« 3
Ա Ռ Ա ^ »
ՏՈՍ՛ՍԵՐ
՚նԵՐՈՂՈՒԹԻ՚Ւ1, ...
Ալ՚եւելաՀայ
քաՀէսնայ
մ՛
Ա
ես
Արեւմասւ^^
Հայ գրագէս,
մշ
երկուքն
ալ թթ"՛–
"*ե–.
սակէն
Հայ
ոլ.
Հայրենասէր
անարիւն
պաաերաղմ
մր ՀոԼակահ
են իրարու
գէ՛է՛ է
՛ԲաՀանան
կր յայտարարէ
թէ
պէաք
Լկ՚ոյ
մեր եէչեղեցական
արարողութիւն
-
ներր
կամ
Ասաո ւահա շունչր
աշ
-
թարՀարարի
թարղմանելու
:
Գր՚"գէ
՛Որ
կր
յա յանէ
րոլորովին
աար
րեր կարձ-իք
մր եւ, մօաաւորապէս
, ր–
"ել
կ՛՛ուղէ թէ գրա րարր
այլեւս
մեոահ՛
է
եւ Հայ ժողովուրգր
պէաք
է աղօթէ
աչ
-
թարՀարարով;
է լ
Հաժողուահ
է որ Ա
-
ժենակալր
աւելի
ուչաղրութեաժր ականք
կուտայ
մեր աղերսներուն
, եթէ
իրեն
Հեա
թօսինք
, օրինակ
, ՊոլսաՀայերէնով
։
կեանքիս
մէք առաքին
անղամ
ՐԱ՚"է"՚ի
ստիսլուահ
եմ իրաւունք
տալ
Աստուհոյ
պաչտօնեա
յին եւ
էւ րաւունք
չտալ
ժեր ՛չր—
րաէլան անղասաանր
մչակող
աշթարՀա
—
կանին
;
Գրագէտ
Արամ
Հայկաղ
թիւրիմաղու
—
թեան
մէք է : Ոչ միայն
թ իւր
իմ աց
ութեան
մ էք է , ա յլեւ , իրրեւ ղրագէտ
,
աններելի
մեղանչում
մր կր կատարէ
մերՈսկեղենիկ
ղրաբարին
գէմ
։
Հասարակ
մաՀկանացուն
կրնայ
չաա
մր
բամ բաս անքներ
բանաձեւել
մեր ղասա
—
կւսն
լեղուին
գէմ,
բտյց ղրագէտր
իրա
-
ւունք
չունի
մասնակից
րԱալու
այգ
րամ–
բասա նքներուն
: ՈբովՀետեւ
եթէ
ղբաղէ–
տր պաչտպան
չկանգնի
ղրաբարին
,
ո վ
պիտի կատարէ
փաստաբանին
ղեր ր
գրադի՞
րր,
խանութպա^նր
թէ
լուսացն
ցուղ
գաՀլիճներու
«միւսիւՖե
%
Գբաբարր
մեոահ
չէ , բաբեբաթտաբար
ւ
կր մեոնի
այն օրր, երր Հայ ժողովուբ
-
ղր,
ինք , ղերեղժան
ժանէ՛. Այսինքն
կր
ժեոնի
այն օրր, երբ աբեւր
իր
վաթճա–
նին
Հասնի ; Գրաբարլլյսյն
աղբիւբն
է , ո–
փանղէն
ամէն աոաւօտ
գաւաթ
ժր
կաթով
ոսւրճ
կր թմէ աոատ
չաքարով
:
Ամէնէն
չաաակեր
կենղանիներր
փիղերն
են -. Վեց
Հաա
կան , իւրաքանչիւրր
օրական
50
քիչօ Լոր թոտ
եւ քսան
քէլօ
ՀացաՀատիկ
էլ ուտէ
:
«Պաչտօնական»
պարէնէն
ղատ
,
կարդ
մ ր կենղանիներ
, ինչպէս
փիսԼ
յ
է"՚"էԻէէԼ
եւ ուղտր
երբեմն
յաւելեալ
սնունդ
կր
ստանան
ա յցելուներէն
ինչպէս
բան քարե
ղէն , պիստակ
եւա
յլն
%
Ժողովուբղր
կրնա
յ վստաՀութեամր
ա
յ –
ցելել
կեն ղան արան ական Պարտէղր
;
Եթէ
աոիւհներր
վ՚աթչիլ
ուղեն , պէաք
է
ցատկեն
վեց
մեթր
փոսի
մբ վյւայէն
, ութ
մեթր
թորռլթեամբ
, ինչ որ անկարելի
է։
Ցարդ
երկու
արկահներ
պատաՀահ
են :
կարղ
մր կենդանիներ
«գեբասան»
են :
Օրինակ
օԱ՚իչրլին»
՚իիղր,
փրոֆ.
