է
6 Ա ո֊ Ա %
ԴԻհՑԱԶՆԱԿ-ԷՊԸ
Ահցեալ
աարի
Հայաէւաա՚նի
ւչրա/լան
Հրապարակի
վրայ
ԼրԼլաց
այս
անււլնով
ե
՚ւՒէ՚Ք^
սրՆ արաւչօրկՆ
սպաաւլԼց
է
Հեղինակն
է բանաաաեղծ
Ա՝Կւ""1՚է
՜
րանեանր
Հ
« Աասնոյ
Տուն
» դիլցաւյնավկ
պի
նիւ–
թը
կաղմ II ւմ է մեր ժււգւավ րղ ական
ղ իւ. -
ցաւրւԼ րղոլթ
իւնր
իր
է"1"՛
նշանաւոր
ճիւղերռւի
; ԱյԼ կերպ ասաէէ
,
(ք • 1սէրան ~
եանր աււպարէւչ
է ՀանԼէ
ղ իլցաղնԼրղ
ու -
թԼան
աո աջին ամրողջական
,
բանասաԼւէ–
հ՜ա կան
մ շակոլմ բ աբեւելաՀա
յ լեզուով
:
Ջերմ
ուշաղբա
թեան
եւ
խբաիւուսանքի
արմ անի
մի ղ ոբձ^
:
Մեր
մ ալով րդ՚ա կան
վէ պբ
շաա
Հին ու
նոր
Հայ
ղ րալնեբի
Հ
իւանղ ավաո ել
եւ.
ղեո շաաե բին
է իւանգավաոե
լու. աււլա —
ւլ IIIյոI մ : Ցայանի
է ականաւոր
մանկա
-
վարժ
ս եղբակ
ՄանղինԼանի
թաբւլմա
֊
նութիւնր
, ոբ կաաա բուահ
է *Ի ՚
Մ բբ
-
ուանձաեանի
դրի աոաՆ
մ քւ աարբե
րակից
(« Մասոլնցի
Գաւիթ
կամ
Ա՚Հեբի
Գուո»,
1880
թ–) ։ ԱյնուՀեաեւ
մեր
վէպը
ղ րական
էեդուի
վէոթաղ
բհ լու
ւիոբձ
է
կատաբել
Հ/ոլշուայ
դպբոցների
ուսուցիչ
Տակոբ
ճաղաբբէգեանբ
.(«
Լքասռւնցի
Գաւիթ
ղիւցաղն»,
1895
թ ) ։ Գի՚ցադ
-
նավկ պի
ւլ րական
մ շակման
աոաջին
փոր–
ձբ կատաբել
է բանաստեղ1^
^ Բ
Է
Ղ
՚ ՚ Ը է՝՛" ՜
լասանեանր
\ «Առիւհ-աձեԼ
Մ^եր՝»՝) • ք՝ա
-
նաստեղ1է ֊ թատերաղիբ
Լեւոն
Մանուէլ–~
Լանբ
1905
թուականին
ղրեէ կ «Աասուն
-
ցի Գաւիթ
եւ Ա՚ււբայ
Մելիք^բ;
Մեր Օրե–
րում
ղիւցաղնավէպի
թատերական
մշակ–
մ ան փոբձ
կ կատաբել
Վաւլարշ
՚Լաւլարշ–
եանր
, Հ
բա պարակ
Հ անելով
իր «Աաս
ուն–
ցի Գաւիթ»
ողբե բղոլթ
իլն բ
( չափաձոյ)
,
իսկ
ն բանից
ալ աոաջ թատրերղ
ութ
իւն
է
ղրել
Վ. Թոթովենցբ
։
Գիլցաւլնավ
կպի դրական
մշակման
աշ–
իւատանքնեբբ
առանձին
թափ
ստացան
մ անա
լան դ ՛ձիական
թ ուա կաննե րին , երբ
մեձ
բանասկբնեբ
Ա՛ . Աբեղեանբ
ել
կ.
