Հ
3 ԱՌ ԱՋ»
էյգիպաոսէ մեր ււլալտօնակիցԸ՝
«
Յու
սաբեր Ֆ եբկաբ
աաբինԼբէ
ի
վեբ Հբա ~
աաբակչակսւն
մբ Հասսւաաած
է
,
ոբ լուռ.
ու
մունչ
կ
՝աչխաաէ
, ղոՀողոլթիլննէբ
կբ
սսէսւնձնէ եւ կբ ծառայէ
Հայ մաքին ու
մչակոյթին
Զունինք
Համաղգային
,
բնղՀանբական
Հբաաաբակչական
մբ, ոբ նիւթական
լայն
միԼոցնե
բ
ունԼնաբ
, Հբաաաբակելու
Հա՜֊
մաբ
Հայ ղբոէլնեբու
Հին ունոբ
գոբծեբբ։
Շաբժում
սաեղծէբ
Հայ ղբքին
չուրչ, քա–
չալԼրէր
Հայղրադէաբ եւ Հայ
ՂՐՔՒ^
աաբածումով,
նսլասաէր
Հայ
մչակոյթի
ղարգացման
ու, նաեւ,
ՀայասչաՀպաէւման
գոբծի՚հ է
Ավւիւռքի
ներկա
յ
ոլա
յմ աննե բուն մէչ,
կբ
թուի թէ նման Հբաաարակչականի
մբ
գոյութիւհբ
եթէ ոչ անկարելի,
՛էէ
թ
չա–
էիաւլանւլ
ղմուաբին
ւլոբծ
մլչև
է ;
Աակայն
, եթէ չունինք
լւնգՀանրական
Հբաաաբակչական
մբ , ունինք մասնակի ,
մ ասնաւոր
Հրա աարակչա
կաննե
ր
,
որոնք
իրենց
չրչանակին
՛քէչ
կ
՝բնեն
իրենց կա -
բելին
, Հա յ գբականութեան
ճբագբ
վառ
եւ Հայմչակոյթի
այւլին գալար
սլաՀելու
Հ ամ
ա բ
ԱբաասաՀմանի
մէչ կան, ղանաղան
սւ -
նուններսւ
կաբ
ղին , Փարիղի
Հա յ Գբա -
գէ անե
բու
Բարեկամն
եր
Հրա աարակչա -
կանբ , որ չուրչ
քառոբ՚է
ղարէ
ի
վեբ
1լ ա
չէսաա
ի
բա րե խ՚լճսւթ
եսւմ
բ
, Հբաաս՛ -
բաքլե
լւէվ
նաՀատակ
ղրագէտնեբու
կ
՚սմ
մոռցուսւծ
ու աբմ-էքալոբ
գրաղէաեեբու.
գործե
բբ
Հ Իր
Հ բ
ատար ակութ
իւննե
րուն
թիւ֊ր
Հ
՚սէ՚ած է այմմ
^ճի
,ւԼերչինբ
բլր" -
ձրվ Ե՛ Տէմիբճիպաչեանի
ամբողչական
գործերուն
ամփովաւմբ
Յետոյ
, Կ՛"
4
Համ
աղգա
յինի Հրատա րակչական
բ
, Պէ
յ ~
րոլթ, ոբ Շանթի
ամ բո
՛լռական
գործե -
բուն,
Աղբալեանի եւ Գ> Գիւղալեանի
՛լ
բ–
րական ու սլաամ ական մէկ քանի
ղործե~ .
