« Յ Ա Ռ Ա Ջ »
մըն
էր սակայն.,
էրր
Ազազիր
պակսէր^
կամ
ինձի պէս ղանղաղ
արաաղրողփ
մը
Հանղիպլր
ղրաչարր,
ՎաՀան
Հոն էր ,
թուղթերր
չոսրերոլ պէս ղր սաՀէէն իր
ձեոքին
ռակէն, կամ
ինքնատէր
կամ
թարղման...թլ,լն,
թերթին
պակասր
կր
լրանար
չուաով ելայսպէս
կ
՝արղարացր–
նէր
իր երկրորղ
մակղիրր
«Մանանայ » ;
Իր այսյաակոլթիլններուն
Համար էր
որ երբԻզմիրէն
Բարսեղ
Բէշիշէան
1908^
Օսմ. ՍաՀմանաղրոլթեան
վրայ
Պոլյ՚ս ե–
կալ
իր Հրաաարակած
«Արչալոյս»
թեր-
թին
խմրաղիր
մր աանելոլ,
ՎաՀանի
վյլ–
րայ
կայացաւ
լ^ւարութիւնր
եւ Տէր եւ
Տիկին
Ւօշիկեան
քանի
մր աարի
ղորհե–
ցին Տոնիականի
այղ պաամական
ոսաա -
նին
մէք, Հրատարակելով
«Աբչալոյս»էն
ետքր
«Աբձաղանւչ»
իբր
օրաթերթ
X
յ՛ր
ղիւրաՀաղորղ
, ղուարթ
ել
րացսիրտ
բնաւորութեան
Համար
պէաք է
չեչտեմ
թէ պոլսաՀա
յ թերթերու
թմբաղիրներր
րնղՀանրապէս
անսիրելութիւն
չունէին
ի–
բարու
Հանղէսլ եւ միչտ
լ ն կե րա կան սէր
մր կր կապէր
զիրե՜նք
առաքին
օրէն
մ ր–
աերմացանք
եւ մնացինք
ղրեթէ
անրա -
ժան
մինչեւ
վերքր :
Ակեպտիկ
Հովեր
ունէր
,
ա
յնպէ ս որ
օր
մր երբ եկաւ
րսելու թէ սիրաՀարռւահ՝ էր
աղքկան
մր , կարհելով որ կր կատակէ
թնղաց
ի
: Բայց ոչ, ուժղին
րոց մրն էբ
ինկեր
իր աղադոլն
կոլրհքին աակ որ պի–
աի Հէսնղարտէր
ամ ուսնութեամբր
Հա
յ -
կանոյչ
Աառքին Հեա :
Ասոր
ղեղաչուի
թթութիւնր
չանթաՀարեր
էր իր խարտ -
եաչի աղկաղկ
էոլթիլնր;
ինհի վիճակե -
ցաւ անոնց է^քաՀա
յրռւթիւնր
ե ւ ղա րձա
յ
նորա կաղժ
տունին
աժ ենաժօտ
րա րե կա -
մր,
իրենց թանղավառ
չրքանէն
ուր
մին «Ֆանֆան»
էր, եւ Ժիւսր
«ՀոյՀոյ»
մինչեւ
իրենց
վաղանցուկ
ղժտոլ -
թիւններր։
Հայկանռյչ
երիտասարղ
ու -
սուցչուՀի
, քերթողուՀի
եւ ղրականու -
թեամբ
սնանող,
Հաճելի
խօսակից
մրն էբ
եւ
մենք այսպէս
երեքով
միչտ
պաՀեցինք
անվթար ու անկեղհ
մեր րնկերականու
-
թիւնր
) :
Շատեր կր ղաբմանա
յին թէ
թն
չսլէս
մաահուժ
ի
եւ թառնռւահքի
այնքան տաբ–
բեբութեամբ ես ու ՎաՀանր
կրնանք
այն
քան ժօտ ընկերներ
րլլալ։ Չէ՞ որ ան
կղերապաչտ
էր , ես Հակակրօն
, ան պաՀ
պանողական՝
ես ձաթաղատական,
ան
խոՀական էր ժինչ ես ղայրացկոա
:
Այս
ղարժանքր
անՀա
ս կա ց ողութի
ւնն էր
անոնց որ կարհիքի տա
ր
րե րութ իւն
ր
կր
չփոթեն
րարեկաժական
ղղացում
ին Հետ :
ՅԱԿՈԲ ՏկՐ
ՅԱԿՈԲԵԱՆ
(Մնացեալը Յաջորդով)
(*) Հայկանոյշ Մաոք .
