€6
ԱՌԱՋ*
ԳԱԶԱնԱԶՈԻՍՊԸ
1915/.
Մայիսի
վերչԼրու-ն
Հաւաքսւեր
էին
մօսէ
աւս
IIք,
սւքսովւհա/ներ
Ջանկըբիի
այգիներու
թաղին
մօաիկ
փսղոցի
մր աու–
նր
, ուր վ ե ց անձեր
միասին
կր բնակէին
•
֊ ֊ Ա
. Արենց
, Ա
. իսրայէչեան
, Հ.
Համ ֊
բարձռւմեան,
Ա՛
Թիբաքեան
(Հրաչ)
,
ԳրիգՈր
Ե ս ա յ ե ա ն
ե լ
Գ
. Վ ա ր ո ւ մ ա ն :
Անձկալի
էր մեր վիճակր,
քանղի
անո -
րոշ։
Զբկու֊ահ
էինք
ճչղրիա
աեղեկոլ
-
թիւննեբէ։
Աեղի
աքսորականներուս
Հեա
գեււ
թղթակցելու
քաջութիւն
սլաՀող
րն -
կերնե
ր ղիանալով
որ իմոլբքերէն
ն ա մ ա կ
ներն
ալ խիսա
քննութեանց
կ^ենթարկուէ–
ի ն , կր ղգուշանային
ոեւէ
լուր
Հաղորղե–
Ա ա ա ց ե ր էի մեր Արմէն
Մեհ՜աաուրեա
-
նէն,
ղոր «կարմիր
Արմէն»
վ՝բոէինք
Աե -
ր ա ս ա ի ա
, որ թուրքերէն
թացիկով
մր ,
քանի
մր անմեղ
իսօսքերու
Հեա կր ղրէր
•
« Փ է ա է ր ա է ն
մէքթուսլ
ալարմ
,
Աու
րէն
աայլն
քէօյլէրաէ
թաՀսիլաարլրղ
է–
աիյօր
»;
ԼՀայրիկէս
նամակ
առի,
Աուրէն
ք ե ռ ի գ
գ ի ՚ ֊ ղ ե բր
ՀաբկաՀալաքո
ւթիւն
կ^բ–
նէ)։
Աուրէն
աննման
Ա ո ւ ր ա տ
ի
կեղի
անու ~
նրն էր : Կբ նշանակէ
ր որ քաշուած՛
էր սա–
բերր
եւ կր կռուէր
:
Շ ս ՛ ա
կարեւոր
էր այս
լուրբ
մեղի
Համար
։ Պարտք
սեսլեցի
Հա -
դորղել
ղայն
Հբա
չին ; կարգաց
,
սլատռեց
•ռւ
րսաւ
ողեւորուահ՜
:
Ե թ է
մենք
մեռնինք,
Ա ռ ւ ր ա տ
մեբ
վրէմբ
կբ լուհէ
. . .
Մինչ
ես Ոլ Հրաչ
մեր փսփսոլքբ
լրա -
ցոլցահ
կբ
մ ի ա ն ա յ ի ն ք
ներկաներուն
լ
Վ ա ր ո ւ մ ա ն կբ շարունակէբ
խօսիլ
:
Աեբաստիայէն
կորսնցուցինք
, ափ —
սո^ս
, ՅովՀաննէս
Ակինեանբ^
իսոստմնա—
լից
ոսլայ
մ բ ։ Ունեցանք
նաեւ
անղարմա—
նելի
կորուստ
մբ , ուսուցիչ
Ա բ ա մ Ե ր ա -
նոսեանբ
, որուն
« գ ա ղ ա ն ա գ ռ ւ ս պ »
մ ա կ գ ի
րբ
տուահ
էինք
•
Օր մբ Պոլիս,
Նչան
թ ա չ
,
Հայր
իկեան
վ ա ր մ ա ր ա ն բ
այցի
գ ա ց ե ր էի ել ինչ ռր ա–
ռաքին
ա ռ ի թ ո վ
ոլչս
գ ր ա ւ ե ց , ղսլրոցի
մբ
Համար
անսովոր
լռութիւնն
էբ : Երբ
տես–
չ ա բ ա ն ,
Հայրիկեանին
առա^ւռրղեցին
ղիս
, թ լ Ր Ս ՚ " յ
Գ " ՚ ՚ 1 ե լ ղարմանքս
ոբ
այսքան
լռութիւն
կբ աիբէր
՚.
