« Յ Ա Ռ Ա Ջ »
Այս
սւալւէ ԱսչչվւլէԿւ Աւաւքսււ. բանաս -
աեղհ Մաաթէոս
Զ՛" I՛իֆե
•"՝՚՛ է
մաՀս՚֊ան
ՏԱայ՚եա/չբ
Վեբչեբս
, մէղէ
աւեԱ.
քաղաքնեբու
մէչ,
Պսլի,
Պէյբս՚-թ
եւ. այլոպ, , Հաւա -
Հ.ոյթնեբ
սաբքուեցան
եւ դասախօսսւ -
թէւննեբ
աբուեցան
վաղամեռ
բանաս -
աեղհ
ին
կեանքին ու ղսբ
հին
չսւբէ, վե–
բաբհելոլ
Համաբ իբ սիբելի սւ Ք՛՛՛՛ԼԱ I՛
յիլաաակբ
յ
Այս
Հաւաքս
յթնե բուն խօսեցան
մասնա
ւոբաբաբ
անոնք,
ոբոնք
ճանչցահ էին
բանասաեղհբ
ղսլբոցական
նսաաբաննե -
բուն
վբայ, եւ կեանքի
մէշ՝
եւլահ էին
աւոեն մբ բնկեբնեբ
ու մաեբիմներ :
Զ՚սբիֆեան
սակայն, իբ
ւլբականոլ ֊
թեամբ
իբաւունք
սւնի ողեկո չուե լու ա -
՚-^Լէ Լ՛"^ շբշանակնեբէ եւ աւելի
Հոհ էա–
սաբակութեան
Համ աբ
Բանասաեղհ
մ
բ1ւ
^ ան , կոչեցեալեե -
լ՛էն,
ինչպէս
կ՝բսուի
, ոբուն
ղոբհբ մեբ
նոբ
ղ բականութեան
մէշ
աբմ անա
ւոբ ,
ինքնայաաուկ
աեւ/ մբ կչ, ղրաւէ , խոնաբՀ
111
յլ բոլրումնաւէա
հաղէկի մբ
նմ ան ,
պիաի
րսէինք
հաղկեփունշի
մր նման ,
ուր աիրականր
պիաի
բԱա ր մ անի չակր %
Ջեն ք վարանի բ նման սլաա կերի մր առ -
շե լ , սբովՀետե
լ իր
քեբթուահնեբոլն
վյունշր
մէկէ
աւելէւ
ղիհեբ
սւնի
խոնարՀ
այգ
հաղձ՚կր
յիչեցնոգ,
այն աաբբերոլ ~
թեամբ որ բանաս աեղհ
ին քերթ ուահնե -
Րր թարմ ու բուբմոլնքով
կր մնան գեռ ,
իբ մաՀէն
երեք աասնամեակ
ետքն ալ :
Ապրահ է թագաղ ու խոնարՀ
կեանք
մր , իբ տաբիքին
յաաուկ
ուրախութիւն
-
ներով եւ աբամութիէննեբով։
Աչխոյմ, ե–
ռանգուն
, այլ ինքնամւիոփման
պաՀե
րով։
Ծնահ է
1894/1>
եւ մեռահ
1924/1՛,
Պո -
լիս
, 30
տարեկանին ; Աշակեբտահ
է նա–
խակրթութենէ
եաք
ԼԱ
Լլիւտաբ)
, Պէր -
պէրեան
վարժարանին
, յեաո
յ Պարտի -
գակի
Ամ եբիկետն
բարձ րտգո
յն վաբժա -
բանին , յետոյ
Րոսչրրթ
Գոլէճի եւ ղարձ
եալ Պէրպէբեանի
,
աւաբաելով
ղայն
1913/՛^՛;
Եղահ է մաբղիկ,
յաղթանակներ
չաՀահ,
յետոյ
ուսուցիչ Ատանա ու Պո.–
լիս,
Պէրպէբեանի
մէշ, մէկէ
աւելի
ճիլ–
գեբու :
Եր պաբտակւոնոլթիլնն
ուերիտասար -
գութիւնր
անցուցահ է Ակիւտար
, հագ -
կալէտ
բլուրներու
եւ անՀուն
գե ղեց
կու–
թեաւէ ր
՚Լեբշալո
յսներու
աբոլաբձանր
Պոլսո
յ :
Հյնոբ^ալի
, իսառնուահքով
Հարուստ ու
Համակրելի,
ապրահ է լնկերական
ու ե–
ռանգով
լի կեանք մր, չաա կանուխէն :
Եգահ է մոլի
լնթեբցոգ
մբ.
