- Ց Ա Յ Գ Ե Ր ԳԸ
ա
կ ուզեմ երգել ցայգերգը ցեղիս, որուն նմանր Տէր*
ղուն
լսեցիր
կան քներդ գոցեցիր։
Ը
ս
է Տէր» ՚ դժոխքի ո՞ր անդունդիս ներս նետեցիր ցեղիս րաղդին ր
ու
ա֊
նալին,
ու
Մեզ փրկելու Համար՝
իյ աչեց էն. ազատելու Համար՝ բանտեցին. Հուս
բեհն, ապրեցնելու Համար ողք՛ողք
կրա1լներու
մէք թաղեցին։
Տ
ա
ք է արիւնը ցեղիս, անոր վարգ
վարդ վերքերը ձեռքիս մ
կ այրին։
Տեղս» փու՛շէ պսակը կրկին ԴԷ
Ոէ
-խղ անցուցխն, քեզ նորին խաչեցին
քնարիս լ
ա
րերը
կ
ո
ղիդ արիւնովր
կարմրցուցին։
Էլի» Էլիանգամ մրն ալ գոչեցիր, կբկխ" անգամ մեռնելով մա
մաՀացուցիր*
%
\}լրոպ, դուն քու նոր նոր դրժուՏներովդ
Հայուն սարսափները
յա
մտցուցիր։
1
Լաւերու
դժոխքին մէք կ՛ուզեմ կռել մուրճեր ու բա Հեր։
Մեռան բոլոր աս աո լածները Հայ մտքի
բագինին։
Մուրճով կ՛ուզեմ անոնց անդրին քանդակել։
ԲաՀով կ՚ուդեմ
անոնց Հոզվարին
վր
ա
յ
ծաղկօն
գարուններ ար՛
թընցնել։
Այգիխն
Հողն արիւն խմեց, արցունք խմեց որթատունկի
արմատ՛
ներր փտտեցան։
*
Տեղիս լաստափայտն անտէր, թափուր ափերուն
վրայ, ծ
կր քախքախուի։
Հայուն խաչը ամպերին վեր, արեւին վեր, շատ վեր բ
անոր թելերին
արիւնը աստղերուն վրայ
ծորեցաւ։
II՛
0
վ կրցաւ չափել Հայ Հաւատքին
ան Հուն
խորՀութիւնը։
1Աոր է Հայուն Հաւատքը, խոր, ինչպէս ծովերուն անդունդ
խ
թիւնը։
Մեր յոյսերուն նայուածքը դարէ դար, ծ-ովէ ծով երկարեցաւ
Ադամանդին
աւելի ծանր մեր երազները, տատրակի փետուրին
թեթեւցան,
գերեղմանի նոճիներուն մէք Հողմավար
թաղուեցան։
Երկի՛նքն ի վեր Հայուն արիւնը կը ծխայ, մեր բողոքող
շրթունքներր
երկթեքի խո
լ
լ ականէին կր դսլչի՚ե։
WM
Մ
ա
յրիկ
ի
ո
"
լ
Ր սեմին վրայ կանգուն, անձկութիւնով կը սպա
կտրիճդ ա՛լ տուն չի դառնար,
ձիւննէ փռուեր
անոր մարՏկոյ