աշա կ երա ոՆեի^
Աիպիլի , մեր կին ցրագիաոԱւիներու–ն մէջ
իր արժանասւր տեղը ունի ոչ միայն իբր
«Հայ
կին»
հանդէսին անխոնջ ու երկա -
յւամեայ խմբաղիբը, ա յ լ նաեւ նբբալար
ք երթ-ողուհի , իմաստասիրական
ճ ա ճ ա ն չ
ներով : ի ա յ ց թ-երաղԱահատուած է բոլոր
անոնց պէս որ ապաւէն չունին իրենց թ-ի–
1լունքին խմբակցութ-իւն մը :
ՎԵՐՋԻՆ ՀԱՆԴԻՊՈԻՍ՝
(ԱՄԵՆԱՅՆ
ՀԱՅՈՑ
ԿԱՒՈՀԻԿՈԱԻՆ
ՀՈԳԵՎԱՐԲԸ)
/սՄՐ
Մայր Աթոռի պաշտօնաթեր -
թր, «էջմիածին», Մայիսի
թիւին մէջ
հրաաարակած է նկարաղրութիւն մը, Ա–
մենայն Հայռց կաթողիկոսին հոգեվարքի
մասին , «Վեբջին հանդիպում» խորագրով
եւ Սարկաւագի մը ստոբաղրութեամբ :
Կ՚ամփոփենք հիմնական մասեբը. -
•••
Գէորղ
Հայր
սուրրր,
վեՀափառի
Հաւանութիւնր
առնելռւց
յետոյ.
Հան -
ղարտ
քայլերով
առաքնորղեց
մեղ Վե ~
Հափառի
սենեակը :
Ի ւր ա քան չի լր ի ս
սիրտր
արաակարղ
յոլղմ ունքից
կարհես
ընղՀ ատ—րնղՀ ա տ էր
րարաթում
: Վ^ե՜Հափէսռի
մօտն
անցնելու
նա թկին
Համ արձա կռւթ իւնն ու
ինքնավս–
տաՀութիլնր
չունէինք։
Ամէն
մէկր մե -
ղանից վարանում էր առաքինր
ներս մտ
նել։ Գժուաբ էր առաքինր
տեսնել ՎեՀա -
վւառին
նաթապէս
ունեցահ
ղանաղան
են թ ա ղր ո լ թ ի ւնն ե ր ի ց յետո
յ ;
Յաժ էնա
լն
՚ է է ՚ Ղ "
Հ ՚ ՚ ՚ ՚ ֊ ա ք ե ց ի ն ք
մենք մեղ ել խորր
եր–
կիւղահութեաժբ
, Հանղարտ
քայէերով
մօտեցանք
ՎեՀափառի
ժաՀճին
. • • : Այղ
պաՀր
վերյիչելն
անղաժ աոատ
արցունք է
բերուժ
իժ աչքերից : Որքա՜ն
բան էր
փոթուել
ՎեՀափառի
ղէժքին
՚ ՚ . Ո՛՛ւր էր
նրա կենսոլրաթութիւնր
. . . Ո՞ւր էին նբ
րա արաակարղօրէն
Հժա
յի չ քմհիհաղն՛
ու
ժպիտներր
• • • : Ո՞ ւր էին նրա մանբ
ս՛չ—
քերի
վառվռուն
փայլր,
կ ր ՚ ՚ ՚ կ ր ,
իմաս —
տութիւնր
• • . Անիհուահ
Հիւանղութիւնր
ինչ
ղաժան
ղեր էր խաղացել
• . •
Որքա՛՛ն
հանր
էին այղ
Հ ի ւանղո ւթեան
Հարուահ–
ներր
...
