« Ց Ա Ռ Ա Զ »
« Հայաստանչ,
կոչնակ»ի
մկշ
(3
Սեսչ ֊
ահմբեր
1Ա57,
թիլ.
31) ,
Պ– Ե՚եովք
Արմէն
Վ
Հայ
մաքի
մաււաՆգութիլններր
» խորա–
դ բ ՚ ՚ վ չահէկան
յօգոսահ
մր ունէր,
որուն
մէշ
1լանւլրագաոնար
, մամանակաղրա
-
կան
կարղուի,
քանի մր մտաւորական
~
գր աւչ է տնե րոլ յետ մաՀոլ
ձգահ
մտռան -
գութեան
մ ասին
,
մ ա աան
գո
ւթ է։ ւն որ կր
բաղկանար
ոչ միայն
գիրքերէ
, այլեւ կա
րե
ւս ր նամակնե
րէ , ձեոագիրներէ
եւ
լ՛՛ւ՜
14
անկարներէ
;
Մաքի
աշխատաւորներու
այգ
ցանկին
մկշ
կչլ կարգանք
Ա՛լիտ Տ էմ ի րճիսլա
շեա -
V՛՛
Մինաս
Զերաղի
, Արտաւա՚լգ
Արք՛
Աիւրմէեանի
եւ Արշակ
Զօւգանեանի
ա -
նուններր.
Վերշինին
Համ ար
յօգուահագի.
ՐԸ
ԿԸ
. ^ " ՚ Բ յ / ^ է ր ՚ ^ Ի ՞ ն չ
եւլահ
են ,
" ՞ ՚ ֊ բ
մր–
նացահ
են Զօպանեանի
ղիրքերր
եւ ձեռա–
գիրները»:
Այս
ղ՛ս ւոտ խնգիրն
իր
սլատմ
ութ իւնն
•ունի ; Ղ՛մ րախտա
րա ր ոէ մէկ
Հանրային
Հաստատութիւն
սլա տա
ս խանա տո
լութ
ի ւ ն
Գ
՚էաց
Հանրութեան
ներկա
յացն՛ե
լու
, իր
տիսուր
մ անրամ ասնութե
անր
մ էշ
,
ամ բ"ղշ
՛պատմ
ո ւթ ի ւն ր ՚.
<; Վտրգենիք
Հայաստւանի
»ի
Հեէչինակին
•եղերական
մաՀուան
յաշորղեց
^բԿր
՚՚ՐԳ
ողբե
րղո
ւթիւնր ; Վաթսուն
տարիներու
օ
՛թո
՛ցքին
կաղմուահ
մ ա տ ենտ
ղ արանր ,
իր
յարակից
մտսերուի,
տԼւլյւ տուաւ
իսիստ
անա
խո
րմ
վէճերոլ
ե լ
անՀասկացողոլ
~
թեան :
Գիտէինք
որ Ա. Զօպանեան
Հանրային
դէմք
մ.րն էբ , ՛լր աղէտ եւ ա ղ գ ա յին
ղ՛՛բ ՜
հիշ ; Փոխաղարձ
ի
րաւունքնե
ր եւ պա
ր -
աա կան ո
լ թ ի
էնն ե ր ունէ ր
մ ասնա
ւոչւա
րար
.Հ . ր. Ը.
