ՄԻ ԳՈԻՏկ
ՄՈՌՆԱԲ
ՀԱ6ԱՍՏԱՆԻ
ԳՐԱԿԱՆՈՒԹԻԻՆ
ՀԱՄԱԶԳԱՅԻՆ
ԼՍԱՐԱՆ
ՍեՊԻԼԻ
Վ Ր ւ ւ Ա ա Ի ն
ՏԱԿ
ՄաԱկիկիս
ռհտ
Տւսրագրութես-ն
արՀաւիրքէՆ՝
յէ,
շողաթԼա՚նս
մկք
ւսնքնքելի
մնացւսձ–
սա րսո ե ցո լց ի չ
եւքերա -
սքսւակերներէն
մթւ է մ անուկներու
վաճառում
ք1
Աէպիքի
վրաններուն
աակ :
Րքկպի՚՚լ..՛ այս անունր էն* անդոՀակսէ1ւ
սար–
սավէով
կր Համակէր Հէք աա րագի րնե րու. Հոգի -
ներր։
Հաչէսչէն մէկ ժամ Հեռու,
գէպի
Արեւելք,
ընգարձակ
գաշա
մրն է ո ԱէպիէԸ
" ՚ ֊ Ր
կր քՐՐ ՜
կոլէին
Լալէսլ
Հասնող աա րագի րնե րր , Հոնկէ
՝ալ
Տէր
Զօր քշուե լու
Համ ար
։ Գէպի
Գժո իւք աանոգ
յռռաքին կա քարանն էր ան՝,
1915
Գեկաեմբերի
վելվերբ
եբբ Հասայ Աէ -
"էՐւ^ գաշաբ
քՒածկոլաձ֊ էր Հազարաւ՛որ
վրաննե -
բով
ոբոնց մէքիւճոզոլաՆ
էին տարազ իրներբ :
Իյարբերզի
, Մ ա լաթիս
յ , Տ իդբ"՚նակերտի
, Պար -
աիղակի
, Աաա
Փաւլարի
, Պ՚րո՚-սայի
, Այլրիանա -
պոլսոյ,
քիոտոսթոյի,
Ատանայի
, Այնթապի
, ՝Րի–
լիսի , Գոնիայի եւ էնկիւբիի
կողմերէն
քշուած^
է
ՀքՍ՚տերր,
ման-աւանգ
անոնք ոբ առանց
երկտթոլ–
ղիի օժանդակութե
ան ճամ բո րզահ՜ էքն , ճամ րան
կոգոպտուահ–
էին ՚Րքււրտերու
, Առաբներու
կամ
թուրք
շէթէներոլ
կողմէ եւ ոմանք
մնացահ՜
էքն
մորէ մերկ վիճակի
մէի
թիֆիւսբ
, ^անքքն ու քերմ բ
կս։
տաղօրէն կբ
կբ
Հնձէին
օրական
5
600
կեանքեր : ԱղբաՀա -
լա՛ք կառքեր բ առաուլնէ
մինչեւ
իրիկուն
, վ րա ՜–
նէ վ րան
կ բ պտ րտէին՝
մեռել
ժողւքելու :
Աւքէն.
մէկ կաոքի
մէք
10 - 12
գիակ կր գիզոլէր։
Ալ կբձ^
պաաաՀԷր որ Հյյգեվարքներ
մեռե^եբու
Հէա |
թաոն։ ի խոլոն
կառք կբ նետուէ
ին , իրենց
Ի"Կ \
տէ բեբուն
Հաւանութեամբ
:
Շատ
բտրակբ
նա լե լու ատենբ
չէր • • • քանի
մր ժամէն
տնանկ ալ պիտի
մեռնէր
անանկ ալ . . •
մութբ կբ կոքսէր
՛ու
կառքե րբ սլիտի
գազրեցնէին\
իրենց
ե րթեւեկբ,
պէտք էր օգա ուի լ առիթէն
I
Ալ որովՀետեւ
Հաղուստի
ու
ճերմակեզկնի
պէտք կար, մեռելներբ
կբ մերկացուէին
եւ այն՛
պէս կբ նետուէին
կա։։քերո։.
