«8 ԱՈ-ԱՋ »
Կ Ե Ա Ն Ք Ը
ՀԱՑԱՍՏԱ՚նւ^
Օ՚ԷՋ
ինչպէ՛՛
II
կչ, 1ւաՀի կեանքը
մեր Հայրե -
նէքին
մէշ֊.
Ի՛՛նչ խնդիրներ
կը
յուղոլին
այնւոԼղ։
Կը խառնոցին
Հայ մարգու.
էու
թեան, ու մունաւանգ՝
ինչպէո կը լուծ–
ալին անոնք ;
ճամբո՛՛րդ։
ԱրաասաՀմանէն
որո՛՛ւ
թո յԼատբուաՆ
է աեոնել
մ եր
Հա յրենիքբ
;
Նամա՛^կ : Աւելխ •>ագուագէպ
քո՛ն Ամե -
նայն
Հայոց
կաթոգէկոսին
կոնգակնեբբ։
Հայասաան
ճամբորգելը
ւիե
ր ա պա
Հ ո ւահ՜
է օաաբնեբու
: Ա եգի կբ մնա
յ ա յս
վեր–
շյւն՜ւ./. բուն
Հարցնել՛
«կռո՛՛ւնկ, մեր
աշի-ոբՀէն
խապրիկ
մբ չունի՛^ո» :
՛Լ։ բշերո
բարձրասաիճան
^ոգԼւոբա
-
կան մբ, Անթիլիասի
փանքէն
Հայասաան
պնւ։.ւյ եւ փերագաբՅ։աւ։
ք՛ա յց ^ամբ
ւ^ բ ~
նաց
ձուկի
մբ պէս : Կ^բսԼն թէ
՚Լագարոս
ալ
լուռ
մնաց , արքայութիւն
երթալէ ու
ւիեբադառնալէ
եաք։
ճաբաՀաա
, կը թգթաաԼմ
«
Աովեաա -
կան
Գրականութիւն
եւ Արուե սա»
ամ սա
գի
ՐԲ
1
ճան^ւալոլ.
Համ
ար
՝> /"
յկական
կեանքբ,
էլ րսեմ
, եւ ոչթէ Հայ գրակա —
նութիլնբ
, որոփՀեաեւ
արուեսան
ու. գբ–
բականուքմիւնբ
մ աեր
Լն
պեաութեան
ծառա յութեան
մ էշ
, դարձեր
են պեաու -
թեան
պաչւթօնեայ
;
« Գբողբ պէաք է ծառայէ
,
բսած
է
Աթալին.,
պետութեան
եւ սլաբաիայի
չա—
Հեբուն
, պէաք է օգնէ պետութեան
, ճիչգ
գաոտիա րակե
լո
լ
եբ իտասա բգութիւն
ը եւ
տարածելու
կոմունիգմի
փսեմ
դաւլափաբ–
ներր » :
Փորձենք
սակայն
փիսլակի
Պրիս՛մակէն
անցած
, ծուռ կամ չիաակ ուկտոր
կտոր
եգած
ււլատ1լեբնԼ
րոփ փեբականգնել մեր
գիտելիքնեբբ
, ճիչգ՛
այնպէս ,
ինչպէս
պատկեբախաղի
՚^բ ատեն
իրտր կբ բե -
բենք քլտոբ կտոր եգած
նկաբ
՛ք բ • ՚
Առանց
ղրագելու
ւլուտ
գբականոլթեան
խնգի
րն ե բ ո փ , սլատաՀաբաբ
էլ
լնտբեն^\
ՏԼ • Գարեանի
«•Բննութիւն»
վիոլակբ
, \
(Աոփ՛ Գրակ. եւ Արուեստ»
թ ի լ
3, 4, 5 յ
Երեւան
1953) :
(Ասկէ առաշ խօսած էի ուրխշ .փիպսւկի
մբ
մաււին ,-- «ԳոՀաբ
սրաոփ մարգիկ»
՚,
(Տես «Ցառաշ»,
15
Նոյ.
