« ւ ւ ս ե ւ ՍԱՐԴ
ԻՐ 8ԱՈ1ԱՐ
ԳՈՐծԻՆ՛
է ւ ի պ ա ս ը
/ւթք&ւ
ՎՕ^ակայա^
եՐԶՆԿ11ն^եՐեԿ եԻ Ա8Ս0Ր
Ա տո րեւ. տա լիս ենքմէ քանի
մ
էքրեքու֊մնեը
* " յ Գ
ՂՐ"՚–թէ^^էՅ
՚
—՚~ « Լեւոն
Շէսնթ Հայաստանի
Գ ա շն ա կւյ ա
1չան
կառավարութեան
կոգմէ
բանակցութեան
գացած
էր
ւքոսկռլա։
Բո լշե ւիկ/– ե րը
կ՝ուզէին
լեզու
գտնել
Հայաստանի
հետ։
Չիչեյյին շէս՚տ լաւ արամադըր–
Նած է ր դէւդի Հ ա յ ե րը եւ կ ՚ ո ւ զ է ր աՕււնց գօհացւտ-մ
տալ ի վա՛րձ, իրենց տաո.ապաւ1ւքնեբօւն» :
(Ընգ •
գծումները
իմն են Հ.
տ
•) •• Եւ աՀա Հայերու այգ
մեծաՀոզի
ե՜լ մեր տառապանքներուն
կարեկից ու
սրացաւ
բՌ-րեկամ
Զիշերինը
մի դիշեր
կանշոլմ է
ընկեր –Գբիդււր Վ-ը եւ յանձնարարում
նրա՚ե
յայտ՛
նել
Շանթին,
.որ ինքը
լնդունած
է Հայաստա
նի
սաՀմա՚եներբ
ընծարձակել
մինչեւ
Ա՚ուշ,
Բիթլի" »
թուրքերն
ալ կ՝ ըևգոլԱէին
ւ՛ւ յս
սաՀմ տնները • • •
Եւ առտոլն
կանուխ
լնկ. Գրիգոր Վ՛ր ափ կ*առն–
նէր
Շանթին
գուռը։
Ընկ. Գրիդոբ
գրպա՛նէն
կր
Հան է Ջ ի չե րին
ի ձեռքով իսկ գծուած
սաՀմ աննե ՚
րը , ուր Հա յաստանր
կ՚երկարէր
մ ինչեւ–
Հք ուչ :
Շանթ
արՀամարՀանքով
կր նայի
Ջիչերինի
գծած
քարաէզին
վրայ եւ զրամատիկ
շեշտով
մը կը
Հարցնէ.
Հապա քո ծննգավա՞
յրը,
Գրիգոր.՛՛
Հապա
Ա՚երսինը,
Հապա ծովերէ ծով Հայաստա -
նը։
ՇանթաՀարուած
բնկեր
Գրֆգ"ՐՐ
կ՚ազերսէ
.
• «Մի անիր ճանիկս , խենթութիւն
պէտք չէ ,
Լեւոն , խելքդ
գլուխգ
մոգվէ , եկուր
ստոբադրէ
Հիմա՛..
