4
«6ԱքիԱԶ>
Սնէ ՚ՍնՕւ » Կ ՏՐԻՃԸ–
I ԳՐՈՒԱԳ ՄԸ ԱՊՐԻԼ 11–24է՚ե)
ԱԶԱՏ
ՐԵՄ
Գ. Նոէ աէունդի
Օդ
\ԱԱ)հտաձգեւի
պսւԽկ
Վը
Վ. ԹՈՒՆԱՍ
Հ՚Բուպա)–
Տիվրիկչ՛
Բարղամ
գի՚֊ղէր
էր Շաաիկ
աղան, ծանօթ
իրրեւ
/ււ
%եւ.որ
՛ււ.
Հիւրասէր
մարգ
մր՝. կառավարական
շրքանակ
ներու
Հեա
իր շփում՚ներր
յաաուկ
էին իր
գիււլԱ1–
վարի
պաշտօնին
, ղոր իարղամ
գիւղացին
կուաար
իրեն։
՚ւէոլիս գտցած
րչլալուն
սլաաձառաւ
չափով
մր կենցագագէա
ալ էր : Բնութիւնր
զինքր
օժտած
էր Աամփսոնի
նման բացառիկ
ումեղութեամր ,
կաբմրայա
ու կլոր գիմագծով,
խոշոբ
ու սեւ
աչ
քերով. Հաստ
կազմով
եւ միքակ Հասակով :
իր մասին զիտցածս ասկէ
անղին
չէբ
անցներ,
ուստ՛՛ չեմ գիաեր
թէ , իր աբտասռվոր
քաքու -
թեան
ներշնչոլմբ
ո՜ւսկից
ստացեր
էր :
Բնատուբ
յատկութիւն
էրթէ՝
յեղափոխական
զինուորի
առնակութիւն
: Արղարօրէն
բսելով^
այն ինչ որ
ինք
րբաւ Աարի
Սիչէկ
սարաՀարթին
վբայ
եւ ես
անձամբ
տեսայ,
երբեք սլակաս
չէր Հերոսակա -
նէն
է
Ամէն անգամ
որ աչքերուս
առքեւ կբ բերեմ
եզելութիւնր.
Հիացումով կբ լեցուիմ
ղէպի Շա–
տիկ
աղան : Այգ անվեՀեր
զիլղացին
1915
Յունիս
ամսուն
էր , եբր Տիվրէկի
եօթբ
Հայ
գիւզերէն
տեզաՀան
Հինգ
Հազաբի
մօտ
րազ–
մութիւնբ
Արմութազէն
շտրժման
մէք գրին , Աա–
մա
Տազի
ուզղութեամր
, ամէն
բան
կեղեքելէ
եւ
րանի
գալիք
այբեբբ վար գնելէ վերք՛.
Օրերով
լեռնէ
լեռ , անգո
յ ճամրաներով
քշեր , տարեր
ու
Հասցուցեր
էին Բիւրտերով
շբքապատուած
Աարի
Զիչէկ
կոչուած
անիծապարտ
սարաՀարթր,երր
ա–
նակնկալ
կեցոլցին
կարտւանր,
<էքչիկ
ժբ Հան -
զիստ»
շնորՀելու
Համար
։ Զ ՚ ՚ Հ ե ր ո լ Հանգէպ
անրմ–
բռնելի
էր թուրքերու
Հոգածոլթիւնր
, րայց անգ–
բաղարձոզ
չեղաւ
զրեթէ
: Մ ինչեւ
ետքր
ծեծած
ու կողոպտած
էին շարունակ
, արգիլած
էին պտ–
պակբ յագեցնող
ումպ մր
քոէ
֊բ
գնել բեբանբ,
բեր–
նին պատառ
մր Հացր քաշեր
ու նետեր էէն եւ
^ դործեր
էին այնքան
չարիք
որ թուրք
միտքբ
մ ի–
ա յն կրնար
յղանալ
,
ել
Հ իմա կր գուրգուրա
յէն
ղոՀերուն
՚իլ՚այ
եւ քանի
մր վայրկեան
«Հանգիստ»
կր պարգեւէին
: Անոնք
կր խորՀէին
մեր յաւիտե -
նական
Հ անգի
ս տ ին
մ ասին . . • եւ
մ ենք
ա յգ է որ
չղիտէինք
% Չգիտցանք
յ
Աոգնաբե
կ ղանգո ւած ր էականա
բաբ
Հնա -
ղանգեցաւ
Հ րամ անին , մ արմ էնր
