9 ^
ւ Ո Ւ Ր Խ Ր
ե Ր ե հՍ ՆԻ ՍՆԹ-ԵԼէՆ
*
ԲԵՐԻԱՏԻ
մասիՆ
աբու–ած
վճիռչ, մեծ
գո Հ
էէ
ւ.նսւ1չո ւթիւն պաաճառեց
հՏ ՚ Հայաս -
տանի
ւսչխասյաւոըութեա՚ն
; Այ՛՛
առթիւ
բաղմաթիւ
մ իթինկՆեր
աեղէ
ունեցան
քագաքնեբուն
եւ գիւգեբուն
մէք :
Եսէչ
Գիաութեանց
Ակագեմ
իա
յի
նախագաՀ
Վիկաոր
Համբարձումեան
բսաւ •
«հՅոբ–
Հբգային
մոգուիուբգի
նենգ ու
անարգ
թչնամ իներր
Հա յրենիքի
գաւաճան
Բե ֊
րիան եւ իր գործակիցնեբր
որոնք
կ՛՛ու -
զէէն
մեր եբկրին
առաքրնթացր
կասեցնել
էւաացան
իրենց
արմանի
սլաաիմր» ; Բա–
նաստեղծ
Գէորգ
էմ ին րսաւ ~
Հայրե -
նէքի
թ^ամի
ճէէ-աղ Բերէա
յի եւ իր գոր
ծակիցներուն
գէմ արձակուած
Վճիււր
խորՀրգային
ժողովուրգներ
ր խորին
չր ֊
նորՀակա
լութեամ
ր
րնգունեցան
« ԿՈՄԻՏԱՍ»
Պետական
Երաժ-չտանոցի
Հասաատ
ութեան
երե սնամ եակր
տօն ուե -
ցաւ : Հա յաստանի
մ էք ա յս բաբձբ
Հիմ -
նարկր Հաստատուած
էբ
1923
յ
Գեկտ •
2&–
էն : քք րեսուն
տարուան
միքոցին
երաժչ
—
նասլաստակնե
ր ր , որոնք փոս մր կր փո -
Հք 4
էն ձիւնին
մ էք , ծած
կո ւե լո ւ Համար :
Շատ
զգուչութիւն
սլէտք էրձեոք
առնել,
սլատարաղ
մատուցանելու
Համար
որոփ -
Հետեւ սառած էրնաեւ
սկիՀին
մէքի
զի -
նին , սլէտք
եղաւ
որ քեռուցի^եր
ղնէին
իսորանին
փրտ
յ , տաքցնե
լու Համ ար ; Երբ
առտուն
արթննային
բերնին
շ
"1
–րք սառ
կաոլած
կ՝րլրսր
, ռբուիՀետեւ
չունչր կր
սառ
էր -. Ձէեբուն
քիթէն
մոմի
պէ ս սառբ
կր կախռլէր : Նո րած իննե ր ր կր
մկրտէին
տանր
մէք, որովՀետեւ
ճամբան
կրնային
մեռնիլ;
Բազմ անղամ
րնտանի^^ւեր
, ամ —
բռզք
օրր անկողինր
կ՝անցլ^էին
;
Մէկր
անկողնէն
կ՝ ելլէր
մ իւսնե բուն
ճտչր տա
նելու
Համար :
Փ է լէսովւանե ր ր
1լ րսէին
թէ եթէ սաստկանար
պուրտր
մինչեւ
ութ
աստիճան
, մարգոց
մեծ մասր պիտի կոր—
ււուէր»
;
Ներկա
յէս սաստիկ
ցուրաեբր
Հազուա–
գէպ
են ; Փարիղցիներր
երկաբ ատեն
պա—
Հեցին յիչատակր
սառին որտեզէ
ունե -;
ցաւ
1879
Յունուար
22 -
24։ին ւ քք րեսուն–I
եւվեց
ժամ անրնգՀատ
անձրեւեց
, եւ քեր–^
մ աչա
ւիր ղերո յէն վար երեք ատիճան
իք– |
նելով
ղո յացաւ
կարծր սառ մր;
Գիւղերու՛^
մէք արտոյտներր
իրենց
ոտքերէն
կամ,
պոչերէն կրրոնուէին
սաոին
մէք;
Յիշատակելէ
եղաւ
նաեւ
1880
Յռւն -
տւարիՍէն
ղետի
սառնաՀալր
ւՀաղաբտւոր
Հ ե տաքրքի
րնե բ կբ գիտէին
