« Յ Ա Ռ Ա Ջ »
ՕՐՈՒԱՆ
ԳԻՐԲհՐՐ
(ԹԱԼԷԱԹԻ ՍձՍԲծԿՈՒՍ՜Ը)
(Սոզոմոն Թէհլիբեան, 1953, Գահիրէ)
Ա սէէոեՆաշա
Լ1
«
3 ՚ " – " ՚ " բ ե ր »ի է՛՛յ"՜
ընձ-ա–
յահ
ղիրվէելւկՆ
մէկն է Աողոմււն
ԹԷՀչէր
-
եանէ
«՛Լւ ր յէ շւււմնե
լւ»ւււ. սաու.աչւ
՛ւա —
աորլչ
Գրէ աո
օ/ծ Հ
Աուէոմոնէ
բԼրնէ
ն
՚Լա՝,ան
ԱէնախոլւԼանբ
,
վասաակալոբ
եւ. անբա––
"էւ՛
Դ՚՚ւ՛^էէ
ւԼ ՚ "Ս էր Բէ՚՜է՚^՚Լ
^"՚էէէն
եւ.
մաաւ,ււբ
ոչաշաբէն
շաա բան է ղբաե՜
՚էէււբ՜
քԼբւ։ւ
շ։ււ բա
յա բութեան
մէշ ։
« Վ ե բ
յ է շո ւ մ ն ե բ» բ
ք^Ղ ՚1րկեն
մեր
պատմ
ութ
Լ ան ՚ / Լ ր շ է ն
քաոասնամ
եակէ
աւէ էնէն
մռայչ
ու. ձակաաաւլբական
՚էբբ–
ուագնեբբ
,
պ ա ա մ ուած՜ տաք
շունշուԼ
, ա–
ռանց
սԼթԼւեթէ
,
աշխոյմ
ու
ոաՀոլն
էեզուուէ^
ոբ բացայայտ
ց՚ւյքէ կուտան
մեբ
թանկաւլէն
Աողոմոնէ
Հողեկան
խոովքն
ու
ղէտԼլու
կաբողութէւնբ
յ
Գրքէն
աոաշէն
էշւբուն
մէշ, Վ. Նէ
« Երկ"ւ
էւօսք»ով
եւ Վ. Ա .է «Յառաշա
-
բան »"ւէ յոտակօրէն
ուր ո ւաղհուահ՜
են
Հա
յԼ ւթուբք
յտբաբԼ՜բոլթէւննԼբբ
, եր -
կաբատԼլ
պայքաբնեբն
ու
Համաղոբհակ–
ցոլթԼան
ւէոբձԼբբ,
ոբոնք
յանղԼցաե
Ա եհ
Եղեռնէն
Շաա
է
ւլ բուահ
թբքա կան նա էէ ճէ բնե -
բու
մաոէն
, Լւ տակաւէն
պէտք է ոբ ղր —
ուէ ; Անոբ
շարէքնեբուն
հանբութէւնբ
,
աաբաղ
բութեան
ւէոշէնեբուն
մ էշ
անղամ
կբ
ղղանք մԼբ մաբմնէն
ու
արեան
մէշ՛,
Այմմ
Հեաեւէնք
Աուլոմոնէ
ոլատմու
—
թեան
, « Վերյէշումնեբու»
ՀԼտքԼբուԼ
:
1914՝/՛*՛,
Աալոմոն
Հաւլէւ
1Տ
տտբեկան
,
կբ ձղէ Եբղնկայէ
էբ Հայբենական
տոլ —
նչ, եւ կուղ ա
Հ
ԱԼ բպէո
յ ղ տւա
ոտ կան քա–
ղաքնեբէԿւ
Վա լեւոն
, ոլանղ ուէւտ էբ աղ -
գակէցնէբուն
քուԼ
;
կբ սլա լթէ
առաշէն
Աշէւա բ՝էամ ա բտ բ : Ամէն էնչ տակն ու փբ–
բայ
կ՝բլ1այ։
0՝ուբքէան
կբ կանւլնէ
Գեբ֊
մտնէոյ
կողքէն
:
ԸնղՀանուբ
ղօլւաշարժ–
:
1՝ոնաւլբաւում
յ է է
ղտնղուահայէն
աեղաՀանութեան
Հա -
կասական
լուբեբ
