«8
ԱՌԱՋ»
Հ Ա Յ
Գ Ր ք Ի
« 8առաչ
»
արձանագրելով
«
Տոլսա
-
բե »ի սաբքած
Հայ Գրքէ
ցուցահանգէսի
յաջոգութիւնր
, կշ թելագրկր
այգսլէսի
ձեռնարկ
մր կաաարել
՚Նուպարեան
Ա՛ա
-
էոե՚եագարանի
կամ
Ազգային
Տան
որաՀ
-
ձերուն
մէի
իմացայ
թէ մաահոգեեր
կան,
որ ան
-
Հրաժեչա
չէ այգպիււի
յոգնութիւն
մր
՛յանձն
առնել
Հոն՝
ուր արգէն
մեհ՜ մաաե–
•նագարան
մր
ւլո յութիւն
ունի
եւ փափա
-
քուլնե ր կրնան
երթալ
տեսնել
ա յգ
գիր
-
ր ր ու նաեւ կարգալ
;
Անմիչապէս
յայտնենք
որ ԳաՀիրէի
մէ^
ալ
Հա յոց
Առա
^ն ո ր գա ր ան ի
չէ՚՚՚քին
մ է^
կա
յ Թորգսմ
եան
Ա ատենագարանր
,
բա
ւական
ճոիս ու աբմէքալոր
Հատորներով
,
բայց կարգացոգ
գրեթէ
չկայ։
ԱՀա
ա յս ան աա բ բեր ութի
ւնբ
սլատճառ
ե գ ա ւ
^Յռլսաբեբֆի
վար չութեան
որ -
ւգէսղի
կազմ ա կեր սլէ
Հայ
Գրքի
Ցուցա
-
Հանգէսբ
: ՛Բ ի չ վաբր
կբ
ներկա
յացնենք
ձեռք բերուաքէ՝ իսիստ գոՀացոլցիչ
ար —
Օտարութեան
մէ^ Հայ
Գրքի
առածին
ցոլցաՀանգէսլ,
կարհ^եմ
թէ Աթէնքի
մէէ
կաղմակեբպուաք^ն
էր քսան տարի
առա^Հ
Հ՛ 8 • Գաչնակցութեան
Կրիտ •
Միութեան
վաբիչւ՚՚ե
բէն
, երիտասարգ
մ տաւո
րական
մբ,
ոգրացեալ
Գբիգոբ
Գբյրճեան
ու Ա •
Գ է Լուսաւորիչ
վարժարանի
տնօրէն
Հ ՚
Հ$ովՀ
. կամ։։արական
անցան
գոբհ՜ին
գբ
-
լուխբ
, ն եձ՜ Հետաքրքրութիւն
ստեգքէելով
նորա կաղմ
գա գութին
մ է^ ;
Այս
յա^ողութենէն
քանի
մը տարի
եա–
^ –ՔւԼ՛^ է "Ր կազմ՛ ա կե բ սլո ւե ց ա
լ նմ
անօրինակ
ցոլցաՀանղէս
մ,ր բանաստեգձ՜
Պ • Ա • Ա սւ ՜
Հակեանի
եւ
Թաչեանի
նախաձեռնու
-
իմեամբ
ԳաՀիրէի
Առա^որղաբանի
սրա
-
Հին
մէշ.
Լրիւ գագափա
ր ունէ ին ք երկու
ձեռ -
ն ա ր կն ե ր
II
լ կազմ
ւո կեր սլո ւթեան
եւ ղտահ՜
յա^ողութեան
մ ասին
ու եբբոբղ
անգամ
- ,
աւելի
լալ հ՜րագրահ՝
ցոլցաՀանգէսի
մը
շուբ^ յաճախ
թելագրանքնեբ
ըրահ՜
էի՚եք
իք բիտ • Մ իութեան
վարի^երուն
եւ
Հա–
մ աղղա
յին
րնկե րութեան
; Գ ի լբ ին
գոբձ՜
մը
ԼԷՐ
է բաւական
աչիսատանք
եւ ձեռրս
-
Հաս
ութ
իւն
կբ սլա Հ աննուէր
.
