^ԱՅԿւաԱնՑ
Ի
^նչ
կրնամ
1լ
"եչ
Հիւ.ււ • Ւաալիոյ
լիճԼ–.\
րուՍ
մասին
, ե թէ
ո Լ ցաւիլ
այն
Ս
արգոց
՛էր՛"
որո/։ք,
նոյնիսկ
՚ ^ է կ անգամ
միա
յ՛ե աեսնԼլէ
Լաք,
Լնթ էսկա յ չենա յգ
լիձե րուն
լ։ւե լա,յհո ր կախալւ–
գանքին,
կլլ չչ^է՛"յ
«Լա օարթրէօզ աը Փարմ»/յ
էեղիՆակր
ականքբււ
մէք։
0՜ թուրերու,
սլասաառ
նկարշագեղ
, օ ՜
Հրեչսւաեային
մարմին
Հեթանոս
ու
Ե^իեղոՀ.ն
, լ , ՜
ղւ՚րուիւաի,
ակաաի Լւմեգեււիզի
բեկոր
բաղմա֊
դ՚ւյն
սւրս։ասուքով^
^"՚ԼԷ ճանակի
ւ1
լլ մ 1^՛^ գրուած–
Հաղար ափսո՜ս, ես շաեսա՜յ այգ լի^երբ։ Ա թ ան~
աա՜
լ
,
Ա քժանսւա՛՛ լ , ե յ էաեսայ
յաւե ր՛ք
սէՀսւրսնե֊
րու այգ անկոգիններլլ
որ էսենթենայի
:
^ք./ձ/ճ–
նա., ուտի
մշո՚֊չե էր իՆկած^ Լոմսլարաիոյ
։էաշաե–
րոլե
՚էրայ
, այնքան որ ձեպրեթացր
կլլ
սուրսւբ
,
կարՆես
, ձԼրմակ
էսաւարի մր
ւ1
է^Լէն ,
եւ
եո
ոչի՛նչ
աեսայ
, ոչի՛՛՛նչէ
Ղ^թ
Հեււուէն
ւ
Ալ արգէն
, աՀա , մեր
Ճեսլլւ1։թսւցլլ կր մանէ
ս՛
իլանի
կւ^յարանլւ : Կրթուի
թ^ , սակայն
, կր
մէոնե՚Սք
Հսկա
յ
դո
բՆ արան
է
յ
ր
նձրււ ,
, յ
"՚
ք
երկաթին
կ^է՚նչր
, վէսյրաշաբմներուե
Հնռցի
գււլը :
Հազէ
՚ւ
կանգ
կ
՚աււնէ
ձեոլրնբացլւ
, զ՚ի^խԼմ վար
ու
կա ոամ աաո
յցին
՛էր՛"
^ յ
պաՀ
մր
, կր լ սլա ս
Լ ./
որ վ՛՛՛ր
իիէ
նաեւ
Լի
՚֊ք—Անարէ
Աարս^լ–։
Հեււուէն
կր
նչմարեմ էմ
Ք՚^՚ԷՅՐ
լլեկերս ,
Տոքթ
.
Օբուանգ
Արղույ՚անԼան
, որ
կաււս^շարրն
մ լւնշևւ
ծա
յրն
Հ ր
գացեր
եւ
ա յմ մ , ա՜ձասլա րան–
քո՛է,
կր
գաււնայ
գէ
՛զի եա,
մեղ
կլչ վւնսաէ :
իրեն կր ՀԼաեւի
էս։ււմբ
մր։ Կբ ցատկեմ
աոչԼւը,
կ՝ուլք^աղուրուիԿւք
էլարօ՚ռով։ Կր ծանօթացնէ,
իրեն
րնկերսւ^ողննբր
, - ֊ - Տիկ՛ Նուարգ
^ ի լս իւլեան՝ նե
լ։–
կայացուցիչ
Ա՚էւլանի
Հայ
Տէ՚կնանց Ա իուէժԼան
,
բանայաԼւլծ
Արամայիս
Աբասլեան,
Գէորդ
քՍան–՛
1լէլւ
.–.Լան , ^աւէն
Ան
՚ոիվեան՝
ներկայացուցիչ
Ա՝ի–
լանի
Հ՚սյ
Ս՝ չս՛ կւ" թ ա յ ին
Ա՚իութեան,
եւ Անարէ
8ո
։/ուկիմեւսն
: Կր վւնսւււենք
Լիլք
—Անուրէ
Ա՚սւրսէլր,
"Ր է
՚Լ^Րք՚՚յ
կ
^երեւայ
ճեսլլլսթացէ^ն
սանղուէււնԼ–