մէք։
Ու֊ այս աՀռե -
լիօրէն
եղերական
բաներբ
կ^բլլալին
ամէնուս
աչ–՛
քին առքեւ , ՛ան բանա ց ահ– տն տա ր բե բ ո ւթեան
մ բ
մէք։
Ր։։։ յց
։։ւմ էնւէն
սոէ
։կալին՝
մ անո ւկնե րոլ վա -
ճաոոււՐնէ էբ : Գնոբղներբ
կառքով
Հալէպէն
կու -
գային։ ել բնգՀտն
րասլէ։։ աբաբ ու Հբեա
լ
կիներ
էին։
կառքէն։
կ*իքնէին ու ։քրաննեբբ
կբ շրք էին՝
Հարցնւելով
. Հ
^^աիոլ
տղայ
կա՛՛
յ՜^ք.
Մայրեբ
որոնք տակաւին։
սլաւոառ մբՀ՛աց
ու
նէին
ուտելիք
սոսկո ւմաք կբ վանէին
ղանոնք •
բայց
ոէբի^եբ
, անօթքնե ր , լացոլկ՚ոհով
եւ սւնւէհ–
քո։ք իրենց
ւլա ւակներբ կբ լանձն էին քանի մբ մէ–
ճիտիէքւ
ւիո իւա րէնւ : Գնոբզնեբբ
որոնք
Հետեբնին
նարինք ու
սիւք|ւ՜թ–
բեբահ
էին, փոքբիկ
աղքկան
ձեռքբ
նա բին։ք մ բ կուտա
լին ,
՛որոփՀետեւ
այգ
կիներբ
էքիշտ աղքիկնեբ
հախոլ
կ՚առնէ քւն , ու
խեղճ
անւօթի փ"քրիէբ էբ կբ լարձտկէր
նարինք ին
փրայ ել կբ սկսէր
կեղելուքբ
միասին
կբհելՀ
Իսկ
«սիմիթ^ր
ցո յց
կոլտա
լինք միա
լն ու կ^բսէ ին՛ ՚
«Այո
«սիմիթ^ն
ալ կաոքին մէք կ՚՚ուտեսՖ ։
Ու սոփաՀար
ա՚զքնակբ
, ղառնոլկի
մ ր ։։լէս որ
բուռ մբ խոտին
ետեւէն։
կ՚երթար
, կր
Հեւոեւէբ
կիներուն,
մ անաւանգ
«սիմիթ՚^ին
, լալով եւ ա -
աեն ատեն
ետին՝
մայբիկին
նա լելով • • • ;
՝Րա1։ի^ քանի^
անղամներ
խելայեգ
մայրբ,
իր
զաւակ ր ւքաճսէռելէ ետքբ,
ւքաղահ՜ ու կառքինէ
մէ
քէն ետ յափշտակահ– էբ զայն։, գբամր
գնոբզնեբու
երեսին
նետելոփ:
Րայց
աւելի
յաճախ
գ՛ո՛Հացպհ
էր ցաւին
մէք գալարուելոփ
եւ թոզահ՝ որ կառքբ
Հեռ՚անւա ք , իր մայրական
սրտին ու
աղիքներուն
վ բա լէն թաւալելով
;
Տեսայ
մայր մբ որ իր ե րկուղաւակնեբբ վ՛ա՛.