Հ8՚Ո
ւս ա րե ~
ր»ի
վարչուիմիւնբ
ի վերջոյ
ստիսլուեցաւ
ստանճնել
այգ
Հողն
ու
սլատասիսանա
-
տոլոլթ
իլ1։ բ •
Անտարակոյս
մենք
ունէինք
քանի
մր
առաւելոլթիլննեբ
,
<(.8ուստբելւ»
Մչ՚"Կ •
\ր1ւկե
բակդութեան
լ^գա րձակ
տու1ւր ,
Յուսաբեր
ա չխատաւո
բնե բ ր ,
մեր
Հրաւոաբակութիւններր
, նո
յն
չէնքին
մէ^
Հաստատււււսհ՝
Փս՚էանճեան
Մաաենաղա
—
րանի
գիբքեբբ
:
ի՚^՚նչ
էբ մեր Հիմ՞ււական նսլտտակբ
\
ԱբաասաՀմանի
Հայ մամուլբ.
Հայ մբ —
տալոբականոէ
թիլնր
քիչ անգամ
կ՝ան
-
գրագառնտն
, թէ
մեր սքանչելի
ժողո
-
վուրվուրգբ
ինչ Հբաչքնեբ
ղորձ^եր
է օ ՜
տար
ութե ան մէ^ եւ նեբկա
յիս
ալ
Հ իա
-
ցումի
արւքանի
ճիգեր
կբ թավէէ .
Աովոբութիլն
գաբձած–
է
մեր
Բ՚՚1"Բ
թեբթեբու
սիւնա1լնեբոլն
մէ^ Կվ՚^^ել,
բե
մերէն
միշտ
խօսիլ,
թէ
հլ •
Հայաստանի
մէչ
ինչքա՞ն
չատ
գիրքեբ
կր
ասլագրուին
ել յափ չտակութեամր
կը կաբ գաց
ուին
:
Եւ ՚"յս լուբերբ
յաճախ
կբ
տրռւին
ա յ^սլիսի
ձեւով
Որ անղիտակցաբաբ
կբ
քաջալերենք
նա Հանրական
ողին տարա ՚՜
՛էէ Ր Բ՚"Գ՛^ ո ւթ ի լնն ե բ ո ւն
մ է^ :
Հայ
Ղ՚րքի
ՑուցաՀանղէսին
մէ^
ղիտակ–
ցարար
եւ մտտհ՜ուահ՜
հ-րագրով
մբ
մենք
նե րկա յացուցինք
Հա յ
գրքի
կատարած՜
նուաճումներու
ամբողջական
մէկ սլատ
-
կեբբ
1700
թուականներէն
ասգին
;
Ա -
ռանձին
բաժանումներու
մէչ գասաւոլէե
-
ցինք
Հայ. Եկեղեցիի,
Հայոց
սլատմ
ու
-
թեան
, Հայաստանի
գաւառներու,
գա —
գոլթնեբու
, գբ ա կան ո ւթե ան
վերաբերեալ
Հատբեաիր
երկեր,
բառարաններ
, ԼՀայ
-
կաղեանէն
մինչեւ
Երեւանի
ռուսերէնէ
Հայերէն
րառարանբ)
, Մխիթաբեան
, 13՛
Հա յաստանի
,
Համ աղղա յինի , «Գրօչա
-
կ»ի
, «
8ուսաբեբ
»ի
, «Ազգային
Հիմնա
-
գբամ
ի»
( ռամ կա վարն եր ու ) մ ա տ ենա չա բ–
ներբ : Առանց
բացառութետմբ
ամէնքր
կր ներկայանային
, Հ ամ ասլատա սխան
ի -
բենց
արժէքին
: Տսլաւորիչ
էին «
Յուսա
բեր»
ի քառասուն
տարուան
կազմուած՛
Հ ա ւա քած՜ ոն ե ր բ եւ
«Հա