ղ եաին ավւե -
րէն, որ կլոր
կլոր կր գարձնէբ
ձիւնր,
ղաբնուելով
կամուրքնեբուն
:
Ջմեռնե բու
աս ստկութէւն
ր
ՀետզՀետէ
կր նուաղէ
;
1896^
ցուրտր
պաւոմարաննե–
,րու իսօսակցութեան
նիւթ գարձաւ
, որով–
Հետեւ
անսսլասե
լի գէպք
մ ր
պատաՀեցաւ
կեն ղանա բանական
ոլաբտէղին
մէ^
ղե —
տաձին
ձմեռնակ
ունեցաւ
, որով
Հարկ
ե—
ղաւ տաքցնել
իր քուրր :
տանոցր
եբկրին
տուաւ
չորս
Հարիւրէ
ա–
•–ելէ չբքանաւարաներ
, որոնցմէ
չատեր
գարձան
եբղաՀաններ
, քութակաՀտբներ
,
ղաշնակաՀարնեբ
, երգի^եր,
ինչպէս Ա -
չոտ
քյաթեան
, Ալ • Յարութիւնեան
, Աո -
նօ Բարաքանեան
, երգիչներ
Աւագ Պետ–
րոսեան եւ ուրիչներ
: «Կռմիտաս»
պետա
կան երաժչտանոցի
^(քամեակի
առթիւՀա–
յաստանի
Պետ՛
քյ բաժ չտութեան
արուես—
տի եւպատմութեան
րաժէնր
Հայ պետա
կան
թան գա ր անի
հլկռմիտաս»
բաժնէն
յանձնեց
ցարգ չՀրատաբակուտծ
ինքնա —
տիպ
գո բծե բէն
գա չնակի
ժողովածուն
,
Գրէզ որ Նա ր ե կա ց իին
նուի րուած
Հա յկ •
Հոգեւորական
երաժչտութեան
երկու
ժո—
ղովածունեբ
, ինչպէս
եւ անոր այլ ձեռա—
գիրներր;
«կոմիտաս»
երաժչտանոցէ
30–
ամեակի
առթիլ
տեղէ ունեցաւ
նաեւ
Հայ
ՖէլՀարմոնէայի
փռքր
գաՀլէճէն
մէք
Հա
մերգ,
որու մասնակցեցան
բացէ այս
տարուան
չրքանաւա րտնե բէն Աւագ Պետ–
րոսեան
, Ալ՛ Յարութիւնեան
, Առնօ Բա
րաքանեան
I
1ս
.
Հայաստանի
Գերագոյն
Աովետի
նա խազա
Հութիւնր
րարձր գնա -
Հաաելով
«կոմիտաս»
եբաժչտանոցի
գա -
սախօսական
կազմին տարած
աչխատանք
ներր , երկրին
ե բաժ չտական
վարիչներ
էլազմելուն
, պաբգեւներ
րաչխեց պաա -
ուանչաննեբով
եւ պատուոյ
գիրերով ;
ՆՈՐ ԹԱՏԵՐԱա%
մր , «Փորձագաչտ»
,
քննութեան
ենթարկուեցաւ
Հրապարա -
կաւ;
Հեղէնակր,
Նայիրի
Զ՚^՚րետն
, կր
ներկա յացնէ
առօրեա
յ կեանքր
;
քԼմ էնէն
ետք
Հեղինակր
չնորՀակալութիւն
յայա —
նեց իբ գործին
Հբապարակա
յին
քննու—
թեան եւզնւսՀատութեան
աոթիւ;
ՄՈՍԿՈՒԱՅԷՆ
ԵՐԵՒԱՆ
այցելեց
Ական–
տինալցի
էրագրող
«Ավեսկա
Թակեպլաթ՚)ք
թե րթ ին խմբաղիրներէն
Եոռանլչելտ
, այ
ցելեց
Ե րեւանի
աեսարժան
վա յրերր ,
ճարտարապետական
կոթու^երր
, Արզնէ
քերմ ուկր
եւն ՚ ; Մ ե1լնումէ
առթիւ
յա յտ
նեց թէ «Հիացում
ով
ղիտեցի
Հա յ ճար
տար
աղի րնե րու
ստեւլծաղ
ո րծ ո ւթ ի ւննե -
րր , ոբոնք
ղեղատեսիլ
ղարձուցած
են Ե–
րեւանր
; Ւմ վրա
յ մ եծ
տպաւորութիւն