բուն
ւէրայ։ Կր ծանօթացնենք,
յեսւոյ
կր
յաււա–
քանանք
գէպի
կւ՚յյարանին
ղարսլասչւ։
Վիթիէարէ՛
շ^նք
մր՝
՚^յս կայա րանր , որ Ա ուսոչինրի
նոէ՚^րն
է
Մ իլ՛՛՛ն
ի
։ Պ՛ Ցովակիմեան
մեղ կր սւանի,
Տէար–
սլէվվւրլեւսններու
կա։։ քուէ ,
՚ ՚, 4 / " " / ՚ / ՛
վւսւ՚՚էսւ
:։
ր
պանգոկլչ
,
ուր
ք է ՚ չ եաքր կր ՚^սւււնին
,. եր
րուլյ^, -
կսւմ՚ոԼրրւ
Ո ՛լե լոր
ուէյ եան
մէք
է
Ա՚իլանէւ՛ Հայ
գաղո. թքՒ,
օաւսրնԼ
րուն
ի՛՛կ
Հեաաքբքրո
ւթիւն
սլւսաճսւււևլՈ1–
ասււ։ րճաՆ : Ար;ւ–սւ րե
ւ
ֆրանսական
Հ իւււլաաոսա
րսւ–
նկն կր Հարցնեն թէ եկ՚ս՞ծ
են Հիւրելյր։
Տ
>ր
՚"նսայի
կ րէյ
աքլան
՜Հյսւէսա րա րութե
ան իաալիո
յ ներկւս
յա–
ցուցէւչր
, որ մշւսկութային
կսւսլ
(/՛Հ»
կր
պաՀԷ
այս
երւլու
լաա ին երկիրներուն
միքեւ,
կ
՛՛ուղ^ աե–
ղեկանալ
թէ ե
՛՛րբ կր Հասնի
մ
՛ան Պալար : Տա
ք՛՛ I" է օրր, "՚յ^
^՚ոյ^՛
է" "՚–՛^ I՛
1Լ
–է ՚-րո՚Տւց մաս կր Կ՛՛՛՛Լ—
մէինք
"՛յս անգամ ես
,
Լիլք
—Ան՚որէ
Ա ՛
՚ " 1
" ՚ է ւ
^՛՛
Տ
՛՛րք
Տ1ր Յակորեան
(Փարիւլէն),
ինչպէս
եւ
Իաղձավէպի
էսւ> րսւզրապեալւ
,
Հ.
Ե՚լիա
Փէչիկես
՚ն
,
որ
յսւ սւ էլա պէս
ղրկուած
է
լ։ ՜Լենեսւէւկի Ա էսէւթար–
ե
՚սն Ա իս՚բս^աւի
եան
կողմէ,
կ՚երթանք
կայար՚սն
ւլիմէ։։ւոբԼ
լու
մ
՛ան
Պ՚սլ՚՚՚րն
ու
կ . Փօլասւեսւնր
:
Կէս—օրին , արղՀն , էւաալակւսն
ձայնւսսփիէ.ո
ր
կր
•էաղորգէ^ր
^՚֊,
իլրե
րուն^
ժւսմանումր,
ինչպէս
՝\՝ռր—
րիէրա աէլլա Սէըա
իտալական
երեկո յեան
մեծ
օրաթԼրէժր կր ծանուցանէր
թէ ^Անճէլէւքում)^
"ը–
րա^ին
մէք կաղմակե
րսլո լած
է
երեկոյ
մր Հայ
ար
ուեստին
նուիրուած
,
ուր
պիտի
բանախօսեն ֆր–
րանսացի
մ
տաւո րականներ
:
/• նչպէ –յ կարե ւէւ Հ չյոււլուիլ ու չէսանդավաո–
ո
՚-իլ
էւ Ա՛հս
ա
յն եղբա յրական
Համ
Լ րա չէսութեան
,
կաաարեալ
նուիրումին,
անխառն
եւ
մեծ ոգեւո
րութեան
, ղորս
ցոյց
կուտար
այս փոքրիկ գ ա ֊
ղ՚՚ւվ^^ւ՛
է
՚ ^ ^ Ր ՚" յցե լութ եան
առթիւ
:
Կր էսոստոէէանիմ որ տՀո,ճ.֊ււէյհ՚սմ
բ ճա քբա
ւ
ելայ։
Ա
՚էկ
օր աոաք,
Հիլանգ՝
անկողինն
էի
ատ~
կս՚ւին։
Տոքթ.
