I
ՆԱՄԱԿՆԵՐ
ՀԱՐԱԻ
•
ԱՄԵՐԻԿԱՏկՆ
ՐՍՐենՇՍՆ ԵՐեԻՈՅԹնեՐ
ՊՈԻԷՆՈՍ ԱՏՐկԱ
, 24
Մ այէ.. . ֊
Աւելի
քա%
երկու. - երեք ամիս
էր սր վուլմերր
մեծ աչխաաու.՛
թեամր
վր սլաս,րասւոու1խե՝
ե1լե,լեցւոյ
Հսւլաբար՛
ձութեան
րնարութեան
:
ք՛անի
մր աարի
էր որ Գաչնա/լցութիւնլլ
չէր
մասնա/լւլեր
քուէարկութեան
, Հեաեւարար
ոչ
ալ
իր
ներ\այացուցիչ)ւերն
ունէր
ե1լեղեցւոյ
վարչու
թեան
եւ Հոգաբարձութեան
մէք ։
կողմերէն
մէկր
միայն
կ՚րնաբէր
Հ՚պարաբձու–
ներ,
որոնք
աւլղային
, եկեղեցական
,
մչակութա
յին
ղործերր
կր վարէին
րսա
իրենց
Հայեցողոլ
-
թեան
։ Այս սլաաճաւլով
ալ քննագատութ
իւններ
,
րսի
րսաւներ
անսլակաս
էին :
Վերշապէս,
Աայիս
\9ին
թերթեր
ծանուցին
կաաարեալ
Համ ե րա չիսո ւթ ե ամ ր
եւ
վախագւսրձ
Գ աւան
II
ւթեամ ր , աւքիսներով
քննուած
րնտրելինե–
րոլ
ցանկր։
թեկնածուներ
որոնք
ծանօթ
են Պուէ
նոս Այրէսի
Հայ ւլաւլութին
եւ կր վայելեն
րնգՀա–
նոլրին
վստաՀութիւնր։
Գագութին
Հին
անւլամնե՛
րէն
Պ • Արմէն
Պերկամալի,
բոլորէն
յարղուած
անձնաւորութիւն
մր,
յանձն։ աււաւ
«կաղմել
իր
գաՀլիճր»։
իրեն, աչխաաակից
լ^ւորեց
Լկողմերու
Հաւանութեամր)
Համ ե րա
չի
գո րծո
ւն. է ո լթ ե ան
կուսակից
եւ ղիաակից
անւձեր
։ Ա այիս 27ին
աե
ղի պիաի
ունենայ
քւււէսւրկու.թիւն միսւյ1ւ 1ւշա(ւակ–
ոււսծ (յանկի ա(աւ|Ա՚ներյււ– վ ր այ :
Համ երա չիսո ւթե ան ա յս չաւո գովելի
ձեռնար՛
կին
կարեւո ր աղղակր
կարելի
է Համարել
մեր նո
րեկ
«այցելու
Հո.էիլ»ր,
Ա իոն
եսլիսկոպոս
:
կ՝արմէ
չնորՀաւորել,
Պուէնաս
Այրէսի
այս
րարեղէսլ
նա խաձե ոնո
ւթ
իւն ր , որ,
մեծ
րարիքներ
կր իսսռոանայ
: Երանի
թէ օրինակ
Հանղիսանար
րոլոր
ղաղութնե
րուն՛
, ղարկ աալու
Հաձ ար
անոնց
յաււաքղ
իմ ութեան
եւ բարօրութեան
:
^
Ամեււր
արղէն
սկսած
է մեր երկրին. մէք ,
որով
ն։աեւ չար անւ ՚ չար ան
, իրարու
կր յաքո րգեն.
