ՀԱՀԱՆ
ԻՈՐԷՆԻ
Մեր
սքսււոմոլթեան
ՎերջիՆ
ւսրիւ.Նոսւ ւք-ամա -
նակսւ շրջան ում
Հազարաւոր
Հա
յեր
իրենց
կեանքր
զոՀեց ին
Հա
յաստանի
պա շտսչանո
ւթե ան
ել.
ազա–
աոլթեան
Համ ար -. Ն րանց
յա^ո
րդոզ
սերնգի
եէ–
դեռ ապրող
ոլղեկիցների
սրրաղան
պարտականոէ––
թիւնն է չթողնել,
որ մոռացութեան
փոշին
ծ ս / ծ –
կէ յիշաաակն
ու անունր
մտաւորական
, րան -
լոր,
գիւղացի,
մեհ՝
ու փոքր, կինեւ
աղամարգ
աղղային
նաՀ աաակների : ԸնգՀակառակն
, Հան -
ղէպ նրանց
ցոյց արուահ^ ղնաՀաաանքի
ու
սիրոյ
թարմութ
իւնր
պիտի
մշտափայլ
իւո
րՀ րգան
շան
ր
լինի մեր մողովրգի
Հոզեկան
մեհ^ութեան
եւ ազ
նուութեան
;
՛իժ րախտաբար
ողբերգական
են
պայմաննե–
րր։
Հայութեան
կէսր ցրուաՆ կ աշխարՀի
Է
՛՛Ր՛՛
կողմ
1 կայ փոքրիկ
Հայաոաանր,
բ՛" յց
ստրուկ
^սովետական
ռեսպուբլիկ՚սՖ
•֊ Վերին
Հրամանով
նա խաչ է քա շե
լ
Հա
յ նո րագո
յն պատմ ութեան եւ
I"
յգ
պատմութիւնր
կերտողների
վրայ :
Հա
յաս -
տանի
քաղաքներին
, նրանց
թաղերին
, փողոցնե -
բին ու գպրոցնե
ր ին տալիս են Լենինի , Մ ոլոտո–
՚ԼՒ ՝ ^ւ՚Բ՚՚՚ԼՒ
Կ""^ ք՚երիայի
անունները,
րայց եր
բեք
աղզային
Հերոսների։
կարհ^ես թէ Կիրովն
ու
Բեբիան
արիւն են թափել
Հայի
...
Համար։
« ք՛ո չԼեւիկեան՛^
գիալեկտիկան
, աս ենք տրա–
մ ա
իւօ
ս ո
լ
թ ի ւնն ա յնքան
յաճախ
անՀեթեթու
-
թիւնների
է Հասնում
, որ մի սեւ օրՀայակեր
փա–
շանե ր ի անուններն
է լ կարող են փակցուե
լ Երե -
ւանի
փողոցներ
ի ան կի ւնն ե ր ին իբրեւ
(Հսովետ՝^
բարերարների
, քանի որ նրանք
մ էկ
մ ի էիոն
Հ՚)՚ա շնակ՛ան եր են կոտոբել : Մ եր , Հին յեղափո -
խականներ
էս տրամ ա րան
ութի
ւնն
անփոփոխ
է
մինչեւ
գերեղման։
Երբեք,
երբեք,
^ւեբել
ջարգա–
բարներին
:
Թ՜ուրքի եւ ՝Բ Աւրտի
կողքին
, իբրեւ
Հայ կար
գող, գասւում եննաեւ ^ռազմական
շրջանի
1^ թ"է~
շեւի1լեե ր ր : Երեքի
մ իջեւ
կա
յ
մ իա յն
քանակի
տարբերոէ
թիլն , բտ
քց
ո է ո բակի
ւ Զարգարար
է
նա, ով աոանց գատ ու գատտստանի
սպաննոլմ է
բացարձակապէս
