հասաձ– է նուազազոյն
40
հսւաորներ
քյ1– , մէկ կամ
երկո՛– սինակի
մէշ ի՚՚Նչսլէս
IIIլ։սւայայաուէնք էր
մասին։
Ծիւս
կ"ղմէ,
իյ, յիլաաակին
նուէրո՛֊՛"^
թիլ. է^ եւ, պէաք է
կոկիկ
կարհիք
մըն ալ աբ–
սւայայտուի
իր Համայն
գրականութեան
ը մասին՛.
Րւրեմն
լաւագոյնը
նկաաեցինք
մաանանչել
իր
գրականութեան
Հիմնական
Հանգրուանները,
ո -
րոնք կապ
ունին
իր ներքին
յեգաշրԼմանը
Հետ է
Ասոր Համար
ստիպուահ
ենք իր
կենսագրութիւնն
ալ,աւելի
ճիչգ
միջավայրերու
փոփոխո՚-թի՚նն
ալ
նկատի
ունենալ ;
Լ.
Շանթ
հնահ էր կ. Պուիս
1869/1»;
Նախնա
կան
ուսումը
սաացահ էրնախ թաղչն
վարմարա–
նը,
ու. յետոյ
Ակիւտարի
ճեմարանը։
Պոչի"
""Գ ՜
ՐՈԳԸ
կրնայ
ճշգել թէ ինչո"լ
թկէեանի
մը, Տէ ֊
միրճիպաչեաւի
մը, ՚իուրեաԼի
մը ււրուեսաը ոէ
արեւելեան
, է Լղուա
Հ՛այեցի) ելոչ ալ արեւմա–
եան։
՚՚էոլիսր
խաււնուրգն էր այս ղոյգ ագգեցու -
թեանց։ Ա ինչեւ
1883,
ո՛ւրեմն
մինչեւ
14
տարե ֊
կանը Շանթ
իլ, սկգընակաԱ
շՕԼավաւկնե
ր ը
բացաւ
Պոլսոյ
բնութեռն
գիրկը։ Ատկէ
յետոյ
գգալի
մի–
չավայրի
փ՚՚փոխո՚֊թիւ^
մը. \ճճ^էն
մինչեւ
1891 ,
ուրեմն
եօթը տարի
կ՝եբթա
յ
ո՚-սս՚նիլ
ԷԼմ
իահնի
Գկորգեան
ձեմաբանբ։
Շրջանբ
աւարտելով
կու
գայ
•՚/ոլիս,
1891/5՛
երը Հձ աարեկաև
եըիտասայւգ
մըն էր։Այգ օրերուն
Պոլսոյ մէջ
ՎՀՍ
՛յրենիք»ի
սերո՚-նգը
իրապաչա
գրականութիւնը
կը
մշակէր
ու կամսարական
կը գրէր
ՎարՕ լսպեալւս Աղյիկը >
ԶօՀքապ
Փսսաալը,
իաչալեան
՚1՚|ւււււկաււ պասւււ. -
ււլւկԱել1(1,
Ա. Արփիայ,եան
պատկերներ եւն.
եւե. :
Լ.
Շս՚նթ այս նււր գրականութեան
ջաՀա —
կիրներէն
մին է եւ կը սկսի աչխաաակցիլ
«Հայ -
րենիք»ին
: իր աււաջյտն
գորհը
կ՝ըԱ՚ոյ
Ս՚Ա՚Աւք բԱ*)–
րովլւ իւփկո՚֊նը :
Շանթ
երկու
տարի կը մնայ Կ՛
Պոլիս ու կ՝անցԼ
ի
էյւրոպա
,
Հօ. մ ա լս ա ր ան ա կան
կրթութիւնը
սաանալոլ.