Հակառակ
մարղական
կեանքին
տուահ իբ
երկար
ժամերուն եւ իր չաՀահ
յաւչթանա
կնե ր էն
բխահ
գինովութիւննեբուն
Վերշին
տարիներուն
, նուիրուահ է գա–
գափաբական
եւ մ տաւորական
կեանքի ,
փնտռել
տալով իր անձր , իր
կաբհիքներր
եւ իր կանիսաՀաս
աղգեցոլթիլնր
՚,
Իր ճակատագրով
, ինչպէս իր
կեանքին
փաղքովր,
չարքէն էր այնբանաստեղհ
~
ներուն,
որոնք կարհէք
նտխասաՀման
-
ուահ վախճան
մր ունին.
ՀեւիՀեւ
կ՝աոլ -
բին եւ կր վաղեն
գէսլի կրակր,
մոխրա -
նալու
։ Աչխար՝՛
կուգան
անոնք , ղեգեց -
կութիւններով
ու վառ
խոստումներով՛
կր հագկին,
քիչ մր բոյբ, ափ մր ղ ո յ ն ,
քանի
մր սրտառուչ
խօսք , երգ ու քեր -
թուահ կր ձգեն , ու աբցույն^Փ* աչքեբոէձ
,
Հեռանան
, քաղցր
յուչք
մր միայն թո–
՛լելով
ասԼբո՚լներուն
IV՛՛է է ոբ կր սաՀմանէ
անոնց ճակատա–
՚էԻՐէւ^ կեանքր,
վախճանբ. այս
Հարցու
մբ կր տրուի
Գուբեանին
, Աեհարենցին ,
ինչպէս
Տէրեանին
ու իրեն,
Զաբիֆետնին
Համար , որայնքան
ղիհեբ
ունի
առաշին
երկուքէն ելայնքան
նման է
փեբշինին
մ
ւաէ^էԱՀ
ւանգ
:
Աակայն
, Զարիֆեան
իր կեանքին
ու
վաղաՀաս
վախճանին
Համար չէ ո բ ա բ -
ժ սւ՛ւե է համակրանքի
ու յիչատակու -
թետն , այլ իր գորհին
Համաբ : Բանաս -
տե՚լհն է որ կր Հետաքրքրէ
մեղ , ինչ -
պէս մեր գրականութիւնր
:
ւ՛ր գրական
ժառանգութիւնր
Հարուստ
չէ • իրմէ
երկու Հատոբ
ունինք
միայն
€ Տբտմ՚ււթեան
ու խաղաղութեան
երգեբ»
(1921) ,
եւ «Կեանքի ու մաՀուան
երգեր»
(1922) ։
Տետոյ,
քանի
մր կաոր,
թերթե
րու
մէշ եւ թեբեւս մէկ քանի անաիսչներ
:
Երկու Հատոբ
քերթուահ
, բայց չատ ա—
՚-ելի Հարուստ
իր ղգա յնութեամ
բ ու գգա–
ղումնեբով,
քան չաա մր ՝,աաոբնեբր
Հին
ու նոբ կարգ մր բանաստեգհներու
; իր
գոբհ՚՚վ
, Զարիֆեան
կուգա
յ
ստեղհելու
մթնոլորտ
մր, որնման է իր անձնաւո -
բութեան
,
մեղմ , տրտում,
քաղցր ու
Հաճելի :
Պիտի
սիբեն իբ քեբթուահներր
անոնք
,
որ /լեանքին
մէշ կր փնտռեն
թաբմութիւ–
նր , մեւլմ
թախիհր
, մտերիմ
խօսա/լցու—
թի՛՛նը
՚ սիբաէ
սիրտ
՚ լ ր " յ ց ր
ւ
առանց
մութ ու բարգ
սլա
՝է
/աբու,
արուեստական
խագե
բու :
Զ՚սրիֆեանի
քեբթո՚լսւթիւնբ
ոչ Գսւր–
եանի էլոտտացող
ցաւ1ւ
ուեի, ոչ ալ յ ո ւ -
սաՀսւտոլթեան
Հ եւ,ւ>ր • մ անուան
ՀՐ՚-ՔՐ
կամ
գեբեղմ
անի
մ ՛ւա յլր :
ւ
Ջունի ան Աեհարենցի
նրբա՚լղահոլ
-
թիւնր
, երանգներու
փնտռտուքբ
, ոչ ալ |
պաղատագին
փարումր
կեանքին ;
Իրր՝
լուռ ա յլ տրտում
Համ ակե րսլու -;
թիւն
մբն է : Ունի
մաՀուան
ղգացող՚՚ւ –\
թիւնր.
