ ալե —
ւոյթին
մէքն
էսէլ կր ղուբղուրայ
էլեանքին
վրա
յ : Ուսաի տրամ արան աէլան է մ ակա -
րէ։ րե լ որ անիէլա առալե
լ եւս էլր ՛լուր -
գուրար
էլ
ե
անքին
վրա
յ երբ ՛լեո
ե
րիւոա -
սարղ , նոր էլր նե բկա յանար
յեւլա՚իո
ի՛ա -
էէան տաճարի
սեմին։
իսէլ եթէ
որոշեց
«ՈհԴ-ԻԴ. ԱՐԱ...»
Եբբայեէւէնբ
րայ մբն է միայն,
մէկ
էլա՛լ,
որու
աբմաալլ
քուԸ
ԼեւՀ
.ւստաւլ)
յ
Արաբերէնի
մէք՝
նոյն այս բա
՚լբ
գարձած
է
քեան :
Փորձանք րառ մր , ոբ ,
ասէ
՚սՀովաբաէւ
,
շա՛՛տ յոգնեցուցած
է թ տ բ ղմ ան ի չնէ. բ բ ^
Ոմանք
ծա՚էումբ
էլբ ՚ինտռեն
սանսկրիտ
լեղուին
մէք
, էլապելով
քէն.ս
բառին ,
նոյնիսէլ ••• Հայերէն
ցասնոսք
րային :
Ուրիշներ
քռսւքոս
բառին, որ
թաբղմանի
բարե էլա րգո ւթիւն ,
Համ ւսշս"իութի,% ^
նեբղաշնաէլութիւն
,
այս
ղոյականներր
աոնե
լով
սաոբո՚լե
լի
անոնց եաեւ
պիաի
ղանէք
տիեղեբքբ :
Եբրայերէն
բառարաններու
մէջ սովս .
բութիւն է այո բայաբմատր
ներկայացնել
երքլս՚տառ
, իր պարղաղոյն
ձեւին մէջ ,
նշանաէլութիւնբ՝
ՈԱլիյլ ,
բայց
կանգՈՆն։
Նոյն բառբ,
ղո յաէլան ա բա բ , Աստուա -
ծաշունչ Ա ատեանի
մէք
ղո րծածուած
է
իբրեւ
.
1—
Բաղաքի
անուն (Ա .
Մնագ .
Ա-Ը .
8) :
՚Իբաբար
Աստուածաշունչ
Աաաեա–
նբ
չունի ;
՛ձ՛
կարէլս՚նղակի
աեսակ,
բայց ար -
աասանութիլնր
աաբբե բ
( քալլոն ) .
յ " ՛ ֊ –
նարէն
լե՚էուն եւս կր ՝ գործածէ
ս՛յս րա ֊
ռր՝ փոխ առնե
էով
եբրայերէնէ
( էրեմ •
հ–
18) =
Այս
գոյականներր
չեն
Հետսւքրքրեբ
մեղ
էլամ մեբ նիւթբ %
Նո
յն բա յարմ ատբ տուած է
նո
յնսլէս
երէլւււ բառեբ,
որոնք
կր
ւլսրհս՚ծուին
Աստսւածս՚շւււնչ
Ա ասւէ.սւնին մէք.
