Ա Յք ք Ս ՚ԷԱ Կ Ս ւՆ
՚
Այ՚ք-մ՜էական
քւսւնեբ գրէ՛,
կՀըսձն
է՚ե–
հ^է =
Շփ՚՚թ՚՚ււթէւ֊Նր
, որ ստեղհոլահ–
է ր^ղ ՜
մէջ
գրագէաին
եւ. իր «սլա՛ չտօն ակցի՛ն
» ,
յ^գվյլու-մ
չէ պատճառեր
այլեւս
է՚նՆԷ
;
կ՚ակնարկԼմ
այն սլաչաօնակցէն
, մեր էէա–
նօթութէւնր
քէչ մր Հէն, որ
Պ " լ ՚ * " յ
Ենէ
քամիին
բակէն
մէջ,
ց՚ոհ՜լէկ
աթոււէ
մր
վյբայ նոաած– , երկու. հ՜ուՆկերր
էրեն գրա–
սեգան
, ագերոագէր
կր ղրէր
կամ բարե -
այււգէր՝ Համաձա
յն յաճաէւորղէՆ
ոլաՀան
—
ջին։
Գէոլէ Արեւելք
ճամ բո րղոլթեանս
լ^՛
թ՜ացքին՝
բախան
Ունեցայ
անղամ
մր եւս
տեսնե լու սլատմա-կան
այղ տիսլարր,
ցոլ–
ցատախտակ
մբ
Ք՚՚՚էր
1
ւԼրան գբուաՆ
էք–
րիվէշ» փիսպլ|ւք ;
Պոլսոյ
Ենի Տամ ի էն
բա
կէ
եա1զը1ւ|ւ1ւ
է րսի մտովէ
ել եբկա՛՛ր
եբ–
կա՛՛բ գիաեցէ
, բախտակիցի
մր
տչքով
:
էւայընի
մր^յ ալ ես ,
էքրիվէն
կամ
ղրող ,
աւր կոչսլ.ահ^ է այմ֊մէական
բտնեբ
ղրելու՝
ըստ
Հաճոյս
լ^թեբցողիւն
:
Ա՝ եր կո չում էն
չ ս ՚ ֊ ր ջ սաե ղծ՜ուաձ՜ չփո
-
թոլթիւնը
չէ ոբ կր ղբաղեցնէ
զէս
այսօբ։
Այլ իմասաբ
որ կշ արուի
ա՛յ Ժւքէա.կսւ1ւ
բա.
ո.ին է
Այս բառով
սլաՀ մբ կր կա
բհ՜ ուի
թէ
մ-ամանա՛կն
է իւօսքին
աււանցքր։
Այգ սլ^ա՛–
րաղա յէն՝
.եթէ այմմ էական
բտնեբ
կր
սլաՀանջուէն
ինձմէ , կր նչանակէ
թէ
ետ
է մնաց ահ ղրա<կան
մ՜ամացոյցս
; ՚Լէճր
,
թէ որո՛ւ ժամացո
յցին
վբայ
սլէտք
է լա -
րել
ժամացոյցնեբբ
, բնթերցողի՞ն
թէ
ամբողջական
գրագէտին
ժամացէէյցէն
վր–
բա
յ , միտք
չունիմ
նոբոգելու
Պէաք
է
րսել թէ
րնթերցողին
մտքէն
մէջ
այժմ է -
ութ իւն
բալլբ
կր նչանակէ
Հանբա
յէն
Հե–
տաքրքբոլթիւն
:
Տեսէք
թէ
ուրկէ՛
ինհի կոաոչ
կր
ցցէ
է՚"ձււ
•
Ւնչ
որ ցաոման
կր մատնէ
գրէչո
որ կր
իոյանայ
, աՀա
, րնղղէմ
խոյին
,
ա՛յն սլա.
