Հ8
Ա1ԻԱՋ։^
ԿԱԹՈՂ.ԻԿՈՍԻՆ ՊԱՏԳԱՄԸ
էէէՍ՚Բ .
— Ահաւասիկ այն նտւնը, էքսր խօ
սեցաւ Կիլիկիոյ նորընտիր կաթուլիկոսը,
Զարեհ ,Ա–
, իր ընտլաւթհանւ
տ ո թի ւ ,
սւեղապահ Խորէքնւ եպիսկ ՛ի շնորհաւռրա–
կան խօսքէնյ ե՜տք —
ԱՀ1 բաղան
ե ՛ԼԲ՛" յ Բ՛՛՛եր
1
ՀողեչնււբՀ
Հա
յ–՝
բեբ,
յաբւչԼլէ
սլաաղամ
ւսւո բնե բ
՚՛/՛/^/՛^
՜*
եան
ԼԼթ
ւաի Պաաւչամ
աւո բական
Ժողուէէւ
:
՜՜ Հաս կնա
լի
են , ձեբ
բո
լո բ
ին
,
ա
յն
յու. ~
աԼՈւմբ,
Հողեկան
այն ապրում
բ եւ
Հողե
՜
կան
Բ՚՚էոբ
աեսակի
այն
տբամաղբու
—
թիւններբ,
որոնք
այս պապուս
իմս
են
յ
Ամեն
ահ անր
եւ ա մ
են
ա ղմ ո ւա ր ին
պար
~
տակաեութիւն
գրիք
իմ ուսերուս
՛իբա
յ •
աշիսարՀի
պարտականութեանդ
ամէնէն
ծանրբ
թերեւս՝
ոբուիՀետեւ
անոնք
,
այգ
րսէ"
Բ պտրտականութեանց
կո Լուած՜
մ
աբ–
մ
իննե
րն
ու Հաստա
աո ւթիւննե
րբ
ում
ու
նին
իրենց
ձեռքին
տակ
, ՚ ^ ի ն չ
Հայաս
-
տանեա
յց
եկեղե
ցւո
յ
նսւի բապետ
ական
այս
աթոռին
վրայ՝
մէկ
ում
միայն
տուիք
ինծի–
րարռյական ո ւ ժ ը , ե ւ միակ ղ է նք
մը՛
Ս • Աւետարանւը :
իւ ղիտէք
ղո՚-ք^
թէ
ալեկոծ
այս
աշխարՀին
մէ^,
բարոյական
ում
բ
թէ՛
Աւետարւս՚նբ
ինչ աբմէք
կբ
ներ
կա յացնեն
գմբախաարաբ
Հաւատացողն
ենք , ի՚ոլ՛
Հ
աւատ
քովբ
մեր
պապերէն
եկած
եւ
՛քեղի
Հասած
մեր
իւոբ գիաակցոլթեամբ՝
թէ
այս
երկու
ու
մերբ
միա քն ա չխա
բՀ
ի վբա
յ
մնա
յ ո ւ ն
ու
մերն
են
րո
լոր
գնա յ ո ւ ն ումեբ
ու
կողքին
,
անոնցմէ
ք՚ւսչ։ձ
.ր
,
անոնցմէ
վեր՝
Հիմնա
-
կան
իրենց
կա
բե
ւո րո ւթեամ
բ
Ղ՛մ ո ւա ր ո
ւթ
ի ւեն ե բ ունե ցանք
, ղմուա
- յ
րութիւ՚ենեբ
ունինք
,
գմոլա
բութ
իւննե
բ •
պիաի
ոնենանք–
Այղ
գմուարութիւննե
րր
րոլորին
ծանօթ
են
-. Անոնց
աղբիլբնեբն
ու՛
ակունքներն
ալ ծանօթ
են
<
՝ Պատգամ
ալոբական
ա յս
պատկառելի
մ-ոգովէն
, ձեր
րոլորէն
ե ւ ա յստեղ
՛չբա
-
նուող
մամ
ուչի
նե րկա
յացուցի
^ ե
բէն
,
մեբ
բսչոր
բա րե կամն
ե բ
է՛հ
մէկ
բան
կբ
խնգրեմ
;
կբ
խնգրեմ
, որ
այսուՀետեւ
,
պատմւոկան
աքս
ք ա յ լ ի ՚ հ
կապակցաբար
գիտակցօրէն
եւ խոՀեմաբար
չ
՚ " բ ՚ ե ի ք
ել
մտածէք,
մտածէք
թէ
այո
բնտրութեան
՚ ^ ^ է
յ " " 1 Բ " ՚ լ
լ Կ " ՚ յ ^
յաէլթուող
չ կ ՚ ս յ :
Գի՛
տակցինք
եւ մաղթենք
որ
յաւլթսղր
բլչա
յ
միայն
ու
միայն
մեբ
Ա - Աւեաարանբ
եւ
քրի
սա ոնէ ական
մեբ
կլ՚**^՚քր
ւ
"
՚ –
յ ՚ * " Լ ^ " ՚ Լ
ողին
բլլա
յ մեր
ա՚լ՚լ
