Վ.ԱՐԴԱՆԱՆՏ
ՊԱՅՔԱՐԸ
(Տւպւօնցինեւաւ հանդէսին աււթիւ)
ՎէսչւդԱէնանց
սչսէսւեբաղմի
մասէն
չաա
մքլ Հէն ու. նոր սլաամ աղէանե
ր
Ա
մանրա
-
մասնօլ՚էն
ւէլւաէէ
ձ1ւ ,
բայց
ես սչարաք
կը
սեպեմ քաղուած
մը ՚Լեւոնգ
Ալէչանկ
«Ակ
նարկ
մը Աւարայրէ
գաչաի
վրայ
»:
« կանխենք,
Հայկակ,
մեծ
ւլործո
֊
ւլութէւնը
ղոնկ
օբ մը , ղոնէ գէչեբ
մը ,
փութանք
Փոքբ
Մասեանղ
սարերէն
գար
վար
սաՀելոփ
մ էնչեւ
յեա էն բա
բձրաաա–
վւր,
որ կը նայէ Շաւարչան
ղաչտէն
վը՜՛
րա
յ ; ԱնՀաանում
գէչերա
յէն լապաերր
,
աՀա
Հ անգարա
, Համասւէէլււ
, ել
էրրեւ.
էւղակաթ
կակուղ
ճաոաղա
յթնե ր ով
կր
լուսա
լ սրէ
մ եբ փնտռած
ր : Նեղ եւ
նուաղ
շուր
մըն է ան, բայց
էնչ լայն
վէՀ , էնչ
խոր թաբոց
էր եղերքբ տարածուած
եր -
կ ու
աննմ ան
բանա կնե բու
մկ^,
սր ոնցմ է
մեր
կողմբ,
մեղէ մօա եւլածր՝
լուսնէն
եւ
կրակկ
աւելէ պսւյծառութեամբ
լուսաւ֊ոլ–
ուած՝
ճերմակ
ու ղեւլնաղոյն
կբ տեսնեմ
,
էսկ
մէկալը,
կարծեմ
Հեո աւորութենէ
օ / -
ւելէ պատճտռով
մր , խառն
ու
խաւար
կԳրեւայ,
թէեւ
ւսՀեղ, անտառէ
պէս
սվ՚~
ռուած
ու գաչտէն
մեծ մասր ծածկած
է՛՛
Առաջէնբ
Հայոց
բանակն
է վեբշէն
բաղ -
մաթէ.
յնա
Լ
ԿՌ
ււուս աւա
Լուլ
ւմբողշ
Հայւբլթեան
Համար՛
էր Հէն
էչէւաններուն
ձեռքով
6 6 0 0 0
Հայ պատե րաղմ/ււլ^՚եբ
,
ձէաւոր
եւ Հետեւակ
: Խաչանէչ
վրաննե
-
բու
եւ դրօչներու
տակ
ժուլվուուած
են
Աղղն ու կրօնբ պաչտպանելու
:
ք՚նչ
պան
-
ծալէ
ղունղ
եւ էնչ բաղմաթէւ
կտրէձ
-
՛՛եբ՝
մեբ աչքերուն
առշեւ ; Այո
բոքոբ
անա կէն աո աշնորղն
ո ւ սպարապետն
է
էնքբ, Աամէկռնեանց
տկրր, մեծ , քո
՚շ
եւ
սուրբ կարմ էբ Վաբղ անբ : Գբեթէ
ամ
էն
տեղ,
ամէն
ղնղէ քով կ՝երեււսլ,
ւսմէն մէ—
կուն պէտքն
ու պա տ րա ս տ ո ւթ էւն