կ՚երթայ
Գերմանիա ու
1.այփցիկի , Աէնայի եւ Աիլնիսէնի
Համալսարան -
ներուե մէջ 1լ ո՚֊սանի
մանկավա
րմ ութի՛ն
, Հոգե
բանութիւն
, գբակ
. պատմութիւն
, գեգար
, պատ–
մ ութ
իւն
եւն . : Այսնոր միջավա
յրը
իր ա
յլազան
տեսական
նիւթերու
պասւուաստսվը
կըսկսի
Հա—
կաղգե
լ իր իր՛" պտշա գրա կան ութի՛ն
ւէ չակե լո՛՛
ճաշակին ; Այս Համ ա լսա րանակա
և ո՚-աանուլի
չըր–
ջանին կըգրէ, ուրեմն
1892/5՛՝
Վերտն
Ագջիկր՝»
պոէման։
Երկո՛– տարի
յետոյ,
1894/5՛
վԳուրսե -
ցիները »: \\ձ՝^եին՝
«Վերմինը»
, \ճ97ին
«Գարձը»,
1898/5՛՝
«Գերասանո՚-Հին՝»
: Աս ո՚^ք. րոլոր
ը
վէպի
ել նորավէպի
միջել թափառոգ
խաոնուրգներ
ոչ
վէպի , ելոչ ալ նո րավէպի
թէքեիք
սլաՀանջնե
րու
Համապատասիսանոգ
՚էորհեր եե : Ընգ՝։ •
ԳՐոչմր
իրապաշտութիւնն
է ։
1899/5՛
վերջնականապէս
ա֊
ւարաելով
ուսանելոլ
շրջանը,
էլ անցնի կովկաս
ու.
կ՝ըեգւլրկէ
ո՚-Սո՚-Ա չական
ասպարէղը։
Այգ օրե -
ր ո ՚ ն
Թիֆլիդի մէջ գոյուիմիւն
ունէր
Հ<Վերնա -
աուն»
անունով
՚լվ՚ակ. շրջանակ
մը որուն
անգամ–
ներն էին %. Ագա յեան ,ՅովՀ. թ՝ումանեան
, Աւ Ի–
սաՀակեան
, Ն ՚ Ագբալեան
, Գ– Գեմիրջեան : Շան–
թբն ալ կ՝անգամակցի
ւ
Այս գագափաբապաշտ
ու
ղուտ
Հայեցի
ներշնչումներու
ենթակայ
գրոգնե–
բու– միջավայրին
մէջ Շանթ
վերստին
գրական
աչխարՀայեացքի
փովաիսոլթեան
մը
կ^ենթար -
կուի : Նոր Հագրուան
մը , նոր
Հոգեվւոխ՚՚՚-թի՚–^
մը,
նոր յեղաշրջում
մը ինքն
իր մէջ, իրապաշտ
ճո՚շակր կր սաՀի
կ՛՚երթայ
իր տեղը տալով այս
•անգամ ղաղափարապաշտ
ո՛ խորՀրգապաշտ
Հա -
կումներուն
: Շանթ կր սկսի իր առաջին թատեր -
ղութիւնները
ղրել– նախ
Եսի մս1րդը ,
յաջորղա -
րար՝
Ու–րիշի(ւ համՍր, ճաւքբուն վրայ,
ու վեըջա–
Լ.
Շ Ս ն թ Ի Բ Ր Ե Ի Գ Ա Ղ Ա Փ Ա Ր
Գիշհր է– աօւ՚՜նկ աա՜նկ– հսկայ ժա՜մացոյց .
հա(ւդիստ է չօրս դին, կը ննջհն բոլււր–
լքիայն ինքն է որ՝ հանգււյցէ հա|յգոյց ՚
վազոցներ կ՚անցնի լռ՚-ո., ք1այլալքոլււբ:
ՊՒալ հովը կուգայ կը ցարնէ ճակաին,
ուր
հիււ - հին յուշեր յանկարծ կը յածին ,
ինչպէս երկնքի քօղէն ալ անգին
ւքււո.ցռւած ասւալեր մեբթ– վայլ կ՚աււկայ ծին :
Ու միտքը կ՚երթայ թափով |&քնսւբեբ
կը թոչի գէպի տունը հայրենի,
ուր կեանքն ո ՚ ֊ ր ի շ էբ յ պւտերն ;ալ տ,արրեբ
այն
լեոնեբւււն մէջ վեհ ու ամեհի :
Ոէ պարգ կը յիշէ– գիշեբ է խոբին,
իրե1սք քոյր - եղբայր լռիկ ու անքո՛ւն
խո^մբով պաշալւ1օւծ ալեհեր հանին
կ՚ունկնդրեն անռր վէպերն հմայուն :
