Պե»էոս ԳոՆէհԱնի 400աՎեակը ասր
ԳԱԻԱԳԷ՛,^
Պետրոս
Գուրեանր
ձննգեան
Հարիսրամեակը
տօնուած
է Պէյրութի
Հայ ճեմարանին
մէք , ԱւՀ ֊
րիլ
2\ին,
նախաձեռնութեամր
Լսարանական
Մի
-
ութեան։
Օր՛
Խաթուն
Արապեան
տուած
է
Գուր
եան
կենսա
գրա
կանր։
Պ–
Ցակոր
Արթինեան
,
ներկայացուցած
է Գուրեան
իր Հայրենասէր
բա
նաստեղծութեանց
մէլ,
ինչպէս
եւ թատրերղու.
֊
թեանց
ել նամակներուն
մէք,
«իր
կուրծքին
տակ
ուռ&աԱող
Հիւանգութեան
չափ
,
Գուրեան
կբ
մտատտնքոլի
Համայն
մարդկութեան
Հիլանգու–
-
թեամրն
ել ցաւովր
: Գուրեան
երկրպաղու
մրն է
մեր
անցեալ
գիւցաղնութեան
եւ քննագատող
մբ
մեր
ներկայ
ստրկութեան
;
Գուբեանի
մեծագոյն
ցաւր
իր թչուառ
Հայ
-
րենիքին
չօղնած
աննչան
մեռնիլն
է : իսկ
իր
թա
տե րղութեանց
մէք,
Գուրեան
չէ կատարեալ
ար
֊
ուեստազէտբ,
ինչ
որ
է իր
բանաստեղծս
ւթեանց
մէք։
Զ՚չ-ացումնեբր
չափազանցուած
, ասով
մէկ
֊
աեղ
տ ա ղ ա ն դ
կայ
անոնց
մէք
;
Գուբեանի
նա
֊
մ ակներր
իբ արձակ
բանաստեղծութ
իլններն
են ,
նոյնքան
արուեստով
զեգուն
:
ԱնմաՀութի՚֊նր
Գուրեան
անունր
որոնեց
» ՚.
ԳբԼ՚Գ"Բ
Նգրուտեան
ներկայացուցած
է
Գուր
եան
Լւբրեւ
քնարերգակ
բանաստեղծ։
Հայ
ղբա
-
կանութիւնր
չատ
րան
կր պարտի
այն օրուան
երր
դոքԲ՚՚ցԼ՛
ճամբուն
վրայ
կր
Հանգիսլի
աէլքնակի
ձ՛ր
Հնոլտւթլոտ
աչքերով»
, որուն
դէմքէն
«լուսնի
դա–
լոլկ»
եւ մպիտ
կր
փթթէին
ել որուն
աչքերր
«^/՜
նովցած
ղոյգ
մր եբկինքէւեբ»
էին՝. Պատանի
դբպ–
րոցականր
ինկաւ
աչքերսլ
գինովցնող
այգ
ծովուն
մէք,
մԼւնչգեռ
«Հուր
աչքերով՝»
աղքիկր
նա
յուածք
մր
իսկ
կբ ղլանար
անոր»
ւ
Անոր
երեք
տասնեակ
քնարական
բանաստեղծ
ու թիւննե
րէն
մէքտեղ
Հան
ած
է անոբ աառապող
ՀոգԼւն
: ^Գուրեան
արեւմբ–
տաՀայ
քերթողութեան
Հայրն
է եւ անով
անկեղ
ծութեան
եւ անձնականութեան
գբոչմ
ստացաւ
մ եր բանաստեղծութիւնր
: Գուրեան
առաքԼւննեբէն
եղաւ
րմբռնե
լ ո լ ա չիսա րՀա րա բ ի արմէքր
,
Գուր
եան
վեր
կբ
մնայ
մամանակէն
, կբ
մնայ
կուռքր
բոլոր
տարիներուն»
է
ԱՐՆՆՈՏՇՆԵՐՈԻ
ՀԱՆԳԼ-ԱԸ
ԳԱ՚ԼԼ1ՒԹԷ
Կ՚Ա՚ԼՈԻԹ
Պ՝
ՃՕՐՃ
ՄԱՐՏԻԿԵԱՆ
իբ կնոքբ
Հետ
Ցու
-
նաստան
այցելած
ատեն,
խոր
տպաւորութիւն
կքԼ՜
րա՛ծ
է դաղութէն։
Այս
առթԼււ
րսած
• - «Աբ
-
