HARATCH, du 1er janvier au 29 juin 1958 - page 299

Հէ՛ք "՚ Լեւոնն աչ, ա յ դ մ ատդաչ պաաա–
Նէն , կարծես ձաքլաաադրէ։ անոդոք դա -
սաւորու–թեամ ր ՛քր, սէրաէարոէ֊ած է էր
կարդին երղչսւհիի մ ր՝ Լուիդային , որ
սակա քն վե ր9 ի վ ե ր ^ո յ . պիաի ամ ուսնա -
նա I պա ր ի դ ոն կ ա վա լե ր ո յի Հետ ե ւ. պիտի
մեէլնի է՚աալիա :
Լեւոնր <; արտիստ » կ՝անուանեն , վա -
սրն դի անկր "իրէ ե րաւք չտութ իւնն ու.
թ ա տ րոնր եւ. կր նուադկ Ա՝ անաւ։ չին ։
թատրոնի եւ. ե րսւժ չտւււիմեան Հանդէպ
պատանիին սէրր իսորթ աչքով կր գիտէ
մ ա յ ր ր եւ. քաձախ 1լր իէնդ րէ իր ղաւկէն
որ Հրւսմարի այդ սէրէն :
Այդ երկու սէրերուն ւէրայ, Հիմա աւել­
ցած է նաեւ Լոլիղայի "էրր, եւանոր ք՛–
տալիա մե1լեումէն ետք սիրաՀար պաաա—
նին քլոպէկ քչոպէկի վրա լ դնելաի դրամ
կր Հաւաքէ որպէսղի մ՛եկնի իաալիա ;
Աակայն դիչեր մր ւիողոցւսյին ստա֊։ա/լ —
ներ կր ղուլ^ւսւն այգ ղումարր։ Լեւոնր
սլիտԼւ չկրնա յ իաաչԼւա մեկնիւլ :
Ալ վրայ կր էասնի ուլրերդական վաիս —
ճանր։ ՀՀԷ՚Է արտիստին դիաէլր կր ՚լտեեն
ալն <տհյ ե րս ոն՛^, չուլենալԼւն տակէն, որ
դինք եւ մայրր ք՚տալիա պԼւտի փոթադ —
րէր • • • » :
ԱՀա՛ այսէ աաաւլձր /)։Արտիստր^ Դ"՚Լ ~
տրիկ սլատմուածքին , որ է նաեւ սրաա -
ոուչ , եւլերական :
Լ է ՚ ֊ ր է չ առաւելութիւն մրեւս ունի ՀԱր–~
տիստր» պ՜աամ ուածքր :
Շիր՚Լանղւսղ էի րոլոր ե ր կե ր ո ւն մ է^ ,
մասնաւորաբար սկդբնակւսն չՐ^ա^է ՛է՛՛է՛—
ծե բուն մ է^ , ակն յա յտնի է լեզուական
թե բութ ի ւ ն ՛քր : Այդ պաբաղան կբ չեչ —
տուի մ ասնաւորապէս «.Արս էն Ղ՛իմ աքս -
հան» իր վէպին մէւ :
Հ Աբ տ ի ս տ բ՝^ պատմ ուածքր , սակա յն ,
ունի լեզուական կատարելութիւն մր :
Հո՛ն ՇԼ՚րվանղադէ էլարծես գ ր ա ծ է մաս—
նաւոր Լսնամք մր, այդ թերոլթենէն ձեր­
բազատ ուելու Համար :
Գաղափար մբ էլսւղմեէոլ Համար կոլ —
տամ Հատուած մ ր՝ «,Արտիստր^էն •
Առտու մր Լեւոնր յանկարծ կբ մտնէ
էթ իրվանզադէ Լլ սենեաէլր, մանտոլէնր
ձեռքին : Ամբուլշ դէչերր Է " ՚ – " 3 ՚ " ՜ Յ ^ Ր "՚՜
նուադեր է <տւԱատրիտի 2,Րշմոլիէլր » ,
դմբաԼստ սպանաղի երիտասարդի մբ ել; —
դբ \ որ դիչեբներր մինչեւ լ ո յ ս էլր նւււա—
գէ եդեբ իբսիրած դուքսին աղշկան լու–
սամուտին առշեւ։ Հիմա Լեւոնն է ոբ իր