բթ
Հրատարակելէ
եաք, անոնց
կարղին
Կրաաաբակած
է ու կբ
Հ
բատա բակ
է ւլա -
սալիբքե
ր
ումանկական
՚էի՚րքեբ
, կաբե -
է-ոլ, սլակաս մբ
ԷԲ
՚՚՚ցնելով
այսսլէս :
Աս ոնցմէ ղատ կան ՚ լ ե ռ
մ
եբ վա նքե -
բուն՝
՚Լեեեաիկի
, ՚Լիէնն՚այի
,\ք
ր
ո ւսաւլէմ
ի
եւ Անթիէիասի
Հրասւարւոկչականներբ
,
իրենց կրօնական,
բանասիրական
ու ւլրա–
կան ուսլատմ ական Հանգէսներով
ու Հբ -
րսւտ՚Ով։ ակութ
իւննե բով , որոնք
մ ի
չա աբ–
մ-էք
«/
բ
կր ներկա յացնեն եւ
թան
կա՛լին
նսլաստ մր կբ բերեն
Հայ մաքին ու մ չա՜–
կոյիժին
..
Ծանօթ է արգէն
ՀՀ՚Ո
յրենիք
^ի
Հբատտ–
րակչականբ
իր բաղմակոգմանի
ել Հա -
րուսա
Հ
բատա բակութ
իւննե բով •
Այս
բոլորին
կարգին
մասնաւոր
, ու -
շագբաւ եւ աղատուաբեբ աեգ մբ կր գբա–
է
-է
«Յուսաբեր»
Հւրաատբակչականյք
, որ
տսլաբանական
իբ նոբ սարուածքով
կրնայ
մրցիլ
որեւէ տսլարանի Հետ, իսկ Լ
՛ր
Գ՛՛Ր՜
ձ– ունէ ութեամ
բ
կուղ
ա
յ առաչին
՚էիծե
րուե
վբ՚սյ :
Վեբչին
շ ֊ Յ
տարուան
լ
^՚թացքին
, մաս–
՜նաւորաբար
, Հ(8ուս"՚բեր
»ի
Հրատտրակ
-
չականբ
ունեցաւ
կաբղ մր Հետաքրքրա
-
կան ու թտնկաղին
Հբատարակութիւեհե
բ
,
մեր
Հին ու նոբ ղբա կանո ւթեն
էն ; Հրա -
տաբակեց
Ի)ոբենացին ,Փաւստոս
Րիւգա^ւ–
գբ
եւ Կորիլնբ
,
առաչին
երկուքբ
Աա •
Ա ալիւասեանի
աչիսաբՀարաբի
վերածռւ -
մով ու յառաչաբան
- ուսույէնասիրու
-
թեամբ,
՚Լեբչինբ՝
Մ . Աբեղեանի
թաբգ -
մսէնոլթեամր,
յառաչա բանով ու ծանօ -
թաղ
բ
ութիւնն
եր
ո վ
, մէ
կ Հաւոորի
մէչ
՛ԷԲ՛՜
բարաբ
բնաղիրն ու աչվսարՀարար
թարգ–
մ ան ո ւթ
ի
ւն
բ ;
Մ եր գասական
մ
աաենագրութենէն
ա
յս
յթ
ա
ն՚կագին
ղործ եր էն
ե
տք , Հրատա բակ -
չականբ
լոյս
լ
^ծ
՚ոյեց
Աիամանթոյի
^Ամ–*
րողչական
Գործե բր՛» , սլատկառելի
Հա -
տորով մր, աւելիէ քան
500
մեծաղիբ է -
^ե
բով
, որոնց
մ էչ
ամ վւ ոփ ուած ենեղե -
րարախտ
ք^անաստեղծին
Ր ՚ ՚ Ս ՚ Ր Ք^Ր ~
թոլածնեբբ
, առանձին
սլրակներով
Հբա -
ւոարակուած
, թէ թեբթեբու
մէչ լ ո յ "
առեսած : ՝Բեբթուածներուն
Հետ ,
նաեւ ,
էսնտիսլ նամակներ,
ւլրուկան
ասուլիս՝ իբ
մասիհ
, եւ մատենախօսութիւն
ե
՛ն»
%
Շքեղ
Հրատարակութիւն
մրն
է այս
դռրծ ր , ուրմեր
աղւլ ա
յին ու գիլցաւ
^ա -
Հ Ո է ն չ բանաստեղծին
սիրտն ու Հողին
կը
բաբախեն
, լեղուական
թռիչքնեբռւն
ու.
