2
Յ Ա Ռ Ա Ջ
ԸՆԹԵՐՑՈղԻՆ
ՑՈԻՇԱՏԵՏՐԸ
ԿԱՊՈ88 ԼՈՅՍ
Հ ե ղ ի ն ա կ ՝ 3
֊ Մ ՚ ւ ւ Ձ ք ւ Ի Ր Ի ,
Ի ս թ ա ն ս յ ա լ 1958
( Հ բ ա տ ՛ է ւ ւ ա ե ան ՍանոՆց
Մի ռ ւ
֊ թ ե ա ն. ,
թ ի լ
4)
Պաքմռլածքներոլ
"՛յս
Հսւսւորը
^ ,,չւ
իսթանպուլ
լոյս աեէւած
է, լւանասաեւլ
-
ձակէսՆ
խոլււսւլէր
մլչ
ունէ , «
կապոյտ
Լոյսֆ , ր ՚ " յ $
բո՚1ա՚եղաքլոլթէաւնլլ
քէս՝1ււ»էւ–
սէեւլՆակա՚ե
չէ :
ՀԼղէՆսւ1Ալ
տ՚եհսւնօթ
մբ չէ մեր դրտ
-
կանսւթեան
մէ^ : *հէււլա/լան
կեանքէ
աո–
%ուած
իր պատմուաձքներուն
աւելի
կա–
՚նոլխէն
Նանօթաէյահ
էինք։
Եթէ
չեմ սր–
խալիբ
անո՚եք
առաչի՚ե
անդամ՛
լո յս տե
֊
սան
ույբտւյեալ
&. () իսաքեանի
Հ
^Ադգսւկ^
շաբաթաթերթին
մէչ֊.
Ու֊րեմ՜ն
յիսնամեա–
կի մր վաստակն
է :
3– Մնձո՚րի
Պ՚լտիկ
Արմտանէն
որ
1Լ1լնայ ւլալառին
ւէիլղեբէն
Հ՜ ,
առատ
պա–
զաբերութիւն
ուՍեւյուլ
՚լի՚֊ւլ
մր, որ
իր
անունն
աոեր
է արաաւԼրահ^ աբմտի^ւե
-
ր է ն
:
*հիւ–ղր կր գտնուի
Եփրաաի
ձախ
ա–
փին
վր՚ոյ
• Լեռնտյին
չրքյ"ն
մլ
^է
է : Բուն
լեոր
կ ա պ ո յ ա Լ ո յ ս
կր կոչուի
ինչպէս
չտտ
մր գիւղեր
, անկիլններ
ու շրչան
-
ներ , որոնք Հայկական
անուանակոչում–
ն ե ր
ունին
եւ ատով
ի"կ
Տ •
Մնձուրիի
գիւ՚լագ
րութիւնր
կր զանազանուի
մեր
միւս
գիւզագիբներէն
•. Ո ՚ ֊ բ ի շ բանով
ալ
կր զանազանուի
ան ։
Տ •
Ա՚նձուբի
իր
դիւգր,
դա շտանկա
րնե
բ բ կր պատմէ ; ք՛ր
անձերր
իր գիւղացիներն
են ,^ ու ք ի չ մլ^
ալ Հարեւան
՚Բիւբաերուն
կեանքն
ու
կեն—
ցագր
կ^ ունենա
յ , որովՀետեւ
քառասուն
եւ ինր կտորներէն
աասնելՀինգբ
քրաա
-
;^ւքք1(
կեանքէն
են : Համաձայն
ենք
ան —
շոլչտ , ւ։ր այգ կեանքր
եւ մարզոց
ապ —
բելակերպր
որեւէ
տա
ր րե բութ
իւն
չունին
Հա յ կականէն
: Ս՚եձ–
մ ասով
իր՚ովՀ "է^Ր ՚
բ՛" յց
՜էէքեաթնեբն
ի"կ
գէ՚՜դէ
Հաբաղատ
ապրումներէն
ու
փոբձառութիւններէն
կազմած՜
է : Յաճաիւ
մեզ
կ՝առա^որդէ
մինչեւ
Ակնայ
ձոբը եւ Հարուստ
ու
չրաբ–
բի պտդասաաններր
: Այսպէս
ուրեմ՚ն
Տ •
էքնձոլրիի
գրական