Մե/իք
—
() ՝է ան ջան ե ան բ լ " քո
րնհաքեցին
« Աասնոյ
հ ո ե բ ի»
առաջին
Հատորբ
յ
Գեո. եւս
1933
թուականին
Ջարենցբ
դրեց
իբ * Մասունցի
Գաւիթ
»
բանասաեղհ–ոլ–
թիւնբ
•.ԱյնոլՀետեւ
դիւցաէ^ւավկպի
ղբա–.
կան
մշակումով
զբադուեց
Աոդոմոն
Տ"՚–
բօնցին,
"ՐՐ Հաղարամեակի
օբերին
եւ
յԼաաղայում
է"յ"
Ր^^ս՚յեց
մի քանի
դբ–
լու խ իբ «Ա ասունցի
Գաւիթ»
բանաստեւր–
հ՜ութ իւնից
յ
Հաղարամ եակի
աոթիւ
լո յս
տես ահ՜ է նաեւ
՛Լե ո պե բ ի «Ա ասնա
լ տու
նբ»
վիսքերղբ
եւ Աւսբմ էնի
«
հ/անղ ու թ
խաթուն
» բանաստեդձութիւնբ
: Այդ
մի
եւնոյն
թուականնեբին
սփիւոքաՀայ
բա —
նաստեդձ–
Կ • Աիտաչբ Հրապարակեց
իր
^ Աասնայ
ծոեբ՝^ Հեբոսավկպբ
: Մի
աւելի
ուշ Հանդէս
եկաւ
բանւսււտեղհ–
Տ •
Ջիթունին
իր «Ա ասոլնականյ>ի պատկա
-
ոելի Հատորներով
: Վեբջերո
սաացոլ
ել է
Գ - Ա աՀաո
ուն ու «Արմ ենւսկան»
դ իւցազ
-
նււվկ պի «Աանասաբ
եւ (՝աւլղ ասաբ»
ւլ իլ՛–
Քբ (Ա՛ Հատոր)
յ
Ամրոդջ
Հայ դրականութեան
մէջ ,
սա
կա
յն , մեր դ իլ ցաւ^ավէպի
բանաստեդ
-
հ՜ա կան
մ շակմ ան լաւաւլ ո յն
վարպետներբ
եդել
են ՅովՀ
. Թումանեանբ
եւ Աւ՛
Ի -
սաՀակեանբ,
մէկն
իր « Աասոլնցի
Գա
-
ւիթ»ով
(1905
թ.),
միւսն
իր
«Աասնայ
Մհեր»ով
(1923
թ.)։ Գեռ
ոչ մի
դրող
այնպէս
չի բնղարձակել
մեբ ժողովրդա
-
կան վէպը,
որքան
այդ
երկու
մեձ բա
-
նաստեդՆնեբբ
:
Մասնաւորասլէս
Ց– Թումանեանի
«Աա–
սունցի
Գաւիթբ»
մեբ
դիւցադնավէպի
բանա սաեւլՆ ակ ան
մ շա կման
մի
ւիայլո
լե
կատաբում
է , "րբ
՚լբոլաքՒ
օբից
ղաբձել
է մեբ դասաղբքերի
զաբղը
;
Բ՝ումանեա–
նը այդ բանա ստեւլհ
ութ իւնբ
՚լբել
կ դբլ -
իլալ որւսոլկս
մանու1լ1ւերի
՚էամւսր : (յա նոր
էր հՐ""1 րում ստեդՆելու
իբ
իսկական
« Աասուեցի
Գաւիթբ»
, "ՐՐ
ւ
դժրաիւտա–
բաբ, անկատար
մնաց
:
Եւ աՀա
այդ
բս՚Յը բաւականաչափ
լբ -
րացնելու
է ղալիս
Մ կր՛" է է
Խերանեանը
իբ «Աասնոյ
Տուն»
դիւցւսղնավկպով։
Օժ–
տուահ
էէ՚^ե լով
բանա ստե
դՆ ական
անժ խ–
աելի կիրքերով
եւ Հաբաղատ
մնալով
վէ
պի բովանդակաթեանն
ու ողուն,
Հեղի
-
նակբ
ստեղհել
է յոլզաթաթալ
տաղան
-
դաւոբ
երկ,
որ ջերմօրէն
բնդոլնոլեց
բն~
թերցոդների
կողմից
: Բանասւոեղհբ
կա–
րողացել
է դեդաբուեստօրկն