իր
արուեստին
նուաճոլյներուն
Հետ
է
կարելի չէ կարգալ
Աիամ
անթօն՝
առանց
ալե կոծ
ութ եան , որովՀ ետեւ իր ինքնա -
տիսլ
տ՚ւ՚լե բ բ ղեո Հ՚լօր
չունչ մբ կբ բերե՚ւ՛
ի Ր՛ք՛է եւիր մո՚լովուրղին
ա առա սլան քէն ,
ել իբ վրղովումն
ու բողոքբ
կր Հասնին
մեր
Արտերուն
,
կբ խառնուին
մեր բողո -
քին՛ եւ ոբովՀետեւ
իր Հաւատքի
րոցերը
կբ տաքցնեն
մեղ, լուսաւորելով
նաեւ
մեր
վաղուան
ճակատագի
բ բ ;
Աիամանթոյէն
ետք՝ Վարուէէանր
էլր
տրուի
մեղի, իր անտիպ
նամակներուն
ամ վւովւոլմ ով
« Գանիէլ
Վարուժան
»
(գպբոցական
կեանքբ
, անտիսլ
նամակ -
^եբ) : Աիրուն
, ճաշակաւոր
ու չատ Հետա–
քբ քբ ա կան , ղե՚լեցիկ
Հաաոր
մր , որ
պարղ , մ տե րմ ական "*– յ"՚–ՂէԼ
^՚ոմ՚սկնե–
բու մէչ կբ սլատկերացնէ
երիտասարգ
բանասւոե՚լծին
սչանգուխտի
կեանքբ, ա —
նոր եբիտասաբգական
աւիւնբ
,
յուսաՀա–
տութեան
ու իսանղավառոլթեան
սլաՀե –~
րբ : Գ • ճի՚չմէճեան
, որուն
ու՚է՚Լուած են
այս նամակնեբբ
, իր կարղին
կր սչատմէ
Վարուժէսնի
ղսլրոցակտն
կեանքէն
ան -
տիսլ
ղբոլաղներ
, որոնք ոչ միա
յն Վա -
բուժանր կբ սչատկերացնեն
ա քնքան Հա -
մակրելի ու սիրելի
,այլեւ
սլաամալբ
ին —
քբ , իր ՛լո լր գո
լր ա եքո վն ու
լ^կե
րական
զգացումներու
անկեւլծութեամրն
ու չեբ-
մ ութեամ բբ ;
՝Բիչ
՚ւէ՚ՐՔ^Ր
Կ"՛՛՛՛
՚ " յ ^ ք ո ՚ ն Հաճելի
ու
յուզիչ
, որքան
Վարուժանի
նամակնե -
բուն ա յս Հաւաքածոն
, որովՀեաեւ
եթէ
գբաղէտ մբ կամ րանաստեգծ
մր
իբենց
գործերուն
մէչ ի յայտ
կուգան առաւե
լա
պէս
, սակայն,
յաճախ
, իրենց
նամակնե—
բուն մէչ /լը յայտնուի
բուն
մարղր, իր
Հոգեկան ուիմացական
Հաբաղատ պատ —
կերով ; Այս Հաղուագիւտ
գործե
րէն է
Վարուժան-ի այս Հատորր, ոբ 1լամրուլ
~–
չանայ
նաեւ մէկէ
աւելի
ղբուլ^ւերոլ գբա -
կան - քննագատական
՛իկ՛"յութիւններով
։
« Յուսաբեբ»ի