Համողումր
նոյնիս/լ։
Գիտէ թէ
պիտի
մեռնի,
բայց
նոյնիս/լ
այ՛է պաՀոլն
,
անվախ է ան, աներ/լիւ՚լ,
թէեւ
խոբապէս
տրտում : Իր վրղովումն
իս/լ թախիհ է ու
լու՛լ
Հս՚տնում :
Կր սիրէ անչուչտ
կեանքր
ինչպէս ՛ոչ -
իսաբՀբ. կր գ՚չայ
նաեւ թէ /լր
խուսավւին
անոնք
իրմէ,
բայց
չունի
Հեհկլաանք ՚
Հաչտսւահ
ճակաաաղրին
՝էետ , /լավւսոո -
սայ ու կր ցաւի։
Իր սրտին մէշ
/լուլայ,
հահկել
ուգելով իր արցունքր :
իր գբ ա կան ո ւթ ե ան յատ/լան
իչր արտ -
մութիւնն է, քնքչոլթիւնբ,
անկե՚լհ
ու
պաբգ
բխումր իր խօսքերուն
, որոնք ա -
նա յլա
յլ արձագանգն
են իբ կեանքին ;
ճ՚սնչցահ է սէրբ եւ յուսախաբութիւ
-
նր.
յուգումբ՝
իր րոլ՚՚ր
ձեւեբուն տակ ,
եւ ղգացահ է միչա
մ աՀուան
թռչունին
թավւաՀարլմբ
իր ճտկաին
վեբեւ ;
Կրնանք
րսել թէ ղբա/լան
ութ
իւէւ չէ ր -
բահ
Զարիֆեան
, ա յլ սլատմ ահ է միա
յն
իր ասլ րումներր
, բառեբուն
մ էշ
գնե
լսվ
իբ
սրտին
տրռփումներր։
Այս է սլտտճտ–
ռբ ոբ Հեռու
մնացահ է արուեստի
ի՛ս -
Թեթ–եւաշւււ1ւչ այս գրութ
֊իՆնը
քանի
մը
տարի ասաջ ղրկած՜ էի Պոլիս Թօշիկեանի
համար սարքելի
յոբելեանին
ասթիւ
պաարասաոՆող
ղրքոյկի մըհամար որ
սակայն լոյս շաեսաւ :
Նայէ՛ , մաՀն է Տա/լոբիկ
, չե՛՛՜՜ս տես
ներ , մաՀն է , Հոս է , լաւ նա յէ , Հ՛՛ս է ա–
•էա
՚ . .