բ քրն ~
նելու
, տեսնե
լու եւ Հարկաւոր
ր տալու
բ–
սելու
\
Ա^ա
լո ւ ս ցե ր է
սլա տե րաղմ ական
որբ ,
օբ մեծ , օր անմոռանալէ
; Երկու բանակ–
^
նե րն ալ էրենց
՚^րամ ա յուած
տեղն
ու\
կալւգր
կր բռնեն
X ԱՀա
եւ Վարգան
, Հա -
ղալ
, Հեծաւ , ղուարթացաւ
յ
Արեւկն աւե– ՛յ
լէ ցանկալէ
ու սպասե
լէ ա յն օրր՝ էր սէ–
՚
րե քէներուն
դլ ամէ նոլն
*ոչքբ
Իչ
այնքան
թշնամ
էնե
բուն
բաղմ ութեանբ
փ բ " ՚ յ
կր
՚1ւա յէ էն սոսկում ով , որքան
սէրով
կբ
ւլառ՚ևայէն
այն բարձբասուր
,
կաթողէ
—
կէաձեւ
, շէկակաբմէբ
վրանէն
,
որուն
ւլրան վերեւ ոսկէ աբծուէն
թեւատարած
,
չ որս բոլոբ
կարմ
էր , կանաչ , սպէտա
՛լ
գրօչներ
Հովէն
ծալլուելով
ու
բացուելով
էբբ
ծափ ծափէ տուած՝
կբ
Հրաւէրէէե
Վ^սւրղանր : Վւորղանր
Հրալէրելոփ
վրանէն
եւլերքբ չբշապատուած
պաՀապան
ու
պատուռ
յ
ղ ունղբ
նչան տուաւ
եւ
սկսալ
չարմէլ։
Տանկարծ
,
վրանէն
փեղկերր
փերնա
լոփ
բաց
ուե
ցան
, թիկնասլաՀ
ՈԼ
սպայ. Հեծեալ
ու Հետեւակ
,
ւէայլ փա
Ա
՛լոնքերով,
էբբեւ
ամպէ , սկսան
ւլու.րս
թափէլ
; Աւ խում
բ մր եբէտասարգնե
ր
2 5
որոտալուր
, աՀաւոր
, փսեմ
եւ
քաղցր
ւո ուր էն եր է– է վեր լո ած
ձա
յն մբ
ձղ եցէն
ձայն մբ, որ մեր յետէն
Արչակւււնէ
Ար —
տս՛ շէս թաղ աւո րէն
սեւ օրէն է վեր
էէր
լսուած
՛՛՛է
Արքունական
երամէչտնեբ
ււ
ՅԱնՈՏւ ՍեՐՈՏՆԳՒ ՓՐԿՈՒԹեՍՆ
*
ԽՄԲ
ԱԱցեալ կիրակի օրւււաճ
-
ււսւտօնին առթիւ, որ ա1էղի ունեցաւ 11ո;՛–
պսնյւ սւէ(՚փիթատրոնից ւ1՚էջ , Փարիցի ե -
կեղեցւււյ դիւանապետ Պ • Սեդրակ Գարս––
կէօցեան հետեւեալ տեղեկագիրը կարդաց
կրթ ական հակատին վրայ կատարոււ։՚ծ
աշ|սատանքի մասիՍ
Փաբէղ
եւ չրշաններ
1\)՚1Հ>էն է վեբ
ու
նեցած
են Հէնղչաբթէ
օրուան
ղասրն
՜".
