Թոյ^ը
մեձ գեր
խաղացսւծ
է
ա
րուեսանե
րոս
եւ. գրավանութեան
մէք,
Հինէն
ի վեր։
մ՛ոյներու,
ագգեցռւթեսէն
սւավ
էր նոյնւգէս
, որ
գելփեան
քրմոէ
-Հրներր,
կիսովյւն
գինովցած
եւ.
րսւնգագու^
շսւնքի
մաանուաե
, կր յաւ.ակեէին
գուշակել
գա
-
ԺՔԸ.
՚
Սակայն
թոյնր
գարձած
է նաեւ, մեծ
զէնք
մր,
սկիզբէն
մինշեւ
այսօբ : Ա ասնաւո րաբաբ
կիներն
են
, որ
կբ
սիրեն գործածել
այգ
ղէնքր։
Ամէն
մարգու
տրուած
շէ ունենալ
կին մբ, որ..,
սիրէ
զինք : Վա՜
յ ա յն է րկան , որ կին մր ունի
չաբա–
իւինգ եւ վայրագ։
էքոբնազ,
լատին
բանաստեզծր,
որ կ՚ապրէր
՚Րրրստոսի
Ա. գարուն
, իր
էյրգիծաԱ–
^ին
մէչ
կբ
յրշ^ թէ կարելի
չ^ր Համրել
բարձր
գասու
կր^՚եբր
, որոնք
առաեց
թղիաՀաբելու
< նաթատաբց
մօտ
կբ զբկեն»
(կր սսլաննէին)
ի -
բենց
ամուսրննեբր,
ղօրաւոր
թոյնեբու
արբեցու
-
մով : Տլ՚աոս
Լրրրոսր
օրով
Հ Բրիսաոսէ
աաբի
աոաք) , Հոուէբ աղնուակաե
տրկրններբ,
սովորա
կան պաՀանք
մր գործագրելու
ճսւով
, կր
կաղմեն
լնկե
րու
թ
իւեեե
բ , որո՜նց ասգամներր
ուրրշ
ընելիք
շոլ՜Խ^րն
՝ բայց
եթ^
թունաւորել
րրենց
ամ
ուսրն–
ներբ
I
՝ ղարուն
, իտալացւոց
մէք
թունաւոբումր
աբուՕստ
սր
ւլարճաօ
^ր, եւ շա՛,
ագբգււո
ւո լլեե ր ր
ւճաբսւ
^–.ր –է ..արքսւ,ր
ր
գորԾ
կբ գսդրՍ
ղչւրաբ
գե
-
բձ^։լա.յցէյ
լո.լ։
ս
՚ւ^ • ղարու^ս,
ս աս Աաւո
րա բա բ
Լու–
գողյւվոս
Ա–
I՛ •
բ
օրոզ,
(Աբասսայր
է1 ^ չ
եւս
ձաբտա–
րաբուեստ
մր գալաւալ
իՒունաւո
րում
ր ; կիներ , –
յիշենք
է1^կ
քասրն՝
^ուազւ^ե
,
՚Ղր
^եգլՎրգ
, ձրէա–
կրրանժ
ՍրբաՀնար
թո
յ ն ե
բուԼ ա
յՍքան
ղոՀեր
տուին
, որ իրական
սարսափ
մ ր
սաեզծուեցաւ
եբկրին
մէչ : Լոլգով իկոս
ՓՂ՛ •
մ աՀուան գտտա–
պարտեց
թունաւոբուլ
կրներէն
Տրլակրանմբ,
Հոր
յայտնութեամր
մր
թէ^ տեղեակ
^ լժագաւոբբ