Հաժ բուրելով
վերմակի
վրայ
թոյէ
ուահ
աքր
, կանղնեց
ինք մէկ չարքի
վրա
յ
այնպէս որառանց
ղլութր
չարժելու աես—
նէր
բոլոբիս : Առաքին
Հերթին
իր
ցուցա–
ժ՜ատի
Հաղիւ
նկատելի
չարժուժ
ով
սկսեց
մեղ
Համրել :
- Երեք
...Հատ էլ ...
Մոսկուայում
• • • , խուլ
չչնքալռվ
կարողացաւ
րնղՀատ
րնղՀատ
թօսիլ եւ ապա
վերին
չրթունքի
՛Ի՛՛ՔՐ
՚՚լրկո՚-մ
ով գռ Հ ո ւն ա կո ւթ ի ւն արւոա–
յայտելով
, աւելացրեց
.
Րա • • .աւական է ...
Այս
չավւաղանց
սուգ ա րտա լա/տութ
իւ–
նրն
էլ բաւական
եղաւ, ոբ մենք ՎեՀա —
փառ
Հայրապետի
միտքն ու յ"յ՛՛երր
կա—
րողանայինք
լրացնել ու Հասկանալ։
Ի՛՛նչ
վարղաղոյն
յոյսեր էր կապահ
մեր աճի
ու
ն ո
լի
բ ո ւահ ո ւթե ան , մեր
մ աքի ու Հո
ղեկան
Համեստ
ա րժան իքներ
ի Հետ :
Հայրական
ինչպիսի
անսպառ
ղոլրղոլ
—
րանքռվ էր չյւքապատել
մ եղ եւ –^ն չպի՛՛ ս ի
սէր,
ղոՀուել
ղիտնալու
ղգացմունք
էր
ներչեչուժ
մեղ ... «բաւական է • • •» ,
1Ժէ
՚"3
նա։ Այգ նչանակում
էր, քիչ չէր
թ ի ՚ ֊ ր ,
" Ր ՚ ՚ վ կարող կր լինի մեր
Եկեղեցին
չքանալու եւ պայհառանալու
;
Հայոց
Հայրապետր
իր վերքին
ճիգերն
է Հաւաքում
Իր սիրասուն
սարկաւաղների
Հետ
՚ լ ր ո ւ ց ե լ ո լ Հ
Նրա ղունատ
չրթունք
—
ներր
շարժւուժ
են : Լսելի
են լինում բա–
ոերի անքատ վանկեր ; Բաբացահ՝
լսում
ենք, քանալով
ամէն
կերսլ ամէն
ինչ Հաս
կանալ,
ինչ որ ՎեՀավւաոի
իմաստուն
ու–
ղե՛լի
մէք կառուցլում
ու ղարղս՚նում
էր ,
ինչ ոբ Նորա
Հողու
մէք վաթորկում
էր :
Զ՚՚՚ղ
՚՚է
-ահ
էր մեր չնչառւււթիւնր
մեր աչ -
քերի
մէք վառուող
արցունքների
Հեա .••
1
,11
տելու
աղղանչան է տալիս : Հակա -
ոակ
պատ չաճ
ութ
Լււն ՝
Համակե
րպում
ենք
, առիթ
չտալու
Համար
կրկին
աղղա–
նչանի , որ ուժ էր խլուժ
Հ իւհուահ
Հա
յ–
րասլետից : Մի
Ք՚՚՚նի
Բ՚՚՚զէ
ղաղար
։ ւ
Ատեղհուեց
չափաղանց
յ՚՚ւ՚լիձ
պա՝, , քա—|
նի որլռութիւնն
ու տեսարանի
տրտժւււ
- ՚
թիւնր
առաւել
Հնարաւորութիւն
են տսւ —
լիս
ժեր սրտի ուժտքի
աչթատանքներին
:
Բակւում է ՎեՀափառի
Հետ
կապուահ՜
լաւաղո
յն յիչատակների
կՒԼ՚կր • Ո բքա
՜ն
առոյղ
, կենսոլբաթ
, փարթաժիրան
էր
նա եւ ու յժժ
որքան
տժգո
յն եւ
Հիւհուահ՜
ւժ
է։ Ասաուահ
իմ, ինչ չուտ
է
մաչ։
կեանքր
. . .