ԵԼ եա1Տի|ն՛ ինքն ալ ներշնչուած (արպէն՝
Ս՚հերի ուժը կը պատմէ տղոց ,
երբ յանկարծ բուքը տնակի երդէն
այ լանդակ ծ֊այնով կը հանէ հո՚գոց:
Ահեղ ոոնումով կարծես կը խօսի ,
կը սուլէ բաոեր բիրա ու չլսո՚ւաւծ
բա՜ո. որ դժոխքի խորքէ՚ւ կր հոսի ,
ու իյ|աչ կ՜ը հա(ւ1ւէ հաՍին երկիւղած:
իսկ տդյսքը լռւո. կը նային իրար •
ու ամէն մէկը կը խորեի ինքնին
որ նոր Մհեր դատ֊նայ ատււպաոյւճաո. ,
երբ իձքն ալ հ|ււ;սնի անոբ տարիքին ;
ԵԼ ահա՜––– տ1ա՜նկ, տա՜նկ, իյորհոդ ժալքացոյց •
հանգիստ է չորս դին, կր ննջեն րո1որ,
միայն ին։Տ(ւ է ոբ՝ հադոյցէ հանգոյգ ՚
վւոզոցնեբ կ՚անցնի լուո. ք այ լւամոլռբ •
1894
ԼԵԻՈՆ
ՇԱՆԹ
՚՚լէս
1912/5*
ալ
«Հին
Աստ ո լո՛հն երը» : Շանթ
իր
այս
՛էերջին
ղ ո ր հ ՚ ՚ վ
արղ էն գտահ էր իր
ղուտ
Հայեցէէ
միջավայրը
, որո՚-ն
պէւտէ։ կարենար իր
ուղահ գաղափարապաշտ
, երագային
ու գիւթա
—
կան
Հ ակո ւմնե ր ը Հագցնել : «Հինւ Աս տո ւահն
երը»
մեր
գեղ. ե րկեա կամ ա րէւն
՚էձ՝այ նետուահ Հրա —
վառութեան
մը կընմանի : Ամէն մէկ
պատկեր
ինքնին
էոյսէ՛ , ղո յնի , ելղա ղա փա
րնե
ր ո՛– խառ -
նուրղ լապտեր
մ լն է որ մեր երեւակա
յու —
թեանը մէջ կը կաիսուէւ : Ն՚աէսորգ
պատերագմի
թոհո՚֊րոՀէն
յետոյ,
1918(5՛
մինչեւ
1928,
ուրեմն
մ ինչեւ
շ^եմա րանւէւն բացում
ը Շանթ իբ ղբակա -
նութ իւնբ կբ տանի
ուրի շ
Հ անգր ո լան
ի
մ բ, ղե -
ղարուեստական
գլա կանո ւթեամ՛ բ կբ սկսի մեբ
անցեալը
մաղէ
անցբնել,
ղրելոփ
բէււղանգական
Հտյ
իշխաններու
կեանքէն՝
«.Կայսրը»։
1918/5»
« Շգթայուահ»ը,
ներշնչուահ
է^ագրատունեանց
չրջանի պատմ ութենէն
։ \
921 /5»
«ինւ կահ
րե րգի
իշ–
խանուՀին»
, մեր կիլիկեան
պատմոլթենէն
:
«Օչին
^՚"յԼՐ^>՝
^ոՐպէո
կիլիկեան
ԺԳ • ղաբու
ղէպքե -
բէն
ներշնչետլ : Ասոնւց կողքէւն կբ մ չա կէ նո
յնպէս
ԱԵԳԱ՛–֊
Ո՛՛յ
•անունը , Ռիթա , Աստուհո
յ ,
աբե՞՚լէւ
, լոլսնի՞
, անՀամար
աստղե՞
ր է, , (հիթա՛ ,
"՚-րիչ
ո^ վ կ"*յ
ա
յս աշվսաբՀում
...
ՌԻԹԱ
Աբեղան
...
ԱԵԳԱ
Աբեղան.
. . գլխիս
վրայ
աստղեր
թող
տեղան.,, սգաւոր
, մենաւոր
ղէվ՚՚է"՛
Վր՛"ձ »
Ռիթա , մոխիր
թ ող տեղայ
...
ՌԻԹԱ
—
Գւիիղ
վ ր ՚ " յ Վ՚"րգ ՚"
ձ ՞ ՚ - ձ " ՛ ^
թ"Գ
տեղայ,
ղլքսիղ
վ ր ՚ " յ
յ՚՚յո եւօ ր Հ ն ո ւ թ է ՚ ՚ ն թող տե
ղայ, Աեգա,
Հրեղէն
քոյր,
պայքարէ
ալիքնեբի
գէմ,
պայքարէ քո գէմ ու
յո՚-՚՚այ–..
ԱԵԳԱ •
Ռիթա
. գոլ ումեղ ես
որովՀետեւ
նբա
անո՚նր
կըտաս երբ կբ տկարանաս • ՚ •
ՌԻԹԱ -
Ո՚՚՚^մ
անունը , Աեգա
՚ . .