ա յին գիտա
կցո ւթե
ան
եւ
ինքնաճանաչման
աչին ;
Գմուարութիւններ
չատ
ունեցանք
;
Այս
առթիւ
կբ յայտնեմ
ձեւչի
, ել մամուլի
մ
ի։–
չոցաւ
մեր
Հ/՛^"՛^/՛
մսղսվուչւղին
,
ոչ
ոքի
Հանգէպ
քէն
ե լ ա ա ե չո
ւթ
ի ւն
ղո
յութիւն
չունի
եւ
չէ
ունեցած
իմ սրտին
մէ^
:
Բո֊
լորն
աչ
Հա յաստանեա
յց եկեւլեցլո
յ ղա
-
լակ՚եեր
են , մեր
Ա ,Աիլռօնով
մկր տսւած
.
րոլորն
ալ վստաՀ
կրնան
րԱալ
, ււր
իրենք
ա
յս
կաթողի
կոսարան
էն
ներս աե՛է
ունին
,
կր՛եան
նե
րկա
յանա
լ ե
ւ
իրենց
խնղ րան
քչւ
ներկայացնել
այն
յարկին
: Աւ պէաք
է
աշվսաաինք
, որ այս
՚իէճակր
ոբ մեբ
աղ
՛էին
ու
եկե՚լեցլոյ
Համար
վնասակար
է ,
գոբծակցաբաբ
ղարմաեեեք
; Եւ
փաբա
-
տին
ա յս
բոլոբ
թ
իւր
իմ ա ց ո ւթ
ի ւննե ր ր ,
կան խո՛կա
լ կաբծիքհերն
ու կա ս կածնե
ր ր
յ
ոբոնք
նոր
ւչա Հակա
լի
չ ն տ բ ո ւթ ե ան
առ
-
թի՛– մեր
Համ ա յնքբ
յուղեցիհ
այս
՛լա ՛է"
ւ–՛
թին
մէչ
-.
Ոչ
մէկ
խաչ՛ ական
ղղացո
լմ՝
եւ կո
՛լմ
նակի
նկ՚ոտում
չենք
ունեցած
եւ այսու
—
Հ
Լ
III
Լ
լ
ալ կողմնակի
ղւչ ա ց ո ւ մ ն ե բ եւ
նկա–
աոււՈւեբ
պիտի
չունեեաեք,
Աստուծոյ
օ՚էնսլթեամր
, որովՀեաեւ
Հաւատացած
ենք
մեր
եկեգեցւոյ
եւ
աւլղի
յաւերմու
–\
թեան
եւ ՛լտ ւա կնե բու
մ աքուբ
ղղա
ցում
՜ \
նե րուՏ՛
,
որսն ք աւելի
գերակչվւռ
են
քան
բոլոր
մ իւս
գնա
յ ո ւ ն ղգացումներբ
:
Այս
Աթո՛ւր
ունի
կատարելիք
իբ
մեծ
գե Բբ
ի
Հ ո՛լե լոր՛՛
մեչ՛
մողովուր
ղին
^ " ՚ – ՛
մաբ
; Աւետարաական
կեաեքի
եւ բաբս
-
յական
Հ ա ս կա ց ո ՛լո լ թ ե ա՛ե ց
՚^ամ
ար ;
Պէ՚ոք
է ա չիսա ա ին ք , Ա րբաղա
ե ե՚լրա
յւնե բ
եւ
քաՀանա
յ Հա յրեր
, որ մեր
մո՚շռվուրգիւ՛
մէչ
ամ բանայ
Հաւատքբ
Ա ՚
Աւեաաբանի
ել
Բ"է"բ
մեր
նա\ւսաա/չեերուն
, ռ/ւոնք
ի՜
բենց
Հաւատքի
ճամբուն
՚ Լ բ " * ձ ինկան
եւ
իրենց
մաքուր
արիւնր
տուին
;
Հաւատք
պէտք
է ունենալ
մեբ
աղ՛էի
մասին
, ոբ լաւա
՛ԷՈ յննե
րէն
է բոլոր
աղ
-
՚ լ ե ր ո լ ն
. ես
միչա
֊•աւյսաք
ունեցած
եմ
,
ոբ Հակառակ
բոլոր
գմոլաբութեանց
,
կ՝արմէ
ու պէտք
է ծառայել
անոբ
; Գի
-
տեմ
որ այս
գ՚է"*ց"
՚–՛^ր
եւ ՛չի աա
կցո ւթի ւ՜
նր
ձեր
րոլոբինն
է , մեղմէ
իւրաքահչվէլ
-
բինն
է : Զանոնք
պարգ,
ոլո բտա
յին
իրենց
Հ՚սնգամ
անքէն
պէտք
է ղու րս րե րե չ
եւ
ղարձնել
ղբական
՛լո
րծ
, ղործնական
բղ–
գաց
ում
ել կեանքէն
աբտա
յա
յտուո՚լ
եւ
կեանքլլ
՚լեգեցկացնող
գործ
-.