Մ ի ՚ ՚ ՚ - թ ե ա ն
Հետ։
Հետեւաբար
Հաշոլե
յարղարութիլնր
ոլէտք էր կա -
տաբկր
այւլ Հաստա
տութ
ի ւ ն ր :
Երկաբ
տարիներէ
ի վեր Պօ՚լոս
Ն՚՚ւպաբ
Փաշայի
սաՀմտնահ
տաչւեթոշակաի
Հայաղիտական
ղասաիսօոութ
իւննե
ր կուտար
Ն ՛՛ւ՛՛լա չ՛ե ան
Մ ատենագաբանին
եւ ուսանողական
տան-
մկշ,
սաՀմանաւիտկ
թիլով
.ուն1լնղիբն
ե բու
ներկայութեան
: Փարիւլի
մէշ, Հ՛ Բ. Ը.՛
Մ իութեան
Հսկուչութեա՚ն
տտկ
Աելղոն -
եան
Հրատաբակչական
մարմին
մբ
գոյու—
թիւն
ունէր,
որուն
նախաղաՀն
էբ Հան -
ղուցե^ալր
(«Հա
յրկննե
բու Բուրաստանբ
,
ստոլաբ
Հատոր
մը,
ն ո յ ն
մ՛ատենաշարին
մաս կր կազմէր) :
Այո Բ"լ"բ աշիոատան^երով,
Ջօպանեա,
^Ի եղերական
մաՀկն ետք, Հ. բ. Ը՛ Մի ֊
ութիւնր
միակ
մաոանղոբ՚բբ
կչւ նկատ ֊
ուէրէ
Նիւթական
եւ բարոյական
կապեր
նպաստաւոր
մ թնո
լորտ
մր
սաեւլ
հահ
էին : Եւ սակայն
մեհ
եղաւ
տնտկլն -
կալր^ երբ ւանձ մր եւս ներկայացաւ
իբրեւ
մառանղորղ
, ձեոքր
ունենալով
ստորա -
ղբուահ
, ՚իալեբական
թուղթ
մր:
՜ Արղիւնքի
մբ յանղելու
Համաբ
Հ.
Բ՛Ը՛
Միութեան
եւ այղ անձին
միշեւ
տեղի
ու
նեցան
րանակցութիւննեբ
: Մինչ
<,ոյս
մինչ
՚" յն
Զօպանեանի
բնակաբանին
սենեակ–
ներր պաշտօնապէս
կնքուեցան
: Օրեր ե տ ք
անշուշտ
բացուեցան
կնքուա1^
սենեակնե -
րր։
Տխուր
սլատկեբ
մր կր
ներկայացնէր
բնակարանին
վիճակր : Իբ
՚սւասոլ
ե լ ոչ ի–
բալասոլ.
անձերու
երթեւեկր
մկկ սենեա
կէն
միւսը–,
անղոյ
ի բա ւո ւ^ւքնե ր ո վ
Հեղի -
նակութիւն
եւ իրաւասութիւն
ունեցուլնե–
րու
Հովեր
աոնելբ մէկ կողւքէն
, եղերա -
կան
ւա յ՛է
մ աՀով
անձնական
չաՀեր
կ՚որ -
սրնցնուլնեբր
միւս
կոգմէն
, անչնչելի
մթ
նոլորտ
մր ստեգհահ
էին :
Այս
տխուր եւ անբաղձաչի
վիճակր շա -
բունակուեցաւ
տասնեակ
՛քր օրեր :
Հարցնողներ
եղան թէ քանի որ Հան -
գուցեալ
ղրաղէտր
յաճախ
ինհի կր Հան -
ղիպէբ
, երբեք
աոիթչլ
չունեցա՛^
լ
մտեր -
մ օրէն
խօսե լու իր հրաղիրնեբոլն
մ տսին
;
Աաճաիս
իսօսւսհ ենք, բայց ան կբ
խուոա–
վ՚էր
որեւէ
մտտհում
յայտնելէ
: Եւ սա -
կա
յն
յաճա
խա
կի
իսօս ա կց ո ւթ
ի ւնն ե բ ո ւն
եղբա
կսւ ցութիւնր
ՀԼտեւեււ^
կերսլով կա -
րելի է խ ւո ա ւ^^^^ււ0^^1քշ ոբ
պաշտօնական
բանակցոլթիւննել՚ոէնւ
արղի՚-նքն
ալ նո
յ ն ր
Հաստատեց
բա րե բ՛ս խտա
բա բ :
« թ՛էեւ
կանխաՀսւս
է , րսաւ օր մր ,
երբ իբ մօտ կր գանուէի
, որո
շահ եմ ու
նեցահ
ամբողշ
ղո
յքե
բուս
,
մ ասնաւո
րա -