1953)։
ք՚նչոլէս
ամէն
՚էէպ , Զ– Պ՚տբեան
եւս իր
նիւթը առած է սոփետական
(կոլխուլային
եւ
ճա րտա րա բուե Ատի
)
ա
բտտգրոլթեան
մ աբգէն :
Ե բեւանի
մ էշ ելեկտրական
մեքԼնանեբ
աբտադբոգ
գործարանի
մ բ մէշ է որ կբ
սկսի
տե գական
իմ աստ
ուէ իսկական տբ–
ռամ մր
%
Այս
գոբծտրան ը
որո
Հեր է չին
Լ լ նոբ
տեսակի
«գեներատոբ»նԼբ
: կուսակցու -
թեան
կե գբ
ոն
բ
լնւլ ուներ
Լ ւ փաւե
րացու–
ցեբ է ծրագիրբ : Աոսկուայի
մէշ
նչանա–
լոր ճարտարագէտ
գծագրիչ
մ բ՝ պատ —
բաոտեր է «սլլան»նեբը։
Մեքենան
աւար–
տել՚, փեբշ կատարուած
են փորձԼբբ ու
փեբշապէս
ա ր տ ա գբ
ո ւթ ի ւն բ
Հ րապարակ
է Հանուած
, ստանտլոփ
«գերագանց
գնա—
Հատական»
:
Գործարանի
^յոր բախտէն
սակա
յն
, կբ
Հասնի
Հեռագիր
մբ
կ ույբէ չելստա
յի չի—
եաբարականէն,
թէ՝ երեսունի չափ
ՀՀգե–
ներաաոբ»ներ
չեն րանիբ , որոփ
Լ^ՐքԻց
գուբս
ձգուած
են
յ
կարելի
չէ ՜ բմբոնել
ա յն տագնապը ռբ
կբ ծագի գոբծտրա
նին
մէշ։
ինչ
ընեը :
« Թագցնե՛^լ
. • • Ասեղ չէ ռբ թագցնես »
Հարցբ կբ գրուի
ւք-ողովնե
բու
մ էշ
Գաբմանե"լ
թերութիւնր,
թէ փեբշ
տյսլ
նոբ
տեսակի
«դեն ե ր տ ա ո ր»ն ե բ ո ւ
չին
ու -
թեան :
Գրողին
գիրքբ,
այս Հարցին
մէշ "բոչ
է : Առաշին
անգամ չէ որ
սոփետական
աչխաբՀի
մէշ այսպիսի
խնդիրներ
յայտ–
.
նուած
են ու իրենց
լուծումբ
ղտած
են ։Զ •
Գարեանի կր մնայ այդ լուծում
ը տալ լաւ
չարադբութեամբ
մբ։
Նախ
խնգիրբ
կուաայ
ծանրակշիռ
Հան
գամանք։ կբ ղրաղեցնէ
Երեւանի
կու -
սա կցական
ժողութւերբ
, կառա փա բութ իւ՛
նբ
( մ ինիստրռւթիւն
) , ղ ի տական
Հաստա–
աութիւ1ները
, մինչեւ
անղամ
քաղաքին
Հայ
լնտանեկան
յարկեր
բ ու՜ր կբ տարած–
ուի
փախն ու մտաՀոգութիւնը
:
Ապա
Հեղինակը կբ լուծէ
Հարցբ թեր եւ
ղէմ
բերելոփ սոփետական
միաքեբ
(մաք–
սիմնեբ) ու տեսութիւններ
;
՚ «Ամ
էն մէկ տեխնիքական
նուաճում
Հաղար
յաշող ու ան յաշող
փոբձերէ
կբ
ծնի
։
« Զախողոդը
պէաք է կրէ իր սլատի–
մբ։
Մարդկայնա/թ-իՆնը
տեղ չունի
սովետ
փարղապեառւթեան
մէշ :
իթէ
նոբութեան
արդիւնքը
չե՞ն
բաղմ աթիւ
փորձութեանց
եւ փատնում -
ներու :
« Լ-քել դործբ
ամենագմուտբին
պա
Հուն
, դա կոմունիստի
յատուկ
գործ
էէ.
« Գործարանի
չաՀեբ
բ ղո Հ ել նոբա–
տար
երեւալու
Համար , կը նշանակէ պբ -
լաննեբու կատա րում
ը ձախողեցնել.