«աարե կանն եր» ր , Հանւ.լ.էսներ , ոլա րաՀանւղ էսնւեր ,
քսանւամեակնե
ր , ե լ։ կամ եակն եր
:
/ ՚ ս ^
Հանղ է սնե ֊
բու
, նե րկա յացումնե
բու
, ճաո երու
, նո յնիսկ
Հա–
մաոօւոաղրութիւնբ
«Տաււաք»ներ
կրնայ
լեցնւել
:
Եղանակի
սկիղրր
Հ. 0՛ Մ– մրաքան
Տի՚կիննւերր
եւ
Օրի՛։ րղնւերր
կանխեցինւ
: Ա իութեան պաագա
-
մաւորական
մուլուիր բացուեցաւ
, մտերիմ
չրքա
-
նակի
մէք , թէյասեղանի
մր
չ՚՚՚֊բք
՛Երգ, արտասա
նութիւն
, րանա իսօս ութի
լւներ
։
Յաքորգ
**ՐԲ
ւ
պաագմ
• բնգՀ • Հաչուետ՚՚ւոլ
թենւէ վերք ,
Շբք •
վարչութեան
երկաձ՚եայ
ել գործունեայ
նաիւաւլա–
Հր,
Տիկին
Ա՛այիս
Ա՚ելիքեան
կր ներկայացնէր
իր
Հրամարականր։
Յաքւ՚րգր
տակաւին
րնտրուած
չբլլալով,
Տիկին՛ր աոմամ ապէս
կր
վարէ
նո
յնւ
պաչտօնւլ. ։
X
«Արմենւիա»
թերթին
վարչութիւնր
սիրուն
Հանգէսով
մբ աօէւեց
Հ րաաա րակո
ւթե
ան
քսանամ՛
եակր : Այս աււթ
իւ
լո
յս տեսաւ
րացառիկ
թի՛֊
մբ
մեծածաւալ
, գունալոր
եւ չատ
ճոխ
բովանգակու
թեամր
։ Հարսնիքի
, լնտանե
կան
Հաւաքո
յթի
մր
երեւոյթն
ունէր
Հ.ոնւղէսր։Աեծ
սրաՀին
մէքրնւգար–
ձակ
սեղաններու
չուրք , Հարաւլատնե
ր , մ տե
րիմ
-
ներ
եւ բարեկամներ
«չավւաՀաս
քսան
տարեկանի
պսակր»
կր կատարէ
ինւ եւ քանի
մ ր Հարիլր
Հոգի
ճո խ սեղանի
չ"ւրք
էսեցին
թերթին
պատմ
ութիւնր
ե բ կո ւնէ-քէն
մ ինչեւ
այս
օրուան
«այր
կատարեալ»
աարիքր
Հ
X Հ– ՄԸ–
Մ-ր Արմանթինի
գաղութինւ
ա -
մէնւէն
ումեղ
եւ լաւ կազմակերպուած
Միութիւնն
է , որու
չ ո ՚ ֊ ր ք Հաւաքուած
են քանի
մր Հարիլր
ե՛
ր իտասա րգներ
: Հակառակ
վարչական
խորՀուրգի
մեծ
քանւքերուն
եւ աչխա տութ եանւ , գեռ
չեն վեր՛
քացած
իր գեզեցիկ
չէնքբ
ե ւ յարակից
մասերր
I
Մ իութեան
տարեկան
պա ր ա Հ անւգէ ս ր անցաւ
չատ
Հաճելի
եւ ամ
էն
կե րպով
գո
Հ ա ց ո լց ի չ , մ անաւանգ
Հասո յ թ ր ։ մրաքան։
անգամնւերր
ամէն
աեւլ գուռ
-
ներբ
լայն բացուած
գտեր
էին իրենց
առքեւ։
X
՚ձԱրմենիա
Եբիտասարւլ.աց
Միոլթիւն»ր
որ
երկու տարիէ
ի վեր
ւււնի իր պարբերականւր,
գե -
ղեցիկ
Հանգէսր՝
ներկայացււ
ւմով
մր աօն.եց
թեր
թին
երկրորգ
տարելիցր։
Այս աոթիւ
թերթր