իո -
պէնի պաչա՚գանեալր
, ամէն
բան
էլ լնէ որ
իբ
՚Լրայ
Հրաւիրէ
ուչագբութիւն
ր ; Ու -
ք՛իչ ոչ մէկ տեղ
կարելի
է
ուսումնասիրել
կենդանիներու
Հ ո դե րան ո ւթ ի ւն ր
Ք " ՚ ն
«ա յս վա
յրի
կոչուահ
կեն դան
ին ե ր» ո
լ
պարտէզին
մէք՛.
ՋԱՑՆԵՐ ԳԱհԱՌԷՆ
Ա ՛ Ա Յ Ի Ս
28
ՊՈՈ՛ՏՕ
, 24
Յունիս
Նաթաձեոնու
թեամբ Հ. 3՛
գ՛
«Մ ուրատ»
թումբի,
մ ենք
ալ Հսլաբտութե
ամր տօնեց
էնք
Հայ
ժողովուրդի
ան էլա թ ո ւթե ան ե ւ պետակա
նութեան
՚ձ&բղ– տարեղաբձր
, էլիրաէչի ,
20
Յունիս
, Հ . 3 • Գ • «Մուրաա»
թումբի
ա–
էլումրին
մ էք : Բեմր
ղարղարուահ
էր .
«Փաոք
Աայիս
՝ՀՏի անմաՀ
Հերոսներուն»
\
վերտաոոլթեամ
ր : կեղրոնր
Հա յասաան
ի
Հանրապետութեան
ղին ան չան ր եւ
մ՛ե ր
պաչտելի
եոագոյնր։
Աւելփ վար՝՝
Հայկա
էլան Ազատամարտր
Աեբոբ
իր էլոբիւննե
-
րով՝
Զօր. Նազար րէ էլեան , Արամ
եւ ու —
նիչ նկարներ
մեր նորագո
յն
պատժ
ու
-
թեան
ժեհ ղէմքերէն
՚.
Նոբ Ա երունգի
անղա
մն ե բ ր
Հանգէսին
բացումր
կատարեցին
« Մեր
Հա յրենի
-
ք»ով
, ղոբ ներկաներր
ունկնգրեցին
յո -
աբնկայս
•
Ընկեր
կ . Տօնէրեան
իրրեւ
նաթագաՀ
ներկանեբր
Հ րաւիրեց
ժէէչ վա յրկեան
յո–
տլնկա
յս
յար
ղել
րո
լոր
նաՀատա էգե
րու
յիչատակր։
Մենեբզեց
Պետրոս
Բէն
-
տէրեան
«Բաբձբ Աարեբ»,
3՛
Մ էքա
յէլ
-
եան ապրումով
արտասանեց
(երկուքն
ալ
Նոր
Ա եբունդէն)
, փոքրիէչն
Ա.
Գինոսեան
յաքողապէս
արտասանեց
: Ա .