Ի գուբ
կ՚ըլլան
ընկեր
Գրիգոր
ի
Ր" Լ" Ր
թաիոանձանքներր
• • • : Մենք
Աեւրի
գաշնագիր ու
նինք
կ՚ըսէ
Շան՛թ,
մենք այգ գաշկւագրէն
մագտ–
չափ
մը իսկ չենք
չեգիբ։
Ը՚՚կեբ
Գրիգ՚՚րը
գայբա–
՝ ցած կբ Հեռանայ
, երես չի ունւենար
Ջիչերինի
մօտ
երթալու
, ա յլ կը Հեռաձա
յնէ
Գա
բախանին
եւ կր խնզրէ, որ Հազորզէ
Ջիչերինին
Շանթի
վ երքնական
պատասխանբ : Հետեւեա
լ օրր Լ • Շան
թին եւ երկու
բնկ երներ
ուն
ան ցազ.բերբ
ձեռռեո -
նին
տրուելով
ճամբոլ կբ դրուին
Մ ո սկուա յէն» է
Այսսլիսսվ, Պ– Գրիդոբ Վ.ի եւ ինչ ոբ Ե-Թ-ի
վկա
քու թիււննեբի
Համաձա
քն
անւ վւ ա ռո լ7ւ ա կ վախ -
ճան
կ՛ուն ենա
ք Շանթի
պատուի բա կու թիւնւբ ;
Պ. Արշակ
Ալպօյաճեանի
Հետ անձամբ
ծ՜անօթ
լինելու
պատիւբ
չունեմ , սաիլայն
լ՛՛ել եմ , որ
տա բ ինե
ր տպիել է Պո քսում , Հին մ աաւորական
է ,
լաւ պատմագէտ
, աշխարՀ տեսած ու
փորձուած
մարգ,
ճշմաբիտր
ստից ու կեզծիքից
զատելու
բն
գունակ
մէկբ։ Այդ ինչպէ՞ս է, որ նման ՚ ^ է կ
•անձնաւո
ր ո ւթ
ի ւն անմիքապէս
չի բմ բռնել իր մէք .
բե րած «պատմ ական փաստաթզթի»
վ րան
Բ՚"Տ
կեգծիք
քինելբ : Միթէ՛^ դուք ձեր փորձ
աչքով
չտեսաք
, որ ա քգ փտստաթուզթբ
սկզրից
մ ին
չեւ
վերք
Հովուերզութիէն
է% Միթէ
ձեզ Համար
պաբզ
չէ^ , ոբ Հա քաաո ան ի սաՀմ աննե րի
բնդա
րձա
կման
\ուրախա
լի
լ՚՚ւրր
Շանթին
լա /անե
լու
Համ աբ Զի–
չերինբ
Գրիգոր Վ՛ի
միքնոբգութեան
կտրիքը
չունէր
, կարոգ էր օդտուել
Հեռախօսից : Ան շուշտ,
Պ • Ալպօ /աճեունբ –ա յ դ
բո լո րբ շատ լաւ գիտէր
,
րայց
Հե տապն գելով
որոշ նպատակ
, Հ րատտրա– »
կում է միանՀեթեթ
յերիւբանք,
որին,
Հարկաւ,
ինքն է լ չի Հ-աւատում
ւ
Որպէս
Շ՛՛՛ն թի պատուի րակո ւթեան
անդամ ,
ես ա յսու
յա յտարաբում
եմ Համ տ յն Հտ յութեան ,
որ ոչ միա
յն ծա
յրից^
^"՚//՛
շինծու է Շ՚սնթ
ու
Գբիգ
"Ր
Վ՛ի տեսա կցութիւնր
ու նրանց
միքեւ տե–
գի
ունեցած
զա։ եշտ
՚ւ
բնւո յթ ունւեցոգ խօսակցու -
թիւնբ,
տյլել
բնաւ
չենք տե՛ւել
Գրիգռր
Վ՛ին, ոբ
Տրապիզոնցի
յայտնի
Հնչակեան
Գրիգոր
Վար -
գտնեաննւ է, Հետադա
յին
Հաւատափոխ
