€6ԱՌԱԶ>
ԷՋ ՄԸ Ա.
ՋՕՊԱՆհԱՆԷ
ՊԱ Տ ՈՒՀԱՆԻՆ
՛ Փ Ե Ր Թ Ո Ւ Ա Ծ Ը
•
՚ ^ ՞ Հ
ե՜րբեք սւխոէ կալւԼնայ
սլաամել
այն
րոլ՚ւը
Հրասքոյրչ,
կամ
բոլոր
այն արՀա
-
Վ*ԲՔ1Լ որ սչաաուհանի
մը չորս
դիքերուն
՚^Կէ ևբ բնակին։
Անիկա
աչքն
Հ
ուր
աան
մր
հոգին
կր ցոլանա
յ։ Աւ եր րեմն
ան
կր
դաոնայ
խորՀրգանչան
մր ուր
կեանքի
մէկ
ամբոգչ
եբեւոյթբ
կ՝լնգերեւայ
յ
X
Տեսէք
սա
թբ^էթի
սլատու՝էանր
: Պգ —
արաիկ
է ան։ Որդնոտած՜
է անոր
փս՚յս՚Բ
եւ ասլակին
՚իոչիուԼ
ծ՜ահ՜ կո ւահ՜ : Վարա
–՝՛
գ ո յբ
չունի : ինչ որ հոն մ երթ
րնգ
մերթ
կր տեսնուի
, գառամ
սլաոաւի
մբ
չորցած
դէՈ1–թն է կամ
ցնցոտիներ
հ աւլած
տգեկի
մր
տմգոյն
գէմքր
; թ՛չուառութեան
նայ–
ուած՜քն
է ան ;
X
Հրդեհն
անցեր
է սա
տունէն
, եւ
իր
կարմ
իբ
չո՚^Լր
անոր
մ արմ ինր լափեր ու.
կմախքր
միայն
թողեր
է։ Այգ քարէ
մեր
կութեան
փյրայ, պատուհաններուն
տեգ
կր բացուին
թոչոր
սեւ ծակեր
,
խորունկ
ու գաաա րկ՝
ինչպէս
դիակի
աչքեր
: Ա—
ւե ր ա կին
նա յո ւած
է ան :
X
Ահա
տուն
մր, ուր գ ե ո նոբ այցելած
է
սեւ
չոլ1ւչոփ
այն կրակր
որ
Մա~էն է ;
Պատուհաններր
, իրենց
սեփ
- սեւ
մեծ
փաբագո
յրնե րոփ,
ւիփչտէն
մթաւլնած
տչ
-
քերու
կր
նմ անին ; Տաւին
նա յուածքն
է
ան
;
X
Աա
եկեղեցիի
պատոլհանր
Լայն է,
մեծ՛
է , մ ութ
է : Երբ
իր ապակիներուն
փրա
յ
իրիկուան
ճ
III
ո ա ւլսւ յթներր
կր
ցո ւանան
,
կա բծես
գերբնական
տբեւմոլտք
մրն է ,
աւելի
գեղեցիկ
քան
երկինքինր
, որ հոն
կր րոցափառի
• Աւ եբբեմն
,
ստուերներուն
մէչէն
որ հոն կր կուտակուին
, կր
փ՛թթէ
Բ՚՚յԼ
՚^Ը փ"ՔԲէ՚և
Լ"յ"եբու,
որոնց
չուրչ,
ինչպէս
թափանցիկ
ամ պ
մ ր որ
աստղերր
կր սքողէ , անուչ
կասլոյտ
մուխի
մր եր —
կար
դա
լա բնե
ր ր կբ պաբգուէն
: Ա^գենտ
-
կանէն
նայուած^ւ
է :
X
ի՛՛նչ
փայլ,
է՛՛նչ
չքեղութէլն
այգ
պա
տուհանին
մէչ, որ կարծես
չէնքէն
մարմ–
նոյն
փրայ
՚իթթած
ծաւլէկ
մրն է ; Ար
-
ուե ս տագէտր
