• • • Անց են ւյենում սէր
1սնդւլմ
Գեղեցկռւթիւ1ս՚, դանճ ու ջսւճ •
Մահը մե՚ր-ււ է, մենք մաեինը՝
Մարդու գո՚րծն է միշա ս–ւնմս։հ ;
Օր մքլ, երբՀանդէս/, մբմէ^, ՏովՀ • թ՚ոլ. ֊
մանեանի
«թմ
կա բե րդի
Առո՚-մ
»էն
քադք,ւահ–
սւ
յս
"՝ոդե
ր բ
1լ ա բտասանոլէին
, Շանթբ
շշԼ չաց
ս֊կան–
ջյ՝".–~ ՀԵթէ ես եդււձ՜ րչլս՛յ1՚ "–յս աողերքքԼ-ն ՀեւԱւ՛
նակբ սլիաէ
նս. խ քնա բէ ի բսե
լ
Կեա՜նքը
մե՛րն է , մեԼք
մաՀէնբ
Մաբգու. դո՛ իձ-ն է
լոկ
անմաՀ
Հ
Այս
Գռյգ
ճշդս՚-մնեբբ
կաաարելապէս
կբ րնո–
Րոչեն
ղյւնք :
Հքանթր կբ Հաւաաաբ
կեա՜նքին
եւ. կբ սէրէր
կեանքբ
, կբ Հաւաաար
գՈրձ՜թն ել կբ սիրէբ
գոր–
հ՜բ։ Այս եբկուքբ
միաձոյլ եւներդաշնակ
ամ բոգ -
էութիւն
մբ կապմաՆ են միշտ
իրեն
Համար։ Հա -
մ ււ՛ւ 11՛^"
ծ՜
է ր քյր մ աՀ բ չէ ր կրնար
յս՚գթե
լ ասոնց
Հ–
ԱաՀբ մերմարմինբ կբ տանի
միայն այս աշ -
իաբքէն՝
որբ աԼղոյգ
է ։ Աեր գքյբհբ
կբ
մնայ
կեանքին մէջ եւմեր կեանքն ալ գոբհին
։
Անոնք
կ՝աբ տայայտ են
յարաաեւօրէն
կ՝իմաստաւոբեն
,
եւ կբ լրացնւեն
մէկզմէկ :
Ա ա րմ
ինբ
, որ՚զէս
անՀատական
ամբքք/լ
^ / / Հ – —
թ ի լ ն , կբ սկսի
հ-նելաէ , կբ վերջանայ
մեռնելով ,
ետք
շոլսի ; Բա
յց ա յն աաեն , ի՞Լշսլէս
բացատրեք
ոբ
) անցաւոր
կե րաոլտհ-ք
մ ա րմ
ին բ կրր ՜՜
նա յ իր գքք յքյ ւթեան
րնթացքին՝
ստեգծ՜ա
գոբձ՜ել
անանց կերտոսահ-քեեբ
, որո՚Աք իր «ես»ին
գրոշմբ
կբ կրեն : Բոլոր
կենդանի ա բա բահնե
ր բ , կ^աւան -
գէր
մեզի
Շանիմբ, կբ դասաւորուին
իրենց
ոլդե–
գա յին ղարդացման
աստիճան
ին
Համ եմատ : Զգ՝^՜
ցականութիւնբ
, շա բմքյւմ բ , խօսքբ , բանա կան ո լ –
թիւնւբ , նկա
ր ա գի
ր բ , Հոգին
իհքնուրո
յն ել ան -
կախ
գոյութիւններ
շեն , բքյլորն ս՛է գորհ՜ոգ
ու—
գեղին արտա
յա յտութիւեւե
բե են , է՛սկ ՚" » մեր
մարմնին Հետ կբ ծնւի , կբ կազմաւորոլի
, կբ վեր՛–
^անայ : Աարւէկտյին
ո^.ղեղբ աբգիւնյքն է գարերո՛՛
բնթացքին
տեգի
ունեցած՜ բնախօսական
եւ բնա —
գիտական
ղաբգացու
մին։
Աւէ փ Ո վւ ՛ւ լս– ե՝ ձեւի մբ տակ , ասոնք ենՀ/ան —
թին
կենսաբանական
Հ իմն ա կան տե սակէ անե
ր բ եւ
Համ
ողո
ւմնե
րբ
//Հ՛"^–՛
վրա
յ եւ ոբ"նցմ
ով ան կե բ–
աած՜ է իր կեանքբ եւիբ գորհ՜բ։
Գիտակցութեան
մ ինչեւ
՛էե ր ջին վա յրկեան բ ո լղահ՜ է իր կե ա նքը
վեբահել