Հորիզոնն
ո ւ աչիւաբ–
Հագ բութ իւնր
կր սաՀ մանուին
առածին
պատմուաձ-քնեբուն
մէ^ իսկ ^ իբբեւ
իբ
ծննդավաքրբ
;
Ան Հաւատարիմ
է աբ —
ռւեսաի
եւ
ղրա՚կանութեսւն
Հետեւեալ
բանաձեւին
, որուն
Համաձայն
^ ՚՝"՚յ ՚"1՛ ~
ուեստր
եւ դրականութիւնր
^
որպէս ղի
կարենան
ցեղին
Հոգին
ցոլացնել,
իլրա՜–~
յատուկ
գ եգեցկութիւններր
երեւան
Հա —
նել^
բնագաւառէն
նեբչնչուեչու
Հ ,
անկէ
առնելու
է իր աւիչր
^ անոր
ՀոգՀն
ծծելու,
է
յ
այգպիսռվ
միայն
կենսունակ
, բարա––
քսռւն , ինքնատիպ
նոյն ատեն
քսորապէս
մար՚լ կա
յին
ղ աոնալու
Համ ար :
է լ
ատոր
Համ աբ պէաք
է ՛լ իմ ել բուն
Էսկ
ակին
,
առաւելապէս
զիլ՚չին
, ՚"պրիլ
Հոն , ճանչ
նա լ ու սիրել
զայն
Հ
Ա
Հ աւասիկ
արուեստի
Հիմնական
"կրգ՜
բոլնքով
ու տարրեր՚ւվ
մչակած
է
3 •
Մնձոէ րի իբ գբականութիւնր
:
Յտճախ
Հ ե տեւած
է Է^Ք էր Դ բականու–^
թեան
: Բայց եւ տյնպէս
մեր զղացած
տր–\
պաւո բութ իւննե
ր ր անցոդակի
եւ
մ ամ ա —,
նակալոբ
եւլած
էին։
Հիմ՚ա
որ
ձեռքի\
տակ
ոէնինք
^ կասլո/տ
Լոյսր՝^ , ոբ ամ –\
ք՛"՛/^"՛
թի՛ն
մր , երկար տարինե րու վաս–^
տակ
մբ 1Ա
1
ներկա րոցնէ ,
ա յս
կերպով1
կբ Հեաելինք
Հեղինակին
մտայնութեանդ
արուեստին
ու դրականութեան
:
Իր
զրականութեան
.
տեզաղբոէթիւնր
Ակնա
յ գաւառին,
•^եաեւաբար
իր ծնրն —
դավայրին
Հաբադատ
պատկերն
է : Լեռ ֊
նեբոէ , Հալի,
արլիներռլ
եւ պարտէւլնե
-
բու,
ինչպէս
նաեւ
մարդկաքին
էտկնե —
բՈւ
,
միշտ Համեստ
, տիպարներր
ղիլւլա–
կան
աշխարՀէն
են : Աովորական
պատ
—
մռւածքնեբ
չեն անոնք , բարքեր
ու
սովո՛֊
բութ իւննե ր ^
ագղաղրական
Հարուստ
նիւթեր
աւելի
Հաճելի
կր դարձնեն
բն -
թերցռւմր:
Հեղինակէն
նպատակր
*"Դ1 ազրու
թիւն
բնել չէ , որ րնթեբցողին
Համար
նուաղ
տանե
լի պիտի
բլլար
:
3 ի չուած
բոլռր
այս աաբրերբ
փնտռուած
չեն ^ "՚ՏԼ անոնք
կր կազմեն
Հողին
ու մարմինր
՛ս (գ պատ—
մուածքնեբուն
^ որոնք
եբբեք
չեն
վերչա–
նար
ողրե րդ ութ իւննե բով : Ե՛– ՚"յն պա —
Հուն
ոբ բնթեբցոգր