քան գա կա գո րծ ո ւթ ե ան բո -
լոր
ղաբդԼբն
անոբ փրայ
թաւիեր
է
ու
փաճառական
ր մարմարներու
սոլնուադոյ
-
նլն
ու բիւրեղներու
մաքրագոյնր
տուեր
է անոր։
Փ՚սյլուն
թափանցկութիւնր
մէ -
չէն
անոր ապակիներուն
, մետաքսի
ու
մանեակի
ամսլ մր կր ծածանի
: Փաբթա
-
մ ութեան
նա յուածքն
է -
X
՚ Ահա պատուհան
մր բանտի
,
նեգ
ու
խա ւա բ տ չին ծերպ
մր , թանձր պատի
մբ
մէչ
փո րուած
երկաթէ
հաստ
ձսգե
լաւ
ցանցոփ
մ ր ամ բացած
: Ասլա կի է
կա ո բ ին
ետեւ գոլ՛ կր մառախլապատեն
սարդի
ոս—
տայններն
ու փոչէն
, կր տեսնուէ
ահռելէ
գէմք
մր որ անոր փւտկած
է ,
գէսախռէւ
խոչոր
գլուխ
մ բ կնճռոտ ճտկտ ոփ , աբէւ–
նոտ
ու պաղած
աչքեբոփ,
եւ անգօբ
կա —
տագութեան
գմնդակ
սւրաայայտու
-
թեամբ
մ ր ։ Ա ուս ա^աաութե
ան նա յուած
—
Է .••
X
ՊատուՀանր
երբեմն պարտէղխ
մր եբե
-
՚ - ^ յ ^ Ր Կբ սաանայ
: Պատուտակբ
կամ
որ—
թատունկբ
իր կանանչ,
քմահաճ
ման —
ետ կնե րոփ անոբ չբչադէծնե
լ։ ր կր հագ
-
ուեցրնէ
; Ծաղկէ
թաւլաբնե
բու
չ՛որք
մ ր
երփնագեգ
կեանքոփ
մր կր լեցնէ
անոր
պա բասլոլթ
էւն
ր : Աւ այ՛է
կանանչու
—
թեանց
ու ա յգ
ծաղէկներու
մ էչտեգէն
,
կր չոգա
յ , էնչպէս
գաբնանա
յէն
լոլսէնր
փաբդերանգ
սատափէ
տմպէկնեբու
մէչ -
տեղ,
թարմ
ու մ-պտոլն
գէմք
մր
ագ
-
չկան : ՛եա յուածքն
է Շնորհէն
:
X
ք^այց երբեք պաաուհանս
այնքան փրդո—
՛էէ չ չէ որքան
գէչեբր
, երբ փւակ փարա
-
գոյրէ
մր ետեւ
լոյսէ
կաթիլ
մր կր գոգ–
՛էրգա
յ Հոն, երկրաւոր
տստ՚լ՝
Գ՛՛Ր
Կէ1
պաչտեն
բանաստեղծր,
ուգեւորն
ու սի —
բաՀաբր
; Այգ կարմ իր քառակուսիին
ե ֊
տեւ
ի՛՛նչ
1լ՝սւնցնի.
թչուա
ռութ է"՛ ւնն
է
աբգեօք
ոբ Հոն կր գունատէ
• սէ՚^րն
է որ
կր մպտէ
հոն , ոճթրն
է որ Հոն գէմ,քր
կր
իսոժոռէ
• հանճա՛՛րն
է որ այնտեւլ
աչխարհ
մր
կր ստեղծէ
: ՚քյայուածքն
է
քՍոր֊էՈւբ—
գին
:
ԱՐՇԱԿ
ՋՕՊԱՆԵԱՆ
կ. «ւռլիս, 1891
–Տ Ու/ Ս ԵՐ
ՀԱՏԱԱՏԱՆԵԱՆ
ԳՐԱԿԱՆՈԻԹԻԻՆ
է եբբեւէ
....