անմեղ մարգկանց
, յանցանք
Հա—
մարեքուք
նրանց ա/ս կամ աքն աղգին ,
կրօնքին
,
քաղաքական
գալանանքքւն
ւղատկանէյր
է
Հայ Հայ—
րենասէ
րնե ր
քւց եւ ո
է մէկ հն խնա
քեց
հն Հռաղմ ա -
կան՝^ բոքշեւիկներր
, երբ նրանք
մինակ
ու
ան -
պտ>տպան
իրենց
ձեռքՍ
լ^ւկան :
Հա
յաստանի
խոր՛–
Հրգարանի
անդամներր
է"V
^"Դէ
՚
՚՛՛
աաւորա–
կաններ , պաշտօնեաներ
, սպաներ ու
բաղմաթիւ
Համ եստ ա
էխտտալո
րնե ր սոքաննե^ հն , աոեւանզ
ե–
ց հն , տարան ու
ոշնքաւյրհն։
ք՚արե
բաիււոաբար
Փետրուար
18^
ա սչստամբութ
հւնր խո րտակեց Ա–
լ ի ս ի , 1Լթ
աբէ կ ե ան
քէ
եւ նմաններ
ի
ան եձ՜եալ թե
ւեր ր ; Հազհւ
40
^"գէ է ք՛^ կաւլնաՀարե
ք
Երեւանի
րանտում
, երբ րմրոստների
Համազարկերը
ստի—
"քեց
ին գաՀ
եճներին
կ՛"
՛ք
հն
ո
ձգե
լ ու
փախչիլ :
Հա /անուն
կացինաէ որներն
ան քուշտ
իրենց
Դւխ1՛
չէին
զարնում
, իրենք է ք կաց հններ է ին
11
րդ բա
նակ ի Հրամտնատարութեան՝
ԿէրովԻ ,
Լեւան -
տովսկհի
, Մեիսանոշինի,
Եգորովի
եւ
ուրիշների
ձեռքին է
Հ –
8– Գ– ՎաՀան
իորէնի
խմբհ
ւ/եր9Ին մո -
գովբ
նուիրուաձ– էր
1920
Օ՚ք ոստոս
2հն
Գորհսում
կարմիրներհ
ղոՀ ՎաՀան
քցորէնհհ
, Ար^ակ
Շհրին–
եանի եւ
12
ա
1/
՛իա ՚նակւքականնե
ր հ քհ քատակին
:
Ընկեր նախագաՀո
մոզովր
րաւյեց առապար -
կեւո<1 մե րոսքէե ատնկա /ս լռութհւն
, ի
յարդանս
նաՀաւոաԿներե
: Ապա
խօս,զ առհն նախագաՀբ
եւ
ա ւն րնեերնհրր
^ որոն,թ իբոեւ
Հաւրե^՚ակԿպ, պաք–
տօնաե
,
՛յ Աքրոէյական
ու կուսակզական
եզեք
է հն
մտերիմ
, բարեկա-ք
, ^վաւեւ
ու
ւքորհ՚աեցեք
էին
0–7ոոտոս
2հ ղոՀերհ
Հետ։
Շուրջ
երկ
ու ժամ ներ–
կաներր
վերաոքրեէէհն
մօտ երեք տասնեակ
տարի
առա^ւտ
I
աատ՛^ական
օրերր
ե լ
քուղոլմով ու ավւ֊–
սոսան ոով կսկհ՜ապ հն աղատ Հա ւաստանի
Հաւա -
ասւո հմ ոաւ աե՚է՚ե
ո
հ կորու ոտհ
՛ք րա ք ;
ՎաՀան
հքորէնհն
հ^^ւահ֊ է
188-5՛՛*՛,
Զանոեդոլրի
Բոնահոթ դ ի/ ք
/ու
մ : Բռնաեոթր
բացի
ՎաՀանիպ
Սէուել
է աղոհն եւ այլ Հանրա
,հն դորքէհքներ
,
ո -
րոնքւ թւում
՚Լյերսէս
արը.