վերարտադ–
բեյ վԿպի
հայբենասիբական
- աղատա
-
դրական
ջերմ
շունչբ,
ղրսեւորելով
ինք–
նաաիպ
ստեղհ ադորհոդի
կաբողութիւն
I
Հեղինակի
լեզուն
յստակ
է եւ անկաշ
֊
կանգ
Գիլցաղնավկսր՚ւմ
ղեբիշխոգբ
Գաւ թի
ճիլղն
է է Մանաւանդ
մի առանձին
ջեր
-
մութեամբ
են գՆուահ
Գաւթի
եւ Աան
-
դու թի կԼբպտբնեբը
:
Գիւցադնավկպոլմ
ղղացւում
կ պատ
֊
մական
միջավա
յբբ ,
ժամ անակա
շրջանի
երանդր։
Մ– հքերանեանբ
վէպի
մէջ
մու–
հել է մի շարք աարբեբ
մեբ ժողովրդա
-
կան
բանաՀիւ"ու
թ իւնից՝
«Փեսի
դովքբ
»
եւ
այլն , դրանք
Հմտօրկն
ձուլելով
վէպի
նիւթին
:
Մեր գիւցագնավէպբ
, ինչպկ ս
յայանի
է , իսկական
ժսղււվբդտկան
սաեղհաւլոր–
էութիւն
կ •• Նր՛" տաղաչավւոէ
թիւնբ
ա
-
ո^չուաՆ
կ ժողովբգի
խօսքին
եւ
77""
կչռոյթին
՝. Գիւցաւլներղ
ա թեան
երեք
Հիմնական
իւմրեբն
էլ ՀԱոկաց
, Մչոյ
ել
ՊաբսկաՀո՚յքի)
ունեն կարճ
եւ
եբկար
աոդեբ , ոբ"նց
մկջ վանկեբի
թիւր
ամե
-
նաքիչբ
^ինղ. է–, ի"կ ամենաչաաբ՝
1 3 ։
Ա
•, իյեբանեւսնբ
նսլնպէս
օւլտագոբհել
է այս չաւիբ , րայց
նբա մօտ
ւոիրապեաո–
դբ եբկար
տււղերն
են ել այն էլ
14,
15
ել
10
վանկանի
: Այս եբկար
աադաչափոլ–
թիւնը
, մեր կարՆիքով
, տեղ
- տեղ գան–
դ ադեւլրել
է Մ ՚ Խ երան եանի բանա ստե
գ–
հ՜ու թեան
ու ժական
բնթացքբ
:
Մ • հ)եբանեւսնբ
ոչ միայն
Լ"՛ քն ասպա
-
բէգ
է աուել եբկար տոգեբին
, այլ եւ
աեդ
տեղ
չատ
է Հեոացել
բ^՚ս՚ք
րիքք
1
սաեգ1էե
-
լով , մեբ կարհիքով
, աւելոբգ
հանրա
-
բեռնութիւն
; Այն ղէպքում
, երբ
թ՛ու —
մանեանբ
ամկն կեբպ աչթաաել
է Հաբա–
ւլաա
մնալ
ւլիւցաւ^ւավէպէն
, քսեբանեա
-
նը, բնգՀակաոակն
, չկաբոգտնալով
դսպել
իր ոդեւո բութ իւնբ , աշէսատել
է ձաւալ —
ուել , իբ ինքն ու բո
յն ութ իւնբ
դ րսեւո
-
բելով
ոչ թէ գիւցաղնավէպի
այս
կամ
այն Հաաաաէքը
բանաստեղծօրէն
յ՚էկեէու֊,
այլ
նբանից ստացաՆ
ուժւլին
տպաւոբու–
^թիւններր
րնւլ ա րձա կե լու մէջ՛. Ալդ
ձեւով
նա որոշ գլուիւնեբի
Համաբ
սաեդհել
է ա—
ւ֊ելի
շատ բանասաեգձական
մաս
քան
թէ
բնագբում
կայ
;
Բնաղբի
մէկ — երկու տոգբ
.երբեմն
Մ •
էյերանեանի
մօա բնդարձակուելււվ
, Հասել
է մէկ տասնեակի
:
Մեր գ իլ ցաղնե րղութ եան
սկիւլրն
այս —
պէս
է .