ՎտՀանն էբ ամէն
օր ,
յուսաՀատական
ա յս ^Իչր ա բձակողր
, ճամ բան , խմ բա -
գրատունր
/լամ Հանրակառքին
մէշ ,
յան
կաբհ
կենալոփ եւձախմ աանե բոփր աշ
ձեռքի
մ աանե ր ր չփե
լէն
գո յացահ "պի ~
տակ կէտ մր կբյանձնէբ
ո ւչագբ ութե անս
ւ
Այսպէս
«մաՀբ»
տարիներ
անոբ
մաբմ
նին
բ՛՛լ՛՛լ՛
հ՜ա յրե բուն
փր՛"
յ
Հ / ՚ ^ " " ք ՚ "
յեէէն
յետոյ ոչթէ իր մէշ չմտաւ, այլ
ինքր
զա
յն Հա լահե ց ա յնսլիսի
յամ տռոլթեամ
բ
Որ
Գաբբիէ
Լ Հրե չտակապետ
իր փողն ու
թմ բոլկր
չալկահ
փախաւ ա յնքան
՝,եռու
որ վել՚շին
տարիներս
երբ բազմաթիւ
զո—
Հեր
խլող
Հիւանգւււթեամբ
մր
զգեանոլահ
էր , Գա
բր իէ լ չկրցաւ
էասնիլ
անոբ սնա—
րին։
Եւ ՛սն միչտ չարունակեց
տակառակ
եօ—
տանասունր
անց բլլալուն
, իր
ամենօբեայ
անփոյթ
/լենցազր,
ինչսլէս էբ իր երիաա—
սա բգո
ւթե անր ;
X
1900"՚^աՏ»
թուա/լաննեբուն
երբ
Ման -
ղո ւմ է
օրաթերթին
խմբագրութեան
մաս
/լր /լազմէի
, օբ մր, փափ՚կակազւէ , խաբտ–
եաչ , գեգեցիկ առատ փաբսեբոփ
, ցից պե
խերով ու ա յհեմօրուս
երիտասարգ
մր
մտաւ
նեբս : Աոլչաակ
օձիքով
վեբաբկուի–
մր մէշ /լորսուահ
էբ , բայց իր
ակնոցին
տութիւններէն
, բաւ Համարելով
տոգե -
բուն նեբգա չնա կութ իւնր իր Հոգեկան ա–
լե կոհ ումնե բուն Հետ, պարղ,
անկե՚լհ ու
անմիշական.
Հեռու
ճիգէն։ ԱՀա թէ ին -
չու իր տոզերբ
, պա յհա ռութեան
մ էշէն
/լլնթանան,
մեգմ
ե բաժ չաութեամբ մր՛
քաղցր
ս ի բ ե բգո ւթեամ բ :
Եղեւինին աակ մթ-ին,
Լուո կ՚սպասէ ան հիմա •
՚ք
^ի՚չ մ՚ալ կենայ՝ յ>–ող շաանայ
Յուղումը իր հողիին,
Որ երբ հասնինք մեր ժայռին՛
Տ ժղ ո ՚ յն ըլլայ իր սէրէն ,
Ու֊ իր թեւերը բերեն
Նսրէն այն դոցը մրթին
Բիչ կր կաբգան
բանաստեգհութիւնր
մեբ
օրերուն
, բա յց /լր
սիբեն
մ աբգիկ
բանաստեգհնեբր
, ոբովՀետեւ
անոնք ի -
բենց էլեանքր պատմելով,
յաճախ, կր
պատմեն մեր բոլորին,
մեզմէ
չատեբուն
կեանքր
, վփչտն ու ոզբերգութիւնր
, խա–
գագութեան
կաբօտր :
կեանքր
,որեւէ
էլեանք
չունի՛^ իր տբտ–
մ ո ւթ ի ւն ր . իբ փիչար , "էրր եւ յուսա խա–
րութիէնր,
մաՀուան
Հեռաւոր
չուքն ու
չչո՚-նշր : Զարիֆեան
ա յս բոլոբր
եբգահ
է, մէոերիմ,
քնքուչ ու քաէլցբ բառերով :