Ասկէ ետք
այդ «կուսակցութեան
»
փա–
ռաւոէէ
էչե բուն
փրայ
առ
յաւէտ
արձա —
նագրուած
պիաի
մնա
յ , որ
յամ
ի
1954
Մ՚ոյէսէն
իր Հայրենանուէր
առաշնոբդնե–
րր ամէն գուռ
բախեցին
, իրենց
մակա —
նուննե
լ՛ ոփ ու տիտգոսներոփ
«մուռն
ալ»
-
նեբոլ
տակ
փռուեցան
, ամէն
կարե՜լին
ու
անկա րելին
րբին
Ա այիս
2Տի
տօնակատա–
րումր
Ե՚էիսչ՚ոոսի
մ էչ խափանե՜լու
՛էա
-
մաբ,
բայց
չտբաչտբօրէն
ձախո՚լեցան
ու
ւգա րտո
լեց ան :
Եւ այս անպատիւ
աբաբքին
՛հեղինակ
-
նեբր , նորէն
կր կրկնենք
, ոչ թէ անծա —
նօթ
մարգիկ
են , ոչ թէ պարւլ
չարքային–
նեէէ են , ա
յլ
Համ ագագութսւ
յին
չափանէ–
չոփ ռամկափաբ
առաչնորգնեբ
• • •
Առանց
որեւէ
չափազանցութեան
կրբ ~
նանք
յա յտաբաբել
թէ
ա յս
անդամ
« կուսակցութեան
փերէն
մարմ է -
նլն է , այլ խօս քո փ՝ էնքր
«
ԿՈԻԱԱԿՑՈԻ–
ԹԻՒՆ^Ն
է , ոբ «մուռնաէ»ոփ
Հրասլարտկ
կուգայ
Ա այէս
2Տի
գէմ , օրինակ
֊էանգի–
սանտլոփ ստոբագաս
մ արմիններուն
եւ
զանոնք
նո յն
ձեւի
պտ յքաբի
մ ղելոփ
րի՛–՜
բաւոբներոլ
նուիրական
արիւնոփ
ներ —
կուած
հա յութեան
մ եծագո
յն
սրբու
-
թեան,
անոբ Ագգային
Գրօչին
գէմ
:
հէօսքր կուսակղական
պայքարի
մասին
չէ , ոբոփՀետեւ
Եո֊ագոյնր
կուսակցական
գբօչ
չէ։
Դաշնակցութ–հա1ւ
գէմ
դո րծ՜ուտծ
ամ
էն
փատ
արարք
թերեւս
կարելի
է րմ րռնել
,
ուստի
եւ
1լաբեէի
է նեբել,
զայն կուսակ—
ցական
կիրքի փերաւէբեէոփ
...
յք ակա
յն երբեք
կ՚սրեէի
չէ
րմ բռնե լ ,
ուստի
եւ երբեք
կաբեէիւ չէ նեբել
պայքար
մր , որ ուղղուած՜
է բուն
Ազգին
գէմ
,
ուզգու՚սծ
է անո բ դարաւոր
Ա եծ Ե րտղին
գէմ–
(ՅՈԻԱԱՐԵՐ)
ԱՆՏԷՐ. ԱՆՏԻՐԱԿԱՆ
Եէ՛բ էնկիւբիի
նտխա գաՀ ական պալա
-
աին
կտաունեբ
ր
մ ուկ
մ ր բռնեն
,
արեւ
մտեան
եբկիրնեբու
կաբգ
մր
թերթերր
այգ
մեծ աւետիս
ր կր Հագորգեն
իրենց
լնթել՚ցուլնեբուն
. . .՜
Երբ,
Աոսկուայի
մէչ, «րնկեբ»
Աալեն–
կոփ
քանի
մր փաունտ
եւս փրայ
՛էնէ ,