լոյս
տեսած
էր միացեալ
թիլով
եւ ճոի, րռվանղ ակու -
թեամր
պատկերաղարզ
։
Գեղեցիկ
եւ
ղ ե ղա ր ո լե ստական
է
«Կամք»ր։
Իր
կսղքբ
կբ ներկայացնէ
Հայկական
մանրանկար
մր,
չրքանակի
մբ մէք, վարի մասբ
Աիս,
Մասիս
,
նորածագ
արեւ
եւ ճաճանչներր
ղ էպի
վեր
որու
ւիբայ Աասունցի
Գաւիթ ր խրոխտ
նայուածքով
կր
թոչի
իր «Բուռկիկ
Ջալալին։»նւսաած
–.Միչա րնաիբ
թուղթով
լռ
յս
աե սած
ա յս
սլա ր րե ր ա կան ր , կէսր
սպաներէն
, «ի պէտս ղանցաոելոց»
լոյս
կր տեսնէ
խմրաղրութեամբ
Պ • Ա ոկրատ
թէ րղեանւ ի ;
X
Արմանթինի
՚՝"*յ
զաւլութր
ՀետղՀեաէ
կ^սւ–
ճի ; ԱմէԿէ չաբթոլ
, ամէն
ամսուն
նոր
գաղթական՛
ներ
կր Հասնին։
Այս վերքերս
ալ քանի
մր լնտա
-
նիք
եկան Պարսկաստանէն
։ կ՝րսեն
թէ գեռ
չաա
֊
չատեր
«բեռներ
կասլե լու»
կր .զաարաստոլին,
^ իբ
րեւ
Հետե լանք
վեբքինւ ղէպքե
բու
;
Աէամ Եէկւսճեաճի վնդիԱ օ^ե^ը
քքԱՏԻՍ 2 8 0
ւմււՈյէՑԼԻ մէձւ
իյԱԲ
Ահաւասիկ ռւլրացհալ Արամի աո.ւիր–
ուա ծ գ ր ո ւթի ւնր • . .
Տասնրվեց
տարի անցած
է իր մաՀուան
թուա
կանէն,
բայց մարգիկ
չեն մոռցած
այս աննւման
Հե
րոսբ։
Ոմանք անոր մաՀուան
կապակցութեամ
ր քի
նա խնգրական
վճիռն։
եբ
կ՝ արձակեն
ասոր
անոր
Հասցէին
, ոմանք
ալ խղճի պաբտքր կատարած
ա ֊
նոր
Հանւղէսլ , յարղանքով
կր յիչատակեն
անունբ
մեր
օրերու
այն մեծ
Հայռւնւ , որ քսաներոբղ
ղա
բու
Հայկական
վբէմխնղբոլթեան
մարմ՚նացումր
գարձաւ
իր անվեՀեր
քաքագո րծո ւթեամ ր ։
, ,
Եթէ
պիտի
չմ ոո ցոլին
Հ ա յկական
մեծ
Գողղո֊
թան
եւ ղա յն ծրազրող
ու գործ աղբող
գլխաւոր
գաՀիճնեբր
, պիտի
չմոռցոլի
նաեւ
նիՀարակազմ,
ղալուկ
գէմքով,
միքին Հասակով,
վառվռուն
աչ
քերով
այս տղան , որ ցեղին
վրէմր
լուծեց
թա
-
լէաթ կոչուած
Հբէչի
ղ-ո րծակիցնե
բէն
, եւ
որուն
աճիւնր
Գորտոսւա
նտՀանղի
1|ա(ւ
ԽերՈսիմււյ
գեբ
եղմ անատան. մ ասնաւո ր
յա բ կա րամ իններէն
մ է–
կուն
մէք ամվէովւոլած
, Հայառոան։
փ ո խաւէրո ւե
լու
օրուան
կր սպասէ , աւա
զ՛ ՚ • ։
Արամ Երկանեան
Գորտոպա
կր բնւակէր
երբ
թոքախտի
Հ իլանւգո
ւթ եամ ր վարակուած
,
տերեւի
պէս
գեզնած
գէմքով
ել
չուտով
առողքանալոլ