կբ սպասէ րնաանե —
կան, եդբա քրական
, րնկերական
տռամի
մբ,
Հեղինակբ
վերչակէաբ
կբ դեէ , ձղե -
լո՛ք որ բնթերցողի
մտքին
մէ^ շարոլ
-
նակոլի
պատմուածքբ
Հ
՚էքՈ քն ձեւով
ամ —
բոդչ Հաաորր ^կապոյտ
Լոյս՜^ին
,
որուն
էչերբ յաճախ
պարզ, մաբդկային
եւ նա -
Հապեաակտն
ներքին
կեանքի
մր
տճա
կապուած
տռամներ
են :
Իբբել
դիլդազիր
, 3*
Անձուբի
բոլորո–
՚ւյ^ն
աարրեր
է մեր միւս
գիւզազիրներէն
,
թ է՛ խորքով
եւ թէ արուեստով
, ^է՛
ուոէԼ
եւ թէ ոճով ; Աեր
միւս
զիւզաղիբ~
նեբր քիչ մր շատ արուեստ
ու
մշակոլմ
կր դնեն
իրենց
նիւթին
մէչ–. 3՛
Մնձոլրի
իր տիպարներուն
Հողիէն
պէ"
պարզ
ու
միամիտ
է, արուեստակութիւն
չունի
:
Երր կր նկարադ րէ րնգՀ ան րապէս
զիլղե–
բու
աւլյւաէռութիւնր
, նոյնքան
բնական
է
երբ
կր ներկա յացնէ
Ուռեձոր
եօթր
աու–
նով
դ իւղին
բաոմանղ
ամ
գերգասաանին
թ՝ամար
հյս՚թո՚նր
, Հազար բարիքով
տուն
ու տեղր
, որուն
ամուսինն
ու երկոլ
աաւլ–
րերր
քիոէմանիոյ
մէչ սրճագործներ
են :
«Գարնան
ճամբովֆ
պաամռւածքին
մէչ
ՎաՀանին
եւ կնռչբ
Նա՜նոյին
խօսակցոլ
-
թի՚նբ
կ՛ոյ,
երր որթատունկերուն
աակր
բաՀելու
կ՚երթան
, յանկարծ՜
ՎաՀանին
մէչ
կ՝արթննայ
սէբր,
կր ցանկայ
կնոչր
,
բայց
\ք՚"նօ
չՀասկնսւլ
կր ձեւացնէ
:
Նոյնր
նաե
ՀՀաւէրՏք պատմուածքին
ճտնճանր
կր
տեսնէ
Ապլայենց
Աբռլթին
կինբ,
Աեւ
Գաբունր
որ առանց
Հանուելու
կր քնա
֊
նար,
եւ ցանկութիւն
կ^արթնցնէ
իբ մէչ,
Հ եշտանք՚նե
ր
Հան
որ բարակ
շրթնե բուն
^
II
ել
ծ իր՚՚վ
չյ՚չանտկոլած
ա չքե բուն
նա–\
յ ելուն , անոր վւէ շե բուն
Ք"Վ
կենա
լուն
մէչ անգամ
վայելք
մբ » կր զգար
:
Գիււլական
աչիարՀին
մէչն
ալ
մարդիկ\
ենթակայ
են սրտի բա բա խո լմնե ր ռ լ :
|
աանեկան
ռւլրերգռւթ
իւննե լ։ր կբ սլատմէ \
սովորական
բառերով
ու շեշտովւ
^տյց^
կր մատնէ
նե լ՛քին աագնապր
:
՚
« Հարսի
կը » սլատմ ռ լած քին
մէչ
մօր
մր անՀաւատաբմ
ութ
իւնր կր պատկե
րա~
ցրնէ : Հաբսնութիւնբ
մռլն9
կենալու
,
խոնաբՀռւթեան
, Հնազանգ ա թեան , աշ -
