Ա Ր է հմ Տ Ա ւ Ա Տ ԳՐ Ա Կ ԱՆՈհ&ե ԱՆ
7–.
(Հայբենակցական. Մ խ ւ ՚ ֊ թ իւ–ն(ւհրււՆ կող–
ւքէն լււյս ըւէւծայուած հաւաքա ծ ոնեբ)
՚(,1լ"՚աէ աոնԼլււվ
Լ՛"Լ՛Ք
՚^՛(Լ
ՀաաոընԼրու.
սչաամական
, բան ա ս է ր ա 1լան եւ ագգա -
գբա/չան
Հանգաւքանքբ
, կբնանք
Ըսեչ թէ
Հայր. Ա՝իութիւններլլ
օգաակաբ եւ բա–
\բերար գեբ մ բ կաաա բե լու կոչուած են :
յէննաիւբնթաց
մ՛բւյակցոլթէւն
մբ գբեթէ է
Բագմաթիւ
քաւլա^ւե
բ Լւբենց սլաամ
ու -
թիւնն
ունեցան.
Հ
Այգ Հաաո
րնե բուն մէ^
յա յանուեցան
ոչ միա
յն սլաամ ական եւ
աչթար-էագբական
տեւէեկութիւններ
, եր —
բեմն ոչ — էԼսււերական
, այլեւ
ագգագբա–
կան - բանասիրական
՚ԼԿ՛"յ"ւթիւններ
յ
յաճաթ
Հին յ ի չաաակա րաենե
ր ու եւ Հա —•
էոոբնեբոլ
գէւլին մէ^ կորսոլած
, եւ եր-
բեմն ալ ական ա աե սնե
բու եււիեբասլրոգ
—
նեբու
կոգմէ պատմ ուած :
Ողբացեալ
Տակոբ
0չական
աչիսատեցալ
դրական - գեղարուեստական
տարագով
մբ
կոր ուսաէ
Վ՚ըկե
լ Լրշան
ի մւբ մ արգոց
Հոգի՜ին
" լ բարքերուն,
սէրերուն
ու աաե––
լութ իւննե
րո
ւն սլատմ ութի
լնբ
,
՚էրե
թէ
•ՀամաՀա յկական
բովանգակոլթեամբ
:
Այս տեսակէտով
անոր ՄՆԱՑՈՐԳԱՑնե -
բու
շաբքբ
, 1981 - 1934
աաբիներոլ
«Տ
ոճ.–.
սաբեբ»ի
մէշ լոյս տեսած եւ յետոյ Հա–
էոորն ե լալ. վեր ածոլա
ծ , ա ննա
ի՚յն թա ց
դրական վաստակ
մ ր պիտի
մնա
յ ապա -
գայ
սեբոլնգներուն
Համար
Հ
(Վէպերու
"՛յ՛է
է."՚1՚ՔԸ
.1
Լ"՛՛"՛ քէէ վ^^երցող
ունեցաւ
դմբաէստաբար
, նկատի
առնելով
Հեւլի ֊
նակին որգեգբած
վիպական
ձեւբ եւ իրեն
յատուկ ոճբ, որով այգ վէսլեբր
մշակ ֊
ուեցան եւ մեր դրականութեան
սեփակա–
նութիւնբ
դարձան
.. Սփիւռքի նոր
սեբուն–
ԳԲ մանաւանգ
կոբսուելոլ
պիտի գատա–
պարտոլէբ
վէպերու այգ գէ՛լին մէ^
, ձ –
թէ
փորձէր
մօտենալ
անոր ու քանի մր
էշ կարդալ) :
Հո՚յՐ • Միութիւեներուն
բնել
փորձա -
• ծ^բ,
պաՀելով
Համ
եմ ատութիւննե
ր բ ,
նոյնքան
աննաիւլնթաց
է ,
Հակառակ
կարդ մբ Հատորներու
Հանդէպ մեր ունե–
ցած՝ վերապաՀռւմին
յ
Այ
՛է վեր ասլաՀ
ո ւմ ներբ
ղր եթ է
բն գ.Հա -
նուբին կբ պատկանին
^ քանի մր բացա —
ոութիւննեբէ
գատ, Գ՛՛Ր կրնանք
Հետեւ -
եալ ձեւով
բանաձեւել
.