ՕբՀնեալ
բլլայ
իր
յիչաաակբ
ԳՈՒՐԳԷՆ
ՄԻէԻՒԱՐԵԱՆ
տակէն
հագրահու
սուբ աէլնարկ մր կր
•Ի՚"յլէէ՛ =
իլմբաւլրապետբ
Բտսիւմ
, իր բաբի սո ֊-
վոբութեան
Համէոձայն
, երկաբ - բարակ
իոօսքի կր րոնէր
այցելուներր,
անոնց ցե
ղէս բան ո ւթ ի ւն ր էլր քրքրէր եւ եթէ
գրել
գիտցողի մր Հանգիպէբ
, կբ
նստեցնէր
զայն,
գրիչ մր կԳրկարէբ
անոր եւ կր
սկսէր
աուն տալ իր թերթօնր կամ «Օր-
մնեբ»Ր:
Նոբեկր
չաՀեկան
էր։ Պէրպէրեանի
լն~
թացաւաբա
, ֆրանսերէնի
եւ
թուրքերէնի
վարժ , մաքուբ
Հայերէն
, րնթեռնելի սա
Հուն
գիր։ Այգ միշոցին ան ՎաՀան Փա -
փազեանի
(Լիլա) Հբատարակահ
«Լոյս»
չաբաթաթերթին
բնթացիկ
թմբաէլբու -
թիւնր կր վարէր եւ եկահ էբ այէէ երգի -
հաթերթին
բովտնգա
կութ իւնր
հանուցւս–
նել տալու
մեր թեբթին
մէշ :
Բասիմ երբ նորեկբ
տաբապարՀէսկ
աչխաաանքի
ր^եց եւ
գոՀունակութեամբ
ճամբեց
, ինչպէս
նման
առիթներու ,
չմոռցաւ
կբէլնել
իր ձայնին
յոււլեալ
չե չա
մբ տալով եւ գլուխբ
ճօճելէն
•
Ի՜նչ
աղուոր
Հայերէն կր ղրէ եղ-
Ր ՚ ս ՜ յ ր ••:
թօչի էլեան ա յլեւս
յաճախ
կոլւլ աբ իսմ-
բագբատուն
անկիւնի փաահ
թիէլնաթոռին
խորր
լնկզմելու
միչտ իբ մուչաաէլին
մէ՝չ
հրարուահ
, որուն
Համաբ
զինք էլր կոչէ
–՚
ինք
«մեր Հասառուն»
;
Եւ քիչ ատենէն
պաչաօնի կր
կոչուէր
մեր մօտ իբր Պատրիարքարանի
լրսւբեբ եւ
Հանգէսնեբու
տեղեկատու :
ՎաՀան
տ յսպէս
կ՝ իյնար իբ սիրահ
շո՛––
բեբուն
մէշ եւսակա
լն կր կաաաբէբ
նաեւ
ֆրանսերէնէ
եւ
թ ո լբ քե ր էն է
լուրերու
թարգմ
անութիւն
ու ս բ բագբութիւննե
բ :
Իր
«շուրին
մէշ»
րսի։
Իրաւ ալ ան իր
էէնացքին
մէշ թափանցիէլ
, սոգոսկուն բան
մր
ունէր , անտես եւ աննչմար կր մտնէր
ամէն հակ թիէլոլնքներու
ետեւ կր էլոր -
սուէբ
, բազուէլներու
տակէն
Հազիւ թէ
քիթր
կբ,նչմարոլէբ
, թագականի
մր գր -
ւզանր մտահ էր կաբհես
, կամ կիներու
քր–
զանցքին
եզերքէն
յայտնուահ
: Եւ եբբ ,
այգ
պաՀուն
օձիքէն
բռնէիր
, իբ ակնտր -
կին
հաղրին
՚իբայ
էլր բարգուէր
մօրուքին
հագբահութիւնր,
այտերուն
փրայ
ժպիտի
լուռ ծալքոփ
մ ր ;
Ասի էլա փնտռուահ
յատկութիւնն
էր աղ
գային
լրաբերի մբ Համար ;
X
թ՛օչիկեան
իր էէրական նաիսափորձր
/լա–
տարահ էր (ինչպէս
