Յ Ա Ռ Ա Ջ
աււնՀաւէէականոլթիւն
չուեէն
• ւսյււ է ԱԼԱ՚էո~
ճւսւլլչ , որ Հսււաքակսւն
ւչչւեթէ
բոլոր աե–
սա րաՆՆԼ րն ալ մ էւօբէնսւկ
լուՆու֊մ սաա -
՚/աէէ են
1
Լո՚֊րք աշխաաանք կբ
սլաՀան9Լ
Ո–"1–բէնի կեբսլաբր, ոբ բոլորովին
զուրկ
է եբանզնեբէ : Աիօբինակ է անոր
ներքին
աշխաբՀր :
Հալասակչո
ութիւն
չկս՚յ
էյո՚֊չո՚նի
եբա–
ժշսւական եւ բեմական
կեբսլա րնե
բուն
միշեւ
Աքէ աք է սրրազրուի
նաեւ խազա -
նիւթին եւ բեմ ազրութեան
ա րւ թեբսւ
֊~
թիւններր
.:
Շո՛ շանի
զ եբր սա անձն ած ^վասաակա–
լոբ աբաիսաուՀի–»
Ա՛ • Չմշկեան կբ զրէ •
Շուչ՚սնի
ղեբեբզբ
աոանձին
էոեէլ է
զ բաւում
ամրոզշ
նեբկ՚սյացման
մկ ^ է Նա
ունի
իր գժ ուա րո ւթ իւննե բ ր եւ
զրանք
քաւլթաՀաբելու
Համ աբ ինձ մ ե ծ ասլ էս օգ
նել է նեբկա րսցման
զեկավսւրր։
քքս Ա՛շ—
խւսաել եմ
մարմնաւորել
գեգ9կոլՀու
կեբպս՚բր
Հ
0՛որ՛՛սի
՚ւերր
սաանձնած է Ն • Տո՚ի —
Հաննիսեան
, որ կաաարած է ումեղ
կամ–
քո՛ւ եւ կենսուբա
խութեամբ
:
Աւո
յի գե րակաաա
րնե ր բ աւե
լի Համ ոպի շ
գարձուցած
են իրենց
կերսլարներր
: Աշ—
խաաանք կբ ւզա՝, անշէ նաեւ Ա՝աբո քի գե–
ԲՐ ՝•
ԱրծոՆաբերդ
օվւեբ՚սն
՚քրուած է Հոկ -
աեմ բեր եան
քեւլափոխութեւսն
քաոս՛ս -
նէոմեակին
առիթով
: Աինչեւ
իսկ րեմա -
՚ւՐէ՚է Ե • Գ՚՚՚ւթեան
կբ ՚լբէ
Մեր կո–
լեկաիւի
վրաք գրուած էր ւգաաասիսանա—
աու
խնգիր՝
Հոկաեմբերի
4։0ամեակր
դի–
մ աւռրել
նոր օփերա յով ։
Հա յաստանի
թերթե
րն ալ աՀաւլ ին աւլ–
մ ուկ բարձրացուցած
են՝ ա քս առիթով
,
թէեւ
իւորքին
մէշ կր աեսնուի
թէ
Ա՚շօբէն
կբ քննաղատուին
օփերալին
իսա՚լանիլ
—
թին
բեմ ագբ
ութ իւնր , զ ե րակաաա
րնե ր ր
լ
գալ՚էԼ անկա րնե րր , մինշեւ իսկ
ե րամ շ -
աութիւնր
;
իրականին
մէշ, այսքան
աշխաաանքէ
՚ւ^րէ
՚է"Ր^ր .("Վ"Ո րլլ՚"ւ"՛^
էր
՚
ք^"՚,քՅ •
այնքան
աաեն ոբ խոբՀրգային
արուես
—
աա՚լէանեբբ
սա իսլում ի աակ կր սաեզծա—
գործեն
լաճ՚սխ ե մ ին շե
իսկ^սլատասիսա—
նատու. իսնւլիբ՝^ կր ւլբուի
իբենց
ւիրա լ
ան՚զա
լմ ան օվ՚ե լ՛ա մր սլա տ բ ա ս տ ե լււ լ Հ ա–
մար,
անիաւսափելի
են թ ե լ՛ ո ւթ ի ւննե ր ր :
Տարօրինակ
է նաեւ ա լն սլալ՚ւսւլ ան , որ
^Աբծուաբել՚գ^բ
ազւլային վառ
բնոյթով
Հայկական
օ՚իեբա կր նկատոլի եւ
՚^էքբ
երւլեբ
կան • • • Լենինի
մասին :
Մ ինշեւ
ե"՝ ր ր ^Հանճաբե՚լ՝^ աքս
<(ա —
ռաշ^արգներր՝^
պի՚ոի
իսաթաբեն
ա՚լ՚լա
լին
եր ՛լն ու ե րամ շա ութ իւնր :
ՀԱՆՈՓՍԱՏԵՍԻ ԽՕԱ՝ք
ՖՐԱՆԱԱԿԱՆ
ԹԱՏՐՈՆ
ւաՇի
շբէ՚՚՚նին)
իբ
աշակցութիլնր
շի Հ^իՏ^
Ե Ի Ս.ՐՈՒ՝ԵՍՏ
7/՛
,ր .