Աի
ղաբմանաբ
, րսաւ
Հայրիկեան
,
մեր
ւէսլրռ։ի7՛
ներկայ
բ ա րե կա
րղութ իւնբ
կբ
սլաբտինք
Երանոսեանին
որ թէեւ
երի
աասարգ
, բայց
բ ա ց ա ռ ի կ
գ է մ ք մբն է :
Նաիսանձեցայ
1
Ա ե բ Ա՛
Լուսաւորիչ
վ ա ր մ ա ր ա ն բ
Հ ա կ ա ռ ա կ մեր
ճիղերուն՝
միչա
աղմուկ
կար։
Ա տ ա հ ե ց ի թէ
կրնայի
ղ Լ ՚ ն ք բ
մ եբ
վաբմ-ա
բանբ
տանիլ
, քանի
որ
ամէն
բանէ
առաք
բնկեբներ
էինք
ե լ
կբր–
^ ՚ " յ Ի
Հայրիկեանէն
աւելի
վճարել
:
Տ ե ս ա կ ց ե ց ա յ
քանիցս
ե լ Հարցուցի
թէ
ինչսլէզ
կր յաջողէր
կ ա ր գ ի
բերել
ա ն ա -
ռ ա կ
ա չ ա կ ե ր տ ն ե ր բ
, ինհի
Համար
, իբ ու
մբ
ձայնին
ու աչքերուն
թովչանքին
մէ -
շ բ ն էր :
Ոչ
, ատկէ
աւելին
կայ , բսալ
: Ե ո ՝
ՀԱՅԱԱՏԱՆԻ
ԳՐԱԿԱՆՈԻԹԻԻՆ
ձԱՅՐԵՆԻԲ
*
Սարերդ ծաղկել, ձորերդ ծաղկել
ԶմլաՆ՝|սսւ դա.րււՆն.քի շորեր են հագել ,
*1՝արէւան ճամրով ես .։յ6ում երջանիկ ,
Անուշ հայրենի՜ք, քնքուշ հայրենի՜ք :
Վաբդերր գարնան շուրթերով վաոման
Խօսում են քեղ հետ սիրռվ անսահման •
—՛ձեզմով ենք միայն ղուարթ, երջանիկ
Անուշ հայրենի՜ք, քնքուշ հայրենի՜ք։
Արտերդ լիքն են ցորենի բերքով,
Լոյս արտոյտների հայրենի երդով ,
Բ՛երքով երջանիկ , եբգով երջանիկ ,
Անուշ հայրենի՜ք, քնքուշ հայրենի՜ք։ |
Ես էլ մի հասկ եմ քո կեանքի աբտում,
Սէւբտս մի արտոյտ քեգ գովք է կալւդում,
փեգմով է միայն որդիդ երջանիկ ,
Անուշ հայրենի՜ք, քնքուշ հայրենի՜ք։
ԱՇՈՏ
ԳՐԱԾԻ
Հնաղանղ
, Համ
ա կեր
սլո
ղ
աչակե
րտնե
բէն
նա իսա սլատ
ի լ
կբ
Համարիմ
անաււակնե
բբ
,
բմ բոստներբ,
լ ն գ վ գ ռ ւ ^ ե բ բ ,
որոնց
մէք
շ ի ղ կայ ե լ աւիւն։
Կը մտերմանամ
անոնց
Հետ
ե լ կբ մաանանչեմ
իբենց
թէ ինչ նբ–
ւղա տ ա կ ի
սլէաք
է վ ե բ ա սլաՀեն
իրենց
ան–
վաիսութիւնն
ու առնականութիւն
բ :
Կբ
իսրատեմ
որ իրենց
բնահին
խենղոլթիւնն
ու
ձեէւներէցութիւնբ
ի
չաՀ մե՜ր
ցեգինօգ–
