« Յ Ա Ռ Ա Ջ »
Հոգեկան
ձիրքԼրչւ,
իր ցեգային
Հանճա
-
րր»
֊.
Աինչևւ
Հէմա
մենք մարաէրոս,
նաՀա
-
աակ
ժոգովյււրգ
մ քն
էէնք
մ էա
յն •
~էէմ
ա
ա–,աւասէկ
գարձանք
նաեւ. «Հեգեղայէն
»
Հանճարով
ագւչ մր։
ւ՛ր
« զ ր " յ ց 1ծէ րնթ"՚ւյքէն
,
ֆրանսաց^ւ–Լ–
րէաասարգ
բանասաեգհ՜ր
Լէւ֊ք
Անտրէ
Ա՛արսէլ,
Հաղէւ.
35
աարեկան
, կր խսս
-
տովանէ ֊
«Կր
՛լ ան
ուէ է անարդ արօրէն
չքու֊ած՝
,
Փ ՚ ՚ ք ր ՝
րայց
ղմայլԼչյ,
ժողովոլրղէ
մր
գէմաց
. կր գանուէէ
երաժշտութեան
մր
եւ րանա սւոեղքէութե
ան մր ղէմաղ,
որոնք
էրԼնդ
էնքնատէւղ
ղրոշմով
եւ
ան1լորնշԼլէ
գեղեւյ կութեամ
ր կր Հաւասարէ
էն էէ
գոյններոլն»
(«Զրոյց՝»՛,
է^
183)։
ւաւա —
Ապա
, մԼ
ր սւուռւււպա
պաՍքր
մեղէ
ւն -
գէ պ
ղ ործուահ–
անա
ր ղա
ր ո ւթ
է
լն
ը
ուժ
-
ղնօրէն
ներզգտլէ
, խորօրէն
ներապրԼէէ
Լաք,
այս Հա քացահ
Յքրանսաղէն,
մեղէ
Համ
տր
րմ բոնԼչէ
գաոնութեամբ
մբ , կ՝բ–՜
ոէ ղարձԼաչ
•
« Որքան
բան
էսեմ , ա յնքան
աւելէ
կբ
ղա յրանամ
ա յն
մէւս
աՀաւոր
ոճէրէն
Համար,
գոր
մԼնք՝
էյ ւրոսլաց
է^ւե րս Վ՛՛բ —
ծ՜ած՜ Լնք , այսպէսէ
ժողովուրդ,
մբ,
այս—
պէսէ
ստեղծաղործ
, մեծ ,
ԼղԼրականօրէն
մԼծ
ժուլովուրղ
մր էքե՜էո՚է,
անդէաանւո
—
Լով
էսնոր վաստակր
: Ա՝արգկոլթեան
Հա—
մաբ
ոճէր
ւէբ^ է այս,
~ւամա՜՚աւասար
ձե–
ղէ
դէմ
գործուած
այն
մէւս
ա֊ւաւոբ
ո —
ճէլւէն
: Ալ չխօսէնք
այս
մասէն
, կր բա
-
լէ
. -
•
էւոբունկ
, անբուժեչէ
ցաւր
,
ՂքՐ
գուք
ունէք
, էմս ալ է : Հաւատացէք
, ես
ունէմ
բան
մ լ ն
ալ աւելէ,
ամօթր,
ամօ
-
թ
ր
, կր Հասկնա՞
ք
:
Վերջացնենք
Հոս
ալ...»