աասաՀմանբ
թերացած
է իբ պարտականութիւն
-
ներուն
մ էք , աբտագաղթբ
ա զ գ ա յ ի ն
գմբախտու
թիւն
է : Ես
Հոս
ինքզինքս
գ տ ա յ
փոքրիկ
Հայաս
աանի
մր մէք։
Զմայլեցայ
գպրոցականնե
բուն
, ո–
բոնց
մեծ
մասր
ծնած
Հելլագայի
մէք,
մաքուր
Հայերէն
կբ խօսի
ել գաղափար
ունի
Հայոց պատ
մութեան
մասին։
Աչ
մէկ
ատեն
այսքան
աաք
եւ
Հայաչունչ
մթնոլորտի
մէք ղտնուած
եմ , Բաբե
-
գոբծական,
կապոյտ
Խաչ,
եւ Գարակէօզեան
մե
ծապէս
օգտակար
եղան
գագութին
յ »
ՎԻՊԱԳԻՐ
ԳԱԼԻՆԻԿ
ՃՕՐՃ
(Գառնիկ
Գէորգ
Մինասեան)
, ամրողք
իրաքի
միակ
Հայ
վիպա
-
դիբն
է որ արաբերէն
կր
գրէ։
Բնիկ
Պաղտատցի
է,
ռւսումբ
առած
պետական
վարմարանին
մէք
:
Իր վէպիկնեբր
րնտանեկան
կեանքէ
առնուած
են :
Միանգամայն
լալ
ծաղրանկարիչ
է ։
ՄԱՐԱԷՑԼ
Մայիս
էին Հայ
արենոյչնեբր
այս
տարի
եւս
տուին
իրենց
տարեկան
Հանգէսր
,
ի ներկայութեան
խուռն
րաղմութեան
մր։
ԱնՀր–
բամեչտ
է
յ ի չ ե լ թէ , անոնք
կր
գաստիարակուին
բնտիբ
յտտկոլթիլննե
բով,
եւ մանաւանգ
կր
մեծ–
նան
Հայկական
չունչի
տակ
: Այս Աիութեան
մէք
•՛եբ
ղաւակներր
կր
ստանան
այն՝
"Բ
յաճախ
նք
չենք
կրնար
տալ
անոնց
մեր
լնտանեկան
յարկերէն
ներս , Հակառակ
մեր
քանքերուն
:
Աարսուռ
մր անցաւ
Հանդիսատեսներու
մէք
,
երբ
բացուեցաւ
վարագո
յ ր ր ։ Աեր
պատկառելվւ
ու
պաշտելի
Աասիսներն
էին
բազմած
բեմին
խորր,
իրենց
ձիւնապատ
գագաթներով,
իսկ
իրենց
ստո–
բոտբ՝
կԳբեւային
արենոյշներու
լիբաններր
:
Բա
նակումի
տեսարանն
էր։
Արենռյշներ
ու
թեւիկ
֊
ներ,
կատարեցին
իրենց
ղբօշակի
պարղռւմի
արա–
բողութիւնր,
երկու
աբենոյՀհեր
կամաց
կամաց
բարձրացուցին
, Հայկական
, ֆրանսական
եւ սկա
ուտական
դրօշներր
: 70
արենռյշներ
«
պատուի
առ»ով
երգեցԼւն
սկաուտական
քա
յ լ ե րգր
: Աշխո
յ մ
Լսմրապետի
մր "ուլիչով
զայլիկնեբ
գուբս
եկան
իրենց
վրաններէն
եւ առոյգ
կերպով
կաաարեցին
չափական
մաբղանքբ
, երղեցին
գայլիկի
երգր
:
Հինգ
արենո
յշներ
չատ
յաքողապէս
նուազեցին
դ ա ս ա կ ի
վրայ։
Օր՝ Ասատսւբեան
ոբ առաքին
ան
գամ
կ՝երեւար
Հայկական
բեմի
վբայ,
վարմ
կեր
պով
նուագեց
Հայերէն
երդեր
(քութակ)
:
Սիրուն
էր
եւ պատկերալից
ՀՀ^
Լւծեոնակին
բոյնր»
(ղ. Աղայեանի)
, «Ծիծեռնակր