՚ • :
« Մեր բարի
անունը
Հիմա արատտ -
ւոբուած է , գործարանի
Համար
պատուի
Հարց է։ Պէտք չէ ամօթոփ
մնանք պաբ -
տիա
յի տո.շեւ :
՝ « Գենեբատււր»ք.ւ
րանաստեգծութիւն.
չէ, Կբ Կբ՚ւ^է
՚քէՎռ
՝՜^
- « ք՚նչպէս
կոմոլնիստ
բլլալ եւ Հան–
դիսա սրտոփ
նայիլ թէ՝ ինչպէս
ամէն օր
շուբն է նետւում
պետական
թանկագին
ունեցուածքբ
• • • կ՝րսէ
մէկբ։
—• « ինչու
խաբենք
ւղետութիւնբ
, քլրսէ
ուբիչ
մբ։
Անչուշտ
սպառնա
լիքնե
բ կան ա յս ծա -
ծուկ
խօսքեբոէն
տուկ :
« Պետտկան
ունեցուածքի
մսխում
. . .» :
<Հ
Պետութեան
մ իշոցներբ
յումսլէտս
փւստնողր պէտք է իր անձոփ տում՜է » •
Հա կաճառռ
ւթի
ւննե բ ը կբ յաշորդեն
ի
—
բարու։
ք^ան մը միայն
ա յնքան
ճշմարիտ
է , որքան
դաժան
: Անյաշողութիւնբ՝
սո—
փետական
եբկրի մէշ (լբ
Համարուի
« պետական
յանցաղոբծութիւն»
: Եւ աբ—
Հ– ՆԵՐՍԷՍ ԱԿԻՆԵԱՆ
(ԳՐԱԿԱՆ
Յք՚ԱՆԱՄԵԱԿԻ
ԱՌԹք՚Ի)
Անատտբակոյ
Հ. Նեբսէս
ԱկինԼան ,
Վիէննայի
Միաբանութեան
բաղմափաս -
տակ
քանքարալռբբ
, Հ . 3ոփսէփ
Գաթբբ–
ճեանի
, Հ . ՚Լեւոնգ
ՅոփնանԼանի
, Հ • Աբ–՛
սէն
Այտբնեանի
, Հ. կղեմէս
Աիսլիլետնի
,
Հ–
Աերոփբէ
ՏէրվփշԼանի,
Հ.
Յակոբոս
Թաշճեանի
, Հ •
Գբիգոբիս
Գալեմքեաբեա–
նի եւ Հ. Գաբբիէլ
Աէնէփիշեանի
Հեա գբ՛–
րական
առաշին մեծ գէմքե
րէն կը
մնա
յ
իբ Ուխաին :
^
Յիսուն
տարիներու
սլտտմա
— բանասի–
>
րական
բեղուն
ղո
րծ
ուն է ութիւն
մ բ
ունե–*,
ցաւ ան յոբմեՀետէ
ոբ Հրապարակ
իշաւ,
ու
նուի
րեց
ինք՚լինքբ
մեր անցեալի ու —
սումնասի
րութեան :
Ու
շնոբՀիւ
իր խորաթափւանց ուփեր -
լուծող
մտքին
, անցնող
յիսուն
տարինե —
բու
բնթացքին
Հարստացռւց
մեբ
մշակոյ
թին
այս մաբղր,
որուն
անւէիճելի
^էւղի
—
նակութիւննեբէն
մ ին կը Հանղիսանա
յ
ա յսօր :
Ե լ՛ կու
տար
բեր
առիթներ
ոփ
խմբագիբ
« Հանդէս
Ամսօրեայ»ի
, Հ • Ն ՚
Ակինեան
տարիներէ ի փեր կբ պաՀԷ այս ամսա —
թերթբ
արժանի
բարձրութեան
փբայ, ո–
բուն ոչ միայն
՛Լ՛որի^ է ինք, այլեւ
գբլ–
խաւոր աշխատակիցը :
Մեր
ղանգուտծներուն
ղբեթէ
անմ
ատ —
Լելի , իսկ
մ տտ ւոբա կան
ու թեան ալ սա -
կաւաթիւ
գէմքերբ
Հետտքրքբող
թերթբ
մնաց «Հանդէս
Ամսօրետյ»ն
,
ԲԱ"՚լ"՚Լ
սլատուաբեբ
երեւոյթ
մ ր՝ ստկայն
մեր ի–*
բականութեան
մէշ։
Հա յ պատմա - բանասիրական
դպրոցբ
շատ
բան կբ սլաբտի
այս ամսւսգրին
եւ իր
անխոնշ
խմ բագբին,
որուն
յիսուն տար -
՛էէն փւսփսուքը կըսկսի
...
