ԿԸ Սհ^հՆ ԻՐեն8 ԱՐ^եՍՏԸ
եՒ –^ՊԱՈՏ է ն սնուլ..
Ատենէ
մ քլ է վեր,, չւստ1.Հւ 1լր ո անդաաիՆ
մեր
գրողՆձրուն
մասինւ
իրենց կր է
/ւււի
թէ
ՀետղՀետէ
էսւ
֊եչի
սլաՀան9էլոտ
կր ղաոնան
անոՆք
Հ Աւեչի չատ
ողբեր
կ՝արձակեն
, կր մեղադրեն
մոդովուրդր՝
որ
անաարբեր
է իրենց
• ՀաՆդէսչ
:
ք
)ւ
ՀսչարտութեաՆ
սչակաս
մբ կբ տեսնեն
ղանդաաողներր,
անիրաւու
թիւն
մ ր կր տեսնեն դ րո դնե բուն ա յս
բնթացքիՆ
մէշ
:
Այս
մասին էբ ոբ կր մտահ՛է
ի առաւօտ
մր
ղոբ
հ ի ճամրուս
վյւա
յ :
Կբ սուրար
կառաԼաբր
Հողերուն
իսոբէն ; կ՛՛ո -
րոտար
դեանոլղին
իւոբ,
եբկար
^ ամայի
նրբանց
քի
մր սլէս՛, կանդ
կ՝աււնէինք
մեբթ
լնդ մերթ, կա–
յտբանի
մբ առշեւ
, ուր 1լ երեւար
միշտ,
ոլաւոին՛
վբայ,
մեհադիր
նկարր
Շարլոյին;
^աբլօ
Ա
՛յն րա
ցառիկ
Հտրոլսա
աբուեստաղէտն
է որ Համաշ -
իւաբՀտ
յին
Համ
բաւ կր վայելէ
ե լ
րնդունելու
-
թիւն կր դտնէ
սլա
լա տ
՛է՛
ե ր էն
նեբս
է
Բայց եւ այն -
•սլէս , նկարին
մ էշ , ղ լիւ ի կոր
է" "–"՛ԼԻ է արտա
յա
յ -
տութիւն
մբ ունէր : Կբ Հեհկլտաբ
մարղոց
սէրբ
վնտոահ
եւ չղտահ
, նաիսաաոլահ
, սւբՀւսմսւրՀ .
ուահ
,ադքաա
մարդու
մբ սլէս որբարի ու սրտա
բաց
, մանուկ
մնացահ
է ա շխարՀ ի
էա
րութեան
առշեւ : կառա
շա բ բ կր սոլղու էր կրկին
կիսամ
ութ
նրբանցքին
մ էշ
:
Աւ
կամ ա րնե րբ
1լ որոտա
յին
կբր–
կին
:
Ալ
լաբիւրինթոսին
մէշաքսորոլահ
Մ ինտ -
տաւբսսի
մ բ
ող բբ կբ լսուէ
ր ՚,
Ա
ե բթ
լ^՚ղ
մ
երթ՝
Հեռունեբէն
;
Բաղմ ութիւն
մբ կար շուբշս
:
Ղ՛ո բհաւորներ
,
ռլա շտօնեանե
բ եւ Հալերր
ղնում ի դա ցուլ
մ ան բ ա–
ո եւտրականնե
ր : Բունէն,
եբաղէն
նոր ղուբս
եկահ
մաբդեբ՝
ոտքի
շտաերր
, իրարու
սեւլմոլահ
: Կր
կա րդա
յին
առաւօտեան
իրենց
թերթր:
Ամ անք կբ
իսօսէին
Հ Շատեր կբ մնա լին
լՈւռ
, մտաՀող
՚. Բբ-
նատ
, տմղոյն
դէմքեր
, մաբահ
նայուաւՏ^քնեը
ք/^ե–
լ
յին
Հ,
Հոն :
Կր նայէի
սլատուՀանէն
դուրս՛, Կբ Հոսէր սլա–
ար; Երկաթէ
դիհերն
ու
ելեկտրական
Հաստ
թելե–
րր
ալիքներ կբ ղհէին։
Ադդի
մր խոշոր
տառեբբ
կ՚անցնէին
մեբթ րնդ մերթ : Փլոլդում
մբկար
յ
Կբ
Հոսէին
Հոսահ , անցահ
տարիներս՛ :
թաւալող
մայռի
մր արձտդ անղր
կուղ ա ր , կբ քի լեցնէր ա -