Արղո ւմ անեան
, Հե՚ւախօսով՝
Ա՝ ի–
լանէն
Փարիղ,
կր
ստիպէր
զիս ճամբայ
ե
Աե լ
ան
պայման։
Ես որ աւելի քտն չորս աարի
աոաք
ԿՇ է-ենթյնայի
Վենետիկ
երթալու
Համար
ու
չր֊
աա րուա հ մ,
կրցս՛
ք ՛էԻՂ՛"
"՚"՚"՚1
"ոչ , ա յս անգամ
սլ ^ .^
կր վւնտւ՛ էի՝
ւՀամբա
յ չե լլելու
Համ ար : /՚ ՚է^
ր ք " յ
տեղի
էոուի ,
սէա^ւոէ^հլիքր
թող
ււրստաՀի
, Հոգ
չէ
^""^
րան պաաաՀ էւ՝ ր՛՛ի
ե ւ
ճս՚մ րա
ք ելայ է
Եւ
Հիմւս
ոլբաիւ
եմ , դոՀ որ եկեր
եմ :
Հ/՛–
լլսնգութ
էււն ՜յ մ ւ։ո ցւսհ՜ , արամ աղ րոլթ էււնս
բադ–
ուած– , կր վազեմ
թանգարան
, թատրոն
, Միլանէւ
Համբաւաւոր
մայր—տաէէարր,
բարեկւսմներու
տու
ները։
կարճ է մամանակբ,
ուոաի կարճ կր կա–
սլենք Հիլ րասիրոլթեանց
Հրաւէրներու
չ
՚՚՚Րվ
՚ր
•,դէթ
մէկ
օբ տեոնելու
Համար
նաեւ Վենեաիկր
,վանքը
,
ղոր
երսւղեր եմմանկութեանս
օրերՀն
սկսեալ։
***
Ա,յժմ է
Միլ՚՚՚^՚ի
^"՚յ ղաղոլթր
մօտէն
ներկա
յացնելէ առաք, աբաղ ակնարկ
մր Ա՝իլանի
ո^ա։ռ–
մութեան
ել գեղա
րու եստս՚կան
ղիմ ադծ
էւն վրա
յ ՚.
\ք իւուն , ղոբ իտալացիք
կ՝անուսւՆեն
քքիլանօ ,
ԻՆ՚ԻեԱ՚ԲՆնԱԳԱՏքէՒԹԵԱՆ
Մ^ՄզաԱքԱևքքւ ՀայասաԱի, Վկ
ԽՄէ^
Խ. Միութե ան ւՑրդ ճամա ֊
գւււմարէն ի վեր,
ք ննադաաութեան եւ
ինք նաքննադաառւթեան
մարզանքները
բազմապաակւււած են երկրին ամբալջ աա–
րա ծռւթեան վրայ : Դեո. անցեալ օր Մոս -
կւււայի «Փրաւտա »ն նորէն մաբակը կը
շաչեցնէր (յրաէյէտներու, արուեսաագէա–
ներու եւ (յիաունօերու (յլխուն, մատնանը–
շելով «գաղափարական» լա֊րջ շեղումներ։
Պայքարը
նոյն սասակութեամր կը
շարունակուի մեր ե այրենիքին մէջ, նէր -
11 էն թ է դ ո ւրս էն։
Մո-սկուայի կուսակց* պաշտօ՚նաթեր -
թը,«Փրաւաա » , 8ուն– ւ^ին երաաարակած
էր Երեւանի թղթա կ ցին ՛ գ.Հայրեանի մէ կ
նամակը, որ երեք երկար սիւնակ բււ&ած
է «11ով. Հայասաաէւ» օր աթերթին
մ է ջ ։
Խորագիրը — «Վճւէականապէս արմաաա–
շսիլ անել գիաական աշխաաանքում եղած
թե րո ւթիւննե
րը»:
Կ՚ամփովւենք հիմնական մասերը, մեր
աշխարճաբարով (կարգ մը բաււեր եւ, բա -
ցա տրութիւններ անփոփոիյ կը պաճենք,
չակերտի մէ ջ)
Վերքերս
սչսւամէսրւսններու
եւ գրա -
գէտներու
աշէսատութեանց
մէք սկսած՜
են
երեւան գալ գագափարական
լո՚֊րք
ձա էսո՝–
գումներ : Ան/^նց
ս տ ե գհ՜ ա գո րհ՜ ո ւէմ
