ՀԱՑ
ԵՐԳԵՅՈղՈԻթփՒՆԸ
ԵԱՑԵՈՑԻ
ՊԱԼԱՏԻՆ
ՄԷԶ\
յ
Ցուլիս
Հինգի
Ուրբաթ
գիլեբ,
Շայեոյի)
մեծ
սբաՀին
մէչ , աեղի
ունեցաւ
Միչաղ~\
գային
Կրօնական
երգեցողութեանդ
եր –|
յ՚որգ
Համաժողովին
առթիլ
կաղմակեր –\
պուած
երղաՀանղէսր,
րարձր
Հովանա –\
*.ռրութեամր
Հան րա սչե աութ եան
նախա
գաՀին -
Ցայաաղիրշ
կազմուած
էր Հինգ մա -՝
^երէ I
\
Աւսարիոյ
Լինց քաղաքի
մայր
եկեղեց - ՚
–՚ ո յ երգչախումրր
զեկավարութեամր
Ժօ––
"էֆ
՝Բէ,ն շթա
յն րր ի , Վիէննայի
եկեղեցւոյ՝,
՚ակագեմական
երղՀախումրր,
ղեկավար՝ \
Հ^նս
Կիլսսչերկէռի
, Ուարա
կաղմակեր -
յղութեան
Հինգ
Հաչւիլր
Հոգինոց
երգչա
- 1
վսումբր ել նուաղաիումրր
,
աոա^որգու–\
թեամր Օր, Օաէթ
Հեռոյի ու
րրօֆէոէօր՝
^իւսթավ
Բշոէզի, կքո լա էափէչի
մայր–
եկեղեցւոյ
ՀՀ՚Բափէլլսւ
՚Բարոլինա»
երգ
^ա՚խումրվ,
ղեկավա
րռ ւթեամ բ Գեբապայ
-1
֊ծաո. թ՝էոս,որ
ՐրՀմաւնի :
Տ
Ցայյոագբի
Հինգ մասերէն
մ ին նոլիր
–՛
•ուած էր Հայ.կա.կս1ն
երգեցողութեան
է \
•Աիփան - կոմիաաս
երգչախումրր,
ուժե– •
•ղաց՛ած
Հայ ՛ել ւօոսսբ լաւագոյն
երգիչ –՚
երղչոլՀինեբու,,
կաթող. Ա.իյաչ
եկեղե
,^1֊ո յ Ղ՜ՈԼրո՚ց Գ՚ո՚ոով
, ղեկավա
բութեամբ\
Կա։րսլիս
Ավւբի՚կեոէնիսաանձնած
էբ այգ\
^մուաբին
եւ սլա սքա-սխանա աո
լ
ղործր
, \
..սլաաո ւա ւո բ կեր՚զով
՚:
՝,
ԱրաՀր
էէայրէ ծա
յր
լեցուած էր ք"" ՛ք ՜
յմվսՀաղար
ուՖկնգիրներով
:
Ներկայ
\
էր
նաեւ
Ամաաունի
ղերասլ՚այ
- ւ
հ ՛յ՛ II , ինչսլէս
նաեւ
Հայ կաթոզվւկէ
եւ •
՛ՀքխիթարեսՀս
վաբյ֊աբանի
բոլոր
Հայրե
- ^
յբր։
Հայկական
երգչախումրր
կրցաւ .արմա– է
՜նա վա յել կեբսլով
ներկա
քազնել
Հալոց
կր^<
րօնական
երզ եցոզոլթիւնր
,
ոբոաբնգոսսէ
^ափեբ
խլեց ներկաներէն
, աբմ-անանալով
^
•է^աՀաաանքի
միչաղղային
Հասաբակու
- \
թեան
կողմ՛է,
զնաՀաաանք
մեր
զմայլելիՏ
չարականնեբոէն
, երղչախումբին
եւ Կ ՚
ւ
Ափրիկեանի
, ՛ոյ" բոլորին
միչոցալ
Հայ\^
ւմողո վուրղին :
^
Աիւս
րոլոբ
ե րգչախում
բերւր կազմ ուած
յ
•էին մասնաղէա
արուեսաագէանեբէ
Հ Այն–
1
չոլչա
կարելի չէ նոյնր
րոել
մերինին
Հա– •
էմար 1 Ոացի ա լղ , երբ նկաաի ալ առնենք
, \
"՚վերչթս
սչաՀուն
Հասլճեսչով
մէչաեղ
բեր– ~
.՚յէւած այս
130
Հոզինոց
եբչախումրբ,
կա–\
րելի է վսաաՀօրէն
րոել թէ ան եա
չմ%աց
միլս երգչա խումբերէն
%
՚
Շոզչողուն
ԼՈ-յսերու
ցոլքերուն
աակ ,
ւ
.միչազգային
գրօշներով
չրչապատոլած
, •