Հրատա րակչական
ին
փեբչին
՚էործր
Համաստեղի
նոբ գիբքն է,
« ՚Բաչն
Նազաբ եւ
13
պատմուածքներ»
,
ճաչակով
Հրատարակուած
Հատոր
մր, ոլբ
ամվւոփուած
են«Ապիտակ
2իաւոր»ի
Հե -
ղինակին
՛լիւ՛լի եւ ՛լիւղէն
ղոլբսի
կեան ~
քէն
առնուած
Հետաքրքրական
եւ
միչա
արժէքաւոր
կարէէ պատմուածքներր
, ո —
րոնց
բնթեբցումբ
Հաճս յք է :
Հ 3"՛՛սաբեր »ի Հրատտրակչականբ
այս
թտնկաղին
ղործ ով
70
Հատոր
չւնծա
յած
Կ
^Բլլա
յ Հա յ ղրականոլթեան
, գբ ա կան ,
պատմ ական ու քաղաքական
:
Հակառակ
իր ղժուաբին
սլա յմ աննե -
րոլ՚֊է , կբ ստեւլծէ ան միչոցր
նոբ Հ բա -
տաբակոլթիւննեբ
լզ՛ելու եւ ժողովբղա -
կանացնելոլ
Համաբ
ղանոնք՛. կբ Հաւա -
տանք որ ^8 ո ւսա բեր»
ի Հրատա բա կչա կա–
^Ր
պ1
""Ի
չ՚որունակէ
իր բեգուն
ւլոբծու -
նէոլթիլնր
, սակա
յն մեր Հաւատքբ չի
բաւեր
, եթէ մերժողովուրղբ
չտայ իր
լիսւէլաաար
օժանղակոլթիլ^ւլ,
•
Երբ
« 3
ուսաբեր»
իր էչեբովն ու Հբա -
տաբակութիէններով
կբ ծառայէ
Հայ ժռ -
ղռվոլրգին
ուիր մշակոյթին
,
այնքան
նուիրումով,
մեր սլաբտքն է աչակցիլ ի -
րեն
, իբ Հբատաբակո
ւթի ւննե բբ տարա ՜
ՍՊԻՐԻԴՈՆ ՄԵԼԻ-ԲԵԱՆ
(ԾննդեաՐւ 75ամեակիԹ ա ռ թի ւ )
Ել՚աժչտագէտ
Ապիբիգոն
Աելիքեան իր
եբկարամեայ
եբաժչտական
ղործունէու ՜
թեան
բնթացքին
ե՛լաւ
յօրինող,
խմ բա -
•վար , մ անկավաբժ
, ե բաժ չտաղէա եւ ե --
բաժ չաա
կան
Հանբա
յին
ղ
"բծիչ
Ապիբիգոն
Աելիքեան
ծնած է
1Տ80
Գեկտեմբեբ
մէկին,
էչմիահին,
՚էի՚-՚լա
՜՛
կան
ուսուցիչի
բնտանիքի
մէչ֊.
1893/՛՝՛
կր մտնէ
էչմիածնի
Գէոբգեան
ճեմարանը
իբբեւ
՚էիչերօթիկ
սան: Հոն արգէն ու -
չաղրութիւն
կբ գրաւեն իր
եբաժչտական
կաբո՚լութիւններբւ
Կբ մասնակցի
Կ՚՚մի -
տաս վարգապետի
եբգե ցիկ
իսում բի աչ -
իսատանքնե
բուն :
1902^^՛
կ՝աւաբտէ
ճեմարանբ եւ կը նբ–
չանակուի
երաժշտութեան
օւլնական