թու
նաւորելու
ծրաղ րր
մ ր
։րր
ներով
յևաաճգեէ
տուաւ
իր մաՀապատբմր)
, յետոյ
մասնաւոր
Հրո
վարտակ
մր Հանեց , խիստ պատրժներ
տնօրիհելով
թոյնի
Հետ խաղացալնեբու
մասին։
Աակայն
թու^
նաւոբիչնեբու
գաղտսի
կաղմակսրպութեան
մ ա
-
սին
ա յնպիսի
բանե ր պատմ՝ ե ց ին բբեն , որ սարսա
փած
անոնց
ւէբէժ խնգրո
ւթե
նէն՝
ետ առաւ
Հրո–
վարտակբ
եւ այրեց։
թունաւորումով
սպւոնու
-
թեան սարսավւե
Աւ
գալ
մբ երեւան
ելած
էր ,
-
Տիկին
տր Ա՝ոնթէսՎւան
ուզած
էր թունաւորել
Օր՛
տլչ
Լա
Վտլիկբր
, անոր տեղր
գրաւելու
Համար
թագաւորին
ծունկերուն
վբայ։
Տետոյ
նոյն
աղ
-
նուական
կինր ծրագրած
էր թունաւորել
թագա
-
լոբլա, որովՀետեւ
լքած
էր ղփնք որսալէ
ետք
Օր՛
տր
Ձէոնթանմը։
իսկ
այս խեղճն
ալ ի վերքոյ
մե–
ււալ
, ՚Հ՚Հ տարեկան
, Համողուած
թէ թունաւորե
-
ցին
զինք։
Լուղովփկոս
Ժ՚՚Ւ
• ձեռնարկեց
խիստ
քննութեան
մր, ու տեսաւ
որ պետական
բարձր
պաշտօնատարներ
մաա
ունին
ղոբծին
մէք,
րայց
աւելի
յարմաբ
նկատեց
գիւրտցնել
անոնց
փա
-
խուստբ
երկրէն
։
թո
յնի
աոյււտուրբ
չռնգալից
պատմ ութիւն
-
նեբ
ստեղծեց
նաեւ
1868/՛^՛»
երբ երեւան
Հանուե–
ցաւ
մ ասնաւո ր արՀեստանոց
մ ր, որ
թո
յն
կր
պատրաստէ
ր ու կբ ծախէր
իրենց
է բ իկէն
(ս" ր
շ"Գ
կիներուն։
Ա՚եծ
աղմուկ
Հանեց
Տիկին
Լաֆաբմի
գատավաբոլթիւնր
,
ա յս աղձ^իկր ամ
ուսնացած
օրն յանկարծ
խորշանք
զգաց իբ էրիկէն,
որ մե -
ռաւ
մէկ աարի ետքր,
եւ աՀա կասկածր
թէ
կինր
թունաւորած
է զայն։
՚իատապարտուեցտւ
մ շան
-
քենական
թիապարտութեան
, բայց տարիներ
ետ
քբ
նե րման արժանացաւ
, իսկ մէկ աաբի
չանցած
մեռաւ։
Գրած
է իր
Յռւշերը
եւ
իանտի Ժամ՛երը։
5
Պատերազմէն
առաք, ապաՀովագբական
պաչ– \
տօնեա
յ մ ր, Հիիրար , մեծ
ազմ
ուկ
Հանե ց նո յնսլէս ՝
իր
ս պանո ւթիւննե