Բէնտէրեան
(թաւ
քութակ)
, Ա
. Տօնէրեան
(քութակ)
,
բուն
քուրով
էլր լեցնենք
աչթարՀաբարին
կոլժրւ
ԱշիւաբՀաբարր
կբ հլի , կր հաղ
-
կի , էլուոճանայ
, էլր Հարստանայ,
կր
ճոթանայ
, կր բիւրեղանա
յ
գրաբարով
յ
ԱչթաբՀաբարր
կր
Հալի , կր ժաչի ,
կը
սպաոի
, կր ցամքի՝
առանց
գրաբարի
կենսանիւթին։
Ո՞ր
ա՚չբիւլ՚ին
կր
դիմենք
երբ էլր փռրձենք
նոր բառ
մ ր , նոր բացա–
տ բութ
իւն
մր չինել
եւ Հարստացնել
մ եդ
արդիական
լեղուն
:
Գրաղէտ
Աբամ
Հայէլաղ
կր
թոսաովանի
թէ պատարաղի
էլ երթանք
,
րա յց
բան
չենք Հասէ^աբ
քաՀանային
ազօթքեեր^ւ
%
Ո՞ վ է յ՚ոնցաւորր
անչուչտ
մենք
Եթէ
Հետեւինք
գրագէտ
Աբամ
Հա
յ –
կազի
թորՀուրղին
, պէտք
է , ասկէ
ետք,
աշթարՀա
բաբի
թարղմ անենք
մեր «Առա
ւօտ
է
^ռլսռ
յ»ն , մեր «Այսօբ Անճառր»
,մեր
«Հաւատամք»ր
, մեբ «Տարահեալ»ր
, մեր
«քյո
բաստեզհե
ա լ» ր եւ մեր
«Հայր
Մեր»ր:
Ուրէչ
թօսքով
, մ եռցնենք
ա յդ
աղօթք
ներր եւ թաչ
մր քաչենք
մեբ
գրաբարին
վրայէն
:
Ա իրե լի Հա յկաղ , Հայ ժողովուրղր
թե.–
լագաբահ՜
պիտի
րչչար
եթէ
^ալլէր
, հր–
րաբէր
ու մատենադարաններու
փոշինե
—
բուն
մէք թաղէր
իր ամէնէն
թանկաղին
ղանձր
– ղասական
լեզուն՛
Աս առ ւահա չունչր
կր կսւ րղանք
ու
բան
չե՞նք
Հասկնար
: Յանցաւորր
ղրաբաբր
չէ : Մենք ենք :
Գբա բար ր աշթարՀարաբին
կեանք պար–
լով, Հետեւահ
էլ րլլանք
այն կատուին
, որ
միսին
չէ Հասնէ ր ու կ՛՛րսէ թէ
մէս ր Հո -
տահ
է :
Գբա բա բ ր աշթարՀարաբին
կեանքպար—
ղեւող
արեւն
է։ Պէտք
չէ մեռնի։
•
ԵԻՐՈՊԱՑԻ
միասէն
երէլու Հայկական
կտորներ
նուա–
՛քեցէն
՛լե կավա րութեամբ
Օր՛
Շ ՚ Բէն
-
աէրեանէ
I
Օրուան
բանախօսր,
լնկեբ
Ա. Ա էքա
-
յէլեան
նկաբաղբեց
թէ ինչ
պայմաններ
ստեւլհուահ
էր կովկասի
, թուրքիոյ
եւ
Արարատեան
ղաչտի
Հայութեան
Համար
,
թէին
չ վճռականռւթեամ
բ ղոբհեցէն
.Արա֊
մր,
Աէլիկեանր,
Գրօն
եւ ուրէ^եր
, դեր–
մաբզէլային
ճիղեբ
թա՚իելով։
Յետոյ
իր
թօսքր
ե ր իտասարղոլթեան
ուղղե լով եղ -
րակացոլց
.