բաբ
ղիրքեբուս
^ ձեոագիրնեբուս
,
անտիպ
նամ
ա1րէե
բուս
եւ լուսանկարներուս
մասին
կա ր գա
ղր ո ւթ ի ւն մր լ ն ե լ ; Աւնեցահ
Հա -
՛լա բ ա ւո բ նամւս
կնե չ՚ուս մէշ թան
կազին
վաւերաթուղթեր
կան : Վե րշին
վաթսուն
տարիներու
չնթացքին
.աբեւելաՀայ
ու ա–
բեւմ տաՀա
յ հանօթ
՛լ ր աւլէ տնե
բէն
բազ -
մաթ ի լ նամակներ
ունիմ : Ասոնց
վրայ ա–
ւե լց ո ւց է ք Հանբա
յ ի ն
ղո
բ հ
ի ^ ե բ ս ւ ՛լոր -
հունէութեան
նուիբուահ
ձե ււա ՛լի՛ լ՛նե րս ,
՛որոնց
վրայ
յսչիոատիչ
պէտք է, զասաւո -
րել ու ցուցտկաւլրել
: Գալով
ղիբքեբ
ուս ,
արղէն
որոչ
կարղաղրութիւն
րբահ եւ Հ •
բ. Ը. Միութեան
Հաղոբւչահ
եմ :
Բոլոր
ա
յն
ղիբքե
բս , որդնք
՛Լք "՚-ոչա րեան Ա ատե
նաղա
րանին
մ էշ կր սլակսին
, տ
յգ
՛էի՛ բքե՜
բր կր նուի
րեմ
Նուպաբեան
մատենաղա
—
րանին : Ա յս
օրերս
մ աաեն
աղա րան ապե տ
Պ ՛ Ա ՛ Աաչմասլեանին
կր սպա սեմ , ճչգե–
լու
Հւսմ՛ար
յանձնուե
լիք
՛լիրքերուն
քա -
նակր եւ տեղի
ունենա
չիք
ձե ւակե բպո
լ -
թիւններր»
:
Բարերախտաբաբ
բանա
կց ութիւննե ր բ ո– ,
բ՛՛չ
աբ՚լիւնքի
մբ
յան
՛լեց ան
Հ Բոլւ՚ր
ղիր - .
քե բր նա իւա սլէս
Բարեղորհ
ականի
՚էբա ~
սենետկնեբէն
մէկուն
մէշ ւիո իսա՚չ բուե
ցան
եւ
250
կ՚ոոբ
՛լիրքեր
յանձնուեցան
Մ ատե
նաւլա
րան ի ն :
Պ– Ենովք
Արմէն
իրաւունք
ունի եբր կր
՚լբկբ՛
«Ո՛չ մէկ պաչտօնական
յայտա -
բ աչա ւթիւն ով չղիտցուեցալ
թէ՝ Ի ՞ ն չ ե ՜
ղան իր ՚ է ՚ ՚ յ ք ե բ բ ,
որո՞՛ւ
կո՚լմէ
գբաւուե
-
ցան
, ո՞՛ւր
ցանուեցւան
կամ պաՀոլեցան»
:
Շարունակութեանր
մէշ կբ կարգանք
՚
« Փարիղի
մէշ,
Զօպանեան
մեհանուն ,
մեհատաղանղ
, բաղմավաստակ
ղբազէաին
ԿՈՄԻՏԱՍ Վ-ՍԼՐԴԱՊԷՏ
ՒՆ^Ն ՒՐ մՍՍհէ.
Հայ
երամչտապետ՝
կււլք|ւա՚աս ՀԼսւրդւս^
պե,Մ» 1010
Օղոստոս
1Գին իր
հննղավայր
կուտինտյէն
Աֆիոն
կ՝՚ԱբաՀիսար
անցահ
կր , ուր զանազան
աոիթներով
խոլււն
բաղմ
ութե
ան նե բ կտ
յո
ւթ ե ՛ւ՛ն կ՝եբւչէ
«Լոյս
ւլուարթ»ր,
«Աբի»ն
, «Աե՚լեղի»,
<տ.Աուբր
սուրբեր,
«Ամէն
բնղ
Հողւոյգ
քում».^ «Ա–
մէն
Հայչւ
սուրբ» եւ «Տէր
ողորմեա»ն
յ
Բաղաքին
Հայ
ուսուցիչներէն
ԼեՆոՕ
Ճէբա1հե՚ւսւն
ունկնղրութիւն
մր
խնւլրահ
Րլւ՛" Լ՛՛՛ւ. ղանաղան
Հ ա ր ց ո ւ՚է՚ն՚Լ ր րբահ էր
Վարղասչետին՝
հայ հրաժշտու–թեան
մա -
սին։
Զորբոբզ.
Հաբցումր
եղահ էբ՛
«Ի՞(ւչ–
պէս գ տաք
հ՚այկակահ ե ր ա ժշ ^ ^ ւ թ ֊ հ ա ն
գա1ղտ(ւ|ւք|յ1» :
Վ ա ր ղ ա պ ե տ ր կր պուտասխա.
