ՕՐՈԻԱՆ
ՇԱւյՈՒՄԻՆ
ՀԵՏ
(ք^. եւ. վերջին մաս)
ԱՀա
այս
ձեւի
նբբքւն,
դեղեցիկ եւ իմսէսսյսւ–
ԼԷՅ
Հէքեաթ՜ւեբ
է լ՚^ել
Ո ՚ ՚ ՚ ւ բ է ն բ
ւոաբիների քն–
թացքլ.ն։
Խ է ն մի ֆեաայի,
ամէն
մի
ղինս-կէց,
էր
՚ ^ է լ սչարունակում
կբ
ա՜Լսպաո.
աղբիւր
մողո–
վրղակաաււաս
ւտչե
է–
Լ
ր ի եւ Հկքեաթնե
լ. ի –.քհուբէնբ
յավւ –աա կուահ
ու՛, էլնղբում
է ր այղ
ա
/ւասսլե չևե -
րբ, որովՀեաեւ
իր ղւչացողական
աչխաբՀով
գի֊
աէբ, որ
<Լ
<միթ»բ, ս ոասպԼլբ^
յաճաիս
աւելի ի–
մասաուն է եւ աւելի
իրակււն
, քան առօրեա
յ մերկ
եւ ^աա աւ֊գամ
սւի
ուր
ի բա կանո
լթ-ի
լ՛Լ բ ; Ա ե ր
մ ա–
մուլի
մկշ Տչգօրէն
նկ։ւ աուեց
«որ Ռուրէնի համա|ր
գաղտնիէ՛ չունէին հայլւենի երկրի աշլսարհագրու–
թիւ\յ՚ր եւ պատմութիննր ; Ոչ ոք իրեն չափ տիրա–
րար սերտած , ուսումնասիրււյծ՜, թարգԱ) Ն՚նած է
Հ| լ յաստանի լեււներու, ջուրերոԼյ կիրներու կա/ւք
դաշտերոԼ լսորհուրդը»;
իրաոլաշտ
եւ
բաԼււսլաշա
Ո՚ոլբկնբ
կարող էր վարսլեաօբէն
ղհել
Հայասաա–
սի սաՀմաննեբբ,
բացաարել թէ ինչու
այս կամ
այն
շրշանբ
անպայման
պիտի մաս կաղմէ Հայ
պե տ ո ւթ ե ան : կուտա բ սլատմ՛ ական
տեղեկութիւն–
ներ
,
ո
ւս ո ւմնա
ս ի բ ո ւահ
ձեւուէ կբ
նե րկա յացնէր
|
ա
՚ւթա
րՀաղբական
տոլեալներբ
եւ շատ
անգամ
շոր ուցամաք
թիւեբ,
որոնք պիտի
փոխարինէին
,
պերճախօս
լեղուն։
Րայց
նոյն
քհուբէնբ
գուբս ՝^
գալով
բանականութեան
սաՀման՜ւեբէն
, իր տբա––
մաբանոլթիւնբ
կաբող էր վաիստրինել
ղաբմ
անա– \
լի պաակերտլոր
խոբՀ ուրղն ե րով։
ԱՀաւասիկ
մէկ
պատկեր : թէ ոբ շբշաննե
լ։ բ պիաի
մ տնեն
Հ սւ յաս
աանի
մէշ ե ինչ է ամէն
մի շրշանի
նշռնտկութիւ–
նբ, նա բացաարում
է այսպիսի
ղողարիկ
աողե–
բով
« Հա
յա
սա անբ ինձ կբ պատկերանար
իբրեւ
Հսկայ վտնվէ
մ բ, որուն
ւլ մ բէ թր Արա րա տեան։ ե բ–
կիչ՚ն է իր Ատսիս՚եերով։
Րայց
Ղ՚^Ր^թր
առանց
պատե
բու
չէ ր կրնար
էինե լ եւ
՝ա
յգ պաէոե րբ կ՝ ե–
րեւայիւ
աչքիս՝
Հայկական
Վանանղբ
,
Շիրակբ,
Րաղբեւանղ
բ եւ այլ ու " յլ մեբ շբշաննե ր բ : Ո՛–
այն ատեն վանքբ
ղմբէթոէի եւ պատեբուէ կբ ներ
կայանար