յ րեն իք» ամ սագրի
33
տարուան
լրիւ Հատոբներբ
:
՛Առանձին
սենեակի
մբ մէ^
ցուցաղրոյլյոծ–
էին աբգի
Հայ օբաթեբթեբբ
ու պաբբե
-
րա կաններր
յ
(էնգսւրձակ
տեղ յատկացուցած
էինք Խ >
Հայաստանի
Հ բատա ր ա կութիւնն
ե բուն , «-
րոնցմէ
ոմ անք
ա յժմ
բոլորովին
սպառած
են , ունէինք
մանրանկարչութեան
ալպո
-
մէն
մինչեւ
Լենինի
ու Աթա
լինի
ամբող
-
չական
Գ"
Ր՚^ե ր բ , փէոլ , բաեաստեզծու
-
թիլն
, մ տնկական
գիրքեբ
, միչտ առան ՜՝
ձին
բաժանումներով։
Այցելուն
առանց
չատ
յողնելու,
ամբողչական
գաղափար
մբ
կբ կազմէր
Հայ Գրքի զարգացման
ու
փերե լքի
մ աս ին ;
Հա յաստան
եւ Ա փիւռք
ղեղեցիկ
մ բբ
-
ցակցութեան
մ,բ մէչ էին– Առանձին
ներ -
կայացոլցիկւք
արեւմտեան
Հայաստանի
գաւառներու
, գաղոլթներոլ
նուիրուած
Հատորներ
(^ք՝ա,րձր Հայք,
Վասպուրա
՜
կան , Տարօն
, Եր՚լնկա
, Շապին
ԳարաՀի–
սսւբ , Արարկիբ
, կեսարիս, ,
Զէյթուն
,
Մաբաչ,
Աիս , Այնթապ
, Ուրֆա
,
Զմիւռ–
%իա
, եւն . եւն ՚ ) :
՛Բանի
մբ խօսք
ցուցա Հանգէ
սէն
ձեռք
բերուած
ա բղիէնքի
մ ասին ; Ե րկու
չ՚"Բ՜՝
թուան
լ^թացքին
Հազաբի
մօա
այցելու
-
ներ
ու1ւեցանք
, ամէն գասակաբգէ
աա
-
բեցներ,
երիտասարղնբ
, վաբժարանի
ա —
չա կե բան ե բ
յ
Այցելուներու
մ էչ
կա
յին
մ աբղիկ
որոնք
կբ կա բծէ
ինք
թէ
Հա յ
ՀԱՄք^ԱՐՁՈԻՄ
Տ ԷՐ Տ է ւ ՚ Ե Ա Ն
•
(Ե– եւ վերջին մաս)
Պարսից
իշխանութեան
ներկա յացուց
-
էութիւնը,
ազգային
Հողա բա րձութ
իւն
,
մ եծամ
եծն եր եւ ժուլովրղի
մէկ
մ ասր
կառքերով
եւ Հետիոտն
ղնացե ր է ին
կէ"
ճանապարՀին
գիմաւոբելու
Առա
չնոր
ղին :
Գպրոցի
բակում
, մուտքէն
սկսած
, երկ
՜
շարք
կան զնած
էին աչակե բաներ բ
Ժողովրգի
մէկ մասն սպասում
էր գըպ–
բոցի
փողոց
ում
,բոլոբբ
սրտատբովւ
սպա
սում
էին
իքորՀբղային
իչխանութեան՝
Հաստատումէն
ի վեբ առաչին
անղամ
չի - ՚
նելով
Ա . էչմիածինէն
առաչնորգ
էբ
ժա
մանում
չրչո՚^Ր՛
ՊաՀր
յոլգումնաչից
էբ՛
Եկա՜ն, եկա՜ն.
. .