նէ(*).
«Աիրեչիս,
եբբ Լչկ՚սԼմ թէ ՚չազտ -
նի
քբ
ղ տահ եմ Հայկա
Լլան
եբամչտու
-
(*) ճէբաւհետն՝
կ ո լ ք ի տ ա ս
Վարդապէ -
տի պատաւս|ս՚ա.&ր
թբքաՀայեբէնով
տը -
լ ա ծ է– իքւչպէս ծա11օթ է ՝ Կ– Վարդապետ
է ջմիա ծին ուսած
^^ր^\>պռ.^ ոուս ՛ս
Հայերէնն
է ր ի բ լեգուն :
թեան
, մ ի կաբհէք թէ սլարզ խօսք
մրն է ,
ա
յլ
ճչմ աբտսւթ
իւնն է
:
ճիչղ
տ«ս սնչւ ե օ թ.ր
տարի է սբ կր Հէ,տապնղԼ
,՚1՛
՛Այս
՚ 1
" ր հ ր եւ
եթէ
յանձն
առահ
՚լոՀողութիւննեբս
ու
յո՚չնութ
իւննե բ պ ա տ մ ե մ կր
ղարմ՚ւ^աք։
կեսարիս
յ Ա ՚ կաբասչետի
վանքր կր ղչ-տ–
նուի
հայկական հին յսագերու
լուս
)ւսն1չար–
ներ
, Տրղատ
ե սչիս էլոսչո ս ի
Ք
՛՛՛Լ ՚
՚1Բ՚՚ՁԻ
Արրա՚լանին
ոբ ՛չլ՛կէ
ինձ լո ւս ան կա
րն
Լ, ր,բ ,
րա
յց անլսե
լի մնացին իմ
իսնդիրքնԼրս
•
յետոյ
՛լ բեցի
ա՛լ՛լ • վա բ չս
լ թ
ե ան , օր ուա
յ
սլ՚ստչւիաբքին
, ւիոիււանորղին
, եւ վերշա՜
պէս
ւ^Կրցայ
Հ՚սսնիլ
նսլատաԼլիս
՚ • ՚։ Ուս
տի
լլրոչքէցի
սւնցնիլ Ե՛ բ ՚ ՚ ս լ ա :
յ*տսւչիա
անցնելով
գիմեցի
Պապին եւ նա մեհ
Հիւ–
ր ա ս ի ր ո
լ թ
ե ա մբ բացաւ
թ ան
՚չ\ա բաննե
բր
իմ
աւ՚շեւ–՛
Հոն բաւական
րաներ
ղաա
յ եւ
ուսումնասիրեցի
: Անցայ եւ ուրիչ քա -
՚լաքնԼր՝
Պեբլին,
Փարիղ,
յետոյ
Զուի -
ցերիտ : Բայց
բոլորն
ւալ անլնթեռնելի
է -
ի ն : Պէ՛աք
ե՛լաւ
ղանոնք
Լլարղալոլ
Համաբ
Հ ի ն
բս
՚քլտ
բանն՛ե բու
ղիմ
ե լ եւ աՀա
տ
յղ
սոսկս՚չի
ա չխատութիւն՛ր շատ
յողնեցուց
՛ւիո
՚– Բ՝՛"յց
վեչ՚շապէս
յէսշս՚թւցայ
, երկար
պբսչտու՚քներէ
ւիերշ , Հասնիչ նպտտտԼչի՚ք •
ԵԼ սւ1ւա՛ այսօր գագտնիք չ է լքնացած ինձ
հալյկական եր աժշ տ ութե ան մասին» :
Վ՚սրղապետր
Աֆի՚՚ն
ԳաբաՀիսարէն
կր
ամրոք՚դջ
Մատենաղա
րանին աէր
/չանլլնո՚լ
իշխանութիւն
չ ի ՚լտնուիբ
, ո՛չ անՀատ ,
" ՚ չ
մւսբ՚ւին, ո՛չալ իբ՚ս-ւասոլ
Հե՚լինակոլ–
թիւն
, եւ ա յ՛լ.