Մեւհբ
Թանոեան
եւ
պրօֆ. Ագոնց : ՎաՀանր
գիւղի տէր ի/որէն
քա ^
Հանայհ
որգին էր , իսկական
ազգանունով
Տէ^
Գէորգեան
, բո՚ւ՚յ ի յարզանս իր Հօր
է՚Ր"՚ցրեց
ԽորէնԻ
մ տկանունր ;
Գի՚-ղէ տարրական
ղպրոցն
ալաբտեքոււք
յե -
տո
I
է ս/ատանհ
տաոհ
.րհն
, նա մտ^աւմ է յ^ջմեահ^–
նԿ Գէորդեան
ճե-ք
արանր
եւ
1 907/՛Տ՛
աւարտում
նբա
քոհւ
ո
֊աւ,
ր
^-թապ օր : ճեմարանում
, մանա ™
լանգ նրա վերտէն
երեք ւսարանական
րարձրտ
-.
գո Ր։ գասարաններում
, Վ աՀանր /ա ւտ է
բերում
իր մ
՚տոր
ոարոաւքնեւոլ
անսաՀԺան ոէո
եւ
քաժա–
ռութք՚ւն։
Լհնե
/ոէք
միաժամանակ
կհրթ
, բարկ ^
պարկեշտ,
րաոՆում է պա–ւռեւհ
րնկեր
աոանց
րաոաոու
0Իան բո/որե ու մանաւանգ
գասարանա–
կտն
մա
՚ւէ՛
ա*ս՚եեոտ՚՚՚երհ
Համար , որոնբ
՛Հեզ -,
^ « / ՚ ռ ՝ ՜ ՝
Տ
^Ր
Գհոո՚^եանհ
մէ^ տեսնում է՛ն
^հժնա–
պէս զարգացաք
ճեմարանցու
կատարելաաիպը
յ
ճեմարանն
աւարտելոլց
յետոյ
Վ^աՀանը մտ -
(ԿՈՄԻՏԱՍԻ
8աՄԵԱԿԻՆ
ԱՌԹԻՒ)
Գաղուրհ
գաղոնթ
իյՄԲ
Ուշացած՛ կ ամքէ անկախ պատճաււ–
նեբով :
Վերջեբս
գաւառ կատարաձ՜
ճամ րո րգո
ւթեանս
րնթացքին
զանազան
Հանդէսներէ
եւ Հաւաքսյթ
֊
ներէ կրահ– տպալո բութ իւենե բուս
մ էջէն , ամ
էնէն
յատկանշականր
ել ուժգինր
եղաւ
տաղանդաւոր
երղաՀան
, ուսուցիչ
, խմբավար
Վ.
Աարգսեանի
սարքահ^
Համերզր
Աարսիւիոյ
Աայր
Եկեղեցիին
մէջ– (Փրաաոյհ
Ս– Ա աՀակ - Մ ե ս րո սի ե կ եզե ց ին) :
քՀանդիսութիլնը
տեղի
ունեցաւ
՚իեկտեմ
բեր
18՛՛
կհրակի
Օրր, կէս օրէ վեբջ,
մասնակցոլ
-
թեամբ
եկեղեցւոյ
^Արմենիտ՝»
երգչախումբին
:
Աքս
այն խումրն է որ քանի մրՀամերգ
տոլաքՒ
էր
Լհոնի մէշ, նուիր ուահ՜ մեր աշփւարՀիկ
երաժշ—
տութ եան :
Հազիւ
Փարիզ վեբադաբձահ–
, զանաղան
տազ–
տուէլեեբու
պատճա\ով
չկրցայ
^իշգ օրին ար -
աայտյտոլիլ
այս կարեւոր
Համերգին
մասինէ
Ա
ի լ ս
կոզմէ
խիզճս ալ կր տանջէր որ լուո. կը
մնայի
Հազուադէպ
ե լ խիստ
աբժէքաւոր
ունկն -
ղ բու թեան
մը մ աս ին : Մ անաւանդ
որ
ղեկավարն
ալ
ե րրեմնի
իմ թանկագին
ուսոււյ
ի չս էր եղահ՜ %
Անոր Հանդէպ
գոն է աշակերտական