ճառելէ
քիչ ետքբ խենթեցաւ
եւ սաիպո՚ւեցան
Հի՜
ւանղ անոց փոխագրել
Հ
Տ ՛ս ր աղ.բ ո լ թե ան
չա ր շա բանքէէ ե բ ո ւն։
տւՐէնէն
յոաժան։ական։բ
մանոլկն։երու
ա ր։ խլումն էր իրենց
մաքրական
հ՜ոցերէն։
Նւ աքն մա քբերր
ոբոնց ղա՛
ւակներբ
լափշտ՚ակահ– էին բռնի ա քնքան
չէին
ազգ՛ո ւահ
որքան
անոնք , որ իբբթէ կամ ոփին ,
իրենց տղաքբ կբ վաճառէին
է
Անոնք որ տարագրութեան
ա քս
աՀարկու
կեսնքր
ապրեցան՝
կ րն։ան բսե
լ Ա բեմ իտ
մաբգա՛
րէի պէ" • «Ես աքն մարռն եմ ոբ
Տառապանքբ
տեսա ք ՝^> :
27
Օգււստ. 1920
ԵՐՈՒԱՆԳ
ՕՏԵԱՆ
.
՝ ա – « Ո . ^ V » ^ ՚ ^ –
ՍՏԱՑԱՆԲ
— Աղջիկ1ւե՚ր, նկել են օրերը գարնային,
Նււրից նոյն դաստերն են,ւււ– աշիա<րհն է
ծ ա ղ կ ւ ւ Ն ւ ք ,
Ռաւյց
է լ
չե՜մ միանայ ես ծեր խենր–
խ մ բ ե ր ի ն ,
Իմ զարոՆն - մանկի՜կն է
բ ո ւ լ բ ո ջ ե լ
իմ
գ ր կ ո ւ մ :
—Աղջիկնե՜ր,
ծ ա ղ կ ս ւ ն ք ը
ձեր դւարձի)1 են նայում,
Սա՛ր ելէք, նրանց եեա ծաւղկեցէ՜ք
ս ա ր ե ր ի ն ,
Երբ ժսլաայ մանկիկրս՛ շաւ-րթեր՚ուլ իր
սիրյւՆն ,
իմ ա՛ռջեւ կը րացւււյյն
ծւԱղիկնե՜րՏւ
ա շ խ ա ր հ ի :
—^Աղջիկնե՛ր, ձեդ ատն1ագ
ա դ բ ի ւ ր ն ե բ ն
են
կ ա ն չ ո ւ մ ,
Խնդացէ՜ք
,
խ՛աղացէ՜ք
, շ ո ղ ա ց է ՚ ք
՚քւրաՕց հեա ,
ինձ համար իմ մանկան
ծ ի ծ ա ղ ը
|սո.|Նո.ջւււն
Ս՛եր
ա ն ո ւ շ
ջրերի կարկա՜չն է
կ ե ն ս ա ւ է ա :
֊ Աղջի կ նե ՛ ր , իջքաւմ է
ե ր ե կ ո ն
քնքշեբազ,
Դուք ււիրռյ
շ շ ո ւ ն ջ ո վ շ ր ջ ե ց է ՜ ք
ա՚ստււաւնց ւէէջ ,
Ես
դ ր կ ա ծ մ ա ն կ ի կ ն
իմ՝ օրօրներ կը շրշամ,
Մինչ
ւիակոՆեն
աոտյլերր աչքերի իր անշէջ :
—Աղջիկնե՛ր, ձե՜ղ լինեն
վ ա յ ե լ ք
ներր բոլոր,
Զե՛ղ լինի
ա շ ի ա ւ բ հը ,
եւ սէրեր,
ե ւ գաւրսւն ,
ինձ հաւքար իմ
ւ ի ո ք ր ի կ
մւոակիկր
ո ս կ ե ս ւ ր
Եւ սէ՛ր է, եւ երադ, եւ ա՚շիյա՜րհ՝ աշիւարհոււք– • •
ԱԻԼՎԱ
ԿԱՊՈԻՏԻԿԵԱՆ
ՀաբեՐփ
ւհոԱԽ
Սք)ՒՐԲ ՓՐԿԻՉ, Տեղեկատու
Աղգ.
Հիւանգա֊
նոցի, Գ .տարի, թիւ
32 (1952
Ապրիլ) = Գիաա֊
կան եւ գրական
բով անգա կութեամբ : Հասցէ .
քՀօատո
Շ&ւ&էՅ, 1տէՅոես1։
իմ սի րական
լեոնասլաբբ
;
\քննղա։քա
յրիս
՛դա չտե
լի լեռնե րէն
մ էկբ
՚.