Հանջն
է որով Հանբա
յին
Հ ե՜ տ ա քր քր ռ լ -
թեան
կբ տբուի
ղբական
ոլաՀանջի
բա
-
նաձեւ
, գրագէտբ
աաաջնորղելով
• • • Ենի
ճամիին
Ալլուն
:
Հին է վէճբ,նոբ
է միանղամայն,
վասնղԼ։
յա
լի տ ենա կա՛՛ն ,
ոբո՚^՚ւ
Համար
կբ
ղրէ
ԳՐ՚Ողէար
:
Իրականէն
մէջ ,
ղոյութիւն
չունէ
նման
վէճ , ֊
—
կան ղրպգէտներ՝
ո •֊
բոնք
կ՝առաջնորղուին
Հտնրա
յին Հետա
-
քբքբոլթեամբ
, ինչսլէս
կան
զրաղէտնե/ւ
որ չե՛՛ն Հետա^րքբուիբ
նման Հեաաքրք
-
բութիւններով
,գի՛բ վերջակէար՝
լմնց՛աւ ;
Այն գրագէտբ,
ոբ Պ՚"րոն
կամ
Տիկին
Հանբա
յին
Հետաքբքբութեան
ձեռնասունն
է^ այնսլէս
մր կը
՚Ա՚Է "ր
Կռւբ—Վաննէսն
աչ կը Հասկնայ
, ղի՚֊ղին
վարժասլետն
աէ^
նո յնիսկ
աէ րս՚էրր
• Ե ՚ երբ ՛ամ էն
Հ՛՛՛յ
կը
Հասկնայ
ղրուահ
բանրԼՀՕւ
շռ.՝ղ
լիթ-էւ^էր) )
գբաղէաը
կը
ւլ առնա
յ • • • ամենա
յն Հա
յոց
գրագէտ
:
քէեգՀակառակ1ւ
ա յն
ղբ աղէտը
, որ
չի
Հեաաքբքրսլիր
Հ անբա՛ յին
՝,եւոաքրքրոլ
-
թեամբ
, ա յնքան
սլիտի չբարկանար
եթէ
մ օր ր Հա յՀո յէ իք
)
ոբյ>ան
կր բարկանա
յ
եթէ
կոչէք
ղինք ղրաղէտ
ամենա
լն Հա– -
յ ՛ ՛ ց •
կը աեսնէ՞ք
թէ մեղ ո՛ւր տարալ
11Աք|Ժ •
Զուղեցի
ձեղի
ըսել թէ , եղբա՛յր
, ղբա–
գէաին
Համ ար
ի՛նչ
կարեւորութիւն
կր
նեբկա յացնէ
ա յժմ էութիւնը
,
մ
անա՚լանգ
մե^րը : Վա՛՛խ
- վա՛՛խ - վա^խ
, Հաղար
ան
գամ
վա՜ խ ,
երբ
ժ ռ ղո վո լր ղին
ԿԷ՚՚Ր
տիրացու
է գա րձեր , մ աս
մլ^ւ ալ ժամ
-
կոչ , ի
յի շա տակ
սրբոց
կուռնե լիոսի
եւ
Ղ՛ամիանոսի
կամ
Եւոլրաքսէ
կոյսին
նա -
Հատակոլթեան՝
չա րա կան
՚չր"՛^ ղ սլակսե~
ցաւոբ
հայ ղրաղէաէն
կը սլաՀանջոլի
Հե–
աւա քրքրուի
լ մեր ա յժմ էականով
:
Գրական
քնն աղա տին
թ ալ լով
մեք^ու
-
թիւն
մը ւլբել
«ամենտյն
Հայոց
» տարա
-
ղվ։ն նուաստացուցիչ
(ավիլլւՍՍւԹ)
երանգին
մասին
, թ ո յ լ տոլէ^ ինձ յայտարարել
թէ ,
գրական
աչխարՀի
մէջ, տենչ
մր
կ " ՛ յ ,
ազնուական
եւ Հւղարտ
, որ կր
թելագրէ
աբՀամաբՀել
Հասա բակը, անւէատչելի
մ ր~
նալ
ռամկութեան
, պարհ՜իլ
լւն.|ւս|ւէ՜1*ձ–Հւ/7ւ
մաերմութեամբ
, ունենալ
Ողիմսլոսը
բնա
կարան
, Հալաաալով
թէ մտահման
եւ
սաեէէհտ գոբհ
ութ եան
թաղա
լորս
լթեան
մէջ
արուեստ
չի Համարուիբ
ձիւթ
ծ/օ
-
մելբ
;
կզակով
բտնա–ստեզհութիւ5ւ
գրողը
կւբնայ
կ " է ՚ " – ի լ րանաստեղհ
ամենայն
Հա
յոց
, բայց երբեք
ընտրեալ