ԱԵԳԱ
Արաիգ
Հարցրու,
Ռիթա, նա կ՝ասէ
քեզ թէ ո՛՛վ է իչխո՚-՚ք
իր Վր"՚յ^
Ո
՚^մ Համար
է
նա բաբախում
••- միշտ
շրթնեբիղ
վրայ չէ՞ ա -
նունո նւ
՛յր Սրւ
ՌԻԹԱ–
ՕչԲ^ Այ՛ , գազ աւ։ տ սա պէ
Ք"ձՐ1
ամէն անգամ որ տկարանամ
, նրա անունբ
կըտամ
• • • Օչին՛... երբնա քայլէ
ճամբանեբբ կբ բ՚ւնէ ոա–
քերի
փոչի^ , երբնա էսօսէ , կարհես
վանքեբի
ղանգերն են որ կր զօզանջեն... այո, Օչին
իշ -
էսում է իմ ՚էրայ,
նաեւ պիտի
իշխէ
Հայոց
վրայ
քէրս նրան։ զրաՀ , Հո՛լիս
նրան թեւ,
իրեն Հա
մար
բնկբկում
չկս՚յ
ՍԵԳԱ—
Ռիթա
ալիքներն
ո^ւր կբ տանին
սիրո
յ ավ,ն /
ձեռքեբս
ուր
^Ր էէ
ո նե–
տում եմփր՚իուբ է." լ"յ"եբբ
բռիս մէջ կբ մ ՚ ս –
բէւն
. . . խաւարէն մէջ էւնչսլէ՞ս
պէւտէ։
Հանգիպիմ
նրա բաց թեւեբին... ա րճիճով
լեցուն
է
սիրտս
ում
չմնաց,
սուզւում
եմ , պիտի
չտեսնեմ
Լոյմ^
արեւի
. . .
ԻԻԻԹԱ.—
Տիկն
"լ
"Ի
Ր՛՛՛Ր. "Է՛Ր"՛/.
է
լեց
ում
մէ։շտ, առաքէւԿ/ի Աեգա,
սէրը նբա
Հպաբտութիւ–
նբն է ո ՛֊ կեանքի
իմաստբ, նա երջանիկ է երբ
ղոՀ է իր սիրոյն,նա
ապրում է միայն երբ սիրում
է, նա կբ մեռնի եւ սիրտը կըչորանայ... ինչ
Ք՚ոզցր է մեռնել
սիրահիգ
Համաբ • • .
ԱԵԳԱ
Աման
ոսի
գագաթին
ամ պի ՛ղէ"
հ-ոլխ եմ տեսն
ում
, աբեւբ
խաւարել
, Հ ո վի՛՛՛ն ե -
յ՛ում
մուխ եմ տեսնում... Ռիթայի
Հոգին որ"՜
նող
ուրուականի
պէս գաշտերն է չափում
... սի–
Բոյ
Հուրբ
պատ՚քուճանի
փե շե րն է
լափում • . •
էսկ այս ափում՝
Աեգան
ինքգինքե է էսաբում
, /
զուր սպասում եւ կաբաւզէւ
վշտաՀար
երզն է ա—
ոում
՚ . . ալէ՚քնեբ
, ալիքներ
, բացէք
ձեր
գիրկ^
անւգնղախոբ
, թաղեցէք
յոյսը
Աեղայի, էլ այս
աշիսարՀէն
Աեւանայ
կոյսը
ոչինչ է սպասում
...