Ա" ւբկից
կոլզա
յ ա յս
Հէքա յիչ
՛անունբ
Աի)–
մըշաա • • •
Անպայմանէ , գուն
մութին
մէք մնացահ
պատ՛
մութիւն
մբ ունիս
Հ
Գեզիս հագկալէտ
ու
ա
ս ։ռ ո ւտհամ ե րձ
լեոնա֊
պա բբ ;
ճի՞ չ գ է արգեօք
, նախաՀա
լ
բերո
ւս
պաամ
ու -
թիւնր թէ՝ իրենք գա՛րեր առաք, Նա
լի
րեան երկ
նա
գո
յն ու հ
՜փոԼն
հ՜ոփա կին եղե բ ք1ւեբէն , մ եբ
ցե
ղին ժ-առանղական
թ^ամի
ու
փա քբաղ.
քորղանե–
րռւն
ալիքներէն
քչուե լռփ , եկահ
կա լք Հաստա -
տահ
է
ին
Հոն՝ Եփ բատին
շատ
մ օտիկ ր՝
Փոքր
Հայքի
զեզատեսիլ
Հոփիտներէն
մէկուն մէք :
Եթէ
ճիշգ է այս վէ"1Բ,
այն։ ատեն ,
գժուար
չէ լուհել
վւա ռա՚պանհ
անք՛ուն իգ ղա զան իքբ է
Ախմրշատ
, եբկրէ
երկիր
թավէ՚առոււքներուս
բնւթացքին
, շա՛րունակ
քո՛ւ սրբազան
պատկեբգ
կրահ եմ Հայբենա
բազձ
Հոգի իս մէք 1
Ախմբչատ
, պանգխտութեան
մ՛աղ իլնե
բուն
մէք բղկտուահ
ու
յռղն՚ա՚հ
երեւակա
յոլթիլնս քու
արքենի
Հ՛աս ակգ
ու
հ-ա ղկա բոյբ պաբեբգ կբ գի–
աէ։
ԱՀա
, ղովասուն
հմ ա կնե ր
ո
լգ
մ էք
գեղիս
կւսթնառատ
այհերբ
երամակներով
բուռ -
բոլռ
հ-աղքւկ կբ փետտ են ;
Վ՚ո՚րր
1
սլա րերէղ
մէկուն
լանքին
փրա՛յ՝ գա՚–
բաա՚ափին
, մեբ օսլաներբ
կաբղաւ
, իրենց ժբա -
ք
՚սնէ
սլե բւո րնե բոփ բ ;
Հունէա , աւելի փաբբ՝
Հոփտին
մէք , երկու ՛ա՛
նո ւշիկ եւ մատղաչ
աղքն։ակնեբ
, Աբաքն ու Րեբ -
սօն , կոփերուն։
ու
եբ ինքն։ եր ուն խում բր
կ^աբ
՚սյ
՚հեն
մ անքէշակէսգո
յն հազիկնե
բուք խո լո բձնւե բուն
՚քր՝այ ,
ձո բակին
բիւբեղեա
յ քբերուն
մէք իբենց
նռն՚աՀան–
գո
յն գէւք քե ր բ ղիտե լոփ
. . , :
Մէկ
ոլբքէշ պարիգ
լա յնքին
վրայ
ա՛լ,
գեղիս
կարմբտբկուն
Հարսներբ
խումբով
, իրենց
սուբ
ու
պողպատ
մ-անզաղնեբով
ճեբմակ
, կաբմիբ ու նա֊
բբնքագո
քն
հազիկներ կբ քաղեն խաղ կանչելով
է
Աքսմ բշատ , մեր անղոլղական
լեոնապաբբ
;
Նայէ , ուրիշ մէկ պարիգ
բազուկին
վբայ սե֊
լուլիկ
մանչոլկ
մբ ուլարահ, իր ուլիկ՛ներուն
ու
ղառէւեբուն։
Հօտբ մակաղ ահ՜ քիչ անգ.ին՝ ^Տան -
հուն
^^մակ՚^բ , ու ապա լեր բա՚ցատներուգ
վ բ՛ո՛յ
կանէլէոռ կր կտրէ։
Անոնց ճերմակ
ու
անոյչ
կա՛.-
թովր
ձիւթ
ւզիտի պատրաստէ
իրենց
մեղուաքան
՛ու