ինէքնււսէէստաՀութեամր
մեր
զիբկբ
ինկաւ
։
կր
ճանչնւայի
ղայն Պուէնոս
Այրէսէն
է
Անմ իքապէս
աեւլաւորեցինք
ԱԺԷնտէ
կոչուած
թոքախտի
մեծ
Հիւանղանոցր՝
150
վ.եսօ ամսա
-
վճարով
։
Օր մր, ոբ բ՛նաւ պիտի
չմոռնամ
,
Հանւգոլցեալ
թ • Աեծւստուբեան
եւ քանի
մբ րնկերներ
էբր ՜
կին
Հիւանղանոց
գացինք
տեսնելու
Համաբ
ւլայն
է
Այս անւղ ամ Արամ անւճանաչե
լի գա րձած
է ր , ա
յն
պէս
որ Հաղիւ
թէ կր կաբռղանաբ
չնչելւ
ՄաՀճա–
կալին
մէք ւսնւչարմ
ու անխօս
Հիւանգր
աւելի
քան
Յոր
մրն էր , առանց
միսի
ու արիւնի
։
կեանքիս
.քէք չեմ զգացած
սարսափ
Հիւանգէ
մ
ր,
ո րքան
ղայնւ տեսայ
այգ
օրր • • • ;
Անւմ
իքապէս
մեղի մօտեցաւ
Արամր
ինւամող
քոյրր,
յայտարտբելով
թէ
Հազիւ
մէկ
- երկու
մամ
կրնայ
ասլրիւ
ան։ է
Մեյ. մեկն։ու
.Րր
յետաձգեցինք
մինչեւ
ուչ գիչեր՝
սպասելով
մաՀուան
լուրին։,
որ
կ՝ու^անաբ
է
Երկու չաբաթ
վերք տրուած
մեր
սովորական
այցելութիւնր
խաբեց
բոլռրս։
Ան
քաքաոալք
մար
գու
երեւոյթով,
ոտքի վբայ,
յազթակաւլմ
,
պաղ
մոլիտ
մր գէ
.Րքինւ
գիմալորեց
մեգ։
Համբուրեցինք
ղինքբ
:
Մարգկային
ինչ
Հ բա չաղո րծ
ււ
ւթ
իւն։ , կր մտա–\
ծէինւք,
անւցեալ
օրերուն
մեբ տեսած
ոսկրուո
գիա–
կր ա յսօր ոտքի
վրա
յ , գէ.^քր
ւլո
յն ու
մ արմ
ինր
ում առած
, մէկ
կողմ նետած
է կարծես
մ աՀուան
սսլաոնալիքբ
• • • :
Ամիսնե բ տեւեց
այս աննա խրն.թաց
վիճակբ
Արամ
ին , սակա
քն
մ ասնւագէտ
րմ
ի չկնե ր ր
իբենց
յոյսերր
կտրած
է
ին՛
է Որոչեցինք
զայն
փռխագբել
աւե
լի օգա
սուն
ու աււանձին
յա բ կա բամ
ին ռ վ րնա–
կարան
մր։
Հազիւ
թէ երեք ամիս
անւցած
էբ ^ Ա–
րամ
ին
կացութիւն։
ր աւե
լի վւս տ թ ա ր ա ց ա ւ ;
ինքն
ալ յուսաՀատօրէն
կր մրմնքէր
•
« Ե^է
3""–
Ա
ունիմ
կուրծքիս
տակ
, տն ալ առանց
նորածին
ւլալակս
.ոեսնւելոլ
մ՛եռնիլս
է» • • • ;
յ՚.յկապէս
Արամ իր ւլալակր չծնած
մեկնած
էր
Գո ր տ ո պա
:
Արամ
մ աՀուան
վերքին
օրերբ
ղաբՀուրելի
կերպով
կր չարչարուէր
։Աոիւծր
մաՀուան
ղէմ
կբ
մարտն։
չէբ
կատաղօրէն
• «Ես պիտի
չ։ք եռնիմ»
պո
ռալով
; իրա բանէցում ր մեծ
է ր ԳաԱակցական
լն
կե բնե բու
մօտ ։ Գիչեր
ու ցորեկ
առանձին
չձգե .