կարդ ու կանոնի , նիւթերու
դասաւո -
րումի պակասբ
վվւբաւոբ
կոգմն է ամէ —
նուն է Ընդարձակ
, ծաւալուն
Հատորներ ,
որոնց
՚Լրա
յ կրկար ՛լաք
Հեղինակնե
բու
անուններ
, որոնք մտաՀոգութիւնկչ
ունե -
ցած չեն "Ր՛լ ե գրելու ա չվսատանքի
բամա–
նումբ եւ օգտուելոլ
մասեագէտներոլ
աչ–
իէատակցութենէն
: կարելի՞ է աբգեօք որ
այ՚լսլիսի
Հաաորներու
Հ՚՚՚լբ
ստանձնող -
ներն բԱան
միեւնոյն
ատեն պատմաբան. ,
բանասէր
, լեզուաբան
,
աչիէարՀագրա
-.
գէա
եւայլն։
Այս բոլոբին
Համար
անՀբա–^
մեձա
չե՞ն
մ ասն ագի տական ա չվսատանք -
ներ
, խղճամիտ
պրպտու^երոլ
յոգնոլ ՜
թիւնն ու տամանքբ
.
՝Այս Հատոբնեբր
խմբագրողներբ
կր
կարծեն թէ իրենց
պա բ տ ա կան
ո ւթ
ի
ւնր
գրականութիւն
բնել է • Շատերբ
Հալա -
տարիմ չեն երբեք պատմական
,
բանասի–
րական
մանրամասնութիլններուն
: Այգ ՜
պիսինեբբ
իբենց կ ողմէ
բան մբ
չունին
աալիք : իրենց
գերբ պիտի
րԱայ
Հաւա -
տաբմութիլնբ
բոլոր այն նիլ^թեբոէն
Հան–
գէպէ
որոնք կորուստէ
մասամբ
փբր ՜
կռւած են %
Գրեթէ
նման
բոլոր
երկերբ
խճողուած
են աննպատակ
լուսանկարներով
, ծանրա՛
բեռնելով
Հատոբնեբուն
էշեբբ : Հապճե -
ոլով ու անծրագիր
լոյս տե՜սած
բլլա
լու
գբոչմբ կբ կրեն րնգՀանրապէս
: Որչավւ
կարելի է բնգարձակ
, բտգմաթիւ
էշերով
լոյս
բնծայելոլ
մտաՀոդութիւնր
կբմատ–,
նեն
գրեթէ
բոլոբն աԼ։ Ո՛չմէկ րէ՚աբոլ -
թիւն
նիւթի,
լուսանկարներու,
տեսա -
րաններու։
Փառասիրութեան
վկայակա ՜
նր տալու է անոնց
Հեղինակներուն :
Ե ր բեմն աչխատա
կիցնե
բու
գիմ ած բլ -
էալոլ
Հետքերբ կբ նչմաբուին
անոնց
մէշ,
եւ
սակայն
խղճամիտ այգ
աչխաաանքնե–
վ՚\բ նսեմա ց Ն ելո
լ
յա
լա կնոտ
ճի
դն ալ նր––
կատելի է
յ
Գիտական , բանա
ս ի ր ա կան • ւ
պատմ ական
էա յնամ տութիւնն
ու Հեռա -
աեսոլթիւնբ
կբ բացակային
ւ
Տաճախ
անձնական
, ոչ վաւերական
ու Հակակչռէ
զուրկ
յոլչեբ
փռուած կբ գտնենք
Հաբիւ–
բաւոր
էշեբոլ
մէշ ; Լեգուի
նեբգաչնա -
կութիւն
մի՛ վւնտռէք : ՈբովՀետեւ
իբրեւ
Հեղինակ
.արձանագրուած
անձր մտաՀո -
գութիւնբ
ունեցած՜ չէ լեզուական
միօբի–
նակութիւնբ
պաՀելու եւմէկ
յայտարարի
վերտծե
լու : կարծէք թէ ձե ր աո1շեւն ու–
նիք
Հաւաքածոյ
մր, ուր ամէն մէկ սաո՜
բագրող իր ինքնատսլութիւն
բ պաՀե լու կր
ձգտէ :
Սւ անօրինակ
երեւոյթ
, բայց եւ այն -
պէս
մ եր անիչխանական
ու ա
յլամեբմ՜
ներկ՚սյ
վիճակին
իբրեւ
Հաւատարիմ ար —
տայայտոլթիւն,
ամէն
քազաքի
4""^
գաւառի
Հա յր
. Ա՝իութիւն
ե րկոլքի բամ~
նուած է , աշու ձախ , եւ ամէն
մէկն, ալ
իր յիչատակարանն
ունի եւ կամ կբ պատ–
րաստոլի
ունենա
լ. • • • քքրկոլ
Հակառա
—
կորդ
բանակներոլ
բաժնուած
,
իրարու.