ՎեՀափառր
գարձեալ
վւորձուժ էր Լսօ -
ււե լ , րա յց արղէ ն մեղմ
ձա յն կար եւ բա
ռե րի մէք որոչ
յստակութիւն
էր մանում
;
Րււ լորս
է լ յանկա րհա
կի սթափե ցանք եւ
սկսանք
աւելի
Հակիլ
ղէսլի ՎեՀափառր :
Ժ՚՚ղ՛՛
՚ ՚ ՚ ՚Լ՚՚՚՜ՐԴԲ աւե . . .լի չատ ձեղ
է
... սիրում : Գուք
էլ. •
տի
սիրէք : Գուք
երիտէ
ղուք
եր . . .քանիկ եք .
Ա յս արտա կար
ղօր
էն
ք՚՚՚-՚լիձ
նախաղ ա -
սութեան
ամ էն ժի բառի
ժ էք
ՎեՀափառր
այնքան
թորր
ւլղացժռւնք ու սէր,
այնպի—
սի գաոր ափսոսանք էր գնուժ , որժեր
իւրաքանչիւրի
֊.ոգին
ուժւլին
ւան
պի
. .
.սաբգ էք
սա
րսոլւ
էր։
^Աիրել
ժ ողովր գին» , այգ արղէն
միս
եւ արիւն էր ղարձել
մեր ժէք ^որՀիւ
Վե–
Հափառ
Հա յրապետի
աժ էնօրեա
յ թելա -
ղրան^երին
• Րայց եւ երբեք
մեղ չէ ր, ա–
սել
«Գուք
երիտասարղ
էք , ղուք
երքա–
նԼ՚ք Էք՛ ՚
քանի որ երիտասարղ
չլինե–
լու
ողբերղութիւն
ր յատկասլէս
ա յսօր էր
ապրում
, Հիւանղանոցի
տրտում
մաՀճի
մէք։
. Մէնչ այգ, վերՀսկիչ
բժչկուՀիներից
մէկր
ներս ժ՛տաւ, ղարմացահ թէ
ինչսլէս
է պատաՀել, որ այսքան
մարգ
ներս
են
թողել ել պատր աստ
ւում էր մ եղ
գուրս
Հրաւիրել
, երրԳէորգ
Հա յր սուրբր
նրան
՛ց որ մենք
ՎեՀափէ
Հայրապետի
սիրասուն
ղա ւա ե^ե րն ենք ե ւ թէ ինքն է
թո յլատրել :
Ներողութիւն
: Յաժենայն
գէպս ա -
ռիթ
մի տուէք
յուղմունքի
եւթօ՚ւակցոլ
—
թեան :
ՎեՀ ափ առն սկսեց
մ եղժ
օր էն եւ է՛" Լ՛է -
մ աստ
ժպտալ
Հ
Նա ղեռ
. . . չի ճա . . .նա . . .չուժ ձեղ :
ԵԼ
չաբունակեց
, ճեժաբանբ
ժեհ պար -
աակա
. . .նութիւններ
ունի : Պէաի աւ • • .-
ելի
արղիւնալէտ
ղառնայ :
Աւսանուլների
թիւր պէտէ
րաղմ ացնել : Ար • • –տասաՀ —
մանից
էլ քսան
Հողէ
պիտի
րե
. •րել
ւոա^ւօ :
Աւելի
կեն ղան
ութ
իւն է նկատւում
ղէմ
քին եւ ե ր րեմն
թեթեւակի
ժպտոլժ՛ էր :
կառա • . .վարութիւնր
որոչ
ղուժար
է բաց թողել
Մ ա յր Տաճարի
վերա
նո
• . .րողութեան
, որպէս
պատժական
ել
ճար
՚ . - աարապեաական
կարեւոր
յ՛՛ւ -
չա րձան : Գա սլատժ ական
թոչոր
ղէպք
է : ՇնորՀակալ
ենք կաոա
.