մ եհաբմէք
Ա ատենաղա
բա
նր
ալան - թալան
Հովերուն
էլբ ցրուի » :
Գիտէինք
ոբ Ա՛ Զօպանեանի
՛լո
յքե -
բուն,
նամակներուն
ու
ձեռաղիրնե
բուն
1լաբեւո
բ մէկ մաս բ Հա յասաան
ւիոխա -
ղբուահ
է ։ Բայց
ե լ այնպկս
վստաՀ չէ .
ի ն ք ։ Պ՛ Ենո՚էք
Արմկնին
Հաբցումնե
րուն
ղրտ կան պատ աս իսան
էլ՛՛
լ
՛ուս
յ բա ր ե բա խ -
տաբար
Արեւանի
«Գրական
ք^եբթ»ր
, (10
Օղոստոս,
1957,
թ ի լ
29),
«Աբչակ
Զօ -
սլանեանի
աբչիւբ»
խոբաղբով
%
ՀտյկաԼլան
ղի՚ռութ իւննե
բո
լ
ակաղե -
մ իա
յի
ղ րականութեան
եւ
\ա–րոլեսաի
թանղաբանն
է, որ այս աարուան
Փետր
ուարին,
ԱրտասաՀմ՚սնի
Հեա մչս՚էլութա
-
յին
կապի
Հա
յ Լլա կան բնկե ր՛ւ ւթեան
միշ՛՛–
ցով կր ստանայ
ղրա՚լէտ
եւ բանասէր
Ալւ—
չակ
Ջօոլ՚սնեանի
Հարուստ
թւլթ
ահ րար ֊
նե րր :
Աչքի
առշեւ
ունենալով
այղ պաչտօնա -
կան
յայտաբաբոլթիւնր
, քանի մք քաղ ~
ոլահքներ
պիտի
րնենք,
յուսալով
որ Պ ՚
Ենովք
Արմ
էն եւս ղ ոՀ ացում
պիտի ստա -^
նայ :
Հ
՚Թղթահ բա րնե ր ր կչ, պա բունակեն
ղբա -
կան - ՛չ Լա՜՛լա բ ո ւե ս տ ա կա-ն
«ԱնաՀիտ»
Հան–
ղէսի
նիւթեբբ,
որոնց
մէշ կան
բաղմա-թիւ
անտիպ
երկեր : կան աւելի քան քսանել ՜
Հինղ. Հազար
նամակներ
, Հայերէն
եւ ֆր՜
րանսեբէն
Հ
Մօտաւորապէս
տասնրՀին՚չ.
Հաղար
Հւա՛յերէն
նամ ակնե
չալ
մ էշ կան
Հաղարէ
աւելի
հանօթ
ղրողներու
նամակ–
նԼէբբ , ինչպէս
Շիբվ
Ա
՛նզատէ
էն ,
8՛
Թու ՜
մ անե ան՛էն
, Ալ.
ատուրեանէն
, Ալ. իսա–
Հակեանէն
, Վրթ • Փափազեանէն
եւ
ուրիչ–
ներէ : Աւելի
մեհ թիւով
նամակներ
կան
աբեւմտաՀայ
ղբուլ^ւեբէ
, ինչպկս
՛ի , Վա–
բուժ՚սնէ
, Աիամսւնթոյէ
, Գր . ԶօՀբապէ ,
Միս՚սք
Մեհաբենցէ
, Ա. Աբւիիաբեանէ
,
Մեչքոն
Կիւրճեանէ
^ Ո՚ո՚բէն Զ
աբգ՛" րեա–^
նէ
յ
քիուբէն
Որբե չ՚եանէ եւ
ս ւր ի ^ I,րէ :
կոմ իտա
"էն
կա
յ միա
յն
28
ն՚ոմ ակնե բ ։
Ուրիչ
տ րու.1է ստա՚լէ անե բէ եւս Լլան նա ՜
մ ակնեբ
, ինչսլէս
Թո
բո ^ Թոլ՚ոմ
տնեանէ ,
Մաբտիրո"
Աւսբեանէ
, էտ՚լար
ՇաՀինէ եւ
Մախոիսեանէ
• Շատ
աւելի
մեհ թիւ