աչքիս
առշեւ։
« Րայց
վս-նքբ
ա
։ւտնւց խո րանի
ան իմաստ
չէնք
մ
լն
է , կբ էքտահէի
, եւ Տարօն ի աշխարՀ
ը եւ մ ի–
շին
Հսւ յաստէսն բ կ՝ե րեւակա
յէ
ի այգ խորանր
, ուր
Րաղրաաոլնիք
, Ատւքիկոնւեան
ս պա բասչետնե
րբ
էէանքին աուահ
էին
իմ աստ եւ Հոգեկան
ում Աա–
Հակի եւ Ա եսբոպի
նմ
ան.։
՛Տ–
Բայց
երբ վանք
մբ
գմբէթով,
•սրբաա^ք^
պատե բուք ,
Հո յ՚սւ1լապ իէորանուէ
գռնեբ
, պատոլ -
Հաննե ր
շոլ
՚լ
ենա
յ
, մարէք կութեան
Համ ար կբ
գառնա
յ
ւչ
ե րեւլմ
անն
ո ց , Ասաուհո
յ
Համէս բ խա -
ւաբ
քա՚ւարս/ն եւ կբ ւլտնէի,որ
բարձրաբեբձ
ճեբ—
մակ
լեռնե
բոլ
անց քերբ
ա
լն պաաուՀաննե
րն
են ,
Ուրկէ
երկնքի
լո յսբ կր ւքտնէ վանքբ
Հալահե
լ ո ւ
Համար խտւաբր
, իս քլ էրւլչ/ում բ , Ր ի թ լի" բ անո ր
մեհ
ղռնեբն
են , որ։էն։ցմոէք
մս։ րդկո
լ թ ի ւն բ կբ մտ
նէ ա ւգ Հրաշա-լի վանքբ թէ տղօթելու
, թէ ւիո -
խան ցե լու
իր ո ւնե ցահ
բ եւ
թէ ստեղհաղո
րհե
լու
Համար
I
^ Աակայն
առանց
Հիմքերու՝ այգ բոլորբ
քա–^
մ ին պիտի
վ՚լցնէ : Առանց
քսարիսխի
նաւբ անկա
յուն կբ լինի : Ու քքտահեցի
, որ վան - Տ՚՚սպբ
թէ~
կուղ ինքնամվաւի
լինի,
այն խարիսխն է ,անկիւնա–
յին
չորս
Հիմքերէն
մէկն է Հայոց
աշխարՀի
, ա -
ո֊աԼց
ոբուէւ
ւիանքբ կանղուն
չի մնար»
։
ԱՀա
ա յս յստ
՛ա
կ պատկե րացումնե
րով
ել
խո–
րունկ
ասչրումւեբով
այղ օբերից
արգէն
քհուրէնի
մ էշ
հնունգ էր առնում պետական
մ արղբ , ձեւա–
ւորւում , մ արմ
ին եւ
ուչ
ի էբ գառ՚նէււմ ապագա
I
Հայ
անկաիս
պետոլթիւնր։
է
՛բ
ե ր իտա
ս ա րգա կան
չալաղո
յն
տարինեբբ
,
քհուբէնբ
ապբեց
իր մողովրղի Հետ, կուչք
կողքի,
ֆետայինւեբոլ
Հետ ինքն էլֆետայի
ղարձահ
, բ ո յ ն
գնելոէէ
Հայաստանի
չեռներոլ
ղաղաթներին
, իշ–
նելով
աՀաւոր
կիրճերն ու
ձոբեբը,
անցնելով
գաչտեր
, նորէն
լեռ,
թա քստո
ցնե րում , գիւգոլմ
,
քաղաքում,
միշտ
մղելով
մողովուբղբ
գէպի
ինք–
ապաշտպանութիւն
, մասնակցելով
բաւլմաթիւ
կռիւներու
, ամէն
վայրկեսն
կեանքբ
վտանգի
ենթարկելով,
Ա ասունի
, Տարօնի
, Անտոքի կամ
Առլլաիսի
մէշ, այսպէս
տարիներ
շարունակ։
է*.