էյ
ւՆն ե -
րուե մէքթ-ափանցած
են ^րուրմուա
նա -
ցիոնա լիստա1լան՝^
, ուրիշ
մ ո գոաԼո ւր գե ե -
րու
Հանգէսլ
անլխէտաՀութես^,
ԼԼրեւ -
մուտքի եւ Ամերիկայի
աոքեւ
ստորա -
քարչոլթեան
ոգիովւ
Պարտիայի
\ կուսա
կցութիւն)
ԺԶ՛
Համագումարին
մէք քննագատուեցան
Հայ
գրականութ՜եան
գասա
գի րքի
ս իւա լնե ր ր •
հձԱովետակա^ն
Հայաստան՝^
օրաթերթին
մէք քննագատական
յօգուահ՜
գրեց
կեգր՛
կոմիտէի
գեգարուեստական
գրականու
-
թեան ել արուեստի
րամն ի Վ/**ԲԻ ^
Հ *
Աամիքլոնեանւ
Ասոր կարհ՜իքոէէ Հայ գրռ/–
կանութեան
ա յ գ գա՚՚ագիրքր
^անպայման
մի արմէքաւոր
գործ է» եւ աւելին, Հոն
իրր
ՀձՀեղինակներր
եւ
խմրագիրներր
մարքսիստական
մեթոտի
գիւգացի
գիր ^
քերից աչխատել
են վերացնել
«լիբերալ
րոլրմուական
եւ
նաց իոնա
լիստական՝»
սլատմագրութեան
աւանգական
Հա -
յեացքներբ
եւ ստեղծել
Հայ գրակս/եու
֊
թեան
սլատմ ութեան
մ
արքսիսաական
գասագիրք»։
Լա՜ւ Հ<մարքսիստական
գա ^
սագիրք
ԷՖ
, ուր թափանցած
է
ՀՀմիասնա^
կան
Հոսանքի»
տեսութիւնբւ
Հ^ոէէետական
Գրականութիւն
ել Ար֊.
ուեստ»
ամսագիրր
Հրամարեցալ
ունենալ
իր տեստկէտր
ա յ գ Հարցի
մասին։
Պատմութեան
ինստիտուտի
աշխա
֊.
տող
սլատմական
գիտութեանց
թեկնածու
Վ՛ ՚Բալաշեանր
այսպէս
կոչուած
Հ
^միաս
ւ –
նակս/ե
Հոսանքի»
ոգիով կր գիաէ Հայ
մոգովուրգի
պատմ ական
անցեա
լէ։ գէպ -
քերր։ ԺԹ՛ գարու
երկրորգ
կէսէէն
<ձրոլր–
մուտ իտէոլոգ»
Գրիգոր
Արծրունիի
կեան
քի եւ գո րծուեէոլթեան
վե րա րե րեա
լ աչր–
խատութեան
մէք կր վարձէ
Հ^լուսաւո
ր ի չ–
ներ»
մկրտել
անցեալի
գ ր ե թ է րոլոր Հայ
Հանրային
գործի^երր,
աոանց
քաղաքա^
կան
տեսակէտներու,
առանց
աչէսարՀա
-
Հա յեացքի
գասակա
րգա
յիֆ
էութեան
տարրերոլթեան
:
Գիտութեանց
Ակագեմ
իա
յի
րնկե -
րա
յին
գիաոլթ
ես^նց րամանմ
ուեքի ղե
կավար
Պրոֆ
• Արդար
ՏովՀաննիսեաե
Հձքիուս աստան
ր ել Հայ ագատագ
րական
չարմումր
<ԻԸ ՚
գարու
ութսունական
ուտ կանն երին»
գրքթն մէք, որ լոյս տե
սած է
ւաւին,
կան կարգ մր
սխալներ։
էեղինակր
Հետեւելով
քաղքենի
սլատմա -
գրութեան
տեսակէտին,
որ
ս/ևգրկովկաս–
եան
մո ղ ովո ւրգնե րր
րստ
կրօնական
յատկանիշի
կր րամնէ
քրիստոնէական
եւ
իսլտմական
Հատուածներու
եւ
քաղքենի
աղղա յնական
տեսակէտի
է յանգած
վրսյ^.