Հանգէպ ատելափառ • • • ;
»
Գրեթէ
քառորդ
գարոլ
սլատմութիւն
մր
ունին
քա ղա քնե
ր ո լ
ն ուիր ուած
Հատոբնե–
ՐԲ : Այգ չարժումր
Հետեւողականօբէն
կբ
չարունակուի
մինչեւ
այսօբ։
Հյեչտուե
—
ցաւ
մ անաւանդ
1955
տարուան
լ^ւթաց -
քին։ ՛Նախապէս
ունէինք
արդէն Ա. Ալ -
պօյաճեանի
1|սւսւմւււ–՜թ–|ււ;Թ կհսաբիւճյ Հ ա -
յ ՚ ւ ց ը 2
Հատոր,
Այնթասլի
, Ա՚ալա՚թիոյ ,
Տիաղւպէքիբի
, Հաճբնի ել Եբղնկայի Հա–
աորներբ : Այս վերշինբ Գ •
Աիւրմէնեանի
կողմէ պատրաստուած
, ունեցաւ
երկրորգ
ձեռնարկ
մբ ,
նախաձեռնութեամբ
Տ •
՚Բիւբտեանի
, որ ծ-րագրած էբ քանի մր
Հատորներ
ունենալ
առնռլագն : Բանի
մր
տաբի առաշ այո տուլեբր
ստոբադբողբ
լոյս
բհծայեց
(չնոբՀիւ
՛Նիւ Եոբքի
Ակնայ
1Ա8
ԳԻՐ ՝ԻԸ
Ս Կ Ի Զ Բ Է Ն Ս ՚ Ի Ն Ջ Ե Ւ Ա Յ Ս Օ Ր
Ի/ՄՐ
ինչ պ է ս գրած է ինք , Հ ա յ Գլլքի
ցու-ցահանգէս մը սարքուա ծ է Գ ահիբ է ,
՚Սաւասաըդ ակում՛բին մ է ջ , ւնայսաձեոնա
թ-եամբ
^Յուսաբեր»\ւ
վ ա րչ ո ւթե ան :
Այս
աււթիլ հետեւեալ տեղեկութիւն. ֊
ներր՝ հ ա յ գրքի ե ւ թ ե ր թ ի ապա գլալ -
թե ա ն մասին—
1455^5՛,
Գեբմանիոյ
Աայնց
քագաքին
մէշ
Կիւթեմպերկ
ասլագբեց
առաշին
ղիր–
ՔԱ՛ Այ" ՚ է ի ՚ ֊ ա բ Հանդիսացաւ
գաբաչրշա–.