. • . ՏտբաշէւարՀէկ
Հա -
յութէւնբ
մատ Հող ու տենղաՀտբ
, կ՛ապ–
բէ
մեռնելուէ,
կբ մեռնէւ
աոլրԼլուէ
• • •
Եւ աՀա էկբ ^նչէ աղատաղրութեան
ժա
մբ : կոփկաւ՚էւ
մ էշ Հայ
կամ
աւո
բական
գոլնղեբ
կբ կաղմ
ու էն
Թոլբքէայ
Հայու
-
թեան
օ ՚ լ ն ե լ ո ւ
Համաբ
է Անղբանէէկ
, ՛Բե —
ռէ , Վաբղան
, Համաղաոպ
, Գրօ ,
հքէշօ ,
ԱեպուՀ
Լւ Աբմէն
Գաբօ
, Հմայէչ
Ր"ձԼ
մլչ
չբշան
էլ լնէ բեբնէ
բեբան
, եբկբէ եր–
կէ՛ր՛– Ո՛^ր Հ ՛ ո լ ե բ է տ ա ո ա բ գ բ
կբնաբ
Հան—
ղէստ
նստէւլ էբ տան
մէշ%
Եւ
Աողոմոն
է^ՔԴՒ^Ք կը նետէ
ալեհու–
՛էէն
կեանքէն
մէշ, էբ բոլոր
բաէոտակէղ–
նեբու1ւ
՛՛լէ"
:
Կբ ձդէ Վալեւոն
Լւ
կ՝անցնէ
Թէֆլէ՚ո
։Կբ տեսնէ
եռոլղեռբ
,
Երեւանեան
Հրապարակբ
, որ Հայ քա՚լաքտկան
կեան
քէ
կե՜դրոնն
էբ ղարձահ
:
«...
կեանքբ
եռում էբ, Հայր,՝
Հայաս–
աանբ
, Հայկական
Հաբցբ
, պատերաղմ
բ ,
կռուողբ
ուժերէւ
դոբհնական
ու տե՜սա -
կատար
կչէռնեբբ
, ղանաղան
ճակաանե
-
րում
ստե՚լհուահ՜
դբութէււնբ
թունդ
էէն
•>անում
մ աբղ կանց : Յո լղե րէ եւ
յո
յսերէ
ւ) էւ աննա էս լ ն թաց
շբշան
է բ ապրում
կով–
կասաՀա
յութէլ1ւբ,
զդալոփ
էւբեն
սերունդ–
՛ւ՛եբէւ
փա
յ ՚ է ա յահ
աղղա
լ է ն երաւ^երէ
է -
բաղորհման
նաէսօրեակէն
» -.
Աողոմոն
կբ մէանայ
Անգրանէկէ
ղօ -
բա
՚լԻւնղէն
էւբբեւ
կամաւոր
եւ երկու
Հա–
բէւբ
ԼայորղէնԼբոլ
Հետ կր մեկնէւ Աալ -
մաոտ
, բանակէն
մէանալու–,
կբ մտնէ Ա ե–
ոլոլՀԷ
փաշտբ
-, կբ
մ ասնակց
էւ Գ է լմանէ ,
ԶուէսկԼտոլկէ
, Պաշղալէէւ
, Վասպուբա
-
կանէ
, Աորվփ,
Պէթլիսէ
կռէւնեբուն -. Կբ
դէւտէ
անյաղ
կտբօտոփ
մէանայ փճէտ հո—
փակն ու Շամէբամէ
բեբղ բ ,
փեՀափառ
Աէփտնն
ու Գբ՛լ ուռբ
, Արտոսն
ու Ավնո -
սբ ,Աբտումէնտն
ու ԱՀԼբէւ
ղոլռր
, Աւան–
ցբն ու Աղթամաբբ,
որոնք մեբ
էւնկաւէտ
Հտյրենէքէ
կուբհքէն
էրենց
Նաբկեան
ա՚լօթքեե
ր ր կր
մ րմնշԼ՚ււ
բաղկա տարահ
,
՚ լ է ՚ ղ է երկէնք
-.