րոյն
կր
չի–
^է
է Բ
"յն
կր
չինէ
եւ կ Գ ր գ է , ամէն
մէկ
շիւղ
որ
կպցնէ,
միշտ
Հին բոյնր
կր
յիշէ»։
Բո յ ն ի ն
շուրք
պարեցին
ծ Լւծ եռնա
կնե
րբ
( Պօ
-
մոնի
թեւիկներր)
: Ցաքող
կերպով
պարեցԼէե
եր
-
կոլ
ֆրանսական
սլարեր
«Փոքրիկ
Նաւասաինե
—
ԲԸ^
է
(վառպառե
լի արենո
յ^՚երբ)
եւ «Տանս
Փ ո ո–
ԲԲ^
, (Վառպսւռելի
արենոյշներ)։
Ցաքոբդաբար
բեմ
եկան
ՊօմոնԼ։
եւ քաղաքի
արենոյշներր
,
շարք
մր պարերով
: Ել՚եց
արենո
յշներր
տուին
Հայկա
-
կան
պարերու
շարք
մ ր , դեղքկական
անո
յչ
եբ
-
գերով
Ցետոյ
րեմ
Հրաւիրուեցաւ
Պ՝
Տիբան
թէքէ
-
եան
, իրրեւ
պատուո
յ նախագաՀ
եւ Լւր
Համ
ակ
-
րանքր
յայտնելով,
մաղթեց
որ
Արիներն
ալ վե —
բակաղմ
ուին
: Բեմ
Հ բաւի
բուե ցաւ
նաեւ
Պ ՛Յ • Հա–
ցագործեան
եւ քերմ ապէս
գնաՀատե
լով
գործին
արմէքր,
խնգրեց
դոբծնապէս
ա քակց իլ։
«Մենք
պետութիւն
մր
չունԼւնք
այս
կաղմ ակե
րպութեան
կռնակր,
եւ ոչ ալ
ուրիչ
ղօրալոր
աղգա1թւեբ :
Այո
աՀագին
աչխատանքր
կր կատարեն
|0
15
խմ
րա–
պետռւՀիներ
, ծանր
ծախքերով^։
Զեր
Հարիւբնոց
-
ներն
են որ պիտի
լրացնեն
անոնց
պակասնե
-
ԲԲ՝^
՝• Այ"
է"չէն
վբայ
Հաղաբնոցներ
դիզուեցան
եւ
տասր
վայրկեանէն
գոյացաւ
70
Հաղար
ֆրանքէ
ղում աբ
մ ր %
Ց ա յտագրին
երրո բ գ
մ ասն
է ր
«Ա
եծապատիւ
Մուրաց
կաններր»
(Ց • Պարոնեանի)
, ղոր
նեբկա–
լացուցին
երէց
արենո
քչնեբր
բաւական
յաքողու
-
թեամբ
: ԳնաՀատելի
էին
մանաւ
անգ
անոբ
Հա
-
մ ար , ռր լալ սորված
ԷԼ՛ն
իրենց
գերերր
,
չէ
սպասեր
յոլչարարին
եւ կամ
մէկր
միւսին
բսելիքր
չէբ
է1"^Ր
• • • • Հանգէսր
վերքացաւ
ուչ
ատեն,
Հանդիսականներր
մեկնեցան
գոՀ
եւ վերակենգա
-
նացած
: Տեսանք
նաեւ
Արենոյչնեբու
ձեռագործ–
նեբբ,
որոնց
մէկ
մասր
ծախոլեցան
:
Այո
Միութեան
վաբիչներբ
արմանի
են
ամէն
քաքալե
րանքի
:
ՀԼ՚ներբ
րսած
են
•
«Տղայ
մր կրթել
աղղ
մր
կրթել
է, իսկ
աղ
քիկ
մբ կրթել՝
ավգ
մբ կրթելէ»
: Աեբ
արենոյչ
-
նեբբ
այս
ղործն
է որ կբ կատարեն
, իբբեւ
ապա
գայ
մայրեր
:
Ապրին
մեր
եբես
ճերմկցնող^ւերր
, եւ վարձ
-
քրղ. կատար
, Տիկին
Շամիբետն
:
Վարսենիկ Ա– փէօսէեան
ՎԻՃԱԿԻ
ՏՕՆԸ
ՏԷԱԻՆ
Համբարձման
տօնի
առթիւ
Տ>բ
՚
կ. քՕաչի
մասնաճիւղր
տօնեց
ա ւ ա ն դ ա կ ա ն