• •
վարռւթէլ–
նից :
ՇնորՀիւ
ձերղ
Մեհութեան
.
րսի։
-— ՇնորՀէւ
Մեր
ուղ... ղաժտութեան
,
լրացրեց նա :
Աքս վերքէն
վսւ յ ր կե աննե ր ո ւժ ժեր նկա
տահ փ ո վէ ո
թ
ո ւթ է ւն ր մ եւլ յո լս էր ներշն
չում
, ռր
Վ ե Հ ա վ ւ ա Ո ր
ղեռ եւս
ապրելու
վճռականութէւն
եւ կարողութիւն
ունէր ;
Այս
ՀաւէՈէՈր
մեւլ խան։չավաոեց
եւ ես
ինքնարերաբար
ասացի
Ջեր բոլռր
երաւ^երր
կեա^^ի են
կոչւահ
, Ջերթէսնկաւլին
առողք
ութիւնն
է անՀրաժեչտ
էէ՚եր ժողովքէւրգին
, մեր Ե–
կեղեցուն եւ մեղ։
Գժուաբ
ո ւթ ի ւնն ե
րր
յաղթաՀա
րելու
ժեհ փորձ
ունէ ք եւ վս
աաՀ
ութիւն
ենք
յա յտնուժ
, որ ա լս
ղրժ–
ուաբաղոյն
պաՀն
է լ կր /աղթաՀարէք
...
Վե
Հ ավւ առ ր րնղՀ աաեւլ Հետեւե
՛ս լ չե չ -
տուահ
թօսքե ր ով .
Հէնց ղա էլ ինձ Հէսր
. • • կաւոր
էր . •
մի...
մի... յոլսալքուէք
: Եղէք
լաւա
տես ; էքմիահինր
տառապալից
ու
փշոտ
ՃանապարՀ է անցել
. . • րայց
կենղանի է
մնացել ուկր մնսւյ
. . • սիրեցէք
էքժիահի–
նր
, ^եղք է էք. ֊ –ժիահինր : ...Արտա -
սաՀմանեան
իմ
պ ա ն ղ ո լ խ տ
ո ր ղ ի ն ե ր ս
Հո—
ղ ե • . պէս կր
էէ
խ ի թա ր ուին , լսելով
այս
ւէե րանռ
ր էէ ղութե
էսն
մասին; Տաւ է ի ն ձ
Համար
էւր իրենց
Լ՛ոկ աչ • .քեբով չեն
ւոեսնում : Շնոր • – Հ ա . .կալ կր լինին ամ
բողք՝ Հողով
մեր
Հայրենի
կառավարու
-
թ իւնից : Կր լփնեն
ղա բժ աց ուլ^՚ե բ
եւս ,
րա յց նոքա
իրենք
իբենց կր պատաս թա -
նեն
...
Հակառակ
Վե Հւս փառին
բուռն
ճիղե -
բուն , նա ղղացնել
տուեց ոբ չատ յող. -
նում եւ զղում է Հանզստանալու
անՀբա—
ժե չտոլթ
իւն :
Ո՚ոքի
ելանք
. . Աստուսէ
՚՚հ
իմ
ինչպի՛՛սի
յուզիչ
Հ րաժե չտ էբ . . . Վե՛Հափառր եր -
րեք ա յղքան
գժբա խտ չէր եղել :
Տէր
րնղ...