ե բկա րեց
Հողէն
վրայ , Հանգիստ
շունչ
ժբ առնելու
Համ ա ր : Ես ալ
նստեցայ՝
քարր նստարան
րնելով,
երբ յանկարծ
,
\ յիսուն
քայլ
ւսնգին տեսայ
ճերմակ
միաւոր
մր ,
աուսսպելական
Հսկայի
մր նման։
կեցած
էր՝
գե—
տինր ցրուած
բազմութեան
քսվիկր,
արձանի
պէս
ձիուն
Հետ։ Ա իայն
զլուխն
էր , որ մերթ աք կր
գաոնար
, մերթ
ձախ , մե րթ ետ ու մերթ
ալ ա -
ռաք։ Ո՞վ է
Ր
՝• ճանչցայ
: Շատիկ
աղան
էր։
Րայց
ո՛՛՛ւր էր եւ ի՛՞նչսլէս
յանկարծ
յայտնուեցաւ
, երբ
կա բ ա լան
ին Հետ բնաւ
չէ բ տեսնուած
: իսկ գեռ
աւելին,
մանաւանգ
ձիու վրտյ,
երբ այրերբ քաբ—
գուած
էին անխնա
յ ,զո յք եւ կենղ անի
իւրացուած
թուրքե
բու
կողմ է : Այս Ր" է" ր
Ր
Հանե լուկ
էին
ինծի
Համար:
կանղնած
է ր Շտտիկ
աղան
եւ արթուն կր
Հսկէր
անա
ի ր ա կ ան զանգուածին
վրա յ ,
պաՀտկի
պէ ս : Ի՞նչ տե սաւ , ի՞նչ նկատեց
: Զտեսայ
, բա
յց
լսեցի
իբ գոռ ձայնր •
— « Անպաւոիւ ւսղաոտներ, ետ կեցէք, մի՛
մերձենաք հայ պատիւին : Կին ու երեխայ չունի՞ք ,
դ ո ւ ք ն ա մ ո ա չ ո ւ ն ի ՞ ք ,
բսելով
ձին խարազանեց
։
Վեց
՛Բ իւրտեր
անմ իքսէպէս
կե ցուց ին ձին եւ.
Շատիկ
աղան արիւնաներկ
վիճակի
մէք,
ձիէն վար
տապալեցին։
ինկաւ
եւ րնգոստ վերկեցաւ,
նորէն
տուր - տմ փոցն սկսաւ : Շատիկ
աղային
Համ ար
ղժուար
չեղաւ
կոուփի
մաՀացու
Հարուածներով
ուշաթափ
գետին
թափել
երեք վայրենիներ
ու ա–
նոնց կոկորզբ
ափին
մէք առած. Հալի պէս խեղ–
գել։ Եթէ կարկուտի պէս տեզացուլ տաք արճիճ–
ներր
իր կտրիճի
կուրծքր
չծակծկէին
, զեռ
ո՛՞վ
գիտէ
քանիներ
պիտի
զրկէր
դժոխք
, «Հուրի
մէ–
լէկներր»
վայլելու։
,
ինկաւ
Հէատիկ աղան,
ինչպէս չատեր
,
ինչպէս
Բ"
էս
ՐՐ
՚ Բա
յց ինկաւ
ղ իւցաղնի
մաՀով։
Ի խնգ
իբ
պատ
ի լ ի եւ իրաւունքի
արիւնով
մկրտուած
Հերո
սի
մ աՀով
, թ շնամ ի խուժանին
պատճառե
լով
ղո–
Հեր
ել
արիւն
Եւ Աարի
Ջիչէկի
սարաՀարթր
գեբեզժանն
ե–
գալ
քանի
մր Հաղար
այր ու կին, ծեր
եւ
մանուկ
րաղմոլթեան
: Ողք մնացողԿւերր
աւելի առաք
քբշ–
ուեցան
կրկին անապատի
կիզիչ
ճամբանե՜բուն
վբայ
Հալելով
սպառելու։
Մեծ
Եղեռնի
ամէնէն
օբՀասական
եւ
զ աժան
պաՀերուն
, Հայ ժողով րգի
ծոցէն
գուրս
եկան
եւ
իրենց կեանքր
սուղ
արմեցուցին
Շատիկի
նման
անվեՀեր
բազմաթիւ
քաքեր,
որոնց
անուններն
ոէ.