իքՄՐ
Ստորեւ կը (ւհրկայացնենք նսւ–
եւ– «միջնակարգ դպրոցի ուսուցիչ » Ջ ՛
Ղագարեանի տպաւորութիւնր :
Գանգ ազօրէն
բացւում է վարագ ո լրր ^
եւ գաՀլիճռւմ
նսաածնեբին
անմիշասլէս
Հբասլոլրում
է Հա լրենի
լեոնւսշիսարՀէ
ւլ ե ՛լ ե ց 1լ ՛է լ թի՛ ննե րր սլա ա էլ ե ր՛՛՛լ աեււարա—
Հէ՚ցէրթ"
քի թաարոնր
փալ՚իդե ան լա -
ւէսզոլն
թաարոններէն
մէկն
է :
Անոր
եռան՚լուն
անօլ՚էնր՝
լոմէն անգամ
շանք
չի խնայեր
իր բեմին
վբւէէյ նեբկա
յացնե–
լոլ Համար մամանակակից
լաւագոյն գը -
րոզներու
րնարեալ
գործեբը
ւ
Այսսլէս
,
անցեալ
թաաերաչրշանին
Հէ"(էբթ"յէ
՚^էէ էբ "Բ
ներկայացուեցաւ
Պէ րնանոսի
Համբաւաւոբ
գործր՝
«Տիս1–
|ոկ տէ ՝^արմէլիթ֊»Հ» ,
երկար
ժամւսնակ
մնալո՚ի
լայաաւլրին վբա լ ել իսանւլա՚իա—
ոօրէն
ծ ա փ աՀ ա բ ո ւե լո վ
Հ ւս ս ա ր ա կո ւթ ե ան
կո՚լմէ
էււ աբմանանալով
բուիանգակ մա -
մ ոլլի ւլնաՀէսաական
քր ոն իյ^եր ո ւնւ :
Ա լս մ ի շ ՚ ՚ ^ է "
^ "
բեմ ին ւիրա յ կր ներ–
կա լացուի
եբիաասաբ՚լ.
