^ԱՑԱՍՏԱւեԱՏՑ ե Կ ե Ա Տ Ին
Մենք
ունինք
երկու
սլսւամական
Հայրենիք
՜
ներ։
Մէկր՝
աչխաբՀագրական
իմաստով՝
Հա–
յաստա(ւ ,
միւսր
Հոգեւոր
- բարոյական՝
եկէզե–
ցի :
Գարերու
րնթացքին
, մ եր
մ֊ողովուրգր
, ա յս
երկու
նուիրականութիւններր
սքաՀպանաձ
է ան -
ՀուՖ սրբութեամր
ու զոՀողոլթեամբ
։վ^աանգր
թէ
մէկին
եւ թէ
միւսին,
ազգային
րմրոսաոլթեան
է
մ զահ՜ :
իաման
- բաման
է եզած
մեբ աշխարՀագրա
-
կան
Հա յրենիքբ
, նոյնպէս
բաման
- րաման
է ե–
զած
մեր բարոյական
Հայրենիքր
:
Հակաոակ
մեզի պաբաագբոլած
՜այս
կամա
յական
անգամաՀաաութեան
, ազգային
Հաւաքա
-
կանութեան
, ներքին
միութեան
անգիմագրելի
գա–
զափաբր
մ ի չա ալ սաւառնած
է թէ մէկուն
եւ թէ
միւսին
վրայ։
Անցեալին
մէ9, ներքին
ու
արաաքին
• ատ
իոչրնգոտներ
են եզած
, ագի
–լեգի
շատ
րա–
ներ անցած,
բայց վերք ի ՚/եբքոյ,
միութեան
գա–
զափարն
յտզթանակած
եւ վաւերականութիւն
է
ստացած
, մեր մոզովուրգի
լալ ագոյն
զաւա1^ե
-
բուն
կոզմէ :
Պատմ ութեան
(^թացքին
, մեր
երկու
այս
տարաբախտ
Հայրենիքեերբ
շատ
յաճախ
եզած
են
ներգա^ակ
, եւ փոխագարձ
օգնութեան
Հասած
ի–
բարու
; Երբ կտնթեզբ
մարած
է մէկին
մէք,
վառ
է պաՀուած
միւսին
մէք :
Հքերկա յիս , մ եր բովանգակ
պտ յքարբ
կեգրո
նացած
է նիւթական
- աշխարՀաւլ րական
Հա
յրե
նիքին
շուրք
, որովՀետեւ
բարո յական
Հա
յրենիքբ
միայն
անոր
ծոցին
մէք կրնայ
Հանգիսա
գտնել
եւ
իբ
կոչում
ին ծառա
յել
;
ք՚այց, վտանգ
կայ նաեւ այս վերքինին
շսւբք՜
Փլուզում
ի ենթարկուած
ու խախտուած
են անոր
նուիրապեւոական
իրաւունքնեբր
, խախտելով
մ եր
ներքին
Հաւասաբակշռոլթիւնր
:
Մեր
զոյգ
կաթոզիկոսներու
Հանրածանօթ
ե -
ԷՍյ թ ր Վատիկանի
զէմ , ի Հարկէ , բնաւ
չէբ
բխեր
ոչ մեր ազգային
չաՀերէն
, ոչ մեր կրօնական
ա -
զատամիտ
րմ բռնումնե
րէն
եւ ոչ ալ երկու
ծեբու–
նազարգ
Հռվուա պետնե բու
խոՀեմ
ու թենէ ն :
Մ
եր
րանիմաց
Հայրապետներբ
շատ
լաւ
զ իտէ
ին , իրենց
նախորգներէն
Մատթէոս
Ա
.
էլաթողիկոսի
խոբի–
,
մաստ
ն շանա բանր
,
«Ացց իւք , աչք իմ » ։
հքորՀրզ ա յին գալագիր
ի շխանո
ւթ ի ւն
ր
,
մ եր ՚
խնկաբոյր
տաճարներէն
ներս
կր ւիոխագրէ
իր ,
քազաքական
Հաշիւնեբր
, ճակատ
յարգարելու
եւ
ւ
գալանական
մ եր
Հ ին վէ րքե
բն ա րծա
րծ ե լո ւ Հւքք - \
մար։
Հեզինակաւոր
րերաններ
կբ փնտռէ , սուտի |
եւ խարզաիւութեան
մ ի քոցով , տեղ մբ եկեղեցի
— ՚
ներ
քանզելու,
տեղ
մբ եկեղեցտկաննե
ր
պաշտ
- ՚.