՚ ւԲ՚՚էչե -
՚՜ւ
՚հ.՝
Ռչ միտյն
չենք տեսել,
այլ նա այդ
մամանակ
Մոսկուա
յում է լ չի եդել :
Աեւրի դա կագիբր
, ինչսլէս
յա յտնի է , սաո՛
րագբուել
է Օդոստ՛
10/1/,
իսկ Շանթի
պատուի -
րակութիւնը
մեկնել է Մոսկուայից
Տուլիսի
ւիեբ -
քերին։
Ա/նպէս ոբ Շանթբ չէր կտրոդ ասել՝
«մենք
Աեւրի
գաշնագիր
ունենք
գբպանւնիս»
։
Ես անձամ
բ Գր . Վարդանեանի
մ ասին ա
յնքան
է լ վատ
կարծիք
չունեմ, որ Հեշտութեամբ
Հաւտա
րնծայեմ
, թէ Շանթ
Գր. Վարդանեան
Հան -
գիպմ ան նկա րագր
ութ եան
Հեզինակր
ինքե՛
եդած
լինի
Հ Թերեւս ա քդ վ րան բաց կեղծ
իքի
Հեզինտկը
Ե ՚ Թ՛ն է , որբՊ ՚ 1իվս/0 յաճեանի
՛իկա լութեամ
ր ,
առանց
յի շւՀւտա կե լու
ղոնէ մի թերթի
անուն, ա–
սռւմ է, թէ «\ԴՅՅի Հայ մամոլլի շատ
օրգաննեբի
մէք Հբատարտկուած
է այդ գբոլթիլնր
» :
Պ՛ յօդուած՝ադիրր
Հա՚յատոլմ
է այդ
դրու -
թեան,
մանաւանգ որ «մինչեւ
Հիմա
է լ չէ Հեր -
քուած » ;
Բազմաթիւ
թերթեբում
Հազար ու մի. տեսակ
սուտ
/ուրեր ու տեղեկռ
ւ թ իւնն եր են տպւում
• եթէ
նման
անճիշդ աեգե կո ւթ ի ւննւեր ինչ ինչ պատճառ
ներով
մամ տնակին չեն Հեբքւում
,միթէ այգ Հան–
գամաքր
, Պ– Ավպօյաճեան
, կարո՛՛ղ է
վաւերական
՚էարձնել
տպագրուած
անճիշդ
տեգեկութիւնր
;
ա՚գլ՛
թերթի
մը թղթակիցը
կը գրէ թէ երե
սուն աարիէ ի ՛լեր կր զար՚լանայ
Կիպրոսը,
շնոր.
Հիւ կառավարիչին
Հեռատեսութեան
:
Այմմ Անգլի՛ա տասը
միլիոն
ոսկի
տրամագրած
է,
շինելու
Համար
բրիտ՛
ինքնարալ
քազաք մը
Դեքտլիայի
մէք, կղղիին
Հարաւ,
արեւելեան ան
կիւնը,
ղոր մողովուրգր
կ ըկոէէ
^Փոքբիկ
Ալաըլւ–
շաթը»։
Գաղտնի կը սլաՀուի
Կիպրոսը
իբրել
Մի
քին
Արեւելքի
պաշտպանողական
, եւ ի
Հարկին
յարձակոզական
կեդրոն
դարձնելու
անզլ.
ծՀ՚ա -
զի ՐՐ ։ Թէեւ պա շտօն ա սլէս կ՛ րսու
ի թէ
Անդլչ.ա
մէկ
զօրարտմին
պիտի պտՀԷ Գէքալիայի
մէք, որ
պիաի
կրնւայ
իբրեւ
իսարիսիս ծառա
յել երկաթեա
յ
վաբագո
յրին
մ օտ :
Ցարդ այս ղօրքր կբ բնակէր
վրաններու
տակ։
ԱյսուՀեաեւ
անոնք պիտի
ուն՛ենան
Հանգստաւէտ
վայրեր
, աաք ել պազ Հոսուն
քուրով , Հաճոյքի
եւ–^
մարզական
վայրեր