սէրէն թողուած , կր նուաղէ այգ եղա—
նա էլբ : Ու կբ նուագէ նաեւ ՇԼ՚րվանզա -
ղ է Լ՛ն առշե լ :
Ոայղ թողունք որ Հեղինակր Լ՚նքր նէլա—
րւսղ րէ տե սա րան ր ի ր մ ա քո լ ր ՈւլուԼ ե ւ
վաբսլեաի դբիչով
« Ոնչ էրԼեւոնի նուաղած բ րաղատ–
բել չեմ կարող։ Յիչում եմմիայն ինձ
վրսւյ դործած ապալորոլթիլնր : կիսա —
մերկ բեւեռուել էի սենեակի մէշտեղում
եւ լսում էի բուռն զղաղմ ունքնե ր ի վի —
մում ր : Վ^Լ՛ չտ եւ բե ր էլր ութ իւնւ , վ՚"թ"րէկ
ու մեւլմ թա իս իծ թառնռլել էին «Ա ատ -
բիտի չրշմոչիկ»ի մէշ ղոնէ այդպէս
էբ թւում ինձ։ Գուղէ դա մէ ՝՝էլրաէլուո ,
ասպետական մուլովբդի սրտի Հ րա րուԼսն
էր , ւիո^րբ ինչ էլան ոն աւո րուած ինձ ան ֊
յայտ մի Հանճարի սաեղծաղործ ումով ,
բայղ Հետաքրքրսւէլանն ինձ Համար նուա–
դուլն էր , կարծես նիւթեւլէն ՛պատանին
չքաղել էր , մՂւաղեյ էր միայն նրա րսա -
ուերր , նաչէրնկատում իմ նեբկա յ ո ւ -
թիւնր , քաղղր Հնչիւնների Հեղեղով էլլաէ)–
ուած նեարդերր չէին դդում աչիսարՀի
նիլթաէլանր : կարծես Հողին ամ րուլչովին
ձուլոլել էր նուաղած եղանակի Հեա ու
"է՚ողել Հեոու մի լլլշիւսւբՀ : Ընտիբ Հո -
՚էէ՚՚երԼ՛ կ՛" Լս՛" ր ՛լ ա էլան ա չխա րՀ ր • • •» :
Ու այսպէս , տաէլաւին ուրիչ Հատուած–
նեբ , ուրաեղ ՛ւմ՛" ւլե լի վրձինով մր , մա–
քուր ու լձււոիր ոճով եւ բիւրեդեսւյ լեղ -
ոլով մ ր մ եծնա ուն Շ Լ՛ր վան դա գէն կե ր -
աած է իբ ղլուխ դործյւղր «Արտիստր^ :
Առ֊,ասարաէլ րոլոր քադաքսւկիրթ մո–
ւլո՚Լուրդներոլ մէշ , Հասարակութեան
մէէլ մ ասր ա յն Հ ամ ողում ր դո յաղ ուղ ած է
որ թաարոնր պարդ մամանղի մր ՛իա յ ր է ,
"ր. ան սլաաճառ մբն է ղուա րճանա լո ւ եւ
խնդալու, եւյաճախ այս Համ ողում ր ու -
նեղողներր թատրոնբ էլր նկատեն Համ ա–
Հաւասար շւսրման էլա բի ղ ոլնաւոր մապա­
ւէնի մր, սա տարբեբոլթեամբ միւսյն՝ որ
թաարոնր առԼւթ կ՝րնծայէ՝ ծավւաէարե —
լու յաճախ իրենղ ն ա խ րն տ ր ած դե րաս ան­
ներր ոչթէ ճերմ ակ պաստառին վր՛" յ ՚ " ~
նոնղ կե րպարանյէին արաաղ ոլա ղում ով ,
այլ եւ անձնապէս :
Ղ՚ատելոլ եւ տեսնելու այս ձեւր չավւա–
ղանղ սխալ է :
թ՛ատբոնբ մեծ է, անՀամեմաա մեծ ,
մ ողովուր ղնե ր ր կրթող ու դա ս ա Լւ ա րա կո ղ
մեծութիւն մ՛ր , ղպրող մ ր՝ ուրէլկ մարդ–
կութիւնր կոչուած է քաղե լու օդտակա ր