սլանելու
, տեղ
մ բ կրօնր
Հաշիշ ներկա քացնելու
, .
տեղ
մ
ր
կրօնական
պաշտամ
ունք
պտ բտաղրե
լու
Համ աբ : Մեր
Հ ինաւուրց
եկեզեց
իի կբօնա պետն1է–
բու
գլխին,
փուշ ու տատասկ
կր գնէ եւ
Օր
մր
Վատիկանի
, օբ մ
ր
Ատլանտեան
զաշինքին
,
օր
մ բ
«իմ պեբիալ իստներու»
եւ «պատե րաղմ ի Հրր -
ձիգներուն»
ղէմ կր Հանէ ,
Համ ա յնափար
ր2
^ի^ք՛
վեբածելով
ղանոնք ;
Հայ գժրախտ
Մինծէթթիներ
• • • Որքանն
տր–
խոլր
փորձոէ թեան
է ենթարկուած
ձեր խռովա
-
յո յղ խիդ^ն
ու Հոգին,
որքան
ծանր է ձեր
տուբքբ
ա յգ ստրկական
վ աբ չաձեւին
:
ինչ ալ փորձեն
կարմիբ
« րուՀճի^ներր
, Հայէ
Եկեգեցւո
ք բարո քական
զօրութեան
ու
խորոլ
-
թեան
գէմ պիտի
չկրնան
Հարուածե
ք , ո
րովՀետեւ
Եկեզեց
ին , իր ինքնապա էտպանութեան
դէնքերբ
կր ստանա
ք բուն
աղրիլրէն
,
իր ժողռփուբգէն
:
Ալ անգա պաՀ
եւ Հա ւրենա տեն չ մ եր ժողովուրդր
,
ղարեբ
բարունակ
, եկեղեցեին
մէք է ամփոփած
իբ
աղէլա ւեն ղիմ աղ իծր : Մ Իքաղդա
յին
քրիստոնէ
ու
թեան՝
լուսաւո
ր
քաեան
գրոշմ
է գրած
:
Լուսաւոր–
չական
քբիստոնէու
թեամ
բ , ան կրցած
է , աբեւե/–
եան
ժողաքու/ւգնեբու
կրօնաեան
խառնարա1ւին
մէք,
պաՀել
իր ուրոյն
գիմագիծր
։
՛էյ
ո քնբ մեր կաթոլիկ
Հատուածր
:
Հակաոակ
արտաքին
բոլոր
ձնշումներուն
, մեբ
Մխ/՚թտրեան
Հայրերր,
երկու
Հարիւր տարիէ ի վեր. Հայ մշա
կոյթի
ոսկեզօծ
սիւնեբբ գրկած,
Հա ւացուցած
են
միք աղգային
կաթո լիկոլթիւնր
: Հայ
կաթոլիկներր
հայե՛րէ՜ն
կո կատարեն
երենղ
ծիսակատարութիլ–
նր ել ոչ թէ
ւաաիներէն։
Մինչղեռ
«կաթոլիկու
թիւն
բ ա րեւմ ուտքի
Համ ար մէկ կրօնական
լեզու
ունի՝
լատինե րէնր : Եսկ
Արեւելքի
Հտմ ար
ան -
վ թար
կր պաՀ պանէ Հաք
ցեղ
ի տոՀմա /ին
լեզուն
ու ծէսեբր
: Լուսաւորչական
Հա ք մր, երբ Հայ
կա
թոլիկ
ժամ մր մտնէ. Հոն, իր եկեղեցիէն
ղդալի
տարբերութիւն
չի տեսներ»
(Ա՛
Արվ՚իարեան
,
1,որ կեանք ,
թեւ
21 , 1899,
Լոնտոն)
: Նոքնո,
նա
եւ,
մեր Հա
I
Աւետարանաեաններր
1
Անոնք Ա. Գր
քի Հաքեբէն
թարդմանութհւնն
է որ կր
ւցտտցնեն
իրենց գրպտնր
եւ աղատ
են Հաք՛ Եեեղեցիէն
ներս
մտնե/ու,
երենց
ացգային ցգացոՆւքին
գոՀացում
տալու
Համար
Անցեալին
մէք, մեբ այլտդաւան
Հայութիլնր
ՀՕՄի
քառասնամեակը
ՊՈՒԷՆՈԱ Ա6ՐԷԱ,
2
Ապրիլ
(Յաււայ).– ծ^–
բոպայէն
, Ամերիկտյէն
եւ աշխարՀի
րոլոր
Հայա
շատ
գաղութնե
բէն
ՀեաղՀետէ
Հասած
Հայ թե ր -
թերր երկաբ
սիւնակներով
նկա րագրութ
իւննե ր կր
պարունակեն
, Հ.