(անգ,
է^
200)։
քքէլէոննեբ
ծաէւսեցէնք
բսելու
կամ
ր -
սել
տալու
Հսւմար
, թէ «կր
րգուէնք»
:
Հէմա
, առանղ
՛էայնէսկ
բնէսն
մբ ծաթ —
սելու,
էլուգանք
աՀալասէկ
բսելու,
Ժան–
Պալաո՚եերոլ
հ լ
1Լնտրէ
Ա՝ ա բսէ ^ ե բու
բերնով
, թէ <ձկ՝ապրէնք»
:
Աւղբած
ենք ու կա՚սլրէնք
մեր մշտկոյ
-
թով
:
Պէաէ
ապրէնք
ղարձեալ
մեր
մշակոյ
—
ԱսլրԼ
լսւ
ա յս էւարէսէւէն՝
Հա լկ •
մ շա
-
կոյթէն
նուէրուած
է Անտրէ
ք)՚ոիրսէլէ
՚Լ^Րէէ^՛
Գ*՚Ր^Ր–>
էրեղ
Հտտոր
մր,
«Գլւի -
գոր Նւււրեկացի հէ ՀայկակաԹ բանաս -
ւոեղծւււրիւնը»
էւորաղբով
:
« Բաէէ
տէւ Աէւտ»է
Հբաաա բակէ
շբ
Պ՛
(ք՛ոն Պալսւո ,
որուն
Հոյակասլ
ու -
ղերձբ
, խօս ուած
Մարսէ լլէ մէ^,
«վ*ա^ոք
Հ ա յկական
մշակս
լթէն»
էւորաղրէն
աակ
,
Հ րաւո
111
րա կուԼ
ւրսւ մեր թԼբթէն
մէ^,
եւ
էր
ւլլէւաւոր
աշէւաաակէղր՝
Պ–
Լէ՛՜ք
Անտրէ
Մարսէլ
ծլ՚աղբած
էէն
փաոաւոր
Հ ատ
՛ւր
մբ
նուէր
Լ լ
Հտ
յկ
.
մ շակո
յթխն
,
էնչսլէս
բրած
էէն Յունասաանէ,
սնգլ.
եւ
ղ Լ րմ
ան
գրական
ութ
Լ անղ
Համտբ
՛Ծ րաղէբր
,սակայն,
չյս,շողեւյաւ
մեբ
էսկ
անՀողութԼտն
, անշուշտ
նաեւ
մեր
ժլատութեան
պա
աճառով
Այս
ձտխողանքր,
ցաւալխ
եւ աւա
-
ՄԻՏՔ Եհ ԱՐՈհԵՍՏ
ԱՐՈԻԵԱՏԸ
ՊԷ՚՚Տ-ք
է
ԶԼ՚ՆԲ
ՄԸ
ԳԱՌՆԱՅ
Անցեալ
կէբակէ
տուած
էէնք կարգ
մ
բ
գրագէտներու
եւ բանաստեւլծներու
, էնչ–~
սլէս
Լ լ բանէմ աց
բնթԼ
րղ ողնե բու
պա
-
սւաս խ՚աննե
բ բ ա յս
Հարցէն
Բանէ մր սլաաասխաններ
եւս •
Մէշէն
ճամ բու
կողմնակէ
ցնե բէն՝
բա
-
նաստեղծ
Ալէն
ժուֆրուայէ
Համաձա
յն
գոյոլթէւն
չունէ
անղունգ
մր
անՀբաժեշ–
տին
եւ պերճանքէն
մէշեւ , մարգու
ծա
-
նօթ
եւ անծանօթ
պէտքեբուն
մէշԼւ
, ո -
բովՀետել
չէ ՛հասկցուած
տակաւին
մար—
Գբ
իր ամբող^ութեամբ
\
Բանտստեղծու–
ան
սն
ո
ւն
ի
ր ական
ո ւթե
ան
լա
յ
թիւնբ
նարերո՚լ^ւ
է ; Զեմ կարծեր
թէ
կրնայ
բլ
լալ
ղեղեցիկ
բանտսաեղծութիւն
մբ
որ
օղ տակար
էըլլա յ ; Ամբ՛՛՛էշ
բանաս
տեղծ
ու
թիւնբ
, իրասլաչտ
կամ
բնաղանցական
, կբ
Համ
ապտ
տաս խանէ
մ արգոլ
տմ էնէն
խ"Ր
ցանկութեանց
: Ան կ ր
Համ
ւսգրէ
ինչ
որ
մեբ
մէշ գժուա
բաւ
կբ Հասկցուի
: ք՚նչ
որ
կր
խե ղգէ առօբեա