միշտ
նոյն
Ռուբէնբ՝
քաշ,
խիղ՛բիս,
շրշաՀա յեաց
,
եռա. գուն
կազմակերպիչ
էքտաւորական - ղեկա–
էէաբ եւ Հերոս - ֆետայի։
Միեւնոյն
մամանակ
չ
-1
փաղանց
կգայռւն
, լեցուահ
սիրով եւ
ղոլրղոլ–
րանքով
իբ րնկերնեբի
Հանղէպ :
Տեղավէոիսութիւն
Թուրքիոյ
մէշ։
իթթիՀտտր
գրաւում է իշխանոլթիւնբ։
Ռուբէնբ
սերտ
կապեր
է Հասէոատ՚՚ւմ
թուրք
յե ղաէիո խականն ե րի Հետ
X
Բոլո; էն սիբուահ եւ էլնաՀատոլահ
փորձառու
յե–
ղա՚,իոի,ակսն։ն է։ Համիս լամականու
թիւն ը
իր
տե
ղբ
ռիիւմ է Օսմակիոէթեան,
ոբից
յետոյ
պիտի
գար
էնվէբ
Թոլրանակւ
նութքւնր
։ կարճ մամա -
նա
-կ, Ռուբէ բ բնգունեց
Օսմանցիութե
՛ան
գաղա–
փարբ,
մինչեւ
19|3
14,
ոբից յետոլ,
երբ
իթ–
թիՀս ախ
, քք
աւաէճ
.անոէ
մ էյեղո՛ վ։ոխութեան
օկ
՝սւաէսք
Ւէաևը
/ * / ՝
ռոգԽ՚սվ
Անգլեւսաքսոն
թե բթերբ
, ոբոնք
մ ասնաւոր
ո ւշա գրութե՚ա
մբ կբ ֊էե տեւին
Մ ի^ի
՚– Արե ւե լքի
ան–
ցուէչարձին,
գիտել
կուտան թէ Պարսկաստան
այ
սօբ աշխա
ւ.Հի
ամէւէւ
մեկոլսացահ
ելէկիբնեբէն\
մէկն է : Կբ թուի
թէ երբեմն
ղէպի
Արեւմ ուտք կբ
Հակի,
եյ բեմն ալ ղէպի
Խ • Միութիւն եւ իբ աբ–՛
բանեա1լնե
բբ , սակա
յ
Լ
իբականին
մէշ
երկուքէն
ալ
֊ւԼէւու կբ մնա
յ :
Թէեւ
իսլամ
սչեաոլթիւն է, եւկերպոէէ
մ լն։ ալ
ասի-ւկան
, սակաւն
մեկուսացահ
է նաեւ
միւս
իս–
լամական
երկիր՛ներէն ելԱսիոյ
մնացեալ
մասէն։
իրան առա;.ձնացահ կբ մնայ
մասամբ իր
պատմական
յեւլաշբշռւմին
Հետեւանքով
, ել մա -
սամբ ալ իբ չէղոքոլթիւն
ւիոբձեչուն
, Է^Լ "V
մ էչտ
չի
յ՚՚^շոէչէր : Անւչլեւիբանեան
քարիւղի
մե–
նաշնոբՀբ
խղելով , չատ աւելի
խորացուց
իր
մե–
կուսա ցում բ, ինչ որաղգեց տէ տեսակա
ն կացու -
թեան
ւիրայ
ւ
Պտբսկաստան
արաբական
երկիր
չէ : Երբ "՚ -
րարական
տիրապետութեան
ենթարկուեցաւ
,
գարձեալ
իբ մշակոյթբ
մնաց
ուրոյն։
Լեզուն
չկչանուեցաւ
•արաբերէնէն : Եւ չատ –ա–լ չի շաՀա–
ԳՐզոուիբ
արաբակաԼ
ղա չնէսէկցու թեամ բ :
Պարսիկներէն
շատեր կբ նախս-նձին
իրաքի
յա
ռա
շզ. իմ
ու թեան եւ կր մ եզաղրենէ թէ շատ
են
թ ա բ–