նի մբ "կիզբբ ••
Կիլիկէոյ
անկումէն ետք, Հայեր
գազ––
թած՜ էին իտալական
քաղաքեեր եւ չփման
մ էշ էին եւրոպական
քաղաքակրթութեան
Հետ :
Տպագրութեան
գիւաէն
57
աարի եաք,
1512^^,
Վենետիկի
մէշ
տպագրուեցաւ
առաշին
Հա յերէն
գիբքբ
է
Ասոր նչս^նա կութ իւնբ չեչտելոլ
Համար ,
յիչենք որ միայն
109
աարի
եաք,
1564/՛՛՛»,
Ո*ռւսաստան
ունեցաւ իր առաշին ապա -
րանր, իսկ աւելի
"^^^^^(^^)
Հէ"–" ՚ Ա՜
մերիկա :
Հա յկական
տոլագր ութեան
400""^
եակբ
1913/՛՛՛՛
փառաչուք
Հանգէսնեբով
տօնուե
ցաւ
%Ոէսոյ եւ գաւառներու
մէշ ՚;
Հայերէն
առաշվւն
գէրքԸ
«Պաբզաաոլ -
մար-^ն է, որուն
յաշորգեցէն,
տարի մբ
ետք , չոր՛՛
՚էէ՚Բքեր
. «Պատաբադատետր՜ֆ
,
« Ուրրաթագիրք^
, <ձՏաղաբան^ եւ «Ազ -
թարք՝^
անուններով •
Ս տո յգ
տեղեկութիւններ
չկան ա յն մտ ~
սին, թէ ո՛բ տպարանին
մէշ լյ՚յս
աեսան
այս
գիրքերր : Կ՝ենթադրուի
,որ տպա -
բան
ր իտալական
է բ \ Է"Կ ՚""1՚"ԳՐ է է1՚ ՚" ~
նունբ կր յի չատակուի
1513^
Հ^բ ա տ ա,րա–
կութեան
մէշ՝ Ս՚եգապարտ
Յակոբ
յ
« Պա րզայոում
ար՜^ր եկեղեցական
տօ ~
\ներբ
Տ՚՚յՏ
կքււաար : Իսկ « Տագաբան ՜ծբ
երգերոլ
Հաւաքածոյ
էր,մեծ մասր Տով––
Հանն էս թլկուրանցիի՝
Սիսի
կաթողիկո
սին
տաղերն
էին ։
Հայ
՚էրքի եւ մամուլի
տպա՚լբութեան
պատմութիլնբ
վւաստօբէն
Հայ
ժոգովուբ–
գի տարագիր
կեանքին
պատմութիւնն
է ,
նոր
գաբեր
ո լ լ^ւթացքի
ն :
Մօաաւորապէս
երեք գար Հայկ • տպա–
բաննեբ
գործե
ցին
՛լա
՛լո լթնե
ր ո ւ
մ էշ ,
երբ
Հա յաստան
ւլր կո ւած էր Կիւթեմ
սլեր–
կի
՚էիւտէն.
Հայերէ ն առաշին
թերթբ՝
«Աւլդարար »
Հբաաաբակուեցալ
1794/՛^՛
Մ ՚ ՚ ՚ ՚ ո բ ա ս ի մէշ
Տարոլթիւն
քՀնյ
. Հյմաւոնեանի
կ՚՚՚լմէ ; ^
Հայկ
. տպարաններու
Հիմնա՚էբութեան
յ
թ ուականնե բբ
ցո
յց կուտան
Հա յկական
\
Սփ՛իւռքի
կենսունակ
գռբծունէոլթիւնր
(՚
ԱՀա ցանկբ այգ տ՚գարաններուն
•
1օ12ին
Վենետիկ ,
1567^յ–
կ. Պոչիս
ւաին
Լվով
ՍշՏին
Հռոմ
ւաին
Միլան
1633/'Տ՛
Փաբիզ
ւաին
Նոր
Ջուղտ
ւաին
Լիվոռնօ
1655^5՛
Ամսգեբտամ
1673/5/
Մարսիլիա
ւաին
Լայփցիկ
1690/1՛
Փ՚ոտուա
1736/՛^
Ան՚լլիա
1759/յ՛
Զմիւ՚ւնիա
^7 ւ2ին
Հն գկա
ս տ ան
1774/^^
էշմիածին
1776/1՛
Թրիէսաէ
(Մխիթարեան)
ՈՏՏին
Փեթեբսպոլբկ
(Արզոլթեան)
17Տ8ին Ս. ՛Հազար
(Մխիթարեան)
1790/%
Ն՚սի՚իշեւաՆ
աՏին
Ւիֆլիս
1832/5/
Շուչի
1835/5/
Երուսագէմ
աՕին
Աբմաշ
աՍին
Հիւս.
Ամեբիղա
1857/5՛
Վ՚սն
(Վարագ)
Հա յր
•
Մ իո֊ւթեան
բարո յական ել նիլթա–
,
կան գոՀաբերոսթեան)
Ակնե ւ Ա կնցիքր :
I
Վել՚շացող
տարուան
բնթացքին.
ոլեեցանք
Հ
նաեւ
Դ֊իւցաղնսւկան Ո ւ ր ֆ ^ ն ե ւիրհա- ՝.