յ կԼ անքէն
աննե բդ ա շ–
նակ
աղմ
ուկր
: Աբդ. , ամ\ն
մ արգ
պէ՚"Ք
ունէ
էբ
ամթողշոլթեան
մէշ
ճանչցուելու
եւ
մէայն
բանւսստեքէծն
է ոբ կրնայ
ճտնչ—
ցնԼ
լ : Բանաստեղծ
ր պէտք
է
Հասկնա
յ
է բ տկտն
աշխաբՀէն
«ձւլ տումր»
եւ
ճոխա–
ցբնէ
էր պատկԼրնԼրով
եւ
մերկտցնէ
՚ԷԷԲՔ^՛
ՐԸ
-
Բ անա
ս տ ե ղծ բ տ յն
մ աբղն
է ոբ
ձայն
՛քբ կուտա
լ աշէւարՀԷ
«ձղտումէն»
ուր
ինք կ՚ապրի
: կետնքր
շատ
բան
պիտի
կոբս7ււլ7ւէ՜ր
իր ճաշակէն
, եթէ
րանաո՚ոԼղ–
ծին
ամէն
աղատութիւն
չտրուէր
ղաբ —
ձնելու
սիրուած
կինբ
կամ
պարղ
տնց
որ–
ղբ
ամէնէն
օ՚է՚ոակաբ
եւ. աղտտութԼսն
ա—
մէնէն
սլԼ՜րճաչուք
ոլատկեբր
:
Անկախ
արուեստի
մբ
կողմնակիղնե
—
րէն՝
Մ. Ֆ. ժ– Թո՚մՓլ
կ՝րսէ թէ
Պ՚լտ
-
տոնէն
ի վեր
,
բանաստեղծբ
Հանբապե
—
աութեան
ղէմ ոտնձղոլթիլն
լնուլ
մր չէ \
Պետութեան
մը ծոցին
մէշ
աղատոլթիւնբ
տեւական
գաւագբութիւն
մբն է
Հ
Կբ մե -
ղաղբեն
բանասաեղծնեբբ
թէ չփում
չու
նին
ժողովոլրգին
Հետ :
ԸնղՀ ա կառա
կն
անոնք ՀետղՀետէ
աւելի
մաբգկային
կը
գառնան
:
Հեղինակ
Անառէ
Նիէէի
Համաձայն
Ար
ուեստէ
աէեղերական
եւ
մ էակ
աղբիւբբ
մ աբղ
անՀատ
ին աղտտ
ստեղծագործտ
-
կան
֊էանճարն
է
:
Ա իա յն ա յ գ պ ի ՚ ՚ ի
թ՛՛՜ի
ԼՔ
՛էբ
կրնայ
թեւե՜ր
տալ անոբ, որ իր ՚ ^ է շ
ուժ
ղ՚լայ
րացատրելու
ղԼղեցկօրէն
ապ —
բելու
^ր՚՚՚շքբ՛–
Աակայն
կրնայ
պատա-էիլ
որ
ստեղծաղոբծող
Հանճարբ
խոտորի
իր
Ասին եւ Ուրիշին
ՀակաղբութԼանց
մէշ ,
իյնւսյ
պաշտամունքին
եւ
աաելութետն
հ ւււղակին
մէշ :
ԲանաստԼղծ
եւ քննադատ
Ժան Տիկօ
կր
մտտծէ
Թ՚ամ վա լէն
ոլէ ս : «Կբ
մ՛ ոռնան
թէ
• սրուԼ՜ստաղէ
տբ պէտք
է ունենա յ բտրո
-
յական
, բնկԼրային
այսինքն
քա՚լաքական
՚ւիբք
՛էր, բայց արուեստի
գոբծբ պէտք
է
պաՀԷ
մինչեւ
վերշբ «կատա՚էի
անկախու
թիւն
մբ»
Հանւլէսլ
աոբուեսուի
սլաՀանշնե—
բուն;
Աճ մր շի ստւսցուիր
միայն
նշանա–
խօոքի
մ բ
կր տ
ւո
բ ա կան
Հնաղտնղ ու -
թեամ
ր
յ
Բանտ ստեւլծ
Ժան Բէսւո
ք՚պէռ
Կ՝
Ր՛՛է
թէ՝
Արուեստր
մաածման
մր արտա
յ ա յ
-
էո ութի
ւնն
է , որու
Համար
Գեգեց իկէԼ
վախճան
մրն է ինք իր մէշւԱւ
ղժուար
է
մտած
ել թէ կարելի