թացքներ
, ա յսօր
եթէ
մէնչեւ
եբեսռն
տարեկան
ե ր էտասա
բղ. նեբ
մեր
մայբենի\
լեղուն
կբ ղրեն եւ կր մասնակցէն
մողով–
ներու,
կը պարտէն
կրթական
այս ձեռ -
նաբկներուն՛
Պատերաղմը պաՀ
մը գագ
-
ր եցուց
այս չարժում
ր,
բայց
իսէէ
Խբ -
րէմեան
ղպրոցը
ռումբերու
տարափն
տակ
բացառա բա ր չարունակեց
էր
ւլործը
՚է
1045/՛*՛
Փարէղէ
Հայ՛
եկեղեցւոյ
փարչու֊
թէւնբ
անմէշապկս
Հովանաւորեց
կրթա
-
կան աչխատան
^ւե
ր ր եւ Հաստատեց
կա
-
րեւոր
կեղբոննե
բու
մէշ մասնաւոբ
գա
-
սբնթացքներ
; Պանեէօ
Բաչան
,
Լէլո՛ >
Պուա
Բո լոմ պ , ^անթէ
յէ , ^աւէլ
, եկե
-
ղեցւոյս
կեղրոնբ
, Լէ"է Բոնտոբսէ
, ու -
նեցան
ութ գասրնթացքներ
3 5 0
ու չա ՚–
կերտնեբով,
կաղմուեցան
տեղական
մա՜֊
մէննե
ր
ղ էտակէց
եԼ
նուէրուած
անձնա
-
ւոբութէլններէ
, ոբոնք
Հաւատաբմօրէն
կապո ւած
են կեղրոն է կբթական
է*ոբ -
Հուբղէն
, որմէ կը ստանան
թելաղրու
-
թէլննե
ր եւ նէւթական
աշա կց ութէւն
:
Եկեղեցէն
յատկացուցած
է տարեկան
8 0 0
Հաղար ֆրանք
այս նպատակէն
Համար
:
Այժմ
Փարէղէ
եւ չրշաններու
մէշ կսն
նաեւ
Մէւէթաբեանց
, Գպբոցասէբացէ
,
Հ՛ Բ– Ը՛ Մէութեան
Հայկաղեան
,Ալֆո
ււ
՛ւ
էլէ
՚ Արնուվէլէ
, կապոյտ
Խաչէ Հովա
-
նաւռբած
Անկէնէ
եւ իսէէ Խբէմեան
ղսլ -
րոցնեբբ
եւ ղանաղան
մ է ո ւթէ
ւնն ե ր ո ւ
գէ–
շերալէն
ղ.ասբնթաւլքներբ
, ասոնց
աչա
-
կե բա ութեան
րնգՀանոլր
գումա
րբ
կր
Հասնէ
3 5 0 / ՛ ,
երկու
թւ
՜՚-երբ
գում
ւս րելով
կ՝ունձնանք
( 0 0 /
մօա աչակերտնեբ
ւ Փա
-
րէ՛ա էր շրշականերով
կր
Հ
» / ^ / ւ է
^$1
^40 ՚ՕՕՕ
Հայոլթիւն
• Անշուշտ
7 0 0
թէւբ
շատ
քէ *
է այս բաղմութեան
առ9եւ ,
խորՀբղածու––
թէւնը
կբ թյւղոլմ
մեր
Հայրենակէցնե
-
բուն
:
Ե1լեղեցւոյս
գպբոցնեբոլն
ուսուցչու
-
թէւնը
կաղմուած
է գէուակէց
եւ
անձ
նուէր
ուժերէ՝
որոնք կ՝աշխատէն
նուա
-
գաւլ ո յ ն վճարում
ով ել առաւե լագո
յն ղո՛–
Հողութէլննեբով
կատարած
ենք Հսկռ
-
գութ
էւն
ծ րաղրէ
գոբծաղ
բ ո ւթ ե ան
եւ
ուսուցչական
ժողովներ
ունեցած
ենք
քա
նէ մբ անղամ,
կրթաքլան
ծբաղէբբ
բար^–
լաւս ւած
է
Հ ԼտղՀԼտէ
, ղ սլ րոցնե
լաւ
ս բ -
րաՀնԼբբ
ներկայանալէ
եղած
են ,
ունէն
նստարաննեբ
, ղրատախտակ
,
սեղաններ
եւայլ^է ;
Եկեղեցւո