ամէն
գրող ոբ ինք -
՚լինքր կր յարղէ)
ոտանաւորներոփ
զորս
«Լոյս»ի
մէշ կր Հրատարակէր
«էնսիւլ -
լէր՜» (^ղ՚լեբ^ակ)
հահկանունոփ,
քանի
ևԳՂ
^Տի
՚ ^ ք ^
էր ) Գընալրի
մէշ հնահ ու
մեհցահ :
Լոլրշ^բանասաեղհութիլնր
երկար
բո
յն
չգրաւ իբ մօտ, եւ փոխեց
զայն
ֆանթէ -
ղի/
ոբ իբ խառնոլահքին
աւելի
յարմ
աբ
էր , տալոփ չաբաթական
լոլրերր
ժպտա -
չոլբթն
յանգա բանութեամ
բ մր
«էոսրե -
բու աբղակ՝ արձակ համաբձակ » :
Այս
ճիւգր եթէ չարունակէր
իրեն աեղմր կր—
նաբ
չաՀիլ մեբ զէէւարթ
գբակսյնութեան
անգաստանին
մէշ։
ՈրոզՀեաեւ
ՎաՀան
թէեւ
փարժ ու
փարպետ
խմբագիր
, գրական
յաւակնոլ -
թիւննեբ
չունեցաւ
բնաւ : Օրաթերթի
մր
Համար իբ նեբկա
յութիւնր
Հարստութիւն
իյք1Ր^ՐԴ113Իե ք1ՈԻ0110Տ11եԻ
ԲՍՆՍ ԿՑՈԻԹԻհՆՆեՐԸ
ԱԵՒՈՆ
ՇԱՆԹԻ
ՊԱՏՈՒԻՐԱԿՈՒԹԻՒՆԸ)
ՄԱՍ ԱՌԱՋԻՆ
ԳԼՈՒԻէ Թ՛
Պ ա տ ո լի ր ա էլո ւթ ե ան ս
Համ ար
պաբ -
զէէւեց , ոբ մեր էլառափա բութ իւնր , բոլ—
չեւիկնեբի
Ա ա յիսեան
ապստամ
բւէւթեան
աոնչէէւթեամր
իր ունեցահ
ռաղմական
յաշոգէէւթիւննեբ
ից քէսշալեբուահ
, թե –~
րաւլնաՀատե
լ է ր կարմ իբ
Բէււն աէլի ներ - ՚
էլա յութիւնր
Րաէլւում եւ Վէս րաբա
ւլո ւմ ,
եւ մի չարք
անյաշողութիւննեբից
յետոյ
Հէսբէլագբուե
լ էբ ԹիֆԱ՚սում
ստորագրել
Օ՛լ ոսաոս
10/
Համաձա
յնէսգիբ ր ;
Մեր
սլատուի բակութիէնբ
թէեւ
գժգոՀ
էր բանա
էլց ութի ւննե րի
լնգՀատումիղ
,
բայց
յոյս
ունէր, որ Երեւանում
իրեն կբ
լէոշո՚լուի
Համոգելու
մեր կառափաբու -
թիւնր
, աւելի
ղիշուլ
լինելու ել երկուս -
տեք
լնգունելի
մի Համաձայնութիւն
գո -
յաղնելու։
Աակայն, Օգոստոս
10/5՛
ստո–
բաւլրուահ
Համ աձէո յնաւլի բ ր ,
աւղագա
յ
բանակցութիւնների
յաշոգութեան
նր -
կատմամր
որեւէ
փսաաՀութիւն
չէր նեբ–
նչում
: Գժուա բ էէւթեամբ էինք
Հաչտւում
ա յն
մ աքի Հետ , որ կարմիր
Բանակի
ղօ
բամ ասերր
Հ եչտ ութեամ
բ պիաի գատտ
բ–
էլէին Նախ
իշե ւանի ուԶանգեզուրի
չրր -
շաննեբր
:
Հոգեկան
նման
փիճակէււմն էր, որ մեր
պատ
ուի րաէլո ւթի
ւնր փերագարձաւ
Եբե -
լան՝
Մ ոսկուա
յէէւմ լնգՀաաուահ
բա —
նակց ութիւննե
ր ր Հա յաստան
ի
մ ա յրաքա–
գաքում
փեբսկսելոլ
Համաբ
յ
ՄԱԱ
ԵՐԿՐՈՐԳ
ԳԼՈԻԽ Ա.