բանուկ
Հարսներուն
Համաբ :
Ախմ բշատ , մեբ թանկտղին
հա ղկա ս տան բ ;
իմ սիրական,
իմ մանկական
աչխաբՀբ :
ԱՀա ես կբ շրք ք՛մ թեթեւիկ
ու մատղաչ
ոտ֊
ուլներուքս
ղա լա բաղեղ պա բե բուգ
վրա
յ :
կաքաւներ
բ նա շխուն։
կուբհ քերով
,
պաբեբէգ
մ էկուն
մ ատն ի ՛ք՛սր խմ բե րգե լով
քրո
ւելո
լ
կ*եբ ֊
թան
գէպի
ձոբտկբ։
Աբեղտկբ
Հրաչէկ ու բարկ, կբ տաղէ մեզ իբ
չողերովբ
:
կբ վազենք,
խո
քս
կու։ոանք
գէպի
հմակ -
նեբգ
ու
կս՚նգ
կ՚առնենք
պազուկ
ազբիւրներէգ
կաղմուահ՝
եբգող
՛առուակի
մ
բ
ափբ
,
զռվասոլն
պուրս։կ
ի մբ գոգբ։
Աիէմ
բշատ , ոբքան
կարօտցահ՜ եմ .քեո ...
Արդեօր պիտքէ զա՛՛յ օրմբ նորէն, որ, սա իմ
աւեքի քան քառոբգ
գաբու
կարՕէոով
լեցուահ– ա չ ֊
ուբներս
անգաւք
մրն
աք
տեսն։են
քեզ :
Ոէք սքւրական
լեէնտսլաբ՝
Ախւք
րշատ
,
կանչէ
զիս , կանչէ,
ձա յնիգ
կբ
սպասեմ
անՀ՛ամ բեր
. . *
Ն–
ՇԻՆԱԿԱՆ
ՄեծէԵէւեքւԳ
զո1ւեէՈէ փատակիԱ
Համաղգա
յինի
Հերթական
լսէսրանբ
նոլիր .
ուահ
Ա՚զրիլեան։
Եզեմնի
նաՀատակնե
բուն , տեզի
ունեցաւ
Ապրիլ
29ք՛ն ,երեքչաբթի
գիչեր Նէ ^ճձշ^ի
վերնայարկբ,
ի ներկայութեան։
խուռն
բաւլմ ոլ .
թեան
մր :
Վարչութեան
կոզմէ Պ՛ Պ– Զէզուքճեան
բա-ցոլ–
մբ կաւոէոբելով,
բացատրեց
թէ
Համաղղ.այինբ
իբբեւ
ւՐչակութա
յին
մ իութիւն։
։։լարտակսնոլ
-
թիւն
Հէսմարեց իր այո լսարանբ
նուիրել
մտաւո
րական
ղոՀեբուն
:
Առաքին
բսնախօսբ,
Հ • Վեւոնգ
՚Բիլէրճեան
ողեկոչեց
նաՀատակ
եկեղե ց։սկսննւե րո ւՏս
յիչա -
տակբ։
Գրուաղներ
պատմեպ
բատերու
սսքանոլ -
թեան
պէսրադաներու
մասին։
Յիչեց
մա..նտւո -
ր.ոբար կարապետ
վբգ– ԱաՀակեանբ
որ
իրեն
վստաՀուահ
ա չակե րտնե բր չլտնէձնելուն
Համար
ոռոկանութեսքն
, տեղն ու աեղր
նաՀ,աոակուահ–
էր , ենչպէս
նաեւ
Մալաթիոյ
եւզիսկոպոսքն
սբբ -
տտճմլիկ
սէ։լանութիւնբ
, Լկուրհ-քին
վբ՚սՀ
սուրճ
եէիահ^ ու յե։ոոյ
լան քս։ խաչի
չղթայոէք
քսեղղահ–
են։) : «Ո՞ր
մէկբ պատմեմ,
բաղմաթիւ
են
ղոՀերբ,
եպիսկոպոսներ
, վսւբզասլետնեբ
, քաՀանաներ
եւ
Մքոիթարեւսն
Հայրեր,
որոնք
բոլորբ
ցոՀուեցան
աղէլին Համար,
մեռան
պաանէչին։
վրայ, խաչբ
ի–
րենւց կուրհքին : Հայ կզերբ
մնաց միչտ
իբ բարձ ֊