գոբծեբր
գժբախտաբար
մնացին
անծանօթ վե -
րապ
բոզ
Հայութեան
^ Հայ ժոզովուրգի
Հրաշալի
քաքերն
էին անոնք,
որոնք ճակատագրական
րո -
պէին , բռունցքով
, քարով
ել ատամներով
սար -
սափ
տարածեցին
թշնամի
շարքերուն
մէք : Ան -
՚Լյախո
րգ
եբկթւ
յօղուածներով
Համառօտակի
բացատրեցի
թէ ինչպէս
1940/1՛
սկիզբնեբր
Փարի
զի Հա յոց
եկեղեցւո
յ վա ր չո ւթ ի ւն ր ինքզինք
ԳԸ~
տաւ
խոշոր պարապի
մբ առքեւ,
իբբեւ
Հետեւանք
պաշտօնավարող
•կղերի
ան բա լա կան ո ւթ ե ան , թէ
տուաւ կարգ մր որոշումներ
, որոնք
երկրին
գրաւ–
ման պատճառով
մնացին
մեռեալ աառ;
Ղ՚իտել
տուի
նաեւ
թէ ա յսօրուան
կացութ
իւնր
գժբախ–
աաբաբ
1940(5՛
տարբեր
չէ ;
Բ աղա քաց իական
քաքութիւնր
, անկեղծ
եկե
ղեցաս
ի րութիւնն
ունենանք
ե ւ խոստովան
ինք •
առանց
յետին
մտքի - թէ ժամանակավրէպ
սովո
րութիւն է խճողե
լ եկեղեցին
չպա տրա
ստո ւած
,
Հանգստեան
կոչուելոՆ
տարիքին
Հասած
քաՀտ -
նանե
բով
Աղատագրութենէն
ի վեր իրարու
յաքո րգո
ղ
վարչութիւններր
, շատ մ՛բ առաւե
լ կամ նուաղ
պի–
տանի
Հարցե բով
ւլբաղեցան
, բա
յց ա յն որ
իրենց
աւքսգ պաբաականոլթիւնն
էբ , անով
բնաւ
չզբա -
ղեցանւ
Աէքտեզն է ցաւալի
կացութիւնր, - Փա–
րի՚լ1՛ Հայոց
եկեղեցիին
կղերականներբ
պատարա
գէ , կնունքէ
, պսակէ , թազոլմէ եւ
ՀոգեՀանգիս–
տէ
ուրիշ Հարցե րով
չեն զբազիր
եւ չեն կրնար
ա՛լ
զրտղիլ
, քանի
որ անրաւաբար
են ; ՀԳաւառի
մէք
ալ տարբեր
չէ՝^ ։
Րնկե բակցութեան
անգամներուն
թիլին
Հինգ
Հազաբի
մ օտենալր
, եկեղեցւո
յ Հմ ա յքին կամ Հե–
զինակոլթեան
մեծնալուն կամ
մատակարարած
Հոգեկան
սփոփանքին
Հետեւանքնեբր
չեն բնաւ
։
Այգպէս
կարծել
եւ կրկնել,
առնուաղն
, ինքնա -
խարէութիւն
է : Այգ արձանագբո
ւած
անգամնե -
բու
մէք,
բազմութիւն
կր^կաղմեն
անոնք
,որոնց
արձանագրութեան
նախնական
50
ֆրտնք
մ ուտքի
չնչին
գումարն
ալ
,
առաւե
լ կամ
նուաղ
խոստովա
նե լի
մ իքոցնե բով
ճարուած
են : Եթէ վաղր
որոշ–
ուի
թէ եկեղեցական
իրենց աարրական
պարտա
-,
կաՆոլթիւններբ
կատարողներր
միայն անգամ
պէ~
տի մնան, այգ Հինգ
Հազարէն
Հինգ
Հարիւր
Հոգի
պիտի
մնա ն ։
Ընկերակցռւթեան
լ^գՀ • ժողովի
մր առթիւ
,
ոբ
Հ րաւիրուած
էր ,
60Հ^
անցած
քաՀանա
յո ւթ
եան
թեկնածուի
մր րնտրութեան
Համաբ
յարաբե -
բաբար երիտասարգ,
պատմաբան,
մտաւորական