յս կեղրոն է գսլբոցա/լան
սրա–
•>է Հարցբ
նեբ/լայ
Հա յբենա
կ էցն
Լ ր ու մաս–
նաւոբ
ուշաղ րութե ան կբ յանձնեմ
: Հա
յ–
րենասէր
րաբԼրաբէ
մբ սլէտք
ունէնք
ոբ–
պէսղէ
խորՀրգարան
է փբա
յ յարկ
մ բ եւս
բաձրանա
յ , ա յն ատեն
կ՚ունենանք
սրաՀ
Ր
2 5 0
աշսւ1լե բանե րոփ , ճոխ
ղրաղաբան
մբ
որուն
գէբքերբ պատրաստ
են արգէն
՚
Երբ եկեղեցւո
ք ղանգակէն
Հետ մէաէւառ
-
նոլէ աշակերտներու
աղմուկը
եւ
ղպբոցէ
ղանւլ է
ձա
յնբ
«ժամ
ու բակէ»ն
մ էշ
, ուր
՛՛չ
խօսքոփ
եթէ Հայ. եկեղեցէն
աղղ՛
գպբո–
ցէն
կողքէն
րլլայ,
Հայ
մչակոյթր
կր
գառնայ
տեւական
եւ կբ տոկայ
տակաւէն
շատ
տարէներ
; Այս աղմ/լարար
սԼրունո֊ր
մսւսնաւոր
յարւլանքով
սլէտէ ղաւ,
մեկ
նռղ
սեբունգէն
պարապ
թողած
աթոռներր
գր աւե
լու
;
Լրշօրէն
գն աՀա տենք
Հ էնգչաբթէ
օրե -
բու
ա յս գաս լկւթացքեե
բ բ
% Ներկա
յ
պայ–
մաննեբուն
մէշ անոնք են որ մատաղ
սե -
ր ունւլ էն
Հողէն պէտէ
ձեւաւո
րեն
1,ւ պի -
տէ պատրաստեն
վաղուան
Հայր;
Նոր
սե–
րոլնգին
մէշ տակաւին
ուժեղ
են մեր ցե -
ղին
բնաղղնեբր
, ղանոնք
ւոաչելոլ
եւ Հա •
յութեան
թաքուն
առաքէնութէւննե
ր բ
ե–
բեւան
բերելու
ծանր
բայց
նուէբակ-ոն
պարտականութիւնբ
կր կատարեն
մեր ու–
սուցիչներբ
:
կաբեւոր
Հարց մբ եւս կբ յանձնէ^մ
ամէ–
նուգ ուչագրութեան
, գիտած
ենք որ ա
յն
ւոչակերտներբ,
ււր մայբենի
եղուն
կր սի
րեն
ք։ւ մեր սլատմութիլէավ
Լլբ նԼ.րշլկ
-
չուին , 1լ՝՛ունենան քաղաքացիական
ուժեղ
ղէտակցութէւն
եւ Հայբենիքի
ծառայելու
ներյէիկւ սլաարաստակամւււթիւն
: Վ^ստսւՀ
գասն
էր որ ա յն օրբ Վաբգան
ին
մ էշ
կր
ղունէբ
Հայոց
թաղաւոբբ
,
առաշնորգր
:
Յոյսը
՛՛լ
փառքբ
; Եւ
երր մեծամեծ–
ոսկե
փայլ,
գալարուն
սլղինձներր՝
լայնաբոլո^ւ
բե րաննին
երկնքի
ուղղած
,
Հա
յ/լական
պատերաղմի
եղանակը
Հնչեցին
, ոՀ , բո -
լոր բանա/լը,
գետին
՛՛ւ
լեո֊ներբ
թնգալոփ
չափւԼլոփ
ոբոտացին,
վւառք
Հ ՚ " յ " ՛ / )
Աուբբ
սսլարասլԼտ
Վ^արգան Բաշ»
Հ
Ա,Հա թէ
15
գար առաշ իեշսլէս
Վարղան
Մ ամ իէլոնեան
իր բուռ մբ քաշերով
/լր ճա
կատէր
Պաբսից
Հսկսլյ
բանտ/լին
՛լէ՛է՝ Հա՜
յութէ՚ան
/լրօնբ Լւ ոլատիւբ
ոլա չտսլան ե լւււ
Համ ար : Անչուչտ
ինքն ալ լաւ ղիտէր
՛ւր
իր գէմբ
ունէր
ղ/արաէլանց ուժ մր,