տաղոբհելռւ
Համաբ
, սորվին
,
սլաչար
ա մ բ ա բ ե լ :
Անոնք
առաշին
օրէն
կբ սիրեն
ղի՛ո )
քանղի
ես իրր վ ա րմասլետ
չեմ
խօսիր
,
այլ
իբբեւ
Հ ա ւ ա ս ա ր
լնկեր
;
Ե թ է
սլատաՀ
ի
որ նոբ ա ն ա ռ ա կ մբ ու~
նենայ
գ՚ղրո
ց բ
՚ " ղ ա ս ա բանին
մ էշ ան -
կարղասլաՀութիւն
լնէ , իմ Հ ի ն խելառ
-
ներս
լաւ ղաս
մ բ կուտան
ղբօ՚ւանքի
ժ ա
մուն,
սլաաուիբելով
որ խելօք
կենայ
եւ
ուժ
չփորձէ
: Թ է ե ւ կբ կչտամրեմ
ղիրենք
իրենց
նռբեկբ
կրթելու
այս ձեւին
Համաբ,
բայց
1լարգարացնեն
իբենք
ղիրենք
,
թէ
չեն
կրնար
Հանղուժել
, որ ոեւէ
մէկբ
ին
հ
՜ի
սրտնեղութիւն
ս լ ա տ ճ ա ռ է :
\
Համ
ա ձ ա
յնե
ցանք
իրեն
Հեա , կը չ ա ~ \
րունակէ
բ Վար
ուժ
ան
, որ
1 9 1 3 ^
տ ա բ ե չ ր – |
շանին,
սլիտի
բ լ լ ա յ Ա • Լուսաւոբիչ
վար–
ւ
ժաբանին
գաստիարակ
ուսուցիչ,
բայցՀ
Մուրատբ
ե կ ա ւ
Պոլիս
, թելաղբեց
Ա ր ա – \
մին թէ մայրաքաղաքբ
աբղէն
չատ
՛Լար -
ժաՈլետներ
ունի
, մինչ
մեր ղիւղեբբ
կբ^
կարօտին
ուսուցիթւեբու
: Աւ ա ռ ա ւ ւոա -
բ ա ւ իր ղ ի ւ ղ բ ։
Մ ո ւ ր ա տ
ի
ձայնբ
աւելի
ու
ժեղ
կբ
ի՚ւօսէր
իր սրտին
քան
իմս։
Ա բ ա մ
անմիշասլէս
մեկնեցաւ
1 9 1 4 / /
ձմեոբ,
յ ե -
տո
յ
իբրեւ
ղինո ւոբ փ ո խաղբ
ուե ց ա ւ Եր -
ղընկա
, անկէ
իսուսափելով
ղարձալ
Շ •
Գ ա ր ա Հ
ի
ս ա բ , ր ա
յ ց
ճամ
բան
ս ա ս տ ի կ
ց ուբա
էն
թսքե՜րու
բորբոքում
ունեցաւ
եւ
ԿՐԹԱԿԱՆ ՆԱխԱՐԱՐԸ
ԳեԴ–– ԹԱՆԳԱՐԱՆԻՆ ԱԷՋ
Հինգչաբթի
օր, ժամը
7ին Փարիղի
Հայ
գ ե ղ ա ր ո ւ ե ս տ ա կ ա ն
թ ա ն գ ա ր ա ն բ
այցե
լեց
կրթական
ն ա խ ա բ ա ր
եւ
թանգարանին
սլաաոլակալ
ն ա խ ա գ ա Հ Պ • Անտրէ
Ա
արի
իր
Հետեւռբգներով;
Թ ա ն գ ա րանի
ն ա խ ա գ ա Հ բ եւ Հ
իմնագիրը
ցոյց
տուին
բո
լո ր յաբկաժիններբ,
ան -
Հ բ ա ժ ե չ ա բացատ
րութիւննե
րով :
Պ– Ա ն ա բ է
Մարի
այս առթիլ
իր
ղոՀռւ–
նակոլթիլն
բ յայանելով
բսալ
.