որոնց
կարղին
նաեւ
Հա յկական
եռագոյ - \
նբ, Աիփան
կոմիաւասի մեր սիրելի ան - ՝
գամ ~ անգամուՀիներր
ել մեր բոլոր
միւս
• եբզիչներբ
Հա լու սովորական
ոզեւորոլ
- է
թեամբ
գերազանցեցին
իրենք
զիրենք, \
զմայլեւփ
կեբսլով
երղե լով
քառաձայն
Տ
«Տէր
կեցողն,
«Տէր
ողոբմեա^ն,
«Աուրբ - :
՚սուբ»՚ր,
«Մեծացուսցէ–»ն
, «Հայր
մեր^էր ^ >
հ։էակից
Հօբ»ր,
որոնք մեծ
Հեաաքրքրու–
թեամբ
ու^յկնղբռւեցան
յ
Հայկական
բաժնի
յայաաղիբբ
փակոլե՛–
ցալ «Գովեա
Երոլսաղէմ»ով
որ աբժսս -
նացալ
որոա.չյնգոսւա, ել գղբղաչից
ծափա~
Հաբութեանց
նեբկաներու
կոզմէ :
Խօսնակբ
, իլրաքանչխւբ
եբգեցողոլ
-
թեան , րա րձր ախ օսով
կ ուաա ր բա ցաա -
րութիւնր
ել թա րղմ անութ
իւնբ մեր
անոյչ
չաբականն
ե բ ո ւն : Նախ քան
յա
յաագրի
գոբծագրոլթիւնր,
սչաամականր
րբաւ
Հայ
եկեղեցական
ե ր ղե ց ո զո լ թ ե ան ց ,
քԻչեց
անուններ
ր Գարա
Ա՝ ոլրղւսյի
, \)կմալեա ՜
նի , կոմիաաս վա րգա սլե ա ի ,
աւելցնելով
Որ Հայ եբամ-չաութիւնբ
չաա Հին է, կր
սկսի 5բգ ղաբէն
, երգուած է միաձայն ,
միա^Ս \^րգ գարուն է որմուաք գտած է
բաղմ աձա
յն ե րգե ց ողոլթ
իւնբ ;
Ան չուչտ
կարելի էբ ՛աւելի
ստուարաթիւ
ֆաոլմբով
մր Հրապարակ գալ, եթէ եսա ~
ոիրութիլններ
եւ ա յլ ճղճիմ
Հաչիւնեբ
արգելք
չրլլային :
Ամէն պարագայի
մէչ
Հպարտռլթեամբ
կարելի է \րսել, որ ուրբաթ
զիչեբ Եայ -
եո յի սլա լատին
մ էչ Հա յո լթեան
պատիէձր
բաբձր պաՀ ուեցալ
օ՛աա րն ե ր ո ւն առչել :
Ցո յց տբուեցալ
մ անա ւան գ մեր
բոլոբ
տեսակի
թերաՀաւատնեբուն
որ Հայր եթէ
կամք
ունենայ,
իրեն Համաբ
անկարելիոլ
թիւն
գոյութիւն
չունի :
Ղ՚նաՀաաելի
էբ ՛տեսնել տարեց
Հայ եր–
գիչներ
որոնք իրենց
մասնակցութիւն
ր բե
րած
էի^է եւ բո լոբուած
երիտաս՚աբգ
ղե -
կավար
Ափրիկեանին
շ"ւրչ
յանուն
Հա յ
երղի փառաբանութեան
եւ ազղային ար -
մ անա պա աո ւո ւթե ան :
Պաւաիլ
իրենց եւ բոլոբ
այն անձնաւո -
բռլթեանց
որոնք չ"^ք չի՚նայեցիՆ
" ՛ յ "
զործի
կազմակերպոլթեան
ել յաչողու -
թեան
Համար :
Պ. ՊԱՐԹԵՒ
*
**
ՀԱՑ ԵՐԱԺՇՏՈՒԹԵԱՆ
ՑԱՎԹԱՆԱԿԸ
ՄԻՋԱԶԳԱՏԻՆ
ՀԱՄԵՐԳԻՆ
ՄԷՋ
Ուրբաթ ,
Հինգ Ցուլիս
,
իրիկուն ,
Ֆրանսայի
՚լեղեցիկ
մայրաքաղաքին
Փա -
բիզի
ամէնէն մեծ սբաՀին
,
3000
Հողինոց
եբաժշտասբաՀին
«Փալէ ար
Շա յեո
յ ի »
բեմին վրա ք , Վսպրե ց՛ա՛ւ Հա յր , իրեբգ -
չախոլմբեբէն
մէկին
նախտձեոնութիւնո
-
վբ :
Երեւակայեցէք