ձեզ։
Եր՛՛բեժն
ինձ
յ ի
չեցէք–՛,
կիսսէթուվէ
աչքերր
քիչ
րէԱ–
նալով
չչնքաց. Նա :
Մեր
վերքին
ճիւլերն
էինք
Հաւաքուժ
զսպելոլ
• է ա մ ա ր
մեր սէբտասուքր։
Մենք
ապրում
էէնք լաւագո
քն
ու
մեհաղոլն
Հա
րաղաա
էն կոր ցնե լու թեկուզ
ենթա
ղրո
լ -
թեան
ղառն
ողբե րղութիւն
ր :
Լուռ
եր կիւղահ
ութ եամ ր
Համ
րէւքէում
ենք
ՎեՀ ափ առ Լ։ Հ իւհուահ աքր եւ Համ -
բրնթաց
, առաւե
լ երկիւզահօբէն
յետ -
յետ
գնում
ղէպի
ղուբս :
Շ է կաց
ահ
պողպատով
գրուեց
մեբ
ւ; բ -
աեբում
Հայոց
մեհազոբհ
Հայբաէղեաի
վեր՛քին
խօսքր է
-
Ե ր ՛ ՛ բեէէն ինչ յէ . . .չէք . . . :
ՓԱՅԼԱԿ
ԱԱՐԿԱՒԱԳ
<,ՅԱՌԱՋ»Ի ՒԵՐԹՕՆՐ
(110)
ԿԱՆԱԶԵՆՑ ՀԱՐՍԸ
ՀԻ՛ՆԳԵՐՈՐԳ
ԳԼՈՒԽ
« Ջորս Հատ էին,
ունէին
երկու
բոյն,
ձմրան
ձիւնէն ուփ ո թո բ էքլեե րէն խար -
Լսլահ
ԷԼւն , չուտոէԼ
սկսան
ււէ
չԼս
ււէ
ա ւսն ք
Լւ ,
նորուլեցին
րոյնեէբր
, կաւիկափներով
, սի
րո
յ
խանղավառ
թեւահումներով
տաք -
ցուցին
ւլանոնք
. . . : ԳժբւսԼստ
թոչուններ
,
արղեօք
ւլիտէ Լւ՛՛ն
էէր
չուտւէվ
սլէւոի քան —
գուէին ու աժ
էո յէսնս։ լին
ւլէ րենք սէբող
ու
կերակբոզ
Հէսյկակէսն
րոլոր
՚լիւ՚լել՚ր
, ան
կէ յետո
յ ռ՞ վ պիտի
կե բակրէ բ ւլանոնք ,
չէ՞ որ ռբէսԼէէո ւլԼսող
ու
կա ւլԼւնաՀէս բ ,
մեոահ
պԼէէոԼէ
րյ
լա յին բարեպաչտ
հերերն
ու սլէսոաւներր
, ճկլտուն
ու
կենսախայտ
մ ունուկնե ր ր , ե՚լ^՚իկԼ՛
"՛նմ եղով
Հէսրսեբր
,
ա՚լքԼ՚կներր,
թչուառ
ւււ
ւսնէոէբ՝
ժոզո -
վուրղ
Հայոցր եւ զ ժ՜րաթտ՝
անոբ
թրռ–
չուննե
բն անւլաժ ֊ • • ; Ս եր պւս չւս ր ր քէչ
էր , սոէԼր չուտով
պէտԼւ սսրսռնար
մեզի
,
րայց
մեէլմէ ոչ ոք մ լոքէն
անցուց
իր
Հա
ցր
ԼսնէՍ
յել , կամ աբաէչԼւլներր
զրկել Հա -
ցէ : ՀացԼւ ու կերակուրէ
րաչԼսումէ
ժ ւս -
մանակ,
՛լիւ՛լ
կուղային^ կր
պսւտէէն
դի րքէ գիրք՝
ԻՐ
^'^3
բաժ Լւն ր
ստանալու
Համար: Գ"
Հ էին Ժե՚լԺԷ
չէին
Հեռանար,
ւէայւսւանղ
այն
՚ւիբքէն՝
ուր Տէ՚լլ՚՚սնր
,
Արեղնազր եւ ես կր ղանուէինք՝»
;
« Արագիլն
եր ր իրենց
րո յներ ր նոր
ոգեր
էին , ւլարունր
աւելի
ՀԺ ա յի չ , եւ արեւր