Աւա՚լ,
այդ ղէււթական
օրերու
երա՚լբ
շուտ
կը մեոնէ ; Տեւլփ
կ՚ունենայ
.ռուս
բանա
կեե րու
յո՚նէսեան
բնղՀ ան ո ւր նտ -
Հանշր :
- « Աաեղհուեց
մ էւ կացութէւն։
,
որէց
ոչ ոք բան չէր Հասկանում
,
նաՀանշում
էր
բոլոբ
ճակաանեբէ
փբայ
շտրդուահ
թ շնամ էն , նաՀանշում
էր նաեւ
ռուս
յաղ
թական
զօրքր
ք նաՀանշում
էէ՛նք եւ
ւքենք։
Բտյց մեբ նաՀո՚նշէ
ղհէց
" ՛ յ ն կողմբ
թուլ–
նում
էէնք
դտղա՚լահ
թյնամուն
մէ ան -
աէբ
ժողոփուրղ
, որէց
այլեւս
մաբդ
չէր
կտրուլ
փբկուել
• • • էրաւտմբ
կբ
ղէւտէ
Աուլոմոն
յ
« Որո՛՛՛նք
էէ՛ն
Յ ՚ ՚ ւ ն է ս
Լբկուքէ
նաՀտն—
շէ
ռ աւլմ աղէ տական
Հէմքեբբ
եւ է^ն
չ
յա—
բաբե
բութեան
՛է էշ էէն այդ նաՀանշէ
Հետ
թուրքիոյ
մէշ հա քբ տուահ
աՀաւոր
շար–
՚է^1՚1Լ>
՚ ՚ "
է՚ւէ՛"^"^
՚ Ոայց
՚ լ է ՚ ՚ լ ք ե ր բ ղաբ -
ղտցահ
այսսլէս
, նաՀանշէւց
անմէշտպէս
յետո
լ աեղաՀանուԼցան
Պէ՚թլէ՚սէ
,
Աուշէ
եւ Ա աս ունէք
շուլ՚շ
150
Հաղար
Հա լերր ,
Յ՚՚ւ^՚է՚ս
եոթէն
աեղւոՀւս^ւ
եղա՚էւ
Ե ւ ՚ ղ ^ ՚ կ ՚ ո յ է
քսան
Հաղար
Հա յերբ
, Տ ՛ ՛ ւ ն էս
ձ.()էն կար–
նէւ
18
Հաղտբ
Հայեբբ,
Յունէս
28էն
Տ
ր՛"–
ւղէղոնէ
11
Հաղար
Հայեբբ
, 2^էն
Բաբեր֊
ղէ , Աեբաոտէոյ,
ի)աբբԼրղէ
Հտյեբբ.
. •» :
Շ՛որ ուէ շարան
, կարաւան
առ կաբտ
-
լան
Հա լկական
չ^նշող
ղէւղերն
ու քա -
ղաքներբ
կր սլարսլուէն
էրաբու
եաեւէ
, եւ
Հայ
ժսւլոփռւրղր
կր էսուլէսողուէ
, ղա՚էւ —
ղուահօրէն
, թուրք
ու քէլրտ
ղաՀէւճնե
-
րոՀ.ն կոդմէ :
•
Հտմտյն
մարդկութեան
հանօթ
են Ա
եհ
Եղեռնէն
ղտբՀուբելէ
ողբԼբւլ
ութէււ^ւնե
—
րր
-, Մ եր
դլոլէսներր
շատ են Հակահ
ւս
յ դ
անդոէնդէն
փր՚ս ք , եւ տակաւէն
երկաբ
սլէաէ
Հակէն
, սե՜րունղէ
սե բունդ
եւ ղ տ–
րէ դար :
ՎԱՀԱՆ
ՀԱՄԲԱՐԶՈԻՄԵԱՆ
(Մնացեալը յաջււըդով)
Ը
ն~
Մարսէյւէ
մէշ , ֆբանսացէ
եւ օ՛սար
՛ ՛ ւ
կնդէրներու
առշեւ:
^.^Գասախօսութէւնր
Հաղէւ
աւարտտհ.
ա։1
առ
Եբէտասարգ
գ բ ո գ մբ. Կարապետ
Փօ -
լատեան
, Ատբսէյլէն,
Հայ եւ օաար
դրա
կան
գէմքե՜բու
՜Հետ էր ունեցահ
«՚լրոյց»–
նէբբ
ամփոփահ
է Հատորէ
մբ < մէշ ,
«Զրո
յց»
բնգՀ ան ո ւբ էս ո րագրէն
տակ :
Գէրքբ
լ ո յ ս
տեսահ
է
1952–^^,
բայց
մենք նոր ստացանք
զայն,
թէեւ
կարդ
մը
Հատռւահներ
կարգացահ
էէնք
արդէն
Փարէզէ
եռամսեա
յ
սլա ր բե բա թե բ թ
էն
« Անգաստան
»է
մէշ–.