խտտանքի
եւ Համեստութեան
խորՀբդա–
նիչ*է
։
կամ
«Երէկ
ուր էիր»
՚լրուածքին
մէչ
" ՚ ր ի շ րնաանե՚կան
ողբերդ
ու թիւն
մ ը
կր
պատմուի
, երբ երկու
երիտասաբդնե
-
րսւ
շինծու պատմ ութենէն
^ / ՚ հ / ՛ ^
կաս
կածներ
կ՚ունենայ
իր անմեղ
կնոչ անՀա—
ւաաարմո։թեան
մասին
:
Հ՝Բէնր^
"/Դ"՚Է^Լ
պատմուած
ք մրն է : Վարդանի
մեծՀո
-
գիութիւնր
, արՀամարՀանքր
ցոյց
կու -
տա
ք ւ/իւ՚լին
մեծ ագաներ ուն
Հանզ էպ ,
« Ցուսիկ՚ֆ
՚"յո էչն ալ առանց
Հտգորգոլ–
թեան
մ եոնալի
մ ր
նե րքին տաղնապր
քկը
ներկա յացնէ
•
Գբեթէ
ամէն մէկ պատմուածք
զիւ՚լա
-
կան
Հին, բարի
սովորաթիւն
մր կր յի -
չեցնէ
մեղի : Հէքեաթասաց
՚կՈՃ
-ռ.
ւքաւքը
կա
յ , ե րբեմնի
Հարսներուն
մ ունչ
կենալր
իրենց
կեսուրներուն
աոչեւ
:
Հարսնիքի
ձէնոդ
Կուլիկի
աիպարր
: « Հաց
ոլղելու
պէս^
դրուած
քին
մէչ մ՛որոսին
խռովքր
մեզ
ալ կր խռովէ , երբ կբ Հանզիպի
լե—
բան
մր կողին
զեգեցիկ
քՍասին , բայց
չի
Համարձակիր
անոր առաչարկու
թիւն
մր
ընել
նոյնիսկ
«Հաց
ուղելոլ
պէս՛^։
Տակաւին
ուրիշ մանրավէպեր
ալ :
« ^ ձ –
"էէն
աունր՝^ , ՛ք՛"" մբ բոլոր
անոնց , ո -
րոնք
ղիչեր
ցերեկ
իրենց
երիտասարդ
Հարսէն
չեն կչտսւնար
, եւ կբ Հիւանդա
֊
նան , ոտքերր
չեն բռներ^
Հետեւաբաբ
Ք ե ռ ի ի ն տ ո ւ նը կ ը ը ե բ ե ն
երիտասարզր,
որպէս
^ի Հարսին
երեսր չտեսնէ ,
քանի
ոբ ոս կո րնե լ։ ս ւն ծռւծերր
քամուեր
են
արդէն
• • • ։
՛Բազմաթիւ
են այն է^եբը,
որոնց
՚ ^ ^ ^
Հյ
• Անձա րի սիրաՀար
Հոգիներու,
ո՛ք բեր–
ղ ՚ ՚ ւ թ ի ւ ն ր կբ ներկայացնէ
: Հաաորին
քա–
ւազոյն
պատմ
ու ած
քն է ^Ա իբաՀ
արութիւն
մ
Հ»»
խոբազ
րո՚է
՛լ րու՚սծքր
, ուր ոչ
միա
յն
գիւզտկան
կեանքի
աշխատանքներր
այն -
վ՛ան բնականօրէն
նկա բադ
ր ուած՜ են , ՚ ո յ է –
ե լ ՝Լ"՚բ"
յին
ե
լ
երիտասարդ
ի մբ վւ՚ւիւա
-
ղաբձ
սէբր
կր ներկայացուի
, բ ՚ ս յ ց
եւ
այնպէս
քյարօն
" ՚ ֊ ր ի չ ի մը Հե՛ռ կ ամ՛ոլս
-
նանա
յ
յ
Աանկական
աչխարՀն
ալ ՚լեղեցիկ
էչեր
ստորաղ րե լ ու ո