0՛
Մ՛ի (Կ ՚ Խաչ) քառասնամ
-
եակի տօնակատարութեան
մասին։
Այս նկաբա
-
զբութեանց
մէք իբաբ
կր գիմաւորեն
Համաբատու
եւ Համարառու
, փռխագարձաբար
իրարու
եբախ–
տապարտ
: « ՇնորՀակալ
ենք որ օգնեցիք
մեղ
նիւ
թապէս»,
կ՝րսեն
Հ՛ՕՄի տնգամուՀիներր
:
-
ՇնորՀակալ
ենք ձեզ ոբ եռանդով
ել յա ֊
րատեւութեամբ,
խղճմտօրէն
կ՚օզնէք
բոլոբի7^^
բոլորին
անխտիր,
կբ
Հաւաքէք
կաթիլ
կաթիլ
^
կը
բաժնէք
չերեվւով
Հոն ուր պէտք է տալ։
կբ
Հա
ւաքէք
մէկ ձեռքով,
կր
բաժնէք
միւս
ձեռքով,
շատ
ապրիք,
դո՛ւք անվարձ
մ ի քնո րգնե ր ,
գո՛ւք,
անկաշառ
եւ տրդար տնտե սո
է
.Հիներ , դուք
աղգա֊
նուէր
ՀայոլՀինեբ
:
Այսպէս
կ՝բսեն
ձեղի,
ձեր ե րախտաւո
րնե
բր ,
այսպէս
Կ՝րսէ
ձեզի,
Համայն
զիտակից
Հայ մո ֊
ղով ուրգր
Հ
Հարաւային
Ամերիկայի
Հ՛
0–
Մ-ի
Շրք՛
Վարչութիւնն
ալ, Պո՚-էնռս
Այրէսի
մէք տօնեց
իր
Հաստատութեան
յոբելեանբ
: Հայ կեգրոնի
մեծ
սրաՀբ
լեցուած
խուոներամ
բազմ ութեամ
բ
,
իբ
յաբգանքր
եւ. ե բախտազիտութ
իւե ր
կը
յայանէբ
Հայ իգական
սեռի միակ մեծ
կազմակերպութեան։
Շբքանային
վարչութեան
նախազա
՛Հբ,
Տիկ՛
Մ՛ Մելիքեան
Հանզէսր
բացաւ կարճ
բանախօսու–
թեամր
, շեշտելով
թէ իրենք
իրրեւ
ւթեան
մ արմ ին անաչառ
եւ անխտիր
կ՝օգնեն
րոլոր
ա
յն
Հա յերու
ն որոնք
իրենց
կր
գիմ
են « Մ եր
Մ իու, -
թիւնր
բոլոր
Հայութեան
Համաբ
է՝^ ւ
քՍօսեցտն դտւաոներէ
ն եւ գրտցի
Հանրապե
-
տռլթիլննեբէն
եկած պատգամաւռ
րո ւՀ ինե ր : ի)օ -
սեցան
խրախուսիչ
, կրակոտ
ճառեր ,
լաւագո
յն
օրերու
Հաւատքով։
Բոլորն
ալ
նոյն կարօտով
,
« Երանի
թէ օր մբ Հնտրտւո
ր րլ/ար մեր այս
Մի
ութեան
կկդրռնր
Հաստատել
մ եբ
Հա
յրենիքին
Հա յաստանի
մ էք եւ Հոն չտ րունակէ
ինք
մ եր
ազ
գօգուտ
գործր»
1
Օրուան
բանախօսն
էբ «Արմենիա»
թերթին
խմրագիբը,
Վ. Գէորգեան
որ ի միքի
այլոց
շեշ -
աեց
թէ
Համ
եմ ատելով
Ա վւիւռքի
Հա յութեան
թի
լին Հետ,
15
Հազաբ
անղամբ
շաա
քիչ է ,
ՀՕՄր
առնուաղն
Հարիւր
Հազաբ անգամ պէտք
է
ունե––
նար : թելագրեց
որ այբեբբ
արգելք
չրէլան
իրենց
կիներուն
կամ
քո յբե րուն եւ մ՛զեն
,
քաք ալե
րեն
որպէսզի
անզամագրոլին
ՀՕՄ
ի • մանաւանգ
Հի -
մա որ այնքան
շատ
է գործր