մաբգոց
:
ճշմարիտ
Ատեզհ՜աղոբհ՜ը
հանօթ
է
եւ
սիրելի
միայն
ընտրտնիին
,
երբ
կւչ
գառնայ
առարկայ
Հանրային
գնաՀատոլ
-
թեան,
եբբ ՛կր գառնայ
Ամենայն
Հայոց
,
կը կորսնցնէ
\ւճ\ւս\ւէնեբուն
յարգանքը
,
վար
կ՚իջնէ
Ոզիմսլոսէն
, կը մտնէ
փողոց։
Կբ գառնայ
այժմէական
:
X
Մեր
ալբացեալ
րնկերր,
Յւաւ^աջ^
խմ–
բաղրասլետբ,
չէր սիրեր
Հբասլարակաղիբ
բառը,
կր նախընտբէր
ըսել
օբազրող
:
Առաջին
բառլ
, բտռազիտական
ճամբռվ
,
Հեռաւոր
խնամութիւն
մը կՂնթաղրէ
ա -
նոր Հետ՝
ղոբ «պաշտօնակից»
անուանեցի
այս
յօգուահին
սկիզբր,
չեմ
զիտեբ
,
այս
պարագա՞ն
կը ղայթակղեցնէր
ղինք
թէ Հբապարակբ,
այն ընղարձակ
տաբա
-
հ^ութիւնբ,
որ, մեհ քաղաքներու
մէջ ,
յեղափոխութիւն
կը չինէ՝
րստ
կարղ
մը
Հոգեբաններու։
կտրեցէք
կատուին
պեխե
րը,
մուկ
չփ բոՆեր
այլեւս,
ջնջեցէք
Հր–
բապաբակները
ել յեղափոխութիւն
չեն
շիներ
այլեւս
քաղտքնեբբ։
ճի՞շգ
է թէ ոչ.
Հարցուցէք
կիլսթտվ
Լր Պոնին , կամ
Տիկ
՚
Մառի
Պոնափաբթին
;
Բ՚՚՚յց
ես,
ի՞նչ
մեղքս
սլտՀեմ , կը սիրեմ
այն պաՀը,
մե
նութեան
եւ
քւաթ–ա.ւքւիլա.ս|անի
պաՀը,
ա–
բեւին
Հարսնիքէն
առաջ, անառակ
թրռ
-
չռւննեբուն
անՀամ բե րութենէն
առաջ «
երբ
լոյսբ
վարձ կ՝բնէ
ճեղքելու
Նարեկա
-
ցիի սարսափը
,
աՀա
պաՀը
եբբ
կու
Գ՚"յ
Կ՝""՝յ$^Լէ յեղափոխութեան
ղիցուՀին
,
իբ ամբողջական
չքեղութեամբ
,
շբթներգ
մրկող
իր աղոլոբ
բաներով,
սենեակղ
Լ"՛—
սաւո րող
իբ սքանչելի
մերկութեամբ
:
՝Բիչ ետքբ՝
եբբ փողոց
իջնէ , պարէ Հրա -
պարակին
վր՛"
յ է Համբուբե՛
լգ ալ չի գաբէ
Հոգե բնա խօս ութ եան վաբպեանե
ր ր արգ
-
եօք
կ՝րն գո ւձ ի՞ն
թէ
ղո
յո ւթիւն
ունի
բզ–
գայարանք
մր, որ կբ վարէ ինչ որ
փւնիվէ
է մաբգուն
մէջ–. ինհ^ի կը թով,
թէ
ամօթ–
խահութիւնը
քլամ սլատկա-ոանքը
այղ. կալ–
ոլահ-էն
կոլզա
յ ,
արղարեւ
նո յն
ա
յգ
ղղացումն
է , որ կչ. պաչապանէ
ինչ
որ
վււնիվէ
է մտրզոլն
մէջ։ Աստոլահ
անւլամ
,
առաջի՛նը
՛անոնց
մէջ որ կբ
սիբեն
վի՚|րը
հաւա
լ տուաւ
պատկառանք
քին , ատով
պա շտպան ե լո լ Համաբ
ոաեղ -
հ-աղորհ-ութեան
իրաւոլնքնեբր
կա՛մ ՛ղայ -
մաննե՜րբ,
ազատութիւն
,
աոանձնակա–
նոլթիէՖ,
ժամանակ
խոկալու
:
Ո՛՛րքան
^իչ՚լ
է սաեղհաղոբհ
մարղր
նր–
մանցնե՜լ
՛Լ "՛էի ,
մինակ
աչքսսւտիլ,
աչ -
քե՜րէ
՝>եոոււ
Այսսլէ ս է որ ա շվսատան
քն ե ր ր կբ գաո.