ե րաիստադի -
տոլ
թիւնս
պիտի ստիպէբ
որպէսզի
այսքան էու -
շանա
քի
քանի
մ բ աողե ր մ րոտե լու :
Այդ
յիշատակելի
կիրակին երբ ներս
մտայ
մայր
եկեղեցիէն
, տաճա
ր բ վե Հաշո լ ք
Նանրութիւե
մր
զզեցաՆ
էր։ 1Աորանին մեծ՝ վտրաղոյրր
վւակ ,
կողքին
ղետեղահ– էին կոմիտասի
մեհ-աղիր
նկա–
բ ր , իսկ վե րնատունն
ալ Հաւաքուած՜ էր €Արմ ե -
նիա^ երդչախումրբ
, որուն
անուանիէ
ղեկավարը
այդ
Հանզիսութեանը
աոթիւ
կոմիտւսսէն
ժառան–
ղ ած՜ եւ բնտհ՛ ին յատկու
թիւննե բով
ուժեղացոլ
-
ցաճ իր
ա
րժան իքնե ր ր կարծ՜էք
ծ՝
ա
ղկհ
վւ ո
ւն ջի
մ ր
ւ/երած՜տծ՜, կը ջանար
լիաբուոն
տալ, վերնաաոլ
-
նէն
րնծ
՜ա
յե լ գէսչի
իր Ուսուց
չին յիշատակր : Եր՜
ղուած՜ ու
ա
քլեւս
աղօթքի
վերած
՜ու
ած՜ այդ մր -
մունջնեբր
անպա քման
ա
ւդ օրը ոլղիղ
ղէ պի եր -
կի՚նք պիտի
բարձրտնային
:
Աւգ
օրուան
երզ.երը պաբզ
Հնչիւններ
չէին որ
կր ցանուէ
ին մեր
վ
րա յ , այլ օրՀնու թեան
կանչ
ւք
ր , որուն
մ էջէն անտես կր մ արմնանար
ինք/։
,
արուեստաէյ էտ Վ^արդապետր՝
որսլէս
լուսեղէն
սհւն մր։ ԵրղեՀոնէն
յ^դՀատ
,
փերթ - վւերթ
կաթկթող
նուազումներն
ալ կարծ՜էք
հրենց մէջ կր
խտա ց՚էւէ ին Վարգա պետին
1՚"ց հ բ ր : Արգաբեւ
, երբ
ակնարկ
մ
քւ
կր նետե
՛րէ,ր
իր կեանքին
վ
րա
ք
, կր
տեսնենք
որ ^ատ ք հչերուհ
վիճակուեցաւ
ա քնքտն
ոզբերո
ու թիլն ; Տ ա սնե ւչո ր ս տարհ
քիմ
արանոցի
՛ք ր մ է^՝ առանգ
բաո. մ ր արտասանելու
է
Օր մ ր ,
երբ
նկարհ
^ րնկեր
մ ր ^ատ ստիպեց
ո րսքէսղի գո–
նէ պզտիկ երդ մր երղէ, երկար
աարիներու
լռու–
ՇԹՈՒԹԿԱՐՏԻ
ՀԱՕ ԳՍՀԹԱԿԱՅԱՆԸ
(Ֆուն
–3
քէրքազէբնէ)
ՀետզՀետէ
պատմութեան
կ՝անցնի^
Մնացեալ
500
Հոգին ալ շուտով
ոլիտի
մեկնին\
Դէպի
՚Րալիֆորնիա
եւ Մ- ՆաՀանզները։
Պիաի\
մնան
ՀաբիւրԼակ
մը Հիւանգներ
,
մերժուած^նեբ
կամ պա յմ անաժամ
ստացած՜ներ
՚իանի
մը
Հոգի
ալ՝
զանոնք
ղեկավարելու
;
Գաղթակա
յանին
մ էջ կը տեղաւո
բուին
օտար
ատ բադի
րնե ր զանազան
շրջաննե բէ
1
Ի ՐՈյի կար -
՚լազբու
թե ամ բ Ֆունքէ րքաղէրնէի
ղե կավարոլ
֊.