բայց
՛հա խամ եծա
ր
Համ ա բ/՚ց
ղ իմ աղրե լ՝
ք՛"՛՛
թէ
բնղունիլ
եղած անպատիւ
առտշարէլբ
:
Այ՛լ ճակատագբա/^ան
պատեբաղմբ
սկսեքէ
առաշ Վաբգան
/լբա/լստ
ճառ մբ էլբ իւօսէր
իր քաշարի
ղինուո
րնե բուն առշեւ
րոելով
։
Ա յգ ճառէն
վԼ
բշ կբ սէլսի աՀեղ
ու
ճա–
էլա ա ա ղ ր ա էլան պատերաւլմր
Հ Հա լոց բանա–
կը էլբ պաբտուի
եւ Վարգանբ
էլբ նաՀա
-
տաէլսւի ; Տաղկերտ
թէեւ
յաղթեց
Հայոց
բան ա էլին , սաէլա
յն չկրցաւ
տիբասլեաս
լ
Հալոց
Արտին
ե՛– էլրօնքին
%
Այ՛է թուականէն
ի վեր
Հա յութիւնը
էլա
յ
ել էլբ մնայ իբ աւանգո
ւթիւննե
բ ո վ եւ
գա–
լ անանքով
, մին չգեռ
իրենք
չատ
էլարՏճ
ժ՛ամ անակի
մէշ
բռն
ութ
Լ ամ բ
իս լամա
ցան
ղբեթէ
առանց
ւլիմագրելու
: Գաբեր
ան ՝՜
ցեր
/. 1ք
եւ տաէլ ա լին
չատ
գարեր
սլի տի
անցնին , սա կայն Վարգանբ
պիտի
մնա
լ
Հայոց
պատմութեան
մէշ իբրեւ
լուսաւոր
՛Ի՛՛՛Բ""
՛քբ, առաշնորգելու
Համաբ
մեղ եւ
ղ ալիք սեբունգբ
գէպի
վ Լ րշին
Հանգ
-
րուան :
ԱՈՐԳԱՐՑԻ
ԳԱ՚ւՈՒԹԷ ԳԱ՚ւՈՒԹ
ՊՈԼԱՈՅ
ԱԶԳ– Հիւանղանոցի
աաբեէլան
պաբաՀանգէսբ
անցած
է շատ
յաշող
է
Ներկ՚ոյ
էւղած եդ ոշ միտյն
Հայեր
ամէն
գասա/լաբգէ
, այլեւ
քաղաքին
միշաղգա
-
յէն
բնաբանին
, ինշպէս
եւ
Պ"լ""յ
կոլ -
ոաէլալ եւ քաղաքապետ
Օրտ
՚ վւբօֆ • Կէօ–
եայ
եւ Պոլո"
յ Հրամ անա տար
՚լօր
՚ Նէ^ա–
թի
թաճանի
X կուսաէլալր
որ էլբ ներկա
-
յացնէբ
նաեւ վաբշապետ
Ատնան
Ա՛են -
տէրէս , անոր
էլողմէ
՚ոյո
աաբի
ե՚-Ս
նուիբած
է Հաղար
ոսէլի :
ԳԱՀԻՈԷԻ
Ա՛ւ՛լ– Գալուսաեան
վարժա
-
բանի
Հաբիւրամ
է՛ակի
տօն ա էլա տա
ր
ութիւ
նբ աեղի ունեցած
է Փետրուար
\^ին Ամ և–
րիկեան
Համ ա լսաբանի
սբաՀին
մէշ
յ
Գա
րաւոր
ա յո Հաստատութիւնը
օ ր Հն ս ւթ
ի ւ^ւ
Ո է եղած
է դաղութին
Համար :
Ամ
բողշ
դագթաչիսարՀի
մէշ միակ
վարժարանն
է որ Հարիւբ տարիէ ի վեբ կը պաՀԷ
իր
գոյութիւէւր
, Հաււոտաբիմ
իր
սլաամակտե
առաքելութեան
յ
Հանդէսին
Հ ովանաւո
-
րութիլնբ
ս ւոանձնած
էին Աղղ •
իչիսանու–
թիւններր
, նախագաՀած
է Հա լոց առաշ
նորգ
Մ ամբրէ
Ա՛րք • Ա իրունեան
;
ԸՆԿ՛
ՀԷՐԻ ԲԱՐԵԱՆ
Հիւանդանոց
փո–
իսագրուելոփ
, գործողութեան
ենթար
-
էլոլւսծ է յ^օո Անճէլբսի
մէշ։
Գոբծուլոլ
-
թիւնբ անցած
է րսշող
;
ՏԽՐՈՒՆԻ
— Գեէլտեմբեր
29/յ.