է
ած
է Հեզին ակին , է^՛
Հ. ~
պէ"
(կարմիր
, կանաչ
ապրշում
» , « Ն " -
րէն
նուռ
մտմրֆ
եւայլն
։
կարդ
մը պաամ ուածքնե
ր ալ կբ ներ —
կայանան
էբբեւ
յուշեր
, ինչպէս՝
«5՛՛՛֊/՛–
սու՚ն
էֆէնտին–»
կամ
«Աննանֆ
եւ
ՀՏ՚լ"՛–
քբ^
Հատուածները
։
Աւլղագրական
նիւթերոլ
ա
1լնարկ՚էւթի՛–֊
նը կ՝րնէի , օրինակ,
ինչպէս Ակնա
յ
մէչ
սռվորութիւն
էր • Մ ՚" քԲՐ ներքնակին–
վր—
րա
յ գրաւ
ե րախան
, օճախին
թաղա
րով
տաք
աւազ բերաւ
, պաղին
Հետ խաոնեց ^
տաքցուց
, տաբածեց
օրոցքին
մէչ , վրան
րէռրակ
չոր մբ փռեց
ու սլառկեդուց
: Յե—
^ ո յ
ալ վերմակով
գոցեց , ՚քյ՚տյ
-
քաշի
կով
ու քամաբով
կասլեց ,
երեսծածռւկր
երեսին
ձզեց^
։
ւնգ
ութ իւննե բէ
ազատել
ու
Համար,
Հաւատան
թէ աչքի
կուղան
բ օրր որո^ւ
Հանգի —
անոր
Հէ
քանի
ոբ Կւ
անոնք , Հ իւանդ
լ,
պած
է , ո՚^վ իրեն
աչք րրտծ
է ,
աանբ
շեմէն
կր աաշեն ,
կամ
առանց
գիտցնելու
Հադածներէն
մէկ երկու
թե՜է
կր փրցնեն
, ա
յրելով
մոլխր
Հ
ի ւ ա ն դ ի ն
կուտան
^ ռր ^չէ
եւ ագէկնայ՛.
Ուրիչ ^՚"—
լատալիք
մր . Հիւանգութենէ
մբ տզատե—
լու Համար
«երդիքր
Հանէ,
Ա՚րզայ
լերան
ղիմացբ
թող եբեք
անզամ պարէ ,
ցաւ.լ՛
կ՝երթայ
վրայէն
:
X
3՛
Մնձուրիի
գրականութեան
մէչ յա —
ճախ
կբ Հանգիպինք
թուրքերէն
բառե —
բու : Մանալանղ
քրտակտն
բսվանդակու—
թիւ^ւ
ունեցող պատմ ուածքնե
բուն
՚ ^ է ^ ՛
Բա րե րսւ խաա
բաբ
Հա լեբէն
բառարանլէ
նոյնքան
Հարուստ
է , բառեբ
որոնք
մեր
րառաբաններուն
մէչ առնուած
չեն ^ եւ ռ—
բոնք
ունին
իրենց յատկանչական
իմաստ.–
նեբր է ՚Բանի
մը աասնեաէ^երու
կր Հաս
-
նին
անոնք։
Օրինակ՝
կտում ,
1՚^Լ
Է^
*
կոնա , կո բիճա
լ (՚/՛"
ձրէ
սիսեռ) , ^ Ր
Է ՚ Է
Լ
է
Հտլկոկ,
խողիթ,
գարիկդ
եղուչիկ^
չե -
տուկ , եւ ա քլ^ւ :
Հետաքրքրական
է նաեւ
3
•
Մնձուբիխ
( Ռ ւււ ս ա կ ան Հ է ք ե ա թ )
•
Տ1)՝ԲԹ. ԵՐՈԻԱՆԳ
ԱՐԶՈԻՄԱՆԵԱՆԻՆ
է ղ բ ա յ ր ա կ ա ն ս ի ր ո վ Ո Ն կ ա ր օ տ ո վ
Ա–
-
Արելշատոլթ՛իւն
եւ աստուած
ա
յին
մխիթարութիւն
ցարին
...