բով։
Այս մաբգբ
կբ գտնէր
միա– \
միտներ,
որոնց
կեանքբ
կ^ապաՀովազրէր
ի շաՀ \
իրեն,
յետոյ
կր սպաննէր
զանոնք
այնպիսի
ձեւով
\
մր ոբ րսուի
թէ մեռան արկածով
կամ
Հիւանգու–
•
թեամբ
: Պատրաստած
էբ
թունտւռր
սունկերէ
քաղուած
ղօրաւոր
գեղեր , ունէր
նաեւ ժանտա
-
տենդի
(թիֆոյիա)
եւ
պրկախտի
(թէթ֊անոզ)
մանրէներ
, ինչպէս
նաեւ... Հիւանգութիւն
մը իր
քաքազլւբծութիւներր
արձանագրելու
։ Այդ
յ ո ւ -
չատետրն
էր որ կերալ
իր գլ"՚–խր
1
րդատի պատմ ութիւնր
,
ա–
ւանւլութիւնր
կ՝րսէ
թէ
թոյնեբու
աղգեցոլթեան
վարժեցուցած
էր
ինքզինք։
թոյնեբու
զէմ մաս
-
նա յատուկ
տոկունութեան
պատմ ութիւն
մրն
ալ
աՀաւասիկ
է
Վերքերս
ֆրանսացի
նորապսակ
Հարսնուկ
մր
կր մտածէ
Հանգիի
աշխարՀ»
ղրկել
իբ
ամոլսինբ
ել անկոզինր
բաժնել
իբ Հոմանիին
Հետ։
կր կար
դայ
վէպ
մր, ուր կ՝բսոլի
թէ ցմախոտրԼՀձ\եհօՀ^)
,
այլ
անուամր
«ծննգեան
վարզ»
, զօրաւոր
թոյն
^Ր^ հ
I
ոմանք
զայն
կր գործածեն
բումելոլ
Հա
մտր... յիմաբութիլնր։
Բտյց,
կր վկայէ
վիպա–
*//՚ՐԸ^
էէր գիաեր
թէ երկու տեսակ ցմախոտ
կայ,
ճերմակ
ել սեւ։
Ըստ բախտի
կր զնէ
ճերմակր,
որ թունաւոր
չէ
( I I I ) ,
կր խառնէ
գինիին
Հետ
ՈԼ
կր խմցնէ
ամուսնոյն։
Ամուսինր
ոչ
միայն
կր
ՄԱՐՍԷՏԼ,
24
Ապրիլ
(Տաււաջ).––
Ապրիլեան
իզեռնի
վերապրող
սերունգին
, յաքորգած
է նոր
սեբունգ
մր ոբ կր զգայ
թէ իրենց
ծնողքներր
,
արտակարգ
դէպքերու
բերումով
է ոբ ինկած
են
ա յս տեզերր
, առանց
րմրռնելոլ
բուն
ոզբե բգոլ
-
թիւնր
: ՇնորՀիւ
Հ՛Տ՛
՚իաշնակցութեան
աշխա
-
տանքին
եւ գաստիարակութեան
, այս
սեբունգր
իրաւունք
տուած
է իրեն
տէր
կանգնիլ
ազգա
յին
սբբութեանց
։
Այսպէս
է որ,
1^15
Ապրիլ
11-24/
տարեգար
ձին տօնակատարութեան
նախաձե
ոնոլթ
իւն ր րս -
տանձնած
էր, այս տարի
եւս,
Հ.