Ապասող
ժողովուբգբ
մի պաՀ
իբաբ
ան
ցաւ,
ու յետոյ
պատնիչացաւ
գպրոցի
նեղ
փողոցի
երկու
կողմերում
:
Առա^ոբգբ
կառքէն
իչաւ
փողոցի
բե
-
բանին
. կաղմուեց
Հանգիսաւոբ
թափօրբ
:
Պարսիկ
պատոլոյ
սչաՀակներբ
, մեծա
-
մեծնեբբ
Առա
չն ո բ գի երկու
կողմերում
,
թավւօբն
յառաչ
չարժուեց
;
Տարօրինակ
լռութիւն
էբ
յ
կարծես
խօսք ձկար ասելու
•
Շատեբն
աբաասւում
էին ;
Հասան
՚հպրոցի
բ՛ոկի
մուտքին
:
Առաչ֊
նռրգբ
Հաղիւ
մէկ ոտքբ
ներս
գրած
,
յանկարծ
՛է՛ի աչակերա
պարղեց
կարմիբ
,
կասչո յտ,
նարնչաղոյն
տաբագիբ
աղղա —
յին
՚ ւ ֊ բ օ չ ր ) եւ
ա չակեր անե բբ ,
առանց
^
խմբավաբի
մեծ
՛՛ւ
Վ՚՚՚ՔՐ
^՚՚էեցոլցին
« Մեր
Հ " ՚ յ բ ե ՚ ՚ ի ք » բ
։
Աա՜ՀՀ
. • •
Անակնկալ
Ժի
կանչ
ժո–
գովրգի
մէչ֊. Պարսիկ պաՀակ
ղինուորնե–
րը պատուի
կե ցան
> թավւօրը
կանղ
ա
-
ռաւ ; Աււաչնոչւ՚լր
քարացաւ
տեւլում ,
յուղուեց
, աչքեբէն
արցունքներ
Հոսեցին
՚,
Ոչ
"Ք
խանգարեց
աչակերտների
երղբ
,
որ Հասաւ
իբ
վախճանին՛
Ամենայն տեղ մաեը մ ի է,
Մարդ մի անգամ պիա
մեււնի ,
՚
Բ այց երանի, որ իւր ադգի
Ագատութեան կը գոհոլի
. . .
Ե"–՚ս
՚լո
յնբ
առչեւէն
,
աչակեբտնեբր
ղո
յգ
կաղմ
ած՝
քովնտի
չարժեցան
գէոչի
՚էոչրոցի
չէնքբ
-. Առտչնորղբ
բակում
իբ
Հա յրական
ո
՚լչո
յնբ
եւ օրՀնութիւնբ
տը
-
լեց
ժողովրղին
: Մ ի չփոթութիէն
կար
,
չեղան ճառեր
: Առաչնորղբ՝
պատուակալ
Հիւրերով՝
բարձրացաւ
չքասենեակբ
:
Ա կռուեց
աչՀամբոյբբ
է Ժուէ՚՚ւի՚՚ւրղն
սպա
սում.^ է բ գուբսբ,
պիտի
սսչւսսէբ
մինչեւ
փերչ
, պաչաօնական
(^՚Լ
՛՛ւնելութիւնէն
յետոյ
նրան իբ Հիւրամեծարի
տանբ
Հաս–
ցնելոլ
Համար
;
.