Աւելորդ
է բսել
, թէ օ՚լտակար
աշխա -
տանք
մը կատարահ
է Փօլատեան
ոչ մէ
այն
ուրէշները
էսօսեցնելով
ղրական
Հար–
ցեբու
շռւբշ
, ա յլ եւ էնք
եւԱ
խօսելոփ
,
՜ ՚գատումնեբ
ր)՚ել"փ
,
րացսւտրութէւններ
տալոփ էր զրուցտկէ
ցնե
բուն եւ բացատ
-
բութէւններ
աոնելոփ
անոնցմէ
:
«Զրոյց»ը,–
ւլբական
զրոյց
բ ան շուշտ
,
Գրականութեան
կրտսեր
, նոյնէսկ
խո–
նաբՀ
սԼռեբէն
մէկն է , էնչսլէս
կ՝րսէ Փօ
լատեան
էնքն ալ։ Այգ սեռբ
առաշէն
տն
գամ
փորձահ
է Պ՚լատոն
, էբ
ուսուցչէն
Աոկլ՚աաէ
«էսօսքեըը
աոնելոփ
անոր
բեր–
նէն էսկ » :
Աեր
Ժամանակնեբուն
մէշ ն ո յ ն այս սե—
ոը փ ռ րձահ
եւ ժոզոփբգականացոլցահ
է
ՅէբԼ՚ոերէք
ԼրֆԼւրբ
, գրական
չաբաթտ
-
թերթէ
մր՝ «Նուփէլ
Լիթեբեբ»է
մէշ ,
ժամանակակէց
մեհղրողնեբը
էւօսեցնելոփ
այժմէական
Հարցերու
չուբշ եւ էբ
՚ լ բ ո յ ց –
՚ ներ
ը ամ փափելոփ
ապա
առանձէն
Հատոր
նե բու մէշ:
Փօլատեան
Հաճելէ
պատմող
է ,
թերեւս
նաեւ
Հաճելէ
ղյրոլցակէց
: Աչ մէայն
ղէտէ
շեբմ
ութէւն
դնել էր խօսքէն
մէշ, այլ եւ
դէաէ
էր ղգացահ
յուզռւմբ
փոխանցել
լնթե
բց ողէն
, անոբ մէշ մէշտ վառ պա -
Հելոփ
Հետաքրքրութէւնբ
եւ մղելոփ
զայն
լէա
շունչ
Հետեւելու
էր բսահ
էն ,
էնչպէս
րոելոլ
ձեւէն ալ :
Պէ՚ոէ
ոլզէէնք
, որ չտրունակէբ
էր
ՂՐ"յՅ՚՚՚եր1Լ
) էսօսեցնէր
Հա
յ եւ օտար
գբ–
րողնեբր
արուեստէ
եւ զրականութեան
,
բայց
մանաւանգ
՚^այկ՛
մշակոյթէ
մա —
սին,
թէ , մէկ կողմէ , մեբ
՚քլակոյթր
հ անօէժացնե
լոփ
օտարներուն
եւ թէ , մ
էւս
կողմէ
, անոնց
կաբհէքբ
նե բ կա յացնե
լոփ
մեղէ
, Հեռուէ
եւ մօտէ էր բաբե՜կամնե
-
ոոլն
Հ
Ասէկա
անշուշտ
սլէտէ
բ լ լ ՚ ս ր
լտւադոյն
կերպերէն
մէկը տաք
կլէմայ
մը
ստեղհե–
լսւ մեր ժոզոփուրդէն
, մեբ Գատէն
եւ
մեր
մշակոյթէն
չո՚րշ՝–
Բ՛է էնչ կ՛արժէ
, կամ էնչ կրնայ
բնել
հ՚ոնօթացման
այս եղանակբ,
կր
բաւէ
մէտ
յն նկաաէ
աոնե
լ
Հ եաեւեալ
էրողու
-
էժէւնբ :
Պ՛
Լ է ՚ ֊ ք Անտրէ
Աարսէլ,
մէկը մեր մ
ը–
շակո
յթէ
նո ր տ գ ո յն
Հզէւնո
ւո րեա
լ»նե րէն ,
կը
Հբաւէրոլէ
էսօսէլ - եւ կբ իւօսէ