գոբհի : Ա է՛նչ մաշահ
մարմինւբ,
ցաւին
մէջ
ղալարուոգ, ալ չէբ Հսլտտակեր
է։ բ կամքէւն՛,
ան իր անկողհիԼ
մ կ ջէնւ
թե Լաղրահ է ո՚–"ո՚–ց
ո՚-մ
-
նեբ
որո՚ււք իր ՜մեկնումէն
ետքն իսկ ւդիտի^ շա -
բ ունակէ
ին՛ մատգա
շ մաքե ր բեւլնաւորե
լ եւ ուղե–
ցո
յց գաոնա
լ իբ յաջո րղ1ւե ր ո՚-ն :
Լեւոն
Շանթ
բացաււիկ
այն մաբդոցմէն է, ո—
բոնւք բաիստբ
ո՚նեցահ
են տրւքեւո րե լու
է՚Ր^նց
բագմաշնորՀ
անՀ ատակա՚էա ւթեան
բոլոր
օմտում՝՜
նեբբ։
կ ո ՚֊ս ս՛ կղ
՛ս կո՛ն , գրտդէտ
, ուսուցիչ,
տե —
Աո՚֊չ^ ան տարէւնեբ
ամբոգջ
գրահ ,
խօստհ
,
գորհ ահ է : Իր գրա կանւ , Հ ոգե բան ական , մ արգկա–
յէ՚ն , քաղաքական
, մանւկալէարմական
տեսակէտ -
ներբ Հաստատահ է ւլբ ական Հտտո րներովր
, գա -
ԱԵԳԱ
Ալիքներ
վէտվէտուն
, ալիքներ ա–
նափ
ո՛– անտուն
, եկէք , եկէք , սիրտն
իմ ձեղ է
սսլասում
. . . սիրտն
իմ թախհ ո՛"
)
սիրտն
իմ
մ ե–
լամաղձոտ
ձեղ է եբգում
, իմ սրտին
թտղհո"*
վէրք է սլատ
ում •• ՚ ալիքներ,,
ալիքներ
,
"էր՚՚յ
քս՚գՅԲ
՚"էիք^եր
, իմ
կ՚՚յս
սիրտբ ձեգ է
կանչում
ու
Հ ա ռաչում
• • • Ա ե լան ա յ ափ էւն էոյ" էԿ՛"
յ
1
է"^
կացութեան
յո յս չկ՛"
յ , Հառա չանքս
մ է՚թէ^
ո չ "Ք
չի
լսում • • • ալէ։քնեբ
, ալիքներ
է)եգան
ձեղ է
կանչում • • •
քհԻԹԱ՛
Բարձրացիր
, բարձրացիր
,
սիրտս
քեղ
սլա տու՚սնդան
, Հոգիս
քեղ թեւ
. • • բարձբա -
ցիր
, բարձրացիր
բերդերէն վեր ,
գագաթներէն
վեր
, /յւճա
յն ութ
ենէն վե ր
- • •
սեւ սեւ վա
բսե
րիս
ճամբս՛ի
, Հ՚սյեացքիս
բոցին
Հետեւիր
, գրկէ Հո–
բիզոնն
անհ՜ա
յ բահ
ի բ •
•
• բացոլին թսգ
լե՜ււնեբբ
ն։մոյգէգ
ս՚ո֊ջեւ
, երաղգ
թեւաՀարէ
Հ ոգիդ ել սբ–
Լ՛" Ց Է՛Ր
՛ք է՛ն չեւ Որ երաղԼ
ի րական անա
յ ,
անունդ
մնա
յ ՛գա ՛ոմ
"ւ թե ՛սն էջերէ՛
՛էր՛ս յ ՝ ՝ ՚ Է^Լ՚գէ՛՛ Ամա–
նոս
լերան
կրհքէւն
վր՛"յ
ք ^՚՛յ՚՚-սլէ"
գ՚սՀԷ՚ն
վր՚՚՚յ–
՝•
բարձրացիր
, բարձ բաց
էւբ
Ո՚իթա
յի
ս րտին
՚իյ՚՚ս
յ • •
էհիթայի
սիրաբ հովէ,
քհիթայի
Հո՛ւին Հով է,
դո՛–
իմ աստուն
Պա
յլ
բ՛ս 3 ա ռա
՛լա
ս տն եր բ
սիրոյ
ու նաւա րկէ , քո բաղուկւե
ր՜ի թա.վւէ։ն առջեւ Ա ի -
Հունն է վտակ,
ճիՀո՛֊^^ է խ՚սղ
ռ՛–
կատակ, Ամա–
նոսն է քեղ սլաՀակ
.... երագս
քեղ խթան
, սէրս
քեղ
առաջնո րգ՝
Տ
աւա բկէ
Պս՚յլ,
իմ
ք՚՚՚ջ
իշխան,
նաւարկէ
անփարան
- • • քքեղա • • • քքեդա .