գռբծեց
Հայ Նկարիչներոլ
Տան ցուցա -
Հանզ էոր , ուր Հիացում
ով
ծանթթացա
յ
յայտնի
նկարիչ
Մ • Մտրաիրոսեանի
ղոր—
ծեր ուն , ինչպէս եւ ե բիտասաբղ
նեաբիչ–
ներ Յովսէվէեանէ եւ Մ կր տ է չե անէ աշ-
խատութեանց
, որոնք
էրենց իրատես
եւ
ին քն ո ւր ո յն
ստեղծաղործութեամ
բ կր
յա յտնեն
արուեստի
բաբձբ
րնղ ունակոլ -
թիւններ » ;
ԱԼ . ԱՊԵՆԳՒԱՐԵԱՆԻ
երաժչտական
եբ–
կերու լիակաատր
ժո ւլո ված
ուն
Հրատա -
րակոլթեան
յանձնուեցալ
վեբքերս ; Կր
պարունակէ
անոր
քօբինած
ո ոմ ան սնե րր ,
արեւելեան
օրօբներր
, «Հայաստան»
,՝«Այ
վո՚ՐԳ՝^ եւ ուրիչ
ժողովրղական
երղեր ,
Համանուաղային
եւ օվւերտյին
ստեզծա -
գործութիւններ
-. ժողովածուն
պէտէ
Հ ր–
բատարակուի
Հայերէն եւռուսերէն •
^ԱՐԴԱՑէ՚-ք ԷՒ ՀԱՐԱԵԷ6Է՛* <8ԱՌԱ*»0
ՆԱՄԱԿ
ԽՄԲԱԳՐՈՒԹԵԱՆ
ՈՐԲԵՐՈՒ
ՕԳՆՈՒԹԵԱՆ
ՄԱՐՄԻՆ
1913^5՛
Հիմնուած է Փարիղի
մէք Հայ
Տիկնանց
Միռւթիւն
մր, որուն
առաքէն
նպատակր
եղած է պաչապանել եւխնա -
մել
Հայ որբերր
Ֆրանսայի
մէք, Հոգ
տանելով
անոնց
ուսման
, ազգային
գաս–
տիաբակոլթեան
, առոգ^ական
վիճակին
եէն . ; Անունր՝
«Որբերու
Օգնութեան
մասնաճիլղ
»՜;
Տիկնանց
Միութիւնր
միայն
որբերու
պաշտպանութեան
զործով չէ զբաղած ,
այլ
Հիմնած է նաեւ գաղթականներու
եւ
ուսանողներու
օգնութեան
մաբմիննեբր ,
իսկ
աւելի
վեբք,
1921^5.՛
Կարմիր
Խաչի
մասնաճիլղր •
Տարիներու
լնթացքին
Հայ
Տէկնանց
Մէութէւնր
վեբք տուած է սակայն
երկու
մ ասնաճէլգեբու
գո րծունէ ո ւթ ե անց , պա
Հելով
մէայն
ռրբերու
օղնութեան
եւ Հ՛
Կ՛ Խաչէ
օգնութեան
մարմէննեբր :
Որբերու
Օգնութեան
Աարմէնր
տա—
րէներէ է վեր , էր պաչտպանութեան
տակ
առած է Ֆրանսա
յէ մ էք
ղան ուած Հայ
որբերր :
Տարիներու
լնթացքին
ան
բարեփոխած
է իւր ծրազէրր : Բարեբախտաբար
այսօր
չկան
քաբղի
որբեր,
բայց կան Հօրմէ
կամ
մ օրմ է զուրկ
փոքրիկներ
,
ա յնպէս որ
աշիատելու
կարօտ
մայր
մր, չէ կրնար
իր
ղաւակր
պաՀել,
ինչպէս որ
աշխատաւոր
Հայր մր չէ կրնար
իբ ղաւկին պէտք
եղած
Հողածութիւնր
տալ ; ԱՀա այս փոքրէկ -
նէւբր առանց
իստբութետն
Որրե-բոլ
՚ Օգ -
նութեան
մ արմնին
Հո ղած ութ եան
տակ
կ՚առնուին եւ կր տեղաւորուին
Փարիղի
մեր մանչերու եւ ազքկանց
վարժարան -
ներր։
Մէութէւնս
բարոյական
եւնէւթա–
կան ոչ մէկ
օզնութէւն
կր խնայէ, եւա–
նռնց ելպաՀովէ