եւն.։
՝,
ք՝ացի
Գեքալիայէն՝
կր խորՀին
շինել
՚ ՚ ւ ր ի չ ^
վիթխաբի
խարիսխ
մր, որով կիպբոսր
պիտի դառ
նայ
Միքին Արեւե լքի սպա յակո
յտի
կեդրոն : Պիտի
չին/ուին
նւոր նաւաՀան
գիսաներ եւ րնգարձակ
կա
յաններ
1
2
յ 5
Հագար
զինուորի
Համար
ո րոնք
տմառբ
արձակոլրգի
կ՚երթան
Ե՚լի՚՚/տոսէն
։
Զին ո լո րն ե ր բ կ՚տշխատ
ին
Գեքալիա
քին րն -
դաբձակ
Հողբ վերածել
տասներկու
Հաղարնոց
բր–
նտկչութեամբ
քաղաքի
մբ,իր
տեսակին մէք ամէ
նէն
զեզեցիկբ,
Մի՚քերկրականի
շրքանին
մէք :
Բսան
Հազար ծառեր կը ս^ձկոլին
քաղաքին
չուր -
Միքերկրականի
ա յս տասր
մի՛լի՛ոն
ոսկիի
զօ րա–
նոցր պիտի
օմտռւի
ելեկտրական
քերմոլթեամր
:
Մօտ
՛Րէկ
միլիոն
ոսկի կը ծախսուի
նւոր Հի -
ւանդանռցնեբոլ
եւ գպբոցնւերու
վրայ։
Երեք Հա -
զար բտն ուռ
րնւ երո ւնւ ՛իրա յ սլիտի
աւելնւանէ
Հազար
Հոգի
եւս։ Այս գոբծերուն
Հսւմար գրամ չի խնւայ՛
ուիր
՚։ Մեծ թիւով
արտածողներ
, առեւտրական ՚
ներ
իրենւց
ղլիէէսւոր
կեդրոններ
ր
Եգի՚գաոսէնւ
,
Պէյրութէն,
Պաղտատէն ել ուրիշ
Միք/՚ն
Արեւելքի
^ր(ւ/՚Ր՚^՚երէն
է կբ փոխադրեն։
Նիկոսիտ։
^գգէի՚ն
լաւագո
յնւ յաճախորդբ
Գեր։ք անիան։ է ,
թերեւս
նո յնւիսկ
աւելի
քան՛ Անգլիանւ :
Գեքալիա
յի շուրք
գիւղերու
օղակ
մ բ կբ կագ–
մուի։
Գարերէ ի վեր առաքին
անւգտմ կր
ծազկին
մօաակայ
քաղաքներբ
Տորդո րներ
կ՛ ո ււլզո ւինէ դէպի
կիպբոս
քա -
չեչս
լ
Համ ար երեք
ղ տսակա
րդի
մ աբգիկ
•—֊ օգա՛
փոխոլթեանւ
ւլացողներ
(ա րեւ ր , ոաՀնակը
, ել
ծովեւլերքն
ե րը , որոնւք լաւագո
յններէն են
Մ
իքին
Արեւելքի
մէք) , գործէ
քաշուած
Անգլիացիներ
ԼմաՀեբու
թիլը
նուազագոյնն
է Հոն) եւ երիտա ՚
սաբղնեբ
ոբոնք նոր գործեբ
Հաստատել
կ՚ուղեն :
Այս
բո լորին մէք, Լոնտոն սեւ կէտ մբ կը
տեսնէ,
«էնւոսիս»ր։
Յոյնւեբբ որ կ՚լղիին
բնտկչու–
թեան
80
%ը կր կաղմեն,
կ՚ուզեն
կղգին
էէիացնել
Եւրո։ւլայի
ամէնէն
աղքատ
ե՜րկրին՝
Յոլնաստտնի
:
Մ Ի՛՛՛ց՛^ ան ամ էն էն
մ ո լեռանդ
կուսակիցներն՛
ալ գիտեն որ Անղ լիա պիտի
չթոյլատրէ
կցում
ր ,
ել յւակտյն
շարմում
ր խ՛ոբ արմատնե
ր ձգած է :
(դ..