լ
Նաքււն–
Ըս՚ո
ոմանց
անձնս՚նսւն
կամ
աե ւլանո ւն , ա շխարՀաբւսր
Աստոլ,լլ–
ծաչսւնչ
Ա՚սաեանին
մէք՝
«Ն՚սք՚՚նի
կտլր^
(ր.. Թագ. Զ– 6),
•էրարարբ կր տար
բերի : Ըս՚ո
այլոց՝ ածական
, որ թարգ ֊
՛քանի՝
ամ
ուր
, Հաստատ ;
2
Ս՚եքե1ւովթ–
Այս րառբ
ղորհած–
ուտծ է բաղմիցս՝
նոյն
՚էէուի՚ին
մէք
ՀԳ-
Թագ– է–),
ու էլբ
նշանակէ
խարիսխ
,
պէսաուանւլան
%
Վերքասլէս
, Աստոււոծս՚շունչ
Աատեսւ -
նին
մէք էէր ՚էոբծահուին
քուն
արմ ատով
էլա՚րք ուած
բսւէէմաթիւ
բա
յե ր , շփոթոլ -
թիւն պատճառե
էով
Եօթանասնից
Ալս
՛էե րքիննե ր բ լ^տբտծ
է՛ն գլխւսւո ր
ս՚ռււլմնե
բ
լ
կտնղնել :
երե
Ր՛՛Ք
2 – Հ
աս աս։
՛ու
՛ձ •
Պո՚տբաստեէ :
Ալս եէւեք առումներն
աէ
իմ աստի
ոնգ~
լա յնո ւմնե
Է
՛
ցո
յց
էլււ ւտ ան , բա
յց
Հ իմնա -
էլան իմաստն է
ուդիղ կենալ՛ ոաքի վրայ :
Աբգաէւեւ
, երր Աստուածաշունչ
Աաա -
եանբ
էէբ ՚լբէ.
«Կւսնգնեցից
ղաթոռ^ (բ.
Թագ.
է. 13),
կամ
«Հասաատեցից
՚լաբ–
քայութիւն»
(9֊
՚
Թագ– է.
12),
կամ
«Պատրալւտ
արար ւլաթոռ»
(Աաղւյ՛.
Թ՛
8) ,
նոյն էւմաստն
ունէւն բւսյեբբ : Գէթ եբ–
րա յերէնի
մէք
՛ք իեւնո
յն է՛ա յն է որ կր
ղոէէծածւււէւ
՚. Կ՝ուղեմ
բ՛՛եէ թէ ,
սաոլ՚լսւ–
բանօրէն
, ուղիղ
էլենա
ԷՈ
լ ՚լաղաւիար, չի
թելադրեր
ուղղութիւն՛
, ՛սյլ
ամրութիւն ,
սլն ղութ իւն : Թէ կանգուն
էլենա լբ
"^րԻձ
կեանքր
ղոՀել,
այղ կր նշ՚սնակէ թէ ՛ս
յ՛է
ղոՀարերումով
էլուղէր
՛լնել էէեանքէն ա -
ւե լի ա բ մէքա
ւո ր բան մբ, իր
ժո ՚լովո
ւր -
ղին
՛ի բ էլո
ւթ
էւ ւն բ էլամ ղէթ անոբ ՚ոառա -
պանքին
մեղմացումր
ճա
քլատագէւբբ
էսնայեց
էւրեն , ու Ա ալ -
էսաս ,
ա յ
՛ լ ան ՛լ՛ս մ , սաէլաւաթիլ
րաէստ՚ս -
կիցնեբու
•էեսւ ճւււլւ՚պբեցալ
մաՀէն : Ասի
նոլւ րտրեբս՚խտւււթիւն
մբ ե՛լաւ
իրեն , ոչ
անոր Համար որ կրցաւ
կեանքբ
չարունա–
էլել , այլ ոբովՀեաեւ
կա ր ե լի ո ւթ է՛ ւն
ունե
ցաւ
տեսնքւլու
իբենց պայքարէ՛
թագնու
—
պսակբ ,
Հա յրենիքի