, վեբէն վար՝
երեք Հա -
ղարնոց
ամենազգի
բազմ ութեան
մր աչ ֊
քերուն
՚առչեւբ,
յանկարծ
, երբլայն վ ա ֊
րաղ ո յրր րացուեցալ
, ինչ
ակնապարար
պաակե ր մ\ր պա րղո լած աեսան,բ ,
անյագ
վայելքով
մբ :
Րա
յց ոբպէ ո ղի նե րկա
յ
չեղուլներուն
ալ
վայելքը
լիակաաար
՚ՐԱայ
մեր ակա -
նատեսնեբուս
չափ, պէաք է չեչաենք
Հե -
՚աեւեալր
I Երեկոյթին
առաչին ու երկ ՜
րոբղ
նիւթերբ
եբզո ւեցան
ե րկու
՛աւրս -
տբիա՚կան
աարբեր
խումբեբէ
;
Առաչինր
եբեսնեակ
մէբ
եբզի^էեբով,
եբկրոբգր
եբկվեցեակ
մ ր : Երկուքն ալ երկսեռ
։ Եր
կուքն ալ ոաքէն
մինչեւ
զլուխ՝ սեփ սեւ
աարաղով,
Անչուչտ
մչակուած
եւ մար -
ղուած
միատարր
խումբով
եւ ղո յգ մ^
մասնաղէտ
երաժիչա
փրօֆէսէօբներու
ղեկավաբռլթեան
՚տակ։
Երկու
խումբե -
րուն
կողմէ թէ ինչ մեծ չանք ոլ
գբամ
ծախոոլած
են , Հասկնալփ է .Պետութիւն է
Աւսարիտ : Միչաղղային
երամչաութեան
ալանղական
երկիրն է ան ֊.
Երբ որ վարագս
յրբ
ծանրօրէն
վեր
բարձրացաւ
, խօսնակին
պաբագա
յական
բացաարոլթիլններէն
ետք, ծափերու տե–
ղԱ՚աաբափբ
պոռթկաց
յ
Ի ^ չ
սբտապարա-բ
՛տեսարան։
Հայկական
երկսեռ
խում՚բն է,
բեմին
վրայ, երիաասաբգ
տաղանգալոր
խմբավար
կաբպիս
Ափրիկեանի
ղեկավա
րութեամ
րբ
Երկարաաել
ղոռացող
ծափերբ
,
ութբ
կաոբ
Հ՛ա յա շունչ ու կրօնաբուխ
բաղմա -
ձայն
եբգերոլ
\լ^ւթացքին
, սկիզբն
՚ռլ վեր–
չր , եւ ո ս կե գր ո ւա գ խորքին
վրա
յ՝
եբգե–
Հոնին աչն ու ձախբ առկախ
տմենագգի
աղղային
գբօ^եբոլ
կարգին, եթէ կբ
փայլէր
նաեւ
Հայկականը,
չէբ
երեւաբ
սակայն
այն գրօչբ,
որուն
ակիշին մէչ
խորովուած
աղղբ աՀա անչինչ
՛կբ շողար ,
մեծ
աղղերուն թել տուած։
Հոն՝
մենք ,
ներկայ
Հ՚ա\յերս , յսրգաբ փառքով
չէ՛^ր "Ր
գոՀացռւմ
կբ գանէինք
մ եր աղղա
յին
ան
կո բնչեչի
մչակոյթին
^ոբՀիւ։
Աաբմնով
մեղ անճիտել
ուզող
մաՀի՚կբ
, արղեօք
ներ
կայ աչք մ՝ունէ՚՚ր
այղ միչաղղային
մեծ՛՛
փառ,ատ,օնին ;
Ես չեմ մ տնե ր մ՚անբամասնութիւննե
բու \
մէչ։
կրնայ
բսռլիլ թէ Հայ
երգչախումրր՛
կատարեալ
չէ բ ^ Կամ կրնար
–աւելին
լ ^ ե լ ։ Հ
կարե լի է ՚րսու^եբ կան որ՝ միւս աղգերու
,
խում բերն ու մեղեղիներր
աւելփ լաւ էին է
Վիճելի կէ տերր՝
Հոս իմ տ չքիս կր չքա
նան : Զմա^յլելի
՛կապո յտ ծովերու ել ով —
կիանոմեերու
կամ րա բձբաս լաց
սարերու
վրայ
ծաղող
բարի
աբեւր
որքան
տղեղ
րանե րու ալ վրա
յ կբ թափէ
իր չողեբբ
՚.