ւմչիսարՀի
մամուլր
իբար
էլ անցնի
. . -
Երբ,
Հալփոլրտի
մէչ
,
գեբասանուՀի
մ ր որոչէ
մ իա
յն չրչա ղգե ստ
Հաւլնի
լ
եւ ուրէչ
բան
Լ^ա՚թ՚էէ
Լականչր
խօսի
Ա
ւոէէէին
Ա ոնբո
յին • • •)
գեզին
կամ
գեգի–
նի
զալնոգ
թերթեր
ր այւլ
ւլգա
յաց
ու
^ւցն
ալ
իրենց
լ ն թե ր ց ո՚լնե բ ուն
կր
հրաւէ
ցնեն
լոբձնաչՈլբթն
նկա
է
՚ազր ո
ւթ
ի
ւ
^՚ն ե ր ոփ
• • •
Անցեալ
չաբթու
, Պ ս՛
է՛
ս կո
ւ^
ի
մ ր
՛Ա
յո , այո,
ԹեՀբանցի
ՊարսկուՀի
մր,
Հա–
էիուբտի
մէչ յայտարարեց
թէ Եւայի
աղ–
չփ^^եր բ փե րար կուէն
գատ
ուրիչ
« ծան
-
րութիւննեբ»
կրելու պէտք
չունէն
, փա
-
գոց
ելլելու
Համաբ
: Այս մեծ
լուրն
ալ
փառաւոր
տեղ
մ ր գրաւեց
գեղին
մ ամ
ու
լէն
մէչ։
Եւ օբիորգին
մերկ
սրունք
ալ
փեբարկուին
տակէն
, թեբթերուն
փբայ
եր1լնցալ
. , .
՛Րանի մր օր առաչ,
քբիստոնեայ
Եկե
-
գեցի
մր կոբսնցուց
իբ
«փեՀափառութիւ–
նրֆ : Հանգուցեա
լբ
աչխարՀի
առաչին
սլետական
Եկեգեց
իին
կաթողիկոսն
է ր եւ
ծանօթ
էր իրրեւ
գերագոյն
հոփիւր
մոգո–
՚Լո՚֊Ր
՚էի
մբ,
որ
քառասուն
կտոր
եղաւ
,
երկու Աչփսա րՀամ արաներու
լնթացքին
,
ոբ արիւն թափեց
, իբ մեծ՜
բաբեկտմներու
կողքին
, յանուն
Աւլա տ ո ւթեան
եւ
յանուն
Աղ
՛է
եր՛ւլ
ինքնո բոչմ ան
ի բ ա
ւո
ւն
քին
;
Թերթերր
^անթ
տուլոփ
տուին
" ՚ ^ " 1
Տիսբու^ին
էՐՐ"
)
^Ի
^՚է ) տասր տողոփ
։1
Ե րկու
մ եծ օրաթերթեր
Հազիւ
թէ
բա—յ
բեՀաճե ցան
«իմ
իչի՛ ա
յէ
՚՚ց՝^
բան մր
Հ ր–
բաւոաբակեէ^
կորսուած
անկիւն
մբ։ Մէ -:
կուն
ա չխ
ա տ ա կի ց ր բանեբ
մ ր
ծամծմ
եց
կա թ
ո զի
1էո ս ին մահ ուան
առթիւ
եւ
բսաւ
թէ^ Կ՚՚՚րմիբ
եւ ոչ
էլարմիր
Հայեբբ
էբար
պիաի
իյնան՝
յ ո ՚ ^ ՚ ՚ Ր Գ Ր րնտրելու
համար։
Հանդուցեալին
նկալւն անգամ
ԷՈ
յս չտե
սաւ։
ՈՀ
մէկուն
մտքէն
անցաւ
աաս
ր ,
քսան
տողնոց
խմ բաղ բաէլան
մ ր նուի բե
լ
եթէ
ոչ ի պատիւ
քբիստոնեայ
եկեղեցիի
մր պետին
, առնուաւ^
, ի յաբգանս
սգա
-
լոր