"՚– -
"ուցիչ
Կռմիտասին
, նոյն
գոլբոցին մէչ է
Ա իեւնոյն
աաեն իբ ուսուցիչէն
մասնաւոր
գասեր
կ՝առնէ
; 1904^
աչնան
կր մեկնի
Պերլին : «Երբ ես կբ պատրաստուէի
աբ -
տասաՀման
ճամբսրղել
, կոմիտաս
,
իրրեւ
իմ
ուսուցիչս եւ ուղեցոյցս
ինձ տբամա–
գրեց իրՀաւաքած
երղերու
ամբող^ ժո —
ղովածուն
, իբբեւ
Հա յ կա կան
նիլթերու
անսպառ
աւլյբիւբ , ոբովՀետեւ
շատ
մ տա -
Հող էրիմ ղե\րմտնական
՚ողգեցոլթիւն
-
նեբով
շտաբուելոլ
խնգրով» ; Պերլինի մէչ
Ապիբիւլոն
Աելիքեան
մասնագիտական
ա–
ո֊արկաներոլ
ուսումնասիրութեան
Հետ
միասէն կր Հետա քրքրուի
խմբական ար -
ռւեստով : Այս"էրր ի՛ր մէչ արթնցած էբ
երբ
էչմիածին
կոմիտասի
խումբին
կը
մասնակցէր •
1908/՛^՛
աւար՚ոելով
երուժշտական
բարձ֊
րաղոյն
կբթութիլնբ
, Ապիբիգոն
Ա՚ելիք -
եան կբ վերաղառնայ
կովկաս ; ՚Լւ՚սխ
Շ"՛–՜
շիի թեմական
՚է"1րոցին
մէչ, իսկ
1909/՛*՛
Թիֆլի՛՛ի
Ներսի սեան գպրոք/բ
(՛բրել
երղի
ել
ե բաժ շտ ութ եան գասա տոլ եւ խմբա ~
վս՛ ր , քլստշիսատի
սւասՍեբկոլ
տարի ;
1911/՛^
Ապիրիղոն
Աելիքեանի
նախա -
ձեռնութեամբ
կբ ստեւլհ ուի
^Թիֆլիզի
Հա
յոց
ե,րղեցիկ
լնկե բութիւն»ր
, որ իր
գո յութեան
տասր տա ր ին ե ր ո լ
թաց
քին
կր կազմակեբսչէ
Համեբղներ եւ գասախօ–
ս ո ւթ ի լնն ե ր , տալով Հտ լկական
ժոգովր -
գական
երաժշտութեան
լաւագոյն
նմոյչ -
ներբ եւ Հայ եբղաՀաննեբու
երղեբբ : -
կեբոլթիլնբ
մասնաւոր
Համեբղներ կբ նբ–
՚ ֊ ի ր է Կոմիտասի
ստեղծազոբծոլթեանց
:
Ա՚ղիբիղոն
Ա՛ելիքեան
1912//2՛
կր կազ -
մակեբպէ
՚Տ.Թիֆլիսի
Հայոց
ե.րաժչտական
լ^կեբութիէնբ»
,
որու
նպատակակէտը
Կ ՝ ր չ լ " ՚ յ
Հաւաքել եւ ձայնաղրել
Հայկա -
^ելով
Հայ տուներէն
ներս
Հայ
ղ իրքեբու
նե րկա
յո ւթե
ամ բ՝ ապա–
Հ"փ է Հայտուեր եւ
1լր1
^ակի Հայ; Հայ՝
ոչ
միայն
լեղուով,
այլեւ սրտով
ոլ ո -
գիով .