կուլա^յ
կիեւ
^ կուլան
եկեզեցականնե
-
բր , կուլան
պա լատա կաննե բ բ ,
կուլայ
յ՜ոզովռւրդր
^ առաւօա
- երեկոյ
կ՝ա
-
ալօթեն Տտսանորգաց
Տաճարին
մէչ ՚.
~
Ան Հ ե տա ց ա՜ ծ է ցարին
գոլստրբ
,
իչխանոլՀի
Օլդտ
, Օլդա
գեղանին
Ո՛– սո՛՛ւգ է մտեր
սսւրբ քազաքը
։ Ոչ ոք
գիտէ թէ ի՚նչպէս
անյայտացած
է Օլգ՛" »
աո ելանզա՜ծ
են ,
սպաննա՞ծ
են ;
Աո՚՚լրր
Վլադիմիր
, գո
՛լ
միչամտես
:
—- Ո*՛ք որ Հետքբ գտնէ
• • .
ինչե՛՛ր
կր քսոսաանա
լ
^Ա
(հ>
Իվան
իր
մ ունետիկին
բերնով
, մ ին չ կուլան
Է " ՚ " Լ ՜
ները,
կուլան
իչքսաններր
^ կուլան
մանա–
լանդ
երԼյւ ասպետներր,
որոնք
թեէլեածոլ.
կր ՚>ամարոլէին
անրոյտացած
իչքսանու —
Հիին ՝էետ ամուսնութեան
:
կապար
կր թավւի
կարծես
կիեւի
եր -
կինքէն
, ու մեոելաքաղաք
դարձած
է
Գներրի
մատին
այս դոՀարը,
ուր,
էր
երբեմն
, նոյնքան
թ տնկաղին
զոՀաբ
մը
կբ Համարուէր
Օլդան,
իշխանու՛հիներուն
մէչ
ամէնէն
սիրուածը^
Կիեւի ադչիկնե
-
բուն
մէչ ամէնէն
՚/եղեցիկր
, այն
որ
բա
բի է ր ա քնքան որ ճԱստուծոյ
•«րեշտակր՝^
կ՚անուանէ
ին
զա
յն ե կեդե ցւո
ք Հա յրերր
:
Ա^ո աւօտ
մր , ց ՚ " ր Իվան
իր մօտ
՚էրա —
ւիրեց
երե^բ ասպետներր
եւ ըսաւ.
–կ՚սն–
չեցի
^եղ, որովՀետեւ
գիաեմ
թէ կը սի—
բէք
ագչյւկս ; Վեբչապէս
տեղեկացայ
թէ
ի՛նչ է պատաՀած
եւ ո՛ւր կբ զանուի Հի—
մա սիրեցեալ
աղչիկս
:
Ը"Է՚Ք,
Տէր
,
Ր"է՚ք,
ուր կր
գտնուի
իշքսանուՀի
Օլգան ^ պաարաստ
ենք դը —
յ ո՛ խք մտնելու՝
ազատելոլ
Համար
զա
յն ;
Աւա՜ղ , Ջեռնոմռր
առեւանգած
է
զայն
ու տարած
Անիծեալ
լեռը :
կրնաք
երեւակայել
այժմ
թէ ո՜րքան
կը տառա
պիմ
քսոբՀելով
որ ղժ բա քստ աղչիկս
պի ֊
աի ենթարկուի
ա յն փորձութեան
,
որուն
դատապարտուած
են բոլոր
այն
ադչի1^ե–
րը , զորս առեւանգած
է Զեռնոմոր
:
Պա
լատին
զոլշակուՀին
, եօթր
օո
աղօթելէ
ետք,
երեւան
Հանեց ինչ որ պատաՀած
է
եւ ինչ որ պիտի պատաՀի
: Ջեռնոմռր
կը
բնակի
Անիծեալ
լերան
վրտյ , ունի
գք՚գ -
եակ
մ՛ր որ շրչա պատ