Վիճա
կր Հ՝ Ց– Գ՝
Տան
մէք,
աո աւե լապէս
ե բ իտասա
բ գ –
ներէ
ել կԼւներէ
բաղկացած
բազմ
ութեան
մր
առ–
քեւ։
Առաքին
րանաիսօսն
էր
լձւկեր
Տասնապետեան
որ չեչտեց
թէ աղղա
պաՀ
ոլան
մ ան տեսակէտէն
որ
քան կարեւոր
է վառ
պաՀել
մեր
աւանղութիւննե–
րր։
ՇնորՀաւորեց
կապոյտ
Խաչր
որ առիթներ
կր
ստեղծէ
Համախմբելու
մեր
ե ր իտասա
րղնե
ր ր
եւ
պաաանիներր
:
Վիճակր
սկսաւ
լձւկե րուՀ Լ՛նե բու
երգերով
:
Ցետոյ
օրուան
Հարսնուկր
գոյլին
մէքէն
գռւրս
կր
Հանէր
առարկան
բնդՀանուր
Հետաքրքբութիւն
եւ
ղուաբճոլթ
իւն
սլաաճառելով
:
Երկբորդ
խօսողն
էր բնկեբ
Ա • Տէր
թովմաս
-
եան
, որ նկւսբաղ
լ՛եց Վասպուրականի
Համբարձ
-
ման
Վիճակր
: «Աենք
չունէինք
պարաՀանդէսներ
կս>մ չարմանկար
, ե ր Լւտասա
րզնւե բ ր սրտատբովւ
կբ
սսլա սէին
ղարնանամ
ո ւտ
Լւ այս
զեղեցիկ
օրուան
,
ե րրն ո րաՀ աոնե
ր ե. աղք Լւկնե ր
զո յլերր
Լ՛ բենց
ձեռ
քերուն
մէք,
խաղե
րուի
, պարերով,
ակէն
ք՚՚՚՜Ր
կ՚առնէին
եւ
եօթր
աեսակ
ծադԼէկներ
մողվելռվ
Դ"յւՒ^՛
՚ ^ է ք հբ գնէին
, լուսնին
աակ
, եբր , կբ
կար
ծուէր
թէ , Յիսուս
անցնելով
քովէն,
պիտի
օբՀ
-
նէ ր քուրր
: Ե բիտասաբգնեբր
կ ր
վ՚ռբձեն
գողնալ
Գ
՚՚յ
/Բ^
"I
Լ^է չարամտա
թեամբ
, եթէ
յաքողէին
ղուլնալ
փոխարէն
պզտիկ
նուէրներ
կ առնէին»
:
Ընկերր
թելադրեց
երիտասարդութեան
որ
պաՀԷ
մեր
պապենական
ա ւ ա ն գ ո
ւ թ իւննե բ ր , որսլէսղի
,
երբ
օբ մբ բացուին
Հայրենիքին
գուռներր
,
Հպաբ–\
աութեամ
ր մտնենք
եւ
աօնենք
Համ
բա րձում ր^^
Ա ասիսի
ստոբոտբ
յ
1սաչույլ|ւԱ
ԱՏԱՑԱՆԲ
ԱԼքԻՐԲ
ՓՐԿԻՉ,
Տ ե դ ե կ ա տ ո լ
կ. Պոլսոյ
Աղգ.
Հիւանղանոց
ի : Բ • տարի
թիւ
20
(ԱպրԼ՚Լ
1951 ) :
ՈւնԼւ
նաեւ
գ ր ա կ ա ն
րամին
: Հասցէ
•
ք*6քՏ6ա1>6 -
ւ^օաՁՈ Ւ^ՅՈ Ի1օ. 1—2. Շ319էՅ - 1տէՅոես1 ( 7 ^ -
ցսւշ) :
ՓԱՐՈԱ
, երդիծական
չաբաթաթեբթ։
թիւ
10
(5
Ապրիլ)։
%է^^օ\xճ\
(ԼւհՁո) :
ՑԱԽԱԻԵԼ
, երզիծական
երկչաբաթաթերթ
։
բ. տարի
թիլ
20
(1
Ապրիլ)
՝•
Պատկերազարդ
:
Հասցէ
—
ձV ^ .
(Ստտ
&քՅեՅյ), 1^օ.
1875,
7€հ
13Ո
(Բշրտշ) ;
<^ՅԱՌԱԶ»Ի
ԹԵՐԹՕՆԸ
(59>
Կ. ՊՈԼՍՈՑ ԳՐԱՒՈՒմԸ
Ութ
մղոն
երկայն
այս
անՀուն
սաՀնաՀետքին
փայտէ
գլաններէն
էւրաքանչէւրր
13—14
"աք
երկայնոլթէլն
ունէր..