Կրնաք
վստաՀ
չւչ չաչ , որ ա յ մ մ արտա
-
յա յտոււսծ
ղղացո
ւմնե բով
ե ւ
անոնց
տասնապատիկ
առաւել
ղղաց ումնե
բով
կբ
մօտե
համ
այս
՛լ՛ւրծին
ե ւ սիրով
յաեձն
կ՚առնեմ
գմուաբ
, սակայն
քաղցր
լո*~ծբ
,
Աւետարանին
չուծր,
աղղա
յին
էուծչ՛
,
՚ 1 " Ր
իմ
ուսերուն
վր՛"յ
՚էբիք
՚՛ Այ"
սւռթիլ
,
ձեր
րոլորէն
մէկ
խն՚լբանք
ունիմ
ի սբտէ ,
ամ ե նա
յն
ւլի տա
կց ո ւթ ե ա
մ ր : Գիտէ ք
մ ե չւ
պա
յմ աններբ
• օւլնեցէք
, ա
յլ
մ՛ ա սնա
ւսչւ
ա–
բ՚սբ
ա՚լոթեցէք
իեծի
Համ
ար , ոոովՀե
ււ^ ւ
ոչէտք
՚ ւ ւ ն ի մ ձեբ
աղօթքին
եւ
ա՚լօթ,^ե
-
րուհ
միչոցաւ՝
Ասաուծոյ
Հալլոր՚չ
ու
-
թետն
, ումին
եւ
օ՚չնութեան
:
Բմ
նո ր Հակա
լութ
իւննե
բ ր
կբ
յա
յա՚հեմ
ձեղմ է իւրաքանչիւրին
, որ
վստաՀ
ե
ցաք
այս
պա
չաօն ր ինծի՛ , վ՚՚աաՀե
ցաք
ղ ի -
տակցաբաբ;
Ա՚էօթեցէք
որ այգ
վւ՚տա
-
Հութիւնր
բլլա
յ , Ասաուծո
յ Հեա
,
մ իչա
Հեաս;
Եւ
ես
կբ Հաւատամ
, որ
Ասսւուած
պիտի
օբՀնէ
մեղ եւ պիտի
օղնէ
մեւչի։
Իմ
սլւաաղին
ո ՚ լ ^ ո յնի
խօսքս
կ՝
ուղղեմ
Լ՚չմի՚ոծնայ
նախ։սմեծ։որ
Ա այբ
Աթոռի
,
անոր
։ո րմա՚եա
լնա
ի չ։ գաՀակալ՝
Տ • Տ •
՚Լաւչղ
էն Ա.