Ո՝ ենք մեր գոՀաբնեբլւ
նային ք ռլ գնաՀա–
աենք՝
օտա րնե բու. Հետ : Այգքան
Հ՛աղա -
րալոր
զոռ ծափերէն
մեծագոյն
մաԱւբ օ–
՚յոա ր ա յլաղան
քաղաքա
կիրթ -
քրիսառն–
եալ
ձեո քե բէ էր ոբ կբ թռէք^
, կբ
՜
գացնէ ին թատրոնին
կամ՛արն ե բն ու կոզմ–
նամտսերբ
, նեբկա
լ բիւրալռբ
երկսեռ ե -
րամշաասէ
բնե բուն
սիրտերն ու
Հոզիներրւ
Ու
դիո՚է՚^ք թէ այղ մէկ իրիկուան
մար
մտնող
արեւին
Հետ՝
քս/նի
քանի
Հաղսւր
օաա ր միտքեր
, որոնք ցաբգ
Հայուն
ինչ
Րչրսչն անգամ
չէին գիւաեր , անկասկած ,
կարեւոր
չափով
մ չւ ճանչցան
Հայ
աղղն
ու իր գաբալոբ
մչակոյթբ,
կրօնական
րսբերոլն
վրայ. քս/1ւի որ Համ ա շվսա րՀ,ա, -
յին ա լգ եբգատօնք
կազմակերպուած
էբ
մ իմ իայն
կրօնական
սրբազան
երգեցողու
թեան
ղբօշփն սոաւկ
Թող մենէ աւեչի
խայտան
, ի տես այս
սրբաղան
Հայ երգի
յաչողութեանբ
, ամէն
անոնք, որ ոչինչով
ճամբայ
ելան,
անՀա–
ւա,տալի կաբճ մամ անակի
մր մէչ,
մարզեմ
ցին, կարգի
բերին,
բեմի
վրայ
Հանեցին
Հա ք երկսեռ
եբղչախումրբ,
եւ
ճչմարիա
ԹՐՔՍՊՍՏՈՒՍ՛
Ինչպէլէ գրած
էինք,
Թուրքիս
յ
Միսէթ
կուսակցութեան
պարագլուխր՝
Պէօլխւք -
պաշր ձերրակալուած
էբ ւ
ԱյնուՀեաեւ
՚ր)"1դիմ աղիբ
կո ւսակց ութ իւններ,բ
եռոլ -
ղեռի
մէչ են : Ակսած են ծրաւգիբնեբ
մչա
կել
րնգղիմ
աղի բնե բու
միչել
Համագոբ–
ծակցութիւն
ստեղծելու
Համաբ
. Այս
կուսակցութիւններուն
կոզմէ
ապաՀով -
ուած փասՀոաբաննեբբ
բողոքագիր
մբ
ներկայացուցած՜
են Պա\ամ •
Ամէեանին ,
Պ է Օլիլքպա
շբի ձե րրակա լոլթեան
ապօրի -
նութիւնբ
փաստելով
: Աակայն, գատտ -
րս^Բ
մերժ՛ած է գ^յե ,
նե րկա յա ցյւ լած
փաստերն ու
պատճառաբանոլթիւններբ
անՀ իմն գանելով :
•Միւս
կո-ղմէ , երկու
թերթեր
,
որոնք
զանազան
խոբՀբզածութեանց
նիւթ գար -
ձուցած
էին Պէօլիւքպա
շը ի ձե բ բակա
լու -
թիւնքր՝
փսւկոււած
են , Ընզ Հ • ՚հաաախտ -
զոլթեան
ո րո շում ով
Պէօլիւքպա
շ ^ ի
փաստաբաններն
ալ որո չած են գատ բա -
նալ երկու
այլ թեբթերու
գէմ , որոնք ա -
նարզ ական ա րաա՛յա յտո ւթ իւենե ր
ունե -
ցած
էին Միլլէթի
պարաղ
լուխին
ղէմ ։
իսկ Գեմ ո՛կրատ
կուսակցութեան
Պոլսոյ
նաՀ անղա յին վաբչութետսն
նա խա գա Հ բ
՝Բէօփրիւլիւլի
, Պէօլիւքպաչրի
Հանգէսլ
Համ ակրանք
ցո յց տալուն
պատճառա
լ.