Հա լկ . մ շակո
յթէ՛ եւ Նա ր ե՜ կա ց է է
մ աս
էն ,
Կը գրէ
Փօլս՚աեան,–
է՚՚՚՚ն՚լտփ
բազմութէւն
մբ թ՚սփեցաւ
Անտրէ Աար -
սէլէ
փրայ։
Կիներ,
բս՚նաստե՚լհնեբ
,
՚ լ ի ն –
ռւոի4՚սննԼբ
իրենց
սքանչացս՚մբ
կբ
յ ա յ ՚ ո ն է ի ն
բարձրաձայն,
այն
անսպասելի
Հաճոյքին
Համար
, գոբ ՛էա
յ ե լ ո ՛ հ
էին։
ՀհարԼկ՚սցին
մ՚սնաւ՚սնգ,
յե ՛լ՛ս շլ՚շ՚սհ
,
« էսենդեցուցահ»
էր բոլորբ
:
« - Այղ ինչ Հեղե ՛ւ՛ս յ ի ն ,
տ
յղ ինչ Հս
կայ
Հանճար»,
կբ կրկնկբ
երիտասարգ
բտնաստԼ՚լհ
մ բ :
« Մաբսէյլի
Ա
՛՛լս՛յակոյաին
սլետ
ղնզտ–
պԼտ
Փեբբոյի
Հետեւեալ
յայտտրաբոլ–
թէււ^ւը,
յաւս՚րտ
րսնաէսօսութես՚ն
, լս, -
լադոյն
կեբպոփ
կ՚ամփովւէ
րնդՀանուրէն
տպաւորութիւն
ը ՚
« Մէ՛նչեւ
՚ ս յ " իրիկուն
ես կը կար -
հէի
, թէ կբ ճանչ^ւամ
Հայեբբ՛
. . :
Գիտէի
ա ն "նց
չ տ րքաչ
, կ ե նսուն ա կ
ժ ողոփո
ւ ր գ
բլլ՚՚՚լԲ
>
Ա
՛նոնց
աաոապանքներբ
• • • : Գէ՛ -
տէէւ, իմ ^րամսն՚իո
տտկ
հս՚ռա
յոգ
՝^"՛ յ
սպաներու
՚^ իշ՚՚՚յ՚՚փ.
Ա
՛նոնց
աոաքէնու
-
թէւ ւննե
րր , Հող եկան եւ բտրո յտկտն
բա -
ցաոիկ
կտ
րողութիլննե
բ բ : Բ ա լզ կ*երգ -
նում
, որ երբեք
չէի կրնար
երեւակայել,
/՛Հ՜
"՛յգ ն ո յ ն մարզիկը
՚ոէբ
էէ՛ն
այղպէւսի
գրականութեան
մը • . • ; Ա աքէս
անզամ
էէէ
կրնար
անցլձւել,
թէ մեղմէ
Հտղաբ
ա՛՛՛րի
առաշ
անոնք
Ն՚՚՚բեկացիէ,
մեհու
-
թեամբ
Հանճար
մը տուահ
են
մաբզկոլ–
թեան
...» («Զրոյց»,
էշ
180-181)։
Այս
երկու
փկա
յութիւննեբբ
, – բա -
նտստեզհէնբ
ե լ զէնուորականէնբ
, – մեբ
փարկին
Համ ար
չտՀուահ
՚յա՚լթանակնե
ր
են : Ասոր
Համար
մենք ոչ տուրք
տռւահ–
ենք
, ոչ պաաուաւլին
:
Տ՚՚ւ՚՚՚հ
ենք մէւա
յն
Նաբեկացիին
Հբեզէն
բաոերբ
:
ԻՐ՚՚Ք
յաղթանտկ
մբն է ասիկա
,
եւ
անչուչտ
է,
՛լայն
չաՀահ
է
Ն՛որեկէ՛
սբբս՚կեաց
ճգնաւորբ,
այսինքն
մեբ մ
չա–
ԱՀա թէ ինչ կրնայ
լ ն ե լ միակ
զ է ՚ բ ք մբ,
աղօթամատԼան
մբ ,
ամ
Հ""/^
ժողո -
փուրւլի
մը Հմայքը
ազա՚ոագբԼլոլ
Համար
ուր
առա^ւձէնն
էլիշէոէր
Ե՚բոոլսւ^ւ
էւբ քտ —
զսւքա1լրթոլէժետմբ
• . .