ուած
է խոր
"՛ն -
տառնեբով
, ուր կը վքստան
վ ի չապնե ր ու
զազաններ։
ԱՀա
այդ
դղեակին
մէչ
կր
ւլտնռւի
իմ սիրեցեալ
ու դժբաքսա
ադչի
-
կրս : Զեռնոմոր
էքՀուկ
մրն է , որ կա
-
խարդած
է ՚ողչփկս
ու տարած
մինչեւ
իր
՚լժոխային
սլալատր , իր կինբ
գարձնելու
Համար
զայնւ
կբ ճանչնամ
աղչիկս
, ՚ ք ը " –
աաՀօրէն
գիաեմ
թէ իշխանուՀԷ
Օլզա
,
ամ էն տառապանք
, նո յնիսկ
մաՀ բ քան -
ձբն առած՝
մեբժած
է կին դառնա լ Ձեռ–
նոմ
ոբի
Հ
Այնպէս
որ ա յս պաՀուս
կր
կրէ
այն զատապարտութիւնր
, որու
ենթակայ
են
մերժած
են կին դառնա լ Զեռնոմոր
է՝ իրենց առե–
ւանղումէն
ետքը ;
Զեռնոմոր
ի՚^նչ
դատապարտութեան
կ^ենթարկէ
իբ զոՀերր , Հարցուցին
աս
-
պետները
զարՀոլբանքէն
իրենց
չ"՚–^է.Ր
բռնած՜
Հ
-
Զեռնոմոր,
ինչպէս
րսի, վՀուկ
մ բն է,
իր գօտիէն
կախուած
է
մ ողական
ուռ
-
կան մը, դոր սատանան
է տուած
իրեն
վարձտտրելա.
Համար
՚ " յ "
արաբածին
չարութեան
աբաա սովոր
րնղոլնակոլթիւ—
նր եւ անգթութիւնը։
Կը բաւէ նետել
այգ
ուռկանր
զոՀին
վրայ , զոՀը
կը կերպա
-
րանափոխուի
կր
՚լ՚սռնա
յ ձուկ։
Զեռնռ
-
մորի դղեակին
աւազանը
լեցուած
է ՚ " յ " ~ * \
պիսի ձուկերով,
բոլորը
կախարդ"ւած՜\
ազչիկնեբ
: ՚Լսւքսնամ
Հիմա
ազ^իկս
ալ՛
գաբձած
է ոսկի
ձուկ
մը, ^րէչէն
վ՚"Ր —
ձոլթաենց
զոՀ :
Աայնր գոդդղաց
այստեզ
եւ ցարը Աչ -
շեց
իր ՚քիչ՚ոին
մէչ քսորասոյզւ
Լ"եցին
ասպետներր
եւս՝
իրենց
զարՀուրաեքէն
պապանձած
:
/•
՚քերչ")
րսին–
Ի՞նչսլէս
կ՝ոլզէք
ոբ չարժինք
, Տէ՛ր
է
Հբամաքեցէք
եւ պիտի
ղռբծաղրենք
ձեր
Հրամ՚անր
ամենայն
անձնադոՀ
ութեամր
է
Գ՚սցէք
Անիծեալ
դղեակ
, լուծ
եցէք
՛քր է է/ս կամ մեռէք
այնաեզ
:
Առաչինր
քսօսեցաւ
քհուսլան ,
ասպետ
քաչտսիրա
, ասպետ
իմ ա ս տ ո ւն , եւ բսաւ
•
Տէ՛ր , պիտի երթամ
պիտ
լուծեմ
ձեր
վ բէժ
բ , կա՛ մ սլիաի
ա զատեմ՛
ի չքստնու
-
Հ ին
դ
կա՛մ
սլիտի
մեռնիմ
այնտեղ
:
Յեաո
յ խօսեցաւ
քք՚ատմիր , աս՚՚լետ
ե -
րազկոտ
, ասպետ
մտամոլոր
, եւ բսալ.