-
նան կատարեալ
, ու կը նեբկայ՚ոնան
նո -
բութեան
մր վ " " յ լ ՚ ՚ վ եւ գաղտնիքի
մր Հե–
մայքով։
Եէ՚րեք
եւ երբեք
այժմէական
;
X
ԸնգՀակառակն
, ՛գայթակղութի՛՛ւն
է ինչ
որ կուաայ
օժտուահ՜
եւ լ^տրեալ
գբագէ–
աըէ Վասն
՛լի անսովոր՝
Հանրային
Հետա–
քրքրութեան
գ՛րա՛յաբանքնեբու
Հա՛մ ար
Հապա
ի՚^նչ
կ՝ք–զէիք
^ ես ըսէի՝
կուր
-
Վաննէսն
ալ հավւաՀարէ՛^բ
:
0՜
հ՜ավւաՀա
-
րութիւննեբ
կան ,
ղնա՚^էատութիւննե՛՛ր
կան , ղորս պիտի
ուղէի վախել
Աոկրաաի
խմահ
մոլեխինղին
Հետ է Մինչ
կ^եբԼան
-
կան՚՚՚մ՝
երբ ո՚-ոերուս
վյբայ
ղրուահ՜
ղՐԳ՜
մաձել
տոլ փին մէջ կը չարեմ
նոր ղազա
-
փւաբ մր աւ.եյի , զիտնալով
Հանղերձ
թէ
հախուելիք
նիւ թ չէ , փե՜րեզտկային
ար
-
ժէք
չէ , ՛այժմէական
չէ , ամենայն
Հայոց
էէ •
Գղմ՚աձել
տուփիս
մէջ ինչե՛՛ր
կան,
ին–
չե՛՛ր,
՚Ղ՚Լ՚Ղ^՚ւԻ
՚ՂԷ"
"՚յՐ՚՚՚Լ՚ւ
արջասսլի
պէս վաոող,
աղլ - վէրքի
վրայ
եւ ատոնց
նման
այլ բտնեբ
է ք՝՚"յց
երբեք
եւ
երբեք
այժմէական
: Ել՚րեք
եւ երբեք
Հանրային
Հետտքրլլրութեան
չէշիտոՀ ;
Ընղ Հակաո ա՛՛կն , ղայթակղութի"ւ1։
կր
պատճառէ
, կը կախերն
զիս՝
եթէ
զուրս
Հանեմ
զղմաձեւ
տուփէս
ինչ որ կբ մսւա -
հ^եմ եբիտասարղութիւե
վարելու
մասին
,
Հին
ու նոր զբազէտնեբու
մասին,
ձսւլ
-
ման
մասին,
եկեղեցիի
մասին,
Հայբենի
-
քի մասին,
Հայաստանի
մասին–.
ինչո՞ւս
պէտք,
նոր Հտրուստներ
չա տ,
զբաղելու
Համար
այգ Հաբցերովէ
Վախը
չէ որ կ՝ար. ,
գիլէ
Յ՚՚յՅ
՚ " " ՚ Հ
գ՛անձերս։
Մեր եպիսկո
- ,
պոսներբ,
ոբոնք
ազզին
ղեկավարներն
են
Հիմա (Աստուահ^
աւելցնէ
անոնց
թիւր)
, ՚
երբ կր պօղոսանան
, իրենց առաջին
սրբա–
I
գան
ղորհբ
կ՝ՐԱ՚"յ
անգամ
՚լր՚՚էիլ
Հ՚"յ
Բարեզորհ^ական
ԸնղՀանո՚՚ւր
Միութեան
,
երկրորզ
սրբաղան
գոբհ^բ
կ՝րլլայ
Հաւա
-
քել կոլտ
ունեցողներր՝
խորՀրգակցու
-
թեան
Համար անուչաՀոտ
բազմոցներու
վբայ։
Այլեւս
Հարկ
կա՞յ
գգմաձեւ
տոլ
-
փիս
գանձեբբ
ցուցագրելու
:
Գարեգին
կաթողիկոս
Փարիղ
էր եկահ^ ,
ըսի .