Ֆրէղ
-
նո
քի
մ էշ մեռած
է բնէլեբ Աւագ Աւագ
-
եան։
Մէկն
էբ ալն
նուիրեալներէն
ոո
1901/'Տ՛
կաղմԼցին
Հ՛ 3–
Գաչնակցութեան
Ֆրէղնոյի
էլոմիակն։
՛Ծնած
էր
1884/՛^,
Մու,
.
ՀԱՅԱԱՏԱՆԻ
Հանրապետութիւնշ
1954
3 ունիս
՚ՏՕին պաբ աք ունէր
Մ • ե"՛ Հանգ -
էւե լաւն
32 "737
• 042
տոլա
բ : Մ այբ
գում
Ա/–Հ
րր
(1920^5.) 11-959-917
տոլար
էր, ու -
րէէմն բաբգուած
է տոէլոսբ
20 "813 –124 •
եղէք,
անոնք Հայբենասէր
ֆրանսացի
քա
ղաքացիներ
դառնալու
բոլոր կարէ, լի
ու -
թ իւննեբբ
ունին
իրենց
մ էշ
, քան
իբենց
միւս
եղբայրները
որոնք ղրկուած
են այս
ւլասր1ւթաց^ռնեբէն
;
՜Այսօրուան–
Հսէնգիսսււօր^այս
տօնաքլ,։––
տաբութիւնր
Հա
յ ծնուլնեբը
եւ ւլաւաէլնե -
ՐԲ իրարու
Հանդիպելու
առիթը
ստեղ
—
ձած
է
յ
Ուչագրութիւն
բրէք , մեր գա
-
գութին
րոլոր
ՀոոանքնԼրու
ներէլա
յացու—
ցէչ^՚երր
Համախմբուած
Լն եւ միասին
կ^՛
ծափաՀարեն
նոր սերունդի
աբժէքնեբու
ցուցա գրութիւնը
:
Հայ
լեղուին
, Հայ երղին
եւ
նոյնիսկ
Հայ
պարին
փբ"՛յ
ուրուագծուած
է
մեր
պատմ ութեան
դարաւոր
դ բոչմր
; Անոնց
մէշն
է մեր Հայրենիքին
արձագանգբ
,
մեր
նաիսաՀայրերու
ողին
էլ՝արծարծեն
թ
ու քսօբ , մեր ժողովուրւլին
փաոաւոօնն
է ;
Աոբպոնի
այս սբաՀէն պէաք է մեէլնինք
,
մէկ
նշանաբանով,
մէկ ուխտով,
Հա -
մաիսմբոլիլ
, մեր
աղւլային
Լկէււկցիին
շոլրշ,
միշտ
Հայ մշաէլոյթին
ուռՀ
\ացմս.ւն
Համար : Ո րովՀետեւ
մեր
։լ էբբ , մեր
մ շա
կո յթբ
, մ անա
լան
ղ. մեր
Հա
յէլ աէլ
ան
Եկե
-
ղեցին մշտատեւ
լ՛՛ քս էււ Հմայք
ունին
ն։ւր
սերունգբ
իրէւնց էլապե լու
Համ աբ ;
«ՅԱՌԱՋ»Ի
ԹԵՐԹՕՆԸ
(86)
8 Ո Ի Շ Ե Ր ե Ս
Անղրանիկն
է լ կասէլածի
մէշ է
ընկնում
գերեղմաննոցի
՛լի րքե
բ ի լռութեան
՚Լրա
լ \է
Բայց էլր մտածէ , որ Գէոբգ
Ջավուշ
ել եւ§\
Հաւ անա
բսւ բ մի ծուղակ
էլր պատրաստենք^
թշնամիի
Համար։
Մի քանի
վայրէլեան
մուիէլ էլանէ ղաբէլեբի
ձայնբ եւ կբ
Հասէլը–
նայ
թէ ինչ տեսաէլ
Հրացանի
ձայներ
է՛ն :
« Անղրանիկ
ղիտէբ,
ոբ տղաների