Պիտի լուծենք
վրէմը
կամ
պիտի
մեռնինք
:
Ամէնէն
եայթր խօսեցաւ
Յէաբլալ
, աս
-
պետ
անարի ^ սւսսլետ ւքատասիրտ
, եւ բ —
սալ
Պիաի
լուծենք
՚1բէժր
կամ ՚
պիաի
մեռնինք
:
Ըսաւ
բայց
Հազիւ
կրցաւ
ծածկել
իբ
ներքին
խռովքր
միչտ մտածելով
այն ՛ս–
Հաւոր վտանդին
մասին,
որու պիաքւ են -
թարկաէր
Անիծեալ
լերան
վրայ. Անիծ
-
եալ գւլեակին
աոչեւ
ւ
Բ–
Առաչին
մե քլնոզն է ր քիատմ իր , ասպետ՛
երաւլի , ասպեա բանաստե
ւլծ ու թ եան ;
Հարիւր
քա յլ դեռ
չՀ եռացած
քազաքիՆ
դռներէն
Հանգիպեցալ
Հովիւ
ազչկան
մը , ՚"չքերր
ծաքի
՛լոյն , մաղերր
զեդձի ^
մոբթր
չուչանի
, որ ոչքսաբ
կ՚արածէր
գաշտերոլն
մէչ՝
Գնեբրի
գետին
եզերքը
է
սալ
ու սի րա ֊ա ա բ ե ցաւ ,
՚ք"՚ր
ձիէն
դ
մօտեցաւ
ազչկան
,
բարբառեցաէ–.
մ ոլսան
^տաւլեր
Հիւսեց
եւ
քերթողական
անուշ
քսօսքե բու
սլսա 1լնե բ կաքսեց
Հովիւ
ազչկան
՛Լիզէն
:
Իշխ՚ոնուՀի
0էդա , վրէժ
ու եբգում
, -
մնացէք
բարով
:
\
Երտզքլռա
ք\՚ատմիբր,
մտամոլոր
Ո՚աա—
միրը մոռցա՛՛ւ
ամէն
բան։
Ե րկրորդ
մ ե կնողն
է ր ^աբլալ
, ասպետ
անարի , ասպետ վաաասիրտ
, որ
արագ
ոոտումնեբով
՝ւասաւ
մ/ւնչեւ
կոյս
ան —
տառ
, բա լց անտառին
մռա
լչ պատր
աե
-
սալ
չտեսաւ՝
վւսւքսա՜
լ
եա դարձաւ
:
իսկ
քաչասիրտ
քհուսլան
չմեկնեցա
՜լ^,
չշարժեցաւ
տեղէն
անղամ
: Ընդ.֊,ակաոա
-
կրն , վւակոլեցալ
իր ապտբանքին
մ՛էչ ^
խոկաց մատծեց
ժամերով,
յետոյ
ապրս–
,ես
մե
աայւսա
֊է իւս
Լ
ւ
Հի
մ ու րղ ա ր ա ա
ք ե ՚ ւ
պր,.ց
Հադ ուստն եր , բերել
աոլալ
Հադուագ
իւտ
գ ո֊աարեղէ
ննե ր եւ աղամ անգնե
ր , Հ րամ
ա-
յեց
պ՚ս՚որաստե
լ անուչաՀոտ
օծանէ
լիք
-
ներ
ու վ՚ոբդի
փ՛՛չէ
• Հո՚՚լուեցալ
ինչ —
պէս
Բ՚"մրիչ
մը , օծուէցալ
ինչպէս
պե ր -
ճտղիճ
մբ , ժամերով
օրօրուեցաւ
Հաքե
-
լիին առչէւ
, ծփանք տուաւ
իր շարժ ում–
ներուն
, իմաստ
էւ ՝>Բ"՚յրք
իր պարէ ~
րռւն , քազցբութիւն
ու կախարդանք՝
իր
ձայնին
:
Ո՚ուսլան
, արիասիրտ
ու. կտրիճ
ասպե՜
Fonds A.R.A.M