կաթ
ալիկոսին
, ա
յն
Հաստատ
•էսւմ ուլում ո վ եւ ւլիտակցութեամ
բ որ նո։ -
խ։ս։քեծար
Աայբ
Աթոռբ
եւ
Կիէիկիոյ
այս
Աթոռբ
լծակիցներ
եւ գործակիցեեր
են
:
էքոյն
մոգովուրգի
եւ
ն ո յ ն
Աւետարանին
ծառա
յոգ
Աթոռնե
ր ;
եր
Աթոռի՛ն
կաոչբ
պիաի
մնա
յ ւսեքակաե
չվւ , Հակաււակ
ա նոբ
որ պիտի
գանուի
ե ա
յղ
կասչբ
թո՛
էցնել
ո ւ ղ ՚ ւ ՚ չ ն ե բ ; Պի՚ոի
պւսՀենք
անխախտ
եւ
ա–
մուր
այգ
կասչբ,
ոբովՀետեւ
ան է որ
ւէեղ
՚ գ ի ՚ ո ի պաՀԷ
մեբ
աղւլա
յին
,
եկեղեցական
եւ
բարոյական
ղիմա։լծութե
ւսն
մ ք
^
իմ
մ ասնւսւոբ
Հ ա
մ սւ կչւ սւն
քբ
, ւլործ՚սկ
-
ցութեան
ամենա
լայն
մ՛տածումով՝
Երու
-
սաղէմ
ա
յ պատրիարքութե՜ան
Հետ
, Պ՛՛է
-
սո
յ պատրիարքութեան
Հե ւո , ոչւ ուն պա
յ –
մաննեբբ
ծանօթ
են
մեղի;
Մաւլթուլ
ենք,
ոբ ան ստանայ
նախկին
իր ՛իա
յլբ
,
յ օ ղ ՚ ՚ ւ տ
եւ
ի փառս
Հա յաստանեա
յց Առաքե
չական
Ա • եկեղեցւոյ
;
ՇնոբՀակալոլթեանց
կարգին
, պէտք
է
յիչեմ
Լիբանանի
րա
չւե խնամ
կառա՚ի՛"
րու–
թԻ՚-՚՚՚Բ
եւ
մողովոլրղբ
, որոնց
ասւղնչա
-
կանութեան
փաստբ
ունինք
եւ կբ
վա
յե
-
լենք
եւ
որոնց
միչոցաւ,
Հայաոտտնեա
յց
եկեղեցին
ամ ուր
կբ պաՀենք
; իմ
ամե՛նա–
չեբմ
չնոբՀակալութիլննեբբ
սսւբ Լւա
կան
կառ՚սվարութեահ
եւ
մողովոլրղին
, ո
-
րոնց
Հո ՛էո՛ն
իին
աակ
կ՝ ապր
ի՛եք բաբօբ
ու
եբչանԼ։կ
; ՚-ԼստաՀ
եմ , ոբ բարեխնամ
այս
կառավարութիլններբ
ել
մողովուբգնե
բ բ
նաեւ
այսուՀետեւ
իրենց
ն ո յ ն
աւլուիլ
բղ -
՚էացոլմներր
պիտի
սլաՀեն
մեղի
Հան՚լէսչ
,
պայմանաւ
ոբ մենք
Ա,լ մեր
կարգին
,
՛նոյն
ոգիով
փոէսագաբձենք
•
^նորՀակա/ութիւն
նոյնպէս
կիպրոսի
կառավարութեան
եւ
մողո՚իուբղէւն
, որ
ն ո յ ն բարօր
պայման
-
ներր
ստեղծած
է մեր
մողո
վուբղին
Հա
-
մ աբ
;
Աստուած
անսասան
պաՀԷ
մեբ
եկե՚լեց–
ւ ո յ
նուիրա
պետ
ական
բոլոր
Աթոռնե
բր
եւ
եկեղեցին՝
բոլոր
այն
չ՚"բիք^եբէն
, ո -
րոնցմով
չբչապաաուս՚ծ
է ան–
Աստուած
օրՀեէ
մեր
մողովուրղր
եւ
ղայն
աւելէ։
եւ"
ր՛սրղաւաճ
եւ աւանղութե՚սնց
Հաւատս։
—
չ՚է՚մ
պաՀԷ
:
Այս
բն տ ր ո ւթի ւնբ
օբՀնաբե
բ թ՚՚՚յ Բէ
-
լայ
Կիլիւկեան
Աթոռին
Համուր
եւ
՚ ւ ւ ն ե
-
նանք
բեղոլն
ղո բծուն
է ութե