«Աեր տաբաղիր
եռաղո
յնր
եւ Աայէս
՝Հ8ր Հայ ժողովուբգէ
փառ^լ
ու
սլաաէլր
կր
էչազժեն։
1918^5՛
երբ
Գէորգ
Ե՛ կաթողիկոս
կ՝օբՀնէր
Հայ ղինռլորր
եւ
եռաղո
յնր,
եբր
Հայ ժողովուբղր
օբՀա —
սական
կռիւ
կր մղէր ,
Հա յ
ւլինուորր
բաբձր
րոնահ
ԳՐ՚՚չր՝
կր
թո յանար
թ ^ ա –
Ի ԳԻէ^Ք^ՐէԼ ՚ յաղթանակր
ասլաՀովելու
Համար
: Եւ Մայիսեան
պայհառ
առաւօտ
մր ղարձեալ
Հայ
ւլփնուոլւր
եոագոյնր
ձեռքր
ռազմադաչտէն
երդե լով
էչր վեբա–
դառնար
Երեւան
, մէնչ
ժողովուրղր
ու -
բաթոլթեան
արցունքներ
էլր թափէր
:
Ա^
որ կ՝ ուրանա յ ա յս բոլորր
պարզապէս
0—
տաբին
կր հ՜առայէ
» :
Տօնակատարութիւն
ր վեբք ղտաւ
«Ն՚*բ
Աերունդին
ղեղքկական
եւ «Յառաք
նա
-
Հատակ»
թժբերգնեբով
;
ԶԱԼԿԱՐԱ8Ի
ՖԿ–
ԽԱԶԻ
ԶԵՌՆԱՐԿՆԵՐԸ
ՄԱՐՍԷՅԼ—
Աիբեչի
«Յառաք»,
Ֆ-Կ՛
Խաչէ Աէն ժեռոմէ
մասնաճիւղին
դաչաա–
Հանզէսր
տեզի
ունեցաւ
Յունիս
\.^ին ,
կէրակի
օրր , Պառ
տր
Հյալէէ
օգասուն
պարտէղէն
մէք; Հակառակ
օղին անյար
-
մարոլթեան
ժողովուրդին
ժէկ ժասր
առ
տուն եկահ
էբ , էսկ
կէս
օրէ վերք
ղաչտր
լեցուեցաւ
խուռն
բաղմ ութեամ
ր մր ;
Պ– Ալքազի
բաբձբաթօսր
օղր կր
թնղա–
ցնէր լ^տէր
երղերով
•
Օրուան
նա թաղաՀ ր՝ Տէկէն
Ա
՚ Աւաօ
-
եան՝
Հանդէսէն
բացումր
կատարելով
,
ղրաւո ր զեկուցում
մր կարղաց
մ ասնա
-
ճէլզփն
գ ո րհ՜ունէ ութե ան
մ ասէն
:
Այ"
առթէւ
րացատրեց
թէ
աբգէն
երրորգ
սերունդ
մ ր Հասահ
է եւ
գե բմ աբգէլա
յէն
ճէղերոլ
կր կարօաէնք
մեր
ղաւակներր
եւ թոռնէկներր
Հա յ պաՀելու
Համ տր
» :
Ուրեմն
Հաւաքուեցէք
այս
կազմաէչեբ
—
պութեան
չուրք ոբպէսղէ
կարենանք
ոչ
մ էայն
Հա յր Հայ պաՀել
, այլ նաեւ
Հա
յր
Հայու
Հետ
ամհւսնացնել»
:
Գեղարուեսաական
բաժնէն
ժէք Օր ՚ Ա՛
Յարութէւնեան
ղղ ացուժով
արտասանեց
կոստան
Զաբեանէ
«Զէն»
, «Գարռլն»ր
եւ
«Հայաստան»ր
եւ եբդեց
Խ •
Աբովեանէ
երղր։
Փոքրէկն
3՛ Աւտօեան՝
«Հայ
եղ -
բայր».