ՎեՀափա՚ո,
Հայ եկեղեցիին
իշխաններուն
ՊեՐՃ ՊՌՕՇեՍՆ
(Ծն՚եԴԵԱՆ ւշՕԱՄԵԱԿԻ՚ն ԱՌԹԻՒ)
Պերճ
Պռօչե՚ա՚ն
Հրապ՛ա՛րակ
եկաւ
Հա
յ
նոր
ղբա կանո ւթե ան
ձ ե ւա ւո րմ ան
շր ջ ւս -
նին եւ
էէ եր աղգա
յին
վիպ՛ա՛սանութեան
բոլորովին
նոր թափ
մը տալով,
Հանգի
֊
սա ցաւ
ազգ
. վփ պաս
անութ եան
ռաՀ վիրա–
նեբէն
մէկը
Աբովեանի
յաջոբղր
;
Աղքատ
արՀեստա֊լորի
մր զաւակն
էբ եւ
չատ
փոքր
Հաս՛ա կէն
ճա չա կե ց
կե՜անքի
բ՚՚լոր
գառնութիւննե
ր ր :
Ականա տ ե ս
ՐՍ.՛" Լ" ՛Լ
նաՀապե տական
կեանքի
քայքայման,
Պ ՚ ւ ՚ ՚ չ ե ա ն ,
տակաւին
սլատանի
, կը Համա՛կուի
աշփւարՀի
չա
բն
ու բաբին
ճանչնալոլ
անղիմ աղրե
լի
ձբգ–
տոլմով
եւ կ՛ուղէ
ի ՛էին ամէն
բանի գրպ–
րոց
յաճախել։
1845^5՛
՛էլ բն ղո ւձւ ո ւի
իր
ղիւղյւն
նոբաբաց
գ՚ղրոցր,
ուր, սակայն
,
աւելի
չատ
հ՜եհ՜ ու ՀայՀոյանք
կը ստա
-
նայ,
քան գիտելիքէ
Այգ
չրջանին,
սա
•
կայն,
կարեւոր
գէսլք
մը կը պատաՀի
,
ոբ զօրալոր
տզղեցոլթիւն
կբ ձղէ իննամ -
եայ
պատ՛անիին
վ րայ
այգ՝
հ/աչատուբ
Աբովեանի
^ետ
ունեցաձ֊
իբ
Հանգիպումն
է ։
Նեբսիսեան
Գ՚ղրոցն
աւա բտելէն
յետո
յ
Պռո չեան
նիւթական
պատճառնեբով
կը
ստիպուի
րնգՀաաել
իր ուսումը;
Եւ
մինչ
է/երսէս Աչտ՚աբակեցին
կր փափ՚աքէր
ղին
քր քտՀանայ
գտբձնել,
Պռո չեան
կը վերա–
գառնայ
իր գիւզբ
ուր կբ նուիբուի
մա -
աաղ
՚սերոլնգի
կրթութեան
ու ղաստիա
-
բակո ւթեան
զոբհ՜ին
:
է՛ր մանկավա՚րժական
գորհ՜ոլնէութեան
շնոբՀիւ,
Պռոշեան
Հնարաւորութիւն
կ՝ու—
նենայ
մօտէն
շվւոլելու
մարղոց
Հետ , կր
հւանօթանայ
ժողովուրգի
կեանքին
ու կեն
ցաղին
, փիլիսոփայութեան
ու բանաՀիւ
-
սոլթեան
: Անոր ա՛ռջեւ
լայնօրէն
կր բաց
-
ուին կեանքի
Հակասոլթիւնները
,
՚ " է ր ՚ " լ
իբականութեան
արատներն
ու ցալեբր
:
՛Գրական
առաջին
իսկ քա յլերով
Պռո
շ -
եան
կը փորձէ
մօտենալ
ժողովուրղին
,
Հա\ս1լնա՚լ անոր
Հոգէն
ու
արտայայտել
գիլղացէներու
վվւշան ու
տառապանքր
,
շբջապատող
կեանքէն
Հանգէպ
զղացահ–
ղժղոՀ
ութ
իւնր
:
ՊատաՀական
երեւոյթ
չէ , որ
Պ՚՚ոչեանի
անգրանէկ
վէպր
« Աօս եւ Վ"՚բգէթեր
»Ր
զրոլաձ^
է «Վէրք
Հայաոտանիֆի
ղօրաւոր
նեբշնչմամբ
։ Հեաեւելով
իր մեհ՝
նախոր–
ղին , Պռոչեան
եւս իր
ստեզհ^աղորհու
-
թեան
Համաբ որպէս
նիւթ րնտրեց
ժամա.