ցի,
ագրրէյշ,սնցի
ել Հայ
մողովուրգնե
րհւ ագատագրական
չարմումր
գնաՀա -
տած
ատեն։
Խեղաթիւրելով
պատմական
ճշմարտութիւնր,
ամէն
կերպով
լռու -
իոկ
Գերմ
ս
՚նացիք՝
Լ/ այլանտ
,
սղոլսն
է Աէսւիո—
լանոմ
Հըսա
ուէանց
լասւիեերէ
^ն,
ըստ "՚յլ՚՚ց
Կ^Ղ.—
սւակս
՚ն
^ անուան
,
Ա
՛յս
անունով
"՚՜րԻչ
քագաք
ներ ալ կէս յին
Հին Ֆրանսա
յի
մէչ^
(,
4
՚ ՚ / < ՛
1
էվձ՚է՛*
ել
այլուր)
, ուստի կր թուի
թ
ւ^
լ
^աււր
կԼղւձւա–
կան
ւէ
;
՚1
՝րէւսւոոսէ
չ
՚էրս
գար առա^, արգէն կը
յէ։ շասւա կո ւէ
քա
՛լաքին
անուեըւ
Փոյէ
֊էՈ
՚լ էւտէէե
էք,
՜՛՛՛՛ԱԼ արղասւսբեբ
, Հռոմէն Գ^պի Ֆրանսա
ե
՚^/՚երււ անէւա
աո֊աքնոբգող
ճամբաՆերուն
լւերանր՝
Հալւու
՝յտ
պաամուէմիւն՝
մը ունի Ա իլւսն ։մ՝ամ անա
կ
ւ) ը ղա րձաւ
ւէ ա
յրաքաղաք
, եւ կե
ս՛ս
րնե
րոլ
գս՚Հը
փոէսագրուեցաւ
Հււոմ
^ն
Ա է՛լան՝
պաշտպանելու
Համաը
Հիւսիսայէւն
սաՀմանները,
որոնք
սսլաււ—
նալիքի աակ
էին։
Վերքապէս
այս
։ոեղ
որ
Հբաասւրակուեէ^ալ
պաամ
ական
Համբաւաւոր
Հրո—
վարաակր թէ ՝Բրիսսւոնէոլթիւնն
ալ, իրրեւ
ագսւտ
կրօնք,
կրնայ
ասլրիլ
ե լ
ղարգանալ
կայսրութեան
սաՀմ՚սննեբուն
մէք :
Հեղէէնակ
մը կը վկայէ թկ սլատմ ակսւն
Ա՛յգ
օրե բէն ի
՚ է ե ր
Ս լ։ լան կը
աա
,ւ ասլի
անբումԼ
լէւ
ցաւով
մը , ոբ մայրաքաղաք
գա՚ւնալոլ
աենշը
կուտայ
իրեն : Բայց ,եթէ
քագաքաղան
տեսակէ
տով
, մա յրաքաղաք չէ Ա ի լան
,
ամ
րոգք
իտալիան
կ՛՛լ^ղուձւի
թ է
ե
րկրին տնտեսական
մ ա
յրաքաղաքն
է ան սլս՛ յմ ան՝
չնոբՀ
իւ աշխաաանքի
ա յն
Հ ղ օ ր
զարկերակին
, ոբ սիրտի
մը պէս կ՝ասլրեցնէ
, կր
սնուցանէ
, բարգալսւճ կր գարձնէ
իսււսլիան
;
Շատ է աառյսպած
Ա՝ ի լան
,
ր ՚ " յ ց
միշտ վե–
րանորոգուած
, աւելի եւս շքեղութիւն
՚լգեցած
,
ինչսլէս
ցո յց կուտայ
մ եր քին պաւոե
րաղմ
էւն
ււ
ը մ ֊
բա կոծ
ոլթէւ
ւնն երուն եւ ա ւե րնե
ր ո
ւն
յի շատ
ակն
անզամ
անՀ եա ացն ելու
իր կամքով
: Այժմ
վէ
բ.^ե–
րր
գարմ անած
,
մ
եծցած ու շատ տարածուած
է
Մէ՚լ՚սն։
Եւ բարե բախսւա բա
բ
անեղծ՝ կր
էՏնան
իր յղաամական եւ Հռչակաւոր
պարծանքները
;
1–
կաթողիկէն
(Տոմ), •2– Աքալա,
Ճ—Պրէրա։
կաթողիկէն —
Ամրողքովին
մար։քարակերտ
լ35
ղէսնղակատուներ
երկինք կր բարձրանան
ինչ
պէս սպիաակ ու •յլացիկ սօս ինե
ր
, չրք ասլա տելով
Տէ՚րամայբը,
ոբ կըթռչի
գէսլի
երկինք
արգէն
գետնէն
112
մէթր
բարձբ։ Եւ մարմարեայ
ար
ձանիկներու
անՀամար
բնակչութիւն
մը,–
մէկը
Համրեր
Հ
մինչեւ
224:5
Հաա ,- կըվկայէ թէ ամ–
Բ"Ղ
1.