" ՛ յ է
Գ՚՚՚^՚՚՚ԿԻՅ
մոգոփուբդի
մբւ
իսկապէս
ցաւալի
ե յ ՚ ե լ ո յ թ մր,
որուն
մէչ,
աւելորգ
է րսել,
յանցանքի
մեծ
րամին
մ լ ն ալ ունինք
մենք :
Անճարակ
ենք
:
ինչո՚^լ
ա յս անտա
ր բե ր ո ւթ իւն ր
մ
եզփ
Հանգէպ
: ինչո
՛՛ւ
կ՝անտեսեն
մեզ ;
Ոէափհետեւ
« Հետաքբքէւական
նիւթ
»
չենք I ԸնգՀանբասլէս
, "էԳ"՛
Ի Կ
ագգեբր
« Հետաքրքրական
նիւթ»
կբ գառնան
այն
օբր , երբ մեծ
աղւլ. մր զիրենք
չարգեէու
սկսի։
Մի մոռնաք
1915^^՛
մեզմէ
աւելի
«Հետաքրքրական
նիւթ»
էկար
:
Առաչին
անգամր չէ որ կա բեւո բ ո
ւթ
ի ւն
չեն
տար
մեղի։
իրենց
ա չքին առչեւն
ենք,
Ա՛Ն Ձ Ր Ե Ւ
Այնպէս տժգոյն են տսւ֊նկելւը բարակ,
Տօրվւց ճեւ-ու֊մ են հանդերը տխոպւ,
էյ՜արաւ ծասերը կանգնած ցլլսսմւակ՝
Սպասումի մէջ քարացել են լուս :
Յանկարծ ամպեր են դիցւում երկնք ում,
Սաբից իջնում է ցեփիւոը ցուարթ,
Թօշնած թ֊փերն են իբաբու դրկում ,
Խինդից 1>–երթ–եբը բացոՆմ են մի վարդ -*
Օաղոււք է շանլ>բ լեսների դլի՚ին ,
Ահեղ որոտր սաստկուր֊եամբ թնդում ,
Մարդաբիտներ է պապակած հողին
Թափում երկինքը որպէս ցնծութ՜իւն :
Տամուկ շղարշը նրբին թ-ելերսվ
Երկինք - երկիրր կապուլք է իրար ,
Գարնան անձրեւն է աբծաթ– սափորով
էցնում բարիքր աշիյարհին արար :
է)՝աոաստանները, ծիլերր բարակ ,
Համայն անտաոը, հանդերը յուոթ-ի.
Անձրեւաշիր-ր ծծելով անհագ՛
•»
Մեղմ մրմնջում են կեանքի մեղեդին :
ԹԹԵՆՈՒ
ՏԱԿ
Թր-ենոՆ անդորբ հովանուն նստել՝
Յուշերիս Սամրով ղնում եմ հեռուն,
Գլույսը կրծքիս՛ աղաս է ննջել,
կողքիս երղում է վարարած առուն ;
Իմ դէմ փսռւել են ոբպէս կանաչ ծով
Մեր համայնական դաշտերն անսահման,
Բարդին՝ բռնուած արեւի բոցով՛
Վառւում է հսկայ կերոնի նման :
Հովից օրօրուն ծաղիկները նուբր
Օդում յՆաղալով մաղւռւմ են վրաս ,
9.մրուիտով ղռւքուած արտերն ալեծուփ
Կանչում են որպէս կախարդիչ երաղ :
Ծաղկած ծիրանին թհւեբր պարղած .