Սկիգբ՚1ւ է ր կ ո ա սյ ա շ տ հ յ ա լ ի ֆ ա ն ,
1
Մ է կ է լ Հ ա յ ո ց Գւացիկ թ ա գ ա ւ ո ր :
Մ • Խե բանե ան բ ա յս ե րկտՈէլը
ընգաը–
ձակել
է այսպէս
.
՚ ւ ՚ ա ր ե ր , ւ յ ա ր ձ ե ա ՚ լ դ ա ր ե ր ւ ա ւ ա յ Հ ա յ ո ց
ա ն ո ւ շ ա շ ի յ ա ր հ ո ւ ւ ք—
(1ւր լ ե ո ն ե ր ը լ ո ւ ս ա պ ս ա կ մ ի ն չ ե ւ ե ր կ ի ն ք
են հ ա ս ( տ ւ մ ,
Ու ե ր կ ն ս ւհ ա ս ա յ դ լ ե ո ն ե ր ի ց ս ւ հ ա գ ն ա ձ ա յ ն
ց ո ո ո ց ո վ
է Լ ա ց ո ւ մ ե ն վ ա ր գ ա լ ա ր - ց ա լ ա ր գ ե տ ե ր
դ է ս լ ի դ ա շ տ ո ւ
ծով,
Ուր ա ն տ ս ա ն ե ր կ աւնա չ ա գ ե գ ո ւ լ ե ո ն ե ր
կան կ ա պ ո ւ տ ա կ ,
Ե լ ա գ բ ի ւ ր ն ե ր ա դ ա մ ա ն դ 1 ւ ա յ , ա կ ա ն ա կ ի տ
11Լ յ ս տ ա կ •
Ուր օ դ ր ՝ ջինջ , ջ ո ւ ր ը ՝ մ ա ք ուր , բ ա ր ի է
հ ո գ ն ո ւ բ ե ր ր ի ,
Ց օ դ ո ւ ա ծ ա ր ե ա մ բ ո ւ ք ր տ ի ն ք ո վ
մ ե ր
պ ա ն ծ ա լ ի պ ա պ ե րի—
Հ ա յ ո ց ա ն ո ւ շ մ ե ր ա շ | ս ա ր հ ո ւ մ
, հայր1ք -
ն ի ք ո ւ մ հա ր ա գ ա տ ,
Թ ա գ ա ւ ո ր ո ւ մ է լ ւ մ ե ծ ա փ ա ո Գ ա ց ի կ ա բ
-
քան ա լ ե գ ա ր դ :
կարիք կա՛՛ր այսքան
բնդարձակել
բնա–
դիրշ
•• Ի ^արկ
է ոչ : Աեբ
կարծիքով
այգ
ամբոգջ աասբ տոգից կարե լի է ր թ ալնե
լ
միայն
առաջին
եւ վե րջին աուլեբբ
, ամ՛ե–
նաշատը
էորս
աոգ
: ք*նչո՚^լ
.