Հեէլինակի մր
Ռոմէ
Տի՚֊չրմէնի
մէկ գործր՝
«Վաքօ»։
Ալս գործին
նիւթբ
որքան պսէրգ ու
էէէն ւգ էէէ ճ ո լճ , նոյնքւսն եւ աւելի կր սլար—
վ՛ակէ խոր փիլիսէէվւ՚ս
քոլթիւն
մբ ել կր
չօշավւէ
ւէեբօբեա
յ անգոՀա
լից
կեանքբ
Հեաաքբքրուլ
Հարցեր
Հ
՚Լաքօն
կիսէէէվա լրենի մարգ
՛քը^ է
,
Գ"Բ
Հ եաաիսո յէ^եր
իրենց Հեա բե բած
են Հի՜
մէսլայեան
րաբձունքներէն
եւ
լծուած
են
զայն
քաղաքակրթելու
գժուարին
աչխա—
աան
քին I կիսաւիա
լբենին
կրթելու Դ"Ր^Ր
լանձնուած է գե՚լանի
բմչկուՀիի
՛քբ՛– Օր—
ուան կաոավարոլթիլ%ն
ալ (կբ
գանուինք
նը։
Հնչում է երամչաոլթիլնբ
. ա յն Հա–
րաւլատ է ու թափանցում
է մարգ ու Հո -
ղ ին , օղնում է Հանղիսաաեսին՝
լաւ Հաս–
կանալու
կա՛ո աբո
լոզ գէսլքե րբ , Հերոս -
նե րի իսկական
է ութ իւնր :
Երբ
եբղում է Շ ուչանր
(դեբակաաար
Մ. Ջմրչկեան)
, քեղ թւռմ է , թէ ղոլ էլ
նրէէւ^ Հեա աառասլոլմ ես , աան9ւում
մեր–
մուած
սիրոյ ւզաաճառած
ցաւերից
, ար —
աիսաուՀին շաա բնական է
Հաղոբղում
իլ՛ ՀերոսուՀ
ու ՛րլ ացոլմներբ
%
Բեմ է ղալիս Ա.օՆ(Գ.
Պօղոսեան) ,
ւլւլում ես, որ ՚ոյս
խսէրղւէւիս մարղր շաա
։ի1ւաւէներ կարոէլ է Հասցնել, եթէ մսէմա -
նա կին
չմ երկացոլի : Ա իրուի ես լսում
Թո–
բոէէին (Ն • Տ "՛ք ^աննիսեա^ւ^
, որ
մ ք՛ շա
՛քսւո՚ւք^ ութ իւն ել. Հալսւա է ներշնչում :
Ես Հաճո (Ր՛՛՛ք ն՛սյեցի
էէէւլշիկնեբի
ու
աղաների
սլսէբեբր, բա լց ք։նձ Համաբ
ւքր—
նէէէղ անՀասկանալի
, թէ ինչո՛՛՛ւ
աղաներր
ււլա բու մ են սւղե ղնեբուի : Իմ
կարծք՚ք՚՚՚ք
էէէ ք՛ւ բնական չէ : Հաճելի
էոսլա ւո ր ութ
իւն
չթողեց
նաեւ կէսրոքի
ղիակբ
բեմ
բերելր՛.
Հանւլ իսատես ր Հ էնց "կղրք՚ց
ամ էն ինչ ի–
մէոնում է եւ ալլեւս շաա լաբուած
չի բս–
սլասում
ղէսլքերի
լուծմանբ : Թւո՛ մ է ^
թէ
ո՛յ՛ւ
մք՚շաղէ՚՚լն
աւ.ելորգ է,
մսէնա -
է՛էէնղ որ կարոյի
ւլ ո րծ ուն՛է ու թեանր ոչ ոք
ծանօթ չէ եւ անաարրեր է մնում
րնդ -
Հանուր
ւքչտին է
՚քաքօ,
^ձիւներու
ղարչելի
մարղր՛»
)
կէՈէՈէսրեալ
Հրէշ մրն է : Թաւամազ եւ ա–
Հաբկու
, իր աեսքբ
սարսուռ
կր պաա -
ճաոէ : Այւլպէս
կ՚երեւի ան առաշին աե
սա բան ին ;
ք՚բկրորղ
աեսարանին
, կր
սաանայ
էքարւլ կային
կերպարանք
մր եւ
եբբորդ
աեսարանին՝
վայրենին կբ կրէ մարգ -
կային
սիրա
մր , աւա՜ղ
, ա յնքւսն
մ արզ–
կէսյին, որ այլեւս
իր Հողիին
մէշ կր ծբ–
նին բ^չ՚սքաւլց
րաղձանքներ
՚.
Օրինակ,
ՀետղՀեաէ
, քանի քաղաքա
—
կբթոէ թիւնր կր նեբաբկուի
իր
աբեան ,
՚սյնքսէն
նախկին
կիսավայրենին
,
«ձիւնե
րու
՚լ՚՚՚բչելի
մարղր՝^ կր ցանկայ
ղաէւնալ
ղեղեցիկ էակ մբ, րլլալ
ղերմաբգ
մր :
Կբ
՛լ իտա կցի որ մարղ իկ «.կբ Հս՚ւա ~
աան–^ եւատոր Համար պէտք
ունին Աստ–
ուած ի մր %
Ե՛– այնուտեաել
, կր ձղաի ա լղ Աս՛" ՜
ոլահլ՛
էլ առնալ
. . .