Այս
զլաններր
նախապէս
ի՚նամքով
տաչած
ու էւզոտած
էէն : Նախ
ք"՚֊ՐԲ
էէ^ց"՚^ցին
բալխիրի
կամ
օրօրռցի
ձեւով
շինուած
ատաղձներր
. յետոյ
այս
աւոտղձներուն
երկու
կողմերէն
վեր
բարձրացող
գերաններոլն
կապեցին
" ՛ ֊ լալ մր ամրացոլցին
նաւերր
։ Այն ատեն
չուան
ներ
կասլելով
քռւրէն
դուրս
քաչեցին
այգ
<՚՚կայ
ղանւլո ւածնե
րէն
իւրաքանչիւբր
ու
տարօրինակ
ճամբորգոլթէլնբ
սկսալ
յ
Նախապէս
աւելի
թե
-
թեւ
«ֆուստ»ով
մր վւորձ
րրած
էի՛ն,
այս
փորձր
շ՛ոտ
լաւ
յաքոգելէն
ետքնէր
որ Թուրքերր
ք՚^ք"՛
֊
լե րուեցան
շարռւնակելոլ
: Ասկէ
ղատ
անթիւ
գո
՛մէշներ
ալ գործածեցին,
այս աՀագին
բեռերբ
Բէ"՛֊–
րրն
ի վեր
Հանելու
Համար
:
Եօթանասուն,
նաւերն
ալ այս կերպով
խիսա
ատենիւ
մէք Լւրարռւ
ե տ ե ւ է
՚իեր
քաշեցին,
ա
-
մէնէն
աւելի
մարգոց
ձեռքով,
քանի
որ Աուլթա
-
նիւն տրամագրելի
աշխատաւորներուն
թի
՚՚Ր
՚"Տ՛^
-
քուն
շ ա ա
էբ ։
«Նաւերէն
ամէն
մէկուն
ետեւէն
գտցող
բաղ
-
*^աթէլ
նաւաստէներր,
կ՝րսէ
Պաբպարօ
, այս
տե
սաբանէն
առքեւ
ուբախութենէ
էրենց
թելքր
թբռ–
ցուցին
, մա ն ա ւ ա ն գ
երբ
ասլաւլայ
րլլալիքին
վբայ
կբ
իսորՀէին
, ել երբ
բլուրին
գագաթր
կբ
Հաս
-
նէին
կր ցատքէին
արազօրէն
ու
շփ՚ի շիտակ
Աս
՜
Կ.^՚Լք1"–Բ
իք^՚՚՚՚լ
նաւերուն
մէք
Լւբր թէ
ծովու
՚էրայ
ՐԱային
:
Նաւասաինե
րէ ոմանք
յաղթութեան
աղաղակ–
ներով
եւ Լւրր թէ
բաց
ծուէր
ելլէին
,
ս,ոա,լաստնե–
ՐՐ կր քակէԼւն
ել Հովյ՛
ում՚լփն
վ՚չելով
կ՝ուէւեցնէր
զանոնք–
ուրԼւչ^ւեր
ալ
թ իաւիա
րնե
բու
նստարան
—
ներուն
վյրայ
նստած
, իրենց
թիերբ
թիավարելու
սլէս
ձեռք
էլ առնէ
Լւն , մ էն
չ բե ոնատես
ուչւեբ ր
վ՛այ–
տէ
ե րկաբ
ու բարձբ
ճամբուն
մէկ
ծա
լբէն
մԼււսր
կր վ աւլէ Լւն եւ սո ւլո ւմնե բով,
ղո չե ր՛՛վ
ու Լ։ Հ
ար
կին
մ՝ տրակի
Հարուածներով
իրենց
մ արղ ռց կո
-
րովր
կր դբդււէ
Լւն : Ու թուրք
նաւե
ր ր
արտասո,էաբ
ճամ՛ բո րղնե
ր , ղա չտ
ին
մ է քէն կր սաՀէին
, իբբ
թէ
ծովուն
վբա
յ է ն կր
նաւեն
եւ
մ՛ Լ՚նչ
ւէե րքին
նաւե
լ՛բ
գ ե ռ
բլուրն
Լ՛ ՛Լեր
մ ադ
լցե
լու
վրա
յ է Լ՛ն ,
առաքին–
ներր
արգէն
Լւրենց
առաղաստներր
սեղմած,
ու
-
բաի, ութե
ան
ղոռոլմ
գ ո չո ւմնեբ ո վ
եւ
աՀ
ագին
աւլմ ուկռվ
Ոսկեղքիլր