է զայն
ղոբծածել
իբրեւ
ղէնք, կտրծես
թէ յարձուկման
կամ
պա շտպոնում ի ՛էիշ՚՚՚յ
մ ր բլէ՛" ր
ւ
երայ՜չ–
տութիւնր
եւ
էլե բպտրուեստբ
իրենց
յատուկ
՚քիշ՚՚ցնԼրբ
ունին,
ձայնէւրով
է որ
երաժշտութիւն
էլլ^ւեն
եւ զիծէ.բով,
՛լոյ–
ներով , քարով
է որ 1լր նկաբեն
եւ
կբ
քտնդաէլեն
, եւ ոշ թէ քաղաքաէլան
եւ
բտրոյաէլան
ղ աղավւարնեբով
: Գործ
մբ
զԼ՚լԼցիկ
է ինք իր մէշ, եւ ոչ թէ
երաժշ–
տաէլան
ձա յնափ
ո խ ութ
ի ւն
ր
էլրօէւտէլան
՛լե
լի
է ՚
մասամ
բ կբ գաբմտնուի
աՀաւա–
"իէլ
Հ ր ատա
րա
էլո ւթեամբր
«Գրիգոր
Նա -
րեէլացին
եւ ՜^այկ. րաՆաստԼւլծո
ւ.թ
իւն
ր »
Հատորին
, որ Հբապաբսէէլի
վբայ
է ա(ւ -
գէն
եւ կր վաճառուի
: Կր յուսանք
, շո։.–
աով
կբ ստանանք
ւքենք ալ այս ւէործէն
,
որուն
սսլասուլներ
, Հաւանաբաբ
անՀամ
-
բեր
սպասու^ւէէր
էլան մեր զւսւլութին
՚էէ^շ
ալ
:
ւ՛՛ո լ՛յ մեբ
"իբեէի
բաբեէլամնԼրբ,
ժ՚՚սն
Պ՚սլս՚ոներն
ու Անտրէ
Մտրսէլներբ,
մէ։
—
՛էէ
"՛՜Ր է է. Գ""՛ մլն ալ էլուաան , եւ
այս
գասբ
ամէնէն
մեծբ,
ամէնէն
սբտառու^ր
,
տմ է նէ ն յոլղի
չն է ա պաՀ ովա բաբ
:
Նիսի
մ էշ բնա
1լ ող ֆրանստ
Հ՚սյ
երիաու–
ստբգ բանաստեւլծ
մբ. Արմէն
Գարբէւ՚1ւ
—
եան,
որ Հայերէն
չի ղիտեր
սաէլայն
է։ւ
"Բ « Բաիէ տիւ Աիւտ»ի
մէք
ստորաւլբասծ
է «շատ
աղուոր
ոտանտւորնեբ»
, կը ՚էրէ
.
Անտրէ
Մարսէլի
անձնաէլտն
նամտէլի
մր
մէշ
^
֊
-
€ Երբ կարդացի
ձեր
յօղ ոււսծն
ու
թարղմ ան ութ
իւննե
բր
ԼՆարե/լէն
) , խբղճ–
մտանքս
սկսաւ
՛լիս տանշել
,թէ
ի՚՚նչպէս
ես. Հայ անուն
կր՛՛՛է 1։րիտասարւլ.,
մինչեւ
ա յսօր
անղ իաա ց ած
էւմ ա յ՛է
Հ ր աչա
լի
գե–
զեցկոլթիլննեբր
: Աոաշին
անգամ
բլլա
-
լով
ինք՚լէնքս
Հպաբա
՚է՚էացի
^այ
անուն
մբ
խրելուս
եւ. • • առաշին
անզամ
նաեւ
մ եծ
ամ օթ
մբ անէլէ ա յսքան
Հեռանա
-
լուս» :
ԱՀա
թէ ինչպէս
ժան Պալառ
եւ
Լի՚֊Ք
Անտրէ
Մ արսէլ
յաշողեցան
Հայացնել
՚ • •
Հայր
:
Մ ի շ ՚ ՚ ց բ էէւ ձեւբ
ւլտնենք
Անո՛րէ
Մ՛՛՛ր —
"ԷԼբ
՚ւրկելու
Ամեբիկա
եւ
ինչու
չէ , բե–
բելու
նաեւ այստեղ
Միշին
Աբեւէւլք,
ուր
Հայանտլու
պէտք
ունեցող
ուրիչ
Հա
յե
բ
՚սլ
էլուն թէ
^է
^եւս
. • .