Կբ
պ " ՚ յ ր ՚ " բ ի , ամէն
շանք կրթէսփէ ,
նոյնքւէէկ
Համ ա շխարՀ ա լին յեղա չրշոէ մ մբ
կր յէսոաշացնէ
, սւսկայն ի ՚քերշոյ,
պար–
աուած եւ մանաւանդ
ղդուած
մ արդ ոց -
էէէն, կ^որոչէ վերադառնալ
իր Բ՛"Բ —
ձունքնեբր
, ուր կէէէն իր նման կիսաւք ա յ —
րենքէնեբ,
սակէէէյն
չկւււն • • ւ մաբդիկ .••
կր տեսնենք որ Ռոմէ
Տի՚֊չբմէնի
"՚,/"
՚ք՚ւբծր
թրծուած է նորադոլն
ղաղավ՚ար
—
ներւււ
խմ որով
մր , սակա
յն , ղմբաիստա -
րաբ,
Հեդինակր չէ կրցած իր
դոբծին
աալ
՛լո լնե բու միաւորում
մր՛. Օրինակ ,
ք։ր ղէէէ ւե շաա կան տեսա րաննե բբ՝
որոնք
Հիանալի
են , շէ կրցած
յաշուլութ
եամ բ
շտւլկտպել
այն րոլոր ոդբերգական
տե —
էէէսբաննե բուն Հետ , ոբոնք չափազանց
ե բ–
կար
են եւ որոնցմէ
ձանձրոյթի
ծուխ
մր
կր րարձրանա
լ կարհես եւ կ՝երթայ
նբս–
սւե լու Հանգիստ
կաննե բուն
թոքերուն
մ էշ
է– լ ^ չաՀեղձ
1լ րնէ ղանոնք :
^
Բա բե բախտա րա ր Տ՛ան
լր Փուլէնի
յա–\
շող րեմագրութիւնր
եւ նոյնքան
յաշող \
ղ երարաչխութիւն
մր, չաա բան կր փըբ–\
կեն ։
Բեմ աղի բէն զատ , ղեբեր
ստանձնած
են1
Տիկք՚ն
Ֆբս՚նսուաղ
Ավւիրւէէ , Ժաք Աեբոն,
Մ արսէ
լ Թասէնքոլո
, էտմոն
Պօչան եւ
Ռս՚^է
Հանէն
՚,
Այս
՚քերշի^բ մեծ տւսէլանղուք
մր եւ ղօ–
րաւոբ
Հաւլաղով
մբ կր
կերպարանաւորէ
՝ք տքօ
մր , արմանի
ամէն տեսակի գնա -
Հ ատութեան :
Մեղք՛,
Հայերուս
Համար
,
մւսսնսէւոբ
Հետաքրքբոլթեէէէն
մր արմանի է
Հէ"լէբ~
թոյքւ
բեմին
վբայ
նեբկայացուոզ
այս
թատերակբ
, վասն
զի անոր
գերակատար–
ներէն
մին ալ եբիտասարգ ու տազանղա–
լրր
ՀայուՀի
մրն է
սլոլսաՀայ
Օր– Աչք"»
Աավ՚րԻչ
ԱՐՏԱՇԷԱ
ԳՄԲԷԹԵԱՆ
ՉՀՐԱՏԱՐԱԿՈԻԱԾ ՁԵՌԱԳԻՐ՚եԵՐԸ ՉԵՆ
Վ ԵՐԱԴԱՐ Տ ՈԻԻՐ :
ՄԱՐԳԻՍ ՊՕղՈԱԵԱՆ
՚ԼԻԷՆՆԱՅԻ
ՄԷԶ
ՎԻԷՆՆԱ ,
(Յաււաջ)
Շատ րան լր–
սած
էինք , չատ րան կաբգացած
,
Բ՚"յՅ
անէսկնկալ
իր ա յց ե լութ իւն բ , ՛լոր լ^գու -
նեցանք
Ծնուեգի
Օրով
(25
Գեկտ՛)
եւ
բմբոչխնեցինք
իբրեւ
Համւոես
եր -
կու
ղո գարիկ
ա րտասանութիւն
ւքանքիս
մէշ , ներկէս յութեամ
բ
չնո բՀաւո բ ո ւթեան
եկող
Հայ գա ՛լութիս
՝ ճ չմ աբիտ
ւէա
յելք
՛քր եւլաւ Հայրենակարօտ
մեր Արտերուն
:
Բոլորին
վէափաքոէք
ժ ամ ագբ ո լե ղ անք
տմ—
"ոյս
շՏին