մէեւնոյն
ժամանակ Հա -
յեցԼէ ղաստիաբակութիւն
; Եւ
որովՀետեւ
Տէկնանց
Մէռւթեան
ուսանողներու
մ ասնաճէւղր
գո յութէւն
չունէ
ա յլեւս ,
Որբերու
Օղնութեան
Մաբմէնն է որ տա–
րէներէ է վեր ել աչխատի
նաեւ
օղնել
յա
ռա քազէմ եւ ուշիմ
վէոքրէ1լներուն ծր -
Տքռղներուն , որսլէսզէ
անոնք
կարենան
կրթութէւն
տալ էրենց
զաւակներուն
։
Մ էութէւնս
ունէ առ տ յժմ
քսանէն
քէ չ
պակաս
պա չտսլանե ա ^ե ր երկու
սեռէ , ո—
.րոնց Համար
կաբեւռր
ղում ար
մ ր կր
ծախսէ
իբրեւ
տարեթոչակ
վարժարաննե
րու :
Մ էութէւնս
ուրէշ ծախք
չունէ , որող -
Հետեւ էր բոլոր
ղ ո բծե բ ր սէրա յօժ-սւր էլր
կատարեն
յանձնա Լսում բԼն
տէկէննեբր ,
էսկ կարօտ
փոքրէւ^ւեբուն
պէտք
եղած
Հագուստեղէն
եւն ՚ կր Հողան
Մ
էութեան
բարե1լամ եւ կամ Համակէր
Հայրենակէց–
կամ ծաղկեպսակէ ; Այ"
ղումարներր
էէ էն բաւեր
անչուշտ
մ եր կողմ է սլա շտ -
պանուած
աշակերտներու
տարեթոշակ -
ներուն ;
1953^
տարե չր քանէն ղաղափարր
ունե -
ցանք
զար ղան կարն եր
( վփնեէթ
) Հրապա
րակ
Հանել , Համեստ
ղինեբով
Ուրախ
ենք րսելու
որ Հասաբակոլթիւնր
մօտէն
ճանդալով
Մ էո֊թեանս
ան չա–>աիսնգի բ
գործ ունէ ութ իւնր , լաւ լնղունե լութ
իւն
մր րրաւ
մեր այս ձեոնաբկին
;
Նոյնիսկ
Հեռաւո բ տեղե րէ Հա յրենակիցնե
ր
բերին
իրենց
լումաներր
, քաքալերական
խօս -
քեբով
; Այսպէսով
մենք ի վիճակի
եղանք
պաՀելու
Հայ տզա^^ւ ու աղքի1քներր լալ
մթնոլորտի
մր մէք , քանա լով անոնց տալ
աղգա
յէն
նա խանձախնգբ
ութեան եւ Հա -
յեցի գաստիաբակութեան
ողին :
Այս առթիւ կր յա յտնենք
մեր երախ -
տագիտոլթիւնր
բոլոր
այն Հայրենակից -
ներուն
, որոնց
շնորՀիւ մեր
ազքատիկ
կամ անտէր
փոքբ է կնեբր
ղուրղուրանք
վայելեցէն :
Առիթէն
օգտուելով
քերմապէս
կր խնգ
րենք աքակցէլ
մեզի,
նիւթական եւ բա -
րո յական
բոլոր
կարելի
մ է ք"ցնե բով , որ
պէսզէ
ի վէճակէ
րլլանք
աւե լէ մեծ թէ -
՚-ով
Հա յոբդինե
բ փրկելու
, տա լով
անոնց
անՀ րաժեշտ
կրթութիւնն
ու
գաստիարա–
կութիւնր
;
Աւե լորգ է րսել թէ գիմոզնեբու
թէ՚՜Ր
ՀետզՀետէ կր շատնա
յ , եւ մեզէ
Համ աբ
գժ՜ուա ր է գոՀացում տալ ամ էնուն :
Այս պարագան
մ եղէ վէ չա կր պատճա
ռէ անչուչտ : Բայց
մենք լաւատես
ենք եւ
վստաՀ թէ մեր Հա յբենակ
ից1ւե բուն
ս րր–
տին իւօսած
եղանք
այս ամփոփ տեղեկա
-.