մբ կր
կա՚չմեն
այննսւմակներր,
որոնք իբ մա -
մտնակակիցներկն
են , ինչպէս՝
Եր ՚ Օտ -
եան
, Լ . Բ ա շա լեան
, Անա
յ ի ս , Զապէլ Ե ՜
սայետն
եւ ուրիՀ^՚եբ է
Ա • Զօսլանեանի
նամակներու
ֆրանսե -
բէն
Հաւաքահոն
"ւբ
իչ
^"՚Րց^Բ
Կ^բն՚լ՚լբ ՜
կէ : Մեհ մասր կբ վերաբերի
Հայ
մ ս ՚ լ ո
–^–^
վուրղի
ղբ՚սկանութեան
եւ պատմութեան
, ^
^^յԳ
է՚"Բքին
մէշն են նամակնե
բր
Անտթոլ–,
Ֆր՛՛՛նս
ի , ԱլՖօնս
Տոտէի
, էմիլ
Զօչայի
,
Ֆբան" ուա Գո բէ ի եւ ուրիչներու
: կարե ~
լ."ր են նաեւ
Հայերէն,
ֆրանսերէն,
անղ
լե
չ՛կ ն ե լ ուրի
չ լեղուներով
՛լ իբքեբբ ,
ինչսչէս
նաեւ
պս
՚րբերա1լա1
^երու
ե լ
թեր—
թերու
Հալաքահոներր
: Հարուստ
են նա
եւ
նկաբնեբոլ
թւլթւսհբարներր
;
Աչս
կերպով
՚լոՀունաէչութիւնր
կ^ունե -
նանք որ ո՛ւր
. Աբչակ
Զօ՚՚չանեանի
գիլա -
ւեաթու՚լթեբր
, ղոնէ
կարեւոր
՛Րէկ
մասբ
լ տ ւ ս ՚ ՚ լ ո յն
ոչաՀեսւոր
կբ ւլտնո
լ ի ն ա յ մ մ ,
եւ
Հոն անէիթա
ր սչիտի
պաՀուին
եւ մա
Ա -
նա՛ւ կ տնե
բուն
ուչաղբոլթեան
աո "՛րկ՛"
յ
պիտի
գաոնան :
ՄԿՐՏԻԶ
ՊԱՐԱԱՄԵԱՆ
ՀԱՅՐԵՆԻ
ԱՌԱԱՊԵԼՆԵՐ
ԵՕԹՆ ՕՐՕՐՈՑ
Երբ
իչիսան
Բայան՚էուրն
իր
կապոյտ
ձ ի ն
Հէ, հահ
անցնո
ւմ է բ
ւչիլ՚լամ
ի շ ՚ ՚ վ ,
պատԼբի
տաէլ
պ՚զ՚լս՚հ
՚էի՚-՚էացիներր
լն՛է– -
Հւատում
էին
իչւենց
՚ լ ք ո յ ց ն ու
վերկենալսվ
Գլ՚՚՚՚Ի՛
իսոնաբՀււլմ
իչխանին
-Գէ , չտտԼրն
էին
ն ր ՚ ս ն ի ղ սլարտք
ս՚չ՚Լլ
՛ի՛՛՛լ ու Հ ս ՚ ց ՚ ա -
Հ՚ստիկ
վել՚ցբել
, չաաերն
էի՛ն
իրենց
ա՚լո՚ն՚ն
աղացԼլ
. նրա
շբազա ՜
ցում,
էլաաւատր
հԼհել նրա ճիթՀանքում
,
ամաններ
վԼբցբել նրա բրուտանոցէւց
ու
պաբտ–աէլա՝1ւ
մ՛նացել.
րարէ,սրտօրէն
չատե–
բի
պարաքի
մամ կէ՚որ
երէլա բաց
րել
էբ
նա
՛ւբա
ւիոխա
րէն
ալե լացնելով
պարտքի
աո
էլ ո սնե
րր :
Եւ իչիսան
Բայանղուբն
այմմ
ալելի կր
սրել
հիհեռնաէչաթե
ւ բե՚լեբք
ու
իչխսւմ
էր
.սմբողշ
ղ ի ւ ղ ի
վբ՚սյ :
Ոբին աւար , ոբին
բալաբ
. սուրբ
Հո–,՝
ղր
Աստհունն
է, իսէլ
բերքր
Բայանղուբի–
նբ՛
Համաի՚ա՚լալ
էլ կայ, կա՚լալ
է լ.