(Խմբագրակսւն Հ Ա ՅՐ Ե ՆԻՔԻ)
^ՅԱՌԱՋ^Ի
ՊԱՏՄՈԻԱԾ-ԲՆԵՐԸ
նՐՌԻ ՄԸ ԳՈ՚ԼԳՈԹԱՆ
•
ԲանաապաՀնեբր
խուժեցին
իմ կողմ ս ,
առանց վբաս
նա յե լու ; Այ՚է
տեսաբանին
առչել,
անմիչասլէս
, սկսան
մարղբ
/ " " ձ ՜
տանղել ու Հրմչտկելով
սալայատակին
՛իր՛ս յ քաչկռտելով
ձղեցին
գացին ;
Աւելորգ է բսել, թէ բանտին մէչ ամէն
տեսակ
վաիսանցիկ ու վեներական
ախ -
տերով
վաբակուածներ
կբ
վյստային
,
սւաբբակտսն
գարման
չկալւ ; Ծ " ՛ յ լ " "
յ ե ղ
պաբաղային
Հիլանգը
1լանՀեւոանար
• • •
Բանտին մէչ լսեցի
Հայաչինչ
նախճի -
բին
աՀաւորոլթիլնբ
; Հասարակ
ոճրա ՜
ղործնեբ,
սպանգաեոցի
ճիլաւլնեբ,
որոնց
ձեռքեբբ
անմեւլ
մանու1լներսւ
, ծերունի - ;
նե բու
արիէձեով էին նելւ-կուած
, Հ բէչա
յին
^
լրբութեամբ
իրենց
ոճիրեերբ եւ կբ պաբ–.^
ծենային ;
կր պատմէին թէ ինչպէս
յաղենալով
V
եղանի
Հա յուՀիներոլ
լ լկ ումնե
րէն
կը
խո՛լխո՛լէին
զանոնք
, թէ ինչպէս կբ յօ -
շոտէին
անոնց
մա րմ ինբ , գուբս
Հանե լով
երախանեբ
, թէ ինչսլէս
եբիտասաբգներ
,
ծեբեր
, կիներ նեաած
էին լեոնհրու
բտր–
ձոււնքներէն
գէսլի
իւորէսոբատ կամ գէպի
գետերբ
, թէ անոնց
մաբմ իններով խա -
րոյէ^եր
կազմած եւ Հրկիղած
էին^, եւ կր^
սլա րէին
մ ե ր կա ց ՛ւ ւած Հա յոլՀիեեբոլ
Հեա ,
այգ
ճենճերին մէչ ...
Երբ
մտնուէ^երոլ
մորթ ոտե լու սլաա —
•մութիւեբ
կր պատմէին
մ՚սբմինս կբ վւշա–
քաղուէր;
ք*մ բանտային
տառապան^^էեբս
մ ոռցած
, ամբողչ
՚էիչեբնե–,ր ա յ՛լ.
աՀաւոբ
նախճիբբ
կ՚ապրէի;
Յաճախ կբ մտածէի ՚
այս բնաչնչմտն
Հետ, Աստուած ալ ՚իը՜
րէժխնգիբ
է ր գաբձած
Հա յ ո ւ ն գողգռ -
թան
ստեղծելով
;
Բանտին
մ
էչ
ծանօթացա
յ քանի մր Հա–
յորղիներու
; Անոնք
Հայոց
աշխարՀէն ե–
կած
էին բախա
վւնտռելու եւ իրրեւ պե -
թեան
՚էէմ
բմրոստներ
,
ղալաղիբներ
նե տուած էին ա յս գժոխքին
՛քէչ
• Ա եր
իսօս ա կցո
ւթե ան
լ ^ թացքին
, աեոնց ար -
տա յա յտո ւթիւննե
բ բ յուսաՀատական
էին :
Հակառակ
ինծի արսւած
Հաւաստի^ե
-
բուն ,անոնք
կ՚ըսէին
՚—՚Աղբար
,ի՚^ն<չպէս կը
վստաՀիս
, ամբալչ ցեղմր սպանղանոց ա–
ռաշնորղեցին
, քեզի եւ մեղի պիտի
ներեն
... Աենք տարիներով
տքնեցանք
պատառ
մբ
Հայլ ճարելու