Տ՝
9**
Նոր
Աե
բունգի
Շբք–
վարչութիւնր։
ԱգաՀանգէսբ
տեզի
ունեցաւ
Ապրիլ
23^5՛,
կի–
րակի առաւօտ
քազաքիս
ամ ենամ եծ
եւ ամ ենա
-
շքեղ
սրաՀներէն
Աինեմա
Օտէոնի
մէք։
Հակառակ
տմ ա րգի
խաչաձեւումներու
, նոյն օրբ ել նոյն
ժա
մուն , քանի
մբ քայլ
Հեռու,
ժողովուրգր
տուաւ
արժանի պատասխանր
, խուռնեբամ
լեցնւլով
մեբ
սրաՀ բ եւ ստիպե լով
մ ազ—մ օրուք
ճերմ կած
«ու
սումնական»
մը ոբ խօսի պարապ
աթոռնե
բու
առ–
քեւ։
Հանդէսը
բացուած
յա յտարա
րո ւեցալ
Վ^աՀԷ
Բարթամ եանբ
կոզմէ , յաեուն
Ն՛՛ր Ա ե րունգի
Շրք՛
վարչութեան
եւ բեմ՝ Հրաւիրուեցաւ
օրուան
նա
-
խագա-էր
լնկեր
Ա՛ ՚կապիկեան
, որ
յոտնկայս
յարգանքի
Հրաւիրեց
ժողովուրղբ։
Աետոյ
իբրեւ
օրինակ
յիշ՚՚լսվ
Ա՝ • Պէշրկթաշլեանի
«՛Բաք որդ
-
ւո յն թաղուժ
ր» , ըսաւ
«Ապրիլ
11—24^
Ի
՚"Ր ~
Հուրդը
ոչ ^իչ, ոչ ալ աղաչանք
կը սպասէ
մեզմէ,
ա
յլ գրտակից
զոՀաբե
րութիւն
: Աւսարիա
-
Հուն–
գա ր իո
յ գաՀաժառանգին
ս պանո
ւթ իւնբ յանգե
-
ցաւ
Ա եծ Պատե րաղժ ին եւ յառաք
բերաւ
ուժե
րու
զասաւոբում
։ թուրքերը
առիթը
նպաստաւոր
գը^
տան
գո րծ ա գ ր ե լո
լ
իրենց սագա
յե լական
ծրագիրբ
որ ժառանգ
մնացած
էր պապերէն։
Պատմելէ
վերք
մե ր
մ աաւո րականութեան
ձե ր բա կա
լմ ան եւ ամ
-
բողք ժողովուրգի
մր անճիտմ ան գաղանային
աբ–
Հաւիբքր
, ւ^կեբր
յայտարարեց
.
« Ամէն
բան
վերք
մր ունի , չորս տարի
վերք բախտին
անիւր
գարձաւ
, թռւրքիան
պա բտուեցաւ
եւ մեր
աղգին
գաՀճապետնեբը
փախան, ազատելու
Համաբ
իրենց
կա
շփն
։ Բա
յց ինչպէս
որ կա
յէն
չկրցաւ
աղատիլ
Աբէլի
վյւէժառոլ
աչքեբէն
, թալէաթներն
ալ
չկր
ցան աղատիլ
մեր մէ կուկէս
մ իլիոն
ղոՀերոլ
երեք
մ իլիոն
վրէժ առու աչքե րէն
եւ
զ իտա պաստ
ինկած
Պերլինի,
Հռոմի
կամ
թիֆէի՚լի
պողոտաներուն
վրայ
, թեթեւցնելով
մեբ սիբտերր
՚ • • Եթէ
կ
՝ոլ–
զենք
յարգել
մեր նաՀատակնեբուն
յիշատակը
,
լ
է Հետեւիլ
անոնց
ձգած
կտակին։
Նոր
Աե–
" ՚ 7՝^/.
աւ> այս կաակին
գործսւդրռզնւ
րը
ղոլք
Ղ ՚ "
՚ \
7 ո
ա
։ ,
՚էլԻ^-Կ՛^^
Ոկո՚-Կէ^
մ ի լ ի ո ն
պՏաք
Տ ^
. յ , ^ , « «
մառանգռ
րգՆե
ր ը գս,ռնալ»
,
զոՀեբու
–/"^
աոտասանութիւններ
^
եան
եւ երիտասարդ
ս • " % ~ ւ
, ^
ւ ւ ^
՛՛ց
ատոր
ալ վշտակոծ
սբտերր։
Պուլվար
Օտտոյի
« Արծիւ
» Մարզականին
կոզմէ
ուղերձ
մբ
կար^
գաս
Նոր Աերնղական
8– Արղումանեան
։
Վաս
^
պուրականի
Հայր՛
միութեան
կողմէ
Պ՛
ՏովՀ.