դասեր ։
թատրոնի տաճարին ււբրազան քուրմերն
են քմ ատե բադ Լւրնե րր :
թաաերաղիրր մեծաղոյն արոլեստա —
դէտն է որ մաբդկային լլդաղ ո ւմնե բ ու
ստեղնաչարին վրայ կբ գործէ ՚ 1 ^ ՚ " յ Լ ^ է է
կերպով։ Ան կր նեբկայաղնէ մարղկային
ամենաստոբ նէլա րաւլ րէն սկսեա լ մինչեւ
ամենաաւլնիլ դրռլաղներր ՚ ։
թատե րաղ րին Հ ամ ար առաքինութիւն -
ներն ում ո լութ իւննե ր բ նո յն րանե րն են ,
էն չ որզանազան ւլո յնե րու իսառն ի ճա ղան–
ճր նէլարի չին ե ր անղա սլնա էլին վրայ :
Այգ Լսաոնիճազանճէն է որ ու րուե ստա–
՚ է է ՚ " 1 ՛ կբ կերտէ իրնկարր :
ճէչ՚է այդպէս ալ,թաաերաղիրր մարգ­
կա յին ներՀաէլ նկարաղիրնեբբ , խոտոր
Համեմատող զղաղոլմներր իրար Լսառնե֊
լով է որմէշտեղ կր բերէ իր դործր եւ
կր ստեղծէ անմ ոռանա լի ա իպա րնե բ %
Շ իր՚Լանլչադէն եղաւ այղսլիսի ւսբոլես–
տագէտ թատերաղիբ մր ել ստեղծեղ ան–
մ ոռանա լի տիպա բնե ր :
Իր էէէ՚լբարռվր , Աաղաթէլր, Գիմ-Գա–
^Էէ1է՚1 Լ՝արխուդարր , քիլ՚լստամր, Նալ -
պանա Ո"կանբ , Զա֊ւնիչանբ , Շ"ւչանր եւ
տակաւին ուրիչ բաղմաթիւ տիպարներ
ԱՐԱԲԱԿԱ՛Ն 1Ա1քԱԴԱՇՆԱԿՅՈՒԹեԱՆ
ԳԼխԱՒՈՐ ԿԷՏ ԵՐԸ
ինչպէո յայտնի է, Աարտ 1պ.ն Ամմա– վճաբեն^
նի եւ Պադւուսէոի մէշ Հլ ։ ա տ ա ր ա կ ո ւէւ ո ա լ՛Բ՛՛՛՛ք
Ար՚որական Հ՚սմաղաչնակղութհէսն ԱաՀ-
մանաէլրոլ թիւնբ , ոբԻրաքի թաղաւոբր
կր Հռչակէ աւաղ թաւլաւոր , եւմիամա -
մանակ բաղ գուռ մր էլր ձդէ արարաէլան
այն եր էլի ր՛էւեբուն՝ այս Համադա^աէլ -
ղութեան միանալու ։
Արդարեւ,
յա յտա րա ր ութ իւնբ էլ լ^դ ՛էծ է
թէ այս էլէէէբւլաղ բութի ւնւ ր մամ անէէւ կա ւ։։ ր
է եւ կրնայ էիոփոԼսոլիմեա՚ե են իմ ւս ր էլո ւիլ
եթէ արաբական ուրիչ պետութիւններ ալ
էէէղեն միանալ այս Համադաչնակղռւ -
թեան ։
Աէլնարկոլթիլնր , բստ լաւատեղեակ
անձերու կարծիքէն , Արսւրիոյ թա­
ղա ււ՛ րին էլ երթայ : իրա քի Ցէայսալ
թա՚լաւռրն ու Ցորդանանի ՀԼււս էյն թա–
լլսււորբ պւստրւէւստ են Հ ամաւլ սէ չնա էլղ ո լ -
թեան ղեկր Աբարիոյթաէլէսլլլբի՚ււ յանձնե–
լու, եթէ այս ՚Լել՚շէնր ոբռչէ միանալ Լ։ -
րենղ :
Ըսա նււր ԱաՀմանաէէրւււթեան , Համա -
լլ ա չնա էլղոլ թ իւնբ երէլու. մա լրւս քաղաք \
սլիւոի ու՚1ւէ,՚1ււսյ , ՛Լեղ ամիս՝ Պ՚ո՚էաատ ,՝
6 ամիս՝ Ամմւսն , ի Հարէլէ մինչեւ որ ա–