թիւնր կր մնաք դարձեալ
Հայերու
ձեռքը։
Հայկ.
զպրոցին
մէք Հազիւ
40
՚սչակեբտներ
մնազած՜
են ; քւրօն կը շարունակէ
պաշտօնի
՚/յւայ
պաՀել
ուսուցիշները
: Եկեղեցին
ղ ասւարկ է
:
Աղ–
ջիկնե բու
խոէ
մ րը ցրուած՜ է
:
Փոքրա–,ասակ
աղ -
ջվւկներ 1լերալեն սլատարադբ : Տսլաւորիչ
է
աեսնել
որ ճամբարի
եւ քաւլաքի տա ր աւլ ի րնե ր էն
շաւոեր
կի բակի
օբերր , շարան
շարան կր Հաղորդուին ել
անկէ
՚իերջ
ճամ բա ք կ՚՚ե լլեն : Մ աաՀողիչ
է ան -
բուժելի եւ չքաւորներու
պարաւլան : Իրոյի
աուա֊–
ծր չի բաւեր, ի"կ Հ իւանղ անոցնե
րո ւ^ւ մէջ րուժ
֊ •
ուելոլ
կարե լի
ու
թիւննե
բ կր պակսին
: Բարե -
բաիւտարաբ
օւլնութեան
Հասալ
ՀՕՄ Կեդր՛
վար՛
չու թիւնը
, 300
տոլար
՚Լրկելով :
Հ
Մ ինչեւ ա յոօր
Մ - ՚էւաՀանգնե
բ ր վա խազ րուած՜
Հայ տարազ իրնեբու
թիւր կր Հասնի
124.5
անձի ,
որոնց
1006/՛
Շթութկարտէն՜
15.3//
ՄԻ՚-նիխէն ել
86/՛
Աւստրիայկն
: Մեծ՜ մասբ
գսքցին
Ա^ՋԱյի
մ ի–
ք՚՚յյով
է փ՚՚ՔՐ
"՚" մ րն ալ օտար
կազմ ա կե ր պո
լ -
թե "՚նց կամ անՀատնե
բու տրամազ րտծ՜ Հէֆ իաէ–
թենէ մր վերջ
միայն մէկ անգամ
իր Լրթ՚եեբը
շար–
ժեւով
րստլ .
Ե" այժմ
կ՝երգեմ
միայն
ինձ Համար՛–
Աքս
Հողեւոր
Համ ե րդն ալ ՚" քգ կի բակին
կ^եր–
՛լուէ բ մ իա /ն իրեն
Համ ար , առանց
ծ՜ափի եւ ա -
ռանց պտճուճտնքի
, պարղ ինչպէս
սրտագին Հա
ռաչ
մ ր իր քազւյ բ
քի շատակին
, ա /նսւէս
ինչոլէս
եղաւ Հայաստանի
մէջ, իր աճիւնին
թաղման
Օրր,
երբ
անրնգՀաա
քլ անձրեւէր
, եւ իր գաղաղր
շբ–
ջաււլս^ տոզնե ր ր ուրիշ երդ չգտան
մրմնջելու
եթէ
ոք՝ ((Անձրեւն
եկաւ
շաղալէն՝»ր։
իսկ
Մարսիչիոյ
մէջ ա/՝ ((.Ամէն, ԵղԻցԻ
անուն
Տե՚սռն
օրՀնեալ»..ւ
ճիշդ
Հէնդ տարի աոա^, երբ Վ–
Սարդսեան
Փարէւզ
կ ր ղ տնոլէ ր , Ա ալ կավո
յի մէջ
սարքած՜
Համ երգէն
վե րջ
թ է յաս եզան
մ ր կը տրուէ ր
իրեն
ի պատԿւ : Եթէ "՚քԳ
"/՛Հ՛
խօսք տրոլած՜ ըԱար ին–
հհ, տաբհներէ
ի վեր, Աարղսետնի
արուեստը
ճ էգ ր հա յաականշող
ս/ատկեր
մ ր պիտի
պաբզէի ;
իր այս վերտին
Համերգփն աո թիւ կ՝ոլղեմ
գրտ–
լ որ , Հեռուէն
Ր"ել ա յն՝
էն է որ թաղուած՜
մնաց
՚քէՕս :
(ՄՐւացեալ|ւ յայարդով)
Հ.