Ան՚լ՚՚՚մ
մը եւս Հարցնենք.
Ո՚^փ կա -
տարեց
ա յս
^Ր"՚չքբ
• Պատասխանենք
ան–
միշապէս
ու բնաւ
չմոռնանք.
Ն"՚րեկս՚–
ց ի ն ։ կտմ ՆաՀտպե՜տ
Բուչակբ։
կամ
Մէ՚շ^
նադաբեան
մեր բտնաստեղհութէււնբ
: Ո՛֊—
բիչ
էսօսքոփ
Հայկ • մչտկոյթը
;
Աիրտ ու ս ՚ չ ք ու^ւեցոզ
երկու
Յէր՚սնստ
-
ցիներ
, Ժ ՚ ս ն Պալառ եւ Լիւք Անտրէ Ա
ար
սէ՜լ, մեր ժողոփուբղին
« ՚ լ ո ց
՚ լ է ՚ ր ք ^ բ
՛ս՜՝
ռին
, պտտցուցին
ղայն
եբկբէ
ե՜բկէ՚րէ
րացին
անոր
Հ բա
շուն
չ էշերբ
օտաբներուն
առշեւ
Լւ բսին
անոնց
. «Այս է Հայ ժո —
ղոփուրդբ
ւսՀտւտսէւկ
: Այն ժողոփուբդբ
,
որուն
մ ենք
աառասլան^ւե
ր ը միա
յն
լստհ՛
կամ
տեսահ
էինք, ու ՝էիմսւ նոր կբ տես
նենք
նաեւ իբ առաքինութիւեներբ
, իր
ԱՕ՚ԷՆ ԲԱՆԷ ՎԵՐ
ՀԱՅՈԻԹԻԻՆ
ԼեցռԼ •
Մ եր
աղղա
յին
աբժէքեե
բուն
ամէնէն
ոլանհալէն։
Երեսուն
աարեկան
է
մեր
,Լ.ւ ուն,
այսօր,
արտասահմանի
ձ է շ ։
Արդ,
ոփ որ կը Հասկնայ
լեղուի
մը ճաբ–
տա րապե
աութիւն
ը , 1լ լ^ւդունի
թէ երե —
սուն տտբեկան
Հայոց
լեզուն
, այն
որ
ապրեցաւ,
ուռճացաւ
, աճեցաւ
արտա
—
սա֊ւմանի
մէշ, Հասահ
է այնպիսի
դ ե —
ղեցկռւթետն
մբ, որ Հիացում
միայն
կը
պատճառէ
: Այգ
լեզուն
քերականօրէն
ա—
ւելի
ամուր
է, բառամթերքոփ
աւելի
կեն
դանի,
քան
900
թուականներու
լեղուն
;
Այս
երի՚ոասաբգ
լեղուն
էբ , որ
լւււք|ււը
բերաւ
մեբ ա րտա
յա յտութետն
տրուես
—
աին : Այդ աա բագիբ
լեղուն
էր, որ
նկար
չական
շնոբ֊ւք
պտրղեւեց
մեբ
գրաւոր
բարբառին։
Այգ Հողաղռլրկ
լեղուն
էր։
ղարձեալ
, որ երւսժշտտկան
կշռոյթ
այւ–
լաւ
մե՜ր
մեհասքանչին։
Եւ իրաւունք
ու—
նի 3՛ Օշական
, որ կ՚բսէ
Որքան
ալ
գուէեմ
արեւմտաՀայ
արդի
լեղուն
, չեմ
կչաանար
:
Եկեղեցի
Հայկական
արժէք
է եկե -
ղեցին
յ
Եկեղեցի
րառին
մէշ
դոյռւթիւն
ունին
երկու
գաղափարներ
,
Կրօնք եւ
պաշտամունք։
Կ՚րնղոլնիմ
որ
Կր^՚նքը
աինաւքիք
արժէք
է, սակայն
պաշաամուն–
վւր՝
Սթաթ֊իք
արժէք։
Մեր եկե՚լեցին
դմ-
բտխտարար
1լր ՚Ա՚՚՚՚զէ
ո՚ռաւԼլապէս
Աթ-ա–
լ>իք
արժէքէն
ուսուցումոփ
:
Բանի դԼռ եկեղեցիի
մասին է
էսօսքբ,
անկե՚լհօրէն
կր էսոս տոփանիմ , որ
փտտնղ
մ բ չեմ տեսներ
Հա յաոտանեա
յց , կաթռ -
՚լիկէ եւ բալոքական
եկեղեցիներու
րա -
Ժանռլմէն
մ էշ
.