կուահ է բրիտանական
ազզ ե ցութե ան
Երկար
տարիներ
Պ՛^ բսկաստան
վէճի
մէշ էբ իրաքի Հետ
Շաթ
էլ Արասլի
մէշ նաւարկութեան
խն.գրով : Այս
ղետբ կբ լճանս։
յ պաբսկակէէէնւ
նա է սւՀանււլ իստնե -
բու
Ապա
տան
ի եւ իքորտմշաՀբի
գէմբ եւ Պ ՛ւ րս -
կաստան կր ւինտսոլի
, ոբոէէՀետեւ
գբեթէ
գետին
ամբողշ
լա յնու թիւնբ
Իրաքի կբ պատկանի,
որուն
չաՀեբբ
չեն ազղուիր
քա1
.ի որ իր կոզմի
ղետին ա–
ւս զս.նբ տւ։ կա։
քւն
չս՚ւ
ւիիճակի
մէշ է։
Աոլրիո
ք Հետ քարաբերոլթիւննէերն
ալ տաք
չեն,
որուիՀետեէ
Պա
րո ի1լ1։երր
Աոլրիւսն
եւս կբ նբ–
կատեն
ենթակսէյ
Արեւմտեան
իշխանութեանց
ս գ–
զեցութեսէն
:
Մ ինէ չեւ
իսկ կրօնքբ
չի
մ օտեցներ
Ի ր՚աքբ
միւս
իսլամ
եբկիբներուն
, ի՛Լչպէս
պիտի
կարհոլէր։
Իր
բոլոր
իսլամ
գբացիներբ
, բացի
Իրաքէն
,
գչիա^\
ւորաբար
Աիւնւինեբ
են ,
մինչգեռ
չորս
գարէ
ա–,
ւեչի է Պարսկասաան Շէ^
ազանզ
ին
բն^
կավայրլ^
ե լ
ախոյեանն
է
եզահ,
իսկ .սաՀմանա.իակ
Համա
կրութիւն
մբ միայն
ունի
ԱիւննիներուԼ
Հանղէպ։
Աաատապատի
գՍ-չէնքբ որ կնքուեցաւ
Պարս–
կաստաւի,
Թուրքէ"
Աֆխանիստանի
ել
Իրաքի
յիչեւ
շէ շ.շոլահ
էոակաւին։ Բանա կց ա թ իւննե ր բ
կատաբուԼհ
էին վերշին
պատերազմէն
առաշ ,
քհ.լա ՇաՀի
սլալս-աին
մէշ, ք^էՀրանի
շրշականերբ։
Թէեւ Պս–րոկասաան
եւ
Թուբքիա
անցեալին
մէշ
միացահ
էիե վախնալով
Ռուսիայէն,
ինչպէս
եւ
շնորՀիւ
իրեէց
երկու
էէլետեբուն Ռղս ՇաՀի
ել
Աիմաթիլրքի
բարեկամա
թեան
, այմմ խիստ Հա -
կաթոլր^
ղզս-ցում
մբ կայ Պաբսկաստանի
մէշ
(ձա բարե բութիւննե
բբ պղտորս-հ
են ,
որովՀետեւ
Պ ա րսկա
էւ
տան
կբ կասկահի
թէ
Թուրքիա կբ գբտ–
նուի բրիտանական
ազզեցութեան
աակ : կր կաս
կահի
նաեւ
Համայ
՚Լավա
բական
գսւերէ եւ Պարս–
կաստա՛ւի
իսչաւք հա յրա
յեւյնե
ր էն , որոնէք կբ վախ
նան
Թուրքիոյ
յառաշղիէէ՚ութենէն
եւ
չեն
սիրեր
անո ր ա %խա րՀական
սա
Հէք անազ րութիւնբ
տ
Թու
րքէո
յ Հետ Հէն կապ մբ կբ վերաբացուի
,
նախկին
առեւտրական
ճամբան
Թալբիղէն
Տ բ–
բապիղոն
, որկ՝ անցնի
Ատ րպատ
ականի
Հիւսիս
ա–