յորգիները,,
Հեղինակութեամբ
Ա.ԱաՀակ.^Հ
եանի եւ աչիսատ՚՚՚կցոլթեամբ
Տ ՛ Հ է " ՚ " ձ ~ •
եանի :
Յուշարձան
Եոզկատէ , աշ֊ \
իւատակցոլթեամբ
Տիկին
Նուրի - ^
ցա Մ ՚ Փ ի լի պո ս ե ան ի եւ Աւետիս
՝Բէս
— ՚
աէքեանի
(Ա. կապենց) եւ
(՚՚Բ՛^
՜՜
յ՛
բագրութեամբ՝
ՎաՀԷ
Հայկի ; Վեր–
1^
շին
երկու
Հ ա տ ո րնե
ր ո ւն
աչխա. — ^
տակցռւթեան
Հրաւիրուած
էին նաեւ Պ՝\
Պ– Տ– Հիսս՚յեան եւ Ա. կապե՛՛ց : Եբկու–\
քին ալ ճիգերուն եւմտաՀռգոլթեան
ինքս ՝\
ալ Հեաեւած
րէէաէով
յ
էրենց կրած
յ ո ւ - ՝•
սախա բութիւնլշ^
գառնոլթեամ
բ կր յա
յէէւ~\
նէին\։
Իրենց աչխատակցռյլթիւնբ
եւ. ճար– ,
ուած
նէւթերբ
կորսուած
ենՀատո
րնե
բուն
^
մէշ
անճանաչելի
գառնալով
•
՚
Անցեալ
տարուան կբպարտինք
գաբձ -
եալ
(ձարերդ ե ւ իր շրջւոնր ,
Բարկէն քա–
Հանայ
Ասլանե՚՚ւնի,
Շապին ՚Ւարաճիսար*
Ա. ^վլէթեանի,
Գիրք Ելից Հ ա յ ո ց ը ֊
կարապետ
Աւադ
քաՀանայ
Գալֆաեանի
^
(՛լոր տեսած
չենք) ,
Չմշկ ա ծ աղի
Հատո - ՝•
րբ՝
ՏովՀ • Աճէմեանի,
Հաւաքածոյ
Հայ \
ժ ո ՛լո վբ էէ ա կան երդե՜րու,
ե՚Լանա
1լ1ւե ր բ Հա—
լաք" ւած ու մ չակուտծ՜
ե բաժ չտ տգէտ ՝-
եբդաՀան
Ա.– Մեսռւ մենցի
կողմէ : է7,րա -
գրա
յին վէ^ակի
մ էշ ենուրիշ
Հատորներ–
եւս,
քցո՚բբեբզի
, Տրապիղոնի
, կարնոյ ,
Աաբւնայի եւ Բիւթանիոյ - Պբուսայի Հտ–
տո րնե
բ բ :
Հակառակ
մեր
վերապաՀռւմնեբուն
^
ղբա
կան
՚" չվ" Ա՛տ ս՛նք է կատար ուածբ
է
Շատ
բաներ
սլիաի
վւրկոլին
կորուստէ է
Տաշորգ
սերուն՚էնեբր
բաւական
Հում
նիւ
թեր
պիտի գանեն
անոնց մէշ ;
ՄԿՐՏՒՋ
ՊԱՐՍԱՄԵԱՆ
ՓԱՌ ՝Ի Ջ ՈԻՐԻՆ
Ե Տ
Հ Ո ՛ ԼԻՆ
(Փոիա ս ա ցութիւԹ՝ իրիկուա1ն պ աճէրուն)
Այր ու կին
-
Թ ՚ ՚ ր ո ն ռւ Սիման
ա -
րեւուն Հետ արտբ
մտան։
Կէս–՛ էբ ամ —
բան,
թեթեւ Հովմր կր փսվւսան
Հասկե–
բուն Հետ գազպինաՀտմ
; Երկու
Հնձուոր
,
այր ու կին, իրենց
ուսէն
մանւէաւլնեբբ
՛ի՛՛՛ր
"՛ո
ին , եզերքն
՛ԷԲ ին ոսկեճամուկ ,
Հասած
արտին , գարձան
դէպի
ա՚լօթա -
րան
, ^Հայբ
մեր»ն
բսին
սրտին խո-
բէն
, ճչմ ս՚բիա Հաւատացեալփ
մբ բոբ
բո–
քուն
շերմեռանգոլթեամբ
, քանի մբ տն
գամ
խա չա ւ^քե
ցին , գլռլխնին Հս։1
այնպէս՝
ինչպէս որ պիտի
խոնարՀեցնէբ
ա րքա յատան
սպասուՀի՛
՚ , ամ էն
անդամ
որ
Հանդիպէր
թագաւորին :
Հոբի՚լ՚՚նբ
Արամենց
Հարսի
մորթին պէս
անբիծ եւ բուբումնալէտ
էր , երբ ան՝
է"լ՛"ցքի
գաշտէն
գուբս
կ՝ե//էր ,
երեսին
վաբգաշոլբ
քսած : Արտին
եբեսէն վեր կ՛բ
բաբձրանար
Հողին
մայրութեան
Հեւքբ ,