<;իմ այստեղ
ներկայութիւնս
ին^ին
պերճաիսօս
՚Լկա
յ ո ւ թ ի ւ ն է ա
յ ն չ ա Հ ա գ ր -
գ ռ ո ւ թ ե ա ն ղոր ֆ ր ա ն ս ա կ ա ն
կ ա ռ ա վ ա ր ո ւ —
թիւնբ
կը տահէ
Հանգէսլ
Հայ
գաղութին
ե լ այս թանգարանին
: Ա ր դ ա ր ե ւ
,
այսաեղ
Հալաքուահ՜
են Հնագոյն
ե լ բարձր
ք ա ղ ա –
քակրթռլթեան
մը տ է ր ժողովուրգի
մբ ,
ղարերու
լնթացքին
ստեղհահ
գանձերը
՜
Ա յ գ
գանձերը
Հ իացում
ով կը լեցնեն
ղի"
իրենց
Հնութեամբ
, ռճի բհաիսնգիբ
մաք -
րութեամբ
եւ
ներչնչումի
այլաղան
ու -
թեամբ
: ժողովուրգ
մբ գ ա բ ե ր ո ւ
բն -
թացքին
կրցահ
է ստեղհել
արժէքներ
ռ -
բոնք
գիմացահ
են ժամանակին
ալերու
-
մին
:
« Այս թ ա ն գ ա բ ա ն ի ն
Հանգէսլ
ֆ ր ա ն ս ա -
կան
կ ա ռ ա վ ա ր ո ւ թ ե ա ն
լնհայահ՜
ա շ ա կ -
ցութեան
Համար
թերեւս
ղուք
կբ մ տ ա -
հէք
երախտագիտական
ղղացումներ
ա բ -
տայայտել։
Թ ո յ լ տ ո ւ է ք
անկեղհօրէն
ար -
տ այայտելու
ոչ միայն
իմ՝ այլեւ
ամբողշ
կառավա
րութեան
ե ր ա խ տ ա գ ի
տութիւնբ
Հանգէսլ
Հայ գաղութին
, որու
ղաւակներբ
իրենց
ար
ի ւ ն բ Լսաոնեցին
մեբ զինուո
րնե
-
բու
աբիւնին
, երկու
սլատերաղմնեբու
լ ն
թացքին
: Ե ս այստեղ
Հաճոյքով
կը տես -
նեմ
նաիսկին
ղինռւորներ
որոնց
կռւրհքին
վ բ ա
յ
կ՚երեւի
սլատե
րազմ
ա կ ա ն
չքանչանի
ժասլալէնբ
;
« Ֆ ր ա ն ս ա կ ա ն
կառավարութիւնբ
ղոՀ է
ք՛բ այս չէնքի
յատկացումռվ
ձեղի
ստեղ
-
ռ եց
մ ի՛շավա
յ ր
մ բ, ուր ղուք
ա տ ե ն
ա տ ե ն
սլիտի
կրնաք
Հաւաքուի
լ ձեր
աղղա
յ ի ն
գանձերու
չ ո ՚ ֊ ր շ լ լ
Հսլարտանալու
եւ
նեբ–
փչուելու
Համար
;
« Այո
թ ան դա
բան
ի ն
մ էշ
Հ ա ւ ա քո
ւահ
դանձերռլ
յարաճուն
յաւելման
եւ առա -
մեռաւ
մարտի
սկիղբբ
՝
ՅովՀաննէս
Ակինեան
Ա ր ա մ եան
վ ա ր -
ժաբանէն
ինհի
մօտիկ
լնկեր
, ինկահ
էբ
1 9 1 4 ^
ձմեռբ
Ա ա ր բ
Գամ
բչէ
ճակատբ
է
Մ ա ս ա մ բ
Հաչաուահ
էի իո սռլղին
Հետ :
Արամին
մաՀբ
նոբ կր լսէի,
որուն
Հետ ոչ
ոք
այնքան
ս ե ր տ
կասլեր
ունէր
,
ոբքան
ես
% Ա կ ո ա
յ Հ ե կ ե կ ա
լ ; Հազիւ
կրցայ
ոքտի
ելլե
լ ե լ
մ եկնի
լ ,
մ ինչ
Վ ա ր ո ւ ժ ա ն
, տես -
նելով
իր չարաղոյժ
ռլաւոմութեան
աղդե—
ցութիւնբ
իմ ւէրայ , 1լ ա ն դ բ ա դ ա ռ ե ա բ ռբ
անտեղի
էր Արամին
մաՀը
սլատմ
ե լ իմ
առշեւ
• • •
Ա Ե Բ Ա Ա Տ Ա Ց Ի
1Ա8ՆԷԻ ԵՐԳԵՐԷՆ
*
Մենք ռչ լալիս ենք եւ ոչ հառաչում,
Մշտահար այդպէս ուրախ ենք դէմքով,
Սիրոյ գաղտնիքներ չենք արտայայտում
Եբբեք ոչ խօսքով եւ ոչ հայեացքով :
Իրենց անբարբառ ցաւերով նրանք ,
Մեր հոգսւ խորքռւմ բաղմած են միշտ
լուռ
Թռչռւմ է սբտից դայլն հառաչանք ,
Բայց մեր շրթունքներ փակոլած են ա–
մսւր :
Հարցբսւ հոդում հանգուցեալներին .