րութեան
էէրայ
Եղեմնի
օրերուն ել
ո։լքս։կիդուե–
ցաւ , եւ եթէ ։։լէաք
րլլայ
գտրձեալ
պատբասա՜
ե՛նք նաՀտտակուելոլ,
յանուն
ւքեր ազգի
փբկոլ -
թեան : Ա
1
քսա րՀի
բռն ա կա լնե ր բ
կ՛ո լգան
ու
կ^անցնին
, բայց
այն աղղերբ որ ղիտեն։
արիւն
թսւէիել
երբեք
չենւ ւքեռնիբ : Եթէ Հայր տասն ան՛
գա։ք խաչ։։ւահ– է , կր Հաւատամ որ տասն՝
՚անղւսմ
յա բութիւն
պիտի առնէ : ՛Լ ւէ՛ո սլա՚Հեն։ք
նոր սե -
րունգ ի մէ9 Հայու
ողին։ , ՛որ սլէ։։ էլի ղառնա
յ ար -
Ժան։։։։ լոր լա՛քո րգր անՀաւքա ր ն՛ա Հ ա տ տ կն եբուն։ : .
Երկբոբգ
բանախօսբ,
Շ՛
Միս՚սքեան ,
նախ
յի շեց կարգ
մ բ պատմ ական եւ ան։դիր ։իաստե բ
բն։սւքնքման
հրաղ րք։ ն։։։քո՚ա՚պտտ բաս տութեան
մ
"1–
սինւ։ Րացա՚տրեց թէ օր։ււ՚ան
փաբիչնէեբբ
մեհա–
ղո քնւ մասոփ նաՀատակ
խո րապէս
կ^րմ բռնէին
փտանղբ եւ սլ ւ։։ տ բ։։։՛։։ տ էին ամէն
զոՀոէլոէ թեան ,
ազէտբ
սաՀմ՚անավւակելու
Հ՛ամա՛ր : «Մետասանե՝
«
բո րգ ժամ ու մ ար՚լ աբէներ ի զուր կբ ։իէ։ բձենէ տ ֊
բտաաւո
րե լ ղոՀերուն
յի չա՛տակբ
, փսւքյսա լով թէ
ոչխարի պէս քարգոլեցան
: Ամբողք
ւզե
տութիւն
մբ իր բռլյւբ
ուժեբբ
լաբահ՜,
մինչեւ
45 50
տս։ ֊
րեկէսննե րր ղինո լորա գրահ
, ա րի։ն։ահսէ բաւ խոլ ֊
ժան։բ
չարժմ՚ան
՚ ^ է ք գրահ՝
կ՝տնւճի։ոէբ
անտէր
ժոզով ուբղ. մ բ : Աքս դժո խա
լին
սլայմաննեբուն
մէք իոկ ունեցանք
–սէնՀ ա տա կանէ , քսմբսւկան
եւ
Հաւ՚։սքական։
գիմւ։։գբութե՝ան
ձեռնա րկն եր , Հերո
սական
է՛լIII քքտրներ
, ՛որոնք
Հրաչքնեբ
կրնային
գոբհել, եթէ ղուբսէն
օւլնոլթիւն
Հասնէբ
։
Եւ֊բո–
սլա՚քի
՛քէք , երբ դիմ ագրակտնւ
սլա յքար կբ մբգ ֊
ուէր,
Հայրենտսէբնեբբ
ւլիտէին թէ ա՚յոօր - վ՛ա
ղր ամէն տեսակ
օղնութիւն
պիէոի ստանան
գուր
սէն։՛ , օգանաւերաԼ
, անկս։ րդե լնւե բով ,կս։։քտւո րնե -
բով ել ուրիչ
բտղմազան
մ իքոցներով։
Իսկ
այն
տեղ
Ընւկերբ
յետոյ
ողեկոչեց
աւելի քան
յիսուն
Հանբա
յին դէմքեր
առտն ց կո ւսակց։։։
կան
խրւո–
րութեան
իւրաքանչիւբի
մասին տալով
ամփոփ
աեղեկոլթիէնն։եր
(ԶօՀբապ
, Ակնունի
, վաբդզէս
,
Զարգարեան
, Վոամեան
, քՍաժակ , Տիրան
՚Րէւէկ–
եան , Գաբմէն,
ՇաՀբիկեան
, Բժ .