ոասււլելական
Հերոսբ որ դատալդաբաուահ
էբ այդ
մւսյռբ
միշտ
լեռն ի վեբ տանելու
անիմաստ
ճի -
դին :
Բ ա ղմ ո՛ւթ ի ւն
մ բ նաեւ
ասլակիւին
խո բր ։կ՝երեւա
յին
տեսլա
յին կեբսլա րանւնե
ր : կբ կո րսուէ
ին
պատին
Հեղեղին
մէշ–, կ՛՛ա քբուէ
ին անցնռդ
լոյսերէն։
Բայց^
թափանցելի
ու
թաւի անցո
ւլ ոդիներու
սլէս^ե
րեւաՆ
կուղ ային
մ իշտ , եբ փերա կաղմ ուէին
, կր Հետեւէ
ին
մեղի :
՝
Աաբդհկ
ուր ո
ւա
կւսննւե ր են միայն՛ շուբշս՝ ա -
մէն աո աւօտ : քէ ւրո ւա կաննե բ
ն՛աեւ իրարու
Հ ա - ֊
մար։
Աւելին
շեն տեսներ
իրարու
մէշ՛, Բայց տն -
մաՀո
լ
թիւնւ
մ ր կր փե բադբռւի
՛ա
յդ ուրուական -
նե բուն : Յոյս
մբ , Հ ր ա՛շա լի փե ր անո բ ո դո ւմ
մ ր կա
յ
մ էշս
տմէն աո աւօտ՛. Եւ մինւչ կառա շա րր
կ ր սր-
լւսնւա՚ր , իր կրակներէն
փեբահն՚ոդ
, իր
մո
իլի
րնւե բ ր
թօթափող
Հզօր փիւնիկ
մբ կր բարձրանար կար -
^էք ՝ ՊատուՀան
ին առշեւէն
, լո յսե բ
էլանցէ էին
կրակէ
թռչուններու
նման եւ մեր կառքին
լոյսր կր
ք-ալէո֊
մ եղի Հետ , սաՀելոփ
պատին եւ
շուքերուն
փրայէն՝
Հոսանւքնւ ի փեր; Կր նայէի ու կր մտահէխ
Հայ
դրոզին
փբալ
՚,
ճիշդ է : Ղ՚ազութնւեբու
Հայ գրողբ
քիչ մր շաեւ
կր պոռար
իր տառապան/քբ
, քիչ
մ բ շատ բացա —
յայտ
էին իր սլաՀանշե եր բ
: Լոա6ՈէՅէ10ոՏ՚^ր/ւ
՝ատ
էին՛, Բայց
այսսլէս էրզրողր
աշխարՀի
ամէն
կողմ
•ալ՛, Օաար
ղբողներէն
չատերր
իրենւց ցաւն ու դմ–
դոՀոլթիւնր
կ՚աղազակէին
: կբ մեղադրեն
եւ կբ
Հալահեն
մոդոփուբդբ
, որմէ
դմդոՀ
ենւ : Եւ որոշ
իրաւունքներ
ունի Հա յբ , եթէ միւս
մողռվուբդ -
ներէն
աւելի
ույ բաց
ող եղահ է
է
Ղ՚աղուիմներոլ
Հայ դրողր շաա ՛աւելի իրա -
ւունք
ունի
դմգոՀ
րլլա լո
՛ւ
% Շատ աւելի
հանբ
են
իր
պայմաններր։
Ալ
բացուահ
իր
Հայրենիքէն
,
ո
ւրացռւահ՝
ն՛ա՜եւ Հակառակ
Հոսանքինւ
մա րղե -,
բէն
, ո ատա պարտ
ու ահ է դոՀանա
>ու
Հ ամ ակի րնե–
րոլ
աննման
թհւով
մ ր : ԱրտասաՀմսնի
Հայ
գբոդր
ճղմոլահ
ե՚ւքզա
ք
ինրղինւքպղտիկմողովոլբդիմր
պդ–
տեկռլթենէն
: իր դիրքկրր
^են հախուիո
,՜ եր
գբու–
թիւննեբր
չեն։ կարզացուիրէ
Բացակայ ենյար ֊
գանքՏէ ու Համակ րանքր
։ Հայ գրողբ ստիպուահ է