Հացագոբծեան
քանի
մր խօսքով
Ժեր այս ողբեր
-
դութեան
ղուզրնթաց
ՀպաբտութԿամբ
վեր առալ
նաեւ Հերոսական
խոյանքներր
սկսելով
Վանէն,
Շ– ԳարաՀիսարէն
, Եգեսիայէն
եւ Մուսա
Տաղէն
:
Նոր
Աերունգր պէտք է գիտնայ
թէ
Հայր
գիտցած
է նաեւ
կռուիլ։
Այս առթիւ
յիշեց
Աաբտարապատի
եւ Գաբաքիլիսէի
պատմական
ողորումնեբր
որ
յանղեցան
Աայիս
28ի մեր պանծսլի
թուականին
,
մեզի
ձղելով
պաշտելի
եռագոյնր
ղոր միշտ
րարձր
պէտք
է բռնենք : Տետոյ կարգաց
Վասպուրականի
Հա յր • Միութեան
ուզերձր
։
Երիտասարգ
քութակաՀար
Պ՛
Լեւոն
Վեւոնգ–
եանի նուագած
մաՀերզր
ՀՇոփէն)
ել «Լռեց
Ամ֊
պերր» կրկնապէս
յուղեցին
ներկայ
Հասարակոլ
-
թիւնր։
Հայ քիաղմիկներու
Միութեան
կողմէ
՛կ .
ՎաՀրամ
Միսթիկ կարդաց
ուղերձ
մը,
այնքան
սրտաբուխ
եւ յուզիչ
որ
լացաւ
ել
լացոլց
Հանղ իսւսկաննեբր
:
( Կ՛՛արժէ առանձին
Հրատարա–
կւււթեան
տալ)
է
« Մեր
ժեծ մարղարէն,
Հրայրր
, շատոնց
ն
ուեոտծ
էր այս ոզբե րգութիւնր , երբ կ՝աղդարա
-
րէր «պատրաստ
գտնուիլ»
: Վերյիշելով
շատ
մը
Հերոսական
գրուագներ
Տարօն
աշխարՀէն
, Հրա
-
ւիրեց
նոր սերունզբ
Հետեւիլ
Հրտյրներոլ,
Աե
-
րոբներու
եւ Գէորգ
Զավուշներու
ճամբուն,
որ
թէեւ փշոտ, բայց միակ
ելքն է մեր ազգի
փրկու
թեան
։
թեան
V
Հ՛
8՛
Գ՛
Մարսէյլի
Շրք՛
կոմիտէի
կողմէ
երկու
խօսք բրալ
րնկեր
Տիգրան
թադոյեան
:
Մ ՚ո՚ոնանշե
լէ
վերք
ա յս
մ ե բ մ եծ
սուգի
Օրուան
աոթիւ
պարզուած
տգեզ երեւո յթնեբր
, յա յտաբա
րեց . «Պատմութեան
Հարթիչ
դլանին
տակ
վերք
ւղիտի
զանեն
այս րոլորր,
Ափիւռքէն
մինչեւ
մեր
Հայրենիքին
մ է ք : Մ արղուս
ամ ենամ եծ
աաոա
-
սլանքր իբ անցեալբ
յիշելն
է : Մենք
կր
խմէ , այլեւ
գիշեըը,
անկոզնոյ
մէք, կը
սսլասաբ–
կէ դիցռւՀի
Աստղրկին՝
ի Ս եծ զարմ անս
Հարսնու–
ԿՐ^ • Ա՛յս աեգամ
պչբռւՀին
թէյրն
կը խառնէ
զա
ռիկ
կամ
մկնգեզ,
աՀռելի
թոյն
մր ։