սագրքե
բո
ւէբ , յօգուա
հնե
ր ովբ , նաեւ
կենդանի
գորհ
ո՚է^^
ո՛– խօսքովբ : քււսուցիչ
մ լն է ր Հա ղուա–
գիւտ
Հմ ա յքով
,
կաբողութեամ
բ ,
աղդեցոլ -
թեամր– եւ ան ուսուցանողի
կոչո
ւմին
•՝է ա լա տ ա–
րիմ կբ մԼայ ոչ միայն
մ՚սնկավաբմ
•
այլեւ իբ
Բ՚՚լոր
մշակահ
մաբղերուն
մէջ։
Որովհետեւ
անոր
բմբոստ եւ անխոնջօրէն
խուզարկող
միտքբ, աբ -
ՀամաբՀահ՜ է միշտ՝ կոփոլահ,
Հանգստաւէտ
ճամ՛
բան երբ
՚ չնուաճուա
հ կատարներուն
է
ձդտււհ՜
յար ել իր
մ ազ լցումն
երուն
գհ՜ա հ Հետքբ
նոր թր՜
ռի չքնե՜ր ու
ոլզին է գաբձահ
, իսկ ս՜՛բղի՛նքբ նոբ
ճառագայթնեբ
է աւելցուցահ
մշակոյթի
արեւին։
իր
Հոմոզո՚-մն է որ՝ «մարգս
ինք միայն
կբնայ
չէ՚նել
իր աստհ ո՛ ^ նուի րուահ տաճաբբ» : Առաջ -
նորդնւե՜րբ
Լլբնան
մէւայն
մէնչեւ
"րոշ աեզ Հասց
նել
իբենց ա շա կե ր տնէ եր ր , սակա
յն անկէ անգին
, ա
–~
նոնք
մին ակ սլէտք է յււ ռաջանան
։Այգ
առա^որգ՛
նեբուն
գերբ
լզէտք է ր ւ ք ^ յ , ոչթէ անոնց
դլ"՚–խ
~
ներբ որքան
կարելի է շատ գիտութեամբ
հանբա—
բեոնել,
ա՛յլ
ամէն բանէ առաջ
զանոնք մտա -
հել , զատել
գիտնալու
նուրբ
արուեստին
վաբմե–
ցլնել,
ոբսլէսզի
անոԼք կարենան
իրենց
կոչումին
զի՚ոակցիլ
եւ կեանքբ
իրազ ոբհել
իբենց
ւգա–
Հանջնեբուն եւ կա
ր ո գութ ի՛ննե բ ո՛ն
Համեմատ
:
ԱնՀատա սլա շտ
մ բն է Հքանթբ
,
Համ
ոզուահ
/ո–
սասլա շտ
մ բ, որիբ ամ բուլ^ կեանքի
ըն թա
ցքին
փարուահ ել ստեզհաղորհահ
է միայն
է՛ր
եսէւն
վոտաՀե
լով : Բտ
լ՛ ե բա էս տ ա բա
ր իբ ես բ
սլա տ բան–
քէ՛ սիրաՀար
բանաստե
՚լհի , նոլիրուահ
Գաշնակ–
ցականի,
զարգացււհ եւ լայնաիսոՀ
մտաւորա/լա—
նի
թանկաւլէ՚ն ու կէ՚րթ
տարրեբո՚Լը
բաղադըբ
—
ուահ– է :
ՇնորՀիւ
աւոոնց , անձնս՚սլ՚ս
շ՛ո
բ լ / ա /ով