փ տ ա ն գ ր կբ հազ է, ա
յն
սէսալ
ուս ու ց ում
է^ւ , որսւէ կր պատրաս
-
տոլէն
մ եր
ե՜կեղե ց ակտննե ր բ , որոնք
չա–
փէս։ղա
՝1
։ց չատ բան գէտեն
խաչէն
եւ ժա -
մ յ ւ ւ ց է ն մասէն,
բայց
ղբեթէ
՚ ՚ չ է ն չ
կրօն
քէն
պատմ
ութեան
եւ ւէէ լէոովւա
յութեան
մասէն։
Գաս
աոնԼլ մեբ Ե՛ Գարէն
, որ
ազզա
յնացուց
քր է ս տ ոն է ո ւթ է ւն ը :
Գ֊բակա&ււԼթ-իՆն •
Հայկական
արժէք՝ ՝-
ունէնք
սլանհա
լի
դրական
ութ
ի ւ ն
մ բ :
թիւր
տԼսակէտ
մր, սակայն,
որ
դպբոց–
ներէն
կուգայ,
կը սաՀմանէ
թէ զբակա
-
նութիւն
բ Հայելին
է ժողոփուրգի
մր տղ -
զային
եւ լնկերայէւն
կեանքին
: Այս
թիւր՜
կամ
թերի
սաՀմանումբ,
արդէն,
դատա–
պա ր տ ո ւթ ի ւ ն ն իսկ է
՛լր ական
ութ
եան ,
ա ւն տրամսւբանութեամբ
թէ
զրադէտը
պիտի տայ
եղահբ
եւ ոչ թէ
ԲլԼ՚՚՚լիքԲէ
անցեալր
եւ ոչ թէ լէնելութիւնր
: Այո
ձեւռփ՝
ղըականութիւնը
կը ղառնայ
թան–
զարանային
ն ի ւ թ ։
Իբապաչտ
կոչուահ֊
յ1)ՈթոկրաՓ
զբազէտնեբու,
կամ
ցամաք
մտահողնեբու
մեղքն
է ատիկա։
կը գա ֊
լան
իմ թէ ղբ՚սկ՚ոնութիւնբ
այն ուժն է ,
որ ՀողԼվիճակ
կբ ստեւլհէ
:
Երբ
) ուրեմն
, լնդունինք
՚լրականոլ
-
թիւնը
սաՀմանելու
այս տաբա՚լր,
աւե —
լոբգ է փիճէւլ
այլեւս
,պնգելոփ
թէ
Ափիւռ–
քէ
՚էԲ՚՚՚ւԲ
նէււթ
չունի
, քանի Հող չունի :
Գրականութիւնը
նիւթ չէ , ոզի է ։ Ո՛՛վ է
" ՛ յ ն
յիմարը
ոբ ղրական
սեռերը
կը դա -
սալորէ
ըստ
նիւթի
, եւ ոչ ըստ
"*ւԻԻ ՝•
Աբդ,
ուլէն էբ, "Ր
տ ՚ ՚ ւ ս ՚ ւ , ՚ է ե բ շ է ՚ ն եբե —
սուն
տարէնեբու
լնթացքէն
, արու Լւ ա—
ռռյղ
ղրականութիւն
մը ։
ՀայաստաՌ
Գ ոյութիւն
ռւ1ւի
է
^այաս—
՚ տան մբ մԼբ պատմական
Հողերէն
մէկ
մասէն
վ ր ո ՚ յ -. Այգ Հայա"աանը
չաՀ մ լ ն
է , ՛լոր
էէս
՚ստկահ
ենք է, ՛լ է՛ն
ւոնԼրեւակա–
յ ե լ ի
ղոՀողռլ
թեանց
եւ ի վարձ
ղա
բեբու
մեր
եբաղէն
: Այ՛լ֊
Հ՛"յս՚ստանբ
պիտի
դարմանէ
նաՀանշականութէւլնբ
, յուսա
—
Հատութէ՚ւնբ
, «Հայութենէ
Հրաժարելու»
տրամ ա զ.ր " ւթ է՛ ւ ն ն ե բ բ :
Ա^ւիկա