ել երթալով
աւելի
կր
ծանրանայ
։ «Հ • Օ՛Մ
՛ր այս քառասուն
տարուան
մէք
մեծ մեծ գումարներ
, միլիոններ
Հաւաքած
եւ
բաժնած
է , րայց
իրենց
տ յղ. քառասուն
տարուան
մէք
Հաւաքածներու
չավ։
զում՚աբբ
մեբ
Հարուստ
նեբր,
կրեսռսներբ
քառասուն
րոպէի
մէք
կրնան
տալ։
Եւ սակայն
չեն ուզեր տալ. Հոգ չէ , Հտյ ժռ–
չատ
աննշան պատճառներ
է ունեցած
տզզային
ամրողքութեան
Հակագբուելու
Համար։
Ներքին
թիւրիմացութիւննեբբ
, բիւզանգական
կրօնական
վէճերն
ու
քինախնգրութիւններր,
բնգՀանուբ
մակերեսէն
բնաւ
չեն
փոխանցուած
ազգային
մայր
զանզուածին։
Ոչ - լուսաւորչական
Հայե
-
րր. Հայ անուտն
իրաւունքէն
ժառանգազուրկ
չեն
նկատուած,
որովՀետեւ
գտւտնանքր
անՀատա
-
կան
խղճի գործ
է, մինչգեռ
աղգութիւնր
մէկ
է
եւ ամէն
Հայու
ներքին
ձայնր։
Որքան
ճիչգ է
բա
նաձեւած
մեբ անմաՀ
րնկերր
Ն–
Ազբաէեան
« Գաւանանքն
ու աղգո ՜ւթիւնր
իբար
չեն
ժխտում
իրրեւ
սկղբունք
եւ
նպատակ
, որովՀետեւ
նրանք
գոՀացում
են տալիս
տա բրեր
պտՀանքների,
ժէկն
անձնական
է, միւսր՝
Հանրային,
մէկր
Հաւաքում
է նոյն դաւանո ւթեան
անդտմներին,
միւսր
նոյն
աղդոլթեան
ղաւակներին,
ղաւանական
(սմբակ
-
ցութիւններր
մասնական
են , աղգր
Հանրական,
ղաւ ան ա կան
խմ րակցո ւթիւններբ
աղղի
եոցի
մէք
են ապրում
եւ
աղգի
մասեբն
են
կազ ո
• • »
(Վէմ,
թ ի լ
^, Զ– աարի, Փարիզ,
1938) =
Գաւանական
Հարցերու
վէճերուն
մէք, առա
քին անգամ,
Գրիղոր
Արծրունին
էր , որ
1872/5՛,
սկսաւ
ումդնօրէն
պաշտպանել
այլագաւա
տ
/ութեան գատր
ե լ
ազգային
բմրռնում
ներշնչել
։
« Խղճի
ազատութիւնն
ու տրենակցական
ցեղային
կապր պէտք
է Համերաշխ
ՈԼ
ներգաշնակ
Ժ^Ր ձ՝
Կ՝րսէր
Աբծրունի
ել մեր տզզային
շրքագծին
մէք
կ՚առնէր,
նոյնիսկ,
իսլամացած
ՈԼ Օրթոտոքս
Հա
յերր։
1896/5՛,
էքմիածնի
պաշտօնաթերթ
֊
րատՏք
ալ Հայ ցեղին պատկանո
ղնե րո
ւ թուաՀա
-
մարեն
մէ9 կր դնէր իսլամացած
Հայերր
՚–
ի^նչ
էր մեր մօտաւոր
անցեալի
գաւանական
վէճհբոլ
միտ րանին։
ինչո՛՛ւ
Հալածանքն
ու
քինա–
խնգրո
I
թիւնր
աւդքտն
մեծ տեղ
կր
րոնէին։
Համառօտ
ակնարկ
մբ , մեր ազգային
Եկեզեց–
ւո I
ո երր
մ ատնան գե/ու
Հ ամ ար
տ
^ ՎԱՀԱՆ
ՀԱՄԲԱՐԶՈԻՄԵԱՆ
ոովուրգր.