Օրօբոցի մէջ հարցրու մանկան
Գուցէ նրանցից գիտնաս տակաւին ,
Եթէ ես քեդնից ծածկել եմ մի բան :
Թարդմ.
ԱՐԱԷՆ
Կ Ր Ա Ա Ե Լ Ն Ի Կ Ե Ա Ն
տ ո ւ թ ե ա ն
չ ի բ ա ւ ե ր
թ ա ն դ ա ր ա ն ի աարա
—
հ՜ռւթիւնը
; Հ ե տ ե ւ ա բ ա ր
, անոբ
բնգար
-
ձակում
բ
Որ
իմ նախարարութեանս
փա
յ –
վւա
լ ահ հրագիրնեբէն
մ է 1
^1
է
յ ո յ ս ու -
նիմ
որ ի բ ա դ ո րհուի
Հ ան բ ա
սլե
ա ո ւթ
ե
ան
ն ա է ս ա դ ա Հ ի ն ա
յ ս
չէնքին
բացում
ը
կատա–
բ ե լ է ն իսկ ա ռ ա շ ;
Գժուար
է անչուչտ
, նաիսաբարի
մբ Հա—
մ ար
, էսռսաումնե
ր
լ ^ ե լ ,
բ ա
յ ց
կրնաք
վ ս տ ա Հ
բլլալ
թէ կարելին
սլիտէ։
վւռրձեմ
է
Պ • Ն ա խ ա բ ա ր բ
վերշացնելով,
յաշողոլ–
թիւն
ու յարատեւութիւն
մաղթեց
ն ա խ ա
դաՀէն
ե լ իբ գորհակիցներուն
:
Յեաոյ
իսօսք
ա ռ ա ւ
թ ա ն դ ա ր ա ն ի
Հովա
-
նաւորող
մարմնի
անղամ
եւ ներքին
դոր–
հեր
ու
նաիսարա
րութեան
բարձրաստիճան
ս լ ա չ ա օ ն ա ա ա ր Պ • Լավէլ
եւ յանուն
թան -
դ ա ր ա ն ի
բ ա ր ե կ ա մ ն ե
բու
շերմ
^ ո ր Հ ա կ ա –
լու1Ժեւննեբ
յա
յտնեց
անո
ր եւ կառավա
-
բու
թեան
ս բ տ ա ս ^ գ ի չ
Հ ա ւ ա ս տ ի ^ ե բ ո ւ ն
Համ
՛ս բ :
Լ Ր Ա Տ Ո Ւ
Գ Ե Ր Ա Ա Ա Ն Ո Ւ Հ Ի
ԱՐՈՒԱ
Ոոկանեանի
մաՀուան
տ ա ս ն ա մ ե ա կ ի
առթիւ
կաւլմա
-
կե ր պ ո
ւահ
է
յ ո ւ չ
երեկոյ
Երեւանի
մէշ :
Ա
. Ո ս կ ա ն ե ա ն
կեանքի
եւ բեմ .
դռբհունէ–
ութեան
մ ասին
խօսահ
է Զ • Զ ա ր ե ա ն •
« Արռւս
Ո ս կ ա ն ե ա ն Հա / բեմէ։
աաղանւչա
—
լոր
ներկայացուցի
^ ե
րէն
մէ1լն էր : Ան
բեմէն
հաղկե՜
ցուց
Հիււքանիզմ
ի
գաղափա–
ՐԲ՛.