Հանդերձ
, Շանթէն Եսըչր"կ"իր եւչփ վեբջանար
է՚նքնիրմով,
ինք՚լէ՚նքը
չի պարունակեր
եւ չի վկա֊
յեբ
մ իմ իա յն , կը ճառագա
յթուէ՛
էլեանքէն եւ կը
ճառա՚լայթէ
էլեանքը
ւէաււնալով
արտ՛ա յայտու
—
թիւնը ոչ միայն
իյ, սեփական
՛աշիսաբՀին
, այլ
նաեւ
Համ
աՀա յկա/լան ել
Համ
ամ արգկա
յէ՛ն իրա–՜
կանութես-նց
% Այսպէսո՚է է ոՐ անկբ մնայ
նշա -
նակելի
գէմք՝ թէ իբրեւ
Հայ, թէ իբրեւ
մարդ ։
Ա տե՚լհազո
րհողիւ Հարուստ
խառնուահ՜ք
ունե
նալը չէւ բաւեր սա։կա
յն , անմ աՀ
էլե րտոլահքև ե -
րո՛– իրազոբհմտն
մէջ յաջողելու
Համար։
Որով ~
Հ ե տեւ Լլռէււ է կեւսնքր
ւք էւն՛չեւ
ի ր վերջէ՛ն պա Հբ :
« Ա ուրբ
կռէ՚լ
»
մբ , կ՝ ըսէ Շանթ
, առանց
ո բուն
կեանքր
, մարդէ^կ , իմաստ ել աբմէք
պիտի չու -
նւենային : Անոր չուղեբ կամ չի կրնար կամչէ՛
շաբունակեր
կռուիլ
, անՀատ
բէէայ թէ աղգ , կբ
կորհանուէ՛
,
կը կորսուի
անՀետ
, ավ՚սոսանքի
է՛սկ
արմանի
չրլէտ
ր : կեանքին
,
մ ալ՚գոց
,
մ ա՛Հ ուան
Հան՚լէպ
ս՚՚-՚/է՚ջոզ
եսա կանութեամ
բ
անՀ ա տներն
Հու
ա՚էզերն են միա
յւ՛
որոն՛ք կբ յաջողին
ասլրի է,
> ս սւե զհ՜ա գ քք բհ ե լ , ՚ տ ի րաՍլետե
լ եւ - ՚յալիտենակէ^ք —
նանա
լ : Տազթա՚ն՚ա
կնե բ բ չեն սաՀմ անա ՛իա կե բ եւ
չեն աւարտեր
կոէ՛ւբ : Ցաւլթանակը
սլէտք է խ էե է ,
նետել
կեանքին եւ մարգոց՝ որ օւլտագքյրհուէւ եւ
շա ր ունս։ կե լ Լլռէ՚լբ վասն
նոր
յաղթանակներո՛ւ
..;
Ա ակա
յն՛ տեւականօրէն
, ան՛խոնջօրէն
յաղթող
մ ը.
ւ՚լԼ՚^Լ"՛–
^ամար՝
ղէնքեբբ,
խելքբ,
կորովը չեն
բաւեր :
Եթէ
անոնց
Համա
ր որոնք
միա
յն
նիւթական
՛էմ ուար
քք ւթիւննե
բուի
մ ացառուահ
տափաստան -
նեբու մէջ կբ քալեն՝
զգետնող է յաճախ պա յքա—
րբ , ապա ո րքան
աւելի
վտտնղու">հ
են
անոնք՝
Լ.