(Խմբագբական ՅՈԻՍԱՐԵՐի)
կամ քազաքա1լան
իտէալի
մբ ;
Նիւթի
լնտ
բութ իւնբ չէ կարեւորբ
ա յլ
արւլիւ1ւ
^ւ
է : Ուրեմն
, արուեստը
՛էէնք մր չէ (եւ սա–՛
կայն
այնքան
՚^տճելէ
պիտի
բլլար
պայ —
քաբիլ
ղլուխ
գո
րծ ոցնե բով
) : Բ անա
ս աեւլ––
ծութէասն
մասին , ֊>արցր տարրեր
է :
Ա^
թէ
տբուեսա
է եւ թէ
ղրտէլանոլթիւն
:
Արդ
I
՛լբադէտներբ
, ա յ ՚ ՚ օ բ , ՀետղՀետէ
կբ
ձղտին
ղոբծածեէ
զաւլափաբնեբը
իբրեւ
ղէնք։
Գրելը
՝էաշիւ
տալն է նեբքին
վիճա
կի
մր Հանգէսլ
տիեզերքին
, գիբք
բոնել
է \ Բառէւբն
ալ գէնքեր
են եւ լԼւէուն աե —
ւականօբէն
ա
՚լրիւբ
է թիւրիմացութեան
:
Բանաստեղծին
ղրածնեբր
սլէտք է
ապ —
բոաւծ
բլէան
Լ ւ
ոչ թէ ցանկութիւնբ
ցան–
էլութիւն
մնայ։
Բանաստեղծին
տբամտ
—
դբէ^լի
նիւթ
ը ապերտխտ
է ; Բառերբ
յա -
ճաիւ
՚–՝իշգ
շէ՛ն մեէլներ : Ն՚է՚ո՚նտպէս
իբ
ստեւլծ ած
պաակեբնե՜բբ
՝
ճշմարտութեան
մօտաւոր
բաներ
են : Բանաստեղծին
Հա —
մաբ
՚էրեէր
քի
Լ մբ ստեէ է ; Եթէ
ան/լեէքծ
է ինքն իբ Հետ , պիտի տշխտտի
կարելի
եղածին
չ՚ոփ
քի է սաել , խնամ ով
֊.սէլե
լով
էէոբծ ածած
բառեբուն
իմ աս
տին
, տ
լնպէս
որ անոնք անվախաբինելի
բլլան ; Այս
տե
ւա կան
սլա քքտբը
որ ղէպի
յաղթութի
ւէւ
կր ատնի
իրաէլան
արուեստն
է բան
ասա։ւ
-
տեւլծինբ։
Բառեբուն
ետին
կան գաղա —
փարբ
, բտրոյաղիտութիէնբ
,
բեազանցու–
թիէն
ը որոնք
1լ՝ ա բղա
բաւքն1,ն բանա ստե
՛լ–
ծին
բարոյաէլան
գիրքբ։
Ջեմ էլաբծ1ղւ
թէ
նե՜ր1լայիէւ
բանէոստեղծ
բ էլրնտ
յ ան աար
-
բեր
մնալ
մ արդոց
ճտ կատա դրին
Հան -
դէպ
: Անոնք կապուած
են իբաբու
Հետ
:
Եր
էլոչումն
է մէշտեղ
Հանել
տեւաէլւսնը
եւ
տիէ.էլԼ՜բականր
էլեանքին
մէշ : Ա
ինչեւ
իսէլ
՛ս յն ատեն
երբ մտածէ
թէ մեկուսա
-
ցած
մբն է էլանէլ ուածին
մէշ ,
դարձեալ
մե
ր կտւաքւսէլանոլթեան
ներկա յացու
-
ցիչն
է ան,
երբեմն
իաէալխն
նե՜բէլա յա
-
ցնողր թէ ինչ էլրնտնք րԱալ :
Բէսնտսաե։լ–
ծր
իբաւու1ւք
ունի՛" դնել
իր Աբուեստբ
ի
սսլաո քաւլաքակտնութեսն
: Արղա"ր
է որ
•նոր։
Այո,
եթէ
այս քա
-
սլարւոէուլ
ՂԲ
են
ղւււքակէոնութիւն
ը կը
Հ իմն ուի
Հոգե
էլան
իբաէլանու
թեէսն
մը
ւէ րա
լ , որով
էլրնտյ
րէորձրանաէ
ցէէւթ։րէն
՛Լեր
եւ
ոլէսշէոսլանել
բոլոբ
մարղոց
գատբ
: Այս իմաստով
է ւ։ր
բւոնաստԼղծութիւնր
էլլնէս
լ ՚ լ է ն ք էէբ
ւլէւա–
նալ
ամ էնէն
Հաշտարաբր
,
էսմ էնէն
՛է՜ա -
քուրբ
եւ
աբժանալ
՛ԲԲ
ՀԱՅՈԸ
Աբ՚սմ
՛լամ ւլամած
ատեն
ու—
շադրութիւն
բրէ որ մատիղ. շղտրնես
:
ԱՐԱՄ.— ԱնՀող
եղիր,
Հո՚յրիկ,
ղ՚՚՚մր
բռնողր
Արւսյւսին
է • • . :
X
Ա
.