Ո
՜Վ
զարմանք,
ամուսինը
գլուիս
կը
տնկէը
աակաւբն
,
թռյեի
գէմ բնական
գիմագրութիւն
մ ր ունէր անպա յման
։
ՏուսաՀատ
կինր,
այս անգամ,
կը
վերցնէ
Հրացանը
եւ կը պարպէ
ամուսնոյն
ականքին
մէք,
քո
ւնի պաՀուն
I
(իամ անակ
մր թոյնեըը
մեծ
գեր
խազացին
նտեւ դրականութեան
մէք : ինչպէս
մաՀապաբտ
-
ները կը փորձեն
փախչիլ
բանտերէն
զանազան
սա–
տանա յութ իւննե բով
, արուեստագէտները
եւս
կը
ճգնէին
փախչվւլ
իբականութեան
զգա
յութեանց
կապանքներէն՝
շնորՀիւ կարգ
մբ թոյնեբու
:
ճիշգ
է թէ այգ
թոյները
աարօբրնակ
երեւոյթներ
կր
ստեղծեն
, Հրաշալի
նեբաշխարՀ
մր
կր
պաբզեն
թոլնամոլին
աչքերուն
առքեւ։
Այսօբ
թոյնեբու
գործածութիւնր
յարգի
չէ ։ թերեւս
անոր
Համար,
որ սուղ
են ։ Եւ ծանբ պատիժներու
կ
ենթարկուին
գործածողները
:
Այգ
թոյնեբէն
մէկն
ալ
Հտշիշը
:
Հաշվւշր
մինչեւ
1916
արդիլուած
չէր
Ֆրանսա
յի
մէք։
Այսօբ
միայն
«փէյոթլ»
բոյսն
է, խնդա
-
ցնոզ ա յս խոտր , որ չէ արգիլուած
, -
մ որֆին
,
քոքա
յին , ափիոն
եւ Հաշիշ
բռ լոբռվփն
արգիլուած
են ։
Հաշիշը
ծանօթ
է ֆրանսական
գրականու
-
թետն
մէք
I
Ճ4ձէն ի վեր : Առաքին
անգամ
թէոֆիլ
Կոթիէն
էբ,
որ գործածեց։
Լիթրէ
կ՝րսէ
թէ
ֆրանսերէն
մ արգասպան
բառը
(ՅՏՏՅՏՏա)
կը
ծա
գի Հաշիշ բառէն
, որովՀետեւ
, զբո
յց ի մը Համ ա–
ձա յն , ա յս
բո
յսր
կր գինուվցնէր
եւ
սպանութեան
կր
մղէր։
1845^*՛
Ալեքսանգր
Տիւմա
Հաշիշր
գոր
ծածեց
«Մոնթէ
- Բբիսթոյի
կոմսր»
վէպին
մէք։
1846^5՛
Կօթիէ գրեց
«Հաշիշամոլներու
ակում
բր»։
1851/՚5՛
Պօտլէրի
ուսումնաս
իրութիւնր
Հաշիշի
մա
սին , իրրեւ ազգակ
անձնաւո բութեան
կրկնա
-
պատկումին
։
1860^5՛
Պօտլէբ
գտբձեալ
կը
գրէ
այգ
մասին
իր
«Արուեստական
Գրախտներռւն
մէք»
։ Եթէ նկատի
չառնենք
Աօրօ տր
թուրի
,Շարլ
Ռիշէի
եւ Պինէ - Աանկլէի գիտական
եւ Հոզեբա
-
նական
ուսումնտսիրութիւննեբր.