իբ Հապբ ճառել
ուսո
լղ չո ւթեամ բ , լ
յ
՛ադ րութեամ ր ,
բանուո
րութեամ
բ՛,
Աւ
*իդիտեր թէ
ի
նչ
աիտի
բւլան
։։։ լսարան ղոՀողռւթ
քէ
ւննե րով ,
ղբկան,թ1։եբով
ա ր
տ
ա գր ահ իր ստեղհագո
րհու թհւններր : Աշխար
Հի վոաւ
չկայ
դրող
մր որ ոլնենւայ
Հայ
զրոյին։
Ո
առն ճակատաւյիրր;
մ՛ողովուրգր
, ոո առատա -
ձեոն է եկեռեդհին։ ու ե րօնւաւորն երուն
Հ անգէս/
գմուտբութեամբ
կուտա՛յ
իբգրամ
բմ շակ ո յ թին
հա–
ռւռներոլն : Գոոոր /արգ չունի
իր աոքեւ : ի\ւ երր
կոլտա
ք , ողորմո՜ւթիւն
կուտա / եաբհէք • • ՚
Աւսսլէս է
որ տ՚սէէ"
՛՛ն դներ՝ գաոնա քլահ՝
Հե -
ոաոան
մենէ, սկսան աաբբեր
լեղուով
դրեր
ԱյԱ^
պէս է որ մնացոգնեբբ,լռելեայն,իբաւռւնք
կուտան
Հեռացողներուն՛,
Հաճելէ բանմր էէ սլդաիկ,
ՅէՍ֊
ուահ
մռղովուբգի
մր դրողր
ՐԱ՚"Լռ
^՚֊ *""՚"Ր՛՛^ ֊
թեան
մկ 9 հնահ աղաքր շտտ լաւ գիտեն այս ճշ ֊
մարաութիւնբ։
Աեբ լեւլւ՚ւն եւմեր աղղր չեն Հե -
տաքրքրեբ
ւլփրենք։
Հաճելի՛ չէ նման
դրամ մբ
ստանալր
՚.
Գաղութներոլ
Հայ ղրողր կր տառապի
ի՛ր ադ՛
գով։ Եւ վեՀանձնութեան
պակաս
մր կր ղտնէ
իր
գրչեղրայբներռւն
քով։ Կր աառապին
բոլորն ալ
եւ իրարու գէմ են տակաւին
յիմաբ
,լադա.իաբնե -
բով,ամէն
մէկբ շատ վստաՀ՝
իր ճ չմ արտս
ւ թ եան :
Լհուահ եննոյն
կառքին եւ իրաբ
ձղել կ աշվսա -
տին
:
Այս
բոլորբ
կարելի է տեսնել օտաբ
գբռդներու
մէք ալ : Բայց
անչնչելի
մթնոլորտ
մր կր
ստեղհԽՆ
մեր
մկշ–. Պ՚լտիկ է մեր ,ոար.սհութիւնր : Հ ա յ դրո
ղ ր իրձւունք
ունի գմգոՀ
բլլալու,
պոռալու։
Ան -
րախտ է ամէն
կերսլով \
Ե
Լ
սակայն
աբտասաՀմանի
Հայ գրող
մր րլ -
լ.սլէ աւելի
մեհ ր՛սն
չկայ։
ԱշխարՀի
վրայ
չենք
տեսներ
ղրոդ մր ՝որ ։.ւնենայ
Հայ ՚լբոգ1՚ն
նիւթին
առատութիւնն
ու մեհո։
թիւնր։
8ե։լին
ղարաւոր
մաքառումր,
դո յութեան,
սլայքաբր,
Հալահանք -
նեբր,
ղաղթեբր,
վերշին
եղեււնր , Հերոսամարտ -
ներբ, մտաւո րականնւերոլ
նւաՀատակութիւննւե
րր ,
աքսորն։ ուօտա
բութի
ւնր ;
Հայաստանւի
վերահն/ունւլն
ու ՛սնոր
իսոբՀրբ -
դայնացումբ՝
րսելիքնեբ
են ոբ, եթէ բսոլին
ւղէտք
եղահ արուեստով եւ մտքով
, կբ մեհցեն
Հայ
՚ լ բ ո –
ղբ՝
ա՛չխաբՀի
բոլոբ
ղբողներէն
աւելի : Աչ ոք Հա