ցինք
ղինքբ։
Շատ
պարղ
էբ ոբ կ՚ապրէր
իբ վեր
քին
օրերր
;
Ա ասնաւո ր Հեռաղ
ի բնե րով
Պուէնոս
Այրէսէն
կան։
չո ւե
ց
ա՛էէ իր
լ^։ տ
ան։
ի ք
ին։
անղամներր
։
1934
Օղոստոս
2,ի առաւօտ
, աՀեղագոռ
մռրն–
չումնեբէ
վերք փչեց
իր վերքին
չունւչլ. ա յն ատեն
եբբ
իր կուրծքին
տակ
երկու
թոքերէն
կտոր
մբ
մնացած
չէ ր
1
մոմի
սւէս սւղառած
Րէէալով
ւ
Այսւղէս
մ եո աւ Ա/ւամ Ե րկան եան , իբ
ետեւ
ձղ ե լով առա
սպե լական
կո չուելու
առոիճան
վբի
-
մառու
աււիւծի
Համբաւր,
որ կոչուած
է վ.առքե -
րէն
մէկր
լւլլալու
Հ. 3. Գաչնակցութեան
վաթ
-
սունամեակին
։
Ա. ԿՌԱՆ
« Աոռցոլած
Հերոսնւեր»
ա1^աբկին
առթիկ,
Միսաքր
ներկայացած
էբ՛՛ «ԱՀա
մէկր» գրած
էիք։
Ահա երկրորդր ,
կր գրեմ
ես ալ
։
« Արմենիա
» յ ի քսանամեակին
առթիլ
էսյս
տեսաւ
իր գործունեայ
րնկերնեբու
չարքին
Արամ
կրկանեանի
պաակերր
։ Այս
առթիլ
սարքուած
Հանգէսին
մէք, նախագաՀր
քերմապէս
գրուատեց
Հերոսր,
որուն ղաչնակաՀար
աղքիկն
ալ
բուոն
ծափերու
ա րմանացալ
; Նուագեց
նաեւ ողբացեա Լ
թաիսթաճեանի
աղքիկր
է
« կամք
»ր,
Արմենիա
Երիտ.
Մ
իութեան
թերթր
Արամի պատկերին
Հետ,
Հրատարակեց
վերքին
օբերռւ
վիճակր,
ականատեսի
մր
վկայոլ–
թեամբ։
(Թի՛–
4
6) :
Իր րնկերն։երր
յաճախ
կ՛՛այ–
ԽՈԻՌՆ
ԲԱԶՄՈԻԹԻԻՆ,
ՊԱՏՈՒԱԿԱԼ
ՆԱԽԱԳԱ
-
ՀՈԻԹԵԱՄՐ
ԲԱՎԱք՚ԱՑԻ
ԿԱԱԹՈՆ
ՏԷՖԷՌԻ
ՄԱՐՄԷՅԼ
(յապաղած)
ինչո՛՛ւ
,լբաղիլ
.