եւ վերքի*
^ « « )
ՀԻՆ
ՕՐԵՐ
Տեղացի մր կր
պատմէ։
Ապտիւլ
Համիաի
շրքանին,
Եբղնկա
կարեւոր
՛լին. կե,էրոն
մլն էբ։ Ե՚իրաս՚ի
ափերուն։
վրայ
Վոսփորի
նմանութեամբ
շրքաՀայեաց
շէնքերսվ,
պարտէզներով
եւ ելակի արտերով
ղաբդարոլյոծ
էր այս քաղաքր։ 4րգ բանակի
Հրամանատար Մա
րտ քախա
Զէքի
Փաշա այս քաղաքին մէք կր
րէր փշիսանաւիա
յել կեանք
մ բ :
Գիշերնեբր
Եվւրաաի
ղբօսավայրեբէնւ
ել կարգ
մ բ տուներէն
կ՛ա բձագանւգէ
ին յաճաիս
դաշնակի
կամ
ստւլի եգսէնակնւեր :
՚էյԱ՚ի՚ապէս
Երղ^՚կս՚յի
մէք գոյութիւն
ունէին
Ասքէբի
ր ի ՚ ֊ չ ՚ ո ի յ է 1 Ւ՚ոտ՚ռի եւ ատեն
մըն ալ Հար–
պիյէ կոչուած
զին. դսլրոցն։եր
:
Աչի՚րէիմներէն
կաղւՐուած
գունդերուն։
Երզլձ -
կայի
՛քէք կ՛ս տար ած
տոզէսնւցքը կր տեւէր
վեց–
մամ եւ Մ արաքաիսա
Զէքի
վ՚աչա
տողանցքը
ղ իտելու
Հսււէաբ կը շրքասլ՚՚ւ՚՚էուէր
ամէնւէն քիչ
)8 20
Հոգիէ,
որոնք «վւաչա»ի
աստիճան
կ՚ունե^
նա յին ;
Եւ այս ղին. չրքտնակին
մէք ապրելով Երւ^ -
կացի՚ք
ք՚սճախ կը նախբնտրէինւ
զի՛ն.
ասպտրէ՚լը։
-
ԻՆԶՊ1/Ս ՊԱՏԱՀԵՑԱՒ
ԵՐԿՐԱՇԱՐԺԸ՛
ինչ ֊
սլէ^
ս ղերե՚լւքտնւի
մ լ։ վւոիւուեցալ
ամրողք
քտդթլք
մը,
միա՛յնէ մէկ ղիչերոէ անէ մէք :
27
Գեկտ.
1939,
Երեքշաբթի
գիշեր,
՚Լուրւլր
, րստ սովո ր։։ ւթե
ան։
ձ ւլ ւո֊ծ է իբ ա շխա -
տտնքր։
Ամէն
կողւէ Հանպիստ
՚ ՛ ՛ ։
Ո՞՛ի կրնար
գուշակել
թէ քանի մրմամ վեր^
այս
քագ՚ոքր
էէ/իտի կոբծս՚նւի
. . .
Եր՚լյ՚կացի
ւիաճաէւակէէէնէ էքր, Օսման
Արսէրատի
բերն
էն;
լ ՚ ՚ ե ց է ք
էոգէ՚ոին
ււ/ւէէէոմո ւ թի ւ^։ր է
« Ա/ն՛ գիչեր
^ Ր"՛" ոուէորութեանէ
սլառկե -
ցայ
։ Բիչ ՚էերք անսովոր
ձայն^ ւքը եքլաւ
աքլանքիէթ
ու արթնէցայ։
Նաիս կէսրծեցի թէ քամ իօնէ ՛ք րն ^որ
քյ՚անցնէ՚ի կաւք մեքեն։այ
մ ր քլը բտնէի , մ ին։ չ այգ
էւկսաւ
քւբքլբէո շոէրմ ը :
Ժամբ
ե րկէէւքբ
Հինւլ կ՛ անցնէ
ր , անմ,իքաս՝լէո
• ե–
լայ
ան.կւ։ւլնւէն ու գուբս
նետուեէ/այ
:
Ցուրտ
ղիշեր
մըն էր։ ՊաՀ մըերքլին.ր •։։ւ՛ ա–
պա
կոբծանէող
քաւլաքր
դիտեցի : Բոլոր
տուները
էի լած էին , փոշիի
ամ սլոէի լեցուած էր ամէն գի է
Անմիքապէս
վազեց.ի քբոքս
տունբ՛. Գմբախասփ -
բէսր խեւլճ
քււյրս,
ղւսրմիք/ներս ու անոնւց ւլէէէւէսկ -
նք/ րբ մաՀ ացած
է ի՛ն արգէնէ էիլատտ/լներուն
էուսկ է
V իայնւ
էլս^/էմիկնե րկս
մէկուն
կինր ազատած
էր
իր զաւակնւերով։
Մէկ մտմի չափ ա շխաււէեցայ
՚ ղի
րենք փլատակներէն
գուբս