որովՀետեւ
մինչեւ
երկինք
Հասնող լուսապսակ
լեո—
ների , աՀագնաձայն
դոոոցով
գէպի
դա
չտ
ու Նով վադող գալար
- դալար
գեւոերի
,
կապուտակ
է^ե րի եւ ադ ամ անգ եա
յ աղ
-
բիւրների
նկսւ բադ բութ իւնբ , ո ր ի
ն պ ա
-
ւոակն
է քեոնոտ
Հա յաստանի
բնու
թի՚^Ը
ներկայացնել,
տրուահ^ է ^,աել
ուրիշ
մա–
սե րում
•
Ե կ ա ՜ն ո ւ ե կ ա ն •
Ու հ ա ս ա ն ն ր ա ն ք մ ի լ ե ո ն ս տ ե ր կ ի ր ,
Ուր մ խ ս ն ո ւ մ են ե ր կ ի ն ք ո ւ ե ր կ ի ր ։
Տ ե ս ա ն ՝
մ՚հ մ ե ծ գետ
ը ն կ ա ծ ա ն դ ն դ ո ւ մ ՛
Գ ո ւ ւ ո ւ մ է ահեւլ , գ ա ւ ա լ ռ վ գ ն ո ւ մ :
Ու մ ի փ ո ք ր « ա ո ւ գ ա լ ի ս է վ ե ր ի ց ,
ս ե շ տ ա կ ի ս ո ւ ր ռ ւ մ , ի ջ ն ռ ւ մ է ս ա բ ի ց ,
Զ ա ր կ ս ւ մ է թ ա փ ո վ ո ւ գ ե տ ը ճ հ ւ լ ք ո ւ մ ,
Ե ր կ ո ւ կ է ս ա ն ո ւ մ ,
Վ.
Ն Ա Ի Ա Ս Ա Ր Դ ե Ա Ն Ի
ՕՐՍԳՐԷՆ
•
ՄՏԱԾՈՒՄՆԵՐ
Հաւատքի
ջ՚սՀը
ուլւիշների
Հ ոգ ում
վա–
ոելու
Համաբ ՝ նախ
ինքդ կրակ պիաի
լ ի ֊
նիս , ուբի շնե բբ խանդ ավաո
ելոլ
Համ
ար
խանղավաո
ութ իւնբ նախ
քո՛ Հողում
պի
տի ունենաս
. ուրի^երր
շարժ ե լու
եւ
ա–
ոաջնոբդ
ե լու Համաբ՝
նախ
ինքդ
պիտի
չարժուես
եւ աոաջ
անցնես
ւ
X
Մաբգու
Հողին
երաժշտական
նուրբ
ականջ
է, ինչպէս
որ այս վեբջինբ
գիլ
-
թիչ
մելոաիի
մկջ իսկոյն
բոնում
է
//ճ//ծ
նուոբ , ճիչդ
նոյն
ձեւով
Հոգին
գիմացի–
նի արտայայտոլթԼանց
մէջ գզում
է կեգՆ
բաոեբն
ու զւլացո ւմնե ր բ :
X
Տեսայ
ու Համոզուեցի
, ոբ այս
աշ
-
խարՀում
Հաըստութիւնբ
կ շին մարզ
է
գաբձնոլմ
, ինշպէ ս ոբ
շքաւորռւթիւնը
մարզ ուն էշ է գարձնում
Հանրութեան
" ՚ չ ք ի ^
I
X
Բո նութեամբ
մարզ ուն աւե
լի
ալ իւ րին է
Գ^"է1՛ ՚ւ՚քոխք
քշեէ , քան գէպի
արքա
-
յ ութ
իւն Հ
X
^ •
Տարօրինակ
է չինուահ
մարգբ^
մ ա ր
-
մ ի ն դ
ամէն
օբ քազց
է գզում,
մինչ
մի տ –
ք ը գ
եւ
հ ո գ ի դ ՝
ոչ • աւե
լին
մարմնական
սնռւնգ դ աստիճանաբաբ
պակՍւսելով
աստիճան
առ աստիճան
տկարանում
է
մարմինդ
, մինչ մտաւոր
եւ Հոգեկան
"ը–
նունդր աստիճանաբաբ