Հաշիշի
մասին
գրականութիւնը
չատ
աղքատ
է,
բազղատմամբ
ավւիոնի
զբակտնութեան
: Տա րա բե րութ իւնր,
որ
Հաշիշը
կը ներկայացնէ
զրականութեան
եւ ար
-
ուեստի
Հետ,
շատ
ծանօթ
չէ տակաւին,
եւ Պօտ–
լԿ
՚Ի
Կււ դիմեն շատեբ,
երր Հարկ
ըլլայ
խօսիլ
Հաշիշին
Հոգեկան
աղղե ցոլթ իւննե բուն
մասին
:
Ն՚սխ
րսենք
թէ այս կանանչ
թոյնը
որ
Հաշիշ
կոչուի՝
իսկական
թոյն
մը չէ , եւ նուաղ վտան
-
դաւոր
է քան
ալքոլը։
Աւ յետոյ
Պօալէր
սխալ
կր
ճսնչնայ
Հտչիշը
յ
Արդէն
կր Հաստատուի
, որ
Հա
ղիւ քանի
մը անգամ գործածած
է զայն։
Պօտլէր
Կրսիրէր
գործածել
լօտաՍոմը,
զոր կը
ԿԱԷՐ
^Ի^Գ
մարգ,
թունաւորելու
չափ առատ։
Հետաքրքր՛"֊
-
թեան
Համար,
անգամ
մըն ալ գործածած
է իս ՜
լանտական
մոլեխինղր
: Հաշիշին
մասին
իր Հետա–
քրքրութիւնբ
փորձի
մր Համար
էր միայն,
եւ
չէր
ձանշնար
կանաչ
թոյնին
ստեղծած
րոլոր
Հոգե
-
կան
երեւոյթները,
ել մանաւանգ
«Հոգեվարքը^՜՛
Հ"՚ձԻձ1՛՛՛
գլնովութիլնը
ծանօթ
էր
Ա՚լի՚֊թա
-
ցիներուն,
բստ
Հերոգոտի։
Ոզիւ^ականին
մէք
եւս
(Դ– երգ)
կբ
յիշուի
Հաշիշր։
Գիռլոբոս
եւս
կ՝րսէ
թէ
Ե՚լիպտացինեբը
Հնգկական
կանեփէն
կը
Հ՛ս՜
նէին
ըմպելիի
մ՛ը, որ կբ վոսբատէր
ւէիչտն ու բար–
կութիւնր։
Գազիանոս
ալ կր յիշէ
Հաշիշը
իբրեւ
րւէպելի։
Ատնսկրիաեան
Հին գրաղանութէ
ան
մէք
եւս կր
յիշուին
«զուարթութեան
գեղաՀսս՚եբ»
, \
զհրս կր պատրաստէին
կանեփի
նիւթով
եւ
շաքա-Հ
րով։
՚Իրոսփէր
Ալփինի
Ժ֊Զ
՚ դտբուն
կբ
էրէր
թէ
ինչպէս
Եդիպտացինեբբ
Հաշիշով
.՛լը փոբւէին
գր
գռել
իրենց
ուղեղը
յ
Այսօր երեք կամ
չորս Հարիւր
միլիոն
մարզիկ
Հաշիչ
կր գործածեն
Եդիպտոսէն
սկսեալ
մինչեւ
Հնգկաստան
: Ափբիկեցինեբր
քիֆ
կ՝անուանեն
եւ
կլկլակին
կրակին
վրայ
դնելով
կը ծխեն,
ու
բա–
նատեզծի
մը պէս
կը վերանան
:
թէօ
Վաբլէ
Հաշիշի
մասին
ղիրք մր Հրատա
-
րակե լով , կբ պնդէ թէ ոչ
մէկ
աեզ
Հա շիշր աւե
լի
վտանգաւոր
է եղած,
որքան
ալքոլը։
Այգ
գիրքով
ան կր պարզէ
յարաբեբութիլննեբը
Հաշիշին
եւ ե–
րաժշտութեան.
Հաշիշին
ել սիրո,
կրակին։
Եւ
կր
բացատրէ
թէ
ի՛նչ
երազներ
կը բանայ
իր գ
՛նովին
աչքերուն
տռքեւ։
ԱնՀուն
ել՜Հրաչտլի
երազ
մր^
սքանչելի
զգտյավաոութիւններով
ւուոաւո, ուած
։
Լ Հ Ա Տ ֊ Բ Ո Տ Ժ ,
Ապրիլ)
Հչ
,
ՆԱՐԳՈՒՆԻ
Fonds A.R.A.M