Հանելոլ
Համաբ ։՛
Մ ինչ այգ , վ՚ոքրիկ
ցնցոււՐներր
կր չարոլ -
նակոլէին։
անբնւլՀատ : Այս տեսակ ագէտ մր ոչ
տեսնուած
է ել ոչ ալ էէլիտի
տեսնուի։
Գուրանի
ուսուցիչ
Հաֆբղ
ԱպէՈոլլլաՀի
Հետ
երբ
Հեռաձայնի
կեդրոն բ կր վէութտյինւք
զբե -
օմանդակոլթիլն
իէնղրելոլ
Համար,
աեսէէէնք ռր
Ուլուճամին
վերածուած
էր փլատակնեբոլ
քլոյտի
մր եւ րսի՛նք իրարու թէ՝ աշխարՀ
տեղէն
իսախ -
ւոած է եէ^ վերքին գատաստանի
օրրՀասած : .|
Անգրագաոնալով
նռրից
Շանթի
պատուիրա ՚
կութեան
«ձախողո
ւթեան»
, թերեւս
երեէէուն տա
րի առաք
տեղին էին նման
խորՀրածութիւններ
^
թէ արդեօք
Մ ոսկուա
յի բանա կց ւ։ ւթ իւննե
րն աւե
լի
արդիւնաւէտ
չէ^ին
լինի, եթէ
սլատուիրաքլութիւ
նը գլիաւոբած
լինէբ
մի այլ, աւելի
վարձ
անձնա
ւորութիւն։
Բայց
երեսուն
աարի
յետոյ, երբ յօդս
ցնդեցին
բազմաթիւ
պատ բանքե ե բ , նոր.ից անդրա՛
գաէէնալ
Շանթի
պատուիրակութեան
ձախէէղոլ -
թեան
, առնուազև
գտնում ենք անտեղի :
ԱնՀրամեշտ
ենք գտնում ա յստեղ
յի չատակե
լու
վերոյիչեալ
պատրանքներից
մի քանիսը :
Հայաստանի
սաՀմաններր
մինչել
Աուչ ,
Բիթլիս
լնգա
րձա
քլո ղ
Ջի չեր
ինը Հետագա
յին Լո -
զանռւմ առաքարկում
էր տաճկաՀա
յ
Հա յրենա -
ղոլրքլ գաղթա կաննե րին տեգաւորել
կուրանի
չըր–
քա ն ո ւմ :
1920
թ՛ Գեկտեմբեր
Հին, Ատալինր
յանուն
խորՀրգայինէ
Ազե ր բէ ա յ քանի , յայտաբարում
էր
Զան գե ղո լր ի , Նա խ ի քե ւան
ի եւ Լեռնա
յին Ղ,արա -
բագի
միացումբ
Հա յա
ս տ ան ին : Հետագային
նոյն
Ատալինի
Հաւանոլթքէամբ
Հա յաստանի
«անբա -
ման
մ աս»
Համարուած
Հռղամ աս երն
ան քատ ուե -
ցին Հայաստտնից
ու նուէր
տրուեցին
ուբիշնեբին
տ
Յայտնի
Հայ բոլշեւիկ Բ– Բորեանր իբ
«Աբմենիա»
գրքում
յայտաբարում
է՛ «Հայաստանի
խորՀբ -
դա յնա ց ո ւմից
յետո
յ Հողա յին ա էլւռւե լտգո
յն զի -
քուէքնե րբ կա տա
ր ո է.եց ին Թուրքիս
յ՝
Հայասաանի
Հաշուին,
կաբսի
մէք»։
Երկրորգ
Համա շխէ1ԼրՀա յին՛ պատերազմի
ըն -
թացքին
, Հայմողոէիրգին
առաւելագո
յն
զոՀ ողռւ.–
թետն
մզելու
դիտաւորութեամբ
, Մոսկուան
շա -
Հագոբծում
էր Աեւրի գա^տգիրր
ել
խոստանում
էր գործագրե/
այն։։
«Հայրենական»
պատերազմի
յաղթական
վաիսճանից
յետո
յ ա յլեւս
խօսք
չեգա^
Աեւրի
մ ասին , Թ" ւրքիա
յին առա քա ր կո ւե ց
մ իա
յն
վե րաւլա րձնել
Հայաստանի
անվիճելի մաս կադ -
մուլ
կարսր, ԱրտաՀանը ել Աոլրմալոլն
Ա^^
ք .