ան
չ ր չ ՚ ս ն մր ,
ղէպի
՛հեռաւոր
եւ սակայն
փայչու՜ն
ւսպա—
ղան
յ
Օչ՚Հն.'1 ւթեան
իմ իսօսքբ
րոլոր
թեմ
ե
-
բուն
, թեմակո՛
չնե րու՛ե , կրօնական
հ ւ
աչ–
խարՀական
մ ա րմ
էէն՚ն ե ր ո լ՛ե եւ մողովուր
-
գին
•-
Շատ
չն" րՀակալ
եմ , աղօթեց
էք
ի ՛ե ծի
Համար
:
քցԱՒՄԲ
ՄԸ
ԿԻՆԵՐՈՒ
« •ԲԱԶԱԳՈՐն՚ՈՒԹԻԻՆԸ
»
« Աղղակ
» ի լքէջ կը կարդահւք (24 «Իե -
սւրուար) .—
Մ եր նաիսանցեա
լ թիլով
ս։
բձանաղրւսծ
է Լ՛նք
տղեւլ
ե րեւո
յ թ
մբ , սլա տաՀ
ած
եր
-
կուչաբթի
օր , կա
թողէ։
կոս ա կան
բնտչւսւ
-
թեան
սչաՀուն
, Անթիչիասի
Ա ա յր
Տ՚ոճս։–
բին
մէչ : Ծ անօթ
ռամ կավարնե
բու
եւ
«/առաչգիմական՚ֆնեբոլ
կիներ
եւ Բաբե
-
Հ Ա Յ Ե Ր Ը
ՍՈԻՐԻՈՑ ԵՒ Լհք^ԱՆԱՆԻ ՄէՋ
խԱէ։
—
Ահաւասիկ վերջին մասը գ եը–
մաներէնւ
«Նէոյէ
Ցի՚րխշր
Ցայթունկ
»
թ ե ր թ ի ն շահեկան 9րուշ>–եան1;
Աոաջին
մաւսր տես
Աառաչ
ա
Փետր —
Լիբանանի
եւ Աուրիոյ
Հայերր
եկած
են
ոչ
թէ
Հեոաւոր
Հայաստանէն
այլ
ք^՚ուք
-
քիայէ
ն ւ,ուր կ՝ապրէիւն
Հս։բսւոաՀարուած
,
իբբեւ
փոքբամաս՚եու
թիւե
Հայկական
եկեղեցին
ո՛նի
երկսւ
կա
-
թողիկոսութիւն
մէկբ
էչմիածնի
մէչ,
միւսր
Աեծի
Տա՚են
Կիլիկիոյ
կաթողիկս
-
սոլթիլնբ,
Անթիչիասի
մէչ
ե՛
Երուսաղէ–
մի
պատրիարքութիւնբ
Հայկական
տարաւլրութեեէն
ի ՚էեբ
Հ՛ս՜՝
յեր
Հաստատուեցան
արաբւս
քլւսն երկէ։բ
—
ներուն
մէչ
Առաչին
կարաււսններր
Հա
-
սան
11)16/1.։
Երբ
գ՛" էք""Կէց
բանա1լնե
րր
քա չո ւե
ցտն
քս աե ա կան
թ ո լա կւսնն ե բուն
,
Հայե
րէԼ,
Հասկցան
թէ
այլեւս
կ՚ոբեէի
չէէ՛
""ԳՐՒԼ–
թուբքիա
եւ սաիպուեցան
ղաղթել
ղէպի
արաբական
եբկիրներր
;
\ \ է ՚ ձ \ ) ի ն
ուբիչ
արաաւլաղթ
մր եւս
աե՚լվւ
ունեցաւ
՛լէպի՛
արաբական
երկիբնեբբ
, այս
անէլամ
Ա
-
լեքսանտրէթէն
, երբ
"՛յ՛է
չյ՚չանր
Թուր
-
քի՚՚յ
յանձնուեցաւ
էքամրս՚բար
Հայ
փ ո քրամ ասն
ութ
ի լ ն ր յաչո
ւլե ցաւ
առա^ա
կ՚որգ
՚էիբքեր
գրւսւեչ
ար՚՚՚բ՚սկան
երկիր
-
ներու
մէչ
;
Հալածանքներու
եւ
ւչա՚լթեբու
պաաճա֊
ոով
Արեւե
լ ք ի
աւանղութ
իւննե
րր կանսլ
-
խէն
թօթ՚սփած
, Հայերր՝
նոբ
ասպարէւբ^
նեբ
բնղղրկեցին
: Գիւղացին
, ոբ իր ար
֊
աերէն
քչռւաձ
էր,
սաիպուեցաւ
կօչկ։՛՛
-
կար
՚լառնալ–.