յ ո ւ ն չո՚վք կր ճան^նայ
մ ա բ։լկո
լթիլԼ
բ իր անւլր ^
թութե։սմբ
, կեւյհիքով^ , ւլաւլանութեամր
, ասլիկա–
րու թեամբ
, շաՀամ ո՚լութեաէէ բ : Հա
յ
դրո։յր շաա
լալ դիտէ թէ ինչ է թուրքն ում աՀմ ետա կանո
ւ -՝
թիւնւբ
, ի՛ն՛չ ենւ քր իստոն։ետ
ք Եւրո պան , դրամ ատի–
բութիւնն։ ու Համա յ^ւավալւո
ւթ ի՛ւն բ :
Օ՚ոաբ
ղբողնեբէնւ
չսւտերր
տխո՛ւր
^ լոլււաՀա -
ա՛ա՛կան։ կբ դտնեն
մեր գատբ ,
Հիասթալի
են։ : Ա աբ
դր,
էլ րսեն, անկարող է աիրելու
իր Հոդիին եւ չի
կրնար
տիբել
աշխարՀին։
որ ղէ՚դի
կոբհանռւմ
կ՚երթայ՝
սանձարձակ
արշաւով
մ բ ։ Ղ՚մղ։։Հ են
նւերկւսքէնէ եւ անձկութեաւքր
կբ ն՛ային
՚է՚՚՚լիքին՛
Հա լր շատ՚նց է որ ւլիտԼ
" ՛ յ " Ր"Լ" Ր Ր եւշատ՛ոնց է
որ
մ տաՀոգ է դա
լ իւքին Համար :
Ղ՛ա ոնո
ւքժե ան ,
անձկութեան
ոչ մէկ բաժակ
սլիտի
Հալաստբէր
այն։ բաժակին
ղոր ՚դիաի
բարձրացնէ
ր
Հ
՛ոյ դրողր :
Իր
ղԻրրր աՀաւո
ր է ղ ա լիքին
առշեւ
՚ ՚ •
Օտար
ղրռղներէնւ
շատերբ
իսաղաղութիէւն
,սէր
ե
լ
եւլբա յրութ
իւն
կ՝ րսեն : Հա
յ
ղ բու^ է ղ
արձեալ
որ ա յղ. բառ երբ պիտի
տէււ
ր ի րենց
մ եհէււ թեամ
ր ,
ղեղեցկոլթիւնէ
։էր դնւել։։։ի
նոյնիսկ
մանկական
մ
ի^
մ
էո էէ
ւթե
էէ
՛ն մէշ
ո լ
՚ւէէէ
մ եո ն։ախորէլ
սերոլնէլնեբբ
աՀաւո՛բ պատրանքի
մր աոշեւ
դրին
մեղ ՚, Աարթբ
յ ո յ ս ի մասին կը խօսի :
Տ
ուսաՀատութեամբ
կա -
ւ
՛ելի է Հասնիլ
անոր , կ՝ րսէ
՝• Հայ դրող
ր
պկէոք
չունի
նման
թչուառ
յուսաՀատ
ութ
իւննե
րո
ւ : Զա
ւակն է ցեղի
մբ որ երբեք չէ կոբսնցուցահ
իր
յոյսր,
որովՀետեւ
երբեք չէ դադրահ
տառապելէ։
Տաէւասլահ է ել երբեք չէ ուղահ
մեռնիլ :
՝
Այսսլէս
, անսաՀմ
ան
Հռրիղոններ
ունի
Հտ
յ
դրողր
իր առշեւ;
Հարու
էւտ
է իր
աղքատութեան
մէք– Ան կրնայ
Հսլէսրտ
րլլալ այս բրլորով։
Ու
մ եհ
Հ՛ա րստո ւթիւն
մ բ կբ կո րսն ցնեն
անռնք ռբ կը
Հեռանան
մենէ, կր վեբահուին
իրենց
կէսին՝՛
փա
յ լելով
Հանդերձ օտաբ
Հ րապա րակնե
բու
վբա
յ :
Հ ա յ ոբէւդբ տբտնքալոլ
ւիոիւարէն,
վՀատելոլ տեգ,
Հսլաբա պէտք է զւլա բ ինքղինէք
նման
պայմւսննե -
բու
մ էք ա ւլգասլա
Հ պանմ ան իր ճակատաղ բով ։Հա
յ՚°՛
ղ֊րո՚լՐ
Ի ^ա բկէ չկրցաւ
բարձոացնել
ւս յղ.