•կուսակցութե՛ան
կեղրոնր իր Հրաժարա
- \
կանր պաՀանչած
է ։ Կրնայ
բլէ"՛ է , որ կու-Հ
սակցութենէն
ալ արտաքսուի
:
\
X
Պոլսոյ
լբաղբողնեբու
սէ(աւի.քւ)ւ(ւ *
փակուած է Ցուլիս
Հինղին։
Հաստ՛ա՛տու
թեան գէմ եզած
մեղագրանքբ
այն է որ
Պետութեան
չաՀերուն
աննպասւտ
քաղա -
քական
ղռրծոլնէութիւն
ունէր ;
.|
պարծանքի
իրաւունքով
պանծացուցին
աղղբ : Ասոնց ի գլուխ՝
մոռնալու չէ ւս -
նունր
գերյարգելի
Հայր
Ամ՚աո,ունիի/, ,
ոբ ւաւմէն ճիգ թափած ու յաչողած էր իր
ձեռնարկին
մէչ : Եւ ՛ամէնուն
ձեռակից՝
մ եր սլա,տուական
Հայ ժո զո վո ւր գր , որ
այս կարգի
ամէն
ղործի
Համար՝ չէ խնա
յած
իր Համեսւտ
լումանեբբ : «կաթիլ կա
թիլ՝
լիճ կ՝րլլայ, կբ Հոսի,
կԳրթսյ՝
ծով
կ\րԱայ » :
Առանց այգ ժողովրղական
կայլակնե -
բուն , ոչ նախաձեոնոլթիւնբ
կր պսակ -
ոլէբ , ոչ առւա՚նց ղրամի, եւ բաւական
կո
կիկ
ղում՚արի՝
խումբ կբ տնտեսուէբ
, բե–
մի վրա
յ կրնար Հանգէս գալ :
Մեր անվեբապաՀ
ծափերն՝
ուբեմ^ւ
այղ
ղեղեցիկ
միչազզային
փաոատօնր
հա.յկա–
կա1՜6 Աւլ
ք^ել կրցողներուն
:
Այս ""ՂԳԲ երբեք
չի մեոնիբ :
Հայբ
միչա ներկայ
է. միչա
անմաՀ ու
խօսուն
I
ԶԻԹՈՒՆԻ
ԿԱՐԳԱՑԷ՚Բ ԵՒ ՏԱմ՚ԱԵԵՑԷք՝
«նԱՌ1Ա»0
«ՅԱՌԱՋԷԻ
ԹԵՐԹՕՆԸ
(86)
ԳԼՈՒԻյ
ժկ.
•քէՍԱ՚Օ ԵՕԹ ՏԱՐԻ՜
Յովնան
զօբավաբ
, մայր
իչխանու -
՚Հխն քեզ կ^ուղէ տեսնել,
բսալ
Արքա յութեան
աւե տարեր
Հբե չտակն
է ր
•այգ ծերր : Թռաւ
Յովնան
, •>ասալ վանք .,
մաուցին
ղէնք այն սենեակբ ուր
Աշոտ
Աիւնի եւ Վասկանուչ
տե ս ութ իւն մր ու
նե ցե ր էթն ե լ ուր ինք Յովնան
ոլբիշնե -
րուն Հետ Վոեսած էր Վասկս/նուշ.
բայց
Հիմա • • • ոչ ոքչկար սենեկին
մէչ ,
ղուռր
ղոցուեցաւ
վրայէն : իւբ սիրտբ
այնպէս
կբ արո-փէր որ պա յթե լու մօտ էր ել ձեռ
քր Հոն կբ ղնէբ՝
իրրեւ թէ այղ.