աւելէ տաք էբ : Կր սկսէր
թ^աժիի
երկ
բոբգ
յարձակում
ր : Առաքէն
կռէւէ
լն —
թացքին
, կր թուի թէ թշնամէն
նկէստահ
էր մեբ տկար
կողմ ր ,ո
ր
ով Հ ե տե ւ այս
ան
էլամ փոխանակ
մեր գէրքին
՛Լյ՛այ
յարձա
կելու , կռէւր
սկսաւ
վարժարանի
՛չէր -
քէն
՛չէժ՝
էսռտու
• քսան
կռուողնե
բ ու
նէէնք
Հէէս , հխաւոր եւ անհուԼւ՛
Հ րացան–
նեբովզինուահ
, ոբոնք աբէւնէ
բովէն
ան
ցահ
շէ էն ,մտեբէմ
եւ
^ է կ ե ր
չէէն
ւլէնքին,
կ՝եբեւի
անոնց
նչանառութեան
վբիսլան–
քէն
թ^ւամ
ին կռաՀահ էր ա յգ
դէՐքԻ
ժ ա բէոո ւնա կութե
էսն ոլակասր,
ասոր Հա -
մաբ
՝ ւլի չեբր,
էլաղաազւէէլէ
սպրղեբ
էր
Մեսբոպենց
տունր,
վաբժաբսւնի
՚էէբքէն
ճիշղ
ղէմ
"՛ցր
, առտոլ1է՝
սպաննէ
շ Համ ա–
՚լ՚ոբկի
՚ռւէէ1լ սէոեր էբ վաբժաբէոնր » :
«Թռւրքերր
կր կռէէլէ ին Հաժարձակ ու
կատաղօբէն
, ռրոշահ
էին իրենց
Վրէ՚եր
լուհե
լ, լաքողե ցան
նո խէսկ
լռեցնել
գէրՔր
եւ էսուճէսպի
մատնել
մեր տղաքր,
կացու–
թէէնր
տէսւչնապա
լի է բ , թ^աժ
էն
վճռահ՜
էր ժեբ գէրքերր
Ա է ո ա ն ձ ի ն
առանձին գր -
բաւել
, եւ էսյսէղէսով
էւոբտւսկել
ժեբ գէ–
էքււէւլրւէւթիւնր
»:
«
Ջէն"
Լ "
բ՛ս էլ՛՛՛ն Մարժինի
ՀրաՀանէքին
Հ էէէէքէսձէս լն՝ Լււաչաձել
կրակի տակ
առինք
թրքական
՚ լ ի բ ք ր ։
Եբզեցինք ու կրւսկե -
;յէնք : ՀայՀոյեցինք
ու եբւլեցինք
: Ապա՝
վրէժ,
վրէժ գոռալով
խոյացանք,մեբ
նր–
պէսւոակն էբ սարսափեցնել
զայն եւ ցոյց
տալ
անոր
մեբ անփչրելի
արիութիւնր
:
Պատերազմր
չարունակուեցաւ
նոյն
սաստկութեամր
մինչեւ կէ" Ղ՜Իւ^Ր՝ Ր" —
լորս ալ յողնահ,
է ինք,
բայց
վտանգր
ղգաստոլթեան
եւ նոր
նոբ
լանգզնոլ
—
թիւններու
կր էլանչէր
մեղ :
Ջինռւորա -
կան
Խ որՀուրղր
վճռահ
է ր ի զին
ամէնէն
հանր
ւլո Հ ո ղո ւթ ե ան՝ խորտակել
Ա եսբո -
՛՛լենց
է ո ա ն
թ^ամի
՚էիրքր,
րնտբուեցան
է Ո է ո ս ն ե ա է լ
մ ր փոբձառու
եւ
ղին
ա
վա
բժ
զինուոբնեբ
, ոբոնց
մէք^
կային
Տիղբա -
նր , Աբեգնազր եւ ես , զինուեցանք
ռում–
րե րով եւ «տասնոց ատ րճտնաէլնե
ր ով » ,
էՍ
բ չալանքի
ղեկավա
րութիւն
ր