•լոյնւլղոյն
« տէօնմէ
»նեբռվ
ել Հասարակ
իսա
չա
ղողներով,
երբ Հայրենասէր
բազմոլթիւններ
ա
֊
մէն
.սարի իսանղավառութեամբ
կր լեցնեն
սրաՀ
-
ներր,
Աայիս
28/,
տաբեղարձին
առթիլ
։
Այս տարի
ալ, անՀամ՛ար
բազմութիւն
մը
իսռնւ՚ւած
էր ^ՃՈՇէՇՏ Շ&Տ\ՈՕի րնգարձակ
սրաՀր
. -
Իր յատուկ
աեղր ղրաւած
էր Հանղէսին
սլաաոլա–
կալ նաիսաղաՀբ,
Պ–
ՇՁՏէՕՈ Օշք քշքքՔ ,
առեւտրական
նաիսարար , իր լնկերներուն
Հետ
(քաղաքացի
քիան
Մաս,
Օբ–
Ռափի՚՚լի
, եւն.)։
Բոլորին,
ինչպէս
ել Աիսաք
Թորլտքեանի
մուտքր
ողքունուեցան
քերմ ծափերով
։
Յրուան
նախաղաՀր,
րնկեբ
3–
Պապիկեան
Հրաւիրեց
ներկաներր
յոտնէկայս
յարգել աղատա
-
ղրութեան
ղոՀերուն
յիչատակբ
; Նկատելով
որ
յարղելփ նախարարբ
ել բնկերներբ
ստիպուած
են
չուտ
մեկնիլ
, բնարական
պայքարին
առթիլ
, ա
-
ռաքի։ն խօսքր տուաւ
Պ - կասթոն
Տէֆէրի
։
« ինձ Համ՛ար
սովորութիւն
գարձած
է ա
-
մէն տարի
ներկայ
րլլալ
֊
ձե ր
Հանղէսնե
րուն
խանղավառե
լու
ձեզ եւ խանգավառո
ւե լւ։ լ
ձեւլմով–
Այս տարի
այս ձեր տօնակատարութիւնր
կր ղու -
՚լաղիպի
մեր լնտրական
պայքարին։
Հակառակ
անոր որ նոր Հասած
էի Աարսէյլ,
ուղղակի
ՀՈԱ ե–
կայ,
ներողամիտ
եղէք
ոբ առաքփն
խօսքր
ես,
կ՝առնեմ
; Գուք
Հոս Հաւաքուած
էք տօնելու
ձեբ
.
անկաիսութեան
ՅՅր՚է տարեղարձբ
,
անկւււիս.։ւթիւն
մ ր որ խեղղո ւեցաւ
րո լչեւիկեան
բռնակալութեան
ձեոքով։
Տօնելով
այս օրր,
կ՝ոլզէք
աղատուած
տեսնել
ձեր
Հ իմնած աղատ
եւ անկախ
Հան։ րապե -
տութիւնր։
Աենք
ալ պայքարի
մէք ենք,
փրկելու^
Համ ար մեբ
Հան
րա պետո ւթիւն ր
ս թա լին ե ան Հա
֊
մ ա յն/ավա րութե ան սպառնալիքէն
: Ա եր բ" էշեւիկ
-
ներր չեն խրատծքլիր
ձեր օրինակէն։
Եթէ
Վ"*ԳԲ՝
Մ ոսկուայի
թաթին
աակ
իյնանք
մնաք բարով
ազգ
եւ ազատու
թիւն։
Յունիս
\7 ր սրիտի վճռէ
մեբ։
ճակաւոաղիրբ»
: (Ծափեր) •
Յետոյ
րեմ
Հ րալիր ո ւեցաւ
քաղաքապետական
ի։որՀուրգի
անգամնւերէն
Օր
՚ Ո՚ափիլղփ
: Այս Հա -;
ձ ակրելի
օրիորգր
, օմտուած
բանա ստեղծական.
չնորՀ՚1։եբով,
կր վայելէ
Աաբսէյլի
Հայութեան
ան֊
վերասլաՀ
յաբգանքբ։
իբրեւ
ուսոլցչոլՀի
մօաէ^^
ծանօթ
է մեր ղալակնեբսլ
նկարագրին
եւ
քեբմա–
ոլէս կր ւլեւսՀատէ
իր Հայ աչակերտներու
րնգւու\)^
ինակութիւն։ն։երր
: իր ոլրախռւթիւնբ
յայձանիվովչ,
Բ՚՚կեբվարական
կումակց՚ոլթե
ան՝
Գա^ակսէ
ցութեան
վայելած
լայն
մողո վբգական
ոԼթկ^
առթիլ,
բսաւ.