Հրսւ–
ցաններբ
չան նման վնէլվեէլալով
էին
ղնում
ղէսլի
թչ^ւամին
: Իսէլ ա՛՛յժմ,
տղա
յոց
էլ,.–
րսւէլբ դ աղա
րել
էր , եւ թբքական
չեվարն
է բ Հնչում , եւ թուրք
ղինուոբնե
րն
է ին
յաո աշանում
, մինչ մեր տղաները
չէ
է^՛
պատասխանում
յ
* Ջէա՚-որ
սպա1
աւելի մօտեցած
էբ ՛որ–
դաների
գէրքերին
եւ կբ պոռար
թուրք
.ղինուոբնեբէն
՚ վկեավռւր
ֆեաայինեբր
վ/ախել
են , չուտ , քալեցէք
եւ
ղ.բս։ւէ,–ցէք
դեբեղմաննոցը^
:
« ԱՀա
այգ ժամանակ
է, որ
Ասատուրբ
էլնգակաՀարում
է "՛յ՛է
շվ՚՚ոցած
ղօբաէլա–
նբ։
Վերշինս
լկւէլնում
է ձիից վար,
աՀ
էլողմ ի վրայ։
Բայց իր ոտնեբր
ասպս՚նգա–
էլից դուրս
չեն ելչում , եւ ձին իսրտչած
վեր վար ցատկելով
վաղում
է գէպի
մեր
ղէրքերը։
« Թուրք
ղէնոլորնէճրր
, երբ
տեսնուէք
են իրենց Հրամանաաարի
գժբախտ
վիճա–
կբ , «սալավաթ^
տալով , ^ալլաՀ , ալլաՀ»
ոռնալով
յարձակում
են՝ ՛ոգա յոց
վբայ
՝.
« ԱՀա
այգ ժամանաէլ,
Գէորգր,
"ր ա՛
ռիւծի
նման
մռնչոլմ
էր, տեղից
չարժում
է ու ղոռում
. « Կբաէլ , այղ. վաաերին
» :
Հրացաններր
ոբոտում
է^ն ,
20
- ՅՕ
Հ^
միա–
ժամ անաէլ , էլա բծես
մի Հ բացան
լփնէին
:
« Թշնամիին
առաշին
շ՚որքեբր
Կրհէ՛՛՛
նօսրանում
են : Նոբեբ
գալիս
են ,
Բ՚՚՚յց
ֆետայիների
շեշտաէլի
ղնղ.ա1լն1էբին Հան -
՚ւԻ՚՚Ժլով
մաՀանում
են : Թէ ձի , թէ Հեծ ֊
եալ
բնէլնում
են ՚ւէբքԼբէ
՚քօ՚ո , եւ
մեր
տղանէւրբ
վաղում
ու ղրսւլում
են
Հեծեալ—
ների
թուրերն
ու ա տ րճանա էլնե ր բ :
Ի՚՚էլ
մի մասբ նաՀանշում
է ;
« Թուրք Հրամանատաբի
սսլանութիւնւից
յետոյ,
մեր բ\ւկեբներից
Ա՚լ՚լ՚՚նցի
Աիսաքբ
վի
բ ա ւււ բ ո ւէ. ց եւ մի տւլա
յ է լ ոպանն ուեց :
Այ՛է սպաննուալը
Խաս
Գի՚-՚էցի
Ք՚՚՚շ
եւ
կտ
րէ՛^ Ալէքն
էր : Այ՛է "ԲՐ նա բնաւ
Հանղիստ
չունէր,
ղիրքից
գիրք էլր թոչէր։
Այնպէս
որ , Գէորղ ր մի քանի
անդամնԼ
ր
լլգուշա–
ցուց նրան. Որ ՚էիբքից
ղուրս
չցատքէ՝
թէ
իրեն եւ թէ իբ ընկերներուն
չփնասե
-
լու
Համար ; ՈրովՀետեւ
, ասում
էբ նա
« Երբ
թչն՛ամին
քեղ տեսնէ , այղ.