պակասելուԼ
մտ
-
քիգ
եւ հոգիիդ
քեղ աւելի
կուշտ
եւ
յա–
դեցաՆ՝ ես զդոլմ :
Որքան
աւե
լի աղէա
ես եւ
Հ ալ իով
ա ~
ւելի չքաւոր
այնքան
աւե/ի
դու քեզ զի— •
տուն
եւ Հողիով
աւելի
Հարուստ
ես բղ —|
դ ում
է
1
X
Եթէ
մարգը
մաբգուց
յուսաՀատ
չլինէբ
ինչո՞ւ
եբկնքում
ԱստոլաՆ
պիտի ստեզ
-
ձուէր
, ամենաղ է՛՛ տ եւ ամ ենակա րո՛ դ– • • |
X
Եթէ
մ ի տ ք ը
չի գոբձում
գ գ ա ց ո ւ մ ի ՝
սբտի
եւ Հոզոլ
քուբայից
անցնելով
, չո—
բացաձ՜
ծառ
է
,
ոբ այլեւս
չի պտգաբե
-
րում
։ իսկ եթէ
գ գ ա ց ո ւ մ ը
չի
գոբէՒում՝
մաքի
քուբայից
անցնելով
,
քազուածբ
պտոււէ է , "Րէ
^ " " ^ / ՚ էորացաՆ
է այլեւս
:
X
ինչսլէս
ոբ ստոյգ
է , որ
անբաբոյա
-
կան
կինն է միայն տեւաբար
բարոյակա
-
ն ութ իւնից
ճառոլմ
ու անխզճաբաբ
մ
ուր
քսում
իբ շրջապատի
ամբասիր
կանանց
,
նոյնքան
ստոյգ
է , որ անմաքուր
քազա
-
քական
գործիչն
է
միայն
«նուիրեալ»ի
արտաքին
ու խորՀըզաւոր
ձելերը
առնում
ԹԱՏԵՐԱԿԱՆ
ՀԻՆ ԳԼ-Մ՚ԲԵՐ
ՋԵԶՍՐԷ ԼՍՔՔՍ
Թատերական
Հին գէմքեբու
յաակաց
-
աահ
այս սիւնակին
՚քչ՚՚ւխբ
վեբեւի
օ -
տաբոտի
անունբ
անչռլշա
ոբ
զա րմ անա
լի
թոլի
մեր բեթեբցււզնեբուն
,
մանալանգ
անոնց
որոնք անծանօթ
են աքդ
անունին
ւ
Ե
Լ
սակայն
, իտալական
այս
անունը
երկար
աաըինեը
Հնչեց
արեւմտւսՀւոյ
թէ
աբեւելաՀա
յ բեմերուն
վբայ.
Հնչեց վւա"–
քով
ու֊ պաաուով
, կովկասէն
մինչեւ
Հե—
ոաւոբ
այլ վայրեբ
, եւ ապա
Ֆրանսա
:
իտալացի
Հօրմէ
ել Հայ մօրմէ
ծնած՜
Լ՛ ՛ՔՔ՛
,ն Հ. ՛յ ք եմե րու սւրժ անէ
՛ւ՛ ՛լե Ր՛Ա–
սան
մ բն է ր :
Ծնած
էբ Տրապիդոն
եւ
մատաւլ
տա —
բիքէն,
իբ դոբովաղաթ
մօբր
կաբղա
-
ղ րութեամբ
ու զաբկոլած
էբ
՚-Լենեաիկի
Աոլրատ
- Ո՚ավ՚այէլեան
վաբժաբանր
,
ուր
եւ ստացած՛
էբ Հայեցի գաստիարա
-
կութ
իլն մեծանուն
դաստիարակ
Հայր
Գասքանտ
իլե ան
՚Լր'1 ՛է
Հսկ ալութ ե ան
աակ
,որուն
Հետ
ունէր
աբենակցական
կասլե ր
Ա խիթար եան
Հա յբե բու
Հա յա կե ր ա
յարկին
տակ
, իաա/ացի
Հօրմէ ծնած՜
Լո՛ք–
քան
շատ
չու աով
գաբձաւ գտարիւն
Հ՛"
յ
մբ ..