ինչեր աեոաք
նայի-՚ք
Հնւլ֊կաս
-
տանի
կոյս
՚էնաէսոնԼբուն
մէշ։
Կր։լա՚՚ք
քանի մր էլա։լան
որսալ
ԵՐԿՐԱԻէՕՅԶԸ—
Ան՚է՚ոմ
մբ քիչ
մնաց
որ
էոոիէ-ծ
մր ոբսէոյի.
բէոյց
յիշեէՈէէ
ոբ
էլետնքի
աւէլա՜է ովաւլբու
թեւսն
տոմսաէլւ»\
քովս չէ , ՀրաժաբԼցայ
..
|
«ՅԱՌԱՋ»Ի
ԹԵՐԹՕՆԸ
( 2 )
ԱՌԱՋԻՆ
ԳԼՈԻհէ
ԿԱՆԱՋԵՆՑ
ՊԱՐՏԷԶԻՆ
ՄԷՋ
Տիգբանի
Հետ
պարելոլն
եւ անոր
ձեււ–
քբ
րոնելուն
Համաբ՝
Պայծառբ
ուրախա
-
ցաւ։
Երեւակայութեամր
դարձուց
կեան—
՛քէն անիւբ , նշանուեցաւ
Տիգրանի
Հետ
,
անոբ
Հետ պտոյտի
ելաւ , կատակեց
ու.
խնդաց , յեաո
յ՝ ամ ուսնացաւ
. . . Պա յծա—
ռը
գոՀ էբ, ՛գրկեց
իր շիգերբ,
շարսւնա–
կեց պարել,
թռաւ
թիթեռնիէլի
պէ"
՚
Տի՚էրանի
եւ իր ձեռքին
մէշ
տարածուած
թաշկինակին
աակէն
պտոյտներ
ըրաւ
քա
նի մը անգամ , ծամեբովյԼ
դէմքը
ւլոցեց
ու
ղաղաաւլոզէ
խնդաց , նոյնէսկ
՚ " չ ք
ը–
բաւ։
Պայծառբ
դէնովցած
էբ
"է է՛էն ,
մոռցեր
էր ժողովուրղն
ու էբ պարէ լ ն -
կերներբ ,կարծե"
թէ՝ Կանաչենց պարտէ—
ղէն
մէշ մէայն
էնքն
ու Տէ՚էրանբ
կային :
Կարմ՚բուկենց
Աուսունր
Պայծառի
վար^^
մունքին
Համաբ
էլաբծր ,
արՀամաբՀաէլան
խնդուք
մբ աբձաէլեց
: Օխիկենց
ԱէԻ՚՚Բ
ակնաբէլներ
բրաւ : Թուխենց
Մարիամր
-
–դէմքր
հ՜ռմոկեց
: Պ՚"յծառր
գ ուրս
ելած՜
էր
էբ
շլ՚շ՚ս՚ղատի
մտայնութե^՚էն
,
օր —
ցերեէլով
Տիդբանին
աչք բրած
էր, իր մի–
սին
ու նայուածքին
էլաբթովր
ուզած
էր
որսալ
ղա
յն :
*
ԻրիԿ՚՚՚-՚՚՚ն
շուքեբուն
ՀԼտ՝
ղիւղ՚սցիներ
չարժեցան
, ուղղուեցան
գէպէ
՚էԻ
՚՜ՂԲ
՝
ճտմբան
ճբճռաց
ու տքաց
ոաքեբու
ծան —
բութեան
տակ։
Հեռոլէն
էլբ լսուէր
ղ ո լ
-
ռին
մէշ
ինէլող
շուրին
մբմոլնշր.