րաբակէսն ուրիչ ււլ ե տ ո լ թ Լէ ւնն ե ր ալ մ Լւա -
նան : Ընւլ Հւսնոլր էլա ռա ւԼ ա ր ո ւթ ի ւն բ րսւէլ–
էլաղած պիտի Րէէա յ քսան անէլ ամնե րէ :
իրաք կրպաՀԷ Պ՛՛՛՛է տատի Ո ւԼսաին ան -
ղաւք մնա լու իրսււռւնքբ :
ԱաՀմանաղրոլթիւնր , որ ութսուն յօղ -
ուածներէ բաւլկաղած է , էլր սլարունաէլէ ,
է էք.է ՚"ձԼ"9 ՝ Հետեւեալ դլխաւոր կէ -
տերր ։
1 ) Ուրէ չ պե տ ո ւթ ի ւնւնե բ ալ կրնան մ ի–
անէսլ Համաղաչնակղութէէէսն ՚ "՛յս պարա—
ղային վերաքննութեան էլրնայ ենթար -
կուիլ Համ ա՛լ ա ^ակղութ էւան ղեկավարին
անձբ ։
՛շ \ Համ աղա չնա էլղա յին Երե սվւոԼսանա -
կան մոդովԼւն մաս կաղմելու Համաբ ան–
Հրամեչտ չէ աղղային Արեսփռխանական
Ժ էէ էլէւ էինե բու՛կէ անղամ բէլալր։ Համաղաչ–
նաէլղութեան ե րեսւիո խաննե բ ր սլիտի չնւ -
արուին չոր" տարուան Տ ամ ար :
՝.\) Բաբձրաղոյն ատեան մր պիտի կազ­
մուի՝ անղէոմ ւղեէոութեանէյ միշեւ անՀա–
մէսձա (նոլթիւններր Հարթելու Համար :
41 Ա իաղեալ կառավարութիւնր մ՛իայն^
պիտի կարենայ միշաղղւռյին դաչԼւնքնեբ ,
կնքել , անդամ սլեաութեանղ ներքին ու
արտաքին էսսլաՀ ով ութեամբ զրաւլիլ, ներ­
քին ու արտաքին քաւլաքականութ իւնր
՚Լարել, ղինեալ ումեբու Հբամանատա -
րութիւնր վարել, մաքսային, անաեսա -
կան եւ ելմ՛ տաէլան Հւս րւլ եր ուի ղբւս ւլ ի լ :
5 I Անդ ւսմ պե տոլթ իէնէ՚)էեր ր մասնակղւււ-
թեան Տէսմալւ որոչ էէէէւմւսբ մր էէլէաք է
վին աարուան րԿւթէսղքին
սլիաի ասլրին այնքան մամանակ, որքան
պիտի ապրին Հայն ու Հայութիւնր :
Եկո՚է ս Հ.– // Ո I նդնե բ ր .սլայ ման։ ե
իրաք պիտի Հուլա յ լ^գՀանւււ ր ծսւԼսքե -
բուն չորս ՀԼւնէլերորգր :
() ) Համ էւււլա չնա էլղոլթեան սլետբ ., մի—
աղեալ կաո ա էԼ ա ր էէ ւթ ե ան էեա Լսո րէ բւլա կ—
ղաբար, իրալու՚եյ։ ունի ււլա չա ր մ էէւն ւի Լ։ —
ճակ կամպատերաղմական վիճաէլ լաք —
տարա րելու նէ, րյ>ին կամա րւռաքԼւն ա -
նապաէ ովռւթեան մր պարաւլա քին ։
ւ ) Համադւս չնակղ ութե ան ււլԼտբ , մ Լլ ֊
աղեալ Ե է՛ե ս վւ ււ իսանա կան Տ՝"՚լուի ին Համա–
է\այնութէ,էէէմ բ , իրաւունք ունի պատե -
բաղմ յա յտաբաբե լու :
Իւրաքւսն չԼ։լ ր երկիր պիտի պաՀԷ իր
դբօչաէլր , րէէէքղ էամւսէլաչնէաէլղութեան
գրօչաէլր պիտի րլւայ Հորիղէւնակւսն երեք
ղ իծե բուի՝ սեւ , ճերմաէլ եւէլանա չ , ձախ