տուոլթեամր
, սպասելով
անոնց
օժան -
գակութեան;
ՎԱՐՋՈՒԹՒՒՆ
ՃՇԳՈՒՄ
ՐնկերուՀի
Հ. Գիւլխան -
գանեան կր խնգրէ
ճչզել.
Պ՛
Արչալոյս
Աստուածա
տուր եան
նկա բաղ րե լով «Արա—
մի մաՀր»
գբում է թէ ղամ
բանականներ
իսօսեցան
Բաքաւ^ունի
եւ ԱբրաՀամ
Գիւլ
խան ղան եան ; Գժրախտարար
այգ ւք ամա—
նակ
մենք
էնգէ՜լ|ւ
էէնք ե՛֊ երբ Հաս անք
քյ՝–
բեւան
Մա յէսէն
1919
թ– բծաւոր
աիֆր
Համարեա
վեր քացած
էր, ք""յՏ ""՛էբ
գե"–
թագաւոբում
էր ;
նե,
Ւբրել
Հասոյթի
միքոց, ան կր կաղմա
կերսլէ
ւոարին
երկու
Հանգէս ;
կ՛րնգունի
երրեմն
նուէրներ
, փոխան
ծաղկեփունքի
,
ԱՒՍՏՐՒՈՅ
երկու
միլիոն
բանուռրնե -
բէն
ՅՕՕ՚ՕՕՕՀ^
անգործ
են :
Տնտեսական
կացութիւնր
օրէ օր կր ծանբանայ; Եր —
կէրր
7
միլիոն
բնակի
չ ունի ;
ԼՒԲԱՆԱՆԻ
երեսփ ՚ Ժողովր
Գչ . օբ բա
նաձեւ
մր քուէարկեց
միաձա յնութեամ բ :
Կր պաՀան քէ ոբ քարիւղի
լն կե ր ռ ւթ ի ւն -
նեբր
աւե լցնեն պետութեան
վճա րուե լէք
րաժինր :
73
ԲԱՆՈՒՈՐ
քաՀանաներ
յայտաբա -
րարութիւն
մր Հրատարակեցին
:
կ՚՚բսեն
թէ չեն կրնար Հպատակիլ
նոբ կանոնի
մր
որով
կ՝աբղիլոլի
3—4
ժամէն
աւելէ
րան -
ո՜ւռ բու թի ՛ ն
լ^ւել
Պէտի
իսօս ինք այս մասին :.
ՀՅԱՌԱՋ»Ւ
ԹԵՐԹՕՆԸ
(1)
ԿԱնԱՋԵՆՑ ՀԱՐՍԸ
ԱՌԱՋԻՆ
ԳԼՈԻԽ
ԿԱՆԱՋԵՆՑ
ՊԱՐՏԷԶԻՆ
ՄԷՋ
Հինղչաբթի
՚.