•՜է
•
« Ա է րելի րարե կամնե րս , չատ
ուրաիս եմ որ
՚\
քայ
իւլական։
սեռբ
եւս
մեծ
թել մր կբ ներկայա-Հ
|
ցրնէ
այս տօնւակատարոլթեան
մէք։
ԸնգՀանրա
–\
"ւէ" բնկեբվւերական
կիներ ղօբավփգ
են
իրենց),
աղամարղոց
պայքարելոլ
եւ ւղաչապանելոլ
Հան.–^՛
րապեաոլթիւնր
։ իմ ընկեբոք՝
կասթոն
Տէֆէրի
իսօսքերր
ի՚֊րացնելոէէ,
իմ
Հայրենակիցներուս
մաւլթանքներբ
կր բերեմ
ձեր այս տօնին
աոթիւ
ես
հը. յայտարարեմ
,
Ազգեբոլ
երքանկոլթիւնր
կախուած
է բնկերվարոլթեան
յաղթանակէն
, ալ -
խատինք
այգ
յազթա՚նկին
Համար»
ւ
Ընկեր նախագաՀր
իր բացման
խօսքին
մէք
՛համառօտակի
պարզելէ
վերք
մեր
աղաաագրական
պայք.սրին
ելեւէքներր,
Յեղափոխական
՚էոբծ
,
Օսմ
.
ԱաՀմանաղրոլթիլն
, Բ արենո րողո ւմնե բ ք
1914/
պատերազմ
,
1915/
Եղեռն,
կամաւորական
չարմում
, բոլչեւիկեան
յեղափոխութիւն
, չեչտեց.
« Աենք առանձին
մնացինք
թրքական
բանակնե
րու
ղէմ յանգիման։
Հ. 3–
Գա չնակցո
ւ թիւն
ը ,
ինչպէս
լաւ
օրերուն
, նոյնր
գէչ
օրերուն
տէր
կանգնեցաւ
այս
մողովոլր,լի
ճակատագրին։
Աղե
ցինք օրՀասական
պ՛ս
յքա
լ, , յաղթեցինք^
եւ թրչ
-
նամին
ճանչցաւ
մեր
անկախութիւնը։
Թուրքը
ճանչցաւ,
Հայեր
կան
որ չեն ճանչնար
ուրեմն։
Թուրքէն
ալ վատ
են ։ Երկու տարուան
վեբակաղ–
մութեան
չրքան
մր բոլորելէ
ետք,
մեբ
եբկիրբ
Ալիտի գաոնար
օրինտկելփ
Հանրապետութիւն
մը
(.
երբ Թուրքն
ու բսլչե՚-իկր
միացան
ղայն
խեղգելու
Համար»
է
Պ
"1
–չ տիւ
Ռոնի
նաՀան։գային
խորՀուրգի
ան -
.էամ՜՚-եբէն
քաղաքացի
ժան։ Աաս
եւս իսօսք առնե
֊
լով
րսաւ՛
. « քյս կբ ճանչն.սմ
անոնք
ոբոնց
Հետ
կբ
խօսիմ։
Ջեր լեղուով
չեմ կրնար արտայայտուիլ
,
բայց
մեր Հոգեկան
կասլերր
լեզու
չեն ճանչնար
|
ցելեն
,լհբեղմանր։
Ալ թնչպէս
վարուելու
է որ չրսեն
«մոռցուած
են» Եբկանետնր
եւ իր զինակիցներր.
:
Գաշնակցութիւնր
ոչ միայն
չէ մոռցած
իր
յայանի
Հերոսներր,
այլեւ
թուղթին
յանձնած
է
րաղմաթիւ
անյայտ
անուն։ներ
, «ԽոնարՀ
Հերոս
-
ներ–», ՛ լ " " " Ղ"""
ԷՐԲ"Վ–՛
—
« % ՚ ^ յ /
Լորթօնեբ
«կուոոյի
Հաճիներ»,
Աոկացի
Գրիղորնեբ
,
Շիբին–
ներ
եւն.։
ԹՎԹԱԿԻ8
Fonds A.R.A.M