Հ
Տէբաէբե՚սնչլ
ուսուցչական
կազմով
պատչաճ
Համարեց
աւելի
ուչ ներկա
յա
-
նալ
Առաչնոբղին,
եբբ քաչոլած
լ ի ն է ի ն
օտար
Հիւրեբբ
: Համբաբձումբ
չխօսեց
:
՚Բաչուեց
իր սենեակբ
•
Ոչ,
ուսուցի^՚երէս
ոչ
ոք զիսւէբ
, թէ
պիտի
սչարղոլէր
աղզաՀվւն
՚էբօչչ՛ :
Իսկ
<(. Մեր
Հայրենիք»բ
, առանց
խմ
բավարի
,
միաձա
յն
երզ ուած , թերեւս
ինքն՚ոբուխ
էբ
1
Զէ՞
"ր
՚"՚լգ՚"յի^՛
ԳՐ
^չ
եւ
քա
յլեր
՚լ
զոլղընթաց
են : Զէ՛՛ ո ր ^ա չա
կե
բտոլթիլնբ
կեանքէն
խզուած
են ,
մինչղեռ
բերին
միասին
իրենց
ղաւակնեբբ
, ինչպէս
կբ
թելաղրէինք
մեր
Հրաւէրին
մէչւ
Բ՚եչւա
-
ցոզներ
յ սւնաարակո
յս
ե՛լան՛ ,
նո
յնիսկ
ա
յն գասա կարգին
մ էչ
որ
մ իչտ
կր
իսօսի
Հայ
՚լ֊բքի
ու Հայ մչակոյթի
մասին
՚ ՚ ՚ :
Բա
յց յուղիչ
էբ ա յն
Հետաքրքրութիւնը
՛լոր ցոյց
ս՛ուին շատեր։
ժամեր
շարունակ
իբենց
ա չքե բ բ յառած
էի՛ն գիբքեբու
վբ
-
րայ.
ի՛նչ տարակոյս
որ
երեւակայոլ
-
թեամբ
փոխագրուած
էին իրենց
Հայբե
—
նի Հողին՜ վրա
յ է
Ատեզծուած
Հետաքրքրութենէն
քաչա
-
լերուած
փարչին շաբաթբ
Հրտւէրնեբ
՚ լ բ բ –
կեցինք
նաեւ
օտարնե՚րու
; Այցեչեցին
Ու -
նէսքոյի
ներկայացուցի
չբ,
էււ -
Ֆլ՚անսի
Գա Հիբէի
տնօբէնբ
, բբի տան ական
՚ լ ե ս
-
սչանատան
տեղեկատու
ճիւղին
տնօբէնբ
եւ
մ ամուլի
նե րկա յացուցի^՚եբ
որոնք
Հիացում
ով արտա
յա յտուեցան
ցուցա
-
Հանգէս
ի մասին
եւ մատեանի
մբ մէչ
ար–
ձանաղբեցին
իբենց
տպա
ԼՈ րութիւնն
ե չւր
յ
Աւելցնենք
որ առանձին
աեղ
մբ յատկա
-
1
ցոլցած
էի^ք
Հա յոց պատմութեան
, Հայ–
|
կական Գատի
ու գբա
կան ութե ան
նուիր– \
ուած
ֆրանսերէն
, անգլերէ
ն , գերմ անե
- ]
րէն
, ռուսե
բէն
նո յնիսկ
թուրքերէն
գէ՚Ր ~
քեբոլ.. Փոքր
աղգեբէն
ք1՚ լե
Ր
այղքան
Հբատա բակութ
իւնւնե բ ունին օտաբ
չեզոլ—
նեբովI
ՑսւցաՀանգէսի
առնչոլթեամբ
ուբիչ
Հարց մբ։ Ափիւռքի
մէչ բաղմաթիւ
՛լի՛ր -
քեր
լոյս՛ կբ տեսնեն
, րայց
չեն
կարւէաց–
ուիր , կր չսենք շարունակ
;
իրարմէ կտրուած
^նք նոյնիսկ
մէկ
քա—
ղաքի
մէչ,
Հաղիւ
օբտթերթին
վրայ
ակ
նարկ
մբ կբ նետ
ուի
։Այս կացութիւնն
իսկ
կբ Հւսրկագրէ
բացառիկ
միչոցնեբու
գի
-
մկլ։^
Օ՛սար անուանի
Հ ե՚լինա
1լնե
ր ու ղործե
-
րբն
անւլամ տարածե
լու ,չղթե ր ցո՚լԼւն
տե–
ս սղութեան
Հաս ցնե
լ՛՛ւ Համաբ
մ եծ
գու
-
մաբնեբ
կբ ծախսուին
: Այս
տեսակէտէն
ալ Հայ ՚էբքի
ցուցաՀ՚սնգէսբ
շաՀեկանու
-
թիւն
եւ օգտակարութիւն
ունի :
ԳաՀիրէի
մ
էչ
առանց
մասնաւո
ր աշխատանք
կա
-
տարեչու
, ցսլցաՀանղէս
ի շա բա թ բ
Հա
–՚.