ւլաբձեալ
վանքիս
սրաՀին
մէշ^
լսելոլ
մեր
Պօղոսեանր
, որ սիրայօ —
ժար
լանձնառոլ
ե՛լաւ :
Մ չտկուած
դեղեց իկ ծրագրո՚ք
մբ , ղոր
«Պտոյտ Հ ա յ Գականութ֊եան պարտէզին
մ է ջ »
բնորոչած
է՝ Պ՛ Աաբդիս
Պօդոսետն
դեղեց իկ
ոճով
եւ կատարե
լութեան
Հասցուցած
արտասանական
արոլեսաուէ
ներկայացուց
մեդ աւելի
քան քսան
^"՚յ
Հեղինակներու
լ^տիբ
կտորներ
,
որոնցմէ
յէչենք՝
Ռ ՚ ՚ ւ բ է ն Որրերեան
ԼԳիւդք՚ս
ճամ
րան) , Յոէք^աննէս
Թլկաաենցի
ԼԵ կտ լ ու֊
կԳրթամ)
, Պետրոս
Գուբեւսն
(իմ մտՀը) ,
ետիս ԱՀարոնեան
(Արարէստեան
դա չ -
ար) , ՅովՀաննէս
Շ ք՚րազ
ԼՈ՜ ՛ք
Հեռաւոր
ներ ) եւ ա յլն , եւա
յ ^ :
Գե ղտրուեստի
մէկ ճիլղին
վերաբերող^
արտասանական արուեստը
իր դա դա թնա—
կէտին
Հասցուցած
է Պ • Պօւլոսեան
ֆ ր -
րանսերէն արտասանութեանց մէջ :
Ատի–
կէէէ նշմէսրեդինք
մենք,
երբ
արտասանեց
Վիքթոր
Հիլկոյի
է է ճ ի ն ^ :
Հոս կբ լոր -
ղէր աբուեստբ
իր րուքանգակ
կատարե
—
լութեամրր՝
աալով
^ոբՀ
, նրբութիւն ,
բարձբոբէսկ
ըմբռն ո ՛լ ո ւթ ի ւն նիւթի
եւ
դա
լն նե րկա լացնե լու գերաղոլն
կէէէբոդու—
թիէնէ :
• ՚
Հտյ ագդի պարծանք
մրն է Պ - Պօղոս
եան եւ կրնայ շատ օգտակար
ղեր կա —
աար
ել ծանօթաղնե
լուէ Հա յ ութ է ւնր
ն ա ՚ ե ւ
օտար ր եմե րո ւ վ րայ :
Մէշոց
տէսլոլ է է -
րեն ալս ուդդութեւէէւքբ
լսւռտշ
տանելու
իր <տՊ՚ռոյաներր
Հ՛՛՛յ
Գրականութեան
Պարտէզէն
մէշ»
։
կենսւէէղրական
քէսնէէ մը դծեր
. - էքՏւսւՑ–
է
3924
Նոյեմբեր
27էն Արաբկէրէ
շաա
մօտ
Ամպրկա
ղէլղք՚ն
մէշ–. Ծ^ալքր՝ Պօ–
՚լոէէ ել Մ անուշակ կր սեբէն Աբւէէլ՛կէ ր էէ եւ
կաբնոլ
մէշ էրեն
ազւլաս է րտ էլան բարե —/
դործութ
էւննե բուէ ծանօթ
Հանէսեան
մեծ
ղ երգաստանէ
ն : \
927
Աեսլտեմբերէն
ծբ -
նո՛ւքէն Հեա Մ արսէ
լլ
Հ ա ււ տ ա էո ո լած է :
Հայերէնբ
ուսած է Մէսրսէյլէ
նաէսակր -
թարաններու
մէշ եւ
կատարելտւլործած
Տէր եւ Տէ՛կէն Արօ Արոյեաննել՚էււ
ք՛՛՛է
1
Ֆր՚սնսեբէն
լէսէն աւարտած է եբե ք տա
րէ Հետեւած է բնկե րական
դէաութեանց
,
յե՚ոոյ
էէաճ առա
կան ական
ճէլղէն;
1948—57
Հետեւած է Մարսէյլէ
Բէէլո. Թէպէւնէ
ա ր–
տաս
անա կւսն
ճէւղէն ել \^5^^էն
ստացած
Ա - փոի աը տէք լամասիոն :
Հ. ծ.