մէ կ
սլատա՚ւին
աղաաա
՚էրումբ
, որուն
կ
՚Աէւօաով
ււ՛ լնքան
ուէւ՚տե
՚՚՚լներ
բ՚՚՚ց
Ա ՛ չ ք ո վ
Հող է՛քան •
Նոր
բա էս տաւո բութ
իւն
մ բ
վեր ապր
ո
՛է
Հայութեան
Համաբ որ Ա ալխաս
ի ՛լբա -
կանո
ւթ ե ան
մ էք վե րա՚լտալ
ոչ մ էւս՛ քն իր
կորուսեալ
թս՚նէէագին
ղաւաէլներր
յանձին
ֆետա
յինե
բու
, այլ նաեւ
վեր՛ս ՛լտա
ւ էւո
՝ ոռ՛։
ւ՛լա
Լ
ւնգո ւթիւննե
բն
ու
ս րբու -
թէ՛ւններր^,
էւբ անշուք անակբ,
էւբ մում ֊
էլ՛ս է սեղան ր որ միշտ
Հիւբլնկալ
էբ , իր
թոնիրին
բարեբար
էլրաէթլ ու
ծ
էս՚ոնին
նա ղան
քո տ
ծ ոլէսբ , ՛էե րջա սլէս իր անտւս
շ
րա
լ՛ րառն ու է՛ր տոՀմ
իկ
եր՚լ եբր ,
պաբղ
ու րնաբո
յս էւր լեոներոլ
վա
յլ՛էւ ծաղէւկ -
նեէ՚ուն
պէս։
Բաէսաալո
բութէււն
մ ր նաեւ ա
յսօրուան
ու
՛չ ալէ՛ ք ե րիտասա բ ՛լնե էւո ւն՝
աղղսւ
յէ՛ն
ւլասաէւա բա կո ւթեան
տեսաէլէտէն : Ասոնք
Ա ա էէսասի
ղործին
մէք պիտի
ղտնեն ւ՛չ
թէ
Հայ
յեղափո
էս աէչան
շա չւժո ւմնե ր ո ւ
աառասչած
ւււ քարացած
սչա տմ ո ւթ
ի ւնււ ,
Հապա
անցեալին
մէք վ՚ոխագրուած
, այս
ե բ էւաաս ա րգնե
րր \ ան՛լի
ս ա տե ս սլիաէ՛
ւ՚լ–֊
լան
էսռօրեայ
գէպքերու
ֆիլմէ՛ն
, շւո ր ա -
յա է՛ւ՛ւած
տաժանա՚էին
ղրւ՚ւաղներււվ
,
էսո–
րւււնէչ յուսաբեկութ
իւննե է՛ով եւ
Հերս՜
սական
անՀաւատալի
վեբոստումնե
բով :
\ք անօթանա
լով Ա ա լէսաս էւ
Հերոսներուն
,
ե բիաասարղնեբբ
սլէւտէ՛ տեսնեն ոբ տնոնք
ղե րրնական
ծնունղնե
ր չե՜ն եղած , բա
յց
կաաարած
են ՛լե
Է
՛ բն
՛ս էլան աշէսաաանք
մր
ու սւաււվ առարկայ
ւլս՚րձս՚ծ
ժալով
սւ
բւլ
էւ
պաշտամունքին
; Պիտի
տեսնեն
որ ,
Հ՚՚՚^ւ–
ճաբէ՛ "էէս ,
Հ ե ր ո ս ո ւթ էէ լնն ալ աւե
էի ւ՛՛ -
պս՚Հով
էէեր
ԱԷՈ
վ էլբ ստա
ցուի
ճի՛լով
ու
ղո
Հս՛ բե րութեամ բ քան թէ ասաուահնե– —
բու
ւսնոմբռնելի
կաբւլաղբութեամբ
;
Բո լո ր
յո բե լեաննե
լ՛էն ու Հ անգէ
սն ե է՛էն
աւե
լի ե րիտասա բգո
լթե
ան
՛ք էք
յ""՛ ՛ոք
ղ
՚Ա