Ան կրցաւ
նաեւ
՚ չ ի ւ բ ո ւ
-
թեամր
վարմուիլ
եւրոպական
մեքենանե–
ւէՈ
րծա
կանի
՚իաբսլՀի
Յակո բեա՚Ա
վարմ՚ս–
բան ի աչակե
րտուՀ
իներ
,
թ իւով
43 ,
Հայ
կ^՚ոչ
անունին
արաա
բերող
անվայել
պոռչտուքնե
բուէ վարկաբեկած
էին
իրենց
անուններբ,
օտաբ
թւլթակիցնեբու
եւ
ւա—
տիկէքԼնական
ումերոլ
նե րկ՛"
յութե
Ա՛ն ;
Յաչորգ
օր , տեղական
թերթեբբ
ս՛՛ն -
գ բ ա ղար ձան
ա յ ս
տ՚լեղ
երեւո
յ թ ի ն Լ ւ
Հ բ–
ր ա տա
բ ա կե ց ին
րաղմ՛աթիլ
նկա
րներ
Աս
֊
տուծոյ
տունբ
սրբապղծո՚լ
՚ ո յ գ
կիներէն,
՛չա՛ե ա։լան
ծիծս՚՚էելի
կե՜ ց ո ւածքն
ե բու
մէչ
ւ
Հայու
արման
ապա
տուռ ւթի ւնբ
աւելի՛
վիրաւորուած
է , երբ
"՛յ՛է
օաարնե
։։ր
ւչարմ՚ա՚եքով
Հարցուցած
են թէ՝
ամուսին,
ե ՛լբա յր կամ
Հայր
չուն
ի՞՛էւ
ա՛չւք
կարաբ
քչին երբ -
Ութ
մամ
էոաճարի
մէչ
իրե՛նք
ՂԷԲ^^՚Ք
բանաարկող
այգ
կինեբբ
,
եէւբ
իրենց
յանձնուած
«.պաչաօնբ»
լրացնելով
Հե
ռացած
են , իրենց
ձ՚լած
Հետքերէն
ղիւ
-
րաւ
Հասկնաչվւ
ղւս րձած
է անոնց
ու՛եե
-
ցած
Հաւատքր
Հանգէպ
եկեւլեցւոյ
սչ՛ր
-
րութիւննեբուն
;
ւ։տւ։ւէ.ր
Կ"՛ Ր
ս։ոուե
բբ
Հարսի
ԳԱՒ1Ո-ԱԿԱՆ ՈՂ.ԲԵՐԳՈՒԹԻՒ11
Տ։ Ի՛ք ր՛ոն բ եւ Փա
յ լ ո ւ ն բ կէսօրուայ
ճա
-
չին
՝ւ
ր ւ ս լ ի ր ո լ ։ ՚ ։ ծ
էի՛ն : Հօրա
քո
յք՛ բ
Լ՚՚^՚էԲ^Լ
էբ
Տի՚էրս՚նից,
որ
Փայլունէւն
առաւօտ
~
ուս՚նից
բերի
իրենց
աո
ւն բ ,
ինքն
է լ
մ ի ն ֊
չեւ
կէսօչ՛
ի՛ն խա՛նութ
բ. փաէչէւ
ու
՚/՛"՛/
՚
^ ի ՛ԷՐ անն
ա յւլպէս
արաւ
;
Ուբեմն
, երբ
հքամբուբենց
Հաչի
ա գ ա ն
էչանւչ. ա ռ ա ւ
Բոչայենց
փուլոցում
եւ նա
՜
յեց
ոսկերէ։
չ Տիւէրանի
լուսամուտին
,
տա՛նբ
ոչ ոք չկար,
բ՛"յց
էլմաս
խս՚թու
-
նի՚հ
թուացել
էր , ոբ
մի
ստուե
«փանչիրային
ետեւր»
եւ
այւլ
պէտք
է բ ոբ
էինէր
մ անկա
մ՛ս
բ՛է
սա ուե
բբ :
էլմաս
խաթունբ
եւ
նրա՚եից
ւիոքլւ
եբ
~
կու
Հւսրսնեբբ
, տա՛ն
մաքբութէ՚ւնբ
եւ
ճաչէ։
պ։ս տ
բս։ ս աո
ւթ
ի ՛նբ
թո
։չն ելո վ
ամ
ե–
նափոքր
Հարսին
, լա չա^լնք^
բբ
նետեց
ին
՚էէխ՜^՚եբբ
եւ
՚լսւրս
ե1լ։սն
տնից
, ամէն
մէ
կբ տարբեր
ուգւլութեամ
բ
էլմաս
խաթոլեբ,
յիսուն
քայլ
Հեռու
Հէնց
նո
յն Բոչա
յենց
փ ո ղո ց ո ւմ
մ
տաւ
մի
տուն,
եւ սկսեց
•
, -
՛Բա
,
Լ ՚ ւ ւ ս ն թ ՚ ս ղ
էսաթուն
, լսե"՛չ՛
ես
է եղել
..