Շս՚՚եթբ
Ո՚^րԻչ
հոմանիշ
անո՛ն
մըն ալ ունի
իր
՚Լր՚"յ^
կ՝ըսեն
«մեղուաջան
մշակը»,
«մեղուա–
ջան գրոգը» : Աեգո՚^ս՚ջաննեբը
երկոլ
մասի կը
բամնուին, նախ անո՚^ք որ իրենց
մեղբը պատրաս
տելու
Հ-՚՚մար
հաղկէ
հազիկ, մէկ գիբքէն
միւսը
կը վազեն, տեղէ մը տ պաւո բ ո ւթ իւննե
ր , տեզէ
մբ
միտք ել տեղէ մբն ալ արտայայտութեան
ձեւեր
Հաւաքելու
Համար։ Այս ձեւի
գրոգներուն,
Հա -
տորներբ
անշուշտ
Լլբնան բլէ^է Հասաափ,որ
, րայց
գմբախտաբաբ
յ֊ամանակի
քանդիչ
Հարուահնե -
րուն չեն կրնար
դիմանալ՝
քանի որ
նաէսանիլթբ
բերուահ է ուրիշ
հա՚լիկնեբէ
: Տարբեր է Շան -
թ բ ։ Ան իր զեղեցկաՀիւս
վէսլերն
ո՛– թս՚աերդու -
թիւննեբբկրկնելոլ
Համար ապալինեցաւ
միայն
ոլ
միայն իբ ներաշխարՀէ՚ն
մէջ բուսահ
հազիկնե -
բուն։
Մեղրբ իր մէջէն, իր արիւնէն, իր զղա -
ցումներէն
քս-զեց ուայգ պատճառաւ
իբ ստեղ -
հա՚լորհահ
՛լեղ - զրականութիւ^բ
միակն է, ոչ.
ոքի կը նմանի։ Աւ փոխադարձ ոչոք ալ
կրնայ
զինք
բնղօրէ՚նակել :
Շան՛թի թա տեր՚էութեանց
մէջի
տիպարներբ
Բալ՚էսութա
բն՛ե ր չեն , որոնցմէ
քանի մբՀատ բն–
տանւեկանւ յտրկերու
ներքեւ
սրսալով
Հան՛էս բեմ :
Շան՛թի
ՀձՕչին Պայրը»
, «Աբեւլան» կամ «Վ՚անա -
Հայրը» եւ կամ աււՀասաբակ
իր ստեղհահ
Ր՛՛է՛՛ր
տիպարներբ
՛լա ղա փ սւ ր ասլա՛ շտ էակներ
են :
Շանթ
մբ
միայն
կբնւաբ
Շս՚նթէ։
էէրական՛ութէ՚ւնբ
մշակել։
Իր
միայն
«.Հին Աստռւահ»նեբոԼ
մասին
1912–
էն
մէ՛նչեւ
1915
թէ աբեւելաՀ՚այ
եւ թէ արեւմաա–
Հ՚սյ
՛ւ ր ո ՚ լ ^ ե ր ան՛ րնղ Հատ
ղ բ։ւ. կան
ս՚սուլիսնեբ
սաբքահ
են : Երբ այմմ է՛բ պատկառելէ՛
զ որհը
ւււււււււււոաււււաւււււււււււււաււսււււււոււոււււււււււււււււյւսու
որոն՛ք /լը ցանկան
զազավւաբա/լան
իտէալներո՛–
լեռն՚ս
շզթանե
ր բ կտրել եւ Հասնիլ
անւա՛՛ իկ գա -
զաթներուն : Բիչեբ
էլ ազատին
տնղունգներու
ե -
բաէսէն եւ վ՚ոթորիկներոլ
ճիրաններէն : Այդ քի -
չերէն է «Հին Աստուահներ»ու
Հեղինակը։
Տ՚երի–
ներ
նոյնիսկ,
իրեն՛ց
րե՚ւո՚էը,
չկբցս՚ն
կքել
անոր՜
իսի՚լաիս կեցուահքբ,
Լլթոտել
հունկեբբ,
կոս՚բել
թափը,
որո՚իՀե տեւ ան, իր նրբակաւլմ
մա՛րմնին
՚^էէ^