Նոր Աերունղէ
անղաժնեբէն
Կ–
Յարութէւնեան
արտասանեց
ֆրանսերէն
ֆանթէղէ
մր , էսկ
Վ • Աւադեան
երգեց
« Գարոլնքներր
» , Օր • Գ • Աւտօեան
ար
-
տասանո
ւթէւն
մբ , եւ Օր - Գաւէթեան
եբ–
՚ լ ե ց «Մարտ է էլէ երղր»
եւ
"՚֊բԼ՚չ
մր : Բո
լորն
ալ հափեբու
արժանացան
:
Յեաոյ
բեմ Հբաւէրռւեցաւ
օչ՚՚՚ւան
րա
-
նաթօսբ,
Աէն
ժեռոմէ
թ՛աղ՛
ԽորՀուրղէ
ատենապե՜տ
լձւէլեբ 3 - Պետրոսեան
,
որ
տեղեկութէւններ
ՀաղոբդեցՖ
–Կ –Խ ՛է գոր–
ՏԽՐՈՒՆԻ
Ընկհլւ Միհրան Չրաքեան,
որուն
մաՀր
գռւժահ
էէնք
կիրո՚կի
^Ր
1
թ՚ս՚լուահ
է
ԳաՀէբէէ
աւլ՛է՛
ղերեզմանատան
մէք
(Մաբմէնա)
: Գամբանականնե
ր
խօսահ՛
են , րացէ առաքնորգէն
, րնէլեբներ
կ. Կո֊^
էլանեան
(յանուն
Հ– 3՛
Գաշնտ1լցոլ
-
թեան),
Լ. ՅովՀաննէսեան
(յանուն«3ու–
սարեր»
րնկերակցութեան)
, կարօ Յա
-
կոբեան
(յանուն
Ազեքսանգրէոյ
կոմէ
-
տէէն,
Համ աղղա յէնէ , կ. Խաչէ
եւ «Յա
-
ռաքդէմասէբ»
լնէլե րակցութետն)
:
Ա–
ռաքնռբգր
թավւօրէն
Հետեւահ
է
մէնչեւ
գերեղմանատուն
, ուր «Յուսարեր»է
կող
մէ ղամրանաէչան
մր թօսահ
է րնկեբ
Գ՛
Լազեան
։Ոզբացեալ
րնկեբոք
մաՀր
առան–\
ձէն
մաՀազղներռվ
հանուցահ
էէն էր ե –\
րեք զաւաէլնեբր
Հրայր,
Արա
եւ ՇաՀէն
,
«Յուսաբեր»
, Մ չաէլ . Ընկե րսւ
էլց ութէւնր
,
Հ .
3– Գ– ԳաՀէբէէ
կեղբ. կոմէտէն
եւ
Ագգ
• Աէւաքնո րդա բանր
ւ
X
Հա յաստանէ
Համալսաբանէ
կենղա
-
նարանոլթեան
ամսչէոնէն
Հէժնաղէբր
,
ուսուց չապետ Աւետէք
Տէր
Պօղոսեան
, ռ–
բուն
ժաՀր
հանուցէնք
վեբքերս
, տարէ
-
ներով
պա չտօնավա
բահ
է
բաղմաթէւ
"՛Գ՛է ՚ վարժաբս/սներոլ
, էնչպէս
ել Գէ
-
որդեան
ճեմարանէն
մէք, մէնչգեռ
«Աով»
Հայաստան
կր գրէ
թէ
էր «գէտական
-
մ ան կավա րժա կան
ղո րհունէ
ութէւն
ր սկս–
ւում
է Հայաստանում
սովետական
էլաբ -
ղերէ Հասաատումէց
յեաոյ»;
Ունէ
աւելէ
քան
50
երկէր,
Հայաստանէ
էլենղանակաՆ
աչխարՀԷ
մասէն
ւ
ՆՈՐ
ԱԵՐՈՒՆԳ
Հաճոյքով
էլէմանանք
թէ
երէտասարգ
ռւսանոզ
Պ՛
Հ՛" յէ էսապսւլեան
բացառէկ
յաքռզութեամ
բ աւաբտահ
է
րժչէլական
Համ ալս արան է գեղագորհէ
գաս
լնթա
ցքր
այս
չաբաթ
եւ վկա յուահ
է էբբեւ
գեղա–
գոբհ
;
, .