բամակլքՀ
եւ իւր դժգոՀոլթիւնբ
ատկէ
կուգայ
մասամբ
՚,Պայ–՜\
մաններն ուանՀրամեշտ
աք ակցռ
լ թ
իլննե
ր ր չունե– |
ցաւ
որպէսղի տար այն ղոր էլուդէր
տալ։
Ղ՚բական\
առատ
բերք մր ունինք այս ուղղութեամբ;
ԳրՈլե– ՝,
ցան
յուշեբ։
Տրուեցսւն
ղիրքեր։
Բայց
Հայ
դրո՚՚մ^
ղը , տաղանդաւոր
նո յնիսկ
, չկրցաւ տալ մ եր տա–^
ռապանքին
լեռբ\
Ոմանւ՚ք մեր անկումր
հագբելո՚փ
եւ
ՀայՀո յելռվ
դոՀացան։ : Աւրի^եբ
•ուրացումնե
րով ; Հերոսամարտներբ
երգողր
գոՀացալ
Հայելի–
նեբ
խաղցնելով
: Բիչեր
միա
յն յաքոդեցան
տալ
աղղային
էլ
իտակցո
լ
թ
ի
ւնն ու աղգային
դգացում–
ներբ փափաքելի
մեհութեամբ
; Տասման։,
գառն
թեան
աղ ալլա կնե ԲՐ իսեղգռլահ
դուրս
եկան կ
կորլլնէեբէն : Ու ժողոփռւբղէն։
ո ւղո
ւահ եւ մողո -
վ ու րղ ին։ դ էէՀաոում տա լու
ձւլտող
Հա յրենասի
բա ^
եան
թՅէհօտ
մր կբ տեսնենք
առՀաւ/արակ
ամէն
կողմ, փքացեալ
խօսքեր կր լսենք,
մինչ օաաբա .
մո լոլթիւնէր
ՀետղՀետէ
աւելի կբ թափանէցէ մեր
ոսկորնէերէն։
նէերս , ստոբաղղայութիւնր
նռ/նպէս :
Ր՚".քքք եւ այնպէս.
Հայ դրողր աշխատեցաւ ,
արէոաղ
րեղ , տուաւ
ղորհեր՝
ղորս օտար
ղրռղներր
ս/իտի չկրնէա յին տալ նւմ։։։նէ
՛ղա լմաններու
մէք :
Ցեդր
իրեն չէրմաոանղահիմացականոլթիւնեւ
էէր–
շակութ.
Հայրենիք,
որոնցմոփ է ^ր
մեհռւ–
թիւնէն.–երր
մեհու
թիէն
կ՚՚րլլան
աոՀաոարակ։ Հայ
գրողներէն
դատերր
Համալսարան
չենւ
տեսահ ,
նոյնիսկ
երկրորգական
վարմարան : Անարդար է օ–
աաբն՚երուն
Հեէո բաղդատել դտնո՝).՜
/է՛.
Այսպէս
մեհութիւ^
մբ կայ միշա արտասաՀ -
ՄԱՐԳԸ,
ԻՐ ՀԱՆՐԱՅԻՆ
ԳՈՐՆՈԻՆԷՈԻՒԻԻՆՆ
ՈԻ
ԳՐԱԿԱՆՈԻԹԻԻՆԸ
Մեր ներկայ
յօդռւահէն
՚Լերք րնգՀ • ակնարկ
մլ
^է
ալ Գր • Օաեանի
էլրական– աշիէւատո
լթ
եւււնէց վր–
րա ք՝ եւ կ
՝էէ
։ւար։ռի ա/ս ո
լսո
ւմն՛ա ս ի րո ւթեանւ շար.,,.