քլա
յն շատ չանցած
խորՀրդ • Ռուսաստան
ի արաա
քին գռրծոց
նախաբար
Վիշի^սկին,
առանց կար ՚
մ բե լու , ն։։ յնւ ա յգ
Հուլամ ասերը
յա յտարաբում էր
որսլէս
անվիճելի
սեվէականութիլն
ր Վրաստանի
I
կա ր իք կա՛՝ յ արդեօք
շա բո
ւնա կելո
լ
յօղ֊ս ցն -
գած
բաղմ ա թիւ
պաարանքների
թուա
ր կում ր է
Վրաստանի
պատուի բա էլո լթ իլնն
աւելի կա -
բոզ էր եւ նրան
յաքողուեց
եղբայրական
դաշնքս -
դրութիւն
կնքել
խորՀրգային
քհոլսառտանի
Հեա ^
որով
ճանաչւում
էր աղատ եւ անկաիս
Վրաստանի
գո յոլթիւնր։
Աակայն
էի՚^^ձ եղաւ Հայաստանի ու
Վրա
ս ա ան ի Հետագայ
ճակատագրի
տարբերսւ ՚
թիւնր : Այն , որ Հա յաստանր
խոբՀրգա յին
յա յ -
տ ա ր ա բ ո ւե ց
1920
Գեկտ. 1ին, իսկ Վր
աստասքթ–
1921
թ– Մարտ
ամսին :
. |
Մի^թէ
սլատմագէտ
Պ •
^Հ"/*՛
յաճեանբ ցարգ
1
Հտսկացած
չէ , ոբ բոլչելիէլեան
կառավարութեան
՚
Համաբ
ամէն
մի յանձնէտռութիւն
կամ
գրաաոբ
ղ աշնաղ բութի
ւն աւե
լի քիչ աբմէք
ունի , քան թէ
ա յն թուղթը
, որի վր՚ս
յ գրուած է :
Վ^երքացնելով
խօսքս , անՀ րամե շտ եմ
գտն՚յււմ
յիչեցնելու
Պ՛ Ալպօյաճեանին,
որ ծուԼից ծով ^ա–
յասւհանէ պաՀանքովնեբր
Պօղոս Նուպար
վ՚աշայի
պատուիրակութիւնն
էր ու
նէբանշբքապատուլներԱ^
որոնւք
ուղու մ էինՀա յաստանր
կառավարել
Փա -
րիզում
նս՚ոած
։
Եթէ
կարիք կայ Փանքռւնիներ
ղտնելոլ
, Պ՛
Ալպօյաճեանր
լալ կ՛անէ ր իր շրքէս՝աատռւմ
փնար–
ոէր
այդպիսիներին
եւ ոչ Գաշնակցութեան
շար ՚
քերում :
ՀԱՄԲԱՐԶՈՒՄ
ՏԼ–ՐՏԷՐԵ9>^
Fonds A.R.A.M