ՊՕղՈԱԵԱՆ
«ՅԱՌԱԶ»Ի
ԹԵՐ/^ՕՆԸ
(01)
1Վ-.
ՀԱՅՐԵՆԻքԻ
ՍԷՐԸ
Բա
ր՛լ եբր
յաբւլ ում է էն է՛ր էէէնց
ձեռքը
րնկ՚էէծ
սբբութք՚ւններր
ել չէէ^ էւչնչւէէ -
ցլ՚նէէւմ
նբանց : Բոլրէլքւ
Հէէէմաբ
քրէւէ՚ո՚ւ -
նէսէկան տաճարէ
ս րբւէ։ թ էւնր
նէէյն նչսէ -
նւէէկո՛ թք՚ւնն
քէւնէբ , որսլէս էր չէյէ՚ք՛
՚" Ր՜
լած
թէլէսմսէնր
, որր նա կսւսլամ էր Ա՛շ
թեւէն
թչնամսւ
՚/էնքեբէց
ւէէնէէոցելէւ
մ բ–
նա լ էէէ
֊.
ամ ալ՛ : Բու լ՛ղ ր ղ ոէլ՚ձնսլ մ է ր ՛էբ–
բէէէւլէէւն կալոսլա տր , մէալն
ծանլ՚ա՚լէն
փբկէսնք
ստւսնտլէն
յեաոյ :
Պ"՚ր"էկներբ
եւ Թ՛" րքերր
"՛յն ակնէէէհ ա թ էւնր
*ոլ -
նէքւն
ղէ՚՚լէ
քբէս՚ոոնեանեբէ
սրրէէ՛ ԷՅէւն -
ներր • նբանք
կ՝ էւ Հն չացնէ էն , եթէ տես -
նէ էն , որ նրանցէց
էլ ո յէէէցած
ոսկէն ու
արհէոթ բ կար ալ էր աւելէ
ւլէն
րերե
լ ,
քան թէ ալն գումարը^ որստանալու
էէն
էրրեւ
՚է՚բկանք
%
իսկ
վ՚րկո՚^ՔԸ
լիզում էր միչա
աւելի
բէսրձբ , քտն սբրոլթետն
արժէքր։
Օրի–
նէսկի Համար ես կը յէչեմ
մի դէպք,
որբ
սլ՚ստաՀեդ
էւմ մսէմանակում
՚. Բարթոււլէ
—
՚քէոս
՚էէոաքելոլ
ււէշր , որ
էլտնլամ
էր
Հէէէ ւլլ՛էէ՛ կա լ ՚էւո լն ա^ւունաէ էէանքում
, ւլ ե բի
րնկաւ ՊԱ՛Ր "է՛ կնե րէէ ձեոքոլմ
;
Տ՚ուլովուբ–
՛ւ Բ
՚էճ՚՚է բեց էէ էէ լրր "՛շէ ծ ան ր ո ւթ ե ան չա -
՛ք՛աք սէսէսն անէչսււք ոսկէ եւ ՚էբկեց
ղերէն X
Ամրսէլշ էլաւէէէոէ կէսնտյքր
՛լլ՛կուեցան է -
լ՚էէւնց էէէէկէ ե լ տբծէսթէ՛
ւլա րւլ երէց . նբ–
բանք
է՚լ՚անց
մաաէսնէնեբր
, քէէէմարներր
,
՛լ լէ՛ք՛ "լա<ւէ՚ւ1\՚ս՝1ւքր եւ պարէսնոցէ՛
ման —>
եէսկներր
թէէէէէւէւմ էէն էէանսէ֊աոր մօա, որ–՛.՛
՚՚լէս
էլէւ Հայոց
աոաքեէսլէ՛
սուբր
՚ " ք բ » ՚
« է րանց եբկրէ
սլա չա սլան ր»
ւլ ե րէ
չմն՚էւ
լ
«ւէէէւօրէննե բ էւ եւ անՀաւատնե
րի՝^ ձեռ -
քամ :
Ես
մէ՛նչեւ
էէէյսօր յէշում
եմ նոյն
սուբր