«գիրեկտոր»ն
ու ւԼաբիչները
/լործանաբտբ
գործ կբ տա–
նին » :
« Վախ կայոբ պետութիւնբ
միշա -
մաէ
գոբծին եւ Հաբցբ
լուծուի
«օրէ՜նս–
գրքի որեւէ ծանրակշիռ մի յօդ ուա ծ ո վ » ։
Հ ա կառա կ ա յս սոլառնա
լի՛ք
փիճա
կին
խում բ
մ ր մարգիկ
կ՛՚աշխատին
՚
«փրկել
՚լործաբանի
պատիւն
ու
փաճառանիշր
(մաբքտն՝)
»
ու անոր Հետ փրկուիլ
ստո
յղ
փտանդէ
. . . ;
X
Ասոնք սկսած
են տենդոտ
ու
Արտագրող
տշիստտտնքի
, գտնելու
Համ
ար
մ եքենա -
յին
թերութիւնր
; Գի
շե
բնե
ր ր 1լբ լուսցնեն–
գործարանի
մէշ, ու մայրեր
մւոաՀոգ
Լն •
« Հեւլնար
շան,
ի՛՛նչ է
սլատաՀեր
յ^եւոնին
, Հիւսւ^նգ է : Աաթիկն
ասաց ու
տչքեբս
մթնեցին
, էլ չՀամբեբեցի
, սիր–
տբս
էլ թւիրտում է , գէ , աստ ,
Հիւա՞նդ
է, Հարցնում է մայրբ,
փախից
կերկեբա–
ցսգ ձայնոփ» :
Վ • ԱՐԵԻ
(Մնացեալը յաջորդով)
ուան գրական փասաակը
Հիացում
կը
պատճառէ
նոյն իսկ օտաբներուն
։
Բիչ
անգամ պատկառելի
Հաոաատոլ
^
թիւն մբ կրցած է պ՚ս^ել
մտաւորական
իբ
առաջնորդներու
կամ վարիչներու
յա -
շոր գական
ութ
եան
շղթան :
Վիէննայի
Մխիթաբեան
Ուխաբ
այո
ՔէԺբէ^ է ՝• Վաթսուն
եւ աւելի
տարիներէ
ի փեր անոր
ձայնբ Հաւասար
խտնգաղա֊
աանքով
կը խօսի
բոլորին
:
իր աշտարակէն
արձակած
լոձ"1Լ> ^Բ -
կու
մե՜օ—աչխարՀամարտերոլ
ր ն թ ՚ ՚ ՚ ց ք ի ն
ու տշիսարՀամարտերէն
վերշ,
նոյն պայ-
ծառութեամր
ու քաղցրութեամբ
ճառա -
ղտյթեց
–ամէն
կողմ
։ Եւ եթէ այսօբ Վի -
էննայի
Մխիթաբեան
վանքը
կը մնայ
Հայ
բանասիրութեան
մէշ անուն մը, պատճա–
ռը այն է, որՀ.Ն • Ակինեան
կրցաւ պտ–
Հձ^Հ
աբժանեաց
յաշո րգա կան
ութ եան շղ -
թան :
Ու
ինչո՞ւ
չէ, եւ շաՀբ , եթէ կ՝ուգէք :
Աւելին • Վիէննա
գաբձտւ
ղօրաւոբ
ալէ -
գակ
մբյ ոբպէս
ղի թմբիրի
չմատնուէին
Վենետիկ եւ Երուսաղէմ :
Անոր աբթուն
կեցուաՆքը
խթանեց
ու–
բի^եբ
ալ,՛ ու այսօր եթէ Ավ՚իւռքի
մէշ
արժէքներ
են ղարձեր
Վենետիկի եւ Ե -
բուսաղէմ
ի մեբ կրօնական
միարանոլ -
թիւննեբ
ր
, որոնք լծուած
են լնղլա
յնուած
ծբտղ բով