հունէութեան
մ ասէն , ամ էն
տեղ
եւ
մասնաւորապէս
Ֆբանսայէ
ժէք :
« ԱչխարՀԷ
բոԼոբ
եբկէբներուն
մէք
կարմէր
Խաչերր
կր ստանան
պեաաէլս՚ն
նպաստ
, բայց
մեբ
Խաչերր
ղրկուահ՜
են այգ
նսլաստնեբէն
; Անոնց
ստացահ՛
նպասար
Հայ ժողովուբգէ
տուահ
լուժան
ւ
է։ Աէն
ժեոոժ՚է
ժասնաճէււլն
ալ
կ՝օ՚լտուէ
թաղե ցէներու
առա տաձեռն
ութ
ենէն
»
յ
Ընէլե ր Հբանղ
Ա աժ ուէ լէ նեբկա չռւթե
-
նէն
օղ տուե լով ժեր Խ աչուՀ էներր , Հրա
-
ւէբահ
էին երկու
թօսք
լնելու։
Ընկերր
ւսնՀրաժեչտ
ղտաւ կապոյտ
Խաչի
զօրա —
ցումր
եւ
աչս
կարղի
Հանդէսնեբր
ոբոնց
շնո
րՀ
ի լ
ե րի ա ա ս ա բզն ե բր
Հա յկա
կան
մթնոլորտ
էչր վայե լեն;
Թելաղրեց
խտա
-
ցնէ,
չ կապո
չտ
Խաչի
չարքեբր
երիտա
-
սաչւղնեբով
եւ ե րիտասա րդոլՀ
ինե բով
:
Յետոյ
սէլսան
Հայկական
եւ եւրոպա
—
կան պարեր ր
եւ
Լ"նք"
յքբ
ւ
տեւելով
մինշեւ
ուշ ատեն
:
Հանղէ
ս է րնթացքին
քաշուեցաւ
վԼւճա–
ւլութաղր
: Շ ՚ ՚ ՚ Հ ա հ են Հետեւեալ
թէւերր
•
֊ 172 85 232 50 248 206 51 134 110
87
242 274 122 268 79 169 63 208 հւ 15 :
Գէմել
կասլ. Խաշէ
մասնաճիւղին
^
9՛.
ԿՈՓՈՅԵԱՆ
«ՅԱՌԱՋ»Ւ
ԹԵՐԹՕՆԸ
(112)
ԿԱՆԱՉԵՆՑ ՀԱՐՍԸ
*
ՀԻ՛՛ ԳԵՐՈՐԳ
ԳԼՈՒԽ
Ա յս առժամ անակեա
յ Հանլչա րտութ իւն ր
չէր
նչանաէչեր
թէ
թշնամին
վՀատահ
է
Հետեւարաբ՝
ճաէլատէն
քաչռւահ
: Զ**Բ"՚~
ւոբ
թ ^ւամիԼւն
լռռւթիւնբ
՝ ամ էնէն
հանր
վա յրէլե աննե ր էչր ստեղհէ աէչա բին
Հա -
մաչւ , մենք
զիտաէլցօրէն
ղէպի
մաՀ
1լ էւ ր–
թա յինք , ինչ որ սչիտի պատաՀԷ
լ՛ վաղր
,
թ՛՛՛Լ "քատաՀԷ բ ա յսօր , մա> ուանէ
աւելէ
ղար Հ ուբե
լի է վա
յ րկե անր անոր
Համաբ
որ մաՀուան
էչր սպասէ , մաՀր
կր յ՛ոմ
ա–
ռի , մաՀր
էլ ուչանա
յ ու մեռնելու
պաա
-
րաստուողր
էլբ տսւռասլի
, այս էր մեբ
–է ո—
գեկան
էլացութիւնր
1915/՛
Ապրիլ
Ի՝^/՛
առ
տուն : էքս րսի •
Արեղնաղ
, է ն չ ՚ ՚ ՞ վ
էչչ,
րաց՚ստրե"
թ^ւսւմիին
ւռոլ
թԼււնր։
Արտաչէս
, այս
Հանղա
բտութիւնր
շու աով
սլԼւտի վ էէրահուԼւ
էլոբհ՚՚՚նարար
վէոթոբիկի
, մենք՝
մաՀէն
վաթ
չունինք
,
նոյնիսկ
զայն
կր վէն՛ ւեն,լ
ւօժ
IIIրու
-
թեամբ
եւ կարօտով
, ուր էբ թէ
մ աՀր
Հասնէր՝
կաթարղական
ու
քաւլցրօբէն
գրաւիչ
մաՀր,
գուն՝
Հյուշվ՚կին
քովր
էք^երթաս , ես ալ
կր
միանամ
Տիգբանիս
,
այնպէս
չէ^ , Արտաչէս
,
պատասթանեց
ինհի» :
1յՍ յուզուահ
ԷԼ՛ :
Գարնանային
տռտոլսւն
անուչաբո
յր
ղովր քսուեցաւ
բորբոքահ
Հողփիս ; Գե
–\
ղեցէկ
օբ էբ : Օրուան
Հ անղա բտութեան ՝.