"էշլ՛ , նւէէ մէ՛ Հ ս կսէ յա կէէէն բէէէէլւէւկէ
մեծու–
թէւն
էէէնէբ . էոսէէէն անւլամ
նրա ծանրոլ -
էէեէսէէր ոսկէն
"՚,1՚ք ""՚րսո՚՚էելէէ
քանսէ–
կ էէ լ թէւն էր էէէէլքէսէո ժէէւլւէւէրւլ էէ
Համար :
Բէէէ լց նս՛ զոՀեց
րոԼորբ,
մքէէււ լն թէ էր
սրրէէլթիւնից
չւլրկուէբ
, ոբոէքՀետել
նը -
րէէէնէէք կէէէխ էէ լ սէծ էր իր նե րկէս յ ելՀան -
ղ ե բձե ալ կեանքի
ր ա քէէ էոէս ւէ1 բ էէ ւթ ի ւն բ ,
իր Հողու եւ մարմնի
փրկէէւթիւնր
... ;
Եէէ ղեռ չեմ մ ոռացել , երբեբաշտոլ -
թէէլն էր լէնում
, կամ մաբաէէ էր
ղալէս,
մ է1էլաէէւլրւլբ
զէմում էբ վանտՀօրբ,
որ
Հանդասաան՝» անէ
ՎանաՀայրն
առնում
էբ սուրբ
աշբ , եւ քսաշերով
,
խաչվառնե–
րոէք , բոլոր եկեղեցական
սպասով
դէէմոլմ
էէէն ղէպէ դաչտեբր։
Եւ սուբր
թաւիօրբ.
մուլէէէքրդի
անՀ ունէ
րադմ ութեան
Հետ,
Հէէէնգաբտ եւ գանգազ
բնթացքոէէ
չրշոլմ
էին մչակութեան
ղէսշտեբոլմ
, եւ իրանց
արտասուքոէի
, խնկարկութեէււմբ
,
ողբալի
շա րա կաննե բուք ա էլե բ ս ո ւմ էին
երկնքի
Հաշտութէէւնր,
միշնոբւէ
ունելով
սուրբ
էսշբ , որ աէքբոէսր
տէսնում էր է՛բ տռշե —
ւէզ , որպէս
իսրալէլր
Հտսէսլանակ
ուխ–֊
տէն՛» ;
Եւ ալ՚էպէս,
էէանքեբէ եւ
եկեէլեցէներէ
էսէէէն մէ սրրւէւթէւնր
ունէր էր Հբաշա —
դործ
յատկութ
էւննե ր ր : Մէկր
նշանաւոր
էր
որէէլէս
ղէւաՀտրներէն
էսղատոէլ ,
մէւսր
Հռչւէւկուած էր որէդէս անւլամա
—
լոյծնեբր
բ՚եչկուլ
, երրոբդբ
ոբ էէլէս
շեր–
մէւէէւտէ փբկաբէսր
եւտլլ^ւէ Եւ մ ււ ղո ւէո ւր–
ղ րն տմենայն
շե րմ եռանղ ութեամբ
ղէ -
մում էբ դէսլէ
էէր բութ էւննե ր ր էր Հէւան—
դոլթէւններէց
բժչկոլթէւն
ւլտնե լու Հա
մար։
Հբաշտւլոբծ
էէէն եւ ղանէսղան
Աւե
տարաններ,
Նտրեկնեբ
, ոբէէնք ղբուած է–
էն սուբր մարգեբէ
դբէէուէ–. Այս մտղա -
ւլաթեայ
ղրքերր
, ոսկենկար
սլատկերնե -
րոէք , ւլաբդարած