՜Բիչով
ու չատռվ
ուսման
" 1 " ՚ շ ՚ " Ր
՚^՛Ա. ^
ամբարելէ
ետք,
Լաքքա
քլանցնի
կովկաս,
եւ Հոն կբ
նու իրուի
բեմ ին
;
|
Պաթոլմի
մէջ,
ձաին
կբ կագմուի
սի-1
րողներոլ
թատեբախոլմբ
մբ, որուն
՛լե –՛
կավար
անդ ամնեբէ ն մէ կբ կ՝բլչայ
Լաք —
քան : Շարք
մբ ներկայացումներ
տալէ
ետք , այս երիաասարդնեբբ
կ՝ ու զեն բն ՜
գարձակել
իբենց
զոլւծր , եւ
Հետեւելու
Համար
Թիֆլիզի
մէջ արդէն
գոյութիւն
ունեցոդ
Տրամ աթ իքա կան
թաւոերախում—
բի օրինակին
, կբ փաւիաքին
նոյնւսնման
թատերախոլմբ
մբ կազմել
;
Այգ առաջագ
բութ եամ բ կր գիմեն
գե–
րասան
Արմէն
Աբմէնեանի
եւ իրենց ծրա–^
եւ շարունակ
, բո/որ
Հնարիմաց
ձեւեբով
յ
ամբասիր
մաբզոց
մրոաում
-,
X
ինչսլէս
ոբ մարդոց
մէջ գժուար
է ոա՜է —
մանել,
թէ
"՚" ՚ ք՛ է վերջանում
ստախօսբ
եւ
ո՚^ւր սկսում
ճչմարտախօսբ,
ո՞ւր՝
Հա–
մեստբ
եւ ո՞ւր՝
անՀամեսաբ
, ո՞ւր՝
աղ—
նիւբ եւ ո՛՛՛ւր՝ անադնիւբ
, ո՞ւր՝
նենղր
եւ
ո՞ լ բ՝
աննենղր
, եւա
յլն , եւա
յլն ,
^/՚շ՚ե
նո յն ձեւով
է լ դ ժ ուար
է ճչդել
, թէ ու բէ
վերջանում
նորմալ
մաըդը
եւ ուր
սկսում՝
աննոբմալբ
% Ա աո քդ է , որ նորմալ
խեն —
թԼբի
Հսկաք բաղմութ
իւննե ր ապրոլ մ են
յիմ ա բանոցնե րից գուբս
:
X
Ոսկեպատ
ապա
բանքում
կաբե լի է լին ել
մաբգոց
մէջ ամէնէն գժբախտր
, մինչ
յե–
աին
Հի ւդա կում
ամ էնէն բախտաւոր
բ
ւ
ինչ
աւելի
մեՆ ապացոյց
այն
յալիտե–
նական
իմաստութեան
, թէ
նիւթը
ո -
Հ/՚՚՚ւ
է •> է՛ականը
Հոգին
է :
Ու֊ գ ե տ ի հ ո ւ ն ո վ ո ւ ո ա շ է գ ն ո ւ մ :
կամ
թէ՝
Ա ն ո ւ շ տ ե ղ է, ա,ստուտծ վ կ ա յ . ես է լ ե մ
շատ
հ ա ւ ա ն ո ւ մ ,
Ր - ա րձր ո ւմ կ ա Թ գ ն ա ծ ՛ ա շ խ ա ր հ ր ք եգ.