նակա՚կից
կեանքր
, ժողովուրղին
առօբեան
եւ իր ղրտկանութիւնը
գարձոլց
իրակա
-
նութիւնն
արաացոլող
«անխարգախ
Հա
֊
յելփ»է
»
Պաբղ
Հայելւոյ
մէջ
ցոյց
տալ
Հասա՛բակ
ժո ղո վյւ ղա կան
Հողւո
յ պա.տկե -
ՐԲ ^
աՀա
գե րագիտական
ա յն
սկըզ
-
բունքր
, որուն
Հետեւահ՜
է Պ՚՚ոչեան
իբ
ստեղհազ
ոբհ՜ակ՚սն
կեանքին
տմբալ^
տե
-
ւողոլթեանը
լ^թացքին
\
Արգաբեւ,
իբ առաջին
վէպէն
իսկ
սկըս–
եալ , երիտասարղ
Հեւլփնակը
կը պաակե
-
րացնէբ
\\)րղ ղարու
կէսերու
Հայ
ղիւղր
իր սովո րութիւննե
րով
ու բս՚րքեբով,
ժո -
ղովյրղական
կեանքի
երանղներով
: Մի ՜
թեբ–»ի
իր Հռչակաւոր
քննաղատութետն
քա
յէլ
Նալբանզ
ե ան
, « Աօս
ել Վարղի
-
մէջ
Պոոչեանի
վէպր
կր Կ"էէ
«արղեան
աղղա
յին
վփ սլա ս անո ւթիւն՜^
Հիմնաքարե՜
-
րէն
մէկր,
իսկ Պռոշեանը
կբ
նկատէ
« Համբուրելի
Հեղինակէ։
« Աօա
եւ ՎարղիթեբՎն
վերջ
Պռօշեան
ՀետզՀետէ
Հեղինակեց
«Հացի
Խնգիր
» ,
«Ցեցեր»,
«Բղզ-Է»
, «Յունօն»
՚ւէսլերր
, "–
րոնց բոլորին
մէ՜ջն ալ կր նկարազրէր
գիւ—
ղտցինեբոլ
կեանքի
պա
յմ աննեբր
, Հարս
-
տա Հարողներու
եւ վաշխ առո
ւնե
րոլ
ան -
՚էթոլթիլնր
, չիԿւարւիկներոլ
կամայակա՛^
նոլթիւններր
եւ բոլոր
այլ
կե՚էեքի^երր,
որոնք
կբ ներկայացուին
որպէս
«ցեցեր»
է
Պռո չե՛ան օժտուահ–
էբ ղիտե լու եւ տես–
նե լու բացառիկ
կաբողութիւձնեբով
•
իբ
այգ
կարողոլթեան
չնորՀիլ
կերտահ^
է
բա՛ցասական
տիպեբու
ամբողջ
սլատկերա–
սրաՀ մր. անոնցմէ չաաերր
խորամանկ
Ոլ խարղախ
Միկիաան
Ա՚աքօն , ղբամա
՝
պաշս, Բղգէն
, իչխանասէբ
Բալասան
ա–
ղան՝ իր մեհ՜ ու ՚իոքր
ղորհ՜ակիցներով
հայ
ղրա կան ութե ան ամ էնէն
ց՛ա յտու%
ու
կենգանի
տիպարներէն
են է
Հա
յ գասական
Հեզինակներոլ
մէջ Պր ~
ռոչեան
առաջիններէն
եղաւ,
ոբ
"իրեց
գիւղացիներու
«խոժոռ
կեանքը
» ,
փա
-
ռաբանեց
անոնց արղար վասաակբ
եւ ներ–
չբն չուեց
ալ
անոնց
ստեւլհսս՚ղո
րհ՜ ա շվստ
-
տանքէն
: ժ՚՚ղովբղական
կեանքի
զեղեւլ
-
կոլթիւն
ու բանա
ս տեղհ ո ւթ իլն , ՛ժողովր
-
գական