տիտանի
մը շանթակուռ
կամքը
ո՚նէը : Իբ
այդ
անիսորտակելի
կամքովբ
բարձրացուց
՝՝ թի՝^
կեանքին ու ՚լոբհին
<սկայ
կերտուահքը
Հասցո՚-ց
՛շինէք անմաՀոլթեան
% ՜–
;
՚,՛՜
^՜՛ Լ՛
՚ ՝ ^ ; ^
Եւ բոլոբ
անոնց
<ամաբ^^յ,ոնք
կ՝ուզեն Հաս -
կրնալ ելՀետելիլ
իրեն, պատգամեց
«իմ
տաճարիս
Հիմքը
բանականոլթվ,լ^ս
պի
տի
բլլայ,
սիւները՝
կա՚քքս է ու դմբէթն
այլ՝ ըէ.՛՝^
լալու է Հաւատքս» :
՞ ՜
Առաջին
քար
էն
մինչեւ
վեբջինը,
Լեւոն
Շանթ
իր տաճարը
ն,քվ,բեց
Հայոց
ազ՚լի
պաՀպանման ,
լուսաւորման
եւ փ՛առքին՝
որպէսզի
սերունդները
շարոլնակեն
՛՛լա յքարբ եւ չմոռնան ոբ՝
«Կեա՜նքը
մե՛րն է , մենք
մաՀինբ,
Մարղու
զո՚րհն է \ռ\ պնվ^»
:
ՀՈՒՐԻ
ԻՓԷ-ԲԵԱ՚Ն,
Լ.
Յ յ ն Թ Ի Ա ն ա ա ս Ց 6 հ տ օ ւ տ ս Կ հ ն
ԱԵԳԱ.֊
ինձ են կանչում... ա յգ
ո՛՛վ է ինձ
կանչում
. . . Հոլրէ՚ներ
չեն , փերէւներ
չեն , ալիք -
ներ
չեն • - - բա
յց ՝ է՚նձ ենկանչում
• ՚. ա յգ
ո՛ վ է
ինձ
կանչում
• - - ինձ չե"I մոռացել,.,
կաբհում՛ էի
թէ անունս էլ
յո՚-չ է ) մեռել եմ ու չեմ
զ՚լում
• • •
մ ինչգեռ այս կանչը
փ ո ՚ ֊ չ է ո՛– սիրտս է տտնջում
... մթութեան
մէջ, լռութեան
մէջ, ալեկոհու -
թետն
մէջ՝ ես ոչ "քէ՛ չեմ սպասում
... Այգ ո՛՛վ է
ինձ
կսնչում
է.•
քիիթԱ
Աեգա... Աեգա
...
ԱԵԳԱ
Ը^կեր եմհովը,
փչում է
քամին
անգամ
օգնութեան
չեմ կաԼչում
• • . թեւերէ՛ս
ո՚֊՚՜է
մը
թոէլե
լ եմ ավ՚ին , մ ա րե լ եմ յո
յսս
ո՛– յանձնե
լ
գոյմն ա լէ՚քնե
ր է՛ն աԼցեալ ու նոբ ղալիքն1,րէէն
...
ես է լ ոչ ոքի չեմսպասում
... ա յգ ո
՛վ է ինձ
կանչում
. • • նա է Լոկ ինձ տանջում
- • - իսկ մի
ուրէ՛շ
ձայն է ինձ կանչում
• ...
ՌԻԹԱ
Կիլիկիայէն,
մերթ
ԱիՀո՚նի
ափէն,
մերթ
Ամանոսէւ
ւլաղաթէն
Ա՚է՚թան է քեզ
կանչոլմ
ու
քեզ պէս Հառաչում
- • -
ԱԵԳԱ
Ռիթսն է ինձ կանչում ու ինձպէս
Հառաչում
՚ – – մ ՚ ե ր թ
՚լետի
ավւէն , մեբթ
լերան ղա–
զաթէն
. . . ախ
քո
յր , ՛հեռաւոր
ք" յր ,
Հ եռաւոբ
բո
յ ո , կէ՚՚լիչ
Հ՛՛՛մ բոյր , լսում եմ ձա յ ն դ
... խօսէ
,
խօսէ՛ քո քնքոյչ
ձայնը, քո անուշ
Հս;ււաչը
սիր–
տբս
Լլակօսէ - • • իսօսէ , խօսէ
լեոնեբի
զե՚իիւռ
. . .