մազ, մագ, անձբեւի
մանբիկ
կաթիչնե ֊
բով կբ կաթէր
նորէն
արտին մէշ եւ
Հունձքին
վբայ։
Գլկանց
գոմէշբ ,
՚ ^ յ Գ
ժամ
ուն , գետափի
բարձունքէն
իր կան–
չբ
ձէէեց , որպէս
աշխատանքի
Հրաւէր, ;
Գաշաբ
արթնցաւ
; Օգր 1 ^ բ / ^ ՚ * " ՚ ց եւ արտբ
»բլո^լաց :
ինչ
անուշ առաւօա
, գիտես թէ
վարդ
կր Հոտէր • Թոբհն ուՍիման սկսան
արտբ
Հնձել
մերթ
եր
՛լե լով ու մե
րթ ալ իրս՛ -
բու Հետ խօսելով։
Եբդր
Հ՚՚՚էեե՚սն
Հա -
^"յՔ էէ է՚՚և
Է՚**"ՔԲ
Կ.Բ Բէ՚ւ՛
խորունկէն
դոՀու1"ս
կութ իւն
տալու
Համաբ
սրտին :
Հնձւորր
անոնցմով կր մե՚լմէ իր
յոգնու–
թիւնբ,
անոնցմ ով կբ զովանա
յ , կր նո -
ր սգուի :
Զ՚՚՚ն՚է
, ՚էրն՚է , մանգագներր
կր գար -
նուին
Հոգին ուքա ր ին :
Զանգ ,
ԳԲ^՚է ՝
մանգագհեբբ
կր կաբեն
ծ՚ԼՕտնեբր
ցորեա՜
նին , որայ կբ կտպեն
արեւի
ճտռա՚էս՚յթ
—
նեբով
, ասլա՝ Հոս ու Հոն , կր նստեցնեն
Հնձուած
աբաին
մէշ, ու տեսէք , ինչ գե–
ղեցկոլթիլն
, անոնք յիշատակի
ուփառ -
քի մէյ մէկ արձաններ
րլլան կարծես
• • • ,
Հողէն
քլ ելլէ
մայրութիւնբ
Հ ոգին , կբ
Համ բուրէ
ղանոն ք ինչպէս
մ այր մր իբ
որգին
յ
^անգ
, զրբեդ , առտուէլ^է
մինչեւ
իրի՜
կուն,
մինչեւ այն պաՀբ երբնստտլ լե
րան
կոգին
վրայ
այնպէս
, ինչսլէս ոբ Ա -
ռաքե լենց
Մ "՚թիկր
սլիաի նստէր իր պա–
՚՚լէկէ
ուսին : Հնձաքադբ
վերշացաւ
, եր -
կու
թզաչավւ տեղ միայն
՛մնացած էր , ա—
ւանգական
սովորութիւն
էր , ամէն մէկ
արտի աէր՝ իր Հունձքին ա յգ չափ տեղբ
պիտի
չՀնձէբ , ատիկա՝
բաժին
պիտի.,
մնար
երկինքի
թռչուններուն
եւ Հասկա -
քաղի
եկող ա՛լքս՛տներոէ^ւ •
Թ՝որոն ու Սիման., Հեղ մրն ալ
Հտմբու–
րեցին
իրենց
մսՌգազներր,
գոՀունակոլ
թեամբ
նայեցան
Հնձւււած
արտին եւ կապ
ուած
որս՚ներուն,
որոնցմէ
կբ Հոս
վաղուս՚ն
Հացին
յռւչր
, կբ խառնուէ
ր
Հնձուորներու
թեւ առած
բերկրութեան
Հեա եւ 1լ ոգե ւորէր
զանոնք ;
Երկէնքր
կասլ՛։
յտ
գո
յն ունէ բ , եր1լնա կ՛՛՛մ արին վր՜
Բ"՚յ՝
՚ւէԺւ՚Բ էբ ոստայնբ կր Հիւսէր ;
Բ՚որսն ըսաւ •
I
Տէր աէ րանց , երկինքբ
տաՀւածուն է
եւ անսաՀման
, խոր է ,
ա՛նշօշափելի ,
քեղէ
նմ ան
Զկայ
ուրիչ
մեծութիւն
մ բ՝ որ բագ -
գատուի
մե ծո ւթե անգ Հեա , ով խորՀբ -
գաւոբ գ ե՚Լեցկութիւն
եւ
մեծութեան
գանձ ու վա,րպետ :
Սիման ըսաւ՛
Ամէն
բանի
վրայ ու ՚ ք է շ ես, կաս ,
կ՚ապրիս ու կբ գործես
, ով թագաւոր
ւի///-
ռաց , թագաւոր
թագաւոբաց
,
յաւիտեան
կաց : Տաւիտենական
ներկայութիւն
,
յաւեբժտկան
կենդանութիւն
, վւառք քեղ , .