մ ր կ՚բսէր
ինծի , գադարի
պաՀուն
«ի՞նչ
կբ
փնտռես,
բարեկամ
, այս
եկեղեց՛ին
անՀաւատնե–
բու
եկեղեցին է , սկսելով
մեբ
բարձրաստիճան
կրօնաւորներէն
: Նախկին
պա ար ի ա բք
մ ր
անղամ
կր թելագրէր
^ա րղա պետ
ձեռնագրուիլ
,
բսելով
թէ կրօնաւոբութիւնր
լաւ գիրք
մրն է ։ Ջեմ գի -
տե ր թէ ո րքան
ճիշգ է այս վե րաղբում
բ%
Բա
յց
գիտեմ
որ ձեռքե
րր ծալլելով
նստիլր
ինչ ոբ
աեւլի
կ՚ունենայ
Փարիղի
եկեղեցւոյ
մէք այսօր
՝ եւ ^
նախորգ
սերունզներէն
իբբեւ
աւանղութիւն
մնա
ցած
սովո բութիւննե
րր , կնունք , պսակ , թաղում
,
եւայլն
սպասել, կր նմանի
ղործել
այն
ապիկար
երիտասարգին
պէս որ իր անուշիկ
Հայրիկէն
մ ր– \
նացած
ժառանգո
ւթ իւն բ կր ժսխէ։
Հյ1"՚–տ
կր ^
սպառի :
Պէտք է վերքապէս
անգրագաոնալ
եւ
Համու^
Ոէ
-իլ թէ Հայ. Եկեղեցին
Հնութեանց
թանղարան
ժբ չէ : Վայ այն եկեղեցիին՝
.^բարոյական
Հաս -
տատութիւն
, ոբ Հնութեանց
թանգարանի
վի
ճակին
կբ Հասնի
I
Անոր օբերբ
Համրուած
են : Փա–
Րէդէ՝
է^՚քւէ"
նաեւ
Ափիւռքի
մէք՝
Հայ.
Եկեղե
ցին
կամ պիտի գառնայ
կենսունակ
, ուժական,
եւ
իր առաքելութեան
Հաւատարիժ
օրկան
մբ ել
կամ
իբ Հողեվարքի
օբերբ պիտի ապրի։
Մէքէն
կացու–
թէւն
չկայ
տ
ԱՀա թէ էնչոլ
անյե տաձգե
լէ անՀ րաժե չտո ւ–
թիւն
1^
լն է երէտասարգացնել
Փարիղի
Հողելո -
րականոէթիւնբ
, ունենալ
հաւատացեալ, պատ ~
րաստուած եւ նուիրուած սքեմաւորներ,
կարենալ
Ա՚ԱՐԱԷՕԼ -
Ա՚^ՐԻԼ
^*"^/՛
Ժգ՚"րձակ
սրաՀր
կենգանի
վկան եզաւՆ-Ա
–Օրուան
խանգա
վառ
Հակսո^թեան,
գոՀունակութեամ
րկր
աես^
է. ^ւււ–..Լեստաոուէ
տարի
կր ստուարանան
երի^
Հակելով
յոռս՚՚.–։ւ–
^ լ ւ. ^ -
Բեմին
խորէն
ու բեմէն
գուբս
երկու
լայն
շի
եռազոյննեբ
կր ժպտին
ձ1. ղի .Վարագո յ ր բ կր
^^^^
ուի
եւ Նսր Աերունգի
երզչտխումբր
կ՚երեւի
բէ^
մին
վրայ։
<(.Մարսէյեէղ»ն
ռւ
<ձՄշակ
բանուռր^^
յաքորգաբաբ կր թնդացնեն
սրաՀբ։–
Ն–
Ա.ի
Շրք– վարչութեան
րանրերր,
8–
Վազարեան
, կր
կարգայ
իր ղեկ"
յցր,
եռտնգռւն
ղո րծունէո,
թեան
յուսադրիչ
պատկեր
մր ինքնին։
Եռանդով
կր
րունակուի՝
մայրենի
լեղուի
ուսուցմսն
աշխա ^
•տանքր,
երիտասարգու
թեան
մէք կր
նեբմուծոլի
ազգ.ոգին
, Հպարտ
են
Հայաստանռ*/
որուն՝ պատ
րաստ
են րնծա
յել
տռաւելազոյն
զոՀոզոլթիլնր
^
ել կ՚ուխտեն
նուիրուիլ
Աղգ– Գատի
նուիրական
գործին
-.