կարծես տենչում է ղրկել րալենուն,
իսկ ես մայր հողի րուրմունքով արբած,
Գարնան հետ սրտով ղրոյց եմ անուն :
Հովերն ու առուն ծառաստանն անվերջ
Օրօր են ասում իմ անոյշ մանկան ,
Ու ի բ պերճութ֊եան շքեղուր-եան մէջ
՚1»ախանձում է ինձ այս դարսւնն անգամ։
^^^^^^^^^
,^ ^
ԱԱՐՄԷՆ
բայց
մեղ չեն տեսներ
: Ոչ ալ էէոլզեն
լսել
մեր
ձայնր
:
ին չո՛" լ տեսնեն
, ին չո՛՛ լ լսեն ; Ոչ քա
-
է՚իւգ
ունինք , ոչ թնդանօթ
, ոչ ալ ման -
գոտած
Հրացան
մր, փաղուան
սսլանգին
•^ամաբ :
Անտէր անտիբտկան
"րբ մր մելւ
աղգր,
որուն
երեսր
նա յո՛ւ անգամ
չէլայ ,
նոյն
իսէլ
իր
սուղի
օրերուն
;
^
, Ե Ւ Ր Ո Պ Ա Ց Ի
«ՅԱՌԱՋԷԻ
ԹԵՐԹՕՆԸ
ԿԱՆԱՉԵՆՑ
ՀԱ ՐՍ1^
ՀԻՆԳԵՐՈՐԳ
ԳԼՈՒԽ
Յի՛
^ ^է2յՐ–՛՛ աաքցաւ
, բսաւ
Պազաօն
ւ
Զմեռ
մբ էլբ Հալի հոգիիս
մէչ, չչն -
չեց
Աեփօն :
Ու՛սեմ
քեզ, Արեւ,
իսնձսբի
պէ"
կարմիր
ես, էլանչեց
Լեւոնբ
•
Աէէել , ղաղպին
ՈԼ
քտզցբութիւն
թա-
փէ մեր
լեղի , մելւ ցուրտ
օրերուն
փբայ,
՚եուաց
Ջօլօն
:
Աբ
տաչէսր
ա՛էբ բացաւ
, ափին
մէչ
ա ֊
բեւ
լեցուց
, չբթունքին
տարաւ՝
խմեց
:
իսէլ ես՝ պաչտեցի
արեւր ;
Ծոփեզեբք։
Աւա՚լնեբու
փբայ։
Մեղի
հեա
հոն փախաղբւսծ
ենք մեր փիչար , մեբ
ճուացոզ
աո
օր եան ,
մ եբ
ղե րութե
ան
սառնամանիքլւ
, մ եր
մ արմիններուն
րնէէե–
բացող
ոզբերգութիւնր
եւ դեռ
մեբ ճա
-
կաաագիրբ
: Աչխա
րհ ի
Հզօբնեբ
, նայե
-
ցէք
մեղի , դուք
ոբ չինեցիք
մեբ խաչն
ու
Գ՚՚ղ՚ւոթան
, տեսէք
, ՜^սզիոփ ու
մարմ —
նոփ , նէլարադրոփ
ու էլենցագոփ
որչափ
իրարու
նման
ենք–
. • , մենք
մենք
ենք,
իրարու
Հեա եւ իրտրու
մէչ, քէնոտ
ու
թ ե բաՀ աւատ , գե գե ց իէէ չէ՛^ ք ՛լանեբ
մ եզ ,
բայց՝
մի մօտենաք
մեւլի ու մի
՚ւսւէւցնէք
մ եր փիճա էլբ , օտւո բ ին
Համ ա կր ա լի ց Հե -
աաքրքբութիւնր
էլր ւէիէւաւորէ
մեզ , դբ–
թութեան
իսօսքեէէր՝
էկ, կատզեց
նեն , օՀ ,
ինչ լաւ ենք, երբ օտարին
աչքր չի
ղիտեբ
մեզ
... :
Թիթեռնիկ
մր, թիթեռնիկ
մր,
անցաւ
ծուէափՀն
, թռաւ
տւաղնեբու
Հ / " "
յ Կ ^ ՚
մեէէ բոէո էււոիքբ պտտե ղաւ , մտաւ
մեր
չբչսւնաէլին
մէչ , անոր
թեւերր
զսլան
մեր
ցաւի
պատերուն
, սբսփաց
թիթեռնիէլբ
,
գա էալ՛ ուե ցաւ , չուր ծծոգ
սսլունզ
ին
պէս
ծանրացաւ. , ա յլեւս
չկրցաւ
թռի
լ ,
" ՞ Հ
զարէէսււ
թիթեււնիէէթէւ
, "՞փ
խոբտաէլեց
անոր թեւերուքւ
թոիչքբ
• • - ;
Մ եր տառապանքր
զարէլալ
ղսւ յն ,
րսաւ
Լեւոն
:
-
Թիթեռնիկր
Հա յացաւ
,
ոբոփՀետեւ
աառաւ
ւպռցալ
, նոր նաՀաատ/լ
մր
աւելցաւ
Հին նաՀատաէլներու
թիւին
փրայ ,
յարեց
Պա՛լա օն :
^ՂԲ՚՚՚էԻՑ
քանդակ
մր, ոփ պաամա
-
՛լիր
Հ՚ոյոց
, երբ մեր նոր օրերու
պաա
-
մութիւնր
գրես՝
անոր մէկ
էչին
փրայ
ա–
ւելցոլր
այս աոգերր
«Աելւ նաՀաաակու
–\
թեան
ցաւր
ա յնքան
զա բ Հ ո ւր ե լի
ե՛լաւ
որ անոր մօտեցող
թիթեոնիէլն
անգամ
անէէէ զարնուեցաւ»
, րացագ՚սնչեց
Աբտա–
չէսր
:
Ասւբիո , Արաաչէս
, աՀա
դեւլեցի1լ
խօսք մբ : Ես՝
րսածի՚դ
փրա
յ 1լ ոււլեմ
ա -
ւե լցնե լ
Հ ե տե
ւե ա լր
.