բիւր
Հազար
ֆչ, . ֆրանքի
ղիբք
ծս՚խուե–
ցաւ , առանց
Հաշուե
լու տրուած
ասչ՚րս - ՝
պբանքնեբը
եւ ստե՚լծուած
Հեաաքրքբու
-
թիւնր
, բարո յական վարկբ
Հա յ Գբրին ;
Փարիգ
9՛.
ԼԱԶԵԱՆ
.
ՄՈՌՑՈՒԱԾ
ԷՋԵՐ
ՊԱ1ՊԱՆՈՂ-ԱԿԱՆԸ
(Պուլոակաւնւ աիպար
մը)
•
ՊաՀպանողականբ
կամ
Հարուստ
վա
-
ճառական
մչ՚ն՛ է , կամ
Հարուստ վաճա
-
ոական
ՐէԸ՚՚լ՛"՜
կ՚աշխատի
եւ կամ
իբ
ապ–
յւոլսաբ
Հարուստ
վաճառականի
մը քմա–
Հաճոյքէն
կախուած
է ;
Այո
վեբչին
իսմբակցութիւնը
ոբ ամէ
-
նէն
բազմաթիւն
է, իր մէչ կբ
պաբունա–
յչէ ,
բացի
Վ՚՚՚ՔՐ
առեւտրականներէ
,
պա չտ պան ութեամր
իրենց
ւլոբծ
ԷՆ կառ
-
ձ^ած վ՛ս ր ժ ա պե տնե ր ու գւզբոցի
տնօրէն
-
նեբ
, նպաստի
կարօտ
թերթե
րու
իսմ բա
-
գիրնեբ
, աղղա
յին պաշտօններով
ասլբող
.անձեբ , Հարուստ
յաճա խո ր՚^երու
Հետ
գ.ործ ունեցող
բժիչկներ
ուփաստարաններ
եւ վերչապէս
կբք/նալորներ
։
Պ ա Հ ոլս՚ն՚ո ղա կանլչ
իրեն
յատուկ
վար
-
ալապետութիէձե
, սկղբունք
,
ուզղութիւն
չունի
, բնաղւլարաբ
կբ գործէ
:
իրեն
կանոն լղտբած
է Հակառակիչ
ա
ամ
էն
արա րքնե բուն
կամ
ղաղափա
րնե
-
րոլԿւ ո րոնք ազատականներ
Ոէն
կամ
յե -
ղափոխականնե
բոէնւ կոգմ է կբ կատար
-
յււին
կտմ
կ՝արտայայտուին
:
Եւ սակայն
մէկ
քանի
Հիմնական
սկզ -
յւունքնեբ
ունի
որոնք նախորգ պաՀպա
-
՚նոգակա^^եերէ
իրեն
^ ժառանգութիւն
մբ -
նացած
են\ . Ասոնց
գլխաւորն
է •
« Հա
յ
""՚լԳՐ
իր եկեղեցիին
չնորՀիւ
սչաՀպան
-
ուած
է մինչեւ
այսօբ
»%
կ,րլ կարծէ՞ ք որ պատմ ութեան
փ ի լի ս ո–
վւա յութեան
խո րին
ուս ումնաս
ի րութեամ
ր
Հասած
է այս եզրակացութեան
: Բնալ
եր~
բեք., ՚Բլիչէ
մրն է այս եւ իբբեւ պաՀպա
-
ն՛ո ղական ութե ան թանկաղին
ղոՀար
մ բ
իբ խելապատակին
անկիւնբ
խնամով
պա–
Հած
է
յ
Եթէ
ույս վարկածին
վւաստերն
ու ա —
պացոյցներբ
ուղէք , պա
Հ պան ո ղա կան
ը
անյողգողգ
կբ սչա տաս խանէ .