Հա յաստանի
պատուիրակութիւնն
իբե
նից անկախ պաաճառներոփ
ստիէղուահ ե–
զաւ
Ո՚ոսաոփում
մնալ
աւելի քան տասր
օր։
Ո՚ուսաստանի
Հարաւսէ
յին
նաՀանգ
—
ներում
բնականոն
ւիիճաէլ գեռ սաեգ -
հուահ չէր : Վրիմի
թ ե բ ա էլւլզէւ ւմ եւ կու -
բանի
չբշանում
ւլտնւում
էին գօբ . Վրան–
՚լելի եւ Գենի/լինի
զօրամասեբի
մնա -
ց՚՚Լ՚՚էնեբր
, ոբոնք
ի րենց յաճա խակի
յաբ
ձա էլււ ւմնե րոփ
չ՚իոթ եւ իրա րանց ո
Լէէ
էին
առս՚շա
ցնում
բոլչեւիկների
չաբքե րում եւ
էսնաէւլէս Հ ոփութեան
մ թնո
լէւր տ սաեէլհ-սւմ :
Ե ր/լաթուզա
յին
ե րթեւե
կութիւն
ր մի -
էոնգամ ա յն խանղարուահ
է ր •
գոբհոււէ
էին
ւլին ոլո րա/լան նպատա/լների
Համաբ
յատէլացուահ
յատուկ
էէնաց,^էերբ
միայն։
ձամբսրւէնեբի
Հոհ
զան գուահներ
էլու -
տաէլէէլահ
էին մեհ կա
յա բ աննե բ ում
եւ
չաբտթնեբոփ
սսլասում
էին , որ Հնարա -
ւոբութիւն
ունենան
որեւէ պատա
Հական
ւլնացքոփ
չաբժուելոլ
տեէլից :
Այքլպիսի
պայմաննեբում
անւլամ
պատուիրակութեանս
Համաբ
այնքան
էլ
գիւրին չէր յատուկ
փազոն եւ
չոգեչարժ
սէոտնալ ու ՃանապարՀ
ուե լ գէպի Եբե -
լան : Լուկաչինի
թափահ
շանքերի ^որ–
Հ իլ , վեբշասլէս
մ եգ տրէսմ ագբուեց
երկ–
բորէէ էլաբգի
մի էիոքբիկ
էիազոն ,
որտեզ
տեէլաւոբոլեցին
, բացի մեբ պատուիրա -
կութեան
անգամնե
բի ց , մօտաւորապէս
12
Հողի եւս Ո՚ոստովում
սպասող
ճանաէգար–
Հորղնեբից :
Շատերի
նման, Ո՚ոստովում
եբէլար ժա
մանաէլ սպասում
էին Երեւան
գնալու Հա
մար
Բժ • Ամբատ
Եզիազարեանր,
Աւագ
Աելիք - Վյսրգանեանր
իբ
բազմանգամ
րնտանիքով եւ իրաւարան
Գրիղոր
Ջէէւ -
բաբբ , իբ կնոշ Հետ ;
Ա.Եզփագաբեանր
էլալիս
էր
Կիեւից եւ
Հայասէոան
էր
տանում իբ
Հօրեէլրօր
պրոֆ
. Ե գի աղա ր ե ան ի Հարուստ
էէրագա -
բանբ ,որ մեհ
արժէք
ունէր
Հայաստանի
նոր
րացուելիք
Համ
էււ
լսարանի
Համ ս՛բ
յ
Շաբաթներով
նա մնացել
էր
Ո՜՚՚ստովում
յուսաՀատ
վիճակում
: Աւագ
Մ ելիք
Վարգանեանր եւրոպա
էլան
կբ թութեամբ
մասնա
՚լէա
կաչեզէւբհ
էբ
եւ
ղանէլւււթկ՝՚Ա
ունէր
էէէեղափոիսուել
ՀէՈ
լաստան , իր ազ
գին ու Հայրենիքին
օէլաա/լար
լինելու
էք
ր–
աագրութեամբ
; Գրի՚լոլ՛
Զուբաբն
է
լ աբ
գէն
եզել
էբ
Հայւսէէտանում
եւ վեբւէէւլար–
ձել
էր
Ո
՚ոսաով՝
էլնոշր
փոխաւէբելէէԼ
նր -
պատակոփ եւ մնէէէցել
էր
Ո՚ոստփում
յ
Ե*–
ա
յսւղէս
չատե
րր :
Մելւ պատուիրակութիւնր
, էււնչէէւչտ ,
Ի
՚էԻ^՚՚՚ևԻ
էէր բաւարարելու
րոլոր
խնգ–
բարէլուներին
եւ րոլէւրին
է լ տեէլ
տալու
իր
նեէլչիէլ փաէէէէնում
,
Համաձա
յնուեւ՜
բաւաբաբել
միայն
յիչեալ
երեք անձնա -
ւորոլթիլնների
ղիմէէւմբ •
ՀԱՄԲԱՐԶՈԻՄ
ՏԷՐՏԷՐԵԱՆ
(25) ՚
(Շաբ.)
Fonds A.R.A.M