լէ՛ ք ա յս առն ավւս յէէ է ո՚էին է որ Աալ -
խասի
սւնմաՀութ
էււէ՛բ պիտի
ապաՀլլվէ
Հա յ
մողովուբղի
ե րա խտաղիտութք,
ան
մէք :
ԵԳՈՒԱՐԳ
ՏԱՐՕՆԵԱՆ
ՈՍԿԻ ԱՊՐՋԱՆ
(ՎԷՊ ԳՈՐԾԱՒՈՐԻ
ԿԵԱՆԲԷ)
՛Առտուրնէ
մինչեւ կէս գէ՛չեր
ժամբ ան
ցընելով
, սիրտբ
քեղացաւ
;
Ուրբաթ ,
«ԹէբոՀանէֆին
ճամ
բէն
նոէւէն
եէ՚կնց՚սւ :
կա՚քաց, էլամաց
էչ երթար
,
մ ենա խօսե -
լով,
մեբթ
էչան՚է առնելով ու մաաուբնե -
րուն
՛էրս՛ յ ^ամ րանքնե ր ոնելով
յ
Յառա -
քիկա
յ շաբթուան
ելէ.ւմտացո
յց բ կբ քն -
նէբ։
Զատկի
շա բթ ո լան անէսուսափե
լի ծախ
քերուն
մէէլ
մ ասր
բրած
լմնցուցած
էբ
« Ըստ վաղեմի
սովորուէժեանր՝^
, ութ Հա
րիւր օխա իւղաղին
էլրււաելով ,
մէճիտիէն
Ծաղէլաղարղի
առտուն
ցնծացեր
էր
յ
Աս
գնաց
Հ
Հաւկիթ
ք, գուոնէն
առեր
էին ,
Հօ/ւ–
րուրբ
երսունի
- աս ալ լմնէյած
էր : Եր~
սուն
ղուբ
ուշ ալ Խթումի
իրիկ ուան
եւ
Զատքէի
էէի լւա
էչի ին ուտելիքէ՛ն
Հ ամ աբ աբ–
լած էր, «չէօրէկ»բ
մէջր
չրլլալով
: Մէ–
ճիտիէ մբ ան շաբթու
ժամո
«թապախ»–
ներբ ձգած
էէ՛ն , քանի
մբ
ղր՚"–ձ ալ
է՚նքր
ծախսած
էր • Համ աղ ում
"՛րր
Հաբիւբ աաս
ղոլրուշ : Հոս կանղ առաւ
, ձեռքբ
ղբսլա–
նբ խոթեց
, պատբաստէ՛
գբամո
Հանեց
Համրեց ։Բովր
տասնրՀին՚է
՚էբուշ
քանի
մբ փաբտ
էլբ մնար : Ու նորէն
ճամ բան
շար
ուն ակե էով ,
^թոլումն
մ աս անց ՝^ր
կ՚ընէր
այն ծախքեբոէնն
ալ, որոնց գէմ
գրպանին
երեք քառորգր
բարեխօս
ունէր
մ իա յն %
—
էյ Ւ^ԼՔէ ՚է՚"մ՚Ք
Ր"՛^
՝• Երկու
ոսկին
պիտի
չօգտէր։
Ա՝ իճէտիէ
մբ «չէօբէկ՝»ին
,
մէճիտիէ
մ բ՝ չաբաթ
իրիկսւս՚ն
եւ կիբա
կի
Ա
՛ռտուան
՚^^ԱՀ^^ն
ե ր ս ւ^ւ •
Տէէ՚՚ոէբբ
տուն
օրՀնէնքի
պէւտէւ ՛էար , մէճիտիէ
մլն
ալ անոր։
Ե՚ոեւէն՝
ժամկ՚՚չ,
Սլէք նի ,
չէօվւնի,
որ մէկբ , տւսսր
ւլւււրուչ
մ լ՛ն աէ
ասոնց։
«Հքէ՚չէ»
մբ «իքսիբ՝» ու օխա մր
«աճրպաաէմ»
չառնէ՞ր։
ՇնււբՀաւոբէ, ե -
կո՚լ^՚ե ր բ նս՛է, լ Ար՛քի1լէ՚ն
նչ՚սնաուքն
՛ս է
պիտի ա չքէ՛ լուս է էւն
. անշուշտ