Փաչայեան
,
Մա՛րզպետ
, Աչբքպաշեան,
կոդիկեան
, Համբար -
ձում Պօյաճեան
(Մուբատ)
, Ր.ՇաՀպազ, ճան -
կիւլեան
, պատաՀաբաբ
կբ յիշեմ
քանի մբ ա -
նուններ
, ղազափ,աբ մբ տալու
Հա՛մար ) :
ձրանտ իա^ւուեաւն
պատմեց
եբիտպսարգ
զբ -
բոզնեբոլ՝
7*՛
Վտբուժանի
, քի. Աեւաէլի, Գ՛ Բաբ–
սեղեանի
, Տիգ • Զէօկիւբեանի
, Գ .
.Ե՛ւայեանի
,
Համր.
Հաւքբաբձումեանի,
Ա. Տօբեանի եւ ուրիշ
ներու
կեանքն ու նաՀատակոլթիէնբ
: Բոլորն տլ
ինկ.սն 24էն
36
տա րեկւ։։ն
ին :
Նկարադրեց
յատկանշական։
դրո
լ
աղ. մբ Վա
րուժանի եւ Աեւտկի
կեանէքէն : Երկուքն, ալ ու -
րախ ,պարտէզի
Ժբ մէք քոփ քովի նսաահ՝
Եղեռնէն
քիչ էսռաք կբ խօսակցին։
Յանկարհ
չորցահ տե -
բեւ մբ կԴյնայ
իրենց
ուսերուն
վբայ։
Աեւակ
կ՝բսէ Վաբուժանին
,
«կԳրելի
անդ իէն կբ կան–
չուինք»
: Աւ չարաղէտ
դուգտզիպոլթեամբ
մբ ,
չատ
չանցահ
երկուքը
միասին
նաՀատակուեցան
ինչպէս կբ պատմեն
տկան՚ատեսնեբ
:
Մկրտիչ Պարսաէմեան
խօսեցաւ
դաւառի
ն։ա -
Հատակ
զրադէտներոլ
մասին
յիգելոփ
երեք
չորս
ին։քն։ատիսլ
գէմքեր
,
քիուբէն
Զա բդա րեան
ոբ
1890^5՛
եզա՛հ է ՛ուսուցիչ
Խաբբեբդ
, Արտաշէս
Յա
րութիւնեան
, Մ՚ալկարայէն
, ՛առեւտրական
, ոբ
կրնար
մրցիլ
ոեւէ գրադէաի
Հետ ել կբ գրէր
1V1^^-
ՇաՇ
^էճՈՕՇի , ինչպէս
նաեւ
ՅոփՀ.։սնն։էս
Գաղան–
ճեան, ել թլկատքնցին։
Յայանեց
թէ չատ
երկաբ
պիաի
բլլար
խօսիլ
ղալս-ռի
բոլոբ
դրադէտն։եբու
մասին , քանի որ իւրաքանչիւբի
կեանքբ ել գոբ–
Fonds A.R.A.M