՚^է1
՚"Կ.
գ"՚""^Կ
"՚ՐԳղ
• ^ հ ՚ ր
– " " ^ 4 –
/ եւ մեր բոլոր
ազգային
րարեգործական
Հաս -
տտտութի^նները,
Մ իութիւններր
ապրած
են ժո -
ղովուբգի
լ
"^՚"՝^Կ"Վ^1
, ,
^ »
Հանդէսին
գեզարուեստական
բաժինը
այն -
քան
ճոխ եւ գնաՀատելի
էր որ,
կրկնռլթեամր՝
ժողովուրգի
պաՀանքներով
Հասցուցին
մինչեւ
կէո
գի*եր, պարերով,
խմրե րդնե բով եւ մենե բգնե բով
^
արտասանութիւններով։
Ի վերքոյ
ներկայացոլ
,
ցին կենդանի պատկեր
մբ, իրրեւ
խորՀրդանիշ
Հ.
0 • Մ ֊ի քառասնամեակին
:
Շր9՛ վարչութիւնր
օգտուելով
^0 .պատգամա–
ւոբներու
ներկայութենէն
, ժոզով
Ժր
գումարեց
որուն
մանրամասնութիւնը
Հրատարակեց
»Արմե–
նիան»։
ինչ յուսալից,
մ խիթտրական
ել
ղռվելի
՝ ղո րծունէո
ւթիւն
, տմէն մէկ պատգտմաւռր
իր շր^
քանի արգիւնաւոր
գո րծո
ւ^։է ութեան
Համարա
֊,
տուութիէնր
րբած
է :
Ժողովին
ուրախալի
եւ իմաստուն
որոշում
֊
ներէն
մէկր այն է որ նոբ սերունդի
փրկութեան
Համար
անցեալ
տարի
յատկացուած
գումարբ
տասնապատկուի
:
Աաճախ
փոքրերր
մեծեբուն
բարի
օրինակ
ե–
ղած են։ Փաստ
մբն ալ Հետեւեալբ՛
քկատգամտւորական
ժողովի
մէք յայտնի
եղալ
որ փոքրիկ
Պրիսոնի
գաղութին
մէք
(35
բնտա
-
նիք)
Հ. 0– Մ– ունի
35
անգամ֊.
Ուրեմն
տմէն ըն
տանիք մէկ անգամ տուած
է ։ ԸնկերուՀի
մբ իր \
սենեակը տբամադբած
է
15
աշտկե րտնե բու
մայ
բենի
լեղու
սորվեցնելու
Համար,
ուր ձրի կր
դա
սախօսէ
ամբողք տարի մր, ուրիշ
անդամ
ոլՀի
մը։
ԱՀա
ճշմարիտ
դործունէութիւն
, ղոՀարերութիւն
^
Հայր Հայ պահելու
գործնական
օրինակ
մը։
Գիտեմ
գազութներ
որոնց
թիւր
2
ՅՕՕՕՀ՛
է/՛անցնի , ուր վեղա րաւո րներ կբ Հովուեն
,
սա
կայն փոքր մանկապարտէղ
մր չունին,
գոնէ Ա. բ.
՛Ի
• սորվեցնելու
Համար
:
ԱՐԱՄ
ՏԱՊԱՎԵԱՆ
ՅՏ
8աէի
վեղըա..