րեւմ ուտ
քէն
, Արա բատի
ստորին
սա
բ ա
լանշէն
եւ
ւ՛է ն
իշխան,
ական
ճէլս՚լի
՚Բիւրտերոլ
Հողամասէն
:
Թէեւ
•այս^ ճամբան
ամիսներ
շարունակ
հահկուահ
է
ձիւնուի,
բտյց
Օզէոակար
է զանազան
ցեղախում–
բեբուն
ւիրայ
Հսկելու տեսակէտէն/
,
ինչպէս
եւ
"՚^՚ցՔ
ըն
է
ւիոիստղրելոլ
Համաբ
չոր
պտուէ^երբ
ե լ
Ատբպատականի
միւս
ա րտագբութիւննե ր բ ,
ճամբայ
մլւ ոբ
շւոտ
աւելի
էՐօտ
է
թէ
մոմանակի
ել թէ Հեոաւոբութեան
տեսակէտէն
քան Պարս -
կաստ՚ւէնէի
ուրիշ որեւէ նաւաՀանզիստ
:
Պ՚՚յրսկաստանի
եւ Փ՚ւքիոտանի
յաբաբեբոլ
-
քմիլննեբբ
սերտ
են : ԹէՀրան
վեբշերս
առեւտրա
կան գաշինք
մբ եւ բտրեկտմական
ղաշինք
մբ կն
քեց Հնղկաւստանի Հետ, որուն
գիւանաէլիտական
ներկա յացուցի^երբ
շատ աշխատեցան
երկու
եր՛
կիրներու
յա րա բե բութի
ւննե րբ
բարւոքելու
Հա -
մար
։
Պտբսկաստան կապ կր պաՀԷ աշխարՀի
մնացեաք
երկիրներուն
Հետ Միացեէսլ
Ազղերու
միքոցով։
Անշուշտ
Անւզլեւիրանեան
Բարիլղի
րնկերութես^
Հետ
հաղահ
վէճբ պղտորահ–
է
շատ մբ
յաբաբե^յ֊
է վ՛արիլ
ղուտ
Հա յկական
՛աղզա
յին գագափաբին
1
1
ս եհ Ե՚լեււնէբ։
Ռ՚՚ւբէնի
Հէքեաթային
, Հերո –\
•նական
անցքր
երկրէն կովկաս
, ճակատի
վրա
յով
էՏ
Ռուս՛ական
յեղափոխութիւԼբ՛.՝
Անւչբ կովկա
ս ,՛ ոբթ՜\
Աէյմին
անւչամակցում
է նա։ Անւլամ
պատուիբա–՝
կութեա՚ևց
, ոբոնք կբ բանւակցէին
Թուրքիո
յ Հետ
Ան ղր կո փկա
ս ի Հանրապետութե՛ան
կոզմ
ից
։ Աւ
վերշապէս
Հայաստանբ՝
անկախ
պետութիւն
:
՛հա բերի
ս տ ր կո ւթ
ի ւն ի ց յետոյ
Հայ
մ ողո փուր ղբ ի
ղին ա Հռե
լի
էլո
Հ ողո լթեանց
, Աչ.<ամի ղե կավաբ
ու–
թեամբ,
Աաբաբապատի
, Բաշ Աբարանի եւ ՛Լա–
Ր"՚քէլիսէէ
յաւլթական
Հ ե րոսամ ա բտե րում
Հիմ է
գնում
իր ան կա խ ո ւթե
ան : Հա յոց
ազւրային խոր -
Հուրղի Հետ մ իասին
Ռուբէնբ
մամ անում է Ե բե–
լան : Անգամ
Հ՛այաս տա
՚Լ
ի խորՀոլբւլի
ել ՛ա պա
բուն
իսորՀրզարանի
։ Դաշնակցական
խմբակցու -
թեան
ամ էնէն
ազղեցիկ ելՀեղինա կաւոր
անգամ
նե բէն
մ էկն է
I
իբրեւ
անգամ
զինոլո րական
յանձ–
նա իսում բի
մեհ
՛օ.