Աբթաքէ՚ին
«ամուճան–^ ալ պի՛սի գար. առջեւնին ա -
նուշ մբ, (տէս՚սՀուէ»
մբ քշեէ՚՚վ
ճամբու
սլի ՛ոէ՛ է՛էնէ է՛ն եա : Տասր
քոս՛ն
՚էույւուշ
մբն աէ իր ւլս՚աէլաքլան
այցելոլթեանց
ճանա սլա րՀ ածա
խս ; «Աւրս տոս է,
յունե
բուն պէ" լեղուս
գուբս
էւն քլա ծ , Խասղք. -
ղէն
ՊէյօւԱու
, Պէյօւլչոլէն
Աամաթիա պի
աէւ չվաղե՞՚մ եա : իւսէլիլաար
,
Վատէ՚գեղ
էողաէո՞վ
պիտի
անցնիմ։^ Կ
՝Ռ
"էր •
Ու յետոյ,
չորեքշաբթի
առտու
ինչ սլի
տի
րնէին , մէ՛նչեւ
՚լործ
մր ւլտնա՞լք
ինչ
պիտի
ո՚.տէին :
«Պ՚՚՚էսալ՝»
«էսասապֆ ,
«էքմէքճի»
քիչ մբ մաքրելու
չէ՞՛բ որ ա -
նոնք ալ շարունակէ
ին
նորէն
ապառիէլ
տալ
:
Երկու
ոսէլիէն
եւել պէաք
էր. ի՞նչ բ -
նէբ,
որո՞ւ
երթար;
Գործ
ունեցող բան -
ոլորին
անւլամ , առանց գրաւի ոչ ոք փո -
խսւտուութիւն
կ՝բնէ
. ու բան մբն ալ չու
նէր որ տեղ մշ ձգէ ր եւ տոէչոսով
երէլու
երեք
ոսէլի վերցնէր :
«Գրաւ » բառբ
այն ինչ
շրթունքներուն
վրա
յ եկաւ,
մ էկէն կանգ առաւ
կա
յնե -
ցաւ.
մտքէն
ստորմիքբ
յանկա
բծածին
լուսի
մբ
"լլ"լլ"՚–հւլ
ելբ ղ՚չ-աբ : Ջեռքովբ
իր
ճակատբ աբագ
արա՚չ. չփեէ սկսալ,
Հ՛ս -
լանօրէն՝
պլպլուէչբ
մաբեէու
ջանք
մբ ;
Զ"ւր
քանք : ճամ բան շաբունակեց •
էչար֊
ծես
քիչ մո թեթեւցած
էլր քալէր։
Յ՚՚յս
մր
ղինքր առաք
էլր մղէր։ Երբ
Վւսլ՚սթիա
Հասաւ , "էղ՚ոէ՚կ
սրճարան
մր մտաւ ,
մութ
անէլիւն
մր առանձնացած
, ֆէսբ
Հանեց
,
թա
չէլ ինա քլով
ճ՚՚՚էլատո
"բբեց ու սուր -
ճին
Հ/էա սէւէլառէ թ ր
քւսչելով
,
տխուր
աէսուր
էլբ էսորՀէր։
Պլպէուկբ , Հիմակ ալ
արծաբծուն
է՛բբ
ք յ " , Կր
՚Ւ՚՚^յլէր
՚> ^՚՜
Հուրքէն
էլարծես
քէ՛չ մբ սլիաի
թուլնար
մ տմ աուքնեբուն
էլ՚ոպարր
, ուղեղին
վբա
յ
ծան բան էւստ :
Արմիէլին
Երկաթուղիներէն
մէկ
յ։ սա -
բաֆի
մբ ՚էբաւ
՚էնեէով,
եբէէու
ոսէլի ՛իո -
էսառութիւն
մբ լնեէու
՛լիւան էր ոբ եբ -
կոլ
ժամէ ի վեր շրքմոլիէլ - Հ"՚–րի
"էէ"
մաքին
բոլորբ
կ՝ոլրակէր
.