ուղղու–
թեամբ
էլը էլէ՚գրոնս՚ցնէ
իբ էլրակր^ ;
« Աակայն,
Աչէք այգ
օրբ
չավւաղանց
ոգեւորուած
էր : Նա ասում
էբ իբ
բնէլեքւ–
ներին
. «Եբ՚ւ՚ղ
Լմ տեսել,
ղլխոլս
գալքյք
էլա
յ , րա յց ա յղ. անօր է ննԼբի
ղիմաց
չ հմ
կարող
ինք՚լինքս
ղսպել
» ;
« Վրիժառութեան
ծարաւի
այ՛է
Ք՚"ք,Ր
ամ բ՚՚՚լ^ **ՐՐ կռուեց
եւ երեկո
յե ան
գէ՚ք
միայն,
« գէսլի
յառաշ–»
ոստումի
ժամա
-
նակ,
թչնամու
մի գնդակի
ղոՀ ղնաց
« Բոլորբ
տխբեցին
, որովՀետեւ
սիրում
է Լ՛ն Ալէ քին : Արիւնաթաթաւ
դիակի
վբ ս ք
/•բղուեցին
շարունակել
Ա/էքէ
սէբած
ղործբ
եւ լուծել
իր վբէժր։
Աի փոս
փո–
բեցին
եւ նրա մէշ ամփովւեցին
մարմինբ։
« Արեւր
իմոնում
էբ բարձր
լեռնԼրի
վք–
րա յից
ՀետղՀեաէ
նոլաղեցնելով
իր
՚Լէ՚բ–
քին ճաոագայթներբ
%
ՃՇԳՈՒՄՆԵՐ
« Հայրենիք»ի
9
Փեարուար
,
1939
թի՛–
8131
ղօր • Ա եսլուՀի
սլատմ աէլան «3 ե՛լ՛ո –՜
վախաէլանի
յոլչեր»
ուն
մ էշ
Մ անիսաւ
ե
Խ ՚ ՚ բ է ն Պետրոսեանի
մասին
յիշատաէլու
—
թիւն
•
կո՛ր •
Այգ
գ է պ ք է
՚ղ՚ս՚ոմութիւնբ
յայանի
է
չատ
սեղմ
չբշանա/լի
՛է՛ք՛,
պաաւէու-սծ
նո
յն
իոէլ իր՝ Խոր է ն ի րե րնով
(իւլմ իլ՛)
:
Ա ՛ս Հ III ց՚1ւ ո ՛լ րնէլերր
ւլնղակր
պաբպելէն
փեք՚շ բսած
է . ^պրծալ.^ : Խ ՚ ՚ ր է ն շատ
յս -
աաէլ էլէէրպով լսած է այգ՝
թէէյւԼ
նուաղ
սծ
վ իճակի
մ էշ է ղտնուէյլ
;
Ո՛յ բաց
եալ
Խ որէ
հի
մ ասին
ղ լաւլեե ր է, -
բեմն Ա. Աարղիսեան
կր– ւլբեն , երբեմն
սւլ
առանց
Ա .ի • Խորէնի
աւաղանի
անուԱր
Խորէն Ատեփանեան
է (1լեղծանուն
Պետ.
Ա՚լէ՚լով)
:
(Շար.)
ԱԵՊՈՒՀ
Fonds A.R.A.M