պիտի
էսանգավառէ
մեղ, որ տոկանք
, տոկանք
,
տոկանք՝
Հասնելու
Համար
Հայոց
մեհ ե–
բազին
:
33
տարուան
փոքբէ՛կ
կտ՚լ^՚էւ
մբն
է անիկա
, ոբ պիտի
ուռճանայ
մեր յ ո յ -
սերոփ,
պիտի աճի մեբ
սէբոփ,
պիտի
բարձբ՚սնա
յ եւ տաբահուի
ւէ՛եր
ճէւղ եր ոփ
դառնալու
Համար
մեհ 1լաւլնէւ ՛էբ, որ իր
չուքր
ոլէւտի տաբահէ
Հայկական
րոլոր
Հողերուն
ւէրայ, իբ շուքին
տւս1լ
Հտւաքե—
լու
Համար
բոլոբ
Հտ յերբ : Այգ Հա յաս
-
տանբ
էլապբխ
որպէսզի
Հաւատանք
,
որպէսղի
տոկանք
յ
Օ՚սլրռց •
Մ եր դպբոցներբ
, իբրեւ
աղ–
՚ է ՚ " յ է ^ ՛
՚ " Բ ՚ ^ է ք ^ կբ ՚էանուին
Պոլսոյ
մէշ ,
Ե՚լիպտոոի
մէշ, կիսլբոսի
մէշ.
Պար" -
կասաաեի
մէշ եւ Առւրիոյ
ու
Լիրանանի
մէշ՝. Ամէնէն
տկաբ
զազութներն
են , գպ–
րսցի
՚ոեսակէաով,
Ամեբիկան,
Ֆ լ՛՛՛՛ն ս ան ,
յ՚տալէււսն
:
Կը մազթեմ
որ ղէ՛մտնան
ու
ղօբսնան
Մ էսիթարետնց
փարժաբաննեբբ
Ֆբանսայէ։
եւ իտալէէ"յ
մ է շ ։
Պէ՚ոք է բն–
դունէւլ թէ Լէւբանանն
ու Ա ոլբիան
են մ էւ–
այն,
ոբ կրնան
՚ոալ
մեզի այն գսլրոց
ր որ
կրնա
յ "՛՛՛ւբ
իլ եւ ՛լ՛՛բ
մ ե՜նք
կ՛ երեւակա
-
յենք
i
Հ ք ՚ ՚ ՚ ՚ լ ո վ ո ւ ր զ ն ե րու
ուսումնական
կեանքէն
մէշ՝
մէւշնակարգ
վարժարանն
է
միայն
, որ ՛սգ՛է կր չէ՚նէ : Ւնհի
կբ
թուի
թէ ասլագան
այստԼզ
է, " ՛ յ ս երկրէն
մ է շ ։
Պէյբութի
ճեմ ա բան ր
,
ինչսլէս
Հալէպի
ճեմ արանր
Համ աղւլտ
յէ՛ն
ւլ.ռ ւբ գռ
լ ր տ՚1ւ
քո վ ,
սբով եւ օժանդակութեամբ
կրնանք
գաբ—
ձնել
Հայոց
մեհազոյն
կբթ՛
վարժարան—
ներբ
, մ էւշ^ւ ո՛կա
ր՛լ
կրթութեան
եւ Հա -
յագ
էւ աութեան
տնվիճԼ
լի
երիտասարգ
ուժԼր
Հասցնելով
:
Ոչ մէկ
ժսւլովուրգ
լէթ֊րէ՛
է Հարիւբ
աո. Հարիւբ
Համեմա
-
1
աոլթեամբ
, ղրիմաց
,
Գրել -
էլարղտցոզ
մ եհէն
մ ինչեւ
փոքբբ : Այս
իրողութԼան
ղիմտւք՝
կարելի
է յ՛սյտաբաբել
թէ Հտ -
յոց մէ9
՚յրել
կա
բ՚լւուլ
ոզնե
բու
Համեմա—
տութիւնր
Կբ
ղե բա՚լանցէ
աարբեբ
ժո -
զոփուբղնեբոլ
աբձանադրահ
Համեմա
—
տութիւնր
:
Շ.
ՆԱՐԳՈՒՆՒ
(6
Շար.)
Fonds A.R.A.M