չվսատանք է թ ավւ
ում
Հայ
զօրքի
կազմ ակերպմ ան Համաբ : Զ,օբ •
Ն՛ւ գա բ բէ կե
՜ան
բ
շատ
անգամ
ղարմա նքոփ է ր լսում
նրա յստակ եւ
էէ տացի առաշարկնեբբ
եւ ստեղհւում է սերտ
գո բ–
հաՏչցութիւն
Ռուբէնի
ել
Հ րամ անատա
րս. կան
կաղ՛
էէ
ի միշեւ։
Ռուբէն
իր արտակաբւլ.
կտրողութիւն–
ների
շնորՀ
իլ , ղառնում է զինոլո բա
կան
նախա --
րար , իր ամ բողշ
ումե րբ տրամազ րե էով
Հա յաս -
տանի
Հանբ ապե տութ Լ՛ա ՛ե կանոնաւոր
բանա կի
էչսէբւչացման
I
Պա յթում է մա յիսեան ՝ս.պստամ րութիւնբ
։
Բիլ–
բօ - կառավւլ
րութիւնբ
խոբՀ րգա բանից
ս տան
ում
է աբտա կարղ
իրաւասութիւնն
եր : Ռուբէնբ
մ իա -
մամա՛նակ եւ զինուորական
եւ ներքին
ղորհոց
նա
խարար է Համօ
ՕՀանշա՚նեա։
ի
ղաՀչիւճի
մէշ։
Ա տա
..ձնե լոէէ
•:։ յս գմուաբիւ
ղոբհի
պաաասխանա–
տւութիւնբ,
Ռուբէնբ
յայտնաբերում
է
այնպիսի
եռանգ
, կամ ք եւ նաիսաձեոնոլթիւն
, ոբ
անցնե
լով
անձնասչէս
Երեւս-նից
գէպի
Ալե^ս–
Հնգրապոլ
յա ռա շաց էէ ղ ղինական
ումե
բու
զլուխբ
, մի
քանի
օրուայ
լնթացքում
զսպում է ղաւս–ղիբ
ապստամ-
բութիւնր,
վւբկելով
Հայկական պե տակա
Լ
ութ
եան
նո րա կառո
յց
չէնքբ , իսկ մողովուրգբ
քաղաքա -
ցիական
պատեբէսղմէն։
Իր զինեալ
ումեբի
մէշ էր
առել , նաեւ
իր վաղեմի
ղենակից
Աասունցինե–
րէն
Հայկական
բա
՚Լակբ
ւէե րակաղմ
ւ ո ւմ էր Ռու-
բէնի եւ ղօր՛
Նաղ
-֊է
բրէ կեան
ի շանքեբով։
Սեւբի
գա^ազրի
յուսատու
օրերն
ԷԷ^Ք ապրում
բոլորս :
Դաշնակիցնեբր
խոստանոլմ
էէն
ռ՚ս էչմամթերք :
Բոլորի
աչքերբ
յառ^ւհ
էէն գէպի
արեւմտեան
Հա
յաստանէ : Ռու բէնբ , սպառելով
՚ա-Հադին եռանգ ,
պաա
րա սաո աք էբ Հ ա յ կու կ-յ ն բանակի
մ ուտ
քբ
. –1Հ
րեւմտեան
Հայաստան
։ Նա կաբհես
կանղնահ էր
իր
եր-յ-զ - վանքի
կառուցէՐան
առշեւ, որ
պիաի
ստանար
ւէերշնական
ձեւ եւ
մարմին։
՚ Բքքյց ամէն
իեչ ի գերել
ելաւ
ռուս - թրքա
կան
զինակցութե-ամբ
: Հ^այաստան
պիտի չկարո -
ղանար
դիմանալ
երկու
թշնամինեբի
մ
իացեալ
Հարուահնե
բուն : Հիւսիսը եւ Հարաւը
,
մ իացեալ
ումերով
, պիտի
քս ո բ տա կէ ին Հա յկական