ղրական
ա չխատանքնե
բու
,
Վիէննա
իբ կեցուածքով
ունեցաւ
ղեր մը
ատոր
մ էշ :
Ու
, ինէպէս
ըսինք
, ա յգ
ուգգութեամբ
մեծ
եղած է նաեւ
դԼբը
Հ՛Ն՛
Ակինեանէ
;
« Հանդէս
Ամ սօբեա
յ »ի մ էշ իր ստո -
բսւղրած
բաղմ աթիւ
յօդուածներու
ւլո
լ -
դբնթաց
, առանձին
Հատորով
, Հ . Ն ՚ Ա—
կինեան
Հաբստաց՚ուց
մեր մտտԼնագբու
—
թիւնը :
Պատմ ական
արժէք
ներկա յտցնող
ձե -
ռադիրնեբով
Հարուստ
Վիէննայի
Մխի -
թ արե ան
Մ իա բանութեան
թանղ
տբանը
^ՐՒ գտդրեցաւ
գաղտնիք
ունենալէ
իրեն
Համաբ,
Հ՛Ն՛
Ակինեան
ճամբորղեց
մին
չեւ
Հայասատն
, ուր պրպտԼց
րաղմաթիւ
աբժէքաւոր
ձեռադիրներ
:
Նոյն
նտխանձ ա խն
ղ բութ ե՜ ա մբ
անցաւ
Երուս՚ս՚լէմ
, իր
ւււսումնասիբութեանց
"՚ՐԳԻ՚-նքբ
իր ժողռվուբղիԴ,
սեւիականու–
թիւն^
դարձնելու
Համար
յ
Աւ եթէ վեբ -
շին
իր աոտքելութիւնբ
մնաց ստերշ,
ան–
տարսւկոյս
մեղքր
իրեն
չէր։
Մեր
մշակոյթի
պտտմ
ութ
Լ ան մէշ այս
մէկ
ձախողանքը
պիտի
մնա
յ
տրտում
վկա
յո ւթիւնբ
փոքր
ալի
մ տածումներու
։
Հակառակ
ատոր , Հ. Ն ՚ Ակինեան
շա–
բանակեց
դսւրձետլ
իր ուսումնասիբոլ
-
թիւններբ ;
Յիսուն
աաբինեբու
այս մեծ
քանքաբա–
՚ոբը
այսօր
կանղնած է մեբ առշեւ, ա -
"Ա
՚շին
օրերու երիտասարգ
ուսումնասի -
բո՛ւի իր խանդով
տոդոբան :
Ա
՚–1^՚
Յ1՚^՚Ք
" ՛ յ " քանի
մբ տողերբ
Հբա -
տաբակել
այստեղ
իբբ
դռյղն աբտա լայ -
սղութիւն
յտբղանքի եւ դնաՀատութեան
։
Պի՚ոի
ւիավւաքէինք
սւս1լայն, ոբ Հայ -
կական
Ափիւռքբ
մաածէր
դնաՀատոլ -
ԱՄԷ
՛Ն
ԲԱ
՛ՆԷ
Վ ԵՐ
ՀԱ Ց ՈԻԹԻԻ
՚Ն
ՅայտնԼլէ
փեբշ թէ ինք Հայապաշտ է ,
առանց
աղղտյնամոլ
Րէէաէ"–. \
Հքաւաբշ
Նարղունի
շարունակեց
՚ –
Հայ
ղրտղէտբ
1լուղէ
երկու բան մի -
այն,
ապրելու
իրաւունք
իբ
ժողո —
վուրդին
Համաբ , ու լոյս :
է՚բաւունքբ
Աստուած է տուած
մեղի՝
օժտելով
ստեղծագ.ոբծական
տենդով,
իսկ
լոյսբ
պիտի տան մեծ աղգերբ
որոնք
կը
սիբեն
ապրի
լ յանուն
բոլոր
ստեղծ՜ագործ
ժողովռլրդնե՜բու
խա՚լաղ
աշիւատանքին
:
Այս
Հանղանակով^
բտրի , բաբի թ"Գ