ստանձնեց
Տիգրանր^
մեզի
կ՝ լնէլե րանա
յին նաեւ ե ֊
րեք Հոգի իբր Հրձիգ , անոնք՝
եբկար
ձո–
՛լեր
ունէին
, որոնց
հայրերուն
կապուահ
էին
քարիւէլի
մէք
թր քուահ
քուրքեբ : Կէս
՛է
Իչ^ՐԻ^
արշաւախում
րր շարժեցաւ
գէպ
ի թրքական
գիբքր,
սողաց, ոչ թէ քա -
լեց , անշշուկ
ժ
Օտեցաւ
Ա եսբոպենց
տան՝
ձախ
էլողժէն
, ուրպատուՀան
կաժ
ղոլռ
չկար
ռր թ^նւաժին
մեղ լրտեսէր կաժ Հար–
ուահէր
ժեղ, պատին
ժօաիէլ հառ ժր էլա բ ,
Աբ ե ղնա
զր ա յգ
հառէն
սողոսկեցաւ
տա -
նիքր,
տոպրաէլէն
Հանեց
ռումբր,
մինչ
ա յդ
Հբձիղնեբր
քարիւղով
թբ
քուահ
քուրքեբ կր թթմէին
ցուիքնեբու
տաէլ :
Արեզնազ
ր
ւէէսո
եց ո ումրէն
պատբո
յգր ,
նետեց
երեսբացր
, Աբեգնազր վար
իքաւ
տանիքէն
, Հրձիւլնեբր
կբսէէլ տուին
քուբ–
քեբուն
,էլոռաց
ոումբր
է,ւ տկտէլացին
մեր
«տասնոցներր»
- • • :
Աոէուէւն՝
կմւսխէո -
ցահ էր Մ եսբոպենց
աունր , ան՝ լչ արձահ՜
էբ Թուրքերու
գաէլաղ
ու
ղեբե
ւլմ ւսն ;
Գիլւլր
րռնահ էր ա յրուահ
միսի ու ճենճի
Հոտ » ;
Կ^՚յ՚յեն
Հայ քաք երբ, կեցցէ Կանա -
չենս ^աբսր
, սլոոացինք
րոլորս ալ :
« Այս կռուին
մէք
ս պանն ո ւե ց ա լ Տ ի՛լ -
բանր,
մարժինր
փոխագրեցինք
ժեբ գիբ -
Քէձ՝
Զին
ուո րաէլ էէէն Խ"բՀ"ւբգր
ղէնքի Հա–
էքաւլէսրկնԼբով
էւրւէսւուեւլ նսէ֊էատաէլբ
, բո—
լորս
էսլ երկիւէլւսհոլթե
ւււմր
Համ բոլբե -
ցինք անոբ ճաէրսէոր, ապա՝
թաղեցինք
էլայն
մ է.բ զի րքէն մօտ էլէոնոլոզ տան բա -
էլէն ժ՛էք : Լաց ու ո ՛լր : Ա ւ՛ ւ՛էր վ՛"ք՛ "՛Կէլ
է՛ր ել արցռւնքր
էոնզուսպ
, ժ ոռցանք
թշ —
նէսէքին եւ մեբ չուրքր
՛լեղ ե բող
վտսէնզ ր ,
էլբ Հսււատա՞ ք , է, բ ր լւէէէ,ւք թէ կանա շեն ց
Հաբսր
էէբեթէ
շլացաւ էբ սիբեւի
ււէժւէւս -
նոյն
մաՀուան
վրայ,
ւսն՝ է/էէպեց
էնք -
•լէնքր
, մեռելը
թէսղելէն
էթրք
մէայն ,
երբ յո ւէլ աբէլ էէէ ւորներր
ւք է, էլնահ
էէն , Ա -
րեզնազր
իր հվւալից
մաղերր
փռեց
Տիղ -
րէոնէ Հոզէսկւէյաին
էիէէսյ,
՚էէժքր
քսեց ա–
նոբ
Հողին
^ ղէժքր
ՃԺրթկեց,
ղոզացող
ձայնով
ւքբ %շնչեց •
(Շաբ.)
ԱՕՍ֊ՎԱՆՒ
Fonds A.R.A.M