անկախ
պետութիւնբ
: Ռուբէն
բ , կառավա
րո ւթե՛ան որո -
շում
ուի
ղինուո րա կան
ղա
^
է բ աէւա շար կում Վլ^
բսւստանին
, պաշտսլանուել
, պայքա՚բել
միասնա. -
բաբ
։ վրաստանի
ղեկափաբնեբր
մերմեցին
։ Հա -
յաստանը
մինս՚կ
էր , մեկուս՛ացահ
, լքուահ
բո–
լորէն։
Ռուբէնին
փիճակոլե^
մինչեւ
վերշին
կաթիլը
սլա րպել դառնութեան
բամակը
ւ
Հայաստանի
խորՀրդա\յնոլմից
յետոյ
անց -
նում է Զանւլեզուր
, ուր դեռ
շարունակում
էր
պա յքարբ, ելյետոյ
բազւքաթիլ
Հ"՛՛
յ մէոաւորա -
կաննե
րի
ել մողո վրդ
ի Հետ
Հ իւր բնկա
լ
ի րանբ :
Այսպիսով
փակւում էր մի մեհ շրշան, որի
ընթա
ցքի
՛Լ
Ռ" լ բէնբ աշխատեց
իբրեւ
յե գս՛ ւիո
խա
կան - զեկաէիար ելպետական
մա րգ ,
միամամ՚ա–
նակ վարելով
1չուսս,1լցակս.ն
պատասխանատու
պա
շտօԼ
՚եեր
, անգաւք ակցելով
Հ . 8 . Դ . Բիւրոյին
:
Իբրեւ
Բիւրո
յի անդ-ւ մ ւքիշտ
մ օտիկ
է ր
ե ր
իտա՛
սա բղնե ր իս , ս»ալիս էր իր թանկսպին
խորՀոլրդ–
ն երբ , բացատ
րում
քաղաքական
կացութիւնը ,
խօսոլմ
ս պսէէչս.յ Հայաստանի
սաՀմանների
մա
սին
։ Խ րախ ուսեց
ւքեզ կազ։քակերպե
լոլ աշակեբ -
տական եւ ուսանողս
կան
ուրո
յն կո ւս ա կց •
մ իու–
թի
ւնն եր :
Ժառ
՚է
նզութիւն
ձզեց
մեզ իր անւյ.
Ա
՛րա ,բայց
Հարուստ
Տուշերբ, առ նուագն տասը Հատոր,
ուր
գալիւք
սերոէնզնեբր
սլիտի
զանեն
փաս
տՕ
րէն
Հայ
յեղաւիո խութե ււն մէկ կարեւոր
.Հ»^ւՆ^
աէքբոզ^ա–
կււն պատմութիւնբ։
թուշեր
որոնց
մէշից
այնքան
կենւդսք ի կե րսլով
տնցնում է շաբանւբ
մեր
նաՀա
տակ
Հերոս ֆետա
յինե ր ի :
*.այ
մոզովուբգր
պիտի
յիշէ
Ռուբէն «փա -
շանէ՝» , սերոէնզէ
սերունղ. փւոխանցելով
,
երդերու
ել պատմ
ու
թի ւննե բի
մ իշոցս. լ , անո ր
կատարահ
գոբհբ։
Պ • Ռուբէնին
, առանձին
սլէստկառանքով ,
միշտ պիտի
յիշեն Հա/ ղինուորներբ
, զալիք
Հայ
բանակը,
զի ան ա՛մ էնից շատ եոանդ
թափեց,
ի խնգիր
Հայ մարտական
ումի կազմակերպման
մււ
բաբզալս.
ճւք ան ։
Ու միշտ անշէշ պիտի պաՀԷ Ռուբէնի եւ ընկ՛
Ռուբէնի
յիշատակբ
Հ. Տ– Գա Հնակցութ
իւն ր
է
ք.
ԹՈՐՈԱԵԱՆ
Fonds A.R.A.M