Անոր
իսաղբ
սլարւլ
եւ գերհ
էր
արտա
քին
սլաճռւճանքներէն»
։Տազանդալռբ
աբ—
ուեստադիտուՀԷ։ին
մ ասին
յւ։ւչերւղատմ
ահ
են 0 ՚ Գուղալեան
, Վ
. Վ ա դ ա ր չ ե ա ն
, ր ա —
նաստեղհ
Ն • Զարեան
, թ ա տ ե ր ա դ է տ Ա ե -
լիքսէ
թեան
:
ՕՐԻՈՐԳԸ
— Շ
ուտ
, աոքթոր
, նչանա
-
հբս
էսեղգուեցալ
:
ՈԺԻԵԿԸ
•
Ան՛ք իշաոլէս
արուե
ս՚ռական
չնչաււութիւն
տ ա ն ք ;
ՕՐԻՈՐԳԸ
Ոչ, տ ո ք թ ո ր ,
բնակւսն
չն^
Լւսռութիւն
տ ո ւ է ք , աւելի
կբ վճաբենք
. • .
» Յ Ա Ռ Ա Ջ » Ի
ԹԵՐԹՕՆԸ
(20)–
Ա. ԿՈԻՊՐԻ՚Ս
ՍՈԻԼԱՄԻԹ
(ԱՈՂՈՄՈՆ
Թ Ա Գ Ա Ւ Ո Ր Ի
ԿԵԱՆ՛ԲԷՆ)
Թ ա գ ա ւ ո ր բ
բնհա
յեց
նաեւ
Պեբսեսլռլիսի
փերուզակ
, որ երշանկութիւն
կբ
բերէ
սիրոյ
մէշ, կը գ ա դ բ ե ց ն է
ամուսիններու
վէճեբբ
, կը փարատէ
թ ա գ ա ւ ո ր ի ն բար -
կութ
էէ ւնը եւ կը նսլաստէ
նժո
յ ՚ լ ն ե ր դըս -
ս լ ե լ ։ ։ լ եւ վաճառելոլ
ա տ ե ն : ՚Եաեւ
նուէ։
-
րեց
կ ա տ ո ւ ի - ա չ ք կո չուահ
թանկադին
քարը,
ռ լ։ կը սլաՀսլանէ
մտրդուս
Հարս -
տռւթէւ՚նր.
էնչսլէս
նաե՜ւ իր տէւրոշը
բ ա -
նա կան ո ւթ էւ ւ ն ը եւ աոող^ռ
ւ թ ի ւ ն ։ բ :
Նաեւ
գաբյլկ,
կտսլռյտ
կանանչ,
ինչսլէս
հո–
՛էի
շ ։ ։ ւ ր ի ն դռ յ ն բ ՝
աւիեբոէն
մ օ տ
կա -
էէլոյտ
ղմրուէստ
քաբը,
բուժիչ
բռրոտու–
թեան
եւ սսլիտակուցի
Հ
իւանդութեանց
(չբշիկներոլ
բարի
ուզեկիցը)
: ինչպէս
եւ
ե ր վ ն ե ր տ ն դ ակաաը
, ՛լռլ։
կրողբ
չ ի ՚էաիս -
նար
թչնամ
իներու
էսա
րգաւանքներէն
եւ
կը
էսուսավլէւ
եբկբաչարժի
ա ա ե ն
Վ՛Բ" ~
ո
։ա1լ1
։երոլ
վ տ ա ն գ է ն : \,աել
տապարաքար
գ ռ Հ ա ր բ ,
եբիկամնաքաբբ,
որ կբ
վ ա ն է
•կայհակի
Հաբուահներբ
Հ
Գարձեալ
իսնձո–
բի
կանանչ,
մութ
թ ա փ ա ն ց ի կ
ոնիքսբ
(ե զնդա
ք ա ր )որ իր տ է ր
ր ա զ ա տ կբ սլաՀ է
• Հ լ ՚ գ ե Հ Է ե ւխելագարութենէ
: \ , ա ե ւ
սեւ
հէւհ ե ռ ն ա ք ա ր բ
^ որ
ճարտարաիսօսութիւն
կբ
•^ռրՀԷ
, ինչպէս
եւ ւ ղ ի կինե
րէն
յար–
դուահ՝
արհուաքարբ
, ղոր արհիւներբ
կը
դնեն
իրենց
բո լնե
բուն մէ^, երբ Հասնի
ի–
բենց
ճուաեբոլ
ձուէն
եԱելոլ
ժամանակբ,
ե լ ղաբերւլատ
քարբ՝
Ոփէ՚ր
երկրէն,
որ կբ
փայլի
արեւներոլ
նման,
եւ
դեղէն—ոսկե—
դոյն
ոսկեքարբ
-—- առելտրականնեբռլ
եւ
գողերու
բ ա ր ե կ ա մ
քարբ,
նաել
սս։րսէ։ոնր
— ֊ – թաղաւորներոլ
եւ թագուՀիներու
սի -
բահ
ակնեղէնբ.