Լա Աիոթայի
Ն– Ա-ի պարախում
բբ
լաւագոյն
բաժին
մր բերաւ
Հանգէսին
իբ շէնշող
եբգախա–
որն
Հայկական
պարերով :
Աէն
Լուի
ազքիկներուն
մաբզական
ճկուն ա
սուր եւ անղէն
Հերոսներ^
փառք
ձեղի։ Փառք
ձեր
յիշատակին
, ձեբ քաքագործութեանց
:
ԱՊՐԻԼ
11-24/
առթէձ,
որ այս օրերս
կբ տօն
ուէ ամէն
տեզ,
իմ այս Համեստ
տողերս
կր ձօ
նեմ անծանօթ
եւ անՀամար
քաքերու
յիշատակին
:
Անոնց որոնց
արի արանց գործերր
գ ե ռ
չեն պաա–
մուած
, քանզի
տեսնողներն
ալ մեռան :
Երանի
թէ ցարդ
անյայտ
մնացած
գէմքերն
ու
գրուագներր
լոյս աշիւարՀ
դային,
ներշնչելու
Հտ
մար
նորերբ։
Այսօբ սակաւաթիւ է նեբ^ւչեա^ե -
բու փազանգբ,
մինչգեռ
կտրելիք
ճամբայ
ունինք,
մ եբ նպատակին
Հասնե լու
, մ եր
իրաւունքներուն
տէր
գաոնալու
Համար
I
Եթէ
այս նպատակին
չեն
ծառայեր
Ապրէլ
ււ֊շ^ներբ,
է՛՛նչ օգուտ։ Եթէ կր ծառայեն, գո -
չենք ամէնքս
միասի%՛
« Ոարգանք
քեզ^ ՆաՀատակ
ժոզոփուբգ »:
՚ Ա -Գ-
ՆհԿՕԼԵԱՆ
կտղմակերպելու
Համաբ
Հայաչատ
. արուարձան -
ներու,
կամ գաւառական
քազաքներու
մէք՝
յտճա–
խտկէ կրօնական
ա րա րողո
ւթ էւննե ր եւ քարողներ
:
Անյետաձղելի
անՀ րաժե չտռւթէւն
մբն է որ
նուէրուած
կրօնաւորներ քով քովէ
բերեն.
Հայա
ծին
երիտասաբգութէւնր
, -
ապագան,
դաստիա
րակեն
հւ կազմակերպեն
զայն,
եկեղեցիէ
շուրք,
այն
եկեղեցիին
ռր ցեղին
անցեալ
րոլոր
ստեղծա
գո րծո
ւթ իւննե րուն շտեմարանն է, եւ
Ափիւռքի
մէք ապագայ
մեծադոյն
կա րե լիո ւթ իւննե բու կեգ
րոնր : Այն եկեղեցին
որուն
մասին
խեզճ
երիտա–
սարդութիւնր՝
դժրախտարար՝
որեւէ յստակ գա–
ղափար
չունի
է
Տեսա՞ք
ինչ տեզի
ունեցաւ
Աւֆորվիլի
Ժէք,
ուսանող
երիտասարդ
վարղապետի
մբ մէկ երկու.
պատաՀական
ա յցե րւ, թե ամ ր : Ոչ միտ,ն
Հատուա
ծական Հակառակորգ
ե րիտասա րղու
թ իւն ր ,
այլեւ,
անտարբեր
, չէզոք. Հեռացած
կարծուածներր
Հա–
մախմ բուեցան
եկեղեցիի
շուրք։
ինչո՛՛ւ,
որովՀե
տեւ
եկեղեցին՝
ՀամաՀայկական
օրկանր՝
լեղու
ե–
ք՜ած էր եւ կբխօսէր երիտասարդ
եւ
Հաւատտւոր
•քարղապետի
մ ր բեբնով ;
^ .