/սեզճ
գործարանին
սանձ մբ դնել
կբ չաետբ .
երր ղաղտնի
ղուո
մը բացուեց՚ա՚ւ
եւ Վաս֊
կս/նուչ
երեւցաւ,
ւրալկաՀ՚աբ
ծանր եւ
Հանգարա
երկու
քա
յլ առնե լով՝
«Յով -
նս^ք» ւրսաւ եւ ձեռքր
եբկնցուց
•
լեոնակա–
նբ սրացա՛ւ
ծո-լնկի
վրայ եկաւ եւ այգ ղե
ղեցիկ
փոքրիկ
ձեռքբ
իւր երկու
ափերուն
՚ ^ ^ ^ գրկ^ւ"՚1՝
էրթ՚"^9
^՚– "՚է՚^Յ
՚Լր՚"յ
Ղ՝ք^՜
նելով՝
աբտասուաց
Հեզեւյ^եբով
կր լր -
լանար եւ կբ Հեկեկ էր ու նո յն
գ
իրքէն
մէչ
մնաց բաւական
ժ՜ա մ՛անակ ,
մինշեւ
՛որ Հեկեկանաց
ձայնր
ղաղրեցաւ
, եւ իչ ՜
խանուՀին
«Բաւ է , Յովնան»
լսալ : Իոկ
Յովնան
ղլուխր վեր առնելով.
«Ո՜Հ իմ
ՏիբուՀիս
, ուր էր թէ Հիմա\ Հոո մա\շ
Հասնէր»:
ԳԼՈՒԽ
ԺԸ–
ՎԵՐ^Ի՚Օ ՏԵ.ՍԱԻԹ1՚Ի1Ը
Այղ խօսքեբէն
վեբչր՝
այզ
՚էիրքԻ^՛
մէչ
/ք՜
գիտէ քանի վայր՛կեան
մնացին
այս
՛տարիներով
բաժնուած
սիրաՀարքբ
, երր.
Ցու1նան յանկարծ
ղ՚էաց որ
Վասկանուչի
ծնկուլՐւերբ կր ղեղեւէին
, եւ իյնալու վր–
տանգր
տեսնելով
յափչաակեց
՚էինքր եւ
տղու
մր պէս բերաւ
բազմոցին
վբայ
ղ.;։ -
բաւ
. բա յց սոսկումբ
ղինք առաւ երր
Նչմաբեց
մա\՝էՈԼ՚ան
ղոյն՚ր
եբեսբ պատած ,
շբթունքներբ
ճեբմրկած՝
աչքերոլ
րիրերր
փա
յէը կորուսած
բո լո բովին վեր յօնքե
ւ՛՛՛ւ
կր դիմէին. «Ով Աստուած
իմ, կ՝<բսէր ՝,
ա լսպէս
ուրեմն
իմ խնգիրքս
լսեցիր քԻ"
պաարւՀասելու
Համար՝
մաՀբ ե,յ է^ձ
Հա
մար
"ւղեցի՚ֆ : Այգ պաաե բազմ ի եւ ա -
րիւններոլ
մաբգբ
նռլաղման
գաղափարր
չունէր,
կեանք եւ մաՀ
միայն կր
ճանչէր
եւ օոեսեր էբ , այղ երկուքին
մէչի վիէէա–
կբ չէր գիաեր • ուսաի
սոսկոէ.մբ
ղինք պա–
աեց , իր սիրտբ որ կր աբոփէբ
, ձայն ար–
լալ
իրեն եւ ձեռքբ
ղրա
լ նորա
սի րե լի
սրտին
վ բա
լ եւ այնպէ^
կարծեց թէ գա
էլ կր տրոփէ , յ՚-յս առաւ, թէպէ՛տ
իր
ձեոաց
ե ր^սկն ե ր ո լքԱւ տրոփիւնն
էբ այն
պատա.Հան բացաւ, որ օդ մտնէ , եւ դող -
ղոչուն
ձեռօք
այզ. կուսա՛կան
ս՛ո՛ւրբ եւ
պաշտելի
մաբւՈ՚ոյն
կասլե բ ր թուլցուպ եւ
բաժակ
մբ չուբ գտնելով
ուղեց
խմցնել
իւր
տիրոլՀլոյն
. ցուբա
չուբր վար
չեր–
թ՚ոլով
ո րովՀե՜՛տեւ
շրթունք ել ծնօտ
կղ–
ոլուած
էին թավլեցալ
այդ
ձիւնափայլ
մաբւէնոյն
վրայ, եւ վ՚ոքրիկ
ցնցում մր
յայտնի
րբաւ