էլո՚լմԼէ անէքիւնւին ՚Լբայ կսւբմիբ եռան —
կ ի էն ուի :
Համ՛ աղա չ^էէս կղութեան պետր իրաւունք
ունի դ իլւսնէսւլ Լւաակւսն ն ե ր էլւս քա ղուղ ի չ —
նեբ րնւլ էււնէէլոլ , Հ էսմաձա քնու թ իւննե բ եւ
ւլաչինքներ էլնքելու՝ միաղեալ Լք րեսփո —
իսանաէլան մէէւլոէԼին վալերաղռւմէն վեբշ։
Իրաքի եէ. 8 "Բ՛ւ անանի էլաո ւսվա բու -
թիւններբ արղ էն իսկ վա լե ր ւււ ղ ո ւղ Լէն ա յս
ԱաՀմանադրութիւնբ եւ բեսվյոխանական
բաղառիէլ նստաչրշան մր Հրաւիրեղին՝
՛Լ ե րշնա կան էլե րպոէի րեդռւնե լու Համ ար
նոր Ա ւսՀմ էսնէէէէլ բութ իւնւ ր :
Թ ք ք 1Լ Պ 11 8 Ո I՛ |ք
րախտադիա ութեամ ր պիտի դէմ աւո րեն
մ ե ծան ուն թատե րւսղ րին նորանոր Հարիւ–
րամե ակներբ :
ԱՐՏԱՇԷԱ ԳՄԲԷԹԵԱՆ
ԳԱՂՏՆԻ ՋԱՑՆԱԱՓԻՒՌ • • •
՚Լեբշերս Թ՚՚ւբքԼ՚՚՚յ մէշ երեւան ելած է
ձայնասփիւռի ղաւլտնի կայան մր, որ էլբ
՛լո բծէ ^Թուրքիո յ րն՚լ դիմադիր ռատԼււէ -
էլսէյան% անունէով :
կ՝բսոլի թէ 30-83 մեթր երկարութեան
վրա լ կարելի է լ " ե լ Հաղորդոլմնեբր ւԱպ–
ր Լւլ մէկէն սէլսեալ էլան ռնաւ էւրա բաբ պիտի
ւլոբծէ ելտայ էետելեա/ է ՚ ՚ ՚ ֊ ր ե ր ր
« Մեր երէլրին մէշ ինչո՞ւ ապրուստի
ս ղ՛է ւթիւն էլայ ։
Մեր երկրին մէշ ինչո՞ւ տեղ չկայ ։
Երկրին մէշ իչիւանութիւն ի՛՛նչ ձե -
՛՛՛՛Լ ճնչոլմր էլաւելղ՛նէ ։
կառավարութիւնր ինչո՞ ւ կր դիմէ ա յն
մԼւշողնեբուն ղորս կր քէքէւաւլատէ էյնդդԼւ —
մ ա դր ո լթ Լէ լն ր ;
Ընէէ ղէմ աւլ Լւրներր մ էչա մոդովուրգէն
11, ա են • մեր ո աա իո էլա յանէն Լլբաէլանռլ —
թիւններր պԼւտի յայանուին ^ :
Պաչտօնական չրշանակներուն է ամա —
ձայն ձայնասվէիլռի ւլաղտնի այս կայանր
Թուրքիո ք մէշ չի ղտնուիր , այլ՝ ղբաղի
երկրի մր մէշ :
Յամենայն դէպս երեւոյթր ղոյղ էլու
տւս յ թէ Եւրոպա յԼ։ Ա իաղեալ ՇուկայԼւն
թեէլնածոլ Թուրքիան որքանն յաոաշդի —
մած է ...։
«ՅԱՌԱՋ»Ի ԹԵՐԹՕՆԸ (156)
ԽԲ–
ՀԱՅ ՀՈՎԻԻՆԵՐ
ք՝՚"յՅ ^ " ^ ^ րււպէում իմ միտքր ւլրսւ -
ւում էր ւլեէլեւլիէլ "րի՚՚ր՚չէլ– մտածում էի՝
թէ ՛ս յն Լ՚՞նչ Լսօսք է ր , որ նւս ասաղ ինձ ,
ել ինչո՞ւ սւ յնպէս ակամ՛այ փղձկեղալ
նա : Բայղ ո՛^բտեէլ մ իլս անւլ ամ էլա րուլ էի
տեսնել նրան ։
Շ՚՚՚աոէի մեւլ նախաճաչիէլ տոլեղին։ Բբ֊–
դի նաԼսաճաչիէլր չաւո Համեղ է լինւււմ ,
նա պատրաստուած է՝ սերբ , էլւսրաւլ ր ,