Ո՚ԻՒԱ
Աեդան
բնկե
լ է Սեւանայ
հովն ու
հովն
ալեկոհուել. • • ոչ ոք չո՚-^՚է՛
իր
Ք ՚ ՚ Վ Ը
– – էսա -
լար է թանձր
, աստզեբբ
հուին են Սուզուել
•
. .
Աե
դան
սիրոյ
հո՚ին է րնկել ու ոչ ոք աշիարՀում
չ ի
կարող
նրան փ՛րկել • • •
քՏհԳԱ–
Ամ՚ոն՚ոսի
զադաթէն
խաբսյկ
է
վառւում
, տեսնո՚-մ եմ հոլխը , տեսնում եմ բոցբ
պայհաււ
. -
.
ոչ
,
ոչ , ոչ հո՚-խ եմ տեսնում
, ոչ
բոց
.ե՜մ տեսնքքւմ՛ , գա Ռիթ"՛յի
սիրտն է ռյ։ բոցա–
վառւում
, դա նրա Հոգին է որ հխոլմ
ո՛–
երկէւնքն
է խս՚ւարում
• • • Ո՚իէքա , Հառաչող
Ք՛՛ՅՐ
)
սիր՚"կէ՚Լ
քո
յր , սրտս՚կէւց
քոյր , բարձունքների
սիրաՀար
է՛ շխ
ւ՚։ն ո ւՀ ի
.
լե չ. ան ՚լաղա
թին բո^ Հեմ
տեսնում
Ա
՛յլ
քե՛լ եմ տեսնում
...
ՌԻԹԱ
Աեգա, Ասաուահ
մեզ տուել
է
սէւրտ , որսլէսւլի
սիրով
լցն՚ենք
, Աստուահ
տուել է
մեզ
Հո՛ւէ՛,
"Ր՚՚լէ՚՚՚լէւ
տենչանք... Գո՛– ալիքնեբին
,
ես՝
կր ա կնե՜րէւ
Լ ան՛ձնատուր
, կեբտո՚ւմ ենք
մ ի
պատմութիւն
. է ջե ր բ աբցոլնքո՚է
լեցուն,
էջերՐ
աբիւն՚ով
լեցուն,
էջերբ
կեանքով
լեցուն... եւ
Աստուահ
տուել է նաեւ
Հո՚էն ու քամէ՛ն՛ ո բպէսզի
ցյ՚իւ
զան էջերբ պատմութեան
հովեբի
՛էր՛"յ
^ 9"՛՜
մաքներէ՛
վբայ,
աշէսաբՀէ
աշխարՀ , երագ
օրերին
եւ
էս ս. ՛լ՛՛– ղո
ւթե
ան պատգամբ տս՚ւի
՚ . . Աեգա ,՛
գո՛– Համակ
քնքշութիւն
....
ԱԵԳԱ. Փ"թորիկ,
ոբոէո , Լլայհակնեբ ո՛–
շանթ
. . . երկինքն՛ ու երկիր
միուցահ
տրորում
են
Հողիս,
ճմլում են սիրտս,
բզկտում են
երազներս
. . . րոԼոբր , Ր"լ՚՚ՐՐ
թափւում
են գ/խիս
՚էրայ • • ՚
գարձել եմ շան՚թտբ՚լ
ել ու /ւս ինքս եմ քաշու՚ք
բ"՝՜
լոր
արՀալիբքնեբը
իմ կբհքիս
վրտյ... ք՚սկել
եմ
Հիւսքերբ
համերիս
, քակել եմ սքարե՚լօար
մէջքիս
ռլ
Հաւաքում
Լ։՜մ բաց հոցս
՚քարս-հ
աստ՚լեր ո՛–
մռիսրացահ
աշխարՀն։եր
. • . Աեւանբ
՚իոթոբկո՛–^.
է, որո՚է՚^ետեւ
Աեգան շատ է լացել եւ լիճը հով է
գարձե
լ , . .
ՌԻԹԱ
Միայն
անուհր աաս , սիրտդ
կ*ումե՛
զանայ
• . . Աեզա
Fonds A.R.A.M