ԲԱԼՈՒԵԱՆ
նում է Լայպցիկի
Համալսարանի
պատմա - ՛ի ի -
լիսովւտյական
րաժինր, ուր, ուսանողական
զբա–
ղումներից
ժամեր
խնայելով,
նուիրւոլմ
է
նաեւ
րնկերային
— յեղաւիո իւական
աշխատանքի
՚ ՝ ա յ
քՐւկ/ւ րնե րի շրջանակում
է
ՎաՀանի
աւարտական
շա րադրութ
իլն ր Նից -
չէի
մ ասին
մ եծ՜ապէս
դնաՀ ատլում է զ երմ ան ու
սուց *ապետնե
րի
կոզմից եւ Հեղինակ
ր արժանա -
նում
վւիլիսոփա
քու թեան
զ ո կտորի
կոչմ ան -.՝ Աք -
նուՀետեւ
,
1914
թուին
, ՎաՀանր
դւսքիս է Թիֆ -
լիղ եւ մտնում
ուսուցչական
եւ
յեղափոխական
ասպտրէզ եւ , Հակաոտկ
իր անօրինակ
Համեստու
թեան , դառնում է շուտով
աչքի
րնկնող
անձնա -
ւորու
թիլն : Ընարւ ում է Հ • Տ • Ղ՛ - Վբաստտնի
Կ •
կոմիտէի
անդամ եւ նւիրւում
է նաեւ իր
սիրած՜
քբաղրական
գոբծ՜ին
, զ առնալով
Հ
Աշխատաւոր
Ֆ
թ ե բ թի
իւմբադիր
է–
Վ^աՀանի
աշխարՀայեացքբ
պարզ էր,
շի ՜
տակ ել յստակօրէն
ցա քտում է ր իր բո լո ր ղ րր -
ու ած՜քների մէջ
Լ(՚^՛^ 1
"՚1.
թունդ
Հա քրենասէ
ր ,
մ իաժ ա։ք անակ
Համ ողուած՜ րնկե բւիա րական
է ր ՚–
Հա
ք
՛լուլովրդի
ազսւտտզրութեան
պաքքարքւ էէր
մթաղնում
նրա մէջ աշխատաւոր
ղանւքու
ահնեբր
շղթա քազերծ՜ անելոլ
ձդտումը : Աակայն իր դա -
ղաւիարապաշա
ու աղուիլ բնաւորութեան
Համ
ար
անտանե՜լի
է ին Հայ
<Հյ/
աքւբս իստ՚^ների
անՀող
ու
անիմաստ
սոփեստու
թի՛ ննե րր եւ ընկե
րւիտրական
էւքորՀնին ամենավճռական
Հակառակո
րղն էր սե–
վւակաՆ
ժողովրգհ
տաոասլանքր
չտեսնող ու մի -
ջազզ ա քնակա՜^ւու թիւնիդ
ճաոոզ
ամ էն
ղ ո քնի —•
մեծ՜ամասնական
ու փոքրամասնական
Հայ
սոցիալ
դեմ ոկրսւտնեբի
:
Երբ
Հ՛" յաս տան
անկաիւացալ
, ՎաՀան
քէ
Հ րու–՛
լիրու եզԵրեւան
,ու ր րնւոքւու եւյ խոբՀրդարանի
ան–՜
գ ամ եւ ստանձնեց
^ Հա
ք
աս տանի
ա էխաւոաւոր »
թերթհ
խմրազրապեէոի
ուա*տօնր։
Իր Իրաււքէս
^էՈ ,
էէէ
զգամ ՚-տ ու խէւտա ււէւոՀանջ
աոա^ա
քւղ էէղներՐ
գ արձր ՚-ն թե
րթ
ո
Հ - 8 .