ե լ մորագոյն
լԻԿԻբԻ"՛^
քարբ,
ղոր կբ ղտնեն,
թն չսլէս
յայտնի
է
մկան
ստամոքսէն
մէշ, որուն
տեսողռւ
—
թիւնբ
ա
լն չ ա փ
զօրաւր
ր է ռր , ան կբ թա—
ւիանցէ
պ ա տ է ն
անդին
,
" ՛ յ ղ –
պատճառով
ալ
նո
յ ն
ք ա բ բ կրոզ1։եբ
ր աչքի
կ՝ ի յնան
ի–
րենց ս
ուո
ւո ս
սոէէու թ ե ա մ
՛կէ
ան կբ դ ա գ բ ե ց ն է
ք է ՚ թ ի
ա բիւնՀռ
ս ութ
ի ւ ն բ
եւ կբ բուժէ
ամէն
տեսակ
վ է ր ք ե ր ,
բացի
այն
ւէէրքեբէն
որ ք ա ր է
ե լ ե ր կ ա թ է
ա ռ ա շ
եկահ
են :
թ ա ղ ա ւ ռ բ ր Ա ուլամ
իթի
ՎԻղՐ
" ՚ ն ղ ո լ ց
մ եՏ՜արժէք
մ անեա1^։ե
բ՝՝
Հիւս
ուահ
մար -
ղարէւտնեբռվ
ղոբս
իր Հ պ ա տ ա կ ն ե բ բ
կ՛որ–
ս ա
յ ի ն
Պարսից
հոցին
մ էշ •
մ
արղարիւռնե–
բբ
կենդանի
փա
յլ եւ իր մ արմնին
տ ա -
քռւթենէն
նրբին
գոյն
մբ կ՝աոնէին։
Անոր
թռւիս
կռւրհքին
վրա/
բռւստերբ
(մէրնան.)
աւելի
եւս կբ կարմբէին
, փեբռւղակն
ալ
անոր
մատներուն
վրայ
չունչ
կ՚առնէր
; Ա—
նռր
ձեոքերռւն
վրայ
ւիռղւիողուն
կայհեր
կ՚արձակէին
այն գեւլնադոյն
ս ա թ է սլա —
ճուճանքներբ
զորս
Աողոմոն
թադաւորին
նուէր
կբ բերէին
Հիւսիսային
Հեռաւոր
հո–
էթղերքէւերէ՝
Տիւրոսի
՝Բերամ
Թ ա գ ա ւ ո ր ի ն
ա ն վ ա խ
նաւռրդնեբբ
:
Ա ուլամիթ
ռ սկեհաղի
կնե րով
եւ
չոլչան–
ներով
կը հահկէբ
իր անկռղինբ
ու կը
պատրաստուէ
ր դիչերուան
Համար
, Ի"Կ
թ ա գ ա ւ ո ր ը
, Հանզչելո։է^
անոր
կռլ
,քէհ–քին
՛ Հ / " " / ՝
Կ՝ռ"ԷՐ
խո՚յաադին.