X
ՇՏ^
թի
մ արմ աբիոնէ
չէ՚,րմ աքարը ; Գլխի
կող՜
*/Հ»
կանղնահ է Օչին՝
ձեռքերին
մի գսւ՚փնի պսակ :
Իր մօտր
հնբագէւբ
լաքէւս է Ռէ։թան :
Ոտքի
կողմ ը , շի։ բմ աքարի
անկիւն
ր նսա ահ է
Աբեղան ու կբ խոկայ : Աօտբ ՝ նստել է Աեգան,
քնքոլշօբէն
թեւբ գրահ՝
Աբեղա
քի
քյ(.|//5»
վրա
յ :
ՏՈ-ԲԹ. Տ՛
ԿԻԼԻԿԵՏԻ
... Շանթը
զազափարի
վեբահել կը նշանակէ
նաէս
մէքացնել,
միաւորել
անոր կեանքի բացատ -
բո՛ թեան
երկու
բեւեււԼերբ
ւլրականբ եւ ընկե–
րայինը։
Գրական
ու՚լիով կր Հասնինք
Շանթի ան–
ձիև։ Այս ճամբորգքքւթիւնը
մարգ
մինակը
միայն
կբնա
յ կատարե
լ ,
ՀակաււՍւկ
զրականո
ւթեան
սլատմ ա բաննե
ր ու
էզեղու՚1 է՛ն թէ արուեստի
զսպա–
նակ
ւե րը ե լ անղրագա
րձնե րը ընկե րային
երե -
1 IIյթներ են ;
Ատեւլհո՚-մէ։
վայելում
բ ել ստե՚լհողի
գնաՀա–
տոււէ ը պրպտո
ւլ անձիլ
կոզմ է երեւան կբ
բերեն
Շանթի
թատերական
, ւիի պական եւ քնաբեբգա -
կան
ւլոբհին
ձւլաումնաւոր
բԼսյթբ։
Այս ճամբան
է գէ պի անո ր կեանքի
բաղաղբո՛
թեան
Ա՛՛ս
լուցիչ
բեւեռը
բեկերայինբ։
՛էւ՛. ստէ՚ա բակ
,
րնկեբաբան,
կուսակցական
ելմ տահ
" ղ Շանթը
իրականու -
թիւն
մըն է որո՛– աբմեւու՚ումը
ե
ներ՚լոբհոլթիւ–
նը ընկերա
յէ՛ն աստիճա
նի
՚էյ՚ա
յ
միա
յն կարելի է
։լե տեղե
լ :
Համ ագբոահ՜ պատկե
բբ այս երկու
նա յո լահք
նե լ՛ուն
անմի՛ջապէս կը յանգի
Շանթէ՛
տմ բո՛ւսա
կան կեցուահքին
լ^կեբութեան
մէջ
6Ո§3§6
աբ–
ուեստաղէտբ։
Այս ^որս րառեբր կբ
սաՀմանեն
ա ր։՚ւե ս տա՛լէս՛ է արդի
ըմբռնումը,
որ կըբխէ՛ ղա
բու
ոգէ՚էն։ : Այսէւնքն՝
մամանա
կի պաՀանջէն :
Այս
կեցուահքին
անմիջական
արձաւչաԼգբ
կ՚է՚յնայ
մեր ներկայէ՛
ցանցէ՛ն
վրայ եւ կը •էակտզ–
գէ մեր գրականութեան
մէջ
ն ուէ՛ րաւլո
լ՚հո
ւահ քա–
նէ՛
մ բ մամանակավբէ՚ղ
ըմ բռնո ւմնե բու , բե րե
լով
Շան՛թ
— գա՚լսււէւաբի
եյւկբոբգ
նշանակութիւնը
թէ ալ՚ուեստա՚լէտը
ամէն
մ՛արղու
սլէս եւ
ամէն
մ արէէէ աւե
լի
լւեկե բա յին եւ քաղաքական
պար -
տական
ութ է՛ ւնն՛ե ր ո՛նի , թ է ան աստոլահա
յին
էակ
մբ չէ , թէ արուեստէ։
՚ինառահ եւ իրագոբ -
հահ
ղե ղե ց կոԼ թ իլն ը ա յնքան
չն չէ։ն աբմէք
մ բն է
կեանքի
գեղեցկութեան
կամ տղե ՛լու թեան քով
ւ
Հայ
կեանքը
սլէտք
ունի ամէնէն
աւելփ այս ղաղա
փա
րի
հաւալումէ՛ն
, որ ՚
ԼԷ՚^Ք
պէ՛տէ՛ գնէ
ներկայ
քա ղա քա կր թ ո լ թ ե ան Հետ Համ ե րա շէս գնացքի
մը
I
մէջ։
՝
\
Այս
կերպ
միայն
Շանթ
–գաւլա ՛է՛ա ր է՛մ ի ւս թե–\