Ծաղկամօր
կիրակի։
Ամբուլք
Գէ՚՜՚Լ1Լ Հ՚"~
ւաքուեր էրկանաչենց պարտէգր
Համ -
բաբձման
վփճակր
տօնելու;
Հոն էին գէւ -
• գի բոլոր
Հասոլկ
աղքէկներր
,
Խորէնենց
Պայծառր,
Զարգաբենց
Մաբգրէտր,
Թու–
խենց
Մ արիամ ր, Գէլոնց
Շուչանր, ^աբ–
մրբոլկենց
Աուսունր, եւ Ախէկենց Ա -
Ժ"Ռ •
Զրոյց
ու կատակ ; Պար ու երգ : Առա -
քէն
եբգռղն
եղաւ
Զարգաբենց
Մ արգա -
բիար .
Լուււնակը բակ է ձգեր ,
•քեգ աւքպի աակ է ձգեր,
իլք կուրացած րախտըԹ է|*
ԻԹծի լքինակ է ձգեր :
Մաբգրէտր
երղեց զգածուած,
սիրտ
բզկտոզ
ցալովր։
Գէմքին
վբայ՝
տրրտ–
մութիւն կար, էսկ աչքերուն
մէք՝
ուր -
ցունքի
կաթէ^եբ ; Անոր տրտում
նայ —
ոԼածքին
ոլաքներր
, դաղանի
1եաերոլ
պէս
ինկան
Մէք~յէլէ%ց
Աբշակին
վբայ
։
Աէբ
ու Հրաւէր ; Տրտում էր
երգր,Հողիին
խորունկէն
կուզ ար ; Եր՚լր
Հարաղատ էր
ու ղգայռւն : Աբշակր
գլուիսր վար կախեց :
Ժողովուրղր
ծավւեց
ու ՀրՀռաց ;
–
Ջայնղ անսպառ
, Մարղրիտ ;
Թռւխենց
Մ արիամ ր եաեւր
ձղեց ծր -
փուն
մազերոլ
փունքր,
սրբեց
րերնի
ան–
կիւններր,
նայեցաւ
մանշերռւն
կ՚՚գմր ,
ղտաւ
իր սիրածր
, մեւլմ խնգաց , ետքր
երգեց :
Աղջի՛կ , դուն հուր ու մուր ես ,
Ես ծարաւ եմ, դուն ջուբ ես,
էս Համբարձման գիշերր՝
փեգ ման կու գամ, դուն ո՛՛ւր ես:
Մ արիամին երգն ալ յաքող
անցաւ : Ա–
նոբ երղր՝
աբեւի
քերմութենէն
կրծած.
արտերուն
վրայ
է ^ ՚ ո զ մա^ղ—մաղ
անձ -
րեւին պէս բազձալի
էր , եւ՝ ծիրանինե -
բու վբայ կաթած
գաղէգինի
նման քաղցր :
Մ ան չե րուե կոգմէ ծափեր ; Ամէնէն չատ
ծափոզր
իր նչանածն
էր :
Զայնգ դալար,
Մաբիամ
:
կանչեցին
կէներր
:
յ
—Հայտէ՛,
Շուչան
, կարղր
քուկդ
ք ,^
մէք մտաւ
գզէրէն
է^իկր;
Շուչան
յամառեցաւ
,գլուխր վար կա -
խեց , սկսաւ
ծիլ ու տերեւ փետտել ; Զեր–
գեց ; Բայց այգ չէր նչանակեր թէ՝ չէբ
ուղեր
եբղել
, լ^դՀակաոակն
,
երդե
լու
չատ փափաք
ունէր , մ անաւանգ
ղէտէ բ Հ
թէ
ՂԷ՚՜ՂԷ
^
է լ. էրեն չավւ ղեղեցէկ
ձա
յն
ունեցող
աղքիկ էկաբ : Ասկէ
ղատ՝ իր
դէմքին
աննման
Համաչավաւթիւնր
, վա -
յելուչ
Հասակր
, Հարուստ
մ արմինր
, եր–
ելար ու գանգուր
մաղերր՝
դէնքր
գարձու—
ցած
էէն փտնռուած
Հարսնցռլ
մր;
Շռւչան
գէ՚֊ղէ
Հասած
տղոց
կողմր
նա
յեցաւ.