Գուն
կը նմանիս
ա ր ք ա յ ա կ ա ն
նաւա–
ԿԼ՛
՚^Ր՝
^՚ԻԻՐ
եբկրի՛ն
մէշ, ո վ սիրականս
,
կբ
նմանիս
ոսկեայ
թ ե թ ե լ ն ա ւ ա կ ի մը, ոբ
ալեհուփ
կբ լողա
ք սրբազան
գ ե տ ք ն
վ ր ՚ ս յ ^
բռլրումնաւէտ
ճե
րմ ա կ
հազի
է գ ե ր ո ւ մէ -
շ է ն ։
Այսպէս
ա
յ ց ի ե կ ա ւ
Աողոմ
ոն
ա ր ք ա
յ է ն
թ ա գ ա ւ ո ր ն ե ր ո ւ
մ էշ ամ էնէն
մ եհին
եւ
իմ աստո
ւննե
րռւ մէշ իմա։–տադռ
յ ն ի ն
իր
առաշին
եւ էէերշին
սէրր։
Շատ
տարիներ
անցահ
են այդ
ժամանա—
կէն ի ՛Լեր։
Եղեր
են թ ա գ ա ւ ո ր ն ե ր եւ թ ա –
։լ աւո
րո
ւթ
էււննե
ր , ր ա
յպ
անոնցմէ
եւ ոչ
մէկէն
Հետք մր մնացահ
է , ինչպէս
չէ
մբ–
նացահ
ա ն ա պ ա տ է ն
մէքէն
՚ ի լ Ո ղ
Հովէն։
Տեղի
են ունեցահ։,
ե ր կ ա ր ա տ ե ւ
՚։ւ
անողորմ
պա՚ոերազմնեբ
, ոբռնցմէ
ե տ ք ղօրավաբ
-
ներու
անուններբ
փայլէր
են գ ա ր ե ր ո ւ լ ն ~
թացքին
, ինչպէս
աբիւնոա
ա ս տ զ ե ր
Ժամանակբ
^ շ ե ր է անոնց
յիչատա1լն ան
ղամ
:
իսկ
իսա դողի
ա յ ղ ի ի ն ադքատ
իկ
աղջկան
ե լ մեհ արքային
սէրբ
չանցնիր
եւ չ ի
մռոցռւիր,
ոբովՀետեւ
Հղօր
է* սէրբ
ինչ -
՚ ՚ լ է ս մաՀբ , ո րռվՀետե
ւ իւրաքան
չէ։ ւր սի–
ր ո դ կին թագուՀի
մ լ ն է , ոբուԼՀեաեւ
դե—
գ ե ց կ ա դ ռ յ ն է սէրբ
֊.
. ֊
X .
Եոթը
օր էր անցեր
այն
ժամանակէն
,
երբ Ա ոդոմոն
բանաստեղհբ,
իմ
ա ս տ ո ւ
նը եւ թ ա գ ա ւ ո ր բ
: իր արքունիքն
էր բե
րահ
ա զ ք ա տ
իկ
տ ղ ^ ա կ բ
, որուն
Հանդի
-
պ ա հ էր առաուն
արչալոյսին՝
էսազռզի
այգիին
մ է շ ։
Եօթբ
օր չարունակ
կբ վա -
յելէր
թ ա գ ա ւ ո ր ր անոր
սէրբ
ւ " ՚ –
սակայն
չէբ
յ ա գ ե ն ա ր ; Եւ մեհ
ռւրախռւթիւնբ
պայհառացռլց
իր գէմքբ
, ինչպէս
ա ր ե -
ղակին
ոսկեդոյն
փայլբ
:
Պայհաււ
, շերմ
, լուսնակ
դիչերներ
էին
սիրոյ
քաւլցր
դիչերներ։
Վաղրի
մորթե
րէ
պ ա տ բ ա ս ա ո ւ ա հ
անկոզինին
մէշ
մեբկ
պ ա ռ կ ա հ էր Աուլամիթը,
եւ թ ա գ ա ւ ո ր ը ,
քով,
գե -
ոտօՍ
րու
քնբ.
" ՚ Ի ՚ ե ր »
կբ
լետ^էբ
իբ
ղբմ -
րուխտէ
բաժակը
Աարէօաէ՚սի
ոսկե
-
նման
դէնիով
ե լ կբ
էսմ
է ր էւր
սիրականին
կենացբ
, Հրճռւելուէ
իր ամբողշ
սիրտով
,
ու կբ սլատմ
էր
անոր
իմասառւն
պ ա տ մ ո ւ -
թիւններ
Հ ի ն ժամանակնե
ր էն :
Աուլամիթի
ձեռքերբ
կբ Հանգչէին
սնոր
դլխունվրայ
՚
ան կբ
չո
յ է ր թ ա գ ա ւ ո
րին
ալեհահան
սեւ
մազեբբ
է
(Շար.)
Fonds A.R.A.M