9՛ •
մտաւորակէոն
զասէ
Հ աբազատ արտա յա յ՚ոիչր ։
Մ ա յիսեան
ապստամբոլթեան
ժամ անակ նս՛
չոլզեց
անւքասն
մնալ այդ ստոբ աբկած՜ախնդբու
-
թեան դէմ մւլուած՜
լ^ղդիմութեան
մէջ եւ խոր ՜
Հբգարանի
անւլամ Արշակ
^ իր ինե անի Հետ
յանձն
առաւ
ճ անա պա րՀ ո ւե լ Զանզ եղուր եւ քաբողչա
-
կան ա շիսատանք կտտարե
լ Ազլւբէ յջանից ա
յնտեղ
անցած՜ բոլշեւիկների
դէմ : Արշակ
Հ^իրինեանը
՚հաշնակցական
մ տալ
ո րա կանո
լ թե ան մի
"՚՜րէէ.
ւիա յլուն
նե բկ՛" յաղու ց ի ^
է ր
դի լղա տնտես ,
աւարտած– ղեբմանական
Համալսարան
,
բարձր
նկաբադրի տէր, ժոզովրդին
նուիրուած՜
, խէգաի՚ւ^
անշաՀաիսնզ իր ել անձնուրաց
մ ի
յեղափոխական
Զանզ ե զուրի
Հ/նՀԷ ր դի՚֊ղից •
Վայոց
Ջորի վրտ քով երկու պատգամ
աւո րնե՛^
րր Հասնում են Հայրենի
Զանզեղուր
: Մ֊բչակը Հա–
մողում է քւքորէնին
ղնալ
ՇնՀԷր
իրենց
տոլնր ,
թէել այգ դիւգր
կասկած՜ելի
էր, որովՀետեւ
մօօւ
էր
բո լշելիկնե
ր ի
ղ բաւ ած՜ գաւառի
կենզ բոն Գո–
րք՚ո քազաքին : Լրտեսներբ
լուր են տալիս
Յեղկո–
մ ին երկու պատգամաւ
որների
Հ/նՀէր
ժամանելու
մասին : Գորիսից
զտլիս է (քաշուրեան
անունով
՚^Ի սրհկայ եւ ձերբակալում
ՎաՀանին
եւ Աբ չա -
կին։
Գիլզացհներր
,
ո բոնց
մեծ-ամասնութիւնը
՛ք երժում
կ ր ընդունիլ
Յեղկոմի
իշխանու
թիւնր ,
րնզգիմանում
են Մ"՚բ՛ուրեանին
: Բայց
վերջինս
Հանգստացնում
է ղիւզացիներին
ստելով,
թէ
Խորէնին ել Շիրինեանը
Գորիս է տանում
այնտե–
՚Լէ՚Յ ապաՀով
Երեւան
Հասցնելու
Համար :
Գորիսի
րանտում
նորեկներին
գնում են այն
խոլցր^
11./.
արզէն
արղեքավւակուահ
էին
տեղացի
12
՚հաշ^ւակցականներ
, մԼծ^ մասով
երիաասարդ
-
ներ.
ն.Ի^՜^՝
^՚ք""""՛՛
~՛՛^ ՚^՚՚՚յ ցաՀիճներ
ատրճա -
""քները
ձեոքերին
խուժում
ենբանտ), այգ
խու–
ել սպտնում
բոլոբր,
տպտ
արի,՚Ոաթաթախ
՛Ւ "՚քնեբր
զուրս են Հանում ել նեաամ
մօտակայ
(""Բ ձորը ,
^
0
–ք
"պ1
,Ա
կարմիր
րորենինեբր
մ.^րթեզին Հայ
անմե^՛^՛՛
՚՛^՛^"^
Ր՚ք""րեաքներր
ել նրանց Հետ
12
7 " ՚
անպաշտպան
Հա քրենասէ
րնե ր -.
Հ. 6.Գ. Վ,ԱՀԱՆ
ԷՈՐԷՆԻ
քցՈՒՄԲ
Fonds A.R.A.M