1915
Օզոստոս
2ին էր, շաբաթ
օր մր։
Մեր
զիւղին
տյղինեբն
էինք։
Հազիւ
13
տարեկան
, ղեո
ղպրոց
կր
յաճախէի։
Գիւղացիներս
օրէնք
մ ր ունէ ինք
, -
մ
ինչեւ
որ
15
Օգոստոս
չրէէար (Աստուածածին)
, եւ
լու–
սինկտյի
պէս խաղռղր
չօրՀնուէր
, բերան
Հէինք
դներ : Բա յց գպրռցական^ւերուս
Հտմ ար
րացտռիկ
օբեր
էին շաբաթ
ու կիրակին
: Այգիներէն
գուբս
չէինք
ելլեր , Հոգ չէ թէ այգեպտՀր
արգիլէր
:
Աիրուն
էր մեբ կիւրլէ
գիւղը
(Պրուսայի
նա -
Հանդ) : Բայց
այգ օրը կարծես
աբեւե
ալ տեսակ
մր տխրութիւն
ունէր :
Իրիկուան
դէմ երբ գիւղ եկանք,
մոզովուրգր
իրար էր անցած։
Հրամա քուած
էր որ գիւղացի
-
ներր երկու
օրուան
մէք Հեռանան
: Հրամանր
վե -
բէն էր՛– Բացառութիւն
չկար
նոյնիսկ
այն րնտա
-
նիքներուն
Համար
որոնց
մէկ կամ
երկու
զտւակ–
ներբ
զինուոր
էին։
Գիւղացին
տքնած,
առատ
բերք
ունեցած
էր, րայց
ի՛՞նչ օգուտ։
Ա տիպուած
էր
լքել
ամէն բան,
տուն,
արտ,
ցորեն,
ձիթե–
նի , խազող
եւն • :
Մեղ
ճամբայ
Հանեցին
գէպի
Մէքքէ^է
, Ր"ե
-
էով թէ , միայն
15
օրուան
Համար
է ։
1915
Օգոստ
՚
14/5՛
Կիւրլէ
զիւղր
ամա յացաւ
: Հազիւ
քալելու
վաբժուածմանուկներ
իրենց պտշաբր
կռնակբ
կա
պած,
բոպիկ
, փոշիներուն
մէքէն,
կիզիչ
արեւուն
տակ
կր քալէին
իրենց
ծնողքին
Հետ : Երկու
օրէն
Հասանք
Մէքքէճէի
կա յարանր,
ուրկէ շոգեկառ
-
քով պիտի
մեկնիք,
կ՝բսէին
: Մեզմէ առաք
արգէն
բաղմութիւնբ
լեցուած
էր։ Աաքաբիա
գետն
էր որ
կ՝անցնէր
այգ
վայրէն։
Վարաններու
տտկ
ինկեր
էինք րոշաներուն
պէս :
Երկու
օր վերք, մեզ տեզաւորեցին
վակոննե–
բուն մէք դէպի
ԷսկիշէՀիր
՚ Այնպէս
լեցուած
էինք
վակոննեբուն
մէք որ, շողեկառքր
չէր կրնար
յա
ռա քանա
լ : ^ամբան
ստիոլուեցանք
վակռններէն
վար
իքնել եւ կառախումբին
ետեւէն
Հրել,
ոբպէս
զի աւելի
շուտ
երթայինք
: Ով որ առաք
կ՚երթայ
,
չի խարուիր
, կ^բսէին։
Ուրախ
էինք,
«Հայասաան
պիտի երթա յինք» :
Երբ
որ էսկիչէՀիր
Հասանք,
մեզ
քաղաքէն
գուբս
րնգարձակ
արտի
մր մէք
տեզաւորեցին
,
գաբձեալ
բո շանե բու
պէս
վրաններ
ր տնկեց ինք
ու
աքն
կիզիչ
արեւուն
տակ
առանց
քուրի
ու
փայտի
կր սպասէ ինք : Ջուրի տաղնապը սաստկացած
էր :
« ^ու սէ մր քաբ»
կ՝րսէբ
խեղճ
մայրիկս
,
Բ"՚յՑ
քուր շկար։
Բաղմութիւնբ
աւելի
շատ
էր
Հոս ,
իսկ Աաքարիա
գետր
500
մեթր
Հեռու
էր։ Բազ -
մ ութ
իւնր ստ իւղուած
է ր խմ ել ա յ դ պղտո ր քուրբ
,
որովՀետեւ
քաղաք
մտնելր
արգի քուած
էր՝
Միայն
տասր
Հոգի
կրնային
անցնիլ։
Վերադարձին
ուրիշ
տասր
Հոգի
եւս կ՛՚երթային
, մեբ
^ուրբ մեծ եզ -
թաւրս կր ճարէր։
Գժուար
էր քուր
Հանել,
ոբով
Հետեւ գետր
ցած
էբ եւ
3—4
մեթր
խորոլթիէն
ունի
կ՝րսէին :
Ա/ղ ղետին
Հոսանքին
տարած
ժողովուրդր
ես չէի կրնար
Համրել։
Ամէն
^
15 ֊ ֊ 20
Հոգի
կր
Fonds A.R.A.M