ե լ
ա
-
ռաշվ։ն
անղամ
Բէէաէով
, բնութէէ՜ան
տղատ
ծոցին
մէշ,
իշնուլ
մութին
Հետ,
Հոսող
Ժողովուրդը
ծծեց
իր Հալէն վէ՛ր
բարձրէս–
ցող
բոյբը
, ՂԳ՚՚՚ց
ցեդին
ասնաէլան
կան
-
չբ
Համրարձման
տօնին
եւ անոբ
աւան
-
գութեան
Հոսոլմին
մէշէն
:
Խաղաղած
էր
կանաչենց
պաբտէղբ։
Աստզեբբ
էլբ բտցխւիէին
;
Մ " ՚ Ր Ղ ր ի ՚ ՚ ՚ Բ
է
Մարիամն
ու Գէլոնց
Շ՚" չանը
, թել
թեւի
կբ քալէին,
կը խօսէին
նոյն
օրուան գէպ—
քերու
մասին,
էլբ խօսէին
Հազիւ
է^ելի
ձա յնով
.
^–
Մաբգրիտ
, ամէն
ինչ լաւ
անցաւ
,
էլերանք,
խմեցի1էք
ու պարեցէնք
,
բայց
Պ
՚ ՚ ՚ յ ծ ա Ո ը
չաւէը
ւււնցոլց :
Այգ է^է պաբեէ էբ , Պայծառբ
գէչ
էլնէլան
մբ պէս
էլ։ ՚ ք ի " ե լ ՚ բ խա՚լցուց
,
աչք
ու
յ օ ն ք բրաւ
, քիչ մնացէՅր
էր որ
կանտ–
էենց Տիգրանը
ողշ - ողշ
ԿԼԷԷ
ր , անամօթ
:
Պա յծ1սո ր խենթեցած
էբ , վ Լ ր– վեբ էլբ
ցտտ1լէբ
, էլբ պարէր
ու կլ՛ պարէր
,
որ՝
Տիղբանի
աչքր
մտնէ
• • - :
Ժողով
ու րդբ էլբ Հոսէր
զէպէ
՚ ք է ւ ղ բ :
Վերշացտծ
էբ ՚Լէճաէլէ
տօնբ : կանա
-
էենց պաբաէզբ
քօ՚էուեցաւ
մ ութով
ու լր–
ուէւթԼամբ։
Խոտէէրու
վբայ՝
ծաւէէ ու ճէ–
չէ ւէ շրւէէնքնեբ
:
Գաղսնէ
Հ
եծ
կ լէոանքնե
ր՝
ծառերու
տակ
, ակօսնեբու
մէշ՝
ոէրոյ
էլա
յծկլո""
յ ^ ՚ ե ր •
Գէշեբ։
Պայծաոէ
տնառակ
ոէբր 1լառչեցտւ
էլէ—
նե
բու
չո
լբ
թ
էն
ու լեղուէն
, ՚լէ՚-՚ԱԼ
մ
տաւ
՚Տւորօրէնակ
զէպքէ
մբ սարսուռովբ
• • • ւ
ԱԱՏՀԵՐՈՒ
ՏԱԿ
Երկէնքը
։լէււէէ։ն
ւէրայ՝
Հաբոանեէլան
տունէ։
մբ աոէքէն
խ ո ր
՛է
բւէաւո
ր ո ւթ է էն
ը
ունէ բ , անոր պէս
ձէւնաթո
յբ
աստղերով
ւլարւլարուած
ւ
Ժամու
գան
ւլա կա տ
ո ւն ր
ծէրա՚հէ
- ծա—
ռէն
պտուղ
քաղելու
Համաբ երկարած
ա՛լ–
շբկ՚՚՚յ
մր Հրապուրիչ
ձեռքին
կը
նմանէր։
Մ
եղմ
իկ
էլԼւիիւռ
մբ
էլ անցնէր աբտե
բու
Հտսաէլ նետտծ
ցորեն
- ծիլէտբու վրա
յէն՝
մ օբ մբ ղուրւլ
ուր ան քին
բտ բ1լովր : Արտե
րու
սրւսբւոցր,
Աուլթանենց
թթենիէ։
տե
րեւնե՜րուն
մ բմ ունշին
խաոնու՚սծ՝
էլ է։ յ -
նար տանիքներու