քր։
Շու՚ոով այսթերթին
մէք կր սկսինք
նոր
յօգ
ուահաշարք
մր, նոլիրէէւահ
ուրիշ
Հայրենապաշտ
Հայու
մ բ՝ Ներսէս
Պատրիարք
Վաբժապետեանի
Հանւ՛բա յին
ւլո րհո
ւնէո
լ թեան :
Ուրեմն
1875
թուականէն
մինչեւ
1879/
ւլէպ ^
քերր, երբ Հայկական
Գատբ
)6րդ
եւ ե\րդ յօդ -
ո ւահնե բով ա յլեւ ս
մ իշտւլէք ա յինւ իսն՛ղ ի՛ր կր ղ առ
նւա
ր.^ կ բ էիերապս..Հենւք <^Ներսէս
Վյո րժաէէլետեան »
շարքին։
Պ ա րւո ական/ու
թ
իլն
իր սեպեմ
ղրել այգ
եղե րա րա խտ
սլւսէորիարքի
մ ասին։ , որմ
իեւնո
յն։ ու
տեն
Պոլսո
լ կեդր • վարժարանւինր
Հիմնա՛դիրն է ել
շոլտոէէ կբ մ օտեն անք իլ։ մ աՀուան։
70""^
եակին։ :
Ո րպէսղի
չլնւլՀատոլի
ներ կայ յօգուահա
չա
լ ։ ^
քին։ Հե։ո կապուահ
կարւլ մբ դէպքերու
լուսա բա -
նութիւնր
, ստիսլուահ
ենք ՛ուշագբո ւթեան
յանձ ~
՛՛՛ել քանւի մր երեւոյ(մն՚եր :
Երբ
այսօր
կո ր սնց ո ւցահ
՛էեր աւլէլային խա ^
ր հսիւր , ի.՛՛կեր ենք ա չխա
րՀի I" րո
Հո ւէե բուն բե -
լ,ւէէ1.ը ու կր ։ին։տ։։ենք
։իլ։ւ ւղո
ւմ ին
պա
ու ս։ ս խանա–
աուները,
սոճաբանիէ
դիւանաւլէանւեր
կ՝րսե՚Լ՝ •
« Ա
կիղբէնւ եթէ Համ
ողուահ
անշգլիասէ ր , ռռւսա -
սէբ եւ կամ ֆրանսասէր
րլլայինք՝
ւսքսպէս
պիտի՛
չԸԱայինք»
: իբականինւ
մէշ այգ
1875(5՛
մինչեւ
I 879/
կ՚սրճ
Ժո. ման ակա շրշա՛ն ին
բոլոր
էսստուահ–
նւեբուն։
ղոնեյւր
ղարնուեցան,
ղանաղան
քաղաքա -
՛ու–,
ո -
մանի
գրո՛ղին
մէք։ Գժբախտաբար
մեր
Ղ1"^Ղ11
չանղ բւէէդառնւաբ անոր եւ սլէտք
եղահի՜ն
չաէի Հբ -
էէլարէո սւիէրոիստ չերեւտր : իր բեռր
հանր է ան -
կասկէէէհ : Բայց
այղ բեռր
քաւլցր պէտք էր
թ։ււէբ
իրենւ , էէլէտք էբ քալէր առանց
ւււբտնշալռլ եւ սլա -
Հ անքե լէէ
լ :
^ Կբ ն
։ւէ։
յ է ի պատո
ւՀ անէն
դւէւրա եւ կըմ տահէի
.^այս
բո
լո ր ինէ : կ ր իւօսէ ր
կ՚՚դքի"
նստող
մ աբդր՝
դիմացիէնէին Հետ; կբ իւօսէր աւէէոասլահ
,
Հիասթափ
՛է արդու
Հեղ , Հանպ արտ ձա յն ո՛ի : ՀանքաՀ
ո ր եր՛ու
մէք
սւշխատող
բանուոր
մլն էբ, Տիմոնւէնւ
Փարիղ
եկահ , բւ՚ւմուելոլ
Համար : Պի՛ոի
փերադաոնաբ
կրկինէ իր գորհին։
ԼեՀ
մ ր՝ Հաւանաբաբ : իր
ձայ
նր
անւլսելի կր դտոնւար
մերթ՝
երկաթէ
ղիհերուն
ղայ՚նուող,
թաւալող
անէիէնեբուն
, ցնցոլող
էսսլա -
կիներուն։