Համա\ր, բեռնակիր
, մբ -
շակ , ծառա
յ ղաբձանք
, եւ ա յ"օր բան -
տարկուած
ենք իրրեւ գալաճան
• • ՚
ւԱմ բ ո ՚ լ ^ Հա յ
ժողովուբգբ
Թուրքիո
յ
մ ա քրաքագաքէն
մինչել
յետին
գի՚-՚էբ Հա–
լուծանքի եւ մ աՀուան էբ գատապար -
տուած
, իսկ ես կր Հաւատա
յի իմ աղա -
տութեանս
; Բա
յց լսե լով աՀաւոբ
սպան–
գր , ատելութեան
, վյւէժիսնգրու,թեան
ըպ^
գացումը
կ՚ոթիլ,
^ " ՚ ^ է լ հբ ՚չաոնաբ
սրբ–
կան
ժ՚՚՚լովբգական
եբաժչաու֊թիւնբ
, ա -
նոր
Հարուստ
՚լանձեբբ
կորուստէ փըր -
կելոլ ;
Այս առթիւ
կոմիտաս կր գվ՚է
Ապիբիգ"՝^
Ա ելիքեանին ;
« Լր""է1՚բ1՛ մէչ կաբգացել
էի Հիմ^
նած եբտժչտա կան միութեանղ
մասին եկ
իսկոյն
՚լսւչակեցի
որ ղու չարժել ես քա–
՚լաքիղ
եբաժչտական
ճաՀիճնեբր;
է՛է ա–
ւեչի ուրաիսացայ
, որ ասլաղան
ապա՚^ո -
՛Լե լու Համար
Հրաժա րուե
լ ես նախագա -
Հոլթենէն
, ղի ՚էոբտերբ
սլիտի
գրգռուին
քո գէմ, ապրիս
պապիկս
Աւղիրիգոն
չան» ;
1914/՚յւ
Ընկեբութիւնբ
կը
կազմակերպէ
երաժչասւկան
առաչին
աղ՚լաղբական
աբ -
չ՚ո
՚-Բ
Շիրակի
ժողովրգական
երղերբ
ձայ–
նագրելու։
Այս աբ չաւա իսում բի
մասին կը
գրէ
Ապիրի՚էոն
Աելիքեան ;
« Ես քանի
գնում՛
Համալուում
եմ ,
որ եթէ Ընկերութիւնն
է լ ինձ չոււլարկէբ
,
ես ինքս պարտաւոր
էի իմՀաչուով
ւղը -
տո յտի
ւէուբս
ւլալու,
որռվՀետեւ
առանց
մ՜ողուիյրգի
ճան ա չո ղո ւթե ան , մեր
՚Է"Ր ՜
ծոլնէոլթիլնր
անգոյն է եւ անՀո՚լի » ;
Հայաստանի
մէչ իսոբՀրւլային
կարգերր
Հաստատուելէն
ետք Ա պիբիւլոն Ա
ելիքեան
կը տե՚լավւոիսուի
էչմիածին
ել տպա Եբե -
լան, ուր Պետական
Երաժ չսւանոց
ին մէչ
քլաչխատի նախ իրրեւ խմբավաբ
, ապա
գասաիսօս , ուս ումնա վար
եւ
տնօրէն ։
Ապիրի՚էոն
Աելիքեանի
ղեկավարոլ
-
թեամբ
, իւումբբ կբ սկսի
Համեբղներ
տաք թէ Երեւանի մէչ եւ թէ
շրչ՚ո^^երբ,
արժանանա
լով
չերմ
լնղուհե
լութ եան :
Երբ իբ եր՚լեցիկ
իսում րր
1927/՛՛՛
կր մաս
նակցի
Մ ոսկուա
յի մէչ
հ) ՚
Աիութեան
Ա՛լ՛է
•
ար ո ւե ս ան եր ու
ցուց աՀա
՛՛՛՜՛էէ սին ,
կեղբոնական
մամուլբ կր գրէ թէ՝ Երե -
ւանի Պետական Ե բաժչաա՚եոցի
եբ՚լեցիկ
խումբբ
, ւլեկավարութեամբ
Ասլիրիգոն
Աելիքեանի
, առաչին
անգամ
Ը.Ա՚"Լ՚"Լ
՚ " Տ Դ ՚ Ղ Է