Լուսնթագ
խաթունբ
, բամբասս/նքի
ծա
րաւի
ց ա ոչո րուած
, անմ ի չ՛ս պէ ս
ղործ
բ
թողեց
եւ
երախա՚ների
Հանգէպ
ղայբա
-
ցած,
բացագանչեց
•
՛Բա՞ , փիճերս
կբ
թողո՞ւն
ոբ
ոտքս
գուբս
գնիմ
ու բան
մի է"իմ • րսէ ^ է՞^է
է
եղեր
:
Իքամբուբենց
Հւսչագան
մեր
սոիսա
-
իսէն ա՛նցաւ
:
-
Բա
• • • ապչեց
Լոլսնթաղ
էսաթունբ։
էլմ
աս
խաթունբ
՛էլ՛՛ո
յ աուե ց
•
Աչքեբբ
ձղեր
էբ Աղքատենց
Հաբ^–.
սին
:
Փայլոլնի՞ն
:
Պռստուածին
: «.Փանչիբա»յին
ետե
-
ւբն
էր ։
, - ԳաՀա
տարի
մի չիկայ
էչւս չ։ ւլս ւէ՛
լբ
•
է՛է
ի ՞ ն չ չուա
էբէչանր
ծոցէն
ղուրս
թռաւ,
ա րձա
ղան
՛լե ց Լուսնթագ
էսա
թո
ւ՛ւ՛բ
Գուն
էս կ՝րսես,
եա
Հաչի
աղա՞՛ն
^
ճերմո՚էչ
մաղերէն
չամ^ա^բ
,
չաբունակեց
էլմաս
էսաթունբ
:
I
Ամ։ս՚ե
, աման
, ՜ մամս/նակբ
վ։ոէսուելւ
է , ս՚սս՚ց
Լուսնթ։սց
խաթունչ՛
, ել ապ
-
չաՀար
էչանղնեց
՝
ձե՚ւնեբբ
ծալելով
փորի
վ բ ո ՚ յ •-.
էլմաս
էսաթունբ
երկաբ
չաբաւ,
՛լուրս
էւլաւ
,
Ք ՚ " յ լ ե ց ^ գարձաւ
աոաչէւն
անէլէււ–
նչւ եւ մտաւ
մի ուբիչ
տուն
ք^երեգա
խաթո՚քն
, լսե՞ ր ես
յ
֊ ֊ Զէ՜ :
-
•Բա
, «գէվէյ»ին
անկբճին
մէ^չ
ես
քնացեչ
, ի ՞ ն չ է ..
«Թէղ»
բոէ,
էլմաս
խաթուն,
Հիմա
կր ճաթիմ
:
քցամբոլրենց
Հաչի
աղա՛ն
• • .
է" ք ^ է
՚*ԲԷ՛ Հասանք
,
բացաղան
-
չեց
Լ^եբեղս՛
խաթուն
բ ;
էլմաս
խաթունբ
չարունակեց
թավւտ
—
ռումր
: Լ^եբեղա
խաթունբ
, մնալով
մե —
նակ
, նորից
բացա՚լանչեց
.
֊ —
Հիմիքլուա՚հ
Հաբսներբ
, վ՛"–յ
»
՛է՛՛՛՜յ
է
վոլյ
էլմաս
էսաթունբ
մտաւ
երրորգի
ք Լ՛՛Բ
~
րոբ՚չէ՛
եւ ղեռ
եւս
տասնեբոբւլի
ւչուոչ։
,
Հաղորգեց
սարսափելի
չուրր
ե ւ
Հա՚չիւ
ճաչին
տուն
Հասաւ
բոլոբռվին
յո՚լնած
:
Միւս
Հարսներն
էէ իրենց
կարղին
մ աե
լ
էին
ղանաղան
գռնել։
եւ գուբս
եկել–,
Նբ
-
րանցից
լուր
ունեցո՚լնեբն
է լ իրենց
էչաչ։~
ղին
մտեչ
էին
" ՚ ֊ ր ի չ
գ՚ւներ
•
՝Բա
, չե՞ ս է"եբ
, Բոչա
յենց
փո՚է"ցբ
• •
-
Ե՞րբ
-
Այո
առաւօտ
• • .