ղիմա՚չրեց ,
շաա
ղիմս՚դրեց
չաբ սատանս՛յէ,ն
թելա ~
գրած այգ ՚է՚ոբձութեսւն
, որուն
սաէլայն
՚ Ռ Ր ^ Ճ
՚Լ
^Ր
^ււ
անձնատուր
րլլալու
պար -
աաւորուեցտլ
;
Ի՜նչ
բնէր , ի՜նչ :
Երբ
սրճարանէն
մեկնեցալ
^
սիրաբ
Հանղարտած
էբ այն
խաղաղոլթե՚սմբբ
^
ղոր
ծանբ
Հան՚լամանքնեբու
մէք վճռա ֊
/լան
որոշում
մբ էէււ պարղեւէ ;
«,Խ՚"՚էէ
Խաբուկէն
վեէ՛
Բերա եէաւ
X
Գարնանայէ՛ն
արեւր
էլ աղուորցնէր
Բե -
րան
, որուն մեծ սլո
ւլո աան էլբ
՚էիւտար
Հա յեբու
,
3"
յներ՛
Ե լր ո սլ "՛ցին
եբ
բաւլմ ութեամր
, ամ էնքն ալ տօնական
ւււ–
բէսէսութե՚սն
մէք։
Ն"է՚էն
«ախ»
մբ բբաւ :
Իրեն
ս՛եւ Զատիէլ
կուղար : Մինչեւ
Շիշէի
՚լնաւլ , սլաաեցալ ; Ետ գարձին
Եբրորգու–
թէ՚ւնր մտաւ,
ու
անէլէււն մբ
քաշուած *
՚էերո՚բ՚սւլէւ
՚Ալ
Հ՚ւ՚լէւով
է.լ՚կէււղածօբէն
եւ
ղ՚լածե՚սլ
, «Խաչէ՛ քո Բրէւսաոս
».ո
մտիկ
բբ՛"
լ.
: Յե աո
յ 1լսւրճ ճա՚քբ"վ
մ ր Խ
աս
՚լէէղ
իքաւ, ու չիաաէլ
տուն
ղնաց։
Մեղք էէբ
սեսլէբ
Աւաղ
Աւէ՚բաթ
իբէւկուն
սրճարան
Հանղիսլի
է :
Գէ՚շեէ՚ր սակա
յն վբղո վո ւած
անցուց
.
խ՚լճէ՛ էսս՛ լթէն
քէր աան քուէբ , ոբ
խեղճ
"՛՛լ քէլ՛՛՛ն,ր ունեցածէ՛ն
ձեռ ք պէւտէւ ղ՚գց ր –՜
նէր : Անէէողնին
մէջ մէկ
կո
՚լմէն
միւսբ կբ
ւէաոնար , մինչ
քլին
լ՛ անղին , ուրիշ ան-
կողվւն , անխռով կր նէ՚բՀէր :
Առաուն
գմկամ
ու թեամբ ելաւ ,
սիրտբ
տաէլաւ
ու
՚էրայ ; Գնսլց սլաւոուՀԱւնո րա -
ւլաւ, ու ցաթած
արեւուն՛
գէմր
էլքւցած ,
քիչ
մր անուշ օգ ծծեց
;
Հքուա
Հաղուե -
ղալ.
ու
խոՀանոց
իջաւ • կնի/լբ եւ Արմ
ի -
կբ թեւեբնէւն
սօթասւծ , Խթումի եւ Տէաա–
կի
կ/։բա
էլռ ւրն եբուն
պա տրա
սաո
ւ թ ի
ւննե–
րր քլո տեսնէին
, ուրախ
ուրախ ,
ԱՐՓԻԱՐ
ԱՐՓԻԱՐԵԱՆ
(7)
(Շ՚ոք.)
Fonds A.R.A.M