ղիլ–
ղացու
անէհքր
մի Օր կր բռնի
^ ասում էր
հ - ե բ ՚ ՚ ւ ն ի մաճկալ
ԱրղՈւմ՚անր
։
ՎշտաՀաբ
ու յուսակտուր
•
Հերիքնազր
միչտ
զնում էր Բաբաղլուխ
,
նս՚տոլմ
ճիշղ– ա յնտեղ
, ուր Վե ւո ւնր բաղմ
ահ՝ իչ՜
խանի
II չխարնե
րն
է բ աբահացնում
,
նէս–
տում կր ու լաց չինում
վեբեւ.ից
՚լիտելով
Իչի՚ան
Բայանղոլրի
պապենական
տունր,
"Բ
լ ց ո ՚ ֊ ա հ էր ամէն
տեսաէլ
բարիքներով
:
Մինչ՚չեռ
իր սովահ
եբեի՚անեբի
ոտբ ոտ -
նաման,
աչքր
նոր
չ՛՛ր
երբեք չէբ տեսել
1
իչխ՚սնի
ոչխարնեբի
Հօտր
աբղէն մ ի
տմ բո՛ւշ
լեռնալանշ
է չւ
սսլիտա
էչե ցնում ,
իսէլ
Հ ացււս-Հ ատի էլր գիւղի
բոլո բ
"ա
յչեբի
վրա յ չէբ էլարե
լի տեգաւոբե լ ;
Ա մ ՚ ՚ ւ ս ն ո լ
եղեբաէչան
մաՀից ու եբեի՚ա
~
ների
Հո՚լսից
ճնչոլահ
օբալուբ
մաշւում
էբ
Հերիքնազր,
ղ մ ՚ լ ո լ ն ո ւ մ ,
թառամում,
ինչսլէս
լեոնա
յին
խնէչահազիէչր՝
ամառ -
ուա
յ
կի՚լի
չ արեւ ի տակ
իշխան
Բ՛ս լան ՛լո ւրի Հաբսնեբ
ք
յաճախ։՛,
կին
նէչ՚ո՚ոոււք
Բաբա՚չչխին
մենակ
նստահ
Հէ,րիքքա՛՛ղին
, որ արտասւ՚ււմ
էբ , էլարէ, ~
ԿԻ
Յ
էին
լինում նրա վշտին
, իչխանից թա֊
քուն
Հ ՚ ո ց կին
ուղաչյէչու՚ք
նրա որբէւբին
ւ
Եթի՚քների
Հողսբ
մաչում է խեղճին
^
Աս՚ոոլահ
օ՚չնաէլան
լ ի ն ի ,
Հո՚լոց էր ք՚ա–
չում
Մարշտն
ի՚աթունր՝
իչխանին
մեղա–
ւոբ
՚լ՚լ՚՚՚լով
նրա սեւ բա-խաի
Համար
՝.
ԵԼ
՛թ՛՛՛ւ
առաւօտուն
ու մթնչաղին
,
է՛բբ
հլնղում
էր ՛ լ ի ւ ղ ի Հինաւուրց
ե է լ ե ղ ե ց
՚ ՚ լ
կոչնակր
^ նա քայլերն
ուղղում
էր այն
տեղ՝
իշիանի
մեղքերին
թողութիւն
Հայ
ցելու
ե լ աղօթելՈւ
, որնրաքար
ոիրար
փա՚իկի
Ա^տնր
Վեւունի
կալատեղր
մնաց գա -
տաբկ։ իսկ թէ կրակ
տայիր նրա խրճի
՜
թին,
իսանձաՀոտ
է լ չէր գուբս
ղայ
Այ՚քէէո
էբ աչխարՀր
Հին՝
մէէլին հով,
մէկին՝
ո՛՛վ
՚ • •
Ե ՚ լ է ՚ լ ի նման
նիՀս՚բ ու սլացիկ
Հերիք -
նաղք
ոբբերին ""վից ՚իբէլել՚ււ
Համ՛որ
լ՚ս–
րում էր իբ վերշին
՚ւլմեբր
, Հաց
թիւում
ուրի^Լբին
. Բայց
ինչքան
է լ յողնահ
լի -
նէբ
հանր
ւս չխա տանքից , նա միչտ Բու -
Բ"՚է ք՚-խ
է I՛ բ՛ս
րձ ր անո ւմ , ա յնտէււլ
եբ1լւ"ր
նստում
, իրաբ՚ոասուքով
թլ՚շ՚՚ւմ
" ՛ յ ն
քտրամայռբ,