ք
Նոր սերունդբ
քաղաքացիական
նոր Հասկա -
ցողոլթիւն
ունի
եւ նոբ պաՀտնքնեբ : Ինչ ոբկր ՚ւ
պակսի
ՀամաՀա քկական գտբաւոբ
միակ
օրկանին
,
Հալաստանեաց
եկեղեցիին
խօսքն է, արտասան -
ու ած
երիտասարդ , հաւ ատացեալ ,
նուիրուած
սքեմաւորներու
կողմէ : Մաղնիսր
որ իր չուրք
Հա–
I.
աքէ
րո լոր
Հա քածին երիտաստրղ
ու թիւնբ
։
Արզ
ինչո՛՛ւ
Աքֆորվի/ի
երեւոյթր
պիտի
չկրկ
նուի , ղօրանայ եսխո րանա
յ , ա բուտ րձաննե
բու ,
ւ/աւաոական
քազաքներու
, րոլոր
այն
վայրերու
մէք
ուր Հայկ. Համրանք
կայ։
Ամրոզք
Հարցր
կր
կայանայ
ուրեմն ղեկավար
տարրի
նախ
տեսնել
եւ զիտակցելուն
եւ յետոյ
ալ ուղել
կամ
չուղեէու
մէք։
Գժրախտութիւնր
Հոն է որ եկեղեցւո
յ ներկայ \
ղեկա վ ա բ ո ւթփէն բ կարծուածէն
չատ աւելի
մեծ ՚
Համեմատութեամր
անՀսո ատներէ
կաղմուած է : \
Մարզիկ
Հաւատք
չունին
որ եկեղեցւոյ
գերին
եւ՛
գերքէն
մասին
նախանձախնդրութիւն
ունենան։
ԱՀաւասիկ
ամրոզք
ոդ բե բդո
լ թ իլն բ
ւ
Այսօր
Փարիղի
Հայոց
եկեղեցին
4^8
երիտտ
սարգ վարդապետներու
անՀրաժեչտ
պէտք
ունի
^
որպէսզի
յաճախ
երթան
Հոն ուր Հայ կայ, պա–
տւսրադեն
, քարոզեն եւ սփոփեն
, արթնցնեն գտ–
ղութ
ին անդամնե
բուն
կրօնական
զգա ց ո ւմնե ր ր ,
տմ րացնեն
անո ր Հ ոգեկան
կապեբր
Հայ . Եկեգե -
ցիին Հանգէպ,
նեբշնչեն
եւ արծարծեն
անոնց
զօ–
րաւոր
Հաւատքր
գէպի
՜տյաստանեայց
եկեղե -
ցին։ ՈբովՀետեւ
Ան, Եկեղեցին
, գարերու
րնթաց
քին
եթէ
յաքողութեամբ
ղլոլի,
Հանեց
Հա յապաՀ–
պանման
իր սբբազան
առ աքե լութ իւնր , ել ապա -
Հովարտբ
վաղր
կրկին
ղլուխ
պիտի Հանէ ցեղա -
պաՀպանման
խիստ
դժուարին
գոբծբ
Ափիւռքի
՚Դէ–> "՛յգ
աբղիւնքն
էր֊ եւ պիտի
րլլայ
միմիայն
Հայ
ժոգովոլրզին
եւ Համրանքին իր
եկեղեցիի
Հանղ էպ ունեցած
Հոգե կան
անքակտելի
կապե ֊
բուն
եւ անխախտ
Հաւաաքին
: Այն Հաւատքին
որ
էրտլ է, որ անկեգծ է, ոբ լեռներ
կր տեղափոխէ
,
որ Հրաշք
կր գործէ ;
Մ իամ աու թիւնբ
չունիմ
կարծելու
թէ այս տո
զերբ որեւէ
Հետք պիտի
ձգեն
ուր որ անկ
է - Ալ
սակայն,
վաղուտն
Համար,
անՀրաժեչա
էր Հրա
պաբակաւ
արծարծել
այս
Հաբցեբր։
Բաքորգ
եւ վերքեն
յօդուածով
մրն ալ
պիտի
խօսիմ ցեղապաՀպանման
կենսական
Հարցին առ -
թիլ
եկեղեցիի
Հսկայ
կ ա ր ե լ իութ իլննե
րո լ
մասին։
• .^^ ,
՛ւ֊
քցՈԻՊԻԿԵԱՆ^
Fonds A.R.A.M