^է^՚է
Գ " ՚ Ր
տեւած. է այս եղեղեցիին
չվէնու–
թիւնը
,- աչիար-^ի
մ եհ՜ագո
յն
եղեւլսցրն՝
Հււուէ ի
Ա . ՚վեարոս
եվեղեցիէն
ետքը։ Ագև ւիննե րո ւ անտա
ռի
մը զը նմանի
այս
1լաթուԱ
։կէն
, երբ կր տեսնես
որ ըե՚լարձակ
Հրապարակի
մր
՛էյ""
յ
յանկարծ
գետԱ^ե վեր կը ցայտեն,
՚էե ր քլը բարձրանան
, վեր
վը սլանան
մ ա րմ ա րեղկն
ու նիղակա՚֊Հեւ
ղանգակա–
տոււները,
կարծ՜ես սպիտակ
ժանեակով վամ ասեղ––
նագործութեամբ
ծածկուած
:
Ա^ռաւօտուն
կանոլէս
, Փօլատեան
,
մին
էն կը
պաըաեր էր եկե ղե ցիին
ւ) էքն ու շուրք ը —
Նս՚Ր՜
գունի՛,
ՀրաշաԱւք
։) ըե է, կըսլոււար
ինծի։
Տորքին Հեա վազեցինք
գացինք
;
Բարձրացանք
՚էէ՚նշեւ
Աստուած
ամ
օր ամպերը - թաց էր տանի–
քը,
բայց
յաՀելոլ
վտանղը
չ՚էաէսցուց
զի"– Կէ"**^
^1Լ1Ը
"Ր1 երբ ՚լանգակաաան
մը մէք
մնացինք՛"
բանա ա րկո ւած
.- գործաւորները
ճաշի գացեր
էէ՛^ •՝
Բարեբաէստաբար
պաՀապանը
լսեց
մեր
ձայնը եւ
բացաւ
գուռը:
Բազմաթիւ
անգամ., Տորք
լուսանկարեց
ղիս
Տէւրամօր
Հովանիին տակ աբձանացած
,
աղաւնի—
ներու
սրբասացոլթեան
մէք կարծես
աղօթքի
՚
կանգնած։
Ես միայն
գիտեմ թէ Արմաշի
Տիր""^՝
մայրը
ի՞նչ տուաւ
ինծի,
տեսնենք
Աիլանի այս
Տի րամա
յրր
ի՛նչ
սլիաի տայ ինծի։
Աբմաշինր
Հայ
էր ել կըյիշեցնէր
մ
•"յՐ" » որ , բարի եւ աղքաա
,
Կրսէր՝
կուաաս
տուր, չես աար՝ կամքգ
թող
ը լ
լայ
^ բայց
ինչո՛՛ւ
կ՝ըսես՝
խնդրհցէք եւ տա() ց ի
ւմւց։
Մայրս
բնաւ չէ տրամաբաներ
թէ Հայ Տի–
բամայբը,
իրեն
սլէս ա՚լքաա
, րբ շունէ,՝ ի՛նչ տայ ,
թնչ
գիտնամ՝ շաա է, տուեր
ժամանակին
մեր
մեծ.
Ա՛զգին,
Հիմակ ալ ժուժկալութեան,
շրք՚սնն է , ան
շուշտ
կուգայ
ուբի^երուն
ալ ժո
ւժ կա
լ. ապրե
լու
չրքանր։
Բայց Ա իլանի
Տիրամայրր
լաս ինա
կան
արիւն կը կրէ ^ Հզ^ր է լ.^ մանաւանգ
Հարուսա,–
աո՛ւր,
ըոի^ շի Հ^անիր եա՜ ^ տո՛ւր կկաեմ
քեղի,
՚սյս անգամ ալ թող իմ կամքս
րԱայ
, մե՛՛ղք
կ՝րլ
լա յ ւ Ծանանեխի. Հատիկն իսկ բաւական է ինձ,
տեսնե՛ս,
ի՜նշպէս
կ՝աճի՝
Հաննարն Հայկեան:
Շ՛
ՆԱՐԳՈԻՆԻ
Fonds A.R.A.M