լաղրանքնե
ր բ իբենց
Համ ա սլա տա ս իսան ղարգացո-լյ–
յ
մը կրնան
ուն՛ենալ։
Յւլացքէւն
տակաւին
անանձ ~\
նակ՚սն այս նկաբաւլէ՚րբ
պէ՛տի
վ՚ոէսուի
, անիսու -
սա՚է՚ե լիօրէն
, պիտի գաոնա
յ ասլրելու
ձեւ մր ,
նաիւ՝
ստեւլհ ո՛էէ՛ն Համար : Մէնակ ենք աշվսաբՀի
վբայ , իբր
՛ք "՛ր՛է էակ , բէ" յց աււանձին
չենք : Ու
ա յս
իրաւ է մ անաւան՚լ
ստեէյհո՚էէ՚ն
Համ աբ
1
Տարահք եւ ասլրող
ներկա
յութէ՚՚ն
տալ
611 -
§3^6
ա ր ուե սաաւլէտ է՛ այս տիսլաբէ՚ն՝
յողնակի
ու՚լղութ
եամ բ , չ՚լոՀտնալ
ղրական
Համագումարի
մբ,
՚լրոզներ
ու բ)էկե րա կցութե տն մբ
այլապէս
օւլ տա կար բտ քց սեղւք ել հանհաղ կաղապարով
1
խա՚ւնել
արուեստէ՛
շտղախր
ս եյւ ո ւնգներոլ
գնաց–,
քինէ - այս է լաւաղոյն
Հեռապատկերբ
ոբ, գա -
ղա ւիա բ ի աա լ՚սէղով , կբ բաց
ուհ
Շանթի
չիրիմ
ին
ղէպի Ա փիւռքէ՛ տա բ ինե
ր ու սլաՀեստբ :
ՎԱՀԷ
ՕՇԱԿԱՆ
զուտ քաղաքական
ելտեսական
Հանգամանք ու —
նեցող
«Մեբ
Անկախութիւնբ
,» «Ի՞նչ է
Ազ՚լութի՛՛
նր» , «Տ՝ ո՚էովուբդ
ել մ տաւո
լ՛ա կանո ւթիւն» խո~
րաւլրեէէ. լ ուս ո ՚-մնա
ս ի լ, ո ւթ է՛ ւնն ե լ՛ բ : Շանթի
։էբա–
կանութեան
այս ՚էերջին
Հանղբոլանբ
կրնանք
ը—
սե լ թէ էւբ առաջւորղոզի
խօսքե է, տեսակ
մբ կր—
տակ , ոբպէսղի
բե բղե բն
ու անկախութ
իւն -
ներբ
չիյնան,
0չէ՛ն
Պտյլեբը
միս մինակ
չեն բա
ւեր : Գաւագիրնել՛բ
շատ են , Հետեւաբար
պէտք է
ական՚ջ տանք
՛լ տղավ՚արա պաշտ
Հաննաներու
բեբ–
ն ով
է՛ջնող սա էսօսքե ր ուն թէ՝ «Պէաք է ոբ գուն
անզամ
մր ղոնէ տենչաս ու չունենաս
, ձգտիս ու
չՀասն՚է՚ս,
հարաւիս ու չյագենաս : կ^ռւղեմ որ
ղոնէ անգամ
մբ չՀասնի՚ւ
Պետքաբ
լերան զագա —
թբ՝ Որ չ"ւր^Գ
մէ՛այն
՚լէ՚ակ
չտեսնես,որ
տխրու՛—
թԻ՚-^Ր. ւիեղգէ
Հոզիղ, որ չբսես՝
«է՚նչո՞ւ
Հա-
մաբ», որ չէսոբՀիս թէ էսեզճ բան է այս բ" ԷՈ ր բ եւ
Հարմե ր » :
X
Ալիչան
քաւլցրիկ տող մբ ունի. է(.Հայոց Աչ ՜
ՀարՀԷ։կ»ր կբ ՚իել՚ջացն՚է
այս բառերով
«Ծեր ՚1յ1՚Ա–
հապեաիդ ա ո՚ւր կակուղ ծադիկ,. . Որ գքեդ պինդ
Աիրեց, Հայո՜ց աշխարհիկ »:
Պինզ. ս իր ո՚լնւե բուն՛
ւքին՛ ալ Լ. Շտնթն էր՛ ներ
կայիս
իր Հողէ՛՛ն կր ճ՚սխբէ
, Պետքաբ
լերան
բար
ձունքներ
բ , է՛սկ ղին ալ կըսպասէ
Պէյր՚՚՚-թի
մէկ
ղ ե բեզմանււտտան։
մէջ,որպէսզի
օրմը
փոխագրուի
ո՛ւն։ կակուզ
Հողիկր որ կբ կոչուի
Հալոց
Աշ -
էսարՀիկ
:
Հ.
ԲԱԼՈԻԵԱՆ
ԿԱՐԳԱՑԷ-Բ ԵՒ
ՏԱՐԱԵԵ8Է-Բ
« Յ Ա Ռ Ա Ջ ^ Ը
Fonds A.R.A.M