ըլլայ
ւլա լուսաբ
բ"է"բ
անոնց , որոնք
կու
գան աշխատիլ
մ եր
ժ՜ողովուրդին
մ էշ ,
մէկր
միւսէն
աարբեբ
մտածելով
՚՚|
մէկը
միւսէն
տարբեր
ձեւելով :
ԱնՀ րաժե շտ ութ
իլն է
ղան աղան ութի
ւնը
:
միտքերու
, կարծի^ւեբու
ելղաղափար -
ներու :
Պ ա տ կե ր աղա
բ դե լո
լ
կամ
լուսաւորելու
Համաբ
այս տեսակէտր
, էլուղեմ
ձեր ու -
քադբութեան
յանձնել
պատմ ական
իրո -
ղութիւն
մր, որու մասին շատ քիչ է խօս
ուած
մեր մամուլին
մէշ ,
1914^^
սկսած մեծ պատե բաղմ ին փախ–
ճանին
մօտ , Գեբմաննեբբ
իշած
էին Կով–
կաս եւ անկախութիւն
տուած՝
Վրտստա–
նի : « Տուն քա չուած էբ » ռուսական բա
նակր
, պարպելոփ
կոփկասբ : ք^ուրքբ կը
յառաշանար
, աՀաւոր
ծբագրոփ
մբ ,
՚լէպ
ի Մնացորդն
ՀայութԼան
: Երեւակա
յե -
ցէք
ճղնաժամբ
֊. Անպաշտպան
մնացած է
Հտյ՚՚՚֊թի՚֊նը
, վել՚բ
անկախ եւ նախան - \
ձոտ Վրաստան
մը, ուր Գերմ աննեբ
բ վը^ \
բան
ղարկած
Լն անկուբԼկիր
Լ ւ անտար -
բԼր
, վաբբ Հայաստան
մբ, ուր կբ խու -
ԺԼն
ք
^՝ոլ
՚րքեբը
արիւնռուշտ
ել
լպիրշ
X ,
ՅուստՀատական
ա յս կացութեան
մ
էշ
Հայերբ
պատուիրակութիւն
մը կըղրկեն
՚
Պեբլին , խնդբե
լու
Համար որ ղե րմ
՛սն
՜՝
բանտկը
իշնէ վար, դբտւէ
Հայկական
Հո–
դերբ
Թուրքերէն
առաշ :
Բրիստոնեայ
ենք , քաղաքակիրթ
ժոգովոլրգ
ենք,
մ բ–
շակոյթ
ունինք
, իսկ Թուբքր
, բարբա -
բոս
, աբգէն
արեւմտեան
Հտյաստսւնը
մաքրած
, այժմ
արեւելեան
Հայաստանն
ալ կուգայ
աւերել։
Այսսլէս կր խօսի
Հա
յող
սլաաուի րակութիւնը
Գերմ անիո
յ ար
ատ
քին
նա խա
ր ա ր ո ւթ ե ան
պա շտօնատա -
բին
առշեւ :
Լուռ
մտիկ
կ^բնէ
՚լերման
պաշաօնտ -
՛ԲԸ–
1 ՚ " յ " 3 ՛Ղ ատ
11
ամ աւո բնեբը
կը խօ
սին
, կը պատճառաբանեն
: ի վեբշոյ
կ՚ա
ւարտի
ճառըՀ
Գեբման
սլաշտօնատաբր
կ՚րսէ •
Ո՞ր
կուսակցութեան
կը
պատկանին
ձե
ր պ ատռա։ ^ա
ւո
րնե
բ
բ
Հայեբբ կր ղարմանան
անշուշտ
որ
նիւ—
թէն
դուրս է Հարցում
բ ; Րա
յց կարելի՞ է
չպատասխանել։
Եւ յ^աոյ
կաբԼլի՞
է՝
•ւուս։ պատասխանել
: Կ՚՚բոեն
.