թանէլակէն
կաէլմոէէ ,
պաՀ ւէէւմ է էն ւէսւթսէթած
մեաաքսեէււյ եւ
գառ
թաչկէնէս1լնեբքէ
մէշ, եւ
րոլորոէքէն
անմ ե րձենէսլէ
է էն
ժողո էէրւլ էն :
Նրտնց
րտց էր անում
մէա
յն չաւո
անՀ
րաժեչա
գէպքեբոլմ
վանաՀ էսյրբ , երբ Հա րկա
լոր
էբ նո յն դրքերոէք
մի գլոլխ
աւետարան
կարգտլ ոբ եւ է՚ցէ Հէւանգէ
ւէրայ :
Ես բոլոբոէէէն
անօրէն եւ անՀաւաա էէ
Հտմսէրոլմ
կարոյէն
, եբր նա ասում էր
էնձ, թէ է՛էանքեբէ
էէր բո ւթ էւննե րր մեր
ւսւլղէ տէէէնր քանւլեցէն, թէ նրւէւնք մէ
պատրսէստէ
առարկայ
էէն դարձել մեր
թ չնսէմէնեբէ եւ նո յն է"կ ՛քեր ՛քա ր՛լ ա -
ււլետներէ
չւսՀասէրութեէսնր^
: Ն՛Ա
ասում
էր , եթէ Հնար
լք՛նէր , է^քր պ՚ոտբաստ
էր
րոլոբր
ոչնչացնել,
որոէէՀետել
նբանց վր–
րտյ էլանուած
ոսկէէն եւ արծտթր
էւր Հա–
մէէւբ չէէէէՈ Հարկէււլէէր էէն . . . :
կարէւյէ
ան էէլէս տ կէէ1ո էււօսքե ր ր
մէ՚էէչեւ
ալն էէէէէտէէճտն ղբդռում
էէն էմ րսէբկոլ —
թէւնր
, որ մ է օր մ տածեցէ
էէէ նշէսրս
քսրեմ նրա սրաէ
մէշ , ուր
ւււմենեւէն
չկար ոչ Ասաուծոյ
երկէւզը եւ ոչ ակ -
նած ու թ էւն
դէսլէւ
ե կ ե ղ ե ց ո ւս բ ր ո ւթ է ւնն ե–
ՐՐ ՝• բ՛" 13 եէէ ուչ Հսէսկացայ
, Լ""" "՛՛Ա -
բէներէց
յետոյ, սբ էմ կարծէքր
կարոյի
մ աս քէն բոլոր ո՛ք ք՛ն սքսէսլ է ր •
Հաէէկէսցայ
ռբ մ քէ չ էս տ բ էսրէ
նււլ էււ էո սւկէ
Հ էս մ ււէր կ լս -
րօն ցէսն կէէէն ում է ր ւլործ
դնել
ւէէսնքերի
ոսկէն եւ արծաթր
. • • :
Թէ եւ էէէսնքերբ եւ ե կե դե ց էնե ր ր
էււնէէն
էլսէէլէոնէ էդաՀեէէտնեբ
, ուր
խո էէէէ ութեան
մէշէէցներէւլմ
թէսգցնու
մ էէն սուրբ տա -
ճարներէ
Հարստութէււնները
, բայց
չաւո
անւլամ էէանաՀւս լրր , 1լԱւմ եկեէլեցէէլ
ալաւլ
քէսՀէսնէէէն , չւլ էմ անա լէէ էէ
ալա րաո էէէնե ր է
տուած
չար չա րանքէւ^է , յւս յտնում
էէն սլ1էւ-
Հեստէ
տեղբ%
Ր Ա ՖՖԻ