•
իւրաքանչիւր
լ՛՛՛՛՛լ
ուբէւչին
պատմել
էր
մ ի քիչ
այլ
բով անղա
կութ եամբ
, ա
յնպէս
՚։ր
երեկոյե
։ս՚1ւ երբ
կան՚սյք
Հաղորղ
եցին
Բոչայենց
՚իողոցի
պատաՀած
արաա
էլար՛է
ղէպքբ
իրենց
ամոլսին՚նեբին
, ստացել
էր
Հեաեւեալ
բււվ։։։նւչ
ա էչո լ թ էււն ր .
Տեոեչ
էին
հքամբուրենց
Հաչի
աղա
յէ՛ն
եչւիտա
-
սա
րւլ ոսկե ր է։ չ Տ ի ՚ է բ ՚ ս ն ի
տնից
ղուրս
ել -
նելիս
եւ տեոել
էին նաեւ
որ
մանկամաբղ
Հաբսր
նրա
ետեւից
կամացուկ
գուռր
ւիա–
կել
է
..
*
Ա ա չ ո ր գ առաւօտ
, խաղաղ
եէ
մի
մայիսես՚ն
ա՚ւաւօտ
,
երբ
ա
բեւոա
թ՛անկաղին
խաթունբ
մեծ
մագն
ամբալչ
վար՛է
լցրած
պարաէղից
աան
բակն
է ր
մ ան ում ,
է"եյ
աս ր սա էիե լէւ
է" ւչ՛ր ; Թանկաղին
խաթունէ՛
ստներբ
էչքոտեցին
. մա՚լբ
ձեռքից
նե՜տեց
,
՛՛բէ՛՛լ
էէարէչերբ
թափսւեցին
սալայատակի
վրս՛
յ , Հաղիւ
էլաբուլացւսւ
ձեռքբ
երկա
-
րել պատի
՛էր՛ո
յի
ցցին
եւ աղաաուել
՛չե
-
տին
փռուելուց
Թանկա։չէ։ն
խաթունչէ
Հաճի
աղայի
կբ՜
նոչ
Աեմիկ
էսաթունի
քոյրն
էքւ՛–
Լքւբկի՞ց
լսեցիր
, կաչւէչ։սմելով
Հարց
։ոուեց
թան կա՛լ ին
խաթունբ
Աաղ
քաւլաքբ
կլլ խօսայ
, քա
. . .
Մօ՚ո
կէս
մամ
անցաւ,
եբբ
Թանկաղին
խ ա
թ
ու^ն լ, էչաբողացաւ
ւլտնել
իր սառնա
—
ս րտո
լ
թ
իւն
լ։ • Երբ
ւչտաւ
սառնասրաու
-
թի՚նբ,
չաչբ
քաչեց
•չչխին
եւ վազեց
քբ– \
է՛՛՛չ
մօա
1
Նեբս
մտաւ
չմտաւ
բացաւչանչեց
•
•
Ամա՛ն,
քոբս
, էս
ի ՞ ն չ բան
էբ
չսեցի,
ո՚կանճս
էրւալ
:
Աեմիկ
խաթունն
՚"յլայլուեցաւ
•
Բա
, Թանկոլկ,
ի ՞ ն չ
էչ՝բսես..
,
Աման;
Աե՜միկս
, աչխ՚սբՀք
չմտ՚եէիբ
1
Աեմիէչ
խաթունի
մտքից
չէր
անցնում
,
"Բ ՔՐ
"1.
լ"՛"^ր
Կ"՚Բ"Գ
էր
որեւէ
կերպ
առնչութիւն
ունենաչ
իր եբկարամեա
լ
ա–
մուսնական
կապի
Հետ.
ունեցեչ
էբ
ագ
-
չիէլ
զաւակ,
ամուսնացրել
եւ արգէն
մի
թոռնիկի
էչ աէր
յ
ՎԱՀԱՆ
ԹՈԹՈՎԵՆՅ
(2)
(Շար.)
Fonds A.R.A.M