|
Հ • 3 • Գաշ1ւակցութեան
;
Ը"էք
ին^ , խնգրեմ
, կ՝բսէ
գեբման
սլաշտօնատարբ,
իր
օրիանթասիօնով՛
Երրեակ
Զինակցութեա՞ն
կբ Հետեւի
ձեր
կուսակցռւթիւնբ
թէ Երրեակ
Համաձա
յ -
նութեան •
Ի՞նչ
Հարցում է այս. Տէր Աստուած ,
ուտե՞նն է նման
ճչգումներ
լնելու
,
անգին
տնշաբժ կբ մնայ գեբման
բանակր
,
մինչ
յառաշ կբ խաղա
յ թրքական վոՀ-
մակբ
դէպի
Հայաստան
I
ք՚այց
կարելի՞ է
չպատասխանել։
Եւ յետոյ
կարելի՞ է սուտ
պատասխանել
։ Կ՝բսեն ՚
- Ա յո
, մեր օբիանթասիոնով՝
Երրեակ
Համաձայնութեան
Հետ էինք :
Հայ
ժողովուրդն
է, պաբտուած
, աՀա,
որ
ղէնքերը
կը յանձնէ
յա՚լթակտնին
: Ա–
յո , աղգովին
, Հոգիով եւ
Հաւատքով^
մենք. Հայերս
, Հետն
էէնք
Անղլիացինե -
բուն
,
3)րանսացինեբուն
,
Ո՚ուսեբոլն
:
Պաբտուած՝
ե՜կած ենք գթութիւն
Հայցել
Գերմաններէն
: Ձ ուրանանք
մեր
մեղքերբ,
սիրելի
Հայբենակիցնեբ
, դուք ռբ չաա կը
սիրէք Վտրդանանքբ
, տեսէք
, աՀա տե -
"էք թէ ինչպէս
Գեբմաններուն
ոտքն էբ
ինկած
Հայ ժողովուբդը
երբ , անգին ,
Թուրքը
կը ծեծէր
Հայաստանի
գուռնեբը։
Վաբգանանց
նոր գո
յամ արտ
մը, այս
ան–
գամ առանց Վասակի -
Արգ,
մտիկ
բրէք,
իմ սիրելի
Հայ եղ ֊
բայրն.ք.րս, իմ թանկագին
Հայ քոյրեր" ,
մտիկ
րբէք թէ ինչ կ՝րսէ գեբման
պաչտօ–
նաաա
ր բ :
^
շեր մէշ չեղա՞ւ
իմ աստուն
մր , որ
թելաղրէր
Երրեակ
Զէնս՛ կց
Ո
ւթե ՛սն
՚լրլ -
խաւոր
պետութեան
արտաքին
նախարա
րութեան
մօա գրկել ոչթէ Երրեակ Հա-
մտձաթութեան
սլետութեանց
կուսակից
ճտնչցռւտծ
անձԼր , այլ այ՛է կուսակից -
ներուն
Հա կառա
էլո րղնե
բ :
Աիրելինեբ,
չունէինք, այդ Հակառա -
կորգներբ
չունէինք
այն օբերուն :
Գացէք,
կ՝բ"է
գեբման
պաչտօնա -
ա՚սբբ, գտցէք կովկաս : Գեբման
պհտու -
թիւնբ
քաղաքականութիւն
չի
փոխեր
գթութեան
Համաբ։
Րա
յց , կ՚երեւի
, գեբման
սլաշաօնաաա–
րին
խիղճը
կը շարժի եւի վեբշոյ
խոր
Հուրդ
կուտայ
դիմել , Թիֆէի՚լի
մէշ^,
դե րմ
ան գ բաւմ
ան
բանակի
Հ րամ անաաա–
րութեան որ շարժի բստ իր Հտյեցողոլ -
թեան։ Եւ Հայեբբ,
Հագիլ
Թիֆլի՚լ Հա -
սած
, կր դիմեն
գեբման
ղօրավտբին
, որ
Կ բ յ " ՚ յ " ՚ " ՚ Ր ՚ " ր է թէ Հրաման
չունի
Պերլի -
նէն,
բայց,
էլթաոբաութեամբ
կբ թելա
դրէ աբձտկոլրգի
մէշ ղտնուած
քանի մը
գեբման
սպաներ ելղինռւոներ
տանիլ Ա–
բեւան,
յոյս տալով որ Թուբքերբ
խելօք
կը կենան ի աես գեբման
գինուորին
:
• Շ՛
ՆԱՐԳՈՒՆԻ
(4
Շար.)
Fonds A.R.A.M