" ԼՐէ"– ^՚– չաՀեկան
ձեւով
Ա՛՛յ՛լ աբ–
լալ Հայ ժո՚լովուբգի
ե բաժ չաական բս -
աեղծագոբծութեան
լաւաղո
յն
նուաճում–
ներբ %
Իրրեւ
եբղաՀան
Ապիրիղոն
Ա՛ելիքեան
մչակած է թէ՛ ինքնոկրոյն եւթէ
ժողովր
գական
ե՚լանակնեբ
, ինչպէս
ՀՀԾամթել»
,
«Ւբխ
Կ ոնղա»
,
« է ս
սարէն
կուգա
յի » ,
« Ծիրանի
ձ-օ/ռ» ,
հճԿտրօտ»
եւայլն :
Իբբեւ
երաժիշտ - աղղտղրագէտ
Ա սչի -
րիգոն
Աելիքեան
Կոմիտասէն ետք տռա -
չինն էբ , որ այղքան
չեբմսւթեամբ
ղբա–
՚լեցալ
ժուլովրղակա՚ն
երաժշտութեան
նր–
մո յշհեբոլ
Հաւաքում
ով եւ ոլսումնասի
-
բութեամբ
, զայն գնելով
լուբչ
Հիմքի վր–
րայ ;
Ա՚ղիբիգոն
Աելիքեան
ղրաղած է Հայ ե–
րաժշտութեան
Հետ սերտ
առնչութիւն
ու
նեցող
խնգիբնեվալ
լո ւսա բան ութեամր եւ
ուս ումնա
ս ի րութե
ամ բ ;
Բ"՚ՅԻ
պարբերական
մամուլին
մէչ էոյ"
տեսած
՛լրութիւ՛ներէն
, մասնալոլ,
զիբ -
քեբով Հբատարակռւած
են իր աչիսատոլ -
թիւններբ
. ^Յունական
ա,լղեցութիւնը
Հայ երաժշտական
աեսակների
՚իր"՚ձ »»
բաղան կրակ մր՝ լափելու
բոլոբ
ղա^իճ -
ներբ :
Վեց
ամիս
քաշքշուեցայ
Աուլթան Պա -
յաղիտ
ի բանտ բ ;
Առտու
մ ր բաբի
լո յ " ի ն Հետ բանաւք
սլետբ երկու
սսւինւուովք
պաՀակնեբով
ե -
կաւ
ինծի
տանելու : Ո՞ւր , սիվ՚տս
փրթաւ
բերանս
եկաւ ; Արենակիցնեբս
բսած էին
թէ
սլիտի
ւլնւլակաՀարուիմ
, աՀա
վեբչին
ժամս
Հնչած էր • • • ; Անմեղունակ
ՀողիւաՀ
«,գողն
ԱբբաՀամու»
պիտի
երթար,
երեք
Հաբիւր
՚ է բ ո ՚ ֊ չ չտՀելոլ
Համար
Ցանկաբծ
բանտապետբ
ք""Լցր
ձայնոփ
բսաւ
.
Տգ՚սս աճապարէ
, ՚ Է Ո յ ք ե ր ՚ է Հա
ւաքէ գատարան
պիտի
ներկայանաս ^
Կարծես այգ իսօսքերբ երգ մբ , մեղե -
ղի մբ ղաբձան
, այնքան
մեղմանուչ
թը -
ւե ցս՚ն որ երանութիւն
մ բ
ղղ ացի ,
երկու
քսւբչի
կտորս Հապճեպուվ
կասլեցի եւ Հե–
տեւեցայ
բանտապետին
, երկու
զինուոբ
—
ներու մէչտեգ ; Հակառակ
ան՛ոնց մաՀա -
ցու
վւայլին
սուիւններր կարծես կը
չ"յէ՛՜
ին ս^ււտիս խաղտղութիլնրՀ
Աւլատութեանս
յանկուցիչ
նախազզացումով
մբ Համակ -
ուած
, աւելի կբ կաքաւէի քան կըքա -
լէի
՚՛ Հեռուն
ղարպասին մօտ ծանօթ
գէմք–
մ բ տեսայ
.
(Մնացեալը յ ա յ ո ր դ ո վ )
(Ս)
6՛
ՀԻԱԱՅԵԱՆ
Fonds A.R.A.M