բնաւորութեան
գիւցազնական
հ՚լօ–
րութիւն
ահա
Պ՚՚ոչեանի
հոգեւոբ
աչ
-
խարհր
:
Ել
այս
ալլում ով
տլ Պ ՛ւո չեան
արուես–
տազէտ
էր։ ԱՖ Հարաղաաօբէն
պատկերա–
ցուց
իր ասլրաճ
գարա՚շրջանր,
առանց
սակա
յն ե րբեք
յո ւսա
Հ ատելու
կեանքի
գառնութիւննեբէն
. իր մաՀէն
անմիջա
-
պէս առաջ, հ՜եբացահ՜ ու Հիւանգ
Հեղինա–
՝ԿԲ կբ գրէր՛
^Թող
ուրեմն
ամէն
ճնշոլահ՜
ոլ հաբստահարոլահ՜
, ամէն խեղճ ու ար -
նանկ
յոյսով
ապրի , ել
յո յս ունենա
յ թ(
իրեն
սեղմող,
իրեն
կուզ ահ՜ող, իր կեան
քի
թշնամի
ձմբան
ղէմ իրեն
թեւ
ու թի
կունք,
իրեն պաշտպան
կր
լինի
կեանք
տՈլող
գարունը
» •
(Բտղուահ–
«Ս • Հայասաաւն^յ») :
՚մօտ հին աւանգութիւն
է ղարձահ
,
երբ
թեմերուն
այցելութեան
կ՝ ե Աեն
, հրաւի
րել
Ր"
լո բ կուտ
ունեցոզները
եւ
անոնց
տիկիններբ
(այ^ վերջին
բաոր
կլլեցի՝
արտասանութեան
ժամանակ)
, բայց
կր
մ ոռնան
խ ո ր Հ րգա
կց ո ւթ ե ան
Հ բաւի
րել
ա -
նոնք որ նոյնպէս
կուտ
ունին
, բայց
այգ
կուտր տ՛ա՛ր բեր կուտ
է , չի զտնուիր
գրր–
պանի
մէջ,
կը "իրէ
պ՚ոհ՚՚ւիէ
գղմաձեւ
աոանկ
տուփերու
մէջ :
Աբգաբեւ,
կր հարցնեմ
ձեւլի , գուք
տե–
սա՞հ՜ էք առաջնոբգ
մր , ի՛նչ
Հանղամանք
կամ աստիճան
ալ
ունենա՚յ
, ոբ օ՛՛բ
մը
ղէթ՝
հբտլիրահ՜
ՐԱայ ,
մտաւորակա՜ն
խո բ՝, րղակցո
լթեան
Համար,
կուտը
տար
-
բեր Հարուստներ
: Աղգր
կ՚երթա՜յ
կ"ր
,
կը մեռնի՜
կոր,
կբ պոռան
Հրապարակ
ներու
վբայ։
Բայց
^ բաւի բա՛՛՛հ են
Ար -
տաւազղնեբր
, որոնք
գէմ
են այս կամ
այն
Հմայքին
փոսին
մէջ թ՛աղելու
ամ բողջ
ժո–
ղովուբղ
մը։ Հրաւիրա՞ձ–
են «ղայթակղե
-
ցնռւ^ե րր» , որպէս
ղի գա
յին
\ա՚չխուժա
-
ցնէին
Հանբա
յին
Հետաքրքրութիւն
, ա
յժ–
մէութիւն
եւ նման այլ
փւս|նՓՐԲլԻ*֊2*՚^/՚՞Հ
ու
լզրէ՚Ա՚սյ11ր|ւոն1»է^ռ^
ուշակորոյս
ժողո
-
վուրղր
:
ԱշխարՀա ղրա՛ կան
հորիղոննե՜բու
վրայ
կԳբեւան
8'ոյանութենական
(ավաքալիփ–
մ տալս
բա–
ն
թ՜յւք)
սարսափելի
նշաններ,
կան
Հո րիղոննե
րու
Վբ՛" 3
Հ բաշազա
պատկերնեբ
,
/՚՚՚^Հ.