տանող
ցից
ղտռիվաբն
ի
վար
կր իսո յանա
յ ի ն :
«Աչքուէը
չտեսնողԼ՚ն
անՀաւԱւալԼւ
տ ե ս ա ր ա ն
էր ասիկա,
գաշտերուն
մէքէն
նաւերուն
այսոլէս
յաււաքանալր
իրենց
առաղասանեբոէԼ,
նաւաստի
-
նե բով
ու Բ" լոր
զէնքեր
ուի : Բսե րք,,ես
Լւ Աթոս
լե -
ո֊բ
ծակելէն
շատ
՛Լեր
կր դասեմ
եւ, ա յ ս րանր
, եւ
աչքերոլէս
տեսնելէ
Լւ ՛Լեր
է որ Հաւտա
կ՝րնծայեմ
նաեւ
այն իմ չտեսած
ուրԼւչ
ղբոյցներոլն
, զոբս
ա–
ո ա ք
քնաբեր
առասպեթ,երոլ
տեղ
կր
՛լնէի
» :
Այսէւլէս
առ. նռւալլն
եօթանասունեօթբ
նաւերու
աՀտւլ
Լւն տորմ
իղ
մ ր ցամ աքէն
Լ՛քաւ
ՈսկեղքԼււր
եւ
Ղ,ալաթԼ,ւ,ւ
լէն
քԼ՚չ
՛քլ՛ ւէերօք
Լսաբիւ,իս
նետեց
:
ՄԼւնչեւ
այն ատեն
ծռվամաբտեբոլ
մէք
չտես
նուած
" ՛ յ ս յանդոււլն
գռրծուլութեան
ամէնէն
փա
վւռւկ
մասր
ստոյգ
է որ իր սկւլբնաւռ
բութ
իւնր
ե–
գալ,
այսԼւնքն՝
այն նաւու
փորԼւ,
բալխիրի
կամ
օրօբռւլի
ձեւով
լաստակերտերուն
ծովր
՚իքեցնելոլ
չրքանր
, ո բոնց
կողերուն
մ Լ՛ քեւ
ամ րօրէն
կ ր կա
-
սլէ
Լւն նաւերր
: Անզ ամ
մր որ նաւերր
ա յ ս
կերպով
Լ՛ րենց
Համ ապատասխան
գ ո րծԼ՚քԼւն
կո զեր
ուն
մ էք
ղրին
ու ամուր
մլ՛ կապեցին,
ցամաք
քաչեցին
այս
ծան բած
անր
մ ե քենանե
րէն
ի ւր ա քան
չ Լւ ւբ ր եւ յտ
-
քո ր դ ա րար
Հաստա
տեց
Լւն պէտք
եղածին
պէս
իւ -
ղռտած
վւա յտէ
սաՀնաՀետքԼւն
վր՛"
յ , ու
սկսաւ
նկա րաւլեղ
ճամբո
րգութիւնր
,
Որ
այնքան
խանդա–
վառեց
թուրք
նաւաստիներր»
:
Մէկ
ծովէն
միւսր
նաւերուն
անցքին
այս
ա
-
րաղութիւնր
կ^երեւայ
իրասլէս
արտասուէոր
բան
մ բ ե՛լաւ
:
Այս
երեւո
յ թ ր
աչիւաաողներոլ
անՀուն
թիւո–
վր
մ Լւա յն կրնան,ք> բացատրե
լ : Արգէն
ա
յգպիսէ
ղո րծո
ղու թեան
մ ր
յաքո ղո ւթ
էւն
ր այս
արաղ
ու
-
թենէն
միայն
կաէսում
ունէր
: ինչ ոբ մարգու
ձեռ
քով
անկաբելէւ
եղաւ,
անուո
րղնե
բու
կամ
" ՚ ՜ ր է չ
մեքենաներռւ
, կամ
աՀագին
թիլերով
գռմէշներռւ
մ իքոցով
քաչուեցան
: Բայց
սա
եւս
երբեք
նկատո
ղո ւ թ ենէ
չՀ ե ռ ա ցնենք
թէ
երկու
Հ արիւբ
յիսուն
ո՚ոքէ
աւելի
բարձր
բԼուբի
մր ւէրայէն
այսքան
ա–
լլասսլե լական
կերսլռւէ
անցնող
նաւերր
մեծու
—
թե՚սմր
ոչ մէկ
նմանութիւն
ունէին
մեր
Հիմակ
-
ուան
նաւերուն
Հեա
:
(Շար.)
Fonds A.R.A.M