մէք՝ մտՀեբգ
մր էլր սուլէբ
երկիրր...։
կանաչենց
Հարսր
ու ես՝
հռեցանք
մեր
գիբքէն
վբ՚ոյ
, կր թուղաբկէինք
Հեռաւոր
բլուբնե
բբ , ղա շտե
բն ու ձոբէէրր , տեսանք
թշնամԼէն,
ժ՛եհ խուժբերով
Լքր յառաքա
-
նար , էլ անցնէր
Հեղեղսւտր
, էլր
ժօտենար
Խ ՚" չ ք՛"
Ր է
բ՛" ր ձուն
քէն
, Հասաւ
որսորգ
ՆաւոյԼ՛
Հիւ՚լակր,
չրքեցաւ
ղէպի
ձախ
,
ճիւզաւորուեցաւ
, օղակի
ժէք աոաւ
գիւ
ղին
եբեք
կուլժերր
, Հնչեց
՛լիւ
՛լէ
ժաժուն
՛լս՛նղ
չլ , էչռուի
ազւլան
շան
էչր
տրուէր
,
բաց ուե ցան
ժ եր Հաժ աղար
էչէ. բր՝
զ ա շն ու
սւռնա էլսւն , թշնաժ
ին հալչուեզաւ
,
գէմ
եց
նսւՀանքէ , Հրամայուեցաւ
Հսւլահէ,չ
թ չ ՚ չ –
նամէն,
երէչու տասնեաէչ
Հայ
մարաէէչնեբ
ցատէլեց
ին էրենց
ղ
է
րքե բէն ,
որոնց
մէք
ես ու Արեւլնազր,
ստիպուեցանք
այս
թենթութեսւն
գիմել,
ոբովՀետեւ
մեր
վւամ ւԼւո ւշտնե ր բ սպառելու
վբայ
էին ,
էսկ
ղէնքե
բն ալ պակաս
, թ^ամիէն
սլէտք
էր
/"ԼէԻ^Ք
՚լէ^Ք
"՚– վ՚ամփոլչտ
;
Մեղի
Հետ
չալակռւորնեբ
ալ առինք
» :
« Անցանք գսւչտեբէ
ւււ բլուրներէն
, ար—
տէ
ու մարղաղետինէ
Գարնան
արեւր
կր
չոյէբ
մեր ճակատներր.