մէէէծունր մեէլբի Հետ խառնած մի բա -
՛լո՛՛ւ Ր՚՚՚-թ է՚-՚՚Լ՚՚յ ՝, եւ Համ եմ՛սէծ է լեռնա յէն
բո յսե րով : Հաւլր նրան^ր թԼսոլմ են ել։ -
էլաթեա ք լու լն էլսէ ււ էլա բա լի ՛Լ է՛ա յ : Ես ՛Լ աւլ
առաւօտեան ւոե սնւէւ լք էի–, թէ որւղէս էլա­
նա յք փութաշան կերպոէի Հաղ էին պատ–
րւսստոէմ : Եւ չնա յե լէէվ , որ բէկր մի ում–
է՛՛՛՛էլ 3^ ՛էէ ՛է էԻ"""֊ո բն է բ1 ՛է արձե ալ նրա
էլանանղ , աէլշիէլների եւ Հարսների ^ էշ
էէբ երեւում այն, ոբպէս ասած, ւոի1^ու–
թեան անչարմութիւնր , ոբ տիկիննեբր
Հանղիստ նստած, տնայի՚ն բոլոբ ղործե -
բր աղախին՚ներին ել ս պա ս ա ւո րն ե ր Լէն են
կատարել տալիս։ Բրղի կինր, թէ իչԼսա–
նի տիէլին լինէր նա ել թէ Հասարակ
Հովոլի , իր տնային ղործերր իր ձեռքուԼն
է կատարում ։ Բրղի տնտեսութեան մէշ
անգործ է մԼւայն տւլամարդր : Նա առա -
ւօտեան լիեր է կենում , կամ իր ձիու Հեա
է խա՚լում , կամ իր ւլէնքեբն է մաքրում ,
կամ էիառօգ ուղնզակ է պատրասաում ,
ել եթէ ուրիշ գործ չունի, մի բնէլեբ է
ւլտնոլմ , ելնոտում է նրաՀետ, ծքսում
է էէլ իր ղչխի անցքերն է պաամ ում ,
՚լլԼոալոբ արՀեսւոր , որի մէշ ՛նա չաՀ է
բերում իր լւնւոանիքին , է աւաղաէլոլ -
թիւնր, այս ւլոբծի մէշ քուրղր ^ ո յ լ չէ :
ՆաԼսաճաչից յետոյ բէէլի որւչիքր կա -
մեցան ի՚եձ լլուսէբճացնել եւ առաշարէլե -
ցին ւլնալ ոբսոբղռւթեան : Ե" րնդունեցի :
Որսորդութեան Համար ամէ՛ն ինչ Հոդա ~
ցել էին. ձիերր , չներր եւ բա՚լէներր ար­
դէն ւղաւորաստ էին։ Աե՛նք առաւօտեան
ՀովաԼ ղուրս եէլանք։ Այս Հովփաի մէշ ,
ուր ւլեէոեւլուած էին եղիղիների վր՚՚՚ննե -
րր, կաբ մի րնդաբձակ , կա՛ն ա՛ն չա սլա ա
ղաչա։ Այս աեղ բէէլի որղիքր էլամեցան
մէ վ՚ոքրիկ ձիարչաւ Հանղի"ացնել։ Վր-
րանարնաէլների էլանա յքր կանւլնած , նսւ -
յում էին մեղ վբայ։ Նրանք իսիստ ւէա ր -
պետ էլրիտիէլոսնեբ են ադամարգի աբիռւ–
թիւնների :
ինձ էլմուար է նէլարաղրել, պէտք է աչ­
քով տեսնել , ոբ Հասկանալ , թէ որքան
ճաբպիկ, որքա՛ն արաէլաչարմ եւ էէր քան
գելի ՛ղէս խորամանէլ է քուրդր , երբ նա
Հեծած է ձիու վրայ։ Ջին ամենայն արա–
՜ւլութեէսմբ վադելու մամանաէլ Ք ՚ ՚ ՚ - Ր Դ Ր
ճախարակի նման պտո լտ ւում է նրա ամէն
կուլմերբ։ Երբեմն տեսնում ես, նա մի
թոԼ՚չք ւլ՛է րծե ց , ձԼւէււ սլա ր անո ց ո ւԼն ան —