« Թիթեռնիէլի
նա–
Հատաէլութիւնր
, թ՚՚՚լ
ւլբուի
մեծ
՚էիրերոփ
եւ կարմիր
մելանոփ,
ոբ
մեզի
յաչորգոգ
սե րունգր
կաբղ ա յ եւ ատէ
մ ա բ գէլ ո ւթ ի
ւ–
՚^ււ՛
Բւէ."՚յ չ ՚ " Ր
՞*–
Վ՚^յբԻ–,
Հարուածէ
թչ
նամ ին
անխնայ
ու առանց
խգճի :
Թ՛՛ղ
փառեն
Հայուն
աւանդական
այլասիրու
-
թիւնր
, չատ
բարի
ու տռաքինի
եղանք
,
ասոր Համար
ալ չա է՛՛լուե ցան,ք , նոբ
Հայր
թող
մեղի
չնմանի,
իսօսեցաւ
Ջօէօն
յ
Թոգ
չկոաորուին
, ա յլ՝
կոտոբեն
, ^
ծոփերոփ
արիւն
թափւեն
, անոնց
մարգաս–
սէանութեան
մեղքր՝
փիղս թ՛՛գ
ՐԱ՛"յ
^ ^ԿՆ
մտաւ Աեփօն
:
Պագտօն
հայհոյանք
մր էէոխեց։
Ասիկա
եղաւ
իբ էլարծիքն
ու խօսքր :
Օր
մ էչ
բաբի
է իք ,
֊, աւատալո
ր ու
աչ–
խատասէբ
, աղօթսւլ
՛ււ միամիտ
, ատե
-
էութիւն
ու քէն չունէ
իք , հրեչաաէլներ
է՛
իք,
՜է
՚սրազաա
ւլաւաէլնեբն
էիք
՝էա
յրենի—
վւի ւէր "՛լ՛ անիրաւութիւն
չէլալ՛ , ւււբ ա—
ո աքին
ութ
իւնն
ու
մ ա րգաս
ի ր
սւթ
իւնր
փա րգե լ՛ու պէս
էլբ ծ աղկէին
, մեր ցեղա
-
յին
սլա բէլե չտութիւն
բ մեղ ւղատղսւղ
Ա —
րաբատէն
մ ինչեւ
Մ իչերէլրաէլան
,
Աեւ
Ծ՚՚փէն
մինչեւ
տ րաբա էլան
անապատներբ
աննկա րազ.րե էի
մ ա բտ ի լա ս ութեան
մր ճոխ
պատմ ութեամբ , որ զեռ չէ փեբչացած
^
եր ծորի չարունակ
: Նէէքյեցէք
էլսյնղգոյն
ու պաաո տած
Հաղ ուսանե լաւն ,
որոնց
փրա
յէն
էլր բարձրանայ
ղ ո լր Հայ-քրիս
-
տոնէխ անաղարտ
միամտութեան
:
(Շաբ.)
ԱՕԱ-ՎԱՆԻ
Fonds A.R.A.M