աՀաւոր
գաբ
,
ի՛նչ
սքանչելափառ
ղար ; Բայց
մենք այս ղա -
բուն
մէ՞ջ
կ՛՚ապրինք
թէ
այս
դարէն
գուբս
:
Հանրային
Հետաքրքրութեան
նի՞ւթ
կ*ոլղէք
, - աՀաւասիկ
: ժամանտկն
է ,
որ բան մբ փսխենք
մե՜ր «այժմէականին
՛յք
կամ
((.Հանրային
հետաքբքբոլթեանց
մէջէ
Փոխել
նաւին
խելքէ , —; աՀա
օրոլ՚սն
մ իակ պատգամը :
^Այսպէ"
եկեր
ենք՝ այսպէս
ալ կ՝եր
-
թանք»
վաբգապեաութիւն
մ լն
է ,
որ
նողկանք
կր պատճառէ
ինհի,
որովՀեաեւ
Հբապա րա՛կա գբութ
իւն կը հոտի,
Ք՛" Փ
լ
ժողովուրղին
հե՚ոա
քր քր ո ւթե անց
ուղղու–
թեամբ : իսկ
ես կ՝ ատեմ աննպատակ
Հե
տա քբքբ ո ւթի
ւնն ե րբ , չրսելոլ
Համաբ
Հր–
բապարակաղբութիւնր
;
Տաօյօւղի
խմբա ղրա պե տ ր
տարիներով
աչխատեցալ
օրաթերթին
կ՚ապել
ղի" , ու
չյաջողեցաւ
, ա յնքան
որ
ղտբմ անք
՛կը
պատճաոէբ
րնզգիմութիւնս
ղո ր Գ. Ախի–
թարեան
նչմաբեր
էբ Հեռոլէն
:
կարելի
չէ , սակայն,
վերջնապէս
կտրուիլ
օբա
-
թեբթէն,
էվաղիոՐփ
բազմ աթիլ
վւորձերս
ապացոյց
,
պաբտաւոբոլթիլննեբ
կան,
լնկերական
կապեր
կան , քաղցր
ու
գառն
լուհ՜եր
կան,
որոնց
հ՜անբութիւնբ
մոոնա
-
լու
եւ , օրուան
աուրքս
Հատուցանելով
հանգերձ
, Հրապարակազրութեան
մեղքե
րէն
Հեռու
մնալու
Համար,
կր
նա՚խբնտ
բեմ
աչխատակցութիւնս
սաՀմ անա վւա կե
լ
բանասիրական
եւ ակաղեմական
նիւթեբու
շս՚֊րջ։
Օրուան
թերթեբն
իսկ
էԿ՚"ԲԳ՚"Յ^Գ
մը
,
Հի՜ն սովո րութիէն
,
չի
կրնար
ասկէ
աւելի
մօտ
ապրիլ
օրաթերթին
X
Ուրեմն
յաջորղով
կը
շաբուձէ՚ա՚կեմ
ու -
սումնասիրութիւնս
էւեէւքին մէսսին ,
յետոյ
աչխարՀա
բարի
պատմութեան
մ ասին ,
միչտ
դուրս
մնալով
... այժմէականէն
յ ^
X
. . . Գրական
կեանքիս
մէջ՝ երբեք
դբահ֊
չեմ
յօդուահ^
մբ, որ ըլլար
այսքան
գե
բաղանցօրէն
այժմէակսԱ1 :
Ծ
՚
ՆԱՐԳՈՒՆԻ
Fonds A.R.A.M