Հոն տեսաւ
Անթառամենց
կարօն ,
որ աչքով
ու յօնքով
Հասկցուց
իրեն թէ
պէաք էբ եբղել՛
կարօն
ու Շուչանր
դրր–
կէց
էէն, եւէրաբու
Հասակակէց
ու
տա—
րեկէց,
անոնց
ծնոզէւերր տարէ
մր առաք
նշաներ
էէն ղէրենք
; Շուաով
պաղութիւն
ինկաւ
երկու
զք՚կէց
րնտանէքներու
մէք,
սակայն
սէբր
մէշտ վառ մնաց
երկու
նր
—՜վ
չանածնեբու
քով , յաճախ
ժամադբուե
ցան,
գադտնի
նուէրներ
փոխսՈւակեցին
,
տեղ
տե՛ւ
իբտբու
նայեցան
մարմ
բուն
աչքերով, կամ պատաՀաբաբ
իրարու
Հանդիպած
ժամանակ
իրար
բարեւեցին
յարդանքով,
կամ՝
խնդացին
սիրոյ ամէ -
նէն վառ կրակուԼր ;
Ս Լ՚բո յ ա յս
մ տերմ ութեան
ուժովն էբ
ոբ՝ կարօն
Շուչանին կր ստիպէբ
երդել :
Հրաման
լնողր
Կարօն
էր , չէր
կրնար
մերժել
, ու Գէլոնց
Շուշան ր
զ լռւխր
բաբձրացռւց
, թեթեւ
մր Հաճելի
տխրու–
թիլն
մբ վւռեց գէմ քէն վ րա ք , ձեռքե
րովր
շակեց
ճակտէն
վրս՛ յ ինկած
ծամեբր ու
երգեց՚
Եո աղբիւր եմ, դուն յուր ^ո,
էս ղբղղԲՓ*^՝^ դուն յ«մեո:
Մ անչերու
կուլմ էն՝
բուռն ու ոգեւոր -
ուած ծափեր;
Շուչանր
զգացումով
եր-
գած
էբ , ապրած էբ սէրոյ
րոլոր
երանդ–
ներր : կանաչենց
պարտէզին
թռչոլններր
լռած
էին ;
Եր՚լէն
յուզական
ութենէն
կարկամե ցան
ունկ^դէ րներր ; կանա շնե -
բու եւ Հողի
վյՐ"՚յ՝
" է ր " յ թախէծր կար :
Սկսաւ պարր :
Պարաղլուխր
Ա ա րդէսենց
Հարսն
էր ,
Շուշտն
ինկաւ
կարոյի քով,
Պայծառր
րռնած էր Տ էգրանէ
ձեռքր
;
Մ
էքայէլԱ
սլարէն
չմասնակցեցաւ
, ասոր
Համաբ
էբ .
որ Զ՚սրգարենց
Աարդբիտր
կոտրած
"էր—
տով կր պարէր :
կանաչենց
Տէզրանր
պարէ
մէ^ էբէ
բոներ էր Պայծառէ
ձեռքր
: Ի՛նչ ուրա -
խութիւն,
Պայծառր
զրտխտէ
մէք
էր՛
դրախտ
մր կար նաեւ էբ
սրտէն
մէք։
Տ էգրանէ
մօտն
էր , անոր
չսւնշէն կա -
թուկին տակ , տնոբ
սէրոյ
արեւէն
մ էք :
Պա յծառ կր պարէ ր խանդա վառօ ր է ն , կր
ցնցէր էբ մարմէնր, կր թօթուէբ
կուրծ–
քր , ղլխուն
ծամեբր
Հովին
կու տար, մ ի–
սերր կր խ՚՚՚ղցնէբ
, կարծես Հով րլլար,
կարծես
Հողի
վրայ կոխած
չՐԱ՚սբ,
այն
քան
թեթեւ կրպարէր
Տ Լ՚՚էբանր
Պա
յծա
ռէ Հող էին մ էք պառկած էբ էբ աոնա
կա
նութեան
անթերի
պերճոլ թեամբ : Անոր
աղքկութեան
երազին
մէք կր լոզար
խրն–
ղուն ճակատազրի
մշ
Հաւանականոլթիլ–
՚^ռ ••
ԱՕԱ - ՎԱՆԻ
(Շար -)
Fonds A.R.A.M