վրայ
;
Փ՚՚՚էոցներու
մէշ մանուչաէլի
ու
կաէլաչի
բոլբմունք։
Գիւղի
ւլէոռիթափէն
սորսո
-
րած Ոէստւլա
լո
յ " ր
էլ ր նմանէ բ
ժ ամ
ու
մԼծ
կանթեղէն
ւղոունէլէն
ծորող
իւղին,
օբՀ–
նԼալ եւ Հաճե,ի
:
Ամէն
ինչ
ամէն
ինչ
քնացած,
միայն
եբէլոլ
^չոլորնեբ
աբթուն
էէ՛ն այն
՚ւէշերր,
մէէլբ՝
Ասլանենց
անաշխաէո
է^
էր , ոբ մտեբ էբ
ՕՀ՚՚՚ննէսԼնց
։լտբէ։է։
աբ~
աբ,
էէիււլին
ամէնէն
մօտէկ արար,
էբ
ծամոցէն
ձէսյնր ,
յՆըբտխբբտ,
յստաէլօբէն
կբ լսուէր,
էւսէլ մէւսբ՝
Պայծառը։
Կանա
չեն ց ոլարտէղէն
վերադարձաւ
ու–
բտէս , բտ
յց շուտոէէ
է։ բ
ուրախութեան
Հետ
էսաոնուեցան
ծանբ
մտածումներ
%
Պարէ՛ր
էբ կէէւնտչենց
Տի։լրանին
ՀԼտ,
բռ–,
նեբ
էբ անոր
տաք
ձեռքբ
, խօսքե ր
ւէւոէսա–
նակած
էր մտերմութեան
մբ քաղցրով ր ,
նո
յն
իսէլ
•^ս։մ արձաէլեր
է ր
ձեոքր
կոմբ
-
թ ե է
1
՛լ՛ւ ՛ս
ցնե
լով անոբ
թէ
էլբ "իրէ
՛լին–
քբ.
. ՚ Բայց
ինչո՛՛ւ
իբ
լնկե
րոլՀ
էնե բ
ը
իրմէ
խոյս
"՛ուեր
էէ՛ն,
չէէ՛ն
ոււլած
իրեն
բնկէ՚բանալ
տուն
վեբաղարձի
պաՀուն՛
՚ ՚
Ախ , այ,է Մ արզրի՚որ
,
չի
է ՚սչքով
Զար
-
զարենց
աղշիկր,
Թ՚՚ւէսԼնց
Մարիամբ
,
եւ
մէււսնէէրբ
;
Պայծառբ
աղշի1լնէէբու
Հետ սլտտած
էբ
աէէրիւբէ
աւլրիւր
, եօթ
աղ բիւրէ
եօթնա–
էլան
ումէզ
շ՚՚՚֊բ առած
էր
Վ|ւճակ|ւ
ստփո–
բէ՛ն
Համ ար
, անոնց
Հէ,տ՝ եօթ
լեռնե՜բէ
եօթ
՛լոյն
ծաղէէէլներ
ժուլուած
, խաչ
-
էէւունշեբ
, ձէւաւոր
- փոլնշԼբ
,
սէւբոյ
-
վյունշեբ
, վիճակ
- փոլնշԼբ
չինած
էբ,
ւէ է։^\ա^լէ| սաէէւո ր բ
մ էւա սէն
տարեբ
է
ի ն
աէբտէրին
, օբՀնել
տուեր,
եւ
յետոյ՝
Աարւլ իսենց
ա
յ։լ է՛ին
ճոթր
աստղունքի
՛ւ բեր , վերշւսւզէ
ս եր։լ ոէէ ու
կատակով
, ^
ջան դիւլիսքնհր
եբղելով
՝, ւզտտեր
էբ
տունէ
։ոուն
, փոգոզէ
էիոզոց
նուէր
Հա
-
ւէէւքելոլ
Համար
, աէէլա՝ սէւբով
ու
քաւլց–
բութեամբ
, Հաշտութետմբ
եւ
քրոշակ՚սն
զ ոլրւլ ո։ բուն քո վ՝
իշեր
էին
կանէսչենց
ւղարտէզը
Համբարձում
տօնելու
ւՐէւնչեւ
Հոս
:
ԱՕԱ
ՎԱՆԻ
( Նռդ
-)
Fonds A.R.A.M