ուր մի մամ՚յսնաէլ
Դ^եւունն
էր նստում
իր վեՀաչոլք
՚լամվաի Հետ ;
Ընէլոլղենու
Հովւսնու տակ,
թ՚՚՚խաին։
նստահ
իչի՚անբ թթի աբազր
կուլ տալիս՝
Լ
յաճաիս
Հերիքնաղին
նէլտտում էր բար -
ձսւնք՚՚ւմ
մարւի
ւիրայ ՚քենտկ նսաահ– եւ
տրամ ա՚էրսւթիւնն
լՐ՚էր՚ում
է չ՛ : Զ՛որ սա -
տանայ
^ նղովեաչ կին ասես
Հո՚լէառ
լի -
նէր իր ղլխին
էչանղնահ
։
Հալալ
Հտցս
Հսւրամ է լինում
, երբ
էղ. բա
յղուչ
Հաց թուխին
տեսնում եմ ,
աչքիղո
Հեուոցրէք
նրան ,
նեզսրտտհ
պոռթէչում
է ր նա՝ տն եց ին ե ր իՆ :
Մ ՚սբշ՚սն
իսա թ ունն
՚ոնիւօս
,
մեղասլարտ
աչքերով
նայում էբ իչխանին
,
ա՚գրշումէ
ղչխ՚ոչորբ
քաշում
գլուխր եւ աղօթք
մլ՚բ~
մրնշում
1
X
յ եոնա չխա
բՀ ում նորից
դարՈւն էբ՜
^ "՛՛ւէե լ էինկեո ասենինե
րն ու բա
չեն
ինե–
րր , կանա չ զ՚լեստուլո
բուե լ է բ
ձորաՀո -
վիար եւ պճնուել
երփնափեբթ
հա՚չիկնե -
բով։
Աակայն այգ տարին
արագիլնել՚բ
չէ՛
ին վեբ՚ոգարձեԼ
իչխան
Բայանգուրի
բա–
կում
իրէանց
Հ ի ն րո
յ ^ բ
նո րո՛լե
լու
Մտրշան
խաթունն
անՀանգիստ
էր. ղէ՜
բանից
ինչ որ վատ բան է ր
ղո ւչս՛ էլում ,
տխրում
անսաՀման
:
Տի՛րում
էին
եւ
Հարսներն
ու տ՚լաներր.
միայն
ան՚ո՚սրրեր
էին
մ՛ն
"լ
ւք իշիսան
Բ ա
յ ա ն ՚ չ ուրն ու աւագ
որգին
Աո աշինբ
Ունանր
աւիսոսանքով
նկա -
աեց
, որ չորտցէ,լ է ե լ դա րաւո
ր բնկուզե -
նին,
Հարազատ
, "իբելի
րնէլուղենին
, ոբի
Հովանու
տաէլ
ճ ՚ ՚ ՚ ՚ լ ա բ ի
Բայան՚լո՛
րի պա–
պի
սլասլն էբ նստել,
Հալալ
աչխատանքից
յետոյ
Հտնղստուցել
:
Մի
օր ճաչի
մամ անաէլ
Մ արշան
խա
թու–
նր պոոտկա
ց .
Աստհոլ
թռչուններն
է լ մեղսլւնից Հե
ռացան
, րնկուզենին
է լ չորաղալ
. . .
իշիսս՚նի
կոէլորւլին
խցանսւեց
իրիէչնա ՜
Հացբ
. նա վերցրեց
թասբ
, մ ի քանի
ում
պ
շուբ
ի՚մեց
, յետոյ
\աո
.ւս1
՚ց ՛Րի բաո
ար՚ոա–
սանԼչւ
՚լ
խէթ - ի ՚ է թ
ն՚՚՚յեց
Մալ՚շան
խա
թունին,
մ ի թաքուն
Հայեացք
ահեց ար՜
ղաների
վբա
յ , որոնք
լուռ ու տխուր
նս
տել
էին , քաշուեց
իր անէլիլնր
ե լ
սէչսեց
աբա՛լ
^խկէի՚կացնել
Համլ՚իչր
:
Գաբնանային
եո ուզեռ
սէլսուեց
իշխ՛ան
Բայանգուրի
տնաե
սութիւնում
ԱՏ՛
ԿՈՒՐՏԻԿԵԱՆ
(3 Շւսր–)
Fonds A.R.A.M