ել մեղ տանող
Հեղեղին
ժխորին
մէք։ Ա-
կանք չէի կախեր
մեբթ
անոր
^ Հեռուէն կր քէի
ղայն։ : Րանէ չէի Հասկն՛ար : Բայց
ի։։օսքեբէն
մէկր
ե–
կալ
, էլ բաւեց
ւււշագբութիւնս
, Հորիդոններ
բացաւ
մ աքիս
մ էք :
Տամանակիբ
աշխատանւք
մրն է : Աւ մաՀ -
ուան էէւոանգ կայ; Րայց ինչպէս
ձկնոբսնեբր
որ կր
ոիբեն
իբենւց արՀեստր եւ Հպարտ են անոփ, չեն
լքեր
դայն ,
Հակսէո
ակ ղոՀեբուն
ղոբս կբ իւլէ հո -
փլչ,
այնալէս
են նաեւ
ՀանքաՀոբերու
մէք աչխա ֊
տողներր
. . ՚ Երր աբկահ
մր պատաՀի
,
մեռնողին
ղաւակր կր շարունակէ
դորհր
՚ ՚,
Յաճաիս մաահահ էի օդ ա1 աւո րգնեբուն
, ռաղ–
միկներոլն
, լեոն՚ակաի/ոյղնեբուն
, մեբ
եւ
օտար
Հերոսներուն
, բոլոբ
անոնց
փբայ որ կր նաՀսւտակ–
ոլին
իբենց
երաղ
ինէ , ժոդռփուրղին
կամ
մաբգկու
թեան
Համաբ,
իրենց պարտականութեան
ճամ —
բուն
փրայ։
Բայց
երբեք
նման
ռւժգնոլթեամր
չէի
անդրագարձահ
՚սյս
ճչմարտռւթեան
:
« Կ ր սիրեն
իրենց արՀեստը եւ Հպարա
են
անէէփ - :
Արդարեւ
, Հայ դրողր
կրնայ
Հոդեկան
մեհու–
թեան
մբ Հասնիլ
նման ճ չմա բտութիւնոփ։
Կր սիրէ
իր արուեսար։
Աեհ Հաճոյք
մբ կր պարղեւէ ան ի–
րեն։ Պէտք
չունի
տրտնքալու : Օտարութիւն,
քայ
քայում,
ապականութիւն՝
փտանգներ են
որոնց
առքեւ
կրնայ Հպարտ
րլլալ
կուբհք տալոփ անոնց ^
առիթներ
են։ ԳաղթաՀայ
դրսղր պէաք է Համա -
կեր,գի
իր այս ճակատէսդրին
Հետ։
Աեհութիւն
մբ
կայ
իր այդ թշուառութեան
մէք։
Փւ1|ւեանհր
եդահ
են։ առՀասարակ
աշխաբՀի
բս
լո ո ղրողներնէ ալ ,
յ
մին՛չեւ որ Համբաւի
Հասահ
են : Ֆրանսացի եւ ա – \
մերիկացի
ղրողնես
ւոասբ քսան արՀեստներոփ ճա– |
բահ
են իրենց
Հացբ։
Այո՛ • ղէամր
յոբդահ է Համ–\
բաւէն։ փերք,
մինչ մեր մէք, սիբուահնեոն
Ու
յա ^ ՚
քոդս։հն,երնէ իսկ ալ չեն։ կրնար
ասլրհլ
միայնէ
իրենց
։,րիչոփ։
Բայց
Հայ ղրողր
ղարձեալ
պէ՚ոք է Հրա–
մարի
ողրեբ արձակելէ ; Իր ժոդոփուբդէն
աւե,ի
չեն
սրժեր՝
մեւս,
աւելի
Հարուստ
մոդոփուրգնե.
րր։
Խրոխէո,
Հղօբ, Հպարտ
բլլալու
իրաւունքներ
ունի : Մեր ղրողր
նաիս լնա
րելի է որ երեւայ
Հ բ–
ղօբ , խրոխտ եւ Հպ
՚սրտ :
Բանուորին–
ձայնր ական՛ քիս
մէք է միշտ ՚
կբ սիրենլ իոեն^ արՀեոտր
ել Հօքաթա ենւ ա–
նոփ
Ն՛
ՏԱՐԱՖԻԱՆ
Fonds A.R.A.M