էֆէ՚եաիմ
, աս ասան՚կ
է , Հայ
ազւչ֊բ
իբ
եկեղեցիին
^ո
բՀիլ
պաՀ պան ուած
է
մինչեւ
այսօր %
Ասիկա
Համ սղում
մբ չէ իրեն Համաբ
,
այլ Հաւատք
մր , Հետեւաբար
ապացոյցի
ոչէսէք
չունի
:
Զուարճալին
ա յն է ոբ ա յս
բանաձեւին
Հակառակն
ալ , այսինքն՝
«Հայ
աղգբ
իր
եկեղեցիի՛ն
շնոբՀիւ
կործանած
է»՝
նոյն
-
քան
եւ աւելի
ճշմարիտ
է ղուցէ
ել
աւելի
գիւբալ
ապացուցանելի
, բա յց գժբաիս
-
տարաբ
յեղափոխական
կո՛մ
աղա տա
կան
վա բ կած
մ լ ^ է ու չի կրնար
մ տնե
լ պաՀ–
պանողականի
մբ գանկին
մէչ
;
Հայ
եկեւլեցիէն
ետքբ՝
պաՀպանողա
-
կանբ պինգ փարած
է իր Հաւատքին
գոր
ծի մաբգու
, չաՀասէր
վաճառականի
աչր՜
բամաբանոլթեամբ
որ Հետելեաչն
է ;
-
Ես
կբ Հաւատամ՝
ոբովՀետեւ
Հա
-
ւատաչովս
րան
մը չեմ կորսնցներ
, բայց
թերեւս
կբ
շաՀիմ • Հանգերձեալ
կեանքբ
կամ
գոյութիւն
ուեի
կամ
չունի
:
Եթէ
չունի
ինչ կբ կորսնցնեմ
Հաւատալովս
,
իսկ
եթէ
ունի
այն ատեն
կր չաՀիմ
յ
Այսպէս
ուբեմն
Հ աւատքը
պա
Հ պանո
-
ղական
ին
Համ ար
վյւճակա
Հան
ութեան
տոմսակ
մրն է ; Եթէ
է՚լաբնէ՝
գրպանէն
բան
մբ չի կ՚ւբսնցնեբ
, իսկ
եթէ
զարնէ
կը չաՀ ի : Ո՚-ՈՈէի խնամ ով
կր պաՀ է տոմ–
սակր
Պ ՛ս Հ սլս^ն ո ղա կան բ աեսակ
մբ ազնուա
-
պետական
յա լակն
ութ
իւնն եր
ունի
, ո -
րոնք
սա
բանաձեւին
մէչ
կ՝ամփովւուիե
«Մենք
ուրիշի
ժողովուբգբ
" ՚ ֊ բ ի շ
»:
Այսսչէս
, սչա Հ պան ո ղա կա^ն բ կբ
պա
-
Հանչէ
ոբ ժողովոլրգր
«բարոյական»
ու -
ն՚ենայ,
մեծերուն
Հանգէսլ
պատկառանք
ունենա
յ , ազգ
. ի շիսանութիլկբ
յոէրւլէ
Տ
Եւ երբ գիտե
լ տաս
թէ ինք ա յգ
գեւլեցիկ
յատկութիւննե
ր բ գործնասչէս
ցո յց
չի
տար
իր վբայ,
կբ պատասխանէ
•
^
Աենք
Ո՚֊բիշ՝
ժողովուրղբ
ուրիչ
• • • յ
Եթէ
Ժ
ս ՛լո վս ւբ ւլբ բա բո յական
չունենա
յ ^
մեծերուն
Հանղէպ
սչատկառանք
չունե
--
նայ,
աղգա
յին
իշխանութիւն
բ
էյ՚՚՚Ր՚ւէ
)
ի՞նչպէս
կրնանք
Հեա.բ գլուխ
ելլել
• • .