Յովնանոլ թէ կեանք
կար՛
նորա սառած
ոտքեբբ
ձեռքեր.ր կբ
չվ՚էր
իւր Հրացայտ
զուլղոչուն
ձեո քե րով, վ՛ր -
չեց իւր ^ բա շունչ
ող Լ" վ երեսին եւ
նուի–
բական
կուրծ
քին ուր ձեռք
երկն ցնե լ եր -
րեք մտքէն չէր անցել եւ չէր Համարձա -
կե լ • եւ աՀ՚յո ծնօաներր
թուլցան
, շ^չա -
ռռլթիւնն
սկսաւ եւ բիբերբ
իրենց բնա -
կան
ղիրքն
առին
«Աստուած
իմ , Աոտ -
ուած
իմ, կ\(.սէր Յովնան, այս ինչ չբ–
նորՀք է. իլ ՚աՀա Հառաչանաց
ձայներ
մեծ մեծ շունչեր
լսուեցան եւ Վ՛ասկանուշ
շարժեցաւ
, շտկուեցտւ
• «Ուր եմես» ր -
սաւ . «ԱՀ , ՏիրուՀիս
, Հոս» . • • « Յովնան
,
դռ՚^լ ես , մերթար , է լ մի Հեռանար : ոՀ ,
չա\տ, եւ եբկա
յն էր ա յս
մ իա յնոլթիլնբ
՝•/
. . . բսալ եւ դաբձեսոլ
նոյն աոչի
վիճակբ
եկաւ : իսկ սա կրկնեց
իւր չփմունքբ
իւր
չունչբ
, եւ վերչապէ
ս զոՀոլթեամբ
աե -
սալ որ ելաւ իւր աիբուՀխւ ու նսաաւ, ե–
րեսին
ղոյնն սկսաւ
ղալ– եւ
կատարեալ
դատելով
վիճ՚ակր
ղզեստներուն
դԻրՔՐ
չակեց, ծածկուեցաւ
վերարկուն
եւ ՝>բա -
մայեց
ձեռքով
Յովնանոլ
պատուՀանբ դո^
ցել ել չուբ ՛տալ։
Փոթորիկն
անցաւ,
իչ -
խանոլՀին
նստած էր բաղմոցին
վրայ եւ.
Յովնան
ծունկ
չո,քքած կր կենար
բաւական
Հեռաւո բութեամբ
իրրեւ
յանցաւո
ր՝ զո -
ղալով որ մի զոլցէ
նո յն վ իճակր վերա -
դառնա
յ :
« Ա օտ եկ , Յովնան»
, րսաւ
վեբչապէս
Վւա\սկանոլչ,
իր տկար եւ գողդոչուն
ձայ~
նին մէչ մինչեւ
վսեմութիւն
կը սիրէր •
իսկ
լեռնցին
որո^ւն ա չքե բ բ շլացեր էին
այս արեւէն
, եւ որուն
այնչափ
տարիներ
աչխտրՀք
խալար
էր. Հազիւ թէ կր Հա -
մ արձակէր
իրեն
նա յիլ՝
ո աքերուն քով ե–
կալ
չոքեցաւ ;
Զրուցէ
, Յովնան
, ՛այսչափ
տարիներ
որ անցան
քս/սի ր իբարմէ
բաժնուե -
ցանք,
ինչ ըրիր^
խօսք
մր չոլնի՞ս
ինձ :
Ի՛՛նչ զրուցեմ
, ՏիրուՀիս
, քսան
եօթ
տարի է ել չաա ապրեցայ
. ե րկայն
քչեզ
՛այս կեանքր
, ինչչափ
կարէէ էին
օրեբր՝
՛անգին
օրերր՝ եւ երկար ,
՚աարինեբր
Ես կր խոստովան
իմ թէ մեղաւոր եմ ,
թէ մեծ յանցանք
ղործեցի
, ես
թշուառ
ողորմ ե ւի արարած
, քեզ
ս^նմ ան
Հրեչ ՜
տակիղ
աչքս բարձրացուցի
ել յանղղնե -
ցայ քու ոտիցգ
իմ աչքերս
քսելւ
՚–՛^
«
^– -•
- •
••
ԿԵՐԵՆ8
Fonds A.R.A.M