Հոս ու Հոն ք^՚իէ
ու էչանա չ , քուրի
ձա յն ու թռչունէ
եբգ
է
Բայց
մենք
Լ՛՛ն քո յքէ
էչամ Հարսնիքի
չէինք
երթաչւ
, ՚սյլ
կ " – " ՚ – ի • Րարձրացանք
մա
-
տուռի
բլուբր
, արադէ^եբր
չկա
յէն
,
բոյներր պարապ
էէն,
թշէւամէն
Լսռբտա —
էչեր էբ մատուռէն
գուռր,
փռեր
էր զե -
աէն , րլլէչտե ր
ղ է րքեր
ու
մ աղազաթնեբ
,
ղ ուրս նետեր
էր ղ ոակաչն
ու աշտանակ
-
ներչւ , քշոցն
ու բուրվաոչւ
՚ ՚ ՚ ,
Թ՚՚ւբքր
անց է, ր է ր Հա յէչ աէչան
մ աաուո էն էբ չա
-
չ՛՛՛՛՛չ ո րհութեան
յետէն
մ անրամ ասնովր
,
էւ ո ր ա նէն
վրտ
չ՝ Հոս ու Հոն կղկ՚լ՛"
նք
ու
սւպօւէչանոլթէւն
, էրրեւ
ղբուադ
ու քան
-
՛ր՛՛կ
Թ՚՚ւբքէ
պատմութեան
ու քաւլաքա
-
էչ չթ ութեան
» :
«Աբե
՛լն
"՛՛լն
ու ես նեբս մտեր
էէնք
,
ո՛ ճրազ
կար,
ոչ ալ էւղ ու
սլաաբոյգ,
Աչլեւչնաւլր
Համբուրեց
պատէն
վբայէ
խա
չր : Ես՝
կր ղէտէԼւ
մաւոուռր
եւ էլր մտա
հէէ
, ո՞՛վ պէտէ
վե բանո րողէ ր այս
՛է ա -
տուռր
, պէտէ ճարէ լ՛
էւ՚լն
ու պատբո
յդր
եւ ո" վ
՚՚լէ՚ոէ
էէ առէ բ անոբ
՛լ՛՛ յ՛է կանթե՜ղ
-
նեբր , չէ՞ "Բ ա յս սուր րէն Հաւատք
րն -
հայող
ժ ողովւււբւչ
չւ այսօբ
կայ, վաղր
կր
նայ
չրլլալ,
ե՛՛՝ յանձնուեբ
էէ ժտահու
-
մէս
րոբբոքահ
Հեղեղէն
, երբ լսեցէ
Ա
-
բե՚լնա՚չփ
ա՚լօթքէն
վէյրքւսմասր
,
բաբձր
եւ թռովալէց
.
Խաչ
, օ՚լնեա
էնձ • ՚ ՚ :
« ինչ էչսւէւ՚ււ բ՛լ ական
է ր ՛ս էլան քէս
տակ
Հ՛ւ՛շուլ ա ւլօ Լ՛էքէն
վ էէ րք՛ս ՛է ասր , էն շ սբտա
-
՛քեզ Հաւատք
, մ անաւանղ
էնչ
պաղատանք
է– ՛ս բ ան որ ժէք,
է, րրեք
այսշ ա փ չեցռ
ւն ե
ւ
էժասաս՚լէց
ա՚լօթք
լսահ
չէէ
էչ՚սրհես
է՛բբ "քք՚ոէկ
էէ , ղպրս՚տւււն
էչ՝ե րթսլ չէ , ՚" յ –
սօր ուան
՛ղէս կչ՛ յէչեԺ
, հունէչ
էլչւ
ղնէ է
Տէր
Թ՚՚՚քմ ՛ոսէ աոքեւր
եւ
մ ան կա կան
ան–
մեղ
շրթնեբովս
«էւաչ,
օՀնեա
էնձ»
կր
մ ր–
ժրնքէէ
ղասս կարդալէս
առա9
՚ :
Այզ– օրերուն
"՛յս բառե ր ր
անէժ
աստ
էլէն էնհէ
Հսւժար , սակա չն , լքուահ
ժա
-
մուն աէերսւէլ
է՚որանին
առքեւ ,
փռրաղբբ–
ուահ
խաչին
ղիմաց,
կանաչենց
Հարսին
ար՚ոաս՚սն՚սհ
«Խաշ
, օղնեա
ինձ»չւ
նոր
տարազ
ու իմաստ ստացաւ
:
(Շաբ
.)
ՄՕՍ-ՎԱՆԻ
Fonds A.R.A.M