Ա՛ւ՛ւ • գործե
բու
մէչ՝
պաՀ պան՛ո ղա կան բ^
թագական
է , կալուածոց
Հողաբաբձու
,
կտակաց
Հոզաբարձու
է , ոչ թէ
օգտակար
բան
մր լզելու
Համար
, այլ որսլէսզի
«ա—
նօթիներ
բ աղգա
յին
ե կամոււոներուն
չտի–
րանս/ն
եւ զանոնք
կոկորղնին
չանցբ
-
նեն» :
Անօթին
իրեն
Համար
ոչ - սչա Հ պանս
-
ղականն
է ։8աճախ
կբ պատաՀի
սակայնոբ
ինք կուշտ
բ11ո
՚չով
եւ նո^
/ " " ^
՚"ձՂ՜
պ"՛"՛–
ճառաւ
Լալւսգոյն
եւ Համեղագոյն
պա
-
տառն ե բուն
ձեռք
կր զարնէ
եւ
զանոնք
կուլ կուտա
յ :
Եւ եթէ
բողոքի
ձայ^եր
րայլձրանան
•
« Ժոգովուրգր
ինչ իրաւունք
ունի
խառ
-
նուելու
կբ գոչէ , քանի՛" վւաբա աուած
է ,
ի՞՚՚՚չ
կ ՚ ՚ " " կ րբած
է , ի՚^նչ կալուած
չին
ած
է ՚ • ՚ տարօրինակ
բան , աղ՚էբ
մեր
վյՐ՛՛*^
վստաՀութիւն
ունի,
ժողովուբգբ
չի կր —
նաբ գիտողութիւն
չ^եչ
• • .» ;
Այսսչէս
ագգ
եւ
Ժոզո վ ուրդ
տարբեր
բանեբ
եՆ
իրեն Համար
եւ
իբաբմէ
կր
ղա–
նաղանսւին
սա
ձեւով
Որ աղղբ
պաՀպա
նողական
է ,իոկ ժոգովուրգր
աղաաական
է .
Աղգա
յին
Ժողովին
մ
էչ
պաՀպանողա
-
կանբ քիչ կբ իսօսի ե բնաւ
չի Համ
ո
՚լուիր
՚,
Վիճաբանութեան
գրուած
որեւ
է
խ
՚^՚Գբէ՛
վբայ
նախաոլէւ,
կարծիք
չունի,
րայց
քուէարկութեան
ժամ անակ
ե րբեք չիվա
-
րանիր
- Գիտէ
ոբ աղատա կաննե ր ուն
Հա
կառակ
՚գիտի քուէարկէ
;
Ժողովին
մէչ՝ պաՀպանողականբ
ժբխ
-
տական
զօրութիւն
մ չւն է միայն
: ՊաՀ
-
ոչան ո ղտկտն բ
Հ ամ ո ՛լո լած
է որ եթէ
ի^՚Ք
՛լո յութիւն
չունենա
յ , Հա յաստանեայց
ք՝
կեգեցին
, Հաւատքր
, բարոյականբ
, պա
-
սչենական
սովս բութի
ւննե բբ , բարքեբբ
ք
Հայ
կնոչ բնածին
սչա ր կե չտութիլն
բ , աղ -
էլա յին
կալուածներբ
, Հեբիսան
եւ
ձուա–
ծեղր , «Բիւզսւնղիոն»բ
, վանքերբ,
Երու՜՜
սաղէմբ,
վերչապէս
ամէն
բան
կբ կոր
-
ծանին
, կբ չքանան
, կբ փճանան
: Ասոբ
Համ աբ
կբ Հաւատա
յ որ ինք ա՚լղ ասէբ
է
ու միակ
ազւլասէբբ
, յ՛ուն
՚ոգղասէբր
:
ՊաՀ պան ողականին
՛չաւա
կչւ
լՐւղՀանբա–
պէս ազատական
է
մթ՚՚չել
իբ Հօբր մաՀբ ,
անկէ
ետք
անոր ստացուածքին
Հետ
կր
ժառանգէ
նաեւ պաՀպանողականոլթիւնբ
%
ԵՐ՛ ՕՏԵԱՆ
.
Fonds A.R.A.M