ցաւ, ե ւ. էլրկի՛ն նստեց թամբի ՚Լրայ : Եր—
բեմն տեսնում ես , նա իր ոտքե բ բ աս—
պանէլէսէլի մ՛էշ թւէւլնէ»լուի , կռացաւ , եւ
ձեոքէէէԼ ւլեէոնԼւց էաւաքում է քաբ,փայտ ,
էլամ Լւր ձւլած նիղւսէլր, եւնրանցով^ կար—
կրտԼ։ նման մինր միլսԼւ ետելից ոմբակւ։—
ծում է իր է ա էլաո ւռ էլո ր ՛լ Լ։ն , որին Հալա—
ծում է։Բա քց ձին նո քն միշոցոլմ արադ
վաւլում է առա՛նց էլսէնւթւե լո լ : Եւ ՚էէԼ"՛" —
լորբ , ոբ միշոց է տալիս քբգին պաաե -
րաւլմել ձիու ւԼբայ , այն է , որնբա ձեռ–
քէ^րն ամենե լին չեն ղրա ղուած իր նմ ււյղ Լ։
սանձր էլա ռավաբե լուԼ ,նա սանձ լ։ բ՚՚էո -
րէէէիին բ՛ոց է թուլնում , ելիր ծնէլնե ր Լ՛
էլէսնէսղան չա րմմ ո ւնքնե ր ր բաւաէլան են
ղոյց տալու ձիուն իր լձւթացքի ուղղու -
թԼ՚էնւբ \ Եւ խելէէէցի անսէէւռւնր ա յն աստի­
ճան էի արմ ՛ււած է , էւր րոլորր Հասէլանում
է , եւՀամաբեա ւլոլչակոլմ է իր տիրոշ
մ իաքր : Այսպիսի ձԼէւսւոբի ձեռքե րն ա -
ղատ 1,ն մնում, եւ. նա էլա ր ո ւլան ւ։ լ ւք է իր
ձԼ։ն դ է սլի ։լանա։լսւն էլւււլմեր պաւռցնել ,
ել մի եւնոյն մամ անակ գործ ածել իր
ղէնքերր . Հրացան արձաէլե լ , դարձեալ
լեցնել , դարձեալ արձաէլե լ , թէեւ ձին
անդադար չաբմոդոլթեան մէշ է։ Աի
խօսքով ,ձին ել քռւրղր ղոբծում են ,
ոբպէս մի ամրողշ մարմին , որին մի
էէամք եւ մ Լ։ նպատաէլ է կառավարում ՚
Այսպէս եսաեսայ բէկի որդիներին , ո–
րոնք մ ի փոքրիկ ձիար չէսւ կաաա րեցին
այն գաչտոլմր : Նրանք Հրաւիրեցին ինձ
եւս մ ասնա էլից էինե լ , բա յց ես Հ րամաբ–
ուեցայ , որովՀետեւ բոլորոէԼին անւիաբմ
էի , եւինձ խա քտաոակել չ՚ւււլե ց Լւ :
Բայց Լւնձ րէւլււրռէիին ղարմ աղբին նրանց
ձիերր։ Զափաղանց լաւ կրթուած էին աբ-
չալա^ւքի Համար ։ Բուրդն երբեք իբ նր —
մոյւլր չի տա լիս ուրի չին Հ ե ծնելու , թէեւ
նա իր եղբա քրր լԼէնէբ, որովէետել նրանք
երկուսր ծանօթ են մԼւմեանղ բնաւորոլ —
թեանր. մի օաար մարդ կւսրուլ էրՀւս —
էլաո ակ ւիարւււած էԼ՚՚՚՚եէ ձիու էԼւււրմէէւ. —
թեանր եւ էէա քրենացնել նրան։ Այս պատ–
ճաո ով ւոռած է գաբձել Բրղերի մ էշ ա -
"ել • թէ «էւրէլու րանչէ կարելԼւ ուբԼւչին
տալ Հեծնելու Համար , մէկր էլինր , միւսր
ձին^> :
Մ եր որսորդութիւնր բաւականին յաշող
անոաւ :
Ր Ա Ֆ Ֆ Ի
(Շար.)