դ ո ւ
ա շ խ ա ր հ ի ն ես ն ս ւ յ ո ւ մ ,
Իսկ
շ ո ւ ր ջ - ր ո լ ո ր ա մ պ ա ծ ր ա բ ք ա ր ա -
ժ ա յ ռ ե ր ե ն հ ս կ ա յ ,
Գ ա գ ա թ ն ե ր ե ն ե ր կ ի ն ք հ ա ս ա ծ ո ւ կ ա տ ար
ներ բ ա ր ձ ր ա գ ա հ ,
Ուր ա ր ծ ի ւ ն ե ր եւն բ ո յ ն շ ի ն ե լ ո ւ հ ա ւ ք ե բ ր
հա գ ա րսմւ ,
Մ ե ն ք է | մ ե ՛ ր ը շ ի ն ե ն ք , դ ա ռ ն ա ն ք ա ր ծ ի ւ –
ն հ ր ի ե ա ր ե ւ ա ն :
Աքս Հաաոլածների
մէջ լեռնոտ
Հտ լաս—
տանի պատկեբբ
չբ/՚ւ
նեբկա լացուած
է
Հետելապէս
, առաջին
ութ առգի
քւմաստը
միանղամ
այն
աւելորդ
է գառնում
:
Մեր կարծ^իքով
, գիւցաղնավէպբ
աւելի
կբ շաՀԷբ
եթէ
Հ եղինակբ
բՆագբի
ել իր
սաեգծագոբթութեան
միջեւ
պաՀ պանէ ր
մօտաւորապէս
այն յարաբեբոլթիւնբ
, ո–
բով գեկավաբել
է (քովՀ •
ԹումանԼանբ՝
իր « Աասունցի
Գաւիթը»
՚չբելիս
: Հյատ
սւ^քք
շԿ Հեռանալ
մեբ
՚ԼԿ"լ1՚3՛
մ ի չա
պէտք
է նկատի
ունենալ
, որ մեր
՚էիւ
-
ցաւյնեբւլ
ութ իւնբ
կուռ
ստեւլծ աղ ոբծ ու
-
թիլն
է • նա ասպարէզ
է թողնում
բանաս–.
աեզծի
եբեւակա
յութեան
Համ՜ ար ,
բայց
աւելորդաբանութիւն
չի սիրում
;
Այս ամէնով
֊,անղեբձ
, « Աասնայ
Տու
նը» դորբ
՛ւ բ ուած՜ է բանաս տ եղծական
ան–
կեգծ
նեբշնչանքով
ել սիրով
խմբադբր
-
ոլած^ է բանաստեղծ
՛Լ– Նորենցի
կողմից ,
մի աոաջընթաց
քայլ
է դէպի
այն կա
-
տաըեալը
, որի մասին երագել
է մեծ գիտ–
^ւական Ա՝ . Աբեղեանը
սբանից
դեռ
եւս
53
տարի՝ առաջ. «Աիրելի
պիտի
լինի
մեզ
Համաբ
մեր վէպբ , որը մերն
է , մեր սե -
ւիականբ , մեր ժոդովբդի
դաբալոբ պատ
կերբ՛– • Ուսումն՛ասիրենք
"՛յն
րսւղմա
-
կռղմանի
կերպ"վ
եւ մենք կը գտնենք
նը–~
րա
մէջ մեբ ժոգովրդի
Հողոլ
խորքեբբ
;
իսկ
երբ մեր բանաստեգծներից
մի
Հան
ճարեղը
այդ
նիւթբ
նոյն
ժոգով
րդական
ոդով
մշակէ
դե ղա բուե սաօրէն
, դա
կը
լինի
մեբ ազգային
բանաստեղծ
ութեան
մաբգարիաը
» %
Խ–
ԳԱՇՏԵՆՏ
« Գ ր ա կ ա ն Թե րթ^ »
Fonds A.R.A.M