"Գէ."յ^
1 ԿՌ
չէ^ես , կբ նորոգես
,
կ՚ոգեւո
րես եւ կր վարե" ;
|9՝որոն րստւ •
Գուն
ստե՚լծեցիր
երկիրն ու
եբկինքբ
ու այն Բ՛՛ւ՛՛բ րաներբ
ոբոնք կան
անոնց
մէշ ու վբայ :
Ամէնքբ
հրաշալի
են , կատաբեալ
ու
գեգեցիկ
,
բ՚՚՚յց
ամէնէն
գե՚էեցիէ^եբն
են
ՀՈՎՆ ՈՒ ՋՈԻՐԸ ։
Սիման ըսաւ •
Աբաբիչ
հողի
ել
ջուրի ,
եբկնաւոր
Տէր է
^՚1*>Բ
յամենայնի
, վւառք քեզ .
Ե" սիրս՚ծ եմ ք՛՛լ ստեզծած՜
Հոզն ու,
շ ՚ ՚ կ ՚ Ր է անոնք ենոր կ՝ապրեցն՚են մար -
գբւ
կենգանին
, սո՚լունն ռւ
թռչունը ^
որդն ու ճճին ։
Թորոն րսաւ -
"էրեմ
Հալն ու շուբբ : Երբ ափմբ
Հող կբՀոաուրտամ»
Հոգիս կր լեցուի ա–
նոր
աբ՚լ-ասարեբութեան
եբգովր, եւ ինծի
այնսլէս
կու՛լայ թէ կր Լսեմ աբաբչա -
գործոլթեանգ
տքոցր. իսկ երբ. շ՚՚ւբ կը
խմեմ՝
աչքիս
ա՚Վեւէն
էլ՚անցնի « Գիրք
\քննգոց^իւէ
շարժապատկերը
Հագաբաւոբ
երանգնե րով :
Բու
սաեւլծ՚սծ
^ողէգ
մեբ պապերր
ի–՛
բենց տուներբ
չէ^՚եցէն
, ել քու շուրդ
լ՛
•պեցէն
, զօրացան՛
,
մ ա՛՛՛ն
անվախօրէն՝
գաբերու
թփուտքր
, եւ Հոնկէ ղոկրս
ելան
յաղթանակէ
եր՚լեբով •
Այ՚է
^ " ՚ Լ ՚ " է ^ ^
տուներու
սեմերէն է որ
Հոսեց՚սւ
Հայոց
սլաամութիւնր
ա՛՛՛Լ ա՛ւ
տող, օր մր դաոնալոլ
Համար
Գիրք ե ւ
Դիւ ց ս պնո ւթիւն :
Սիման ըսաւ •
. Հաւատքիս
չ"դե
.Ր
"վր
զարգարեցի
Հ՚՚՚յհէ^՛
Վ.Է"էէԼ^ "՚–
՚1
՚"յ՝՛՛
փ՚՚^եցի մեր
Հողին
վբայ՝
իբրեւ
ի՚որՀբգապաակեր
ցե՚էէ^
ուժէն,
ցեղի
կամքէն ու յաւերժ
ութե
ան^^
ԱՕԱ - ՎԱՆԻ
(Մնացեալը յա ջ որդ ո վ )
Fonds A.R.A.M